400e keer: Huizen 3 – Huizen 6: 0 – 2

400X Huizen 3

Aanvoerder Mark van de Velden hield het allemaal nauwkeurig bij: na midweeks nog actief te zijn geweest zou deze ‘broedermoord’ tegen Huizen 6 exact de vierhonderdste wedstrijd zijn die deze vriendenschaar gezamenlijk op de mat zouden gaan beleven. Natuurlijk wel het een en ander aan personeelsverloop in de loop der jaren, en ook werden er wedstrijden onder een andere Huizen vlag gespeeld, maar toch een heugelijk feit en een uitstekende prestatie, niet in de laatste plaats van Mark om dit allemaal bij te houden en te administreren in zijn Excelletje.
Ook de kantine wordt al wat in passende stemming gebracht voor dit heugelijke feit: ballonnen aan het plafond en her en der zijn aankondigingen opgehangen met opruiende teksten waar De Bananenbar het figuurlijke puntje aan had kunnen zuigen.

Geppie Vos controleert samen met Ingrid Jore de ventilatoren waarmee straks van die zwabberdingen overeind gehouden moeten worden, Marleen van den Broek legt nerveus de laatste hand aan de voorbereidingen. Zij is het die me belde of ik verslag van deze wedstrijd wilde doen. Uiteraard met alle plezier, als ik alleen maar niemand in de wielen rijd, want bij de verslagen die het derde wekelijks produceert zinken mijn schrijfsels ongenadig in het niet. Nadat mij verzekerd was dat niemand zich gepasseerd zou gaan voelen door mijn aanwezigheid dus maar die geel-groene Huizentrui maar weer uit de kast gerukt om op mijn bescheiden wijze nog wat aan de feestvreugde bij te kunnen dragen.

Op de hem bekende wijze komt Brian Willemse aangesloft. Hij komt zo van zijn werk en moet zich eerst van de laatste sporen van het hoveniersbestaan ontdoen onder het kraantje voor de bidons. Ongenadig wordt hij beloond door zijn teammaten die hem hatelijk met een vijf euro boete voor te laat komen verwelkomen. Geen spoortje van mededogen voor die arme hardwerkende hovenier.
De mannen gaan zich professioneel warmlopen, ook Huizen 6 bereidt zich gedegen voor. Ze zijn dan wel koploper, maar dit Huizen 3 is zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Voor de gelegenheid hebben de mannen van het derde stemmig zwarte shirts aangeschaft waar prominent het ‘400’ op de borst prijkt. Helaas hadden de mannen de festiviteiten rond dit gebeuren niet niet voorzien en wellicht daardoor ook de shirts niet van rugnummers voorzien. En dat maakt de verslaggeving voor zowel ‘omrooper’ Klaas Vos als mijn persoontje wel wat lastig. We zien die mannen immers niet wekelijks spelen en behoudens de fraaie Facebook-verslagen zijn we natuurlijk het zicht op de spelers hier en daar wel wat verloren. De spelers hebben wel een manmoedige poging gedaan om met tape nog wat nummers op de rug te improviseren, maar of dat straks in het heetst van de strijd stand gaat houden…
De basiself van het derde wordt me keurig ter hand gesteld. Een opmerkelijke opstelling, een systeem dat aangepast is op de tegenstand van koploper Huizen 6.

Het doel wordt verdedigd door de betrouwbare Elbert van der Gein, die daarbij geassisteerd wordt door een tweemans(!) verdediging bestaande uit Stefan Bouter en captain Mark van de Velden. Dan een vijfmans middenrif met Melvin Creemers, Ruben de Lange, Stanley Teeuwissen, Koen Renes en Jeffrey Jore. Daarvoor moet Maarten van der Veer zich tussen de linies begeven om verwarring te stichten en als doorgeefluik te fungeren voor de twee spitsen Coen Schild en voormalig Huizen 1 doelman Brian Willemse die hiermee een opmerkelijke carrièreswitch gemaakt heeft.
Bij Huizen 6 wordt het doel verdedigd door Jurgen van Wessel. Hiervan heb ik verder geen opstelling, dus beperk ik me tot de namen: Jimi van Beek, Coen de Meijer, Julian en Martijn Hak, Kevin Hollander, Robert Vos, Tim Honing, Ruben Gooijer, Thomas Smit, Thijmen Lilian, Jort Schuurman, Niels van der Velde en Rutger Gooijer die ik als CV-monteur met enige regelmaat over de vloer krijg.
Dan – als we al bijna door de opkomstmuziekjes heen zijn en assistent omrooper Robert Baas al gewaarschuwd heeft dat het al bijna zondag wordt – komen dan toch de gladiatoren het veld op, geflankeerd door de kinderen waar de diverse spelers inmiddels de medeverantwoordelijkheid voor dragen. Het zijn soms maar hele kleine beentjes en dan is de weg naar de middenstip lang. Traag schrijden de twee teams het veld op om het applaus van de toeschouwers in ontvangst te nemen. Klaas Vos laat een prachtige speech over de tribune rollen en het brok in mijn keel laat zich maar moeizaam wegslikken. Kan ook het laatste stukje Snickers zijn geweest, maar dat terzijde. Klaas Vos verslikt zich ook een beetje in alle dubbelrollen die hij op het wedstrijdformulier aantreft: de beide stafleden aan weerszijden zijn op Mitchell Ruiters na alle ook op het veld actief. Maar ook de beide vlaggenisten lijken dit slechts als bijbaantje te hebben.
Het is een heerlijk voetbalweertje als arbiter Hans van der Tier het signaal geeft dat de bal mag gaan rollen.

Brutaal

Huizen 3 trekt brutaal ten aanval. Geen spoortje van ontzag voor de koploper. Soepeltjes combinerend zoekt men de gelegenheid het doel van Jurgen van Wessel onder vuur te nemen. De aanval vergde echter meer technische vaardigheid dan de mannen van Van de Velden op konden brengen en de wordt dan ook meteen overgenomen door Huizen 6 dat via Kevin Hollander de eerste wat serieuzere doelpoging onderneemt. Doelman Van der Gein ziet de bal echter aan zijn doel voorbij rollen. Kort daarop raakt Huizen 3 verdediger Stefan Bouter een bal volkomen verkeerd en de bal lijkt maar zo achter zijn eigen doelman te gaan caramboleren. Het zou een wereldgoal geweest zijn, ware het niet dat Van der Gein zich met een elegantie die je eigenlijk op dit niveau niet meer zou verwachten naar de bal slingert en met een fraaie snoekduik verder onheil voor onze jubilarissen voorkomt. Geen zinnig mens die hier een bewuste terugspeelbal in zou kunnen vermoeden en arbiter Van der Tier bedekt deze situatie dan ook terecht met zijn wijde mantel der liefde.
Beide teams zoeken de aanval, zorgvuldig wakend de open messen van de ander te ontlopen.
Met een heerlijk hoogstandje speelt Stanley Teeuwissen de bal met de hak op de sprintende Stefan Bouter. Brutaal trekt de noeste verdediger van Huizen drie ten aanval, maar ook hier vergde dat iets meer technische bagage dan de zwoegende Bouter vanochtend in de voetbaltas had gestopt en het hoogstandje van Teeuwissen krijgt dan ook verder geen vervolg op het scorebord.

Overwicht

Huizen zes is koploper en dat ga je toch zien in het veld. Wellicht gaat dan toch voor de ‘ouwetjes’ van Huizen 3 de midweekse wedstrijd toch een rol spelen. Huizen drie kent een gemiddelde leeftijd van om en nabij de 35, waar Huizen zes gemiddeld slechts 24 lentes op de teller heeft. Dat ga je zo’n midweekse wedstrijd toch voelen, denk ik maar zo.
Ook Brian Willemse heeft zo’n heerlijk hoogstandje waar het voetbalplezier vanaf spat in huis: ook hij dirigeert met een hakje een medespeler richting Van Wessel. Daar hebben ze blijkbaar op geoefend. Ook Maarten van der Veer weet echter geen passend vervolg op dit stukje wonderschone techniek te fabriceren.
Van der Gein ziet een kopstoot van Kevin Hollander over zijn goal vliegen na een corner die Van de Velden prijs moest geven in een poging een vloeiende combinatie tussen Martijn Hak en Ruben Gooijer te onderbreken. Huizen zes komt per aanval dreigender opdoemen en onze jubilarissen moeten zich beperken tot tegenhouden. De tactiek lijkt vooralsnog succesvol: Huizen 6 weet vooralsnog geen bressen in die zwarte muur te schieten.

Bretels en jarretels

Waar ik al bang voor was geschiedde. De stukjes huisvlijt die als rugnummers op de shirts geplakt waren beginnen los te laten. Eerst bij Ruben de Lange wiens ‘7’ te weinig houvast vond en langzaam maar zeker van een loshangende bretel evolueerde tot een soort jarretel. Met een woeste ruk worden de laatste resten weggerukt en Ruben verkiest zo de anonimiteit boven eeuwige roem.
Maar her en der beginnen de rugnummers meer gelijkenis met Chinese lettertekens te vertonen.
Kevin Hollander is dan ineens dicht bij de openingstreffer voor Huizen 6 als hij alleen voor Elbert van der gein opduikt. Dapper werpt de doelman zich ervoor en ineen onoverzichtelijke scrimmage ter hoogte van de rechterpaal weet Huizen drie met vereende krachten ook dit gevaar het hoofd te bieden. Huizen 3 zit echt wel wat in de verdrukking.
Toch ook een kansje aan de andere kant als een corner van Brian Willemse goed voorgebracht wordt en Huizen 6 doelman Van Wessel de bal het laatste zetje óver de lat mee moet geven. De herkansing op deze corner komt voor en als de bal dan van het been van Julian Hak springt, wordt de wegspringende bal hard ingeschoten door Stanley Teeuwissen. Maar het is te druk voor de goal van Van Wessel en de bal weet door dat woud van benen de doellijn niet te bereiken.

Wachten op het onvermijdelijke

Nadat Van Wessel nog een keer een corner kundig weg had gevangen stuurt Kevin Hollander met een schitterende passeerbeweging Thomas Smit weg. De corner waarmee Huizen 3 erger voorkomt, levert wel een schietkans op voor Jimi van Beek, maar aangezien die al een wedstrijd met Jong Huizen in de benen had, ontbreekt het de jongeling aan de kracht er een voldragen inzet van te maken: de bal hobbelt gevaarloos naast.
Een doorbraak en Van der Gein moet weer handelend optreden. Het is de Huizen 3 doelman die zich nadrukkelijk aan het onderscheiden is.
Mistroostig heft de vlaggenist van Huizen 3 zijn vlaggetje als een pass kant noch wal noch speler raakt en troosteloos uit rolt. Is dit het begin van het einde voor Huizen 3? Zijn we aan het wachten op het onvermijdelijke?
Een speler met rugnummer 1 1 op de rug komt het veld in. Nou ken ik dus niet alle spelers, maar ik zie wel dat dit Brian Willemse niet is. Samen met Ingrid Jore puzzel ik al deducerend uit dat we hier te maken hebben met Danny de Boer.
Opnieuw moet Van der Gein zich onderscheiden als Kevin Hollander het hem lastig probeert te maken. Geroutineerd weet de doelman het gevaar te bezweren. Bepaald mazzel heeft hij op een inzet van Coen de Meijer die de uit een corner afvallende bal spijkerhard maar rakelings langs het doelvlak jaagt. Er ging een fraaie combinatie van Ruben Gooijer en Thomas Smit aan vooraf. De minuten tikken weg en Huizen drie klampt zich vast aan de hoop ongeschonden de rust te kunnen halen.

Rust

Nadat een sterke loopactie van Thijmen Kilian geen evenredig vervolg voor Huizen zes had gekregen, haalt Huizen drie dan toch ongeschonden die felbegeerde rust met de al even felbegeerde 0 – 0. Huizen drie doelman Van der Gein werd meer op de proef gesteld dan Huizen zes doelman Van Wessel, maar zoals het vaak met klasbakken opgeld doet, schiet vrouwe Fortuna te hulp waar de kunde het even af laat weten.
Huizen zes mag dan koploper zijn en elf jaar jonger, maar Huizen drie is niet van plan in deze speciale wedstrijd ook maar iets cadeau te doen.
Bij Huizen zes doen de ‘geheime wapens’ Niels van der Velde en Rutger Gooijer een warming up die hun entree doet vermoeden.
Heel Huizen drie heeft zich in de kleedkamer opgesloten voor crisisberaad. Wat zal captain/teammanager Mark van de Velden nog uit zijn tactische hoge hoed weten te toveren? Welke verborgen krachten zal hij nog weten aan te boren bij zijn manschappen?

Tweede helft

Doorwisselen is blijkbaar toegestaan op dit niveau, want ik zie Brian Willemse weer aantreden. Opnieuw een aandringend Huizen zes dat in Huizen drie vooralsnog een waardig opponent treft.
De vers ingekomen Rutger Gooijer heeft dan een splijtende crosspass in huis waar in ons eerste Anouar Aktaou patent op lijkt te hebben. Maar ook deze robuuste loodgieter weet hem aardig weg te leggen!
Huizen drie buigt dan wel onder de druk, maar het vertoont nog maar weinig barsten waar het verbeten aanvallende Huizen zes gebruik van weet te maken.
De speldenprikjes die Huizen 3 uitdeelt houden de mannen van Van Wessel en Honing op hun qui-vive: een vrije trap wordt in de doelmond gebracht en twee man trachten van dichtbij Van Wessel te verschalken. De doelman van Huizen 6 weet het gevaar echter met behulp van zijn defensie te klaren.

Wereldgoal!

Het is dat Ronald Koeman zijn selectie al gereed heeft, maar de bal die Ruben Gooijer in het kruis jaagt na een klein uur spelen is volstrekt Oranjewaardig! Zelfs Van der Gein kan de bal alleen maar bewonderend nastaren als de streep van twintig meter strak zijn beslag in de kruising krijgt: 0 – 1, en daarmee krijgt Huizen zes dan toch die felbegeerde voorsprong. Even later lijkt die voorsprong verdubbeld te worden als een tweede spetter richting Van der Gein spat. Deze keer wordt het doel iets te hoog gezocht en komt Elbert dus met de schrik vrij.
Huizen drie verwerkt de domper echter manmoedig en trekt ten aanval om de gelijkmaker te forceren. Een voorzet weet net Maarten van der Veer niet te bereiken. Huizen drie zet hoog druk en jaagt de mannen van Huizen zes met de laatste restjes lucht die hen nog resten af. Van der Veer lanceert dan iets dat op een lob moet lijken en de vallende bal wordt door Van Wessel half mis getrapt. De corner die daar uit volgt levert helaas weer niets op.
Het hoge druk zetten van Huizen drie levert Huizen zes echter wel de ruimte voor scherpe counters. Coen de Meijer krijgt een herkansing als hij zijn eerste inzet geblokt ziet worden. Zijn tweede inzet dwingt Elbert van der Gein tot een spectaculaire redding voor de eerste paal.
Dan aan de andere kant weer een schot van Coen Schild dat maar rakelings voorlangs vliegt. Je zou het dapper knokkende Huizen drie toch graag die gelijkmaker gunnen.
Ondanks de stuit is Jurgen van Wessel ook een inzet Maarten van der Veer de baas. Huizen drie weigert halsstarrig de handdoek te werpen!

Opportunisme

Vermoeidheid, het naderende eindsignaal en de wankele stand zijn een ideale combinatie voor opportunistisch voetbal. Eerst lijkt Huizen zes te profiteren van de ruimte die daarmee bij Huizen drie achterin ontstaat. Een hoge stuiterbal dwingt Elbert van der Gein zijn doel te verlaten. Hij gaat echter onder de bal door en achter zijn rug duiken twee aanvallers van Huizen zes gretig op om dit buitenkansje te verzilveren. Maar ze vergeten dat ze inmiddels de doelman al voorbij zijn en als de bal dan voorwaarts gaat, wordt er heel attent ingegrepen door de arbitrage en en wordt de treffer afgekeurd wegens buitenspel.
Aan de andere kant een goede ingreep door Jurgen van Wessel op een hoge voorzet – of was het een doelpoging? – Coen Schild volleert een vrije trap rakelings voorlangs en dan is daar ineens Niels van der Velde die aan de andere kant onder ernstige verdenking van hands door mag gaan op Elbert van der Gein. En dan heeft de sluwe genaste spits geen moeite de dappere doelman uit te spelen en de 0 – 2 binnen te schuiven.
Nog geeft Huizen drie zich niet gewonnen, maar de tijd is te kort. Lennart de Bruin weet in de slotfase nog wel Van Wessel tot een knappe redding te dwingen en de corner die dat opleverde uiteindelijk rakelings over te koppen, maar de strijd is gestreden en een dapper knokkend Huizen drie ziet zijn vierhonderdste wedstrijd in een eervolle nederlaag eindigen.

Mark van de Velden

“Ik heb begrepen dat jij de grote statisticus bent die uit heeft gevogeld dat dit jullie vierhonderdste wedstrijd zou zijn…”
“Ja, in 2005 zijn we begonnen! We zijn toen in Huizen negen begonnen, met spelers die elkaar kenden vanuit school en een paar vrienden die zelfs nog nooit hadden gevoetbald. We hadden destijds elf(!) senioren elftallen bij Huizen. Via Huizen vijf zijn we nu Huizen drie geworden. Vanaf het moment dat ik in de senioren ben gaan voetballen heb ik alles bijgehouden. Natuurlijk zijn er in de loop der jaren een paar spelers bijgekomen en zijn er een paar afgevallen, maar grosso modo steeds met dezelfde basisspelers.”
“Ik heb ooit in de D2 als je elftalleider mogen acteren. Ik herinner me dat ik je moest omvormen van linksbuiten naar centrale verdediger. Blijkbaar was dat een gelukkige greep, want ik zie je daar nog steeds staan….”
“Het ligt er een beetje aan wie er allemaal zijn, maar soms speel ik ook op het middenveld. Maar achterin houd je het lang vol, he? Haha!
We hadden voor vandaag wel wat tactische aanpassingen gedaan door met een versterkt middenveld aan te treden. Huizen zes zijn allemaal jonge jongens die nog voluit kunnen lopen, dus we moesten wel een beetje terugzakken.”
“Een heerlijke dag gehad, denk ik maar zo… Was je op de hoogte van wat er vandaag te gebeuren stond?”
“Nou, ik heb zelf de shirts geregeld, tompoucen geregeld, kleedkamer versierd en ik heb ook nog een partijtje medailles liggen in de kleedkamer,” glundert de trotse captain/elftalleider/rots-in-de-branding. “ Eigenlijk zouden we een wedstrijd eerder al op vierhonderd moeten zijn gekomen. Maar er viel een wedstrijd uit. Wel jammer, anders hadden we tegen nummer laatst deze vierhonderdste kunnen spelen. Dan hadden we de feestvreugde wellicht wel met een overwinning kracht bij kunnen zetten, haha!”

Brian Willemse

“Brian wat een akelig rot elftal is dit toch…” werp ik onze voormalige topkeeper voor de voeten. Verbijsterd vliegen zijn wenkbrauwen in onbegrip omhoog… “Kom je zo uit je werk, moet je de resten nog van je handen en gezicht wassen, en dan krijg je hardvochtig gewoon vijf euro boete! Wat is dat hard, zeg…”
“Haha! Ja ja, zo gaat dat hier! Discipline zit hoog hier in dit elftal. Ze staan allemaal op het klokje te kijken en dan is 46 te laat als je om ‘kwart voor’ aanwezig moet zijn… Tja, terecht he…” lacht Brian breeduit. “Ik wou alleen maar dat ze in het veld ook zo scherp zouden zijn, haha!”
“Van keeper Huizen 1 naar spits, manusje-van-alles. Da’s toch wel wat opmerkelijk…”
“Nou, het bevalt me heel goed, anders zou ik het ook niet zo lang vol blijven houden. Nee, het is gezellig voetballen hier met een stel vrienden van me. Ook in de zaal voetbal ik nog met een paar van deze jongens. Drie keer in de week trainen en zaterdag ook nog eens voetballen, dat kon ik niet meer combineren met mijn werk. Daarbij heb ik ook een heel fysiek beroep, waardoor de baten ook niet meer echt opwogen tegen de lasten en moet je uiteindelijk toch een keer een keuze maken. Maar goed, met een aantal jongens heb ik zelfs op school gezeten en dus sloot ik makkelijk aan bij deze vriendengroep.”

Elbert van der Gein

Twee goals moest de dappere doelman slechts toestaan en kon terugzien op een sterke wedstrijd.
“Ja, we realiseerden ons dat dit een lastige middag zou gaan worden. De eerste helft merkten we al dat het lastig is als je wat te ver uit elkaar komt te staan. Huizen zes zette aanvankelijk heel hoog druk en daardoor zag je dat heel veel ballen eigenlijk zo in het niemandsland vallen.
De tweede helft hebben we het wel goed gedaan voor mijn gevoel. We kregen zelfs een paar mooie kansen waar nog wel wat doelpunten uit hadden mogen vallen, in ieder geval één, maar misschien wel twee.
Dan schiet die Ruben Gooijer die bal geweldig in. Die tweede rook een beetje naar hands, maar als de scheidsrechter dat niet constateert, dan is het gewoon 0 – 2.
Bij die buitenspelgoal zag ik ze alle twee aankomen en moest ik er uit omdat dat mijn enige kans was om die 2 tegen 1 situatie nog te voorkomen. Doordat ik onder de bal doorging waren ze verrast en werd het buitenspel, haha!”
“Wat is nou de grote kracht van dit Huizen drie?”
“Allereerst natuurlijk de spelersvrouwen…”
“Die scoren geen goals, Mark van de Velden memoreerde ze net ook al in zijn toespraak, hoe zit dat?”
“Sowieso dat de spelers de vrijheid krijgen om elke zaterdag hier naartoe te mogen komen. Voor mij geldt dat nog niet zo omdat ik nog niet samen woon, maar de mannen die wél een vrouw en kinderen hebben, die hebben uiteraard dook andere zaken te regelen in het weekend. Menig vrouw zou denk ik wel opteren voor een zaterdagje Villa ArenA, denk ik. Persoonlijk zou ik dat zaterdagse wedstrijdje niet willen missen met dit vriendenelftal. Sommigen spelen al dertien jaar met elkaar. Ik was er niet vanaf het begin bij, ik zit nu ‘pas’ op wedstrijd eenentachtig. Ik heb een van de minste ‘caps’ binnen het team.”
“Ik herinner me je ook nog van de vorige wedstijd die ik van Huizen drie heb verslagen een paar jaar geleden. Toen stond je ook al een aardige partij te keepen. Als de nood aan de man komt bij het eerste dan zou ik je rustig als reservedoelman meenemen naar het eerste…”
“Haha! Nou als Arnold Klein een passend trainingspakje voor me heeft, dan ga ik zo achterin de bus zitten, hoor! Haha!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Het blijft altijd een klein feestje om de wedstrijden van dit gezellige vriendenteam mee te mogen maken. Het is zo’n uniek team dat je bij haast iedere vereniging wel tegenkomt. Voetbal is een leuk excuus voor de derde helft en de vriendschap en genegenheid voor elkaar staat voorop. Waar de vertegenwoordigende elftallen vooral uit passanten lijken te worden samengesteld, zijn die vriendenelftallen ook de mensen waar je als verenigingskader uit moet zien te putten, de ‘echte’ geel-groene harten.
Want ze hebben talent die mannen. Misschien niet zozeer op het veld, maar zeker op diverse andere terreinen. Als ik die heerlijke verslagen van ze op Facebook lees, dan denk ik: daar zou je toch zo een clubbladredactie mee kunnen vullen?
Helaas lijkt dat clubblad inmiddels een gepasseerd station. Gepasseerd door de tijd, de manier waarop men tegenwoordig het internet boven de gedrukte media verkiest. En dan wordt zo’n clubblad wel een wat erg prijzige aangelegenheid. Vooruitgang komt met een prijs en ik denk dat een clubblad er daar een van is.
Al met al een heerlijke dag beleefd. Een dag waar de weergoden ook zeker een bijdrage aan leverden. Ondanks de nederlaag niets dan lachende gezichten. Het siert de club dat ze de moeite hebben genomen het nodige gevolg te geven aan die heugelijke vierhonderdste wedstrijd. Een mijlpaal die de mannen denk ik nog lang zal bij blijven. Next stop: vijfhonderd! Ik ga vast plannen wanneer ik weer een gaatje in mijn agenda moet zien vrij te houden!

Het was weer fijn langs de lijn!

Een feest voor groot en klein...

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL