De jaren 1960-1970

In mei 1960 ging de eerste spade de grond in voor de bouw van ons clubhuis. Een clubhuis met veertien kleedlokalen, zes wasruimtes met douches met warm en koud water. Dit werd verdeeld over twee vleugels met als bedoeling om in 1960 één vleugel met acht kleedlokalen te realiseren. Op 1 juni 1960 kon Klaas Schaap als één van de oprichters van onze vereniging ‘de eerste steen’ leggen in aanwezigheid van de toenmalige burgemeester Mr. P van Driel. Op 26 november werd de opening verricht.

De instelling van meerdere tweedeklassen werd door de voetballiefhebbers met veel interesse tegemoet gezien. Aan het eind van het seizoen zou voor het eerst sinds jaren weer eens voor het landskampioenschap worden gespeeld tussen de drie kampioenen van de 2^e klasse. Het seizoen 1960/1961 verliep voor ons eerste elftal groots. Na een nek aan nek race met IJsselmeervogels kon Huizen 22 april 1961, ná een uitzege van 0-2 bij Spakenburg, de kampioensvlag hijsen. De strijd om de landstitel moest uitgevochten worden met ’s Gravenzande en SC Genemuiden. Huizen startte die titelstrijd met een uitduel bij Genemuiden. Mede door het fenomenale keeperswerk van Jan Westland te eindigen met een 1-2 overwinning. De daarop volgende uitwedstrijd bij s ‘Gravenzande won Huizen ook met 1-2. Een week later ging het hard onderuit (1-4) in het thuisduel tegen de Zuid-Hollanders zodat de beslissing moest vallen in het thuisduel tegen Genemuiden. Een wedstrijd die Huizen met 2-0 wist te winnen via treffers van Andries Honing en Piet Vreeswijk. Voor de derde maal in haar bestaan werd Huizen kampioen van Nederland zaterdagvoetbal!

Een seizoen, 1961/1962, later kon Huizen de prestaties van het jaar daar voor niet evenaren. Begin 1962 stond het nog op een koppositie maar uiteindelijk eiste Spakenburg de afdelingstitel voor zich op. Ook het seizoen 1962/1963 bracht niet op wat vele leden en supporters wensten. In een door een barre winter enorm uitgelopen competitie eindigde Huizen op een 4^e plaats. De competitie 1963/1964 verliep niet geheel succesvol. Inmiddels gewend aan topklasseringen eindigde Huizen op een teleurstellende vijfde plaats.

Afbouw 2^e vleugel

In de loop van 1962 werd aan de bouw van de tweede vleugel begonnen. Zo snel als in 1960 het eerste gedeelte van onze accommodatie werd gerealiseerd, zo langzaam ging het met deze afbouw. Toch kon de s.v. Huizen na enkele maanden beschikken over in totaal 14 kleedkamers, een scheidsrechterslokaal, bergruimten en een prachtig clubhuis met bestuurskamer.

Bekerwinnaar 1964

Gewoontegetrouw zijn bekerwedstrijden voor Huizen niet interessant genoeg om er vol tegen aan te gaan. Een uitzondering was het seizoen 1963/1964 toen heel s.v. Huizen zich voorgenomen had om de afscheid nemende oefenmeester Evert Sterk een passend afscheidscadeau aan te bieden in de vorm van het winnen van de KNVB beker. Een bekerstrijd in die dagen was een ellenlange strijd met uiteindelijk een halve finale op het terrein van Nunspeet tegen Go Ahead Kampen. Nadat ook die partij gewonnen was moest Huizen op zaterdag 25 juli (!) aantreden in Rijnsburg om het in de bekerfinale op te nemen tegen Woudrichem. Veel spelers van het eerste elftal waren al op vakantie maar keerden toch terug om niets van deze bekerfinale hoeven te missen. Onder tropische omstandigheden maakten Huizen en Woudrichem er een waar spektakelstuk van. Een spektakelstuk waarbij Huizen aan het langste eind trok: 4-3. De s.v. Huizen bekerwinnaar 1964! Niet verwonderlijk was het dat na het uitreiken van de KNVB beker Evert Sterk in triomf op de schouders van de spelers het veld af ging. 

Erelidmaatschap Evert Sterk

Vanwege zijn vele verdiensten en niet te beschrijven inzet gedurende een reeks (26!) van jaren werd op 3 juli 1964 het erelidmaatschap toegekend aan Evert Sterk. Dit was uniek in Nederland, omdat een dergelijk lidmaatschap nog nooit aan een oefenmeester was toegekend.

40 jarig jubileum

Het veertig jarig bestaan was indirect de aanleiding om over te gaan tot de bouw van een tribune met een toeschouwerscapaciteit van 1200 mensen. In de loop van 1967 werd met de bouw aangevangen en in het najaar van het jubileumjaar was de tribune gereed. Het eerste elftal, onder leiding van trainer Pim van der Meent, trakteerde de vereniging in het seizoen 1966/1967 op een kampioenschap. Een titel die het jubileumjaar nóg meer glans gaf. Het kampioenschap werd pas op de laatste speeldag beslist in de thuiswedstrijd tegen Kozakken Boys. Uit een voorzet van Cok Kriek kopte Jan Veerman de beslissende treffer binnen. In de strijd om het landskampioenschap kwam Huizen te kort en zag het RVVH de landstitel voor zich opeisen. In het jubileumjaar droeg Klaas Schaap, die sinds 1963 het voorzitterschap bekleedde, de hamer over aan Lammert van der Sleet. Voor de vele verdiensten voor onze vereniging werd medio augustus het  EREVOORZITTERSCHAP uitgereikt aan Klaas Schaap. 

Het voetbalseizoen 1967/1968 verliep crescendo voor de geel-groenen. Huizen werd dat seizoen met grote overmacht kampioen en leed slechts eenmaal een nederlaag. Saillant detail in de eindfase van deze competitie was dat Huizen bij Zuidvogels kampioen kon worden. Ook deze laatste hindernis op weg naar de titel werd met glans genomen. Huizen won aan de andere kant van het hek met 2—1 door doelpunten van Jan Veerman en Henk van Metelen. De strijd om de landstitel verliep glorieus voor Huizen. Met twaalf (!)punten uit zes wedstrijden (twee punten systeem) leverde het een unieke prestatie en liet het WHC, IJsselmeervogels en Noordwijk glorieus achter zich. Het betekende dat s.v. Huizen voor de vierde maal in haar bestaan KAMPIOEN VAN NEDERLAND in het zaterdagvoetbal was. 

Het derde seizoen, 1968/1969, onder leiding van trainer Pim van der Meent bracht het eerste elftal op een gedeelde eerste plaats op de eindrangschikking samen met Spakenburg. De beslissingswedstrijd om het afdelingskampioenschap tussen Spakenburg en Huizen vond plaats in Baarn. De accommodatie van Baarn was niet berekend op 8000 toeschouwers die op het treffen afkwamen. Toeschouwers die getuige werden van een tumultueus duel. Vlak voor rust werd Jan Visser neergelegd in het strafschopgebied. De toegekende strafschop werd na een onderbreking van zo’n twintig minuten door Jan Veerman binnen geschoten. Na de officiële rust werd Spakenburg sterker wat resulteerde in doelpunten van Lub Heinen en Rikkert Beukers. 

De opvolger van trainer Pim van der Meent werd Nico van Miltenburg. Die stond meteen voor een serieuze opdracht: eindigen bij de eerste vier. De reden hiervan was dat dat de KNVB had besloten om met ingang van het seizoen ’70-’71 twee eerste klassen in te stellen. In het seizoen 1969/1970 eindigde Huizen op de tweede plaats achter kampioen DOTO en voldeed daarmee ruimschoots aan de doelstelling: promotie. In datzelfde seizoen bereikte Huizen ook de bekerfinale. Tegenstander op het complex van IJsselmeervogels was het inmiddels ter zielen Zwart-Wit’28. De finale ging met het kleinst mogelijk verschil verloren: 1-0. Al met al een enerverend voetbalseizoen!