Afgedroogd: Berkum – Huizen: 6 – 0

Berkum: altijd verdomde lastig…

Daar zijn Remco Helms en ik het roerend over eens als we gezamenlijk oplopen naar de bus die ons in de vertrouwde handen van chauffeur Paul naar Zwolle zal brengen.
Berkum speelt een soort voetbal dat ons niet echt ligt: in de oefenpartij voor aanvang van dit seizoen presteerden we nog redelijk, maar verloren desondanks toch met 2 – 3. De thuiswedstrijd tegen de Zwollenaren werden we met 0 – 2 de kleedkamers in gestuurd. Dat ik daar het kernwoord ‘Tandeloos’ bij gebruikte, zegt denk ik al genoeg. Berkum staat me niet bij als een wervelend elftal, maar vooral als een degelijk en solide team. Het wint de laatste tijd de ene na de andere pot en leidt dan ook in de derde periode, maar van de overwinningen spatten de vonken niet echt af: de magere 1 - 2 overwinning tegen laagvlieger HZVV en de al even bescheiden 0 – 2 tegen degradatiekandidaat Flevoboys geven niet echt het beeld van een wervelend voetballende ploeg. Maar ze wonnen dus wel gewoon regelmatig hun potjes. Het heeft me dan ook verbaasd dat de Zwollenaren zo ongelukkig aan deze competitie waren begonnen. Ook nu bivakkeren ze nog één puntje onder ons en het is voor Huizen dan ook zaak om vandaag minimaal met een punt uit Zwolle weg te rijden.
Huizen moet vandaag de Swift-kater van zich af zien te spelen en een goede uitslag tegen Berkum zou daar een prima bijdrage aan kunnen leveren. Met 4 – 1 moeten winnen en toch met lege handen de kleedkamer in, het glazuur springt nog van mijn tanden als ik er aan terugdenk…
Onze ploeg is nog steeds niet op volle sterkte: spits Kozjak stapt nog met een massageapparaat de bus in om zijn hamstring te masseren, Frank van den Bosch is nog steeds niet inzetbaar en nu is doelman Hensen ook nog verkeerd terecht gekomen tijdens de training en lijkt zich maar nauwelijks zonder looprek voort te kunnen bewegen.
Dat is dus weer puzzelen voor Klein. Jeroen Lamme kan dus wel weer in de basis starten en ook Kozjak start tot mijn verrassing. Logisch: met dit soort blessures kan het goed gaan, maar voor het zelfde geld slaat het noodlot al na twee keer aanzetten toe. En als je dan net als wissel bent ingebracht, dan verspeel je als coach toch twee wissels. Gaat Kozjak er na drie minuten inde basis uit, dan heb je weliswaar gegokt en verloren, maar dan ben je slechts één wissel kwijt…
Ook Joshua Lo- Asioe is weer uitgefeest na de bruiloft van zijn tante en verschijnt met een heuse ‘man-bun’ op het achterhoofd. Het is zo net Kian Fitz-Jim van Ajax. De aanblik is even wennen, maar hij doet gelukkig wel weer mee.
In de gezellige bestuurskamer van de Berkummers rekent de heer Fröhlich – onder heel veel meer fotograaf van Berkum – ons voor dat we ons geen zorgen meer hoeven te maken voor wat betreft degradatie. Hij laat er een ingewikkelde formule op los die ik ondanks mijn wiskunde eindexamen HAVO maar nauwelijks kan volgen. Ik had dan ook een 5 voor dat examen, misschien verklaart dat mijn onbegrip.
Na een indrukwekkende in memoriam en al even indrukwekkende minuut stilte vanwege het overlijden van Berkum bestuurslid Jan Slomp, gaan we er dan tegenaan.

foto: Rainer Fröhlich

Slikken

Het belooft al meteen geen makkelijke middag te worden voor invaller doelman Van Dompzelaar. Het aandringende Berkum wil graag meteen vanaf de aftrap zaken doen en vleugelspits Chris van der Meulen breekt door onze defensie en laat een schuivertje los dat gelukkig geen probleem voor onze jonge doelman vormt. Huizen beantwoordt met een tegenaanval waarbij het echter niet tot een echte doelpoging weet te komen. Anouar Aktaou moet er daarna een ferme sliding uitgooien om een volgende doorbraak van de thuisploeg te voorkomen, maar dan slaat het noodlot toch in de achtste minuut al onverbiddelijk toe: Johnsen Bacuna gaat goed door en dan is er even een aarzeling in de communicatie tussen doelman en zijn centrale verdediger. Bacuna voelt die aarzeling slim aan en kruist voorlangs en oog in oog met doelman Van Dompzelaar zoekt en vindt hij de verre hoek: simpel hobbelt de bal voor de eerste keer over de doellijn en Huizen mag vanaf nu achter de feiten aan hobbelen…

foto: Rainer Fröhlich

Op zoek

Het is dus even slikken voor de mannen van Klein, maar niet getreurd en onverdroten gaat men op zoek naar de gelijkmaker. Doelman Huib Veurink moet dan een bal boven het hoofd van de doorlopende Kozjak wegboksen. Even een botsing, maar beide spelers kunnen gelukkig gewoon verder. Dan met elf minuten op de klok gaat Hidde van der Veldt er als een speer vandoor. Binnen de zestien wordt hij aan de arm getrokken en gaat neer. De verder prima fluitende arbiter Hasse Aartsen ziet er echter geen strafschop in. Ik zit er te ver vanaf om een bikkelhard oordeel over deze situatie te kunnen vellen en geef het voordeel van mijn twijfel dan ook aan de arbiter die er pal bovenop staat. Een open doekje voor Kogeldans die door een domme pass akelig in de problemen gebracht wordt. Omsingeld door drie man, die als een meute wolven op de bal uit zijn, weet onze kleine vleugelverdediger zich toch vrij te spelen en de bal keurig bij een medespeler te bezorgen. Een kunststukje!
En Huizen speelt deze fase heel behoorlijk voetbal, oogstrelend positiespel soms zelfs. Zo’n fase leidt dan via een goede pass van Tristen Kroeze richting Theo Visser die er over de flank vandoor gaat. De bal komt goed voor, maar de zwaar geattaqueerde Hidde van der Veldt weet bij de eerste paal hier geen voldragen schotpoging uit te persen en de kans gaat dan ook verloren.
Huizens beste kans is misschien wel voor Sergio Kozjak als Visser Kogeldans weer in de loop aanspeelt. De voorzet van Kogeldans schampt het voorhoofd van onze spits, maar Sergio weet de bal onvoldoende te raken om de bal richting doelvlak te sturen. Opnieuw een kans waar Huizen dus geen raad mee weet. En dat komt eigenlijk best wel alarmerend vaak voor de laatste weken…

foto: Rainer Fröhlich

Nekslag

Berkum speelt lekker fris van de lever verder: back Frank van der Burg gaat op solotoer en lijkt daarin niet te stoppen door onze mannen. De bal komt voor en Bacuna haalt goed uit. De bal spat maar rakelings naast en schijnt onderweg te zijn aangeraakt, want arbiter Aartsen besluit tot een corner.
Drie minuten later valt dan feitelijk het doek voor Huizen als Chris van der Meulen de bal cross op centrumspits Martijn Brakke speelt. Brakke kapt naar binnen en heeft dan de hoek maar voor het uitkiezen. Feilloos weet hij de verre hoek te vinden en Huizen kijkt ondanks die fases met fraai voetbal tegen een demotiverende 2 – 0 achterstand aan. Een klap die Huizen niet meer te boven zal komen…

Wissels

Klein grijpt spijkerhard en onverbiddelijk in: al na twintig minuten wordt Zinga van de bank gestuurd om warm te gaan lopen. Een signaal dat echter niet door de spelers binnen de lijnen naar behoren wordt opgepikt, want met net een half uur op de fraaie stadionklok wordt er dom balverlies geleden op het middenveld en vanaf de middenlijn haalt Chris van der Meulen verraderlijk uit. Tim van Dompzelaar staat wat ver uit zijn goal en ondanks een wanhopige poging terug te komen naar zijn doellijn, een al even wanhopige sprong waardoor hij de bal nog met de vingertoppen weet te beroeren, hobbelt de bal toch onverbiddelijk over de doellijn en zo kijkt Huizen tegen een schier onoverbrugbare 3 – 0 achterstand aan… Dit gaat een zware middag worden, voelen we op de tribune waar zich toch een respectabel aantal getrouwen heeft verzameld.
Het betekent einde oefening voor Hidde van der Veldt en Tristen Kroeze. Zinga en Timo Vos mogen proberen het zinkende schip dat Huizen heet weer vlot zien te trekken. Een schier onmogelijke taak…

foto: Rainer Fröhlich

Gifbeker

Maar de gifbeker is nog niet leeg voor Huizen: een voorzet lijkt gevaarloos door ons strafschopgebied heen te schuiven. De bal wordt half geruimd en dan komt daar Björn Bakker ingelopen die van buiten de zestien een schuiver loslaat waar geen Huizer een weerwoord op heeft en de 4 – 0 lacht ons al weer vanaf het fraaie LED-scherm hatelijk uit.
Huizen dreigt nu compleet overlopen te worden, de dolende spelers zien alles fout gaan dat maar fout kán gaan. Weer gaat Frank van der Burg er langs de zijlijn vandoor. Hij breekt door drie tackles heen alsof het een demonstratiefilmpje was. We hebben wel de mazzel dat Bacuna er bij de tweede paal net niet aan weet te zitten anders had Berkum al voor rust de helft van de dubbele cijfers bereikt waar deze wedstrijd op uit lijkt te gaan draaien.
Opnieuw Chris van der Meulen er doorheen als een warm mes door de boter. De voorzet wordt opnieuw door Bacuna naast gegleden. Het doet zeer aan mijn ogen hoe Huizen zowel het kastje als de muur van dichtbij moet aanschouwen. Dit is een lijdensweg, een vernedering. Waar Huizen aanvankelijk voetballend nog mee kon met Berkum, zien we nu hoe bijna consequent elke pass over meer dan twee, drie meter óf bij een wit shirt of doelloos buiten de lijnen belandt. Huizen is het kwijt, knokt niet alleen tegen Berkum, maar vooral ook tegen zichzelf.

Rust

Het rustsignaal komt als een verlossing. Als een bokser die aangeslagen in de touwen hangt en tien seconden krijgt.
Ik mijmer weg: Klein legt de vinger op de lippen als de mannen lamgeslagen de kleedkamer binnenkomen. “Doe je kicksen uit, neem je spullen mee en…” Hij opent de kleedkamerdeur op een kier en kijkt of er niemand in de gang staat. “Ik heb Paul al gebeld, de bus staat met draaiende motor voor het hek. We gaan!” fluistert hij zijn mannen toe.
Na de rust vraagt arbiter Aartsen zich af waar die Huizers nou blijven. Hij besluit dan maar eens op de deur te kloppen. Het klinkt hol en er komt geen reactie. Voorzichtig duwt hij de kleedkamerdeur op een kier. “Ze zijn wég!” roept hij verbijsterd als hij de lege kleedkamer aanschouwt…
Tja, gekkigheid, natuurlijk, maar eigenlijk zit niemand met een geel-groen hart nog op die tweede helft te wachten. Dit is een gelopen koers en Huizen stevent op een historische nederlaag af. Ik zou er de boeken op na moeten slaan voor ik een 4 – 0 achterstand bij rust terug zou kunnen vinden. De titelkandidaten prezen zich gelukkig Huizen met een minimale overwinning terug te wijzen, een ferme nederlaag was ons tot op heden nog bespaard gebleven. Maar nu tegen een degelijk, maar toch ook weer niet opzienbarend voetballende ploeg worden we helemaal ondergesneeuwd…
Na de 2 – 0 leek Huizen zich al bij een nederlaag neer te leggen. Een nederlaag, ok! Maar waar het nu op uit lijkt te draaien is een regelrechte vernedering.
Hier valt door Klein niet meer tegenop te wisselen. Het enige dat hem nog rest is ‘damage control’,  de schade beperken en hopen dat Berkum verzadigd is.
We maken ons op voor vijfenveertig lange en pijnlijke minuten…

Lijdensweg

Het is in de mannen te prijzen dat ze inderdaad de schoenen niet aan de wilgen hebben gehangen en toch weer het veld op zijn gekomen. Men probeert er zelf nog een eretreffertje uit te persen. Een leuke aanval eindigt echter al weer in de zestien van doelman Huib Veurink als deze de voorzet simpel onderschept.
Een bal van Björn Bakker bereikt Van der Meulen en we hebben alle geluk van de wereld dat captain Visser de bal niet binnen, maar rakelings buiten de palen kaatst. Het had zonder meer gepast in het noodlottige verloop van deze rampwedstrijd.
Mike van Ekeren ziet dan geel als hij diezelfde Visser onnodig neerlegt. Ik zou me zo maar kunnen voorstellen dat coach Arno Hoekstra hem na de wedstrijd de mantel uitveegt, want als je een onnodige kaart qua positie, stand en soort wedstrijd zou moeten bedenken, dan was het deze wel geweest… De vrije trap wordt over meer dan een meter of drie getrapt en dus rolt hij zo over de achterlijn zonder dat er een Huizer bij in de buurt is geweest. Ook een kort genomen corner wordt in de kaats ‘gewoon’ direct achter gespeeld. Het is illustratief voor het dolende Huizen…

foto: Rainer Fröhlich

Scherpte

Ook bij de thuisploeg treedt er toch wat verslapping op en de scherpte lijkt wat weg te zijn geëbd. Bij Berkum mag Ivar Nijboer zijn opwachting maken en lost Bacuna af. Lars van Gerner probeert dan met een geplaatste bal doelman Van Dompzelaar te verschalken, maar ook bij Van Gerner is de scherpte wat weg en de bal vliegt naast. Inmiddels lijken de Huizers om me heen meer geïnteresseerd in de uitslagen in geheel andere competities dan in deze wedstrijd en de uitslagen vliegen om me heen. Zuidvogels op weg naar een nieuwe monsterzege? Op weg naar promotie? Volgend jaar weer een derby, maar nu hopelijk wel in de vierde divisie?
Bij Huizen worden ook Kozjak en Helms uit hun lijden verlost. Creebsburg en Schaap krijgen de ondankbare taak deze wedstrijd vol te maken in de wetenschap dat deze strijd wel gestreden is en dat er geen eer meer aan te behalen is.
Zowaar weer een aanvalletje van Huizen: een achterwaarts kopballetje van Jeroen Lamme levert zomaar een vangballetje op voor doelman Veurink, die daarmee niet helemáál het idee heeft dat hij zich voor niets heeft omgekleed vanmiddag.

De laatste loodjes

Ook Boaz Rahajaan en Giorney Geronimo Rojer komen binnen de lijnen. Frank van der Burg en Lars van Gerner mogen zich mentaal gaan voorbereiden op de halve bekerfinale die Berkum aanstaande zaterdag tegen CSV Apeldoorn gaat spelen.
Nog immer staat de 4 – 0, Huizen lijkt deze tweede helft redelijk door te komen. Niet dat het voetballend nog maar iets laat zien dat op het Huizen leek waar we nu alleen nog maar mooie herinneringen aan lijken te hebben, maar de schade lijkt zich te beperken tot die vier treffers voor rust. Doelman Van Dompzelaar pakt een venijnige schuiver van Chris van der Meulen, Schaap gaat iets te fanatiek door op doelman Veurink, Nijboer zet goed voor maar ziet hoe Brakke de bal volkomen verkeerd met het hoofd raakt, Rojers inzet kort daarop strandt in het zijnet na goed werk van doelman Van Dompzelaar. Een hoge bal die recht naar beneden valt wordt in één keer op de slof genomen door Marc van der Meulen en ook deze bal weet het net niet te vinden.
Ook Hermen Dam mag zijn kunsten nog even vertonen als vervanger voor Mike van Ekeren.
Nog een slokje uit die gifbeker als Martijn Brakke dan toch loon naar werken krijgt en bij de tweede paal de 5 – 0 binnen knikt. Op de tribune kunnen we slechts hopen dat dit het dan geweest is en dat we zonder verdere kleerscheuren huiswaarts kunnen. Een enkeling kan het echter al niet langer meer aanzien en besluit het laatste kwartier maar aan zich voorbij te laten gaan. Hij mist de enige treffer die Huizen zou maken als Schaap goed doorzet en met een lob doelman Veurink weet te verschalken. Helaas heeft de arbitrage buitenspel geconstateerd. Scoren we dan toch een eretreffer, gaat ie weer niet door… Het zal eens een keer meezitten vanmiddag…
Hoewel: Chris van der Meulen mist nog een keer voor open doel als Van Dompzelaar al gepasseerd is met een diagonale lob van Brakke nadat Rojer goed door had gezet. Dat zat dan in ieder geval nog wel mee dat Berkum ook wat speelser ging voetballen.
Toch komt die zesde ook in de boeken als Rojer dan wel de juiste richting aan een pegel in de bovenhoek meegeeft. Ook hier ging weer geknoei achterin vooraf: een te slappe terugspeelbal, wat weifelend uitkomen van Van Dompzelaar die vandaag zijn ergste nachtmerrie uit zag komen. Een bal die nog geruimd leek te worden en dan tóch weer binnen ploft. Opnieuw illustratief voor een totale en algehele off-day van onze mannen…

foto: Rainer Fröhlich

Arnold Klein

“Wat moet jij je in de rust moedeloos gevoeld,” opper ik als Klein al heel snel weer uit de kleedkamer tevoorschijn komt.
“In de rust? Eigenlijk na dertig minuten al! Ik had van tevoren al aangegeven dat Berkum in de omschakeling levensgevaarlijk is en dan zie ik toch dat we ons zo makkelijk naar de slachtbank laten leiden. Bepaalde spelers zijn verantwoordelijk voor het uitvoeren van taken bij die omschakeling en die hebben vandaag hun mond niet open gedaan. Daarbij keek men niet naar de medespelers en als je dat niet doet word je gewoon in de omschakeling geslacht…”
“Je legt daarmee de vinger op de zere plek in de achterhoede, maar ik denk dat die keeper van Berkum maar amper aan het werk is geweest vanmiddag…”
“Ja. We begonnen voetballend wel aardig, moet ik zeggen. Het was aanvankelijk een gelijkwaardige pot. We kregen toen met die kopbal van Sergio Kozjak een goede kans die we niet benutten, waarbij zij hun eerste kans meteen omzetten in de eerste goal. Er was een hoop ‘twijfel’ in die situatie en dat wordt genadeloos afgestraft. De tweede goal was ook een kwestie van twijfel die afgestraft wordt. Dan hebben we het nóg niet door wat er gebeurt en dat is dat stukje gogme waar ik het al eerder over heb gehad met je…”
“Aan de andere kant: we zaten natuurlijk wel al en tijdje in de wachtkamer dat ons dit een keertje zou gaan overkomen. De meeste ploegen in het rechterrijtje zijn al een keer tegen zo’n forse nederlaag aangelopen…”
“Nou, dat vind ik niet. We hebben gekozen voor onze eigen manier van spelen en dat ging in balbezit wel goed. Alleen moeten de afspraken in de omschakeling gewoon worden nagekomen en die situaties moet je gewoon leren lezen. Dat is ook de reden dat je staat waar je nu staat. Wij mogen zeker geen aanspraak maken op een positie bij de eerste zes of zeven. D’r staat ook niemand op in de ploeg bij dit soort wedstrijden.”
“Ik zag in de eerste helft nog wel wat periodes met fraai positiespel, maar naar voren was het huilen met de lamp scheef: iedere bal over meer dan twee meter ging uit of belandde bij ‘n Berkummer…”
“Ja, je kunt inderdaad wel de vinger leggen op de achterhoede, maar je kunt je ook afvragen hoe je voorin met de bal omgaat… Die 1 – 0 is illustratief: een bal die simpel breed gelegd kon worden wordt zomaar ingeleverd bij een Berkummer! Is dat dan een kwestie van verkeerd vragen door de aanvaller of een foute keuze van de verdediger?”
“Het was een totale en algehele off-day! Ik ben blij dat ik vandaag geen Man-Of-The-Match hoefde aan te wijzen…”
“Ach, we speelden uit, dus dat was aan Berkum…” memoreert Klein gelaten. “Ook thuis waren we zeker de eerste helft volkomen krachteloos. De tweede helft hadden we de zaak wat omgegooid en kregen we wat meer grip op ze en bleef het lang 0 – 1. Een verkeerde aanname leidde toen de 0 – 2 in. Maar goed: bij ons moet alles wel een beetje kloppen willen we goed voor de dag komen. Het doel is nog steeds direct lijfsbehoud. We krijgen nog wat lastige tegenstanders, Barneveld zit in de winning mood, maar je hebt nog met tal van clubs te maken. Het is echt niet zo dat we mee kunnen doen voor een periode of dat soort zaken. Een gedachte die toch bij sommigen nog leeft. Maar de realiteit is wat je vandaag ook ziet…”
“Toch sloot ik dat niet zo lang geleden echt niet uit. We lieten heel aardig voetbal zien…”
“Maar dat deden we vandaag ook wel, maar we spelen niet alleen voor ‘het mooi’ voetbal, er moeten ook spelers opstaan, het stukje tactisch met elkáár bezig zijn. En dat zit gewoon nog niet helemaal in deze groep. Dat moet er in gehamerd worden en dat is een taak voor mij, maar dat moet ook wel een beetje in de spelers zelf zitten… Een Berkum is daar gewoon vele malen verder in dan wij: doen niet gek, spelen geen moeilijke ballen in, houden het simpel. Juist in een periode met veel blessures moet je slim met je krachten om weten te gaan. Aan de andere kant is dat ook we weer het positieve aan deze groep dat iedereen er toch steeds weer vol voor wil gaan… Maar vandaag is ons team gewoon een keer helemaal uiteen gevallen.”

Tim van Dompzelaar

“Laten we het kort houden,” oppert onze onfortuinlijke doelman.
“Ja, lijkt me goed, want dit was niet je meest gelukkige wedstrijd, he?”
“Nee, het was een verschrikkelijke pot! Ik ben er nooit eerder met zes nul vanaf gegaan en dan helemaal niet als je een keer mag keepen. Het was gewoon overal ondermaats en die gasten van Berkum profiteerden daar heel erg goed van… Iedereen was gewoon slecht en dan meen ik ook écht slecht. Vooraf zaten we er allemaal wel lekker in volgens mij. We wisten ook wat Berkum zou gaan doen, dus we waren goed voorbereid. Toch kregen we snel en vaak de deksel op de neus. Ik kwam zelf een paar keer wat aarzelend uit, dat is gewoon een gebrek aan wedstrijdritme. Als je week in week uit speelt, dan weet je precies wanneer je moet komen en wat de anderen doen. Nu merk je hoeveel er fout gaat en krijg je je twijfels als doelman en ga je wat terughoudender en behoudender keepen.
“Als voormalig doelman heb ik maar één advies voor je: een flinke borrel en gauw vergeten!”
“Haha! Dat komt wel goed hoor!”
Aldus onze onfortuinlijke invaller doelman die zich vooraf een geheel andere wedstrijd voor de geest zal hebben gehaald. Maar goed: dat weet je op het moment dat je een paar handschoenen aantrekt en in die goal gaat staan…

foto: Rainer Fröhlich

Joshua Lo-Asioe

Terwijl ik sta te wachten op aanvoerder Visser, schiet Joshua Lo-Asioe me aan en excuseert zich voor de belabberde partij die Huizen vandaag op de mat legde. “Nee, die keuze was vandaag wel heel moeilijk geweest,” antwoordt hij als ik stel dat ik blij was geen man van de wedstrijd hoefde te kiezen.
“Ik heb weinig hoopgevends gezien vandaag. Ook Joshua Lo-Asioe niet, heel eerlijk gezegd… Ik vond je heel veel balverlies inleiden voor jouw doen…”
“Nee, dat mag ook gezegd worden, natuurlijk! Ik stond op een iets andere positie dan ik gewend was en dat zou een factor geweest kunnen zijn. Maar hoe dan ook: je mag er vandaag niet met zes nul vanaf gaan! Het is dubbel jammer dat dat ook nog eens tegen een directe concurrent gebeurt. Zij wippen nu op de ranglijst over ons heen en met nog vier wedstrijden te gaan wordt de marge met de rode streep wel mager. Niks is nog zeker.”
“Hoe kwam je erbij oom dat Fitz-Jim-kapsel te nemen?” vraag ik constaterende dat het knotje inmiddels al weer verdwenen is. “Je vriendin wist er niks van!” plaag ik.
“Dan jokt ze tegen je, Ron!” lacht Joshua de tanden bloot. “Tegen CSV Apeldoorn was het ook regenachtig weer en ik werd helemaal gek van die slierten haar in mijn gezicht. Maar ik wilde het ook weer niet ‘kort’ laten knippen, dus werd het een staartje…”
“Het leek meteen wel of je een stuk ‘kleiner’ was…”
“Haha! Ja ik heb dan niet dat grote bos krullen, he? Haha!”

Theo Visser

“Ja, aanvoerder. Als ik geen uitblinkers weet aan te wijzen, dan roep ik maar gewoon de aanvoerder ter verantwoording,” open ik mijn gesprekje met onze topschutter.
“Nee, ja, uh, hmmm…,” pruttelt onze captain. “Het is natuurlijk een blamage!” stoot hij er dan uit. “Ondanks dat de trainer ons er voor gewaarschuwd had, krijgen we toch te makkelijk en te snel en doelpunt tegen. Hij waarschuwde dat ze dodelijk zijn in de omschakeling. We hadden aanvankelijk nog wel grip op de wedstrijd, zeker in balbezit, maar bij balverlies als de restverdediging dan niet goed staat, dan moeten we ook de credits aan Berkum geven dat ze dan heel goed met de kansen omgaan…”
“Ik zag op een gegeven moment een speler van hun door drie tackles heen breken. Dan denk ik toch dat we iets fout doen…”
“Ik vind het lastig om over anderen te praten…”
“Volgens mij was jij zelf één van die drie…”
“Nee, nee, ik stond wat meer in de as toen… Maar goed, ja, ik heb er gewoon niet echt een antwoord op. Maar ik denk dat we onszelf gewoon tekort hebben gedaan vandaag.”
“Ontbrak het aan scherpte? Waren jullie mentaal niet optimaal?”
“Nou, ik denk dat het sowieso een lastige wedstrijd was. Berkum is gewoon een hele goede ploeg, maar wij moeten ons gewoon aan onze verdedigende taken houden en als wij dat niet doen, dan maken zij daar heel goed gebruik van en zie je dat ze daar dodelijk in zijn en makkelijk en veel scoren…
Als het dan na een half uur drie nul staat, dan is het een mentale strijd aan het worden. Het is jammer, het was niet nodig geweest zo te verliezen en we moeten gewoon weer naar de volgende wedstrijd gaan kijken. We moeten ons gewoon weer terug knokken naar een stabiel elftal. Door alle personele wisselingen en posities wordt het ook gewoon wat lastiger…”
“Dat zijn geen tactische keuzes, maar gedwongen door blessures, voor mijn gevoel…”
“Ja, maar goed: uiteindelijk begint voetbal met proberen die ‘nul’ te houden. We moeten nog een paar weken aan de bak en zien vol te houden…”
“Snakken jullie naar het einde?”
“Mwoah, we snakken er wel naar dat handhaving honderd procent zeker is. Dat is veel meer de motivatie dan dat we er ‘klaar’ mee willen zijn…”

Frank van den Bosch

Onze kleine ‘horzel’ werd vandaag node gemist. Als we de bus uitkomen schiet ik hem even aan om te informeren naar de status van zijn blessure.
“Ja, ik werk hard om terug te komen,” vertelt hij nadat hij als volleerd analyticus de wedstrijd met me wil nabespreken. Maar het gaat me om hém, aan die wedstrijd word ik liefst zo min mogelijk nog aan herinnerd. “Ik heb dinsdag al wat met de groep meegetraind, maar ik verstapte me toen toch nog een keer, dus ik heb nu een kleine terugslag te verwerken. Ik hoop er eigenlijk tegen AZSV weer bij te zijn. Maar het is hard nodig dat we weer punten pakken. Nog een puntje of drie en dan zijn we wel weer veilig denk ik. We gaan zeker nog punten pakken, we hebben gewoon een goede ploeg, alleen zat het vandaag gewoon totaal echt niet mee. Door de gang van zaken toonden we te weinig energie en dan ga je er fataal vanaf… Helaas, het is niet anders. Maar ik ben zeker weer op de goede weg terug!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik heb geslapen als een roos! Hoewel het eerste dat me door het hoofd schoot toen ik mijn luikjes voorzichtig weer open trok zondagochtend, toch wel weer die blamage was. Een kreun schoot door de echtelijke sponde en naast me vraagt mijn echtgenote of ik pijn heb. “Ja, van binnen!” antwoord ik. Met tegenzin zet ik me achter de PC. Gisteren werd me door velen op het hart gedrukt het maar ‘kort’ te houden deze keer. Maar dat stuit me dan toch tegen de borst. Ik ben supporter in voor- en tegenspoed, geen successupporter. Daarbij denk ik dat de mensen die niet aanwezig zijn geweest en die deze monsterscore zien staan, toch ook wel willen weten hoe dit zo uit de hand heeft kunnen lopen.
Heel eerlijk gezegd heb ik daar nog steeds geen passend antwoord op: natuurlijk speelde Berkum een degelijke partij voetbal, maar om nou te zeggen dat we continue op eigen helft gedrukt werden, nou nee… Buiten de goals heeft Tim van Dompzelaar maar twee of drie ballen hoeven te stoppen. Doelman Veurink van Berkum komt ook op een dergelijk aantal. Een combinatie van effectiviteit, naïviteit, persoonlijke fouten, gebrek aan taakbesef maakte dat Huizen deze eclatante nederlaag voor de kiezen kreeg. De tijd ontbrak me om er de boeken eens op na te slaan wanneer Huizen met rust al met vier nul achter heeft gestaan en of er nóg een zes nul of erger in onze rijke historie te vinden was. Uit het blote hoofd wist ik het in ieder geval niet naar boven te halen.
Het is dan makkelijk om je ploeg af te fikken in je verslaggeving. Aan de andere kant wijzen mensen op hun voorhoofd als je probeert de schijn op te houden dat we gelijkwaardig waren. De uitslag liegt niet, al durf ik hem wel lichtelijk geflatteerd te noemen. Huizen verkeert in zwaar weer. Hoewel de handhaving min of meer zeker lijkt, dreigt het seizoen toch als de bekende nachtkaars uit te gaan:

De blokjes vertellen het hele verhaal...

Uithuilen en opnieuw beginnen. Leren van de fouten die we tegen Berkum maakten, leren van de manier waarop we in onze eigen voet schoten. Maar u zult denk ik niet verbaasd zijn dat ik vandaag niet met mijn credo ‘Het was weer fijn langs de lijn!’ op de proppen kom. Het was een bittere pil, een doffe dreun en een blamage. Tijd voor revanche en eerherstel!

PS: Vergeet ik nog bijna de felicitaties over te brengen aan Eemdijk dat deze ronde de titel pakte. Een terechte kampioen! Proficiat en veel succes in de derde divisie. Ik hoop dat het jullie beter vergaat dan Huizen destijds...

Op– en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL