Afgetekend: WNC – Huizen: 1-4

Ovenschotel

Ik doe niet veel in huis. Ik ben lui, ik geef het ruiterlijk toe. De containers buiten zetten en weer binnen halen, de vaatwasser in- en uitruimen evenals koken hoort nog wel tot mijn takenpakketje. Verder nog wat kluswerk in en om het huis, en that’s it. Als ik kook, dan maak ik soms ovenschotels. Dampend komt het pronkstuk de oven uit en dan moet het op de een of andere manier op tafel worden geserveerd.
Dat laatste stukje tussen oven en tafel, die gloeiend hete schaal en de angst dat je ergens halverwege die hele handel over je parketvoertje klettert, dat voelt een beetje zoals Huizen deze laatste wedstrijden richting titel gaat. Hopelijk richting titel gaat, want net als met die ovenschotel kan het nog altijd op een vreselijke manier mis gaan.
WNC is daarbij zo’n losliggende vloerkleedje waar we veilig overheen moeten zien te komen. Het WNC dat we thuis met 4 –1 netjes aan de kant wisten te zetten, maar waar we wel twee aparte sessies voor nodig hadden. Het WNC ook, dat nog steeds volop zicht heeft op de derde periode. Huizen of Zuidvogels wordt kampioen, zoveel lijkt wel duidelijk. De afhaker van die twee pakt de eerste periode, Sliedrecht en WNC liggen beide op koers voor de tweede en derde periode. Probleem is alleen het herboren Almkerk dat ineens zomaar op een één, respectievelijk drie puntjes afstand van beide runners-up staat. En dan wordt het ineens toch wel zaak voor WNC en Sliedrecht om de punten te pakken die men pakken kán in die slotfase.
Derhalve wacht Huizen vandaag zeker geen ontspannen middagje, en dat proef ik toch ook wel een beetje bij een aantal spelers als we naar de bus lopen waarmee chauffeur Paul ons naar Waardenburg zal vervoeren.
Het is bijna zomers warm en ik voel me lichtelijk overdressed met mijn bodywarmer. In de zon en uit de wind is het uitstekend vertoeven, maar op tribunes zit je toch al te vaak uit de zon en in de wind. En dus is ‘Beter mee dan om verlegen!’ een credo dat ik me graag ter harte neem.
Die tribune blijkt WNC overigens niet te hebben en dat betekent voor mij dat ik bij aankomst op sportpark De Korte Woerden eerst even op verkenning moet. Met toestemming van de aimabele voorzitter Arthur van Dooijeweert mag ik een stoel uit de kantine mobiliseren om me langs de boarding op te stellen. Als dan ook arbiter Ronald Mol me nog alle vrijheid geeft binnen de boarding te gaan zitten, zit ik helemaal prinsheerlijk in het zonnetje. Zeker nadat een vriendelijke Waardenburger me hielp bij het verzamelen van de inhoud van mijn wondertas, die ik tijdens de verhuizing pardoes op het gras leeg kieperde!
Ja, gras, want WNC speelt nog op écht gras! En wát voor gras! Een biljartlakentje! Toch weer even wennen voor de mannen, denk ik.
Ondanks de warmte toch mijn groen-gele das om. Puur bijgeloof! Het gevoel dat je toch wat op eieren loopt, zo in deze laatste wedstrijden naar de apotheose die ons weer de Hoofdklasse in zal moeten brengen, maakt dat ik zelfs dít idiote risico niet meer durf te nemen! ‘Liever spijt van de dingen die ik wél gedaan heb, dan van de dingen die ik niét gedaan heb!’, die kan ook zo weer op een tegeltje…
Huizen in het bekende smetteloos uit-wit, WNC vermomd als Vitesse. Huizen start in de gekende formatie van de laatste weken. Tim Boterenbrood begint weer in de basis, maar eigenlijk is dat zo ongeveer de enige variabele in het beleid van Arnold Klein.
De rugnummers van WNC vertellen eigenlijk een wat ander verhaal: 12, 15, 17, 18, 19 20 en zelfs 30 duiden toch op wat onvoorziene namen in de basis. Nou zeggen die nummers aan de andere kant ook niet echt veel, want Huizen vermeldt ook de nummers 14, 18, 19, 20, 23 en 24. Ik heb dan toch een beetje een nostalgisch verlangen naar dat ouderwetse 1 voor de keeper tot en met 11 voor de linksbuiten.
Huizen vormt de inmiddels ingeburgerde kring, de yell schalt over sportpark De Korte Woerden en we gaan beginnen!

Kassa!

De klok geeft nog geen volle minuut aan of Hidde van der Veldt gooit de bal langs zijn directe tegenstander en loopt hem voorbij richting achterlijn alsof hij stilstaat. Dan komt de bal perfect voor en de attent mee gestormde Felitciano Zschusschen volleert de bal met een droge knal naar de 0 – 1! Nog geen minuut gespeeld en de eerste hangt al in de touwen! Geen kans voor doelman Dick van Loon die nog geen bal op de handschoenen had gehad! Je hebt meevallers en meevallers, maar dit is er een, hoor!
En Huizen gaat door: één ei is geen ei, en dat geldt voor doelpunten ook. Op naar een veiliger marge!
Felitciano Zschusschen gaat een fraaie combinatie aan met Frank van den Bosch wier omaatjes node gemist werden langs de lijn. Met kunst- en vliegwerk weet de WNC defensie middels een corner die tweede treffer voor Huizen te voorkomen. Ook de verwerking van de hoekschop leverde weer een corner op, maar deze wordt probleemloos door doelman Van Loon weggevangen. Voor een ploeg die op dit soort standaardsituaties traint, zijn er naar mijn smaak toch wel wat veel hoekschoppen die simpel door de doelman kunnen worden weggevangen. De ene doelman is de andere niet, maar wat alternatieven voor als je zo’n echte ballenvanger treft kan voor mijn gevoel geen kwaad.

Boeiend

Uiteraard legt WNC zich niet bij deze uitermate vroege treffer neer. Nog een hele wedstrijd om een en ander recht te trekken en onder aanvoering van de fanatiek coachende aanvoerder Nehemia Sanaky en de bij tijd en wijle gevaarlijk doorstotende Gideon Emanuels gaat WNC op zoek naar de gelijkmaker. Melvin van Gestel bezorgt de bal ‘over de hele’ op de voet van diezelfde Emanuels die in één keer uithaalt maar de bal naar hoger sferen stuurt. New balls please!
In de achtste minuut dan de eerste corner voor de thuisploeg. Huizen staat goed en de mannen van coach Cor Prein weten er eigenlijk niet goed raad mee. Wat besluiteloos gaat de bal een paar keer van voet naar voet en dan maar terug naar eigen helft. Het is een bemoedigend gezicht voor de weer ruim meegekomen Huizer aanhang – waarvoor mijn dank namens de mannen op het veld!
De gevaarlijkste aanvallen komen van Huizen dat met scherpe counters en goed positiespel de aanval zoekt. Soepeltjes loopt de bal van Theo Visser naar Frank van den Bosch, weer terug naar Visser, naar buiten naar de gretig opstomende Sergae Kogeldans en weer naar Frank. Die wordt dan gevloerd, maar daar is bij deze lichtgewicht niet echt héél veel voor nodig en arbiter Mol wuift de roep om een strafschop dan ook terecht weg.
Aan de andere kant forceert Emanuels weer een corner. Boterenbrood neemt de bal halverwege op het hoofd en de bal spat recht omhoog. Het leidt tot een serie luchtduels waarbij het richtingsgevoel beide partijen wat in de steek liet. Het is uitgerekend Theo Visser die dan voor opruiming zorgt door de bal met een droge knal op de pantoffel te nemen.
En zo ontspint er zich een boeiend duel op De Korte Woerden dat in deze fase maar zo naar beide kanten had kunnen uitvallen.
Met een minuut of twintig gespeeld mag Huizen dan een vrije trap nemen. Visser krult de bal goed voor en de Waardenburger defensie weet met moeite naar de zijkant te ruimen. Daar belandt de bal bij Zschusschen en die bedenkt zich niet: zinderend jaagt hij de bal in één keer voorlangs door een woud van spelers.
Wéér een hoekschop die voor keeper Van Loon weinig meer dan een trainingsballetje is. Het vormt de aanzet voor een uitval van WNC die weer via die gevaarlijke Emanuels loopt. Deze keer heeft Emanuels het vizier wél goed ingesteld en zijn spetter wordt bij de eerste paal knap met de benen gered door Jaime Hensen die daarmee de gelijkmaker weet te voorkomen en weet dat hij zich vanmiddag niet voor spek en bonen heeft omgekleed.

Foto: Jeroen de Bruin

Kansen en mogelijkheden

Louis van Gaal had het ooit in een van zijn fameuze belerende toespraakjes tot de pers over ‘Kansen en mogelijkheden tot kansen’. Ik hanteer die termen ook als ik mijn aantekeningen maak: De minuut waarin, Wat? En Hoe? Een ‘M’ voor een ‘mogelijkheid’ en een ‘K’ voor een echte kans. Het criterium dat ik daarbij hanteer is dat als ik denk dat die bal gewoon had moeten zitten, dat ik dan een ‘K’ noteer en bij een ingehouden adem die op niets uitloopt een ‘M’. Inmiddels rijgen de ‘M’tjes zich aaneen, maar blijven de ‘K’tjes een beetje achter. Een ‘M’ als Emanuels van fikse afstand uithaalt en de bal recht op Hensen jaagt. Geen probleem voor een klasbak als Hensen die de bal dan ook probleemloos verwerkt. Ook een ‘M’ voor Visser die aan de andere kant uit de draai schiet en de bal rakelings over de kruising ziet vliegen.
Hidde van der Veldt spuit er dan maar weer eens langs. Hij speelde zijn directe tegenstander zo ongeveer de tranen in de ogen. Hidde kijkt weer goed en de voorzet lijkt op maat voor Visser, maar raakt de tevens mee opgekomen Frank van den Bosch. Een tweede poging belandt bij Zschusschen die weer zijn geluk beproeft met een ferme uithaal. Opnieuw voorlangs en een ‘M’ voor Felitciano… Meteen bij de daarop volgende aanval op nieuw Zschusschen die uithaalt als Van den Bosch de bal keurig breed legt. Deze keer zorgt doelman Van Loon dat het ‘K’tje voor Zschusschen zonder gevolgen op het scorebord blijft. Ook een uitval via Visser en Van den Bosch eindigt in een fraaie krul die maar net naast de verre paal verdwijnt en op een diepe bal kopt Roman Rahmani de bal pardoes langs de uitgekomen doelman Van Loon! Helaas voor ons verdwijnt de bal net náást het doel, maar we hoeven ons geen moment te vervelen daar in Waardenburg!
De corner van Frank van den Bosch komt goed voor en Theo Visser is gretig zat. Op jacht naar de titel van absolute topscorer in het Gooi & Eemlander-klassement zet hij zijn voet wat teveel onder de bal en zijn lichaam wat teveel achterover. Zijn doelpoging vormt daardoor helaas alleen een bedreiging voor de plaatselijke vogelstand…
Het lijkt wel of WNC naar het eindsignaal snakt, want bijna eindeloos tikken Rahmani en Keric de bal op eigen helft heen en weer. Het is alsof WNC vóór staat, in plaats van Huizen. Huizen vindt het dan ook wel best en laat ze lekker hun gang gaan.

Foto: Jeroen de Bruin

Yes!

We naderen het rustsignaal van die uitmuntend fluitende Ronald Mol. Je vergat gewoon dat er ook een arbiter op het veld rondliep en dat hield in dat zijn beslissingen eigenlijk allemaal correct waren. Natuurlijk hier en daar een woeste kreet vanaf de zijlijn als één van de eigen spelers wat onheus bejegend werd, maar dit zou een uitermate sportieve wedstrijd worden waarin eigenlijk geen sportieve wanklank zou vallen. Ronald Mol zou het dan ook af kunnen zonder ook maar één kaart te trekken. De wedstrijd in Montfoort toonde aan hoe dat ook op een afschuwelijke manier uit de hand kan lopen, dus ik wil hier de credits dan ook niet alleen aan Mol geven, maar zeker ook aan beide ploegen die aantoonden hoe ‘mooi’ die voetbalsport ook kan zijn! De bal gaat keurig netjes terug naar Hensen als Joshua Lo-Asioe neer gaat en even verzorging nodig heeft, het typeerde het wederzijdse respect dat de ploegen voor elkaar hadden. Geen sprake dus van enige animositeit waar men voor aanvang toch enigszins bevreesd voor was.
Arbiter Mol loopt bij wijze van spreken al met de fluit in de mond om voor rust te blazen, als een foute pass gretig afgejaagd wordt door Hidde van der Veldt. Dzenan Keric is het enige struikelblok nog op weg naar doelman Van Loon. Een duel om de bal en Hidde wint de schouderduw. Mol ziet dat het reglementair toelaatbaar is en laat doorgaan en dan staat Hidde oog in oog met Van Loon. Een schuiver laat de Waardenburger doelman kansloos en de 0 – 2 floept aan op het scorebord. Huizen staat dan toch op slag van rust op die ‘veilige’ marge van twee goals!

Foto: Jeroen de Bruin

Rust

De late 0 – 2 wordt met opluchting ontvangen door het geel-groen gekleurde publiek. Met die gevaarlijke Emanuels die maar steeds over onze helft dartelde was die 0 –1 toch wel een wat wankele marge. Dan is zo’n verdwaalde bal, zo’n schlemielige mistrap of handsbal ineens toch maar zo ‘kassa’ voor WNC. Onze buren staan ook weer voor, dus puntverlies is hier voor Huizen geen optie.
Geen spelers die al aanstalten maken om te gaan invallen na rust. Ik zie daar ook eerlijk gezegd nog geen aanleiding toe: Huizen geeft weinig weg en de 0 – 3 oogt waarschijnlijker dan de 1 – 2.
Na rust zien of we er nog ééntje bij kunnen prikken en dan rustig uitspelen naar het eindsignaal.

Hervatting

Ongewijzigd beginnen we aan de tweede helft. Ook het spelbeeld lijkt aanvankelijk ongewijzigd: Boterenbrood zet op zijn welbekende wijze goed door en zijn voorzet wordt opnieuw tot corner gepromoveerd door de WNC defensie. Visser krult de bal richting eerste paal waar echter een zwerm geel-zwarte horzels de bal eendrachtig ruimen. Echter wel voor de voeten van Visser die de bal richting Joshua Lo-Asioe en Felitciano Zschusschen stuurt. Een felle pegel en opnieuw is het Frank van den Bosch die de bal niet meer weet te ontwijken en neergaat. En weer mag Harm ‘Jomanda’ Baijens opdraven met zijn wonderspons.
Dan neemt WNC dan toch de controle over de wedstrijd wat over. Huizen speelt slordig en het fraaie positiespel lijkt men wel in de kleedkamer vergeten te zijn om mee het veld op te nemen. Boterenbrood moet alles uit de kast halen om Sonny van Kranenburg van een doorbraak te weerhouden. Ook een schotpoging wordt even later maar met moeite gekeerd en tot corner gewerkt. Kay van den Boogaard brengt de bal voor en dan is daar ineens een appèl: hands! Opnieuw laat Mol terecht doorspelen en de bal wordt tenslotte hoog over gejaagd.
Hensen moet nog een keer in actie als een WNC-aanval tot in ons strafschopgebied reikt. Opnieuw stelt Emanuels onze doelman op de proef en opnieuw laat Hensen zien waarom een titelkandidaat toch niet zonder goede keeper kan. Huizen grossiert in onrustig spel en balverlies. Dat moet snel veranderen anders kan het haast niet anders of WNC zal hier uiteindelijk toch een keer van gaan profiteren. En dan kunnen we zeker nog een hectische slotfase tegemoet zien…

Foto: Joost van Mourik

Wissels

Zoals gebruikelijk grijpt Klein op het hele uur in en brengt een drietal wissels. Het voordeel van deze consequente wisseltactiek is natuurlijk wel dat je telkens verse spelers brengt die gewoon lekker ingespeeld zijn geraakt en dus eigenlijk geen aanpassingsperiode nodig hebben.
Remco Helms komt binnen de lijnen voor Sergae Kogeldans, Lennart Dubbeldam voor Felitciano Zschusschen en Timo Vos neemt de plek van Frank van den Bosch in.
Visser neemt dan doelman Van Loon spijkerhard onder vuur. De bal mist echter voldoende koers naar een van de hoeken om het de doelman moeilijk te kunnen maken.
Dan lijken twee invallers dan toch het pleit te beslechten voor Huizen als Timo Vos de bal uitstekend bij Lennart Dubbeldam bezorgt. Een niet te missen kans voor onze vertrekkende spits, maar zijn uithaal wordt goed doorzien door Van Loon die er nog een hand achter weet te krijgen. Deze had Lennart echt wel mogen maken… Een dikke ‘K’ voor Dubbeldam, dus…
Even schrik als bij een corner de inlopende Jeroen Lamme door zijn enkel lijkt te gaan. Na afloop zou hij verklaren dat hij niet door zijn enkel ging, maar op de hak getrapt werd waardoor zijn schoen uit ging. Desalniettemin grote opluchting als Lamme weer overeind komt en de wedstrijd vervolgt. Dat hij de bal bijeen volgende corner wat slordig naast veegt wordt hem dan met liefde vergeven.

Foto: Joost van Mourik

De veilige haven?

Nadat WNC een fraaie counter via Van den Boogaard en Emanuels middels een overtreding en bijbehorend fluitsignaal net buiten onze zestien had zien stranden, krult Mirel Ibrahimovic gelijk de bal rakelings voorlangs. Joël Sanaky wordt dan binnen de lijnen gebracht voor Eyoub Allaoui en Tristen Kroeze komt Tim Boterenbrood aflossen.
En dan gaat het toch weer hopeloos mis bij WNC achterin: het uitverdedigen loopt spaak, Visser pikt op en bedient bij de paal spits Lennart Dubbeldam. De hoek is moeilijk, twee ‘wespen’ gonzen om hem heen, maar hoe hij het voor elkaar krijgt, krijgt hij het voor elkaar: ondanks verwoede tegenstand van die twee verdedigers en doelman Van Loon prikt hij de bal feilloos binnen en zet Huizen op een comfortabele 0 – 3 voorsprong! Dit moet toch wel de veilige haven zijn waar Huizen vandaag op af koerste. Als je zo weinig weggeeft ondanks een aandringende tegenstander, dan moet je hem nu zondermeer over de streep kunnen trekken!

Foto: Joost van Mourik

Hectisch

Ook in het veld denkt men dat de buit binnen is. En eens temeer zou WNC laten zien dat dit hoe dan ook een gevaarlijke misvatting is in deze klasse.
Laurens Kooij komt Hidde van der Veldt aflossen die met een goal en een goede assist zijn waarde wel weer bewezen heeft voor de ploeg. Hensen pakt stijlvol een voorzet van Sonny van Kranenburg en Tristen Kroeze laat zien dat hij ook de aangewezen man voor het nemen van hoekschoppen niet is: zijn corner is veel te  ruim bemeten en vliegt aan alles en iedereen voorbij.
Even wankelt Huizen als Anouar Aktaou tijdens een duel struikelt, Hensen uitkomt en de bal aan zich voorbij ziet gaan. Opnieuw is het Kroeze die als reddende engel opduikt en een tegentreffer voorkomt. Emanuels neemt Hensen opnieuw onder vuur en deze keer zit er alle overtuiging in het schot. Hensen heeft twee pogingen nodig voor hij het leer veilig tegen de borst weet te drukken.
Dan blijkt Huizen toch net iets teveel gas terug te hebben genomen en kan Mirel Ibrahimovic zo doorstoten en gelijk zijn fameuze naamgenoot een hoek uitzoeken om Hensen volstrekt kansloos te laten. De 1 – 3 lijkt wat te laat om nog voor een kentering in de wedstrijd te zorgen, maar niemand weet hoeveel extra tijd arbiter Mol nog voor ons in petto heeft – er is immers een aantal keren gestopt voor blessures, wissels en een korte drinkpauze. Dit kon nog wel eens letterlijk en figuurlijk een hete slotfase kunnen worden. Er zijn wel gekkere dingen gebeurd in het voetbal…
WNC gaat voor haar laatste kans en dringt op naar voren. De Huizer achterhoede staat onder druk en WNC staat ‘diep’. Dan een ‘blinde pegel’ van achteruit waarmee Huizen (ik heb even niet helemaal meegekregen wie die bal verzond) zich even onder druk vandaan trachtte te voetballen. Lennart Dubbeldam is de eenzame spits die de ondankbare taak heeft op alles te lopen dat maar naar voren wordt gespeeld. En Lennart doet dat met volle overgave!
De bal stuit ergens ver in dat middenveld. Eén WNC verdediger moet het fort bewaken en lijkt de bal simpel te kunnen verwerken. Maar als een duveltje uit een doosje is daar Dubbeldam die de wanhopig springende verdediger aftroeft en de bal voorwaarts kopt. Opnieuw blijkt een Huizer aanvaller sneller dan een WNC verdediger en Dubbeldam stuift met de bal aan de voet richting Van Loon die zijn doel tracht te verkleinen. We houden de adem in als Dubbeldam oog in oog met de doelman zijn keuze voor een hoek moet maken. Maar niets daarvan: koeltjes legt Lennart de bal breed op de meegekomen Theo Visser die inmiddels wel bewezen heeft wel raad te weten met zo’n gapend leeg doel: 1 – 4 en Theo’s vijfentwintigste deze competitie. Wat een gouden zet van onze TC is dát toch geweest, zeg!

Foto: Joost van Mourik

Arnold Klein

“Deze wedstrijd leek uiteindelijk van tevoren lastiger dan hij uiteindelijk was,” zet ik onze coach voor als we even gevlucht zijn voor het oorverdovende lawaai dat uit de catacomben opstijgt. De mannen vieren deze cruciale overwinning uiteraard uitbundig en hebben daar altijd meer dan voldoende Watt’s voor in petto. Maar, het maakt het interviewen wel eens wat lastig…
“Nou, met de 0 – 3 was ik eigenlijk nog steeds niet helemaal gerust,” mijmert Klein bedachtzaam. “Als die aansluitingstreffer valt kan het hier toch best een beetje spoken. Niet dat we nou heel veel kansen hebben weggegeven, maar ik was er toch niet helemaal gerust op omdat ik weet dat deze ploeg best wel wat kan.
We zijn gelukkig goed gestart. We geven Hidde wel vaker aan dat hij meteen van zijn snelheid gebruik moet maken om er langs te gaan. Als dan de voorzet goed is hebben we met Felitciano Zschusschen een uitstekende afmaker voorin lopen. Dat zette ons op een prettige 0 – 1 en daarna werd het een wedstrijd waarin beide ploegen gewoon getracht hebben te voetballen. Ik vond ons vandaag wat meer een collectief en wat effectiever dan WNC, zonder daar WNC mee tekort te willen doen. We hebben eigenlijk maar één klein kansje weggegeven die eerste helft en hebben we zelf best wel wat mogelijkheden gehad om te kunnen scoren en de wedstrijd naar ons toe te kunnen trekken. Dan maakt Hidde die belangrijke goal kort voor rust. Als je de wedstrijd vooraf met de groep bespreekt dan staat het uiteraard nog 0 – 0, maar in de rust moet je uitgaan van een andere situatie. We lieten ons echter nog steeds teveel uit onze positie lokken, daar moeten we nog echt wat geduldiger in worden, al moet ik zegen dat we achterin vandaag wel goed onze ‘dingetjes’ deden. De omschakeling moet echter nog wel wat rustiger. We zijn daar op de trainingen veel mee bezig, maar daar ligt nog ruimte voor verbetering. We zien gelukkig wel dat er steeds meer dingen in ons spel komen waar we doordeweeks op hameren. Dat doet mij in ieder geval deugd.
Een prachtige grasmat trouwens! Echt geweldig! Helaas niet natgemaakt, maar toch prima bespeelbaar. We lopen dan keurig uit naar 0 – 3 omdat we in tegenstelling tot het recente verleden nu wel het overzicht voor de goal goed bewaren.”
“Ik heb ook het gevoel dat er nog steeds ‘groei’ zit in deze ploeg…”
“Klopt. Ik vind nog wel dat die ene goal gewoon weer niet mág vallen, dan vind ik dat je daarin gewoon ‘scherp’ moet blijven. Dat is toch weer een leermoment, vind ik. Ondanks dat ik vind dat we nog steeds rustiger moeten acteren in balbezit, denk ik wel dat we dat steeds beter gaan uitspelen. Als we positioneel beter staan, dan word je ook minder uit elkaar gespeeld als ploeg.“
“Ondanks de hitte viel me op dat we conditioneel zo goed overeind bleven…”
“Tja, ze weten dat ik een bepaalde manier van trainen voorsta, waarbij ik ook op de training van ze verlang dat ze ‘gas geven’. Daar ben ik gewoon erg kritisch op dat ze met de conditievormen gewoon blijven gaan! Ik hamer erop dat veel wedstrijden in de negentig-plus minuten beslist worden. Het is een compliment naar de groep dat ze daar ook allemaal keihard in meegaan!
Ja, we zouden in de derby kampioen kunnen worden, maar het kan volgende week ook maar zo weer slechts twee punten verschil zijn. Sliedrecht is nog steeds geen makkie en we zullen nog steeds alles moeten geven voor een resultaat. We zijn als groep heel realistisch: vijf punten voorsprong met nog drie wedstrijden te gaan is leuk, maar het garandeert nog helemaal niks!”

Lennart Dubbeldam

Even mini-Dubbeldam op weg naar moeders helpen en dan is Lennart klaar voor een kort gesprekje.
“Met zo weinig speelminuten toch zó belangrijk voor de ploeg zijn…”
“Haha! Ja, lekker toch? Dáárvoor kom ik erin! Ik had er wel nog eentje extra moeten maken, ja. Ik nam hem niet helemaal lekker mee en had de bal daardoor een beetje onder me liggen. Maar het was eigenlijk nog een grotere kans dan de tweede kans die ik er wél in schoot! Als je zo’n eerste kans mist, dan denk je wel even ‘kl*ten!’, dit had eigenlijk de nekslag voor WNC moeten zijn! Maar als je hem een paar minuutjes later dan toch maakt, dan is dat net zo lekker, hoor! Heerlijk!”
“Met name de vierde goal die je voorbereidde was een beauty!”
“Die bal viel er een beetje tussenin…”
“D’r tussenin? Je WON ‘m gewoon, je troefde hem volkomen af!”
“Dat was inderdaad heel lekker,” Glundert Lennart. “Ik zag Theo al vanuit mijn ooghoeken meekomen. Dan moet je die bal gewoon opzij leggen! Voor Theo ook lekker dat ie hem kan maken met het oog op zijn topscorerspositie!
Het was al met al een heel belangrijke overwinning en het is dan heerlijk dat ik zo mijn steentje aan die overwinning bij kan dragen…”
“Kriebelt het nou niet?...” plaag ik, doelend op zijn aanstaande vertrek naar EDO.
“Ja natuurlijk!”
“Ik hoor mensen langs de lijn verzuchten ‘Wat zonde dat die jongen weggaat… Je bent best wel heel populair…”
“Ik voel die waardering ook wel, hoor! Dat voelt heel lekker en dan speel je ook met vertrouwen. Ik heb alleen dus wel weer een lastige periode gekend, drie blessures in dit seizoen alleen al. Dat was best mentaal wel zwaar om me daar steeds weer doorheen te knokken. Maar in de bus hier naartoe zat ik al wel wat te filosoferen ‘wat als ik er straks inkom?’ Ik ga er zeker ook een biertje op drinken, zo!”
“Maar, je blijft bij  je besluit om te vertrekken…”
“Ja, het is ook beter met m’n werk en met de kleine. EDO is ook kampioen geworden en gaat volgend seizoen tweede klasse spelen. Nee, ik wil het gewoon heel mooi afsluiten hier en met een titel? Mooier kan je hier niet weg! Nog drie wedstrijden, dus ik hoop dat dit niet meteen mijn afscheidscadeau aan Huizen was. Ik heb nog wel wat in het vat zitten!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Teammanager Henk de Groot port me continue dat ik meer vertrouwen in de titel moet hebben. Ik begrijp dat, maar ik weet ook dat er nog negen punten in de pot zitten, waarvan we er nog zeker vier moeten zien uit te vissen voor we de huid van die kampioensbeer aan het Huizer publiek kunnen tonen. Nu al roepen dat dit titel eigenlijk al binnen is, zet tegenstanders alleen maar op scherp.
Dennis van der Steen zal zijn Sliedrecht tot het uiterste motiveren om op de valreep nog even te bewijzen dat ze zo lang een terechte titelkandidaat zijn geweest en zal ook tegen zijn oude club wat willen laten zien. Uit werd het door een blessure van de arbitrage in ‘een latertje’ 2 – 2 en mocht Huizen zich toch wel wat bekocht voelen met deze uitslag. Maar ook hier geldt weer dat resultaten uit het verleden geen enkele garantie bieden: iedere wedstrijd begint weer gewoon op 0 – 0.
Hopen dat Zuidvogels volgende week punten zal laten liggen tegen Montfoort is hopen tegen beter weten in. Montfoort verloor met maar liefst 6 – 2 van Roda’46 en lijkt het heilig vuur alleen nog tegen Huizen op te kunnen brengen. Ik ben blij dat we die twee wedstrijden in ieder geval al achter de rug hebben.
Sliedrecht op haar beurt, maakte gehakt van SVL door ze met 5 – 2 weer de bus in te sturen. Sliedrecht had daar blijkbaar wel een soort wake-up-call voor nodig, gezien de 2 – 2 tussenstand. Zo te zien had ene Dennis Verhoef het op zijn heupen en was goed voor een hattrick. De vraag is of hij dat kunststukje aanstaande zaterdag tegen Huizen zal weten te herhalen.
Het is óók de vraag in hoeverre coach Van der Steen zijn ploeg heeft moeten oppeppen om nog gas te geven voor een competitie die eigenlijk wel gelopen is. De titel is uit het zicht voor Sliedrecht en met Zuidvogels of Huizen dat zich al verzekerd heeft van een periodetitel, moet het wel vreemd lopen als de resterende twee titels niet naar WNC en Sliedrecht zouden gaan. Het verrassend opstomende Almkerk zou daar echter in theorie nog een bedreiging voor kunnen gaan vormen. Almkerk moet echter nog tegen het lastige Roda’46 dat in die derde periode slechts één puntje achter de Almkerkers staat. Dat is dus ook nog zeker geen gelopen koers.
Veel variabelen, veel emoties, veel onzekerheden. Ik tel hier gespannen af: 23 klaar, 3 te gaan, negen volle punten te vergaren. Alles in eigen hand!
Vertrouwen?
Jazeker!
We hebben  een goede ploeg, veel talent en een ploeg die nog steeds groeiende is. Een coach bij wie de gedrevenheid zo ongeveer uit zijn oren sijpelt. Een ploeg die ook grotendeels bij elkaar blijft en waar dus weinig onvrede heerst en waar de sfeer opperbest is. Maar het moet dus nog wél even gebeuren. Zaterdag moet Sliedrecht dus op de slachtbank. Een klus die we zeker als ‘lastig’ mogen omschrijven. Iedere week komen we een stapje dichter bij de ontknoping van deze intens spannende competitie waar de derbysfeer nog een extra accentje aan geeft.
Ik reken zaterdag dan ook weer op een ruime publieke opkomst. Laat de begonia’s maar even de begonia’s, laat de achtertuin en de camping maar even voor wat ze zijn en kom onze mannen steunen in deze zware laatste loodjes!
Het was weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via 

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL