Apotheose: Zuidvogels – Huizen 2-4

Derby der kampioenen

De aanstaande kampioen van 1C zal hoe dan ook vanmiddag aantreden in de derby. Huizen heeft nog één puntje nodig, De Zuidvogels zes. We mogen dus veilig stellen dat Huizen de beste ‘papieren’ heeft, maar er zijn wel gekkere dingen gebeurd in het voetbal.
Ik ben dan ook bepaald nerveus. Op de markt is de wedstrijd al het gesprek van de dag. ‘Ga je vanmiddag?’ vang ik tussen de kramen meerdere keren op. Ook Vleeswarenspecialist Nico Klein heeft zich in een geel-groen shirt gehesen en wordt geflankeerd door het rood-groen van trouwe Zuid-fan Gijs ‘Hille’ Visser. Broederlijk tezamen lijkt dus wel degelijk een optie…

Sport verbroerdert...

Maar hoe dat vanmiddag zal gaan? Ik houd op voorhand mijn hart vast. Ik ken de beperkte plaatsruimte op de tribune bij onze buren en pieker me suf hoe ik straks voor een plekje kan zorgen vanwaar ik de wedstrijd zal kunnen verslaan. Maar de organisatie bij onze buren bleek perfect! Gezamenlijk door het hek, de kantine ingericht als een soort grote businessruimte, keurige polsbandjes en vriendelijke en charmante hostesses die me van een prima bakje koffie voorzien, men heeft er niets aan het toeval overgelaten. De sproeiers gaan voor de wedstrijd nog even aan om het kunstgras lekker snel te maken. Op de tribune keurig een drietal vakken gereserveerd voor de genodigden en bestuur. Mijn polsbandje verschaft me een keurig plekje waar ik zelfs mijn tas kwijt kan. Met zoveel perfectie in de organisatie zijn de missertjes in het entreeboekje ze vergeven: het vermeldt nog immer Jurre van Mill en Timo Weber bij de selectie en alleskunner Remco Helms wordt zelfs gepromoveerd tot keeper!
Ik ben nerveus. Dat begon vrijdagavond al toen ik braaf een film zat te kijken en me op de helft ineens begon af te vragen waar die film nou ook weer over ging. Weg gedommeld? Nee, alleen met mijn gedachten totaal niet bij die film, maar bij de derby! Ook nu lijken de spelers zelf er echter helemaal niet mee te zitten en bereiden zich blakend van het zelfvertrouwen voor op deze wedstrijd. “Nee, niet gespannener dan anders,” verklaart een breed glimlachende Joshua Lo-Asioe desgevraagd. “Het is gewoon één van de zesentwintig wedstrijden!”
Als ik op mijn stekkie op de knusse Zuidvogels-tribune zit, blijk ik echter niet de enige die met vlindertjes in de maag rondloopt: “Ik ben de hele week al zenuwachtig verklaart Henk Boot achter me, al jaren lid van ‘de harde kern’ en dus tot op het bot betrokken bij de club.
Het is ‘Alles of niets’ voor De Zuidvogels vanmiddag. Willen ze nog gaan voor hun theoretische kans op de titel, dan moeten ze vandaag winnen en daarbij hopen op een nederlaag van Huizen in de slotwedstrijd. “Vijf punten voor! Nee, jullie worden gewoon kampioen,” sombert Zuidvogel Hans van Diest gelaten.
Dan komen keepers Jaime Hensen en Rik van Nuenen het veld op en een voorzichtig gejuich stijgt al op. Dat zwelt heftig aan als beide ploegen voor de warming-up het veld op komen. De eerste gekleurde fakkels gaan aan en we voelen de spanning langs onze ingewanden omhoog kruipen daar op die volgepakte tribune. Dan komen de teams in vol tenue weer het veld op voor de wedstrijd. Gele rook, groene rook, rode rook, knallen, vuurpijlen, het horen en zien vergaat je. Inmiddels is Guus Balk met zijn trommelaars ook gearriveerd en knetterend paraderen ze voor de tribune langs ­– heel even wat ingehouden spelend als ze een kinderwagen passeren. Prachtig!
Het pupilletje van de week kent zijn taak en jaagt de bal keurig achter Hensen. Op de terugweg naar de bank even een handje van Campbell. Mooi!
En dan… En dan gaan we eindelijk beginnen aan de ontknoping en climax van een prachtig seizoen dat we hier vandaag met de schaal zullen willen bekronen…

AUW!!!

Huizen stelde zich in op een fanatiek aanvallend Zuidvogels dat ‘volle bak’ zou gaan voor die laatste restjes kans die ze nog hebben. Maar ook zonder die theoretische kans is de derby an sich natuurlijk al een beladen wedstrijd waarin er meer op het spel staat dan de drie punten. Al meteen moet Anouar Aktaou op het matje komen bij arbiter Van Dijk als hij Martin Campbell onheus bejegent. De arbiter laat het vooralsnog bij een verbale waarschuwing in deze felle openingsfase. Huib van Eijnsbergen brengt de bal in en in een kluwen spelers maait Raymon Lagerburg half langs de bal. De toon is al meteen gezet: Zuidvogels wil hier toeslaan! Huizen zoekt het in de snelle counter en heeft daar ook de wapens voor. Frank van den Bosch klapt er stevig op bij back Mohamed Ayoubi als zijn actie spaak dreigt te lopen. Dit kon wel eens een druk middagje worden voor arbiter Maurick van Dijk.
We zijn goed drie á vier minuten onderweg als Imar Kort ineens zomaar doorgang krijgt en oog in oog met Jaime Hensen verschijnt. Kort aarzelt niet en met een bekeken schuiver tekent hij de 1 – 0 aan! En dan kunnen de tactische plannen van Arnold Klein wel de prullenbak in, want nu is het Huizen dat moet komen en kan Zuidvogels in hun kracht  gaan spelen: het consolideren van een wedstrijd…
En Huizen komt. Eerst Hidde van der Veldt die de turbo erop gooit en langs zijn directe tegenstander snelt alsof deze stil staat. De voorzet wordt tot corner verwerkt die kort wordt genomen. Als de bal voorkomt wordt Theo Visser in de rug gelopen en komt daardoor niet tot een voldragen doelpoging. De onverzettelijke Sergae Kogeldans gaat in de twaalfde minuut een serie duels op het middenveld aan en weet dan zelfs een luchtduel(!) te winnen. De aanval loopt stuk en meteen kiest Zuidvogels de counter. Youri van Kommer stuurt Imar Kort weer op pad en deze keer moet Aktaou een corner prijsgeven. Als de bal wordt weggewerkt zien we hoe Felitciano Zschusschen de bal prachtig op de bedrijvige Theo Visser speelt. De sterk spelende Jorni Camps loopt hem echter simpel van de bal. Voetballend gezien vond ik die Jorni Camps een genot om naar te kijken. Maar vandaag dus eigenlijk liever even niet…

Creativiteit

Huizen moet op zoek naar creatieve oplossingen om die hechte en gedisciplineerd spelende Zuidvogels-defensie te ontrafelen. En Huizen zoekt, maar kan die voor alsnog niet vinden. Doelman Versteegt beleeft een vrij rustige middag tot nu toe. Het gevaar komt van Hidde van der Veldt die qua snelheid door geen van de verdedigers van Zuidvogels bij te benen bleek. Van den Bosch stuurt de bal perfect in de loop van Van der Veldt die zijn directe tegenstander opnieuw zijn hielen laat zien. De bal komt voor en is dan net even te hoog voor Joshua Lo-Asioe die bij de tweede paal gevaarloos naast kopt. Weer een rush van Van der Veldt en we denken aan een corner. Arbiter Van Dijk beslist echter anders en geeft alsnog een vrije trap aan Huizen, net even buiten de hoek van het zestienmetergebied. Anouar Aktaou zet zich achter de bal en krult wel fraai om het muurtje, maar ook recht in handen van Versteegt die daarmee het gevoel krijgt niet voor spek en bonen in die goal te zijn gaan staan.
Huizen voetbalt zich wat beter in de wedstrijd, maar die akelige 1 – 0 prijkt nog steeds op dat scorebord.
Camps gaat dan na een klein half uur op avontuur. Zijn voorzet gaat gevaarlijk voorlangs zonder dat een rood-groene spits er akelige dingen mee uit kon richten. Nog steeds ontbreekt het bij Huizen aan de creativiteit om het spel van Zuidvogels te ontregelen. Het ‘gevaar‘ Theo Visser is door coach Michael van den Berg goed onderkend en geanalyseerd en onze topschutter moet veel meters maken en hard werken om zich te doen gelden.
Hensen is er goed uit op een dieptepass die bijna Martin Campbell in scoringspositie brengt, Van der Veldt breekt uit en jaagt zijn voorzet te hard voor de goal van Versteegt langs, Campbell voorlangs… Zo golft het spel heen en weer. Meer spannend dan fraai, maar zijn derby’s dat überhaupt wel eens?

Wankel evenwicht

Zo ontstaat er dus een wankel evenwicht. Beide ploegen duiken met enige regelmaat bij elkaar in het strafschopgebied op, maar vooralsnog zijn de eindpasses beneden de maat of ontbreekt het aan geluk, accuratesse bij de spitsen. Tien minuten voor rust opnieuw Campbell die voorgeeft. Nu is het Imar Kort die rakelings de bal naast de goal van Hensen glijdt. Tim Boterenbrood verslikt zich dan in de tegenstand als hij uit wil verdedigen en lijdt balverlies. Het schot gaat gelukkig over en Huizen ‘leeft’ nog.
Dan gaat Kort op het middenveld zitten en geeft aan verzorging nodig te hebben. Ik heb niet gezien wat er gebeurd was, maar kort daarop zien we een ‘wraakactie’ op de benen van Anouar Aktaou als Theo Visser een corner heeft mogen nemen.
Een fraaie combinatie Joshua Lo-Asioe, Theo Visser en weer Joshua Lo-Asioe leidt tot een voorzet die door Versteegt keurig wordt onderschept. Prima doelman, trouwens. Lo-Asioe springt kort daarop tegen de doelman op bij een lange corner die door Visser in de doelmond gebracht wordt. Versteegt moet lossen, maar terecht fluit arbiter Van Dijk af voor aanvallen van de doelman.

Rust

Nadat een voorzet na een schitterende combinatie van Zuidvogels via Campbell, Van Kommer en weer Campbell voorlangs was gevlogen en Frank van den Bosch oog in oog met doelman Versteegt gestuit was ten koste van een corner, is het dan rust. De 1 – 0 was een streep door de rekening waar Huizen deze eerste helft niet echt van terug had. Het vereist een omschakeling die de ploeg maar niet weet te maken. Van de ploeg die de tegenstander het spel wil laten maken, is het nu de ploeg die het spel moét maken. Koren op de molen van De Zuidvogels die zich prima voelen in deze rolverdeling.
Het vertoonde spel was van beide ploegen niet hoogstaand en het Huizen van vorige week, toen het Sliedrecht zo nadrukkelijk op de pijnbank legde, hebben we vanmiddag nog geen moment mogen aanschouwen.
De vraag is nu of coach Klein al in zal grijpen. Het veld is vol met ronddollende jeugd en ik zie zo 1-2-3 niet of er spelers al serieus bezig zijn om in te gaan vallen. Ik vermoed dat Klein vast zal houden aan zijn gekende wisselmomenten.

Quincy!

Coach Van den berg had wel een wissel in petto voor ons: aan de zijlijn verschijnt Quincy van Waveren, welbekend aan beide zijden van het hek. Het ontlokt enkele aanhangers van Huizen wat minder vriendelijke opmerkingen. Ben ik dan gewoon toch niet fanatiek genoeg dat ik dat niet kan waarderen? Komt dat dan doordat ik een ‘jas’ ben die die diepe Huizer rivaliteit niet in zijn genen heeft? Van Waveren komt voor de toch wat aangeslagen Imar Kort. Kort was gevaarlijk, maar ik vrees dat we het er met Van Waveren op de flank niet gemakkelijker op zullen gaan krijgen…
Huizen gaat op jacht naar de gelijkmaker. Weer Van der Veldt die voorgeeft. Frank van den Bosch en Theo Visser belanden in een scrimmage die tot een corner leidt.
Dan een blessure die er akelig uit lijkt te zien voor die lange centrale verdediger Tim Horsmeier. Ondanks dat Horsmeier achter de achterlijn ligt, komt Arbiter Van Dijk toch maar even om een brancard vragen. Dit blijkt gelukkig overbodig, maar ondersteund door twee man moet de ongelukkige Horsmeier de strijd staken. Misschien ben ik weer niet fanatiek genoeg, maar ik hoop als voetballiefhebber toch echt dat die blessure mee zal vallen. Van hieruit wens ik Tim dan ook een snel en voorspoedig herstel toe!
Het levert wel wat irritatie op bij onze buren. Als Visser op een lange voorzet meespringt met doelman Versteegt reageert de doelman als door een adder gebeten en deelt wat porren uit.
Het blijft gelukkig bij wat geharrewar over en weer en als het spel dan verder gaat is de concentratie toch even weg bij Huizen, want Martin Campbell mag er dan zomaar over de flank vandoor. De bal gaat breed voor de goal van Hensen langs en dan loopt daar de lepe Quincy van Waveren vogeltje vrij om de bal van een meter of tien hard achter Jaime Hensen te jagen… En daar is die bekende salto weer, 2 – 0 en over en sluiten voor Huizen... Geen hond die nog wat geeft voor de kansen van Huizen om vandaag die schaal boven het hoofd te kunnen tillen. ‘Dan volgende week dat puntje maar gewoon pakken,’ klinkt het berustend om me heen.
Meteen na de goal opnieuw Van Waveren die de smaak te pakken heeft en de bal fraai voor geeft. De voorzet wordt rakelings gemist en Huizen weet even niet wat het overkomt. Dit is een doemscenario waar bepaald geen rekening mee gehouden was.

Wat nu?...

Met meer wanhoop dan moed gaat Huizen dan maar op jacht naar eerherstel. Dit doet zeer, dit is een domper die de mannen even moeten verwerken. Hidde jaagt dan via de vuisten van doelman Versteegt de bal via de paal corner en Arnold Klein gooit er een dubbele wissel tegenaan: Timo Vos en Lennart Dubbeldam komen in het veld voor Frank van den Bosch en Felitciano Zschusschen.
Quincy van Waveren pakt geel bij een noodgreep, waarna de vrije trap van Anouar Aktaou simpel door de defensie wordt verwerkt. ‘Zuid’ verdedigt gedisciplineerd, doet geen gekke dingen achterin, geeft weinig weg. Dat is de grote gemene deler die ik dit seizoen uit de wedstrijdverslagen heb gehaald die ik van onze buren heb gelezen. Dit is hun kracht, hun wapen…
Wat nu? Welke ‘Tom Poes’ verzint er nu een list?
Weer krult Quincy van Waveren een bal rakelings langs de tweede paal. De 3 – 0 lijkt eerder aanstaande dan de aansluitingstreffer…
Een kopbal van Hidde van der Veldt gaat over na een goede actie van Timo Vos. Kort daarop opnieuw Vos die goed voorzet. Versteegt vangt echter voor Lo-Asioe er de krullenbol tegenaan kan zetten.

Aansluiting

Een wanhoopspoging van twintig meter van de gefrustreerd uithalende Visser wordt stijlvol uit de hoek geranseld door Versteegt. De corner komt voor en in de menigte blijkt Dennis Lamme op de juiste plek om zijn eerste treffer deze competitie aan te laten tekenen: hij had er geen beter moment voor uit kunnen kiezen! 2 – 1 en dat brengt ineens dat ene puntje weer binnen handbereik met nog een klein half uur te spelen!
Ook Tristen Kroeze komt in het veld en traditiegetrouw maakt Tim Boterenbrood weer plaats voor hem. Bij Zuidvogels neemt Brian Schimmel de plek in van Raymon Lagerburg. De bakens worden nadrukkelijk verzet, aan alle knoppen wordt gedraaid op die wederzijdse banken.
Even desorganisatie als Kroeze de bal voor de handschoenen van Hensen ruimt. Het leidt uiteindelijk tot een ferme spetter die naast de goal van Hensen tegen de reclameborden spat.
Opnieuw geel als Hub van Eijnsbergen aan de noodrem moet als Visser weer gevaarlijk dreigt te gaan worden. De Zuid-defensie begint nu toch wat scheurtjes te vertonen sinds het wegvallen van dirigent Horsmeier. Ricardo Tat kopt de bal spijkerhard voor de eigen goal langs en er sluipt toch iets van onzekerheid in het verdedigen van onze buren.
Een regelrechte hartverzakking als negen minuten voor tijd Martin Campbell bij een uitval de bal zomaar via de binnenkant van de paal het veld weer in ziet komen. Het zou een breekpunt in de wedstrijd gaan betekenen. Had Huizen over de tegenslag van die 3 – 1 heen kunnen komen? Het blijft speculeren, maar Huizen gaat daarna onverdroten op jacht naar de gelijkmaker. Gesterkt door het gevoel dat Vrouwe Fortuna ons goedgezind is, komt de ‘schwung’ weer terug in het Huizer voetbal.

Wissels

Kogeldans en Dennis Lamme worden naar de kant gehaald door Klein om plaats te maken voor Laurens Kooij en Remco Helms. Zeker met Kooij is dat opnieuw een extra aanvallende impuls. Helms komt dan als extra slot op de deur. Helms de ervaren rot in het vak, de zekerheid van de ballen die gewoon aankomen. Het is een logische zet van onze coach die ook de gelijkmaker al ruikt!
Vier minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd is de eerstvolgende kans echter toch voor Zuidvogels als Campbell doorbreekt. Hensen komt goed zijn goal uit en verkleint zijn doel. Met de voeten blokt hij de inzet van Campbell en we zien tot onze ontzetting hoe de bal zomaar  voor de voeten van Hidde van Erkel rolt. Diens uithaal mist echter alle kracht en Hensen heeft de bal maar voor het oprapen. Weer kruipt Huizen door het oog van de naald…

Gelijk!

Een minuut later voltrekt zich dan toch het wonder van de Wolfskamer: Anouar Aktaou mag opnieuw een vrije trap nemen. Deze keer kiest hij voor en fraaie krulbal ter hoogte van de verste paal. En met een linke pisboog zie ik hoe de bal fraai in de verre hoek achter Versteegt valt! 2 – 2 En de buit lijkt binnen voor Huizen! Zo kort voor tijd de gelijkmaker, dat kan en mág met nog drie minuten plus extra tijd toch niet meer mis gaan? Uitzinnig wordt het doelpunt gevierd terwijl ik wanhopig tracht te ontdekken wie die prachtige kopbal nou uiteindelijk gegeven had, want dat was haast niet te zien in die kluwen van spelers. Het blijkt invaller Tristen Kroeze te zijn geweest die een scenario uit een jongensboek in vervulling zag gaan: invallen en dan de beslissende scoren in de kampioenswedstrijd!
Kroeze zou meer doen dan dat, want even later stuit hij met een voortreffelijke sliding de doorbrekende Van Waveren en voorkomt zo dat Huizen weer in diepe rouw gedompeld zou worden.

In extremis!

Dan blijkt de koek nog niet eens op! Zuidvogels maakt zich massaal op voor een ultieme stormloop naar voren. Het geeft Huizen ruimte om te counteren. Eerst loopt Visser zich stuk op die voortreffelijke Versteegt en als dan het uitverdedigen bij de thuisploeg slordigheden vertoont als Huizen de corner neemt, is daar Joshua Lo-Asioe die in duel met Versteegt de sterkste blijkt en zelfs de 2 – 3 binnen knikt! Een typerende karaktergoal van onze getalenteerde middenvelder die zo belangrijk voor dit team is gebleken.
Opnieuw bestormen de uitzinnige fans het veld. Wie nog twijfels had is ze nu wel kwijt!
Het veld wordt met moeite ontdaan van feestende supporters, wat er is nog een staartje extra tijd dat nog gespeeld moet worden. De blessure van Horsmeier heeft de nodige tijd gekost en ook is er volop gewisseld. Weer een massale frontlinie bij de aftrap van de Zuid. Alles of niets!
Het wordt niets voor onze buren, want Theo Visser krijgt loon naar werken als hij de bal opnieuw onderschept bij het uitverdedigen en alleen voor Versteegt geen fout maakt en zelfs de 2 – 4 binnen schuift.
Weer stuiven de uitzinnige fans het veld op en hoewel er ongetwijfeld nog tijd te verspelen is besluit arbiter Van Dijk er maar een eind aan te maken in goed overleg met beide aanvoerders. De mannen van De Zuid weten dat ze geslagen zijn en vinden het ook wel welletjes. Hen wacht de nacompetitie als troostprijs. Een prijs waar ze zich na de nederlaag tegen Roda’46 denk ik al min of meer mee verzoend hadden. Ze hebben dapper geknokt voor hun laatste kans, maar in Huizen heeft 1C gewoon een terechte kampioen!

Feest!

Natuurlijk gun ik Arnold Klein eerst zijn feestje met de mannen. Het is een immens gedrang en een gigantisch feest op het veld. Kampioensshirts worden uitgedeeld aan de mannen en ik zie volwassen mannen de tranen van geluk over de wangen stromen. Ik laat me vertellen dat het negentien jaar geleden is dat Huizen een kampioenschap mocht vieren, behoudens een knappe bekerzege en een al even knappe promotie naar de derde divisie via de nacompetitie. Fotograaf Henk Heijnen loopt zich de benen uit het lijf om her en der de feestvreugde voor het nageslacht vast te leggen. U kunt overigens deze – en tal van andere spelmomenten uit het afgelopen seizoen – straks terugzien in een speciale kampioenskrant die vanaf volgende week te koop zal zijn!

Arnold Klein

Langzaam maar zeker zoeken de spelers de kleedkamer op en weet Arnold Klein zich richting uitgang te begeven. Daar vang ik hem op voor het traditionele analyse van de wedstrijd.
“1 –0, ik denk:  Dat wordt lastig!, 2 – 0 achter… ik dacht: Dit is over…”
“Nou ja, Zuidvogels ging die eerste helft van kiet zoals wij dat ook steeds doen en dan komen we snel op een achterstand waarbij we ons laten overrompelen door de wilskracht van Zuidvogels. Kijkend naar die eerste helft was Zuidvogels gewoon feller in de duels, ze hadden zich tot taak gesteld ons van het kampioenschap te houden en dat deden ze die eerste helft heel erg goed. Wij kwamen maar bij vlagen in ons spel, maar gewoon niet goed genoeg. Desondanks krijgen we wel via Hidde van der Veldt een paar mogelijkheden waarbij alleen de voortzetting matig was.
De tweede helft hebben we geprobeerd iets anders te doen en kregen we toch vrij snel de 2 – 0 om de oren. Dan moeten we een andere aanpak gaan bedenken en en ik weet gewoon dat het met deze groep nooit ‘over’ is! Dus we hebben zitten bomen wanneer we spelers zouden gaan brengen en wanneer gaan we aanvallend spelen. Je weet dat als je één goal maakt dat je dan terugkomt in de wedstrijd. En dat gebeurde dan ook. Ik had eigenlijk mijn aanvalsplan al klaarliggen voor de laatste dertig minuten, maar die heb ik toen bij de 2 – 1 weer even geparkeerd. Uiteindelijk hebben we dat dan een kwartier voor tijd toch gedaan: gewoon vol met vier man voorop. Dan zie je bij de 2 – 2 de ontlading . Dan weet je met deze groep gewoon dat ze doorgaan! Je ziet ook dat Zuidvogels na de zeventigste minuut gewoon ‘op’ was: krampgevallen, blessures… Dat was een kracht van ons dit seizoen, dat we na de zeventigste minuut gewoon nog konden presteren, erin bleven geloven, elke week weer…”
“Met de 1 – 0 werden de rollen eigenlijk omgekeerd: toen moesten wij komen en kon Zuidsvogels in hun controlerende kracht gaan spelen…”
“Ja, maar dat deden we zelf! Wij gingen de lange bal spelen. Als wij naar voren kwamen, dan schoten zijn die bal net zo hard weer terug. Zuidvogels gokte op hun snelheid voorin. Dat was voor ons het nadeel van deze wedstrijd. Uiteindelijk zijn we er toch gewoon in  blijven geloven en dat heeft ons de titel gebracht…”
“Ik vond deze thriller wel een passend slot van een seizoen dat ongeveer op dezelfde manier tot het laatst aan toe spannend bleef…”
“Nou ja, het is altijd een saaie wedstrijd tussen Huizen en Zuidvogels, maar vandaag hebben Zuidvogels en wij er alles aan gedaan om het geen saaie wedstrijd te laten worden. En dat is gelukt… Spel, spanning, alles zat er op en eraan, toeschouwers, ambiance. Bij de 2 – 1 voelde je aan alles dat het ging komen! We wisten dat het bij Zuidvogels na zeventig minuten gewoon ‘op’ zou zijn en daar moesten wij van profiteren.
Ja, die bal binnenkant paal had ons de das om kunnen doen, maar dat geluk heb je soms ook nodig…
We hebben inderdaad niet onze beste wedstrijd gespeeld. Ik had gezegd dat we vandaag de titel zouden gaan pakken en dan maakt het me gewoon niet uit ‘hoe’! Zuidvogels is inderdaad een uur de betere ploeg geweest, maar je ziet dat je een uur lang leuk kan voetballen om uiteindelijk toch met lege handen te staan. Dat hebben wij ook wel eens gehad in de voorgaande seizoenen en daar hebben we dit seizoen gewoon hard aan gewerkt.
Complimenten aan de ploeg: prima sfeer, vandaag ook weer prima invallende wissels, je wordt gewoon geen kampioen met maar elf man! Ik denk dat de sterkte van onze bank in een aantal wedstrijden de doorslag heeft gegeven en ons uiteindelijk de titel heeft gebracht.”

‘Captain’ Theo Visser

Met zesentwintig goals achter zijn naam en aanvoerder zijnde over het gehele seizoen gerekend zonder meer een speler die ik even aan het woord wil laten nu de beloning dan eindelijk binnen is.
“2 – 0 achter, IK zag het niet meer zitten…”
“Ja, die eerste helft hadden we het écht heel lastig! Zuidvogels zette goed druk en ze maakten het ons wel heel moeilijk. Ik denk dat we zelf eigenlijk niet echt aan voetballen toe zijn gekomen. Daardoor kwamen we ook niet in de wedstrijd – wat meestal onze kracht is – en dan 1 – 0 waarmee het natuurlijk nog niet voorbij is. Als je het vergelijkt met wat we de afgelopen weken hebben laten zien was onze eerste helft vandaag gewoon héél matig!
In de rust hebben we elkaar moed ingesproken dat we gewoon nog drie kwartier hadden om de zaak recht te trekken. Toen was die 2 – 0 zeker een hele harde mentale klap. Dan wordt het een mentaal spelletje en zie je toch echt dat als we eigenlijk niks meer te verliezen hebben op de een of andere manier dat we ons daar uit kunnen knokken…”
“Ik had ook de indruk dat Zuidvogels zich wel héél goed had voorbereid op het gevaar ‘Visser’…”
“Haha, dan zie je dat ik als een duveltje uit een doosje kom. Negenentachtig minuten kunnen ze me vasthouden, maar dan heb ik toch maar één minuutje nodig om te scoren.”
“Een passende afsluiting van het seizoen zoals het uiteindelijk gelopen is?”
“Ja, het is uniek dat we hier mógen doen, natuurlijk. Die aansluitingstreffer gaf ons weer héél veel kracht en dan zie je toch dat we wel een hele fitte ploeg zijn en dat we geweldig goede wissels kunnen brengen en hoe iedereen van waarde voor dit team is! Al zit je tot de negentigste minuut op de bank, en kom je er pas de laatste minuut in, je bent nog steeds een versterking. Ik ben gewoon heel erg trots op ieder individu in de selectie. Je ziet dat we nu met een half uur keihard knokken ook deze wedstrijd gewoon over de streep trekken. Dat collectief is de kracht van dit team. Dat heb ik ook benoemd in een interview dat ik eerder deze week had. We gaan voor elkaar door het vuur, op en naast het veld. Het is een echte vriendenploeg!”

Theo Visser en Lennart Dubbeldam 

Tristen Kroeze

“Invaller en dan de beslissende gelijkmaker scoren. Wat ging er door je heen?” schreeuw ik Tristen toe als we te midden van uitzinnig schreeuwende ploeggenoten staan. Ze zijn door het dolle heen!
“Niks! Ik rende alleen maar schreeuwend het veld over. Ik weet niet meer wat ik dacht, echt geen idee meer!
Die bal kwam uit die vrije trap van Anouar diep en ik kopte hem tegendraads en over de keeper binnen!
Ik wist dat ik op de bank zou beginnen en toen ik gisteravond op bed lag, droomde ik wel even weg hoe het zou zijn als ik de negentigste minuut de gelijkmaker zou maken… En dan gebeurt het nog echt ook!
Op de bank was ik met die 2 – 0 stand nog niet echt zo bezig. Ik zou gaan invallen en toen scoorden we de 2 – 1. Toen moest ik nog even wachten om te zien wat Zuidvogels zou gaan doen. Met die 2 – 1 ging het wel weer meer leven in het team en verloren we de krampachtigheid waarmee we voetbalden. En daarna hebben we ze volgens mij gewoon overlopen in de slotfase…”

Mevrouw Lo-Asioe

Op weg naar het eigen terrein sluit ik even aan bij moeder Lo-Asioe en aanstaande mevrouw Lo-Asioe die inmiddels tot de harde kern van Huizen lijkt te zijn gaan behoren.
“Wat was het spannend, hè?…”
“Het was héél spannend,” klinkt het met onverholen opluchting in haar stem. “Ik had het eigenlijk al een beetje opgegeven. Nee, ik denk inderdaad niet dat ik de enige was. Maar toen die ommekeer, nou… ” en ze slaakt een gelukzalige zucht.
“En hoe is het dan om de moeder te zijn van zo’n sterspeler…”
“Ja, trots, maar het is niet alleen Joshua, het is ook het hele team…”
“Maar Joshua is zó goed…”
“Jaaa, maar samen, he! Maar ik ben supertrots! Maar dat ben ik altijd op hem….”
“Heeft u nog meer zoons die voetballen?” vraag ik hoopvol.
“Nee! Joshua is de enige!”
“Maar daar heeft u dan wel héél erg uw best op gedaan!”
“Jahaa! In mijn buik was ie al aan het voetballen! Zijn leven bestaat alleen maar uit voetbal!”
“Hij blijft zo bescheiden… Hij is altijd zo ‘aardig’”
“Het is een superlieve jongen. Staat voor alles en iedereen altijd klaar, ik ben daar heel erg trots op!”
“Het is dat ik geen dochters heb, maar anders had je concurrentie, hoor!” wend ik me tot Charlotte, de prachtige vriendin van Joshua. “Houd je wel van voetbal, eigenlijk?...”
“Ja, ik vind het leuk om naar te kijken, dus ik ga ook graag naar de wedstrijden. Helemaal als we winnen! Ik ben zeker wel een voetballiefhebster, ja…”
“Hoe is Joshua door de weeks? Heeft hij het alleen maar over voetbal?”
“Haha, ja, als ik bij ‘m ben dan kijken we ook bijna alleen maar voetbal. Haha! Nee, ik heb daar niet zoveel keuze in! Ik merkte deze week wel aan hem dat hij erg veel zin in deze wedstrijd had. Niet dat hij gespannen was of zo, ik denk dat dat op het laatste moment pas kwam. Maar hij had er heel veel zin in, dat was wel leuk om te zien.”
“Voor de wedstrijd was hij heel relaxed, had er wel veel zin in, maar zo was ie thuis dus ook?”
“Ja, hij is eigenlijk altijd wel relaxed en kalm, dat is gewoon hoe hij als mens is…”
“Het is voor jou ook wel een lieverd, geloof ik, he?”
“O ja, absoluut! Ik kan niet anders zeggen, dat is zeker zo!” schatert Charlotte als we onze weg naar de eigen kantine vervolgen. Twee heerlijke dames en met zo’n schat van een moeder kan je toch alleen maar een geweldige knul worden?

Feestende Joshua met moeder (links) en vriendin Charlotte (rechts)...

Apenstaartjes kijk op de zaak

Campiones!
Een terechte beloning voor het team, de staf, de visie van Arnold Klein en niet te vergeten de Technische Commissie die aan deze formatie heeft gekneed en door heeft geselecteerd met de beperkte middelen die Huizen heeft.
Ik heb in de jaren dat ik bij Huizen betrokken ben geweest een aantal TC’s meegemaakt, heb er zelfs ooit anderhalf seizoen deel van uitgemaakt. Wat deze TC onderscheidt van veel van haar voorgangers, is dat er nu met een ‘profiel’ wordt gekeken naar kandidaten. Waar in het verleden alleen gekeken werd of het een ‘goede voetballer’ was, miste ik vaak de visie op speelwijze en persoonlijkheid. Ik heb spitsen voorbij zien komen die uitstekend konden voetballen, maar dan wel alleen in een twee spitsensysteem… Of spelers die totaal niet mixten met de groep en zelfs groepen die in twee totaal verschillende delen uiteen vielen en geen enkele andere overeenkomst met elkaar hadden dan dat ze de kleedkamer deelden. Ik ga die anderen hier niet benoemen, het gaat me er louter om dat ik een pluim aan onze huidige TC wil geven voor hun visie en wijsheid. Hulde! U heeft een wezenlijk aandeel in deze titel en in het aantrekkelijke voetbal dat ik dit seizoen zo vaak heb mogen aanschouwen.
Een pluim ook voor onze hoofdtrainer en zijn staf. De hand van Arnold Klein werd met de wedstrijd duidelijker zichtbaar op het veld. Zijn analyse na afloop getuigde van een bevlogenheid en een hang naar perfectie, waarbij het ‘in de positie’ staan een regelmatig terugkerend item was. Als leek zou ik niet weten hoe je dat in een groep zou kunnen brengen en het onderscheidt Arnold als trainer.
Eén nederlaag slechts. En nog een onterechte ook. Drie keer periodekampioen, dan ben je gewoon de terechte algeheel kampioen. Onze buren hebben het nog verdraaid spannend weten te maken en heel eerlijk gezegd vond ik ze als tegenstanders bepaald niet meevallen in de twee derby’s, veel beter voetballend dan ik van sommigen mocht geloven.  Meer heb ik niet van ze gezien en moet ik afgaan op verhalen en verslagen van anderen. Ze nemen nu één van de periodetitels over en mogen via de nacompetitie ons proberen te volgen naar de vierde divisie zoals de hoofdklasse met ingang van volgend seizoen zal heten. Voor de penningmeesters lijkt me geweldig als ze dat zou lukken. Sportief gezien zijn derby’s echter hoe dan ook altijd beladen wedstrijden die de andere ploegen niet hebben.
We weten uiteraard nog niet wat het komende seizoen zal gaan brengen. De overmacht die we dit seizoen ten toon hebben gespreid geeft me het vertrouwen dat we zeker lekker mee zullen draaien in die vierde divisie. Alles in het linker rijtje lijkt me een uitstekende start voor deze ploeg. Gelet op het feit dat we onze ‘sterren’ grotendeels hebben weten te behouden en de lovende berichten over de nieuwkomers die ons komen versterken, kunnen we dan wellicht op termijn nog een stap maken. Maar vooralsnog denk ik dat Huizen volgend seizoen op het niveau speelt waar we als vereniging qua budget, uitstraling, grootte en historie thuis horen.

Het was weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL