Balen! Roda’46 – Huizen 2-0

Roda ‘46

De COVID-maatregelen zijn vandaag ingegaan, dus eerst naar de teststraat om een stok in mijn neus te laten duwen. Ik ben er inmiddels vaste klant en onderga deze exercitie inmiddels meerdere keren per week. Helaas een keuze als je nog iets van een sociaal leven over wilt houden.
Hoewel de maatregelen door de tweede kamer wat zijn afgezwakt, zijn de gevolgen heftig voor de amateursport: kantines worden gesloten of staan erbij alsof men midden in een verhuizing zit. Triest, van ‘gezellig naar het voetbal’ is op deze manier geen sprake meer. In onze eigen kantine doet bestuurslid Annelies van Esterik als onbezoldigd BOA dappere pogingen de zittende bezoekers te controleren op hun QR-code. Gelukkig doet er niemand — voor zover ik kan constateren — moeilijk over. Maar ik hoop dat die arme Annelies een cursus ‘Omgaan met agressie’ gehad heeft voor het geval er straks iemand wél helemaal uit zijn plaat gaat. In mijn niet altijd even bescheiden mening vind ik het volstrekt onethisch vrijwilligers onvrijwillig als BOA in te zetten in een maatregel om mensen tot vaccinatie te dwingen.
Als chauffeur Hans ons na een ‘ererondje’ toch keurig op het Burgemeester Buiningpark heeft afgezet tref ik daar in Leusden een gestripte kantine aan. Het doet bijna ‘spookachtig’ aan. Gelukkig heeft dat geen invloed op het humeur van de bevallige dames achter het snackloket, al is de verwarring eventjes groot als Guus Balk doodserieus een ‘broodje-halve-kip’ bestelt. Het duurt even voor de dames door hebben dat ze in de maling worden genomen, maar ze zien er gelukkig de humor wel van in.
Roda staat voor mijn gevoel wat te laag op de ranglijst. Natuurlijk kende de ploeg de nodige mutaties tijdens de coronastop, maar ik heb er toch op voorhand geen écht goed gevoel over. Natuurlijk hoop ik weer op een demonstratiewedstrijd als toen in die openingswedstrijd van het seizoen 2019-2020, toen een ontketend Huizen Roda alle hoeken van het eigen veld liet zien, maar helaas wel verzuimde ook maar één van de vele kansen te verzilveren. 0-0 Dus destijds en ik hoop vandaag toch echt op een beter resultaat.
Via onze onvolprezen teammanager Henk de Groot verneem ik dat opnieuw Sportlink de geest heeft gegeven. Onvoorstelbaar: de grootste sportbond van ons land weet maar niet een website op te tuigen die er niet iedere week uitvliegt bij een ‘normale’ belasting. Maar met een bondsvoorzitster die water lijkt te zien branden als ze een vraag krijgt over intelligente camera’s in de stadions, vrees ik dat dit soort zaken weinig prioriteit zal krijgen.
Via via verneem ik dat Roda aan zal treden met de illustere spits Berry Powel. Weliswaar niet in de basis en nog slechts een minuut of twintig inzetbaar, maar toch: het is een naam die ook bij Huizen akelige herinneringen oproept toen hij bij IJsselmeervogels in de slotfase alsnog Huizen de das om deed met een late treffer. Aardige vent buiten het veld, maar gevreesd erbinnen.
Huizen treedt aan in de bekende formatie van de laatste weken, met dien verstande dat Sergae Kogeldans zijn basisplek heroverd lijkt te hebben. De jarige Frank van den Bosch wordt weer op de flank geposteerd en Lennart Dubbeldam mag als diepste spits als bliksemafleider voor Theo Visser fungeren. Dat levert bankplekken op voor Delano Paskald, Remco Helms, Tim Boterenbrood, Timo Vos en reservedoelman Rik van Nuenen.

Stug

Geen pupillen van de week hier, en dus gaan we meteen van start. Roda heeft zich goed voorbereid op de komst van Huizen en heeft een plan de campagne opgesteld om Huizen het voetballen onmogelijk te maken. Vooral de roem van Theo Visser was hem vooruitgesneld. Dat neemt niet weg, dat de Leusdenaren al in de eerste minuut een snelle counter plaatsen via Roben Schenk. Hij besluit zijn imposante rush met een voorzet die daarna door Sebastian van Kammen keurig geruimd wordt. De rebound levert echter nog wel een schot op van Jhaniro Prudencia, dat recht op doelman Jaime Hensen afgaat. Roda is duidelijk niet van zins hier als kanonnenvoer op te gaan treden. En dat ervaart de arme Theo Visser nadrukkelijk als Joey Kwint hem stevig aanpakt. Kwint moet het strompelend bekopen met een ‘ijsbeentje’, maar Visser is in ieder geval voor even afgestopt. Roda offert nadrukkelijk het eigen voetbal op aan het ontregelen van Huizen en schuwt daarbij enig fysiek geweld niet. Arbiter Robin Koster is er een uit de Nijhuis-school en laat veel toe. Roda maakt gretig gebruik van die geboden ruimte.
Ook Anouar Aktaou wordt stevig aangepakt en ‘verdient’ op deze manier een vrije trap op een meter of drie buiten de Roda-16. Helaas had Theo Visser het vizier nog niet op scherp en de bal vliegt hard over de goal van doelman Daan Broere. Dezelfde Daan Broere die ons destijds ook al op die krankzinnige 0-0 hield.
Opnieuw lijkt Visser in kansrijke positie te kunnenkomen als Roben Schenk wat lastig op Broere terug denkt te spelen. Broere blijft de situatie echter ook nu weer keurig meester.

Die verrekte eerste wet!

Hidde van der Veldt gaat vervolgens goed door en wordt binnen de beruchte lijnen getorpedeerd. Arbiter Koster vindt het echter niet zwaar genoeg om er nu al een strafschop voor te geven. Discutabel, maar ik kijk dan ook met ‘n groen-gele blik naar zo’n moment.
En dan is het zo, dat als je zelf maar niet scoort, dat je tegenstander dat dan wél doet. En dat gebeurt dan in de eenentwintigste minuut als een crossbal van Omar Touhami schitterend uit de lucht wordt geplukt door Tristen Kroeze. De fel afjagende Tristan Walet snoept hem de bal af en heeft dan vrije doorgang naar Jaime Hensen. Met een bekeken schuiver in de uiterste hoek laat hij zo de 1-0 aantekenen…
Op zich lijkt er nog niet veel aan de hand: Huizen is de bovenliggende ploeg en het lijkt op dit moment nog gewoon een kwestie van tijd voor Huizen tot scoren zal komen. Alleen… Van die zeeën van kansen uit die vorige editie is vandaag dus geen sprake: Roda heeft geen boodschap aan fraai voetbal en ontregelt het spel van Huizen met alle ziel en zaligheid.
Ook Lennart Dubbeldam moet dat ervaren en eindelijk trekt Koster dan geel voor Elbert van de Velde als onze spits via Hidde van der Veldt op avontuur gestuurd lijkt te gaan worden. De vrije trap leidt tot een gevaarlijke situatie waarbij Broere weer goed zijn goal uitkomt en ook de rebound blokt waardoor Huizen slechts een corner rest.
De spaarzame counters van de Leusdenaren zijn niet van gevaar ontbloot en als Mano Bakkenes er net niet lekker met het hoofd bij kan als de bal vanaf de flank voor wordt gegeven, komt Huizen zelfs even met de schrik vrij.
Visser beproeft dan opnieuw doelman Broere, maar ook hij ziet zijn inzet door de doelman met de voeten gekeerd worden.

Het recht van de underdog?

Als je als koploper de te kloppen ploeg bent, dan weet je dat tegenstanders zich daar tegen gaan wapenen. Zeker als je de topscorer van de afdeling in je ploeg hebt. En Visser moest dat nadrukkelijk bekopen. Opnieuw wordt hij onreglementair naar het kunstgras gewerkt. De vrije trap wordt door Visser zelf genomen en spat via de muur over. De corner zwaait voor en bij de tweede paal moet Broere alle zeilen bijzetten om de bal weg te boksen. Als de rebound opnieuw wordt ingezet, is daar de Leusdener defensie weer paraat om het gevaar te keren.
Het is natuurlijk het recht van de underdog om zich met alle beschikbare middelen te wapenen tegen de kwaliteiten van de koploper. Niemand verplicht een ploeg zich willoos naar de slachtbank te leiden. Het is aan de leidsman om daarin de grens te bepalen tot hoever die beschikbare middelen mogen reiken. Het moet zonder meer gezegd: echt ‘smerige’ overtredingen beging Roda niet, wel ontelbare kleine en irritante. Ik denk dat optellen nooit de favoriete bezigheid is geweest van arbiter Koster, want enige optelwerk had hier toch echt tot wat meer gele prenten moeten leiden. Koster hield het wel érg vaak bij een vermanend toespraakje met weidse armgebaren. Voor de goede orde: verder floot Koster gewoon een prima wedstrijd en aan hem was het eindresultaat dan ook zeker niet te wijten!
Ook Elbert van de Velde komt er af met een preek als hij Joshua Lo-Asioe onheus bejegent. En met nog een minuut of zeven tot de rust zou een gelijkmakertje nu toch wel héél erg welkom zijn om bij de thee even over na te kunnen praten.

Rust

Nadat een snelle combinatie opnieuw had geleid tot een van de tientallen corners die deze wedstrijd rijk zou zijn, schampt Joshua Lo-Asioe de bal en dat levert opnieuw een corner op. Ook deze wordt vanuit de drukte voor de goal van Broere opnieuw over de goal gewerkt. En daarmee is de 1-0 tevens de ruststand.
Roda heeft zich goed voorbereid op de komst van onze mannen. Hard werkend laat het onze geel-groene brigade maar niet in dat befaamde positiespel komen. Op pure inzet weten de Leusdenaren veel tweede ballen te veroveren en zien we ook een roodhemd als winnaar uit veel persoonlijke duels tevoorschijn komen. Het aantal fraaie Huizer combinaties dat ’n drietal deelnemers oversteeg zonder dat de bal verloren ging, waren op de vingers van een hand te tellen deze eerste helft. Het is in Huizen zonder meer te prijzen dat men desalniettemin tóch de druk op goal van Broere trachtte houden. Tot grote kansen leidde het echter eigenlijk niet en ook de thuisploeg kon nadrukkelijk geen vuist maken. Goed voetbal is dan ook een schaars fenomeen vanmiddag en die spreekwoordelijke objectieve toeschouwer zal dan ook zeker niet aan zijn trekken zijn gekomen deze eerste helft.
Inmiddels sijpelen ook de berichten door dat buurman en naaste concurrent Zuidvogels met 2-0 voor staat tegen het altijd lastige Breukelen, dus wil Huizen haar koppositie handhaven, dan is een driepunter toch écht een noodzakelijkheid! De hoop is dan toch gevestigd op de tweede helft waarin we mogen hopen dat de vermoeidheid bij de thuisploeg zijn tol wellicht zal gaan eisen. Ook hopen we dat het geduld dat arbiter Koster met de vele kleine overtredingen waar Roda zich van bedient toch ook een keer op zal raken.
Op het veld zie ik geen bewegingen die duiden op een wissel om meer ‘elan’ in de ploeg te brengen en ook Berry Powel keuvelt nog rustig wat in rondte. Ik verwacht twee ongewijzigde ploegen aan het begin van de tweede helft.

Tweede helft

Huizen opent met een aanval via Frank van den Bosch die Tristen Kroeze aan het werk zet. Diens voorzet is strak, maar daarmee ook een simpele prooi voor doelman Broere die van dit soort ballen niet warm of koud werd. Inmiddels zien we ook dat Timo Vos aan de warming-up gestuurd wordt.
Huizen ploetert, beukt, knokt, zwoegt, kreunt. Roda zet de hakken op eigen helft nadrukkelijk in het zand en houdt tegen waar het tegenhouden kan. Gesteund door de 1-0 voorsprong en het vooruitzicht op een stuntje werkt het zich het snot voor de ogen. Een compliment aan de mannen van trainer Kooijman die zich keurig en hard werkend van hun taak kweten en daarbij het eigen voetbal prijs gaven voor een mogelijk resultaat.
Dan toch eindelijk weer een gele kaart, deze keer voor Quinten Riphagen voor de zoveelste keer dat Theo Visser onderuit geschoffeld werd. Nogmaals: geen ernstige overtredingen, maar wel veelvuldig en dodelijk irritant!

Wissels

Arnold Klein grijpt nu toch in: Kroeze en Van den Bosch moeten hun plekje afstaan aan Tim Boterenbrood en Timo Vos. Het leidt tot wat hilariteit bij de harde kern van Roda die onze geblokte verdediger bij iedere actie begeleidden met ‘Whooooooo, Pizza!’. Het zal ze alleen op een gegeven moment toch wel wat tegen zijn gevallen dat onze Tim eigenlijk aan een hele beste invalbeurt was begonnen. Tim zag er overigens zelf de humor wel van in en nam de hele bups stevig in de maling toen hij bij een inworp een schijnbeweging maakte en de hele meute voor niets ‘pizza!’ brulde. Touché, Tim! Klasse!
De vrije trappen rijgen zich aaneen en Visser werkt de bal in de vierenvijftigste minuut maar net langs de verkeerde kant van de paal. Ook Sebastian van Kammen rommelt een rebound in een onoverzichtelijke situatie ter hoogte van de doelpaal net langs de verkeerde kant van de staander. Tim Boterenbrood en Hidde van der Veldt gaan er op snelheid vandoor, maar ook nu strandt de aanval in het zicht van de haven. Weer Boterenbrood, die nu prima doorzet en goed voorgeeft. De scrimmage voor de goal van Broere die daar uit volgt levert echter opnieuw geen treffer op.

De minuten tikken weg…

We zijn inmiddels al in de zestigste minuut aanbeland. Twee derde van de wedstrijd zit er op en om nou te stellen dat Huizen de ene kans na de andere laat liggen, nou nee…
Mano Bakkenes gaat neer met krampverschijnselen. Is dat dan de voorbode van de ineenstorting van Roda?
Vooralsnog lijkt het er niet op: bij een snelle uitval van Roda kan Hensen de bal in eerste instantie niet voldoende keren, maar ligt er gelukkig wel goed voor als de rebound opnieuw wordt ingezet. Nee, dit Roda is nog niet aan haar eindje…
Kooijman brengt dan Nassim Barkoki voor Omar Touhami. Nog twintig minuten resten Huizen om de ongeslagen status te handhaven. Maar die rode muur blijft onveranderd standvastig weerstand bieden. Roda komt amper nog de eigen helft af en de Huizer belegering neemt groteske vormen aan.
Het is inmiddels een voetbalgevecht geworden en het lukt Huizen maar niet om zoals dat heet ‘uit de duels te blijven’.
Ook Jasper van Dijk komt in het veld voor de met geel op zak voetballende Riphagen. Huizen drukt en drukt, maar de zuiverheid gaat verloren aan de gedrevenheid om de gelijkmaker binnen te werken. Als Huizen nu scoort gaat het winnen ook, maar voorlopig lijkt het daar nog niet op.
Onze gevaarlijkste man — Hidde van der Veldt — wordt op het laatste moment afgetroefd door invaller Van Dijk, de corner wordt ver naast gewerkt. De zuiverheid is inmiddels ver te zoeken bij onze mannen.

Over en sluiten…

Kooijman brengt dan zijn troefkaart Berry Powel in het veld voor doelpuntenmaker Tristan Walet. Ook Milan Gijsbertsen met nummer 19 (het wedstrijdformulier vermeldt overigens Laurens Reincke als invaller…) mag nog even zijn opwachting maken ten koste van Jhaniro Prudencia.
Meteen zoekt Roda de bonkige superspits en Hensen neemt dan ook geen enkel risico als de bal richting Powel vliegt en bokst het leer weg.
Het is echter uitstel van executie: het opdringende Huizen geeft achterin teveel ruimte aan Powel en kort daarop is het dan over en sluiten als de geheel vrijstaande Powel de bal kan aannemen en uithalen. Hoewel de inzet niet geheel onhoudbaar lijkt, slaat de bal toch naast de paal binnen en verdwijnt achter Jaime Hensen. 2-0 En daarmee is het pleit beslecht voor vanmiddag. Tegen iedere veldverhouding in, slechts twee serieuze kansen voor Roda maar wel twee doelpunten. Al spelen we deze wedstrijd nog tien keer over, dan wint Roda er niet één meer van. Huizen ook niet trouwens en we zouden dan tien keer naar een zouteloos gelijkspel moeten zitten kijken. Gelukkig is dat slechts theorie en kunnen we nu gewoon onze wonden likken en in de achtervolging op onze buurvereniging De Zuidvogels dat met 3-0 te sterk was voor Breukelen en de kop van ons heeft overgenomen. Weg is ook de ongeslagen status van Huizen en ineens lijkt het zicht op die eerste periode ons uit de vingers geglipt. Het verlies had niet op een ongelukkiger moment kunnen komen…

Arnold Klein

“De dag die je wist dat zou komen, of zoiets…” houd ik Klein voor als we de drukte even in een lege kleedkamer ontvluchten.
“Nou ja, Roda heeft gewoon gestreden voor wat ze waard waren,” verklaart onze coach berustend. “Ik vond het van beide kanten de eerste helft een beetje ‘honderd-kilometer-per-uur-voetbal’ waarbij er bij ons geen rust in de ploeg zat. Ze speelden iets anders dan we hadden verwacht en daar hadden we een paar minuten moeite mee om het spel bij hen te ontregelen. Daarna pakten we een veldoverwicht, zonder dat dat overigens tot veel kansen leidde. Eigenlijk werd ons dat foutje rond de twintigste minuut ons fataal.”
“Ik zag erg weinig combinaties die twee of mee schijven omvatten…”
“Klopt, Roda hield het veld klein en we hadden heel veel moeite om vanuit die kleine ruimte te gaan voetballen. Daarbij speelde Roda steeds agressief op de bal. Dan moet je de bal simpel laten gaan en er met een derde man overheen gaan en dat lukte ons die eerste helft niet.
De tweede helft werd er geknokt voor alles en wisten we ook wat kansen te creëren. Die keeper pakte er een paar ballen goed uit en kan ik mijn ploeg niet verwijten dat we iets niet gedaan hebben. Alleen wilde hij er niet in op de een of andere manier. Huizen was vandaag ook weer de ploeg die wilde voetballen, terwijl de tegenstander er voor kiest om vanuit de omschakeling te voetballen. Da’s ook logisch dat ze daar gevaarlijk uit werden, want we moesten met die spelopvatting natuurlijk ook ruimtes achterin weggeven. Maar als je het spelbeeld over de gehele negentig minuten analyseert, dan zie je dat hun eerste goal letterlijk uit de lucht komt vallen en die tweede kon ontstaan omdat we achterin veel ruimte weg moesten geven om nog tot een resultaat te kunnen komen. We hebben niet echt onwijs veel gecreëerd, laat ik dat voorop stellen, maar we hebben toch echt wel kansen gehad om hier tot scoren te komen. Maar zoals gesteld: hij wilde er gewoon niet in…”
“Ik had toch eigenlijk het grootste deel van de wedstrijd niet het idee dat we hier zouden gaan verliezen — tot de tachtigste minuut of zo dan…Dan komt Berry Powel er nog eens bij en die staat dan in die paar minuten tot twee keer aan toe vrij ook nog…”
“Dat is inherent aan de laatste fase waarin we veel druk vooruit aan het zetten waren om geforceerd die 1-1 te kunnen maken. In die fase werd het óf 1-1, óf 2-0. En vandaag viel hij dus voor ons verkeerd.
Natuurlijk wilden we die eerste periode binnen zien te halen om zo alvast een klein ‘toetje’ veilig te stellen voor na het seizoen. Dat seizoen duurt natuurlijk gewoon nog lang en zo’n eerste periode zegt nog helemaal niks. Wij blijven gewoon strijden voor een resultaat in elke wedstrijd en elke wedstrijd wordt het gewoonlastig. En nu zijn die Zuidvogels de te kloppen ploeg en zijn wij niet langer de ploeg die bovenaan staat. Er wordt vaak gesteld dat de ploeg die de eerste periode wint meestal niet aan het langste eind trekt. Dus wat dat betreft is het niet zo ongunstig… Een schrale troost, maar laten we daar maar op hopen…”

Hidde van der Veldt

Hij speelt eigenlijk dit hele seizoen al sterke wedstrijden en lijkt zijn draai en volwassenheid in zijn spel gevonden te hebben. Vandaar dat ik Hidde nog maar eens voor mijn microfoontje vraag.
“Tja, het zat er natuurlijk wel een keertje in dat we zouden gaan verliezen. Maar het komt wel op een uitermate ongelukkig moment…”
”Ja, wat we voor de wedstrijd ook al constateerden: als je de eerste periode wint, dan word je eigenlijk nooit kampioen. Ik denk dat we ons dan maar aan die gedachte vast moeten houden,” lacht hij als een boer met kiespijn.
“Laten we de negatieve zaken maar meteen achter ons laten en over gaan op het positieve: ik vond jou toch ook weer vandaag en de afgelopen weken een van de mensen die er ‘bovenuit’ staken. Ik heb het idee dat je je draai gevonden hebt…”
“Ja, ik voel dat zelf ook. Met mijn snelheid kan ik altijd voor gevaar zorgen. Ik moet mezelf nu alleen nog gaan leren belonen met doelpunten, want daar schort het toch nog steeds aan. Ik heb alleen in d eerste wedstrijd tegen Woudenberg gescoord. Vandaag was die kans er ook weer om te scoren en als die er in was gegaan hadden we hier een totaal andere wedstrijd kunnen spelen, dan zouden we er gelijk overheen zijn geklapt. Nu kwamen we op een achterstand te staan en kwamen we er gewoon niet lekker doorheen.
Nee, ik ben niet anders gaan trainen of zo. Ik zit gewoon beter in mijn vel op het moment. Gaat het goed met het team, dan gaat het goed met mij. Dat heb ik wel een beetje, dat ik meega in het niveau van het team. Als het met het team goed gaat, dan gaat het ook goed met mij. Maar helaas is dat omgekeerd ook het geval: als ik op de training bij een partij zit die niet lekker draait, dan bak ik er zelf ook niks van. Ik kan een team nog niet naar een hoger niveau tillen, daar moet ik nog aan werken, maar ik moet er wel voor zorgen dat ik elke week een vaste waarde voor het team kan zijn. Ik denk dat ik dat de laatste weken wel waargemaakt heb, maar het enige dat er nog maar steeds aan ontbreekt zijn die goals inderdaad… Dat moet echt beter als voorhoedespeler. We kunnen niet alleen afhankelijk zijn van Theo Visser voor onze goals, je kunt moeilijk van hem verwachten dat hij twee keer per wedstrijd moet gaan scoren, er zullen ook andere spelers op moeten staan. Vleugelspitsen zijn inderdaad over het algemeen geen veelscorende spitsen, maar iets meer dan één mag toch zeker wel…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Het zat er een keertje aan te komen natuurlijk: elke wedstrijd kom je als ongeslagen ploeg dichter bij je eerste nederlaag. Onze afdeling kent nu geen ongeslagen ploegen meer en dat is veelzeggend. Laag geklasseerde ploegen pakken nog doodleuk punten van het linker rijtje en de ranglijst lijkt zich dan ook bepaald nog niet te hebben uitgekristalliseerd. De nederlaag kwam wel op een ongelegen moment, want ik had toch graag die eerste periode alvast ‘in the pocket’ gehad en daarmee de nacompetitie veilig gesteld.
Vandaag werd eens temeer duidelijk dat we een goede ploeg hebben. Nog steeds heb ik ondanks de in mijn ogen onterechte nederlaag nog steeds geen ploeg gezien waarvan ik het gevoel heb dat die voetballend beter zou zijn dan onze hoofdmacht. Daarbij denk ik dat we best een sterke bank hebben — al ontbreekt daar wel ‘n Berry Powel, uiteraard.
In principe is de competitie nog lang en eigenlijk ben ik momenteel banger voor de coronamaatregelen dan voor de tegenstanders. Met pijn in mijn buik leef ik naar iedere persconferentie toe, niet alleen voor de maatregelen die mij persoonlijk treffen, maar vooral ook voor de maatregelen die mijn geliefde amateurvoetbal en Huizen in het bijzonder zullen treffen. De waanzin die er voor zorgt dat we onze kleedkamers op slot moeten houden (we hebben al amper mensen genoeg om de kantine fulltime te bemannen, laat staan dat we iemand bereid gaan vinden die iedere avond en middag alle spelers en begeleiders op hun QR-code gaat controleren) zal naar ik verwacht draconische vormen aannemen als demissionair minister-president Rutte de volgende ‘persco’ zijn gram gaat halen op de tweede kamer, omdat deze hem terug heeft gefloten voor wat betreft de amateur buitensport. Ik verwacht dat we alle maatregelen ten spijt hier nog wel een tijdje mee opgescheept zitten: ook met ruim 87% gevaccineerden lijkt de golf met besmettingen gewoon onverminderd voort te razen door onze samenleving.
‘Het is wat het is,’ verzucht Henk de Groot regelmatig. We hebben ons er maar bij neer te leggen en er het beste van te maken. Maar het zou mij verbazen als we dit seizoen af zouden kunnen maken — mét of zonder publiek. Iedere wedstrijd is er dan één en ik zal mijn uiterste best doen zolang ik daartoe in staat gesteld word om u van verslagen te voorzien. Maar ik raad u aan de gelegenheid maar te baat nemen om elke wedstrijd van Huizen te bezoeken. Als de poorten wederom op slot gaan is het te laat…

Op– en aanmerkingen, aanvullingen, correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL