Bedrieglijk: Huizen – Roda’46: 5-1

Breekbaar

Heeft u dat ook: naarmate iets breekbaarder en kostbaarder wordt neemt de bezorgdheid dat er iets mee zou kunnen gebeuren evenredig toe. Ik heb dat ook en opnieuw zie ik in de tegenstander van vanmiddag een ernstige bedreiging voor onze stand op de ranglijst. Opnieuw een ‘angstgegner’ dus. Mensen die een middenmoter aanhangen leiden beslist een rustiger leven…
Roda draait wisselvallig in deze competitie en zag de samenwerking met trainer Dick Kooijman recentelijk stranden. Mark Wietsma en Niels ten Have nemen de honneurs waar voor de Leusdenaren.
Huizen leed dit seizoen slechts één nederlaag. En laat dat nou precies tegen ditzelfde Roda’46 zijn! Twee seizoenen geleden openden we het seizoen in Leusden met een demonstratiewedstrijd waarin we de Leusdenaren alle hoeken van het eigen veld lieten zien, maar dus wel met een teleurstellende 0–0 van het veld stapten. Als ik de overige verslagen nog eens doorlees, dan volgt er een serie nipte gelijke spelen en nederlagen, maar lekker uitpakken tegen de Leusdenaren? Nou nee…
Alle reden tot bezorgdheid dus als ik de bestuurskamer binnenwandel voor de opstellingen en dit voorbereidende geschrijf. Er is een tactische bespreking gaande van ons ‘jong’ elftal en ik moet dus maar even stilletjes achterin de zaal plaatsnemen. Ons onvolprezen vlugschrift dat men bij het betreden van de Wolfkamer aangereikt krijgt is echter wat achterhaald op een aantal punten. Kooijman is er nog in functie en Viggo Koeleman maakt er nog deel uit van de selectie (speelt inmiddels al voor Bennekom, na zelfs nog een tussenstap bij De Merino’s). Ook ontbreekt Berry Powel in de selectielijst. Tot mijn opluchting ontbreekt hij ook op het wedstrijdformulier. Navraag leert me dat Berry in goed overleg mocht meedoen aan een toernooi footgolf… Nooit van gehoord dat dat ook een serieuze competitie was, maar wellicht dat we dat ooit als een nieuw spel op de televisie zien verschijnen, zoiets als het footvolley wat enige jaren geleden nog een redelijk kijkcijferkanon bleek… Als voetballiefhebber vind ik het ontbreken van Powel een gemis, maar als geel-groen-fan maakt mijn hart een opgelucht sprongetje.
Bij Huizen puzzel ik een opstelling en tactiek in elkaar waar Van Gaal de lippen bij zou aflikken: 1-4-3-1-2 met lopende aanvallende middenvelders. Achterin uiteraard Jeroen Lamme en Anouar Aktaou, op de vleugels geassisteerd door Sergae Kogeldans en de breed inzetbare Remco Helms. Dan een middenrif met Joshua Lo-Asioe, Frank van den Bosch en Dennis Lamme. Daarvoor als schakel met de twee spitsen Lennart Dubbeldam en Hidde van der Veldt, Theo Visser. Maar ik heb meteen het vermoeden dat Arnold Klein mijn tactische fantasie naar de prullenbak zal verwijzen op het moment dat er voor de aftrap zal worden gefloten.
Onze buren moeten naar Sliedrecht. Het Sliedrecht dat moét winnen om een beetje in het spoor van beide Huizer koplopers te blijven. Een unieke situatie voor zover ik de Huizer voetbalhistorie ken, maar wellicht dat Dirk Bunschoten me hier terecht kan wijzen. Een Sliedrecht dat moét komen is echter wel een kolfje naar de hand van onze buren, maar we houden hoop dat Dennis van der Steen zich opnieuw onsterfelijk beroemd kan maken voor Huizen…
De zonovergoten Wolfskamer is maar matig bezocht, helaas. Zeker als we de drommen tijdens de burenruzie nog vers in gedachten hebben. Maar helaas heeft de achtertuin voor velen de voorkeur boven de Wolfskamer gekregen ondanks deze cruciale ontmoeting. Jammer! Dit is een van de leukst voetballende Huizens die ik me de afgelopen jaren kan herinneren. Ik moet zo ongeveer tot de tijd van Roy Wesseling teruggaan wil ik een team tegen komen waar ik met zoveel plezier naar heb gekeken.
De pupillen van de week maken er een hele show van als ieder met eigen bal op doelman Daan Broere afgaat en scoort. De stemming zit er ondanks de geringe belangstelling toch goed in!

Whoppa!

Nadat de eerste aanvalsopzetjes nog even stuk lopen op een slordige eindpass, zet Huizen wel meteen de toon: het jaagt gretig op Roda’46 dat even niet weet wat hen overkomt. Huizen zet onze gasten vast op eigen helft en het kan haast niet uitblijven: de weer uitstekend op dreef zijnde Hidde van der Veldt zet goed door en lanceert de op volle vaart door stormende Joshua Lo-Asioe. De bal is niet op maat, maar daar maalt Joshua niet om. Met de hak pikt hij de bal tussen twee verdedigers mee en legt hem keurig in z’n loop. Doelman Daan Broere komt als een speer zijn goal uit, maar de punt van de schoen van Lo-Asioe is eerder bij de bal en tikt de bal langs de dappere doelman in de uiterste hoek: vier minuten gespeeld en de 1–0 staat al op het scorebord! Broere heeft even verzorging nodig, maar kan gelukkig verder.
En Huizen gaat door. Een vrije schop van Theo Visser krult fraai ter hoogte van de tweede paal waar Joshua Lo-Asioe opnieuw opduikt om de bal binnen te knikken. Ook een verdediger van Roda zit er nog tussen als doelman Broere dapper uitkomt en de bal moeizaam weet weg te boksen. Opnieuw gaat Broere neer, maar deze keer ligt hij roerloos languit en komt er van alle kanten verzorging aangesneld omdat de blessure zich deze keer toch als ernstig laat aanzien. Het duurt een minuut of tien voor Broere moeizaam overeind geholpen wordt en met een gebroken sleutelbeen afgevoerd kan worden. Inmiddels is de jonge reservedoelman Birre Amersfoort aan de zijlijn warm gemaakt en kan de plek van de onfortuinlijke Broere innemen. Vanaf deze plek wensen wij Daan een zeer spoedig herstel. De afgelopen jaren was Daan Broere een ongekende sta-in-de-weg voor Huizen gebleken en hoewel je niemand een dergelijke aftocht van het sportveld gunt, is het bij een kanjer als Broere extra zuur hem zo te moeten zien vertrekken. Daan: sterkte!
Drie minuten na zijn entree moet Amersfoort zijn eerste belangrijke redding verrichten: zijn klasgenoot(!) Frank van den Bosch dwingt hem tot een knappe redding met een stuiterbal zoals ik die bij Studio Sport nog met enige regelmaat binnen zie vallen. Birre weet er echter keurig een corner van te duwen.

Dubbele cijfers?

Een invaller keeper, een ontketend en gretig Huizen, een ontredderd Roda’46, we gaan er maar eens goed voor zitten. En drie minuten later is het dan ook inderdaad zover: Opnieuw is het Van der Veldt die schitterend voorzet. Recht voor de goal duikt daar Lennart Dubbeldam op die met een knallende kopstoot de 2–0 tegen de touwen jaagt. Twee minuten later wordt Theo Visser binnen de zestien op de hakken gelopen en gaat neer. Gedecideerd wijst arbiter Van de Luitgaarden naar de stip: penalty!
Onze vaste specialist zet zich achter de bal, aanloop, schuiver in de hoek en als een schicht schiet de jonge invaller doelman naar de hoek en pakt de bal klemvast! Géén 3­–0, dus, maar ach, het lijkt op dit moment gewoon een kwestie van tijd voor Huizen verder uit zal lopen op dit zwalkende Roda’46…

(foto's: Henk Heijen Fotografie)

Ommekeer

Het spel wordt hierna wel wat grimmiger. Sergae Kogeldans wordt grof geattaqueerd en gaat geblesseerd neer. Jhaniro Prudencia wordt door het duo Ten Have/Wietsma gebracht voor Quinten Riphagen en kort daarop moet de aangeslagen Kogeldans ook het veld verlaten voor Tim Boterenbrood.
En dan ineens een uitval. Een corner. Een bal voor. Een slecht gedekte Roben Schenk. En dan ligt ineens van dichtbij de aansluitingstreffer achter Jaime Hensen! 2–1 en op zich geen reden voor paniek, maar dat lijkt helaas toch wel te gebeuren bij Huizen dat vanaf dit moment volledig het spoor bijster lijkt te zijn.
Roda ruikt bloed en zet aan. Ook Anouar Aktaou moet dat ervaren als hij aan de zijlijn grof neergehaald wordt. Nassim Barkoki haalt venijnig uit als een Huizer breedtepass op het middenveld eigenlijk een perfecte inspeelpass voor de Leusdenaren blijkt en opgepikt wordt door de steeds lekkerder in zijn spel komende Mano Bakkenes. Het schot van Barkoki wordt gepareerd, maar Huizen wankelt zichtbaar en geen mens die op dit moment nog aan dubbele cijfers denkt…
Ook Frank van den Bosch pakt geel voor een stevige ingreep. Het blijft altijd een beetje koddig als onze jongeling een overtreding maakt. Je neemt het haast niet serieus als hij er in kleunt tegen mannen die ruim twee koppen groter zijn dan onze kleine pitbull. Arbiter Van de Luitgaarden, dus wel…
Huizen poogt de rug te rechten, maar dat lukt maar mondjesmaat. Het spel oogt slordig en lijkt meer op geluk dan op tactiek en afspraken gestoeld. Toch een paar kleine kansjes en mogelijkheden: een corner van Theo Visser krult gevaarlijk voorlangs bij doelman Amersfoort, Aktaou krijgt de bal na twee corners op rij terug en jaagt een schitterende krulbal rakelings over de kruising. De beste kans is echter aan de andere kant als Tristan Wallet onstuitbaar doorstoot op een dieptepass. Oog in oog met Hensen dwingt hij onze doelman tot een knappe reflex met de voet. De corner die dat oplevert lijkt even te worden afgeslagen, maar snel balverlies vormt opnieuw de opmaat voor een volgende omsingeling door Roda. Tristan Wallet gaat dan gretig door op een doorgeschoten bal. Anouar Aktaou steekt daar gelukkig op het laatste moment een beentje voor en voorkomt zo een doorbraak. Huizen wankelt en snakt naar de rust…

Rust

Na een openingsperiode die een einduitslag in de buurt van de dubbele cijfers deed vermoeden, raakte Huizen na de gemiste strafschop en de kort daarop volgende tegentreffer het spoor dus volkomen bijster en leek het ineens rijp voor de slacht.
Als ik op het veld kijk zie ik geen serieuze warmlopers en ik vermoed dan ook dat Klein de tweede helft ongewijzigd zal gaan beginnen. Ik zag echter wel wat spelers die bij mij voor een wisselbeurt in aanmerking leken te komen.
Inmiddels heeft Zuidvogels een verrassende 0–1 voorsprong genomen in Sliedrecht. Een misstap kan Huizen zich dan ook beslist niet permitteren en het is dan ook zaak dat Huizen zich deze tweede helft zal herpakken!

Wederopstanding

Als de mannen weer op het veld verschijnen blijkt Klein inderdaad zonder wissels deze tweede helft aan te vangen. Wel stuurt hij Vos, Kroese en Zschusschen aan de warming-up. De theepotten zijn in de kleedkamers nog niet opgeruimd of Huizen scoort opnieuw: Anouar Aktaou mag zich opnieuw achter een vrijetrap zetten. Een meter of twintig schuin voor de goal van doelman Amersfoort. Door een woud van spelers verrast Anouar de jonge doelman en laat de bal bij de tweede paal met feilloze precisie binnen glijden! 3–1 en dat levert dus weer een veilige marge op voor het weer als herboren spelende Huizen.
Toch nog even sidderen als tien minuten na de rust Roda dicht bij een volgende tegentreffer is als de uitblinkende Mano Bakkenes de bal perfect voorgeeft. Tristan Wallet raakt vervolgens vanuit een scrimmage hard de lat. Maar ook geluk dwing je blijkbaar af en Huizen kan opgelucht adem halen.

Wissels

Het is voor coach Klein het signaal om zijn troeven in te zetten: Felitciano Zschusschen, Timo Vos en Kroesen komen in het veld voor Lennart Dubbeldam, Dennis Lamme en Tim Boterenbrood.
Ook het trainersduo in de andere dug-out trekt een blik invallers open: Jasper van Dijk, Nassim Barkoki en invaller Prudencia moeten plaats maken voor Omar Touhami, Joey Kwint en Quentin Oliekan.
Tahoumi stuurt dan meteen Menno Majolée weg en opnieuw is het Hensen die alert reageert en bij Majoléé op de voeten ligt voor hij akelige dingen met die bal kan doen.
Aan de andere kant dwingt Hidde van der Veldt met een verdekt schot die jonge doelman van Roda opnieuw tot een knappe redding. De bal is weliswaar niet hard, maar lastig zat. Birre Amersfoort gaat echter goed naar de hoek en weet de inzet zo te pareren.
Even slaat ons de schrik om het hart als sterkhouder Anouar Aktaou ineens met kramp naar de grond gaat. De warmlopende Laurens Kooij lijkt dan toch niet de juiste persoon om onze rots in de branding te vervangen en dus mag hij onverrichter zake weer gaan zitten en komt Delano Paskald haastig uit de het trainingspak tevoorschijn om in te vallen.
Jaime Hensen moet nog een keer handelend optreden op een spijkerharde pegel van Majolée. De bal spat onverrichter zake van de vuisten van onze doelman het veld weer in.

Slotakkoord

De slotminuten beginnen al weg te tikken als Vos goed doorstoot en oog in oog met doelman Amersfoort komt te staan. In eerste instantie weet de dappere doelman de inzet nog te keren, maar dan is daar Theo Visser er als de kippen bij om de rebound alsnog voor de vierde keer tegen het net te werken: 4–1! Over en sluiten voor Roda’46 – denken we…
Twee minuten later is het echter Hidde van der Veldt die zijn uitstekende wedstrijd met een doelpunt bekroont. Oog in oog met doelman Amersfoort weet hij via de moedig uitkomende doelman de bal toch binnen te werken en zo de lichtelijk geflatteerde 5–1 op het wedstrijdformulier te zetten. Een goal die vooral recht doet aan het goede spel van Van der Veldt die daarvoor als Man Of The Match ook terecht beloond werd met de dinerbon van Restaurant La Maison…

Arnold Klein

“Ja, dat had maar zo gekund als we die penalty niet zouden hebben gemist,” antwoordt Klein als ik hem aangeef dat de openingsfase een hoge uitslag deed vermoeden. “Toen lagen ze op apegapen, maar na die penalty draaide ook de wedstrijd een beetje om. Roda zakte heel erg in op eigen helft. Dan moet je óf als team met zijn allen heel ‘hoog’ gaan spelen – je laatste lijn tot over de middenlijn. Doe je dat niet, dan valt die bal zo op een meter of dertig en kunnen ze opendraaien en counteren. Dat is het spel van Roda en na de strafschop kwamen ze in die ‘grip’, ook geruggesteund door die snelle treffer. Heel sluw, vanuit het middenveld eruit willen klappen met z’n allen…
Ik vond ook dat het mis ging in het verdedigend opstellen van ons, op eigen helft. Daardoor kreeg Roda eigenlijk nóg meer vleugels. Dat hebben we in de tweede helft gelukkig weten te herstellen en hebben we veel minder weggegeven. Mede gesteund door die snelle 3–1 na rust hebben we Roda toen meer aan banden kunnen leggen door niet meer overdreven te willen gaan aanvallen. Als we de mogelijkheden wat slimmer uit hadden gespeeld, dan hadden we wel eerder op die 4–1 kunnen komen. Eigenlijk vind ik dat we bij die laatste twee treffers van ons de zaken nóg beter uit hadden kunnen spelen. In beide situaties stonden er spelers beter voor dan de man die uiteindelijk scoorde. Nu maakte het niet zoveel uit omdat de wedstrijd gespeeld was, maar als je dit soort kansen krijgt als het er nog echt om gaat, en je scoort ze niet, dan schiet je jezelf in je eigen voet op zo’n moment…
Dat we het even zwaar hadden na die strafschop, dat had niet zozeer met ‘mentaliteit’ te maken, maar meer dat we de grip en vooral de durf niet hadden om heel ‘hoog’ te gaan spelen. Dat moet je wel durven om Anouar Aktaou of Jeroen Lammen op een meter of dertig van de goal van Roda te laten spelen. Je ziet dat ook bij Ajax, dat ze met alle linies op een meter of dertig van de goal van de tegenstander spelen. Dat moet je wel durven en daar moet je wel de snelheid voor hebben… Toen onze laatste lijn zo ongeveer op de middenlijn liep, hadden ze eigenlijk nog een meter of tien door moeten lopen en daardoor kreeg Roda de ruimte om toch snel te schakelen. Dan lijkt het inderdaad alsof je er mentaal niet bij bent, je overal te laat komt, maar je stáát gewoon niet goed. Natuurlijk was die 2–1 een mentale klap, maar het was vooral een kwestie van durf en lef om het spel helemaal naar de helft van Roda te verleggen.
Roda was bepaald geen slechte ploeg: die nummer 10 (Nassim Barkoki. Red) en Mano Bakkenes zijn levensgevaarlijke voetballers. Dat Powel er niet bij was vond ik niet echt een voordeel. Powel is toch een wat statische spits die wel levensgevaarlijk is in de zestien, maar niet veel loopwerk verricht. Als je niet veel in de zestien komt als ploeg, dan wordt zijn meerwaarde beduidend minder.
Tim Boterenbrood was ziek geweest afgelopen week. Die had al aangegeven dat hij geen hele wedstrijd kon spelen. Dus daar bracht ik Tristen Kroeze voor. Door de wissel van Dennis Lamme voor Timo Vos kon Frank vanden Bosch naar het middenveld zakken en kon Joshua Lo-Asioe met ‘de punt naar achteren’ spelen voor het fysieke gedeelte.
Ik vind wel dat een aantal bepalende spelers meer hadden moeten opstaan toen het tegen zat, meer moeten coachen hoe het dan wél verder moest, afdwingen dat bepaalde afspraken die we gewoon hebben, beter nagekomen konden worden. Voetballend ben ik het met je eens dat ze de ruggengraat van dit elftal vormen, maar voetbal bestaat niet uit voetballen alleen!”
“Is dat dan wellicht het ‘verschil’ met de Zuidvogels?”
“Het speltype van Zuidvogels is anders. Ik had vooraf al voorspeld dat Zuidvogels zou winnen tegen Sliedrecht. Het is een spel dat heel goed bij ze past: ze geven niks weg en loeren op een moment van onachtzaamheid bij de tegenstander of op een lange bal om te scoren. En dat deden ze nu weer. Zo’n wedstrijd ‘bevriezen’ is dan de kracht van Zuidvogels. Ze hebben net even wat meer spelers die wat langer meelopen en die daarin dus net even wat slimmer zijn…
Zowel Sliedrecht als WNC staan nu op vijf punten, dus het zou zo maar eens kunnen gaan tussen rood-groen en geel-groen. Voorheen werd het bij gelijke stand beslist door een beslissingswedstrijd, maar het zou nu maar zo kunnen dat het op doelsaldo gaat. Dat zoeken we nog uit deze week…”

Lennart Dubbeldam

Deze week werd bekend dat onze sympathieke spits ons gaat verlaten. Vandaag was hij toch weer belangrijk met zijn kopgoal en het leek me zinvol hem even zijn verhaal te laten doen over zijn keuze voor EDO.
“De Kogel is door de kerk, dus… Ik las het op Facebook…”
“Ja, ik las het. Het ‘traantje’ van jou, hè, maar dat is wel een goed teken, toch…
De beslissing was een combinatie van factoren: mijn werk, mijn gezin. Uiteindelijk moet je een keuze maken. Ik ben vorig jaar begonnen bij de politie en ga komend jaar de onregelmatige dienst in. Daardoor kan ik er dus niet elke week bij zijn. Mochten wij promoveren naar de hoofdklasse, dan moet men gewoon altijd op je kunnen rekenen. Daarbij heb ik ook in overweging genomen de tijd die ik thuis met mijn gezien kan doorbrengen. Maar ik ga die gabbers hier zeker missen!”
“Nou, ik ga je ook missen. Niet alleen was je altijd een prettig slachtoffer voor een interview, maar ook heb ik altijd met plezier naar je spel gekeken…”
“Dat is wel heel plezierig om te horen, daar ben ik echt blij mee, dank je wel! Ik heb natuurlijk gesprekken gehad met de Technische Commissie en daar heerste toch wel wat twijfel ten aanzien van mijn knieblessure. Hun twijfel en mijn twijfel samen hebben een beetje de doorslag gegeven om voor EDO te kiezen. Ik hoop dat ze kampioen gaan worden, ze staan nu negen punten los, en dan kom ik in de tweede klasse wellicht zelfs tegen mijn oude club Delta Sport te spelen en die andere Utrechtse ploegen.
Ik hoop hier nog een wedstrijd of tien te kunnen knallen en met een kampioenschap afscheid te kunnen nemen, dat lijkt me geweldig!”
“Ondanks de hoge uitslag ging het vandaag toch een periode uiterst moeizaam…”
“Eigenlijk – na die 2–0 – toen hadden we ze op de slachtbank en kregen we die strafschop ook nog mee. Ja, die kán je natuurlijk missen, maar toen kregen we uit de daaropvolgende counter die corner tegen en daar scoorden ze ook nog uit waardoor Roda er weer in ging geloven. Uiteindelijk vind ik dan ook dat we een beetje geflatteerd gewonnen hebben.
Na de afgelopen wedstrijden tegen Woudenberg en Zuidvogels wilden we gewoon weer eens vanaf minuut één knallen en weer het ‘oude’ Huizen laten zien. Toen ging ook die keeper er nog uit en dachten we dat dat Roda wel een beetje zou breken, maar door die gemiste strafschop en die goal kregen zij weer de drive. Ja, ik denk dat dat toch wel een mentaal tikkie is dat we daar kregen.
Nu op naar Montfoort, dat wordt ook weer een lastig potje, denk ik. Maar zeker naar de eindstreep toe wordt de druk groter en krijg je altijd vreemde uitslagen… We gaan er gewoon vol voor!”

Remco Helms

Dat ik een ‘fan’ van Helms ben, kan ik niet echt onder stoelen of banken steken blijkbaar. Vandaag ook weer genoten van het sobere spel van deze alleskunner. Helaas zag ik zijn naam nog niet bij de lijst met verlengingen en aangezien hij een reiskoppeltje vormt met Lennart Dubbeldam, sloeg me de angst lichtelijk om het hart. En dus ook hij even de catacomben in om licht te laten schijnen op zijn plannen…
“Na de 2–0 en de gemiste penalty werd het ineens een lastige wedstrijd. Wat gebeurde er met jullie in het veld?”
“Tja, bij de 2–0 had ik eigenlijk al het gevoel dat het wellicht wel een makkelijke middag zou gaan worden. Maar dan wordt het dus geen 3–0 maar 2–1 en vanaf dat moment waren we een beetje de organisatie kwijt en kreeg Roda’46 gewoon de overhand en mochten we blij zijn dat we door het rustsignaal gered werden, waarna we even tot rust konden komen en de organisatie weer neer konden zetten. Dan is het uiteraard ook heel lekker als je de tweede helft meteen de 3–1 maakt…”
“Begrijp je dat ik dan heel erg blij ben dat daar op dat veld ene Remco Helms in de rondte loopt die geen gekke dingen doet en de bal altijd bij een groen-geel shirt bezorgt…”
“Haha, ja daar kan ik me dan iets bij voorstellen als je het zo stelt. Ik probeer me gewoon binnen het team te schikken waar dat nodig is. Ik speelde vandaag rechtsback, dat is natuurlijk niet echt mijn natuurlijke plek…”
“Je kan alleen niet keepen, maar voor de rest heb ik je overal prima zien spelen…”
“Haha, nee, keepen kan ik inderdaad helemaal niet, maar ik kan wel op meerdere plekken uit de voeten. Dat is voor mij persoonlijk aan de ene kant een voordeel, maar aan de andere kant ook wel een nadeel. Ik probeer waar ik ook sta het zo goed mogelijk in te vullen. Vandaag heb ik rechtsback, linksback en links centraal gestaan. Maar dat had uiteraard met de verschillende blessures te maken…”
“Ja, ik ben een fan van je…”
“Haha, dat krijg ik inmiddels ook wel een beetje door! Ik moet bekennen dat ik dat wel hartstikke leuk vind om terug te lezen. Het is inderdaad mijn kwaliteit om rustig te blijven aan de bal en daarmee ook de rust voor het team te bewaren.”
“Je maatje Lennart gaat naar EDO. Vind je dat niet jammer, want ik heb jouw naam ook nog niet bij de contractverlengingen terug gezien…”
“Mijn naam is inderdaad nog niet voorbij gekomen. Ik heb wel de nodige gesprekken gehad met de technische commissie en ook met de trainer kort gesproken . Volgende week worden die gesprekken voortgezet en zullen we zien wat er uit voort gaat komen. In principe is het mijn intentie om nog een jaar door te gaan, maar dat zal dan uit die gesprekken moeten gaan volgen. Ik hoop dat we er uit weten te komen!”

Birre Amersfoort

Als voormalig doelman heb ik een zwak voor keepers. Zeker jonge keepers die mogen debuteren. En dus kon ik het niet laten die jonge invaller doelman van Roda ook even naar zijn ervaring van vandaag te vragen…
“Tja, dan moet je er ineens in! Schrok je?”
“Daan Broere had al wat kleine pijntjes bij de warming-up. Dus ik had al te horen gekregen dat ik er wellicht in zou moeten komen. Ik had al twee keer eerder warmgelopen omdat Daan last van zijn enkel had en toen was het ineens zover… Helaas moest Daan eruit met een gebroken sleutelbeen. Dat wil je ook als invaller niet.
Die eerste bal was inderdaad een heel lekkere binnenkomer. Ik ben net achttien geworden en zit inderdaad bij Frankie, ‘die kleine,’ in de klas. Die laatste goal was me wel een beetje aan te rekenen: ik zat er nog wel aan, maar zag die bal zo achter me wegrollen. Nee, dat de wedstrijd gelopen was, speelde niet mee dat ik ‘m niet had, het was echt wel de intentie om hem tegen te houden. Ik wil er zeker niet in meegaan als het wat minder gaat lopen. Dat het mentaal niet meewerkt dat er al vier in lagen, daar moet je je als keeper gewoon overheen zien te zetten.”
“De blessure van jullie eerste keeper is er geen die volgende week ‘over’ is. Dus wat denk je?…”
Een glimlach wringt zich om de lippen van de jonge doelman als hij beseft waar ik op doel.
“Dat hoor ik vanzelf. Ik heb wel concurrentie van wat andere keepers. Wie er van ons het meest fit aan de aftrap kan komen zal wellicht een rol spelen bij de keuze van de trainers. Dus ik zou maar zo volgende week weer op de bank kunnen zitten. Ik wacht het wel af… Dit was de tweede keer dat ik op de bank mocht zitten en dat ik er meteen in mocht vond ik hartstikke leuk om te doen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Weer een lastige klip omzeild. Het gevoel dat iedere week een finale is wordt sterker en sterker. Beide Huizer teams zijn ‘los’ van de concurrentie en als er geen gekke uitglijers gemaakt worden, dan lijkt de beslissing in de voorlaatste wedstrijd aan de andere kant van het hek te gaan vallen. IJzeren discipline , stalen zenuwen en betonnen concentratie wordt gevraagd van beide teams om deze strijd vol te houden. Deze competitie wordt op mentaliteit beslist!
Voor Huizen was Roda’46 een lastige klip. Datzelfde gold natuurlijk met Sliedrecht voor onze buren. Beide ploegen wisten dus misstappen te vermijden en de trein davert verder. Week na week komt de beslissing naderbij. De vraag is of het doelsaldo bij deze beslissing doorslaggevend zal zijn, of dat een gelijke puntenstand tot een beslissingswedstrijd zal gaan leiden.
Maar voorlopig hoeven we daar ons hoofd nog niet over te breken: de weg is nog lang en de valkuilen legio. De langste adem – fysiek en mentaal – zal bij beide ploegen aanwezig moeten blijven tot het allerlaatste fluitsignaal van deze competitie.
Maar als Huizen ooit dichtbij promotie is geweest, dan is het dit seizoen wel!
Ik hoop dat de publieke belangstelling wat aan zal trekken in deze slotfase van de competitie, want de belangstelling was bedroevend. Natuurlijk snap ik de roep der gezinsleden om met dit mooie weer elders te vertoeven. Maar het is nu iedere wedstrijd erop of eronder voor Huizen en het is wel erg opportunistisch om met nog geen handjevol bekeken wedstrijden mee te komen hossen op een eventueel kampioensfeest en voor dé Huizer supporter te spelen. Om je écht Huizen-supporter te mogen noemen is toch echt wat méér nodig!
Montfoort is de volgende lastige klip. Die lastige Van Loen in de spits, een fanatiek thuispubliek… Huizen heeft uw steun bikkelhard nodig! Ik hoop u in groten getale in Montfoort langs de lijn te mogen treffen!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL