Blamage: Huizen – asv Arsenal: 1 -3

Asv Arsenal, tweedeklasser…

Vandaag dus op papier een wat minder pittige tegenstander op papier. Aanleiding genoeg om wat spelers rust te gunnen en geen aanleiding om ook maar enig risico te nemen met spelers die hier en daar wat pijntjes hebben na een twee weken van voorbereiding. Vandaag zien we dan voor het eerst Kay Rademaker en Mitchell van Schaik onder de lat verschijnen. Daardoor kunnen ook Pabon en Van Dompzelaar hun spullen in de sporttas laten.
Op zoek naar namen en rugnummers van onze tegenstander word ik op mijn wenken bediend door Arsenal-voorzitter Iwan Zandwijken die in keurige blokletters de namen van zijn keurkorps voor me opschrijft. Van hem leer ik dat Arsenal een ‘steady’ tweedeklasser is. De laatste jaren wel al drie keer in de nacompetitie mocht aantreden, maar dat dit nog nimmer een promotie naar de eerste klasse mocht opleveren. Als hij zijn noeste arbeid heeft verricht vraagt hij waar hij het resultaat van zijn inspanningen kan bewonderen. Als ik hem antwoord dat het morgen rond half drie op de website van sv Huizen zal staan, voegt hij me met de nodige branie toe: “Ook als het voor jullie verkeerd uitpakt?” Uiteraard geef ik aan dat ik in voor- én tegenspoed verslag doe. En dan zie ik toch dat hij doodserieus met een goede uitslag voor zijn ploeg rekening houdt. Een opmerkelijke en multi-functionele voorzitter. Hij kweet zich van tal van zaken rond zijn team en hij deed me qua doen en laten een beetje denken aan Pieter de Waard, die even flamboyante als karakteristieke voormalige voorzitter van Telstar…
Inmiddels beklimmen vader en moeder Van den Bosch de trappen van de tribune. Géén Omaatjes tot mijn spijt. Dus vanaf deze plek dan maar mijn hartelijke groeten aan die twee schatten.
Klein en zijn staf sturen een basiself de wei in die vandaag dus bestaat uit Kay Rademaker op de goal, Creebsburg op de flank, Jeroen Lamme en Groenewegen in het centrum en Helms op de flank. Lo-Asioe, Bakker, Visser, Van den Bosch, Vos en Kozjak maken de elf compleet.

Erg…

Het oogde leuk, maar eindigde knullig als Sven Gomes, Chavez Levant, Junior Torreta en Cappy Minguili heerlijk fris van de lever combinerend ten aanval trekken. Het oogde heerlijk frivool om uiteindelijk de bal in het luchtledige over de zijlijn te spelen. Ik kijk het glimlachend aan: dit wordt een simpel avondje voor Huizen! Die jongens willen zeker lekker voetballen, maar het ontbreekt ze aan de kwaliteit, is mijn premature conclusie. Justin Sporkslede probeert het met een lange bal en doelman Kay Rademaker ziet zijn kans schoon: hij spat als een kanonskogel zijn goal uit om de bal vol overtuiging te pakken. Ook dát stemde nog heel tevreden. Zag er atletisch, zeker en veelbelovend uit.
Huizen trekt ook ten aanval, maar de breedtepass van Visser is zwak en wordt bijna gierend van de pret onderschept door Sven Gomes die de aanval meteen overneemt. Uiteindelijk belandt de bal dan via Helms in het zijnet naast Rademaker en de eerste corner is zo voor onze gasten. Met de minuut wordt meer duidelijk dat deze tweedeklasser bepaald niet naar Huizen is gekomen om zich de rol van underdog te laten opdringen. Rademaker bokst de corner gedecideerd naar veiliger oorden en Huizen kan weer proberen aan een aanval te beginnen.
Het is in de vierde minuut als de arbiter van dienst (ik heb helaas geen naam van hem ontvangen) gedecideerd naar de stip wijst. Ik heb niets geconstateerd omdat ik net bovenstaande nog aan het beschrijven was, maar men verzekert mij dat het Jeroen Lamme was die de bal ongelukkig met de hand heeft beroerd. Junior Torreta belast zich met dit buitenkansje en stuurt Rademaker keurig naar de verkeerde hoek. ‘n Penalty uit het boekje en Huizen kijkt dus tegen een achterstand aan. Maar het is nog vroeg in de wedstrijd, dus ‘Ach, dat trekken we straks wel weer even recht…’

Erger…

En Huizen lijkt inderdaad werk van de achtervolging te willen maken. Doelman Maringho Kortlevers is attent en scherp zijn goal uit op een diepe bal op de sprintende Visser. Met een dappere snoekduik graait Kortlevers de bal voor de aanstormende Visser weg. Jessy te Paske kopt de bal even later keurig terug op zijn doelman en Van den Bosch jaagt op de hem bekende wijze door, maar Kortlevers verblikt of verbloost niet.
Inmiddels zit ik wel al stilletjes te genieten van Gomes en Torreta. Wat een heerlijke spelers zijn dát, zeg! En dat loopt dan zomaar bij een tweedeklasser te ballen. Onbegrijpelijk!
Huizen blijft aanzetten en de ijverige Sergio Kozjak wint zijn sprintduel en trekt de bal goed naar binnen waar ook de mee opstomende Van den Bosch de bal op zijn beurt weer verder naar binnen wil tikken. Dat gaat dan helaas fout en daarmee loopt ook deze aanval op niets uit.
Opnieuw probeert Sporkslede met een lange bal zijn voorwaartsen in stelling te brengen en opnieuw laat doelman Rademaker zien dat alert is. Zeker vangt hij de bal weg. Hij heerst in zijn zestien. Dat zie ik graag bij een doelman.
Dan zitten we in de 22^e minuut en voor Huizen prijkt nog steeds die hatelijke nul op het scorebord. Geduld is een schone zaak, maar je gaat er toch eigenlijk wel vanuit dat een vierde divisionist zich die niet laat welgevallen tegen en ploeg die vier(!) klassen lager speelt en dus wel eventjes orde op zaken stelt. Maar niets van dat alles: Chavez Levant heeft de bal aan een touwtje en stuift door onze defensie. De hoek is moeilijk, maar toch weet hij de bal onder doelman Rademaker door te krijgen: 0 – 2 – en nu begint deze wedstrijd toch wel akelig pijnlijke vormen aan te nemen. Vol ongeloof kijken we elkaar aan op de tribune. Niet alleen breidt Arsenal de voorsprong brutaal uit, je kunt niet eens zeggen dat het onverdiend is, want bij Huizen gaat er vooral veel fout, het loopt niet, er zit geen lijn in… En dat is best even slikken…

Gênant…

Het halve uur staat op de klok en dan is het tijd voor andere spelers om minuutjes te gaan maken. Dat lijkt immers het voornaamste doel van de voorbereiding. Wedstrijdritme en conditie opdoen. Dailey Groenewegen en Frank van den Bosch worden naar de kant gehaald en Thomas Kamstra en Tristen Kroeze mogen hun opwachting gaan maken. En inmiddels toch al tegen beter weten in hoop je dan dat er een kentering zal gaan plaatsvinden. Arsenal blijft echter frank en vrij door ballen en Huizen blijft grossieren in een voetbal dat aan alle kanten ‘komt het vandaag niet, dan komt het morgen wel’ ademt.
En dat kan Huizen zich zelfs tegen een tweedeklasser niet permitteren…
Met vierendertig minuten op de klok mag die dekselse Levant weer door onze defensie slalommen, onze verdedigers tot figuranten degraderend. Een laatste lichaamsschijnbeweging als coupe de grâce en dan gaat de bal simpel in de korte hoek, waarna Gert van der Roest krijgt de droeve taak om de blamerende 0 – 3 op het scorebord op te laten lichten… Hier past geen enkele vergoelijking meer, hier past alleen een straftraining met honderd keer opdrukken!
Met een brede glimlach om de lippen bestijgt voorzitter Zandwijken nog maar even triomfantelijk de tribune om me “Ik had je al een beetje voorbereid, hè?” toe te fluisteren. En op de een of andere manier gunde ik het hem zelfs een beetje…
Maar ‘zeer’ deed het wel. Dit wil je als supporter toch echt niet meemaken. Gemor en onvrede om me heen op de tribune. Frustratie en ongeloof vechten om de overhand. Her en der krijg ik al toegevoegd dat ik er maar beter géén verslag van kan gaan doen. Dat is echter mijn eer te na en ik vind dat we als club ook in onze momenten van schaamte ‘groots’ moeten zijn en ons niet mogen laten kennen.
Heel even is Huizen voor rust toch nog dicht bij een treffer als een kopbal van Visser fraai gekeerd wordt door doelman Kortlevers. Hij kan niet klemmen en de rebound valt voor de aanstormende Vos die echter net een teenlengte tekort komt om binnen te tikken. Wel een corner die Vos zelf neemt. De bal komt goed voor en Visser neemt de bal in één keer op de slof. Helaas spat ook nu de bal weer naast de goal van Kortlevers…

Rust

En dus druipt Huizen met de staart tussen de benen richting kleedkamers. Wat een blamage! Ik ben benieuwd wat coach Klein hier na afloop over te zeggen heeft. Dit kan hij onmogelijk als nuttige minuutjes kenschetsen. Wat hij momenteel in de kleedkamer te zeggen heeft – en hoe! - kan ik wel raden. Zijn toon van coaching raakte gaandeweg deze eerste helft meer en meer doorspekt van frustratie en ergernis. Ik ben blij dat Gert van der Roest een stevig muziekje heeft opgezet, want ik vermoed dat we anders op de tribune nog van Kleins tirade mee hadden kunnen genieten.
Al winnen we straks met 10-3, dan nóg is het een blamage. Drie goals tegen kán niet en mág vooral niet als vierde divisionist tegen een tweedeklasser!
Grappig genoeg zie ik de reserves van Arsenal opdrukoefeningen en sit-ups doen. Eigenlijk had Klein zijn team op het veld moeten laten en ze de volle twintig minuten dit soort oefeningen moeten laten doen. Want wát hij ook zegt in de kleedkamers, dit krijgt ie nooit meer op het rechte spoor!
Van Huizen lopen er wat aanstormende talenten zich warm om in te vallen. ‘n Ondankbare taak waarbij je van deze jonge spelers onmogelijk kunt verwachten dat zij dit dolende Huizen wel eens even op het juiste spoor zullen gaan zetten…

Kentering?

Na rust zien we dan toch een kentering in de wedstrijdhouding van Huizen: het lijkt wat scherper en gedrevener uit de kleedkamer te zijn gekomen. Een mooie aanval via Thomas Kamstra levert een voorzet op volle snelheid op waarbij de bal echter net áchter Timo Vos langs rolt. Een corner even later komt goed voor en Bakker haalt vol uit om helaas zijn inzet toch geblokt te zien in die muur van witte Arsenal verdedigers. Huizen lijkt in ieder geval meer te willen dan voor rust.
Bij Arsenal gaat de bal dan op de flank naar Souhail Anzi, een wat ‘gezette’ speler, die met een kilootje of twintig minder mee te torsen wellicht heel wat meer uit zijn carrière had kunnen halen. Nu ontbreekt het hem dan ook aan de snelheid om doelman Rademaker af te troeven. Even later weet Anzi weer wél knap de achterlijn te halen en de bal voor te zetten en opnieuw is het Rademaker die handelend moet optreden.
Het zal meteen de laatste actie van Rademaker blijken, want er wordt op het hele uur druk gewisseld. Bij Arsenal wordt zo ongeveer het hele elftal vervangen, alleen doelman Kortlevers leek te blijven staan. Ook Mitchell van Schaik mag dan minuten gaan maken en dat betekent dus het einde van het debuut van Kay Rademaker.

Kansjes

Een uur voetballen tegen een tegenstander die drie klassen lager speelt en dan nog geen handvol kansen weten te creëren. En dat is zorgelijker dan ik eigenlijk aan mezelf wil toegeven.
Dan wordt Kamstra echter goed gelanceerd. Maar die doelman Kortlevers is snel en alert en voor Kamstra iets briljants kan bedenken ligt Kortlevers al voor zijn voeten en blokt zijn inzet. Opnieuw Kamstra die steeds beter in de wedstrijd leek te komen die een prima, maar wel wat harde, voorzet aflevert die van dichtbij over de goal van Kortlevers wordt gekopt door de als altijd weer hard werkende Timo Vos.
Even schrikken als Joshua Lo-Asioe stevig getorpedeerd wordt. Joshua heeft er behoorlijk last van en heeft fikse verzorging nodig voor hij verder kan. Dan neemt Klein even later toch het zekere voor het onzekere en haalt onze middenvelder – die de tweede helft nuttig in de laatste lijn opereerde – naast zich op de bank.
Anzi dribbelt richting strafschopgebied en gaat met veel misbaar neer als hij licht in de rug wordt gelopen in de hoop weer een strafschop te versieren. De arbitrage ziet er echter te weinig in voor een strafschop, zulks tot groot ongenoegen van de mokkende Anzi.
Weer Kamstra die goed doorzet en een voorzet aflevert die Boris Horst bij de tweede paal goed op de pantoffel neemt. Naast, maar het léék tenminste wel weer ergens op!
Ook van Sergio Kozjak kan je qua werklust altijd op aan. Op volle snelheid stuift hij voor de tribune langs op jacht naar méér... Dat ‘meer’ voorkomt Taufiq Hussainali met een forse ingreep die tot enige verontwaardiging op de bank van Huizen leidt. Gelukkig kan Kozjak weer verder, maar dit wil je niet in een wedstrijd als dit…

‘Ere’treffer…

Zoals ik al eerder memoreerde staat Timo Vos altijd garant voor werklust en drive. Zo ook een minuut of acht voor het einde van de wedstrijd als hij op karakter door de Arsenal defensie breekt. Eenmaal binnen het strafschopgebied houdt hij goed het overzicht en het oog op die uitstekende doelman Kortlevers. Met een droge schuiver legt Vos de bal keurig in de verre hoek en schiet zo die hatelijke nul van het scorebord.
Vos en Kozjak vormden deze tweede helft toch wel ‘lichtpuntjes’ voor mij. Maar ja: in volstrekte duisternis is zelfs het kleinste lichtpuntje al zichtbaar, uiteraard. Vos en Kozjak gingen er ondanks de stand nog vol voor en lieten zien zich niet zomaar te willen laten slachten door deze lepe Amsterdammers! Kozjak moet dat helaas nog een tweede keer ontgelden als hij in een hard maar fair duel door Hajo Roeter de voet wordt dwars gezet.
Verder dan die ene treffer zal Huizen echter niet meer komen. De scheidsrechter laat zelfs nog blessuretijd doorvoetballen en verlost Huizen dan uiteindelijk toch uit haar lijden.

Arnold Klein

Natuurlijk ben ik heftig benieuwd naar wat Klein te vertellen heeft. Maar ik zie wel wat op tegen dit interview. Ik wil niet negatief zijn, maar wat kan ik voor positiefs over dit echec melden? Gelukkig moet Klein eerst in gesprek met de keepers. Het duurt lang, de beslissing valt blijkbaar moeilijk uit te leggen. In de catacomben proberen teammanagers en verzorging me te overtuigen dat een verslag eigenlijk niet hoeft. Gekscherend, maar ik proef er toch wel een serieuze ondertoon in.
Drie van de vier doelwachters komen naar buiten. Rode konen en strakke koppies. Ik besluit ze maar even niet lastig te vallen. De deur van de kleedkamer van Klein blijft echter dicht en ik besluit het interview maar telefonisch te doen. Na een dergelijk gesprek ook nog eens een kritische verslaggever te woord te moeten staan, is wellicht een klein bruggetje te ver voor die geplaagde Klein.
Toch gaat vanmiddag mijn telefoon over en krijg ik Arnold aan de lijn. Uiteraard kan ik dit gesprek niet opnemen en u moet het dan ook stellen met mijn interpretatie en samenvatting van zijn woorden. Huizen was slap begonnen en als je dan een ongelukkige penalty tegen krijgt en kort daarop een dekkingsfout waarbij men aan de verkeerde kant staat te dekken, dan ga je ook tegen een tweedeklasser nat. Huizen speelde apathisch. Klein gaf aan daar wel een reden voor aan te kunnen wijzen, maar die reden houdt hij liever voor zich. Het is wel een onderwerp van gesprek komende dagen.
Dee wedstrijd was ook bedoeld om spelers op andere posities te proberen. Het lijkt dan wel of je een brede selectie hebt, maar als er schorsingen en blessures komen, dan moet je toch improviseren. Klein wilde dan ook spelers op andere posities testen. Ook wilde hij spelers die later bij de voorbereiding waren aangesloten aan hun minuten laten komen, keuzes die je zeker een rol in het resultaat hebben gespeeld. Voor Frank van den Bosch werd het bijvoorbeeld een test. Vooraf was duidelijk dat hij slechts dertig minuten zou spelen. Niks forceren nog.
Toch had Klein die zich zeker niet geamuseerd had langs de lijn individueel nog wel positieve verrassingen gezien. Ook gaf hij aan geleerd te hebben van deze wedstrijd. Als coach is hij vaak heel betrokken bij een wedstrijd, maar hij wilde nu ook eens zien wat er gebeurt als je de teugels laat vieren. Hij zal ongetwijfeld van het ‘zelfreinigend vermogen’ van deze acteurs geschrokken zijn.
Het gesprek met de keepers was om meer duidelijkheid te verschaffen. Keeperstrainer Maarten Roomer werkt iedere training met de mannen en heeft daar een grote stem in. Zaterdag komt er meer duidelijkheid. Wie zaterdag tegen Berkum keept zal wellicht ook tegen Ter Leede onder de lat staan.
Na afloop sprak Klein ook de trainer van Arsenal. Het was of hij zichzelf hoorde: leuk allemaal zo’n zege, maar het blijft voorbereiding, het zegt niks. Voor hetzelfde geld had Huizen er ook een paar gemaakt en ziet het er ineens weer heel anders uit. Voordeel voor Arsenal was wel dat het spelen tegen een op papier sterke tegenstander voor een stuk intrinsieke motivatie zorgt, waar bij Huizen onderschatting op de loer lag.

Iwan Zandwijken

Ik vang de haastige Arsenal voorzitter voor de deur van de catacomben op. Hij moet eigenlijk snel weg, maar ik ben heel benieuwd waar zijn zekerheid en voorspellende gave vandaan kwam. Daarbij heb ik geen moment een matige tweedeklasser aan het werk gezien en als deze ploeg zó voor de dag komt, hoe bestáát het dan dat die promotie er maar niet van wil komen?
“We hebben gewoon altijd een voetballende ploeg. We staan heel goed georganiseerd op het veld en hebben een duidelijk idee hoe we willen voetballen en het maakt ons dan niet zoveel uit tegen wie we dan gaan voetballen. We doen ons best!”
“Ik heb geen moment het gevoel gehad dat ik naar een modale tweedeklasser zat te kijken. Hoe kan het dan dat jullie nog steeds niet gepromoveerd zijn?”
“We zitten in 2A, een van de sterkste klassen. Ook dit jaar weer: HBOK, Monnickendam. Zie daar maar eens uit te komen…”
“Maar als jullie zo spelen, ik heb het verschil tussen de vierde divisie en de tweede klasse niet gezien vanavond…”
“Ik wel,” glundert Zandwijken met een brede glimlach. ”Het eerste half uur hebben we eigenlijk jullie ploeg stuk gespeeld. Daarna ging het tempo dan wat omlaag en het laatste half uur hebben we gewoon een heel nieuw elftal ingebracht en dat kon het ook nog goed belopen.
Maar goed: het is maar voorbereiding, we krijgen hier geen punten voor…”
“Dat kan wel zijn, maar toch…”
“Ach wel ja: we hebben vorig jaar Velsen ook gewoon dik gewonnen. Maar je moet het in de competitie gewoon doen…”
“Maar je zag het van tevoren al aankomen dat jouw ploeg Huizen over de knie zou leggen. Die pakken we wel even?”
“Nee, dat niet, maar weet je wat het wel is: jullie keken waarschijnlijk toch een beetje neer op een tweedeklassertje, terwijl wij hier gewoon met een bepaalde spelopvatting naartoe kwamen dat het ons niet uitmaakte tegen wie we zouden spelen.”
Nadat ik deze opmerkelijke voorzitter succes heb gewenst en hij ons bedankt heeft voor de uitnodiging, daag ik hem uit voor volgend jaar een revanchepartij te spelen. “Regelen we, dan komen we!” lacht hij breeduit! Maar dan mag ik toch aannemen dat hij een gewaarschuwd Huizen zal treffen…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Onbegrijpelijk dat dit Arsenal maar niet naar de eerste klasse weet te promoveren. Natuurlijk kan je je afvragen wat een compleet – en vooral gemotiveerd – Huizen tegen deze ploeg gedaan zou hebben. Maar dat de ploeg van trainers Imro Wielkens en Marco Bravo da Silva opmerkelijk getalenteerd is, staat als een paal boven water. En dat is anderen blijkbaar ook al opgevallen, want er zat een scout van Quick Boys op de tribune ijverig aantekeningen te maken. En dat dan dus niet van spelers van Huizen. Mocht hij daar al namen van in zijn boekje hebben gehad, dan zal daar nu een fikse streep doorheen staan, denk ik…
De sterallures die sommige spelers een beetje aan de dag beginnen te leggen werden vanavond akelig onderstreept door het slechte spel dat Huizen op de mat legde. Veel spelers gaven niet echt thuis, speelden ongeconcentreerd en ongeïnspireerd. Eens te meer werd duidelijk dat Huizen alléén kwaliteit heeft als het er vol voor gaat, op halve kracht is zelfs een tweedeklasser een te zware opgave. Dat baart me meer zorgen dan ik eigenlijk wil toegeven. Het niveauverschil was daar té schrijnend voor. Zonder Arsenal ook maar een centimeter tekort te willen doen: dit was een Huizen-onwaardige prestatie. Snel vergeten, zaterdag moet er gewoon weer een strijdbare ploeg staan tegen Berkum dat toch een serieuzer graadmeter zal zijn voor de vlag die er bij Huizen bij hangt. Maar voorlopig hangt ie voor mijn gevoel ondersteboven…

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt nl