Duidelijk: GVVV – Huizen: 6 – 1

GVVV, gelauwerd tweede divisionist

Het is alweer een tijdje geleden dat ik op sportpark Panhuis GVVV of DOVO als tegenstander van Huizen zag aantreden. Het roept toch wat weemoedige herinneringen op aan de tijd dat Huizen zich mocht meten aan de amateurtop van Nederland en daar zelfs een aantal keer als beste uit tevoorschijn kwam. Maar ja, het tij is gekeerd in de amateursport en ergens heeft Huizen blijkbaar toch wat bootjes gemist in het verleden. Bootjes waar ploegen als Quick Boys, IJsselmeervogels, Spakenburg en GVVV dus wel aan boord wisten te klimmen.
Maar goed, tot zover de nostalgische bespiegelingen van een oude man. Een pittige tegenstander derhalve voor zo’n eerste oefenpot. Huizen nog maar amper in training waar GVVV de eerste oefenwedstrijd al in de benen had (2-2 tegen Kozakken Boys). Huizen waar nog een aantal dragende krachten ontbraken met lichte pijntjes of vakantie ’verplichtingen’.
‘Dat wordt dik winnen!’ hoor ik de GVVV supporters naast me gniffelen als ik hen vertel op welk niveau Huizen momenteel acteert. Natuurlijk onderken ik de realiteit in die opmerking, maar toch hoop je dan dat dat ‘kleine’ Huizen ze even een poepie zal laten ruiken. Hopen tegen beter weten in, dat dan weer wel… Wil je een kans maken tegen dit Veenendaalse keurkorps, dan zal je op volle oorlogssterkte aan moeten treden, fit, getraind en compleet. Aan geen van die voorwaarden zou vandaag worden voldaan en dan ligt een stevige nederlaag natuurlijk al in de lijn der verwachtingen.
Arbiter van dienst is Bram van den Boogaard, een oude bekende van me. Hij zag de humor wel in van een verslag waarin ik hem ooit een ‘imitatie Bas Nijhuis’ noemde. Sindsdien wipt hij altijd even bij me langs voor een praatje.
Er is best wel wat publiek op deze eerste oefenwedstrijd afgekomen. Veel bekende gezichten, maar zeker ook een aantal ouwe getrouwen die ontbreken door ziekte en andere ongemakken. Vanaf deze plek wens ik deze dapp’re strijders alle sterkte en gezondheid toe en hoop ze binnenkort weer gezond en wel langs de lijn te mogen begroeten!

Jong

Klein begint met een onervaren laatste lijn: Robin Creebsburg (met flitsend nieuw kapsel) begint achterin op rechts terwijl Sergio Kozjak de honneurs aan de andere kant waarneemt. Centraal achterin begint Tijmen Bakker in de basis. Nog geen Jeroen Lamme (vakantie) en ook bewaart Klein onze nieuwe aanwinst Dailey Groenwegen nog even voor later. Het doel wordt verdedigd door Tim van Dompzelaar die samen met nieuwe aanwinst Kay Rademaker (vakantie) en Olivier Pabon moet proberen Jaime Hensen te doen vergeten. Ook Nathaniël Johnson is niet helemaal fit door de eerste trainingsweek heen gekomen en wordt uit voorzorg op de bank gehouden. Het geïmproviseerde Huizen mag meteen aan de bak: meteen trekt Byron Burgering er vandoor en laat zijn tegenstander staan alsof het een paspop was. Wat is die vent snel!
De voorzet wordt maar matig verwerkt en Huizen is al meteen in de problemen. Ook doelman Tim van Dompzelaar moet duidelijk nog even wennen en luidt na wat onzekerheden een drietal mogelijkheden voor GVVV in. Het is een gekrakeel van jewelste op het veld: door het ontbreken van automatismen over en weer (ook GVVV zit nog volop in de voorbereiding) en alle spelers dirigeren elkaar luidkeels met aanwijzingen. Het horen en zien vergaat je. Huizen heeft in de vijfde minuut alle mazzel van de wereld als Genrich Sillé over de flank opstoomt en een voorzet afgeeft waar alleen een voetje tegenaan hoeft voor de openingstreffer. Gelukkig voor Huizen stapt GVVV-aanwinst Leroy George (36!) over de bal heen waarmee de kans jammerlijk verloren gaat. Gelet op het feit dat hij er bij VVSB vorig seizoen achttien(!) in legde, kruipen we hier dus nadrukkelijk door dat oogje dat iedere naald schijnt te hebben.
Doelman Van Dompzelaar herstelt zich keurig van zijn eerdere onzekerheden en pareert fraai een inzet van GVVV-topscorer Justin Spies die opmerkelijk veel vrijheid kreeg voor zijn uithaal. Maar Van Dompzelaar ranselt de bal keurig naar de zijkant.

De ban breekt

Danny de Leeuw staat na elf minuten gespeeld te hebben dan exact op de juist plek als doelman Van Dompzelaar de bal in de drukte bij de eerste paal de bal op de vuisten neemt. De Leeuw bedenkt zich niet en met een ferme volley jaagt hij de openingstreffer tegen de touwen.
Ik zit de treffer nog te beschrijven als ik tumult hoor en opkijk, net op tijd om te zien dat Burgering maar zo achter onze defensie op mag duiken om zijn hoek uit te kiezen… 2 – 0 en een oorwassing dreigt voor onze geïmproviseerde Huizer brigade…
Het fraaie digitale scorebord van de Veenendalers gaat dan helaas op tilt. Het woord ‘Bezoekers’ staat minutenlang in beeld, zonder tijd of verdere aanduiding. Achteraf zou ik vernemen dat de man die het bord normaliter bedient in verre oorden verblijft en er nu iemand achter zit voor wie de bediening van een computer voornamelijk uit de powerknop bestaat…
De 3 – 0 valt nog voor men het bord weer op orde heeft weten te krijgen: deze keer is het Sillé die een voorzet van Burgering simpeltjes binnen mag werken. Ik durf het niet eens dekkingsfout te noemen, van enige dekking was namelijk totaal geen sprake...
De GVVV’ers moeten zich deze fase als een kind in een snoepwinkel hebben gevoeld. Ter verdediging van onze ploeterende laatste lijn moet ik wel toegeven dat die Burgering bij menig BVO zeker niet zou misstaan en hij was met zijn snelheid een ware plaag voor onze defensie. Echt een ‘op de brommer’, zoals Sjaak Polak het ooit zo treffend uitdrukte.
Ook de 4 – 0 valt in de categorie ‘Brother where art thou?’ als onze defensie elkaar verbijsterd aankijkt terwijl in de rug Leroy George op zijn gemakje op Tim van Dompzelaar af mag gaan en zijn hoek voor het uitkiezen heeft. En dat kan je aan deze ervaren rot wel toevertrouwen: waar Van Dompzelaar eerder nog knap redding wist te brengen op een harde inzet van Quiermo Dumay, is hij nu volstrekt kansloos.

Voetballen

Inmiddels heeft Arnold Klein wat verse krachten de wei in gestuurd. Gedeelde smart is immers halve smart, luidt het spreekwoord. Met de komst van Helms, Dennis Lamme, Sebastian van Kammen en Hidde van der Veldt komt er ook iets meer routine in het veld en dat betaalt zich in die zin uit dat Huizen bij vlagen wat meer mee weet te voetballen met de Veenendalers. Niet zo héél vaak gebiedt me de eerlijkheid, maar af en toe wisten we de bal aardig in de ploeg te houden. Het resulteert zelfs acht minuten voor rust in een eerste doelpoging van Huizen: Van der Veldt jaagt de bal ruim over de goal van Ruben van Kouwen – laat ik iedere gelegenheid maar aangrijpen om deze eenzame figurant in deze wedstrijd maar eens te noemen.
Een tweede poging van Huizen – een schuivertje van Theo Visser – wordt kundig gepareerd door die boomlange doelman van GVVV. Ook Lars van der Wal waagt nog een dappere poging. Zijn schuiver gaat echter voorlangs zonder dat daar verder ook nog maar iemand aan weet te komen.

Rust

Na een hilarisch moment waarin Dumay in zijn eigen schijnbeweging trapte, mogen we dan gaan rusten van arbiter Van den Boogaard. Een wedstrijd zoals we er eigenlijk eerder vandaag al een hebben kunnen aanschouwen toen onze Oranje Leeuwinnen korte metten maakten met het arme Vietnam. Met Huizen in de rol van Vietnam, voor alle duidelijkheid. GVVV is duidelijk een maatje of twee te groot voor Huizen. Ze zijn verder, beter in de aannames, passing en Burgering is door geen van onze mannen bij te benen. Zelfs Van der Veldt zou nog moeite hebben gehad hem bij te benen. Menig BVO zou de handjes dichtknijpen met een spits als die Burgering, waar bij Huizen de spelers met ambities voor méér, van een koude kermis thuiskwamen.
Natuurlijk: het is maar oefenen, minuutjes maken, wedstrijdritme opdoen. Maar het worden op deze manier wel pijnlijk confronterende minuutjes die er gemaakt worden. Erg bevorderlijk voor het zelfvertrouwen lijkt me deze exercitie nou toch niet echt…

Gewenning

Doelman Ruben van Kouwen kwam in het stuk dus amper voor en heeft een andere manier gevonden om de aandacht toch even op zich gevestigd te krijgen. Terwijl de ploegen al klaar staan voor de aftrap zit hij vermoedelijk nog op het toilet. Onder luid applaus komt hij als laatste het veld op.
Na rust lijkt er toch iets van gewenning aan dit tempo en niveau bij Huizen te ontstaan. Steeds vaker weet men de bal in de ploeg te houden en steeds vaker wordt er iets opgezet dat op een aanval zou kunnen lijken. ‘Ouwe rot’ Sebastian van Kammen laat zien dat we hem bepaald nog goed kunnen gebruiken en weet slim overeind te blijven in de duels en jaagt zelfs een bal voorlangs.
Doelman Van Dompzelaar is dan goed bij de les en pareert een inzet van die andere veteraan Leroy George fraai. Het is meteen zijn laatste redding voor vandaag, want ook Olivier Pabon mag vandaag zijn opwachting maken.
De ‘act’ van doelman Van Kouwen zou achteraf toch niet nodig zijn geweest, want met een klein uur op de inmiddels herstelde klok staat hij na goed doorzetten van Joshua Lo-Asioe ineens oog in oog met Kevin Schaap. Tot drie keer aan toe weet de lange GVVV-doelman een inzet van een meter of anderhalf afstand te pareren. Eén redding daarvan was echter blijkbaar toch vanachter de doellijn, want arbiter Van den Boogaard kent alsnog een doelpunt toe aan het zwoegende Huizen: 4 – 1, en dat geeft de burger moed. Het kostte wat moeite, maar blijkbaar is Huizen toch ook in staat te scoren tegen een tweede divisionist!

Verschil moet er zijn

Uiteraard was GVVV iets minder fanatiek uit de kleedkamer gekomen met die 4 – 0 voorsprong op zak. Dat tandje gaat er nu dan toch weer bij. Timo Vos heeft zijn beste actie twee minuten na onze eretreffer als hij zich perfect van zijn verdedigende taak kwijt en met een geweldige sprint en dito sliding de voorzet uit de doelmond haalt nadat George weer doorbreekt en de bal panklaar voor de instormende Spies denkt te leggen. Een wereldredding.
Toch zal het uitstel van executie betekenen, want als de corner voor komt zit doelman Pabon toch wat mis en dwarrelt de bal over zijn graaiende handen om achter zijn rug via via binnen te caramboleren. 5 – 1 en dat wordt vreemd genoeg naarmate de wedstrijd vordert toch wat draaglijker ervaren. Natuurlijk wisten we vooraf dat dit een pittig avondje zou gaan worden, maar we zien toch al stukje bij beetje dat onze mannen wat aan dit niveau beginnen te wennen. Maar verschil moet er natuurlijk zijn tussen de tweede en de vierde divisionist.
Ook een zesde treffer moeten we nog toestaan: die sluwe Leroy George met 157 eredivisiewedstrijden achter zijn naam, is net wat alerter dan Olivier Pabon op een voorzet van de flank. Net voor de veilige handschoenen van Pabon tikt hij de bal voor de neus van onze verbouwereerde doelman binnen. Als voormalig doelman weet ik hoe lastig het is om vanaf de bank zo de wedstrijd in geslingerd te worden, dus ik denk dat dit vooral een goed leermomentje was voor ons jonge talent.

Arnold Klein

“Jij dacht: laat ik met een onvolledig en nauwelijks getraind team eens beginnen tegen een ploeg die twee klassen hoger speelt, dan kan het daarna alleen nog maar meevallen…”
“Ach, je weet gewoon van tevoren dat het kwaliteitsverschil heel groot is,” constateert Klein die zichtbaar wat geagiteerd is door mijn wat cynische vraagstelling. Maar hij houdt zich groot. “Maar dat is ook helemaal niet erg, want dat is ook de reden waarom we aan deze wedstrijd zijn begonnen,” opent hij de tegenaanval. “Dit is een moment waarin de spelers kunnen ervaren waarin ze zich nou kwalitatief kunnen verbeteren. Daardoor heb ik toch genoten van mijn elftal. Waar ik uiteraard minder over te spreken ben is dat we gewoon té snel die doelpunten achterelkaar tegen krijgen – in een flits sta je ineens met 3 – 0 achter. Daarna gingen we pas zélf wat doen zoals we het ook willen doen. Natuurlijk moeten er jongens even wennen aan hun posities, veel spelers ook die nog niet echt met elkaar hebben gespeeld, dus dan is wat onwennigheid gewoon logisch. Dan zie je toch ook weer dat er toch jongens gaan opstaan, dat we dan toch het voetbal gaan spelen dat we willen spelen, druk zetten zoals we druk willen zetten.”
“Je geeft zelf ook al aan dat in dit soort wedstrijden je tekortkomingen en zwaktes ongenadig bloot komen te liggen…”
“Ja, hier lopen gewoon ex-betaaldvoetbalspelers rond. Je weet gewoon dat als je een verkeerde aanname doet op een punt waar dat niet kan, dat dat dan meteen in een tegengoal resulteert. Balverlies is goal! Dat zijn geweldige leermomenten. Het grootste leermoment lag wellicht nog bij de manier waarop GVVV de diepgang zocht. Daar kon ik echt van genieten en dat is waar we zelf ook naartoe willen. Maar ook de sluwheid: een bal die je net wel of net niet kan halen, dan geven ze je gewoon een klein zetje en dan haal je die bal gewoon net niet… Een duel aangaan of juist niet, dat zijn momenten die ze nu ervaren hebben en dan is zo’n wedstrijd als dit het beste dat je kunt hebben qua leermomenten.
Natuurlijk! Als je met je sterkste elftal tegen dit soort tegenstanders aan kunt treden dan heb je net wat meer vastigheden en kan je net iets meer tegengas geven. Anderzijds is dit toch gewoon voorbereiding en willen we gewoon minuutjes maken.”
“Maar dit zijn zo wel heel confronterende en pijnlijke minuten…”
“Nee, vind ik niet! Je weet vooraf dat je hier niet gaat winnen, je weet dat je hier komt om te leren! Die leermomenten waren het belangrijkste van deze wedstrijd. Leren van hun kwaliteiten, leren hoe we ons daar tegen kunnen wapenen, leren hoe je dat tijdens een wedstrijd op kunt pakken en dat hebben ze prima gedaan. Je zag gaandeweg de wedstrijd ook dat we de mensen tussen de linies begonnen te vinden, dat het druk zetten steeds beter ging en dat we zelfs een goal wisten te scoren.”
“Kwam dat ‘gaandeweg’ ook niet omdat je met een wel heel jong en onervaren basis begon, vooral achterin? Ik denk dat je daar toch al wel wat voorzichtige conclusies aan kunt verbinden…”
“Nee, nee, nee! Dit was gewoon conditioneel de zaken oppakken en een eerste wedstrijd. Ik plak daar nog geen conclusies aan vast. Natuurlijk zie je wel wat dingen waar heel hard aan gewerkt moet gaan worden. Je moet je ook realiseren dat veel spelers op voor hen vreemde posities stonden omdat nog niet alle posities goed bezet zijn op dit moment. We hebben wat spelers waar we op dit moment in de voorbereiding gewoon geen enkel risico willen lopen. Dit was gewoon puur minuten maken, de groep weer even bij elkaar en leren. En dan zie je toch dat we ook onder de druk van een GVVV uit kunnen voetballen…”
“Nou moet ik zeggen dat ik dat ‘er onderuit voetballen’ niet zo héél vaak heb gezien…”
“Nee, ik wil hier vooral de positieve dingen uithalen, het heeft voor mij geen zin om de negatieve dingen eruit te halen, dat is niet eerlijk omdat we gewoon de volledige groep nog niet tot onze beschikking hebben.”
“Ben je niet bang dat dit toch een beetje tussen de oren gaat zitten bij de mannen?”
“Nee, we hebben het er van tevoren en ook in de rust heel goed over gehad: het is bepaald geen schande als je tegen een goede ploeg verliest die heel lang door gevoetbald heeft en gewoon veel verder is dan wij. Daarbij is er gewoon een ontegenzeggelijk kwaliteitsverschil tussen een tweede en een vierde divisionist. Als er een eredivisionist tegen GVVV speelt, dan zie je hetzelfde kwaliteitsverschil.
Ik heb gewoon helemaal geen zin om in dit soort wedstrijden helemaal achterover te gaan leunen en ‘de bus te parkeren’. We hebben ook gewoon druk vooruit durven zetten…”
“Ik denk dat het voor een aantal spelers best wel een confronterend avondje geweest is…”
“Geen idee! Dat zou je ze zelf moeten vragen, haha! Nee, sommige spelers gaven mij net ook al aan dat ze nu voelen wat er op dit niveau gebeurt, ze hebben er zelf ook positieve dingen aan overgehouden. Zaterdag spelen we tegen VVOG en dat is ook een goede tegenstander. Als je ook onze competitiestart ziet, dan krijgen we ook meteen een paar stevige ploegen voor onze kiezen: Swift, Ter Leede. Daar moeten we straks heel goed tegen gewapend zijn en dan helpt het niet om je tegen lager geklasseerde teams in slaap te laten sussen!
We kregen ook complimenten van GVVV dat we wel wat konden met dit elftal. Dat zeggen ze niet voor niets!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik kan gewoon slecht tegen mijn verlies. Ik houd me veelal groot, maar het glazuur springt me steevast van de tanden bij een nederlaag. Zo ook vanavond. Voor ik Arnold Klein had bevraagd, was ik op zijn zachtst gezegd ‘kritisch’ over de keuze van deze eerste oefentegenstander, maar zoals altijd zit er bij Klein altijd een plausibele gedachte achter. Helemaal overtuigd ben ik nog niet en ik ben benieuwd hoe we straks tegen VVOG voor de dag zullen komen. Ik houd me maar vast dat we nog veel ervaren krachten misten en dat met dát in het achterhoofd 6 – 1 tegen een tegenstander die twee klassen hoger speelt, eigenlijk zo gek nog niet is. Zeker als ik ook bekijk hoe de goals tot stand kwamen: persoonlijke fouten en onwennigheden. En dat is niet gek als je net een week in training bent.
Goede hoop dan ook dat Klein en zijn staf weer een strijdbaar Huizen in elkaar kunnen knutselen waar we ook dit seizoen weer veel plezier aan zullen kunnen gaan beleven. Nu minuutjes maken, straks punten pakken. Nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL