Duidelijk: LRC – Huizen 1-4

De Leerdamse Racing Club

Wachtend tot ik de bus in kan, kijk ik nog even een paar minuutjes naar onze JO13-1. Getooid met het illustere 14 op de rug zie ik daar echter ook een heuse ‘meid’ ronddraven. Leuk! Zoals de meeste voetballiefhebbers heb ik meestal maar een paar momentjes nodig om de ‘groeibriljantjes’ eruit te pikken. Met de nadruk op ‘groei’ want de talentjes die me in het oog springen reiken amper tot de oksels van hun respectievelijke tegenstanders! Opvallend vind ik het verschil in lengte van de spelertjes en ik vermoed dat het hier dan ook de jongsten uit die leeftijdscategorie betreft. Met 10 op de rug valt me een pittig ventje op. Elia Maas, laat ik me vertellen. Voor de duvel niet bang, behendig en scherp als een mes. Met een heerlijke Zidane-pirouette draait hij zijn tegenstanders het bos in en vormt een constante dreiging voor tegenstander Altius. Nog wat ongelukkig in de afwerking, maar dat is er toch echt wel een waar ik nu al vol verwachting naar uitkijk.
Op rechtsback staat nog zo’n menneke van twee turven hoog: Benjamin Baas. Iedere beweging van het ventje verried spelinzicht en baltechniek. Eén keer raken? Geen probleem! Steekpasses? Roept u maar! De 6-2 uitslag voor onze mennekes en dame is dan ook geen verrassing.
Onder de dertien… Nog een jaartje of tien dus voor we dit in potentie in onze eerste selectie kunnen gaan bewonderen. Als ze blijven voetballen, tenminste… Puttend uit de ervaring met de lichting van mijn eigen zoon waarin ook het nodige talent rondliep, realiseer ik me terdege dat die weg langs de pubertijd nog lang is. Ik schat dat van de honderd jeugdspelertjes er maar een stuk of tien de seniorenstatus halen en dat dan ook nog lang niet eens alle tien in de eerste selectie. Maar goed: hoop doet leven!
Hoop op een goed resultaat vanmiddag in Leerdam heb ik ook, al heeft het beschamende gelijke spel van vorige week toch wel wat sporen achtergelaten in mijn vertrouwen. Je bent zo goed als je laatste wedstrijd, hè… Ook LRC staat bedrieglijk laag en behoudens een 1-6 nederlaag tegen Roda ’46 laten de resultaten vooral kleine nederlagen zien. Die ene ‘walk-over’ wordt me uitgelegd door een assistent-trainer als ik naar de tribune loop van dat schitterende complex: ongelukkig achter komen door een van richting veranderde bal, dan gaan jagen op de gelijkmaker en er vervolgens via scherpe counters nóg vier om je oren krijgen terwijl je gewoon de betere ploeg bent!
Onze eigen misstap van vorige week toonde ook maar weer eens aan dat de ranglijst in deze fase van de competitie nog niet veel zegt. Leuk dat je aan kop staat, maar iedere tegenstander werkt zich het snot voor de ogen als ze tegen je in de wei komen, want tja: je bent de koploper, de te kloppen ploeg!
Huizen zal dus ook vanmiddag weer vol aan de bak moeten met die honderd procent die we in de openingswedstrijd mochten aanschouwen. Iedere week ligt de zeperd op de loer op het moment dat we denken de klus met minder ook wel te kunnen klaren.
De klus van vanmiddag moet dan geklaard worden zonder Anouar Aktaou die geschorst is na zijn rode prent van vorige week. Zijn plek wordt ingenomen door Tim Boterenbrood. Ook zonder Laurens Kooij, die de wedstrijd op krukken mee moet maken. De blessure van vorige week bleek toch ernstiger dan het zich aanvankelijk liet aanzien. Ik herken die blessure: in het begin voel je relatief weinig pijn, maar ’s avonds zwelt je enkel op tot groteske vormen en kan je geen stap meer zetten. Heeft zich destijds bij mij ‘spontaan’ geheeld. Tot ik een paar jaar later weer door mijn enkel ging en men in het ziekenhuis foto’s maakte en de oude breuk voor een nieuwe aanzag. Alsnog een week in het gips voor men de vergissing ontdekte. Verder nooit meer last gehad en ik mag gewoon weer alles eten en vooral drinken van de dokter… Dus Laurens, ‘t komt goed!
Ook Remco Helms is niet geheel wedstrijdfit en dat betekent de rentree van Sergae Kogeldans in de basis.
Bij LRC ontbreekt basisspeler Axel van Kordelaar hetgeen door de LRC’ers als een gemis ervaren wordt.
Geen namen en rugnummers want ‘sportlink’ ligt er uit. Het wordt tijd dat de KNVB dat nou eens serieus gaat opzetten, want dit is zeker niet de eerste keer dat me dit overkomt. Teammanager Ab Donga doet een dappere poging de namen en rugnummers naar me te appen, maar als ik aan dit verslag begin blijken er alleen voornamen op het lijstje te staan…
Gelukkig bezorgt onze onvolprezen teammanager Henk de Groot me alsnog het wedstrijdformulier…

Aftasten en er overheen!

Huizen is dus gewaarschuwd door SVL, LRC door de eigen povere resultaten en onze koppositie. En dus beginnen beide ploegen de eerste minuten wat afwachtend en aftastend. Toch stuift Lennart Dubbeldam –  die in de basis mocht starten vandaag — al na vier minuten in een fraaie rush richting doelman Mark van Ingen. De inzet gaat helaas voorlangs. Het is het eerste teken dat Huizen hier vandaag de lakens gaat uitdelen.
Vier minuten later zien we hoe Tim Boterenbrood Hidde van der Veldt wegstuurt. De voorzet is goed en opnieuw gaat de bal voorlangs als de inzet van Theo Visser de juiste richting mist.
LRC beperkt zich vooral tot tegenhouden en vertoont zich maar sporadisch op de helft van Huizen. Bart Barendrecht weet wel een voorzet te produceren, maar de speler die vandaag het legendarische rugnummer 14 droeg bij LRC — Aimane Seqqal — raakt de bal volkomen verkeerd. Voorlopig is Jaime Hensens rol beperkt tot die van aandachtig toeschouwer.
Het is vooral Hidde van der Veldt die zijn tegenstander op pure snelheid en behendigheid de baas is. Hij staat aan de basis van de meeste aanvallen die tot enige gevaar dreigen te leiden. Ook na een kwartier spelen is hij het weer die deelneemt aan een fraaie combinatie met goed loopwerk. Het mondt uit tot een ware schiettent die doelman Van Ingen van hoek tot hoek dwingt. De bal lijkt er in eerste instantie weer niet in te willen, maar als de schiettent vanaf de andere kant opnieuw geopend wordt beginnen de verdedigende dominostenen in dat LRC strafschopgebied toch wat te wankelen. En dan komt de bal vanuit die warboel van aanvallers en verdedigers ineens vrij bij de tweede paal en is Joshua Lo-Asioe koeltjes in de afwerking: 0-1! Da’s een lekkere binnenkomer!

En door!

Inmiddels is wel duidelijk welke ploeg hier vandaag de dienst uit zal gaan maken. Huizen is voetballend beter dan de thuisploeg, heeft het meeste balbezit en Van der Veldt is bij vlagen ongrijpbaar. De kansen en kansjes rijgen zich aaneen en als dan de zestiende minuut een kopbal van Theo Visser met moeite door Van Ingen gekeerd wordt valt de bal opnieuw vrij bij de tweede paal. De hoek is lastig, om niet te zeggen moeilijk, maar weer gretig en scherp als vanouds is daar Frankie van den Bosch die als een sidderaal toehapt en de bal over de uitkomende Van Ingens wipt en de 0-2 laat aantekenen.
Het belooft een spectaculaire middag te worden als we in dit tempo doorgaan. En Huizen houdt die druk op LRC inderdaad in stand. Maar het scoren stokt een beetje. Een diepe bal op de sprintende Hidde van der Veldt wordt door de dapper uitkomende Van Ingen rakelings voor zijn neus weggekaapt en de doelman behoedt zijn ploeg zo voor een met rust al onoverbrugbare achterstand.
Natuurlijk probeert LRC de bakens te verzetten: een hoge bal wordt door Tim Boterenbrood met een halve omhaal tussen twee LRC spitsen knap verwerkt en nadat Tristen Kroeze stevig gevloerd werd, mag Sebastian van Kammen een vrije trap nemen. De bal krult perfect naar de kuif van ons goudhaantje, maar opnieuw weet Theo Visser de bal onvoldoende te sturen en zien we deze kans over de deklat verdwijnen.

Genieten

Huizen heeft ‘the jazz’. De ongenaakbaar spelende Jeroen Lamme geeft dan een crosspass waar je als voetballiefhebber de ballen van in je buik krijgt. Uiteraard op de sprintende Van der Veldt. De bal komt voor en opnieuw weet Visser de bal niet de juiste richting mee te geven. Je kunt veel van Visser zeggen, maar niet dat hij niet werkt. En dat merkte doelman Van Ingen kort daarop ook als hij denkt simpel te kunnen uitverdedigen. Ineens is daar echter de afjagende Visser die zijn trap blokkeert. De bal caramboleert maar rakelings langs de voor Van Ingen goede kant van de paal. Langzaam maar zeker begint LRC de kluts een beetje kwijt te raken, want ook de centrale mensen gaan even later dramatisch in de fout en verzenden een pass waar Van den Bosch op af stuift als een pitbull op een argeloze postbode. Opnieuw mag Hidde van der Veldt zijn kunsten vertonen en lijkt op weg naar de treffer die hij inmiddels dubbel en dwars verdiende. Helaas was daar echter de heer Collé die vermomd als assistent scheidsrechter daar zijn stokje voor stak. Zelfs IK zag dat hier van buitenspel geen sprake was, maar Arbiter Bogers ging helaas op zijn vlagsignaal in en beroofde Hidde zo van zijn kans op een treffer. Arbitraal ging er sowieso het een en ander mis vanmiddag: een bal van LRC die zeker een centimeter of tien binnen de lijnen bleef werd door Bogers als uitbal bestempeld terwijl zelfs onze eigen assistent Maarten Boot niet vlagde voor een uitbal. 'n Opmerkelijke beslissing: dat je als arbiter van dienst je assistenten negeert als ze in hun voordeel vlaggen, dat is tot daar aan toe – we konden vandaag constateren dat een clubtrouwe assistent als extra ausputzer kan dienen. Maar dat je een grensrechter negeert die in zijn nadeel (niet) vlagt… Merkwaardig…
De heer Bogers had een beetje last van 'het syndroom van Nijhuis' en leek vastbesloten de wedstrijd zonder kaarten te beëindigen. Op zich ben ik daar wel een voorstander van, maar de overtreding die LRC nummer 10 Rogier Gerritsen op Lennart Dubbeldam maakte op slag van rust, was absoluut ‘geel-waardig’. Bogers hield het echter bij een boze blik en een enkel vermanend woord…

Rust

De 0-2 is dus wederom een magere afspiegeling van de veldverhouding. Huizen domineert via de ongrijpbare Van der Veldt en als onze voorwaartsen wat nauwkeuriger met de kansen en kansjes waren omgesprongen, dan hadden we de tweede helft per fax af kunnen doen.
LRC wil wel, maar het ontbreekt ze aan de eindpass. En als je op de counter speelt betekent iedere foute pass meteen het einde van je aanval. Speel je met druk, dan heb je de kans de bal opnieuw te veroveren en zo de aanval alsnog door te zetten. Maar LRC kwam te schuchter van de eigen helft om serieus gevaar te kunnen stichten.
Aan Huizer zijde louter ‘spielerei’ op het veld tijdens de rust. Aan LRC zijde zie ik een speler een warming-up doen met een elastiek tussen de benen dat bij mij herinneringen aan mijn jeugd oproept toen The Spinners een hitje hadden met het nummer ‘The Rubberband Man’. Tja, zó oud ben ik dus blijkbaar…
Bij LRC dus serieuze plannen het tij te keren met wissels. Maar als Huizen de touwtjes niet laat vieren, heb ik toch het gevoel dat dit vandaag niet meer mis kan gaan.

Oei!!

Bij de Leerdammers hebben Yassine el Hanoudi en Maikel van de Water het veld verlaten. Voor hen brengt coach Emanuel Sluis Ricardo Papilaja en Ansu Camara.
We zijn een minuut of vier onderweg en LRC is met hernieuwd elan aan deze tweede helft begonnen. Bart Barendregt (11) forceert een corner en als die voorkomt, lijkt de bal simpel te worden verdedigd door de Huizer defensie. De bal belandt echter voor de voeten van Timo Lutters, waarop deze vanaf de hoek van het strafschopgebied vernietigend uithaalt en we tot ons afgrijzen zien dat de bal door een woud van benen de verre hoek vindt en Jaime Hensen geen schijn van kans biedt: 1-2! En die krappe marge van één doelpunt zou de wedstrijd dus zomaar open kunnen breken. Huizen: let op uwen saeck!
En Huizen let op. Het team recht de rug en zelfs de uitblinkende Hidde van der Veldt voelt zich niet te groot om helemaal mee terug te verdedigen als 11 – Bart Barendregt –gevaarlijk door dreigt te breken. De ingreep en de lange sprint zijn perfect getimed en het gevaar wordt zo bezworen. Ook Jaime Hensen moet zijn steentje dan toch bijdragen als een afgeketste inzet alsnog voor de voeten van nummer 9 – Ansu Camara – dreigt te vallen. Hensen redt knap.

Marge

We zijn een krap uur onderweg als Hidde van der Veldt weer aan zijn stutten trekt. Eenmaal binnen de zestien gaat dan bij LRC toch maar de noodrem erop en Hidde gaat neer. Penalty! De vlam slaat heel even in de Leerdammer pan en arbiter Bogers is de gebeten hond. In alle commotie verzuimt hij rood te trekken wegens het neerhalen van een doorgebroken speler.
Nadat er het nodige geharrewar rond de stip heeft plaatsgevonden, gaat Theo Visser achter de bal staan. Het geharrewar heeft denk ik toch wat concentratieverlies opgeleverd, want Vissers penalty’s kennende, maakt een doelman daar nagenoeg geen kans op. Van Ingen kiest echter de goede hoek en de schrik slaat ons om het hart als die handschoenen gevaarlijk dicht bij de bal komen. Maar dan de opluchting als de bal er toch onderdoor glipt en de 1-3 een feit wordt. Want ook ‘kiele-kiele-penalty’s’ tellen dus gewoon!
Van Ingen heeft een druk middagje: Van Kammen speelt de bal met een sluwe pass op Frank van den Bosch. Diens voorzet is echter een prooi voor de Leerdammer doelman. Ook Jaime Hensen moet zich inspannen bij een corner van (19) Rick van Loo. De bal komt voor in een kluwen spelers en Hensen wordt nadrukkelijk besprongen en gehinderd. Hij is buiten zijn doelgebied en is daarom zijn extra arbitrale bescherming kwijt, maar toch opnieuw commotie omdat men een fluitsignaal van Bogers had verwacht. Het optreden van Bogers leidde tot veel frustraties en irritaties aan beide zijden. En dat kwam de wedstijd niet ten goede.
Bij Huizen komt dan Dennis Lamme in het veld voor de geblesseerd uitvallende Frank van den Bosch. Ook Timo Vos komt kort daarop Lennart Dubbeldam vervangen. Ondertussen heeft Theo Visser doelman Van Ingen nog een keer onder vuur genomen. De bal gaat echter recht op de doelman af die daar dan ook weinig problemen mee heeft.
We gaan richting laatste kwartier als Hensen een voorzet van Rick van Loo (19) goed onderschept en aan de andere zijde een voorzet van Hidde van der Veldt door Theo Visser keurig teruggekopt wordt op de inkomende Tim Boterenbrood. Tim kwam echter en fractie tekort om de bal binnen te kunnen werken.
Een fraaie ingreep van Sergae Kogeldans voorkomt een doorbraak. Na weken van blessureleed kost hem dat wel even een gevalletje krampaanval.
Bij LRC komt 16 (Nordin el Hassani) voor 4 (Mark den Hartogh) en de wedstrijd begint iets van een slijtageslag te krijgen. Ook Tim Boterenbrood heeft dan even wat problemen, maar kan de wedstrijd gelukkig voortzetten.

De Entscheidung!

Hidde van der Veldt en Sergae Kogeldans worden dan gewisseld en Klein brengt Delano Paskald en Freek de Oude binnen de lijnen. Vers bloed en opnieuw blijkt de breedte van onze bank want Huizen werd niet echt zwakker van deze wissels.
Bij LRC komt dan ook 13 (Joram Misbeek) in het veld.
Soms wordt het lekkerst voor het laatste bewaard. En dat lekkers komt dan van de voet van Theo Visser. Ik zie hem kijken naar doelman van Ingen en ik weet al voor hij schiet dat dit prijs is. Van dik veertig meter stuift de boogbal over de vertwijfeld sprintende en springende Van Ingen heen en duikt keurig onder de lat: 1-4 en daarmee heeft Theo dan toch loon naar werken gekregen en stelt zo de overwinning voor Huizen helemaal veilig.
Van Ingen kruipt nog één keer in de heldenrol als Joshua Lo-Asioe met een geniale steekbal Timo Vos lanceert. Oog in oog met de LRC-doelman kiest hij keurig de hoek en met zijn inzet is  dan ook niets mis. Van Ingen liet echter zien dat ook hij een voortreffelijk doelman is en weet de bal met de vingertoppen buiten zijn doelvlak te werken.
Jaime Hensen doet dan ook een duit in het zakje door met een wonderschone safe een harde inzet van Ansu Camara uit de hoek te ranselen en dan is de koek op. Geen extra tijd en Huizen pakt een keurige driepunter mee uit Leerdam en weet zich zo verzekerd van nog een week lijstaanvoerderschap…

Arnold Klein

“Nee, er was inderdaad op deze overwinning weinig tot niets af te dingen,” beaamt onze coach mijn bewering dat de overwinning volkomen terecht was. “Als je de eerste helft ook ons veldspel ziet, dan heb ik genoten van een goed voetballend Huizen. We hebben het aangedurfd te voetballen, waarbij we op de juiste manier de bal wisten vast te houden, de bal rond konden laten gaan en toch ook de snelheid in het spel te houden. Natuurlijk kregen we een steuntje in de rug door een tweetal vroege treffers. Ik vind wel dat we er nog voor rust méér hadden moeten scoren, we kregen daar de kansen en kansjes wel voor. Het was weer het zelfde verhaal als tegen Almkerk en SVL. Helaas was vandaag ook een meeverdedigende grensrechter weer medebepalend voor de stand bij rust. Als hij twee keer gewoon zijn vlag naar beneden houdt, dan lopen we voor rust al uit naar 0-3, 0-4. Ik moet mijn ploeg een compliment geven dat ze voor rust desondanks in hun eigen spel zijn blijven volharden en niet mee zijn gegaan in het ‘vervelende’ spel van de tegenstander. Ik heb hier nog nooit fijne wedstrijden gehad en ik heb de ploeg dan ook in de rust gewaarschuwd voor een zware tweede helft, omdat ik al wist dat LRC wat ‘anders’ zou gaan brengen.
Het is dan wel heel vervelend dat je binnen vijf minuten een tegentreffer tegen krijgt uit een standaardsituatie. Desondanks bleken we in staat om ook in de fysieker wordende duels overeind te blijven en ze in de omschakeling nog pijn te doen. Na de strafschop speelden we feitelijk een gewonnen wedstrijd, want we gaven eigenlijk weinig tot niks weg. Dan volgt er nog die wondergoal van Theo Visser. Tja, we kunnen het elke week wel aangeven dat het een goede voetballer is. Hij speelde vandaag zelfs weer in een iets andere rol dan in de voorgaande weken.
De tweede helft kwamen we iets meer onder druk te staan. Daar moet je dan onderuit zien te voetballen en dat vergaten we in een bepaalde fase ook nog wel, waardoor we wat sneller balverlies leden. Gelukkig pakten we het voetballend weer op in het laatste deel van de wedstijd en zag je het combinatievoetbal weer keurig terugkomen in ons spel.
We moesten vandaag helaas starten zonder Laurens Kooij en Remco Helms. Ik heb gekozen voor Lennart Dubbeldam voorin omdat hij sterk in balbezit is en met zijn ervaring een tegenstander beter kan bespelen en nimmer verzaakt. Dat is overigens iets wat ik van alle spelers wel kan zeggen: er heeft er niet één verzaakt. Ze hebben er allemaal een mannelijk gevecht van gemaakt. Daarbij voerden wij voetballend ook nog de boventoon en dus trokken we deze wedstrijd terecht naar ons toe.”
“De uitslag van vorige week voelde als een nederlaag. Vandaag weer een ploeg waarbij op basis van de ranglijst wellicht onderschatting op de loer had kunnen liggen. Heb je daar in de voorbereiding  nog op ingespeeld?”
“Mwaoh, het voelde deels wel, deels niet als een nederlaag. Na een goede eerste helft kwamen we vorige week al snel met tien man en dat voetbalt toch niet lekker, met tien tegen elf is het nooit gezegd dat je gaat winnen…”
“Met alle respect: tegen nummer laatst moet je ook met tien man kunnen winnen…”
“Nou, het is dat die goal direct na de rode kaart viel. Valt ie dan niet, dan scoren ze ook niet. We hadden ook nog pech met een bal op de paal. Ik snap je redenering, maar we moeten niet vergeten dat we een groot deel van de wedstrijd toch maar met tien man hebben gespeeld.
Naar deze wedstrijd toe had ik al voldoende informatie gekregen dat dit best wel een goed voetballende ploeg was. Ik vond hun middenveld heel sterk en achterin zit gewoon een heel stuk stugheid. Daarbij hebben ze voorin ook de nodige kwaliteit. Ik was dus al gewaarschuwd voor deze ploeg, ik wist dat ze best wat konden. Vandaar ook dat ik het vandaag ietsje anders had neergezet.
Naar deze wedstrijd toe heb ik de hand afgelopen dinsdag ook in eigen boezem gestoken toen we de wedstrijd met z’n allen hebben nabesproken. Verder hebben we heel specifiek op ons eigen spel getraind. Dan beperk ik het deel van het veld waarop een speler mag voetballen. Dat doe ik niet om ze te pesten, maar om ze beter te maken. ’s Zaterdags zijn er geen vakken en moeten ze het zelf doen. Dat hebben ze vandaag dan ook perfect in de praktijk gebracht.
We blijven inderdaad koploper met onze buren krap op onze hielen. Een knappe overwinning hoor ik net op Sliedrecht! Even voor de goede orde, want die geruchten gaan in het dorp: Zuidvogels heeft géén elf geblesseerden! Da’s echt wel een ploeg om rekening mee te houden. Maar goed: wij blijven gewoon naar onszelf en ons eigen spel kijken!”

Theo Visser

Met twee goals en lichtend voorbeeld qua werklust toch weer een bepalende speler voor Huizen. Ik kan hem nog net aan zijn jas trekken voor een kort vraaggesprekje als hij op het punt staat te vertrekken.
“Wat was ie mooi….” Zwijmel ik nog wat na.
“Ja, gelukkig zat ie erin,” glundert onze captain bescheiden met me mee.
“Ik heb de indruk dat dat bij jou helemaal niet zo ‘gelukkig’ is! Ik zag je kijken en wist al dat ie erin zou gaan, nog vóór je schoot!”
“Haha, het is een kwestie van intuïtie, niet twijfelen… Het was wel lekker bevrijdend, die vierde. Wat extra goals dat geeft gewoon ook extra vertrouwen.
Ik was de eerste helft inderdaad wat ongelukkig in m’n afwerking. Ik voel het zelf ook dat het de afgelopen anderhalve week niet zo lekker liep, ook niet op de training. Vorige week liep het tegen SVL ook allemaal een beetje stroef. Vandaag voelde ik dat ik het niveau weer een beetje aan het herpakken was. De eerste helft nog niet met de kansen, maar in het spel zelf voelde ik me weer comfortabel…”
“Ik maakte me toch een beetje zorgen na je interview in de Gooi & Eemlander. Kan je die zorgen een beetje wegnemen?”
“Natuurlijk! Het zijn allemaal speculaties die niet van mijzelf komen. Ik heb zelf nog geen enkel contact gehad met een andere club. Voor mezelf is het wel een ding dat als ik zo door blijf gaan dat er wellicht wel ooit iets gaat komen. Maar zoals ik ook in de krant al aangaf: ik speel nu bij Huizen en heb het hier geweldig naar mijn zin in het team, met het team en ook qua voetbal. Dus heb ik nu de volledige focus op Huizen gericht, de volle 100% voor Huizen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Om te beginnen mijn excuses voor het late verschijnen van dit uitgebreide verslag. Het bleek een fikse klus om via via uiteindelijk toch het wedstrijdformulier boven water te krijgen. De lijst die ik van teammanager Ab Donga ontving bleek achteraf qua rugnummers niet te kloppen en dus moest ik het hele verslag weer door om de juiste namen bij de juiste acties te plaatsen. Dan blijken ook bepaalde opmerkingen weer volkomen achterhaald en is het schrijven nadrukkelijk schrappen geworden. En dat kostte me dus wat meer tijd dan gewoonlijk. Evengoed dank aan Ab voor alle moeite die hij bereidwillig gedaan heeft en mijn wrevel richting KNVB die zich van een dergelijke gammele site bedient voor iets cruciaals als het wedstrijdformulier.
Opnieuw dus een overwinning voor Huizen en weer een waar niets op af te dingen valt. Na afloop constateerde men hoe spijtig het was dat we tegen SVL die volle winst – waar we eigenlijk recht op hadden voor wat betreft het vertoonde spel – ons toch ontglipt was. ‘Huizen is on fire’, en als we de indrukwekkende prestaties van onze buren daarbij betrekken, dan mogen we rustig stellen dat dat voor het hele ‘dorp’ Huizen geldt. Nou gaat AH’78 niet zo heel best als ik het goed mee heb gekregen, maar goed: de twee toonaangevende ploegen in ons dorp staan gewoon fier aan kop van de ranglijst van 1C.
Vandaag was Huizen heer en meester op het veld. Mooi voetbal en een duidelijke overwinning waar niets geflatteerds aan was. Ik moet bij mezelf continue op de rem trappen om mijn verwachtingen te temperen. Ongetwijfeld zal een uitglijer best nog wel eens gebeuren, want ook mooi voetballende ploegen lopen tegen zeperds aan. SVL was er daar al één van en daar konden we dan tenminste nog het excuus van de rode kaart voor aanvoeren. Of was het misschien toch iets van nonchalance dat er onwillekeurig in de ploeg was geslopen en waardoor die situatie die tot rood leidde überhaupt kon ontstaan? Zoals Huizen momenteel speelt lijkt die nonchalance onze zwaarste tegenstander – om ondanks dat het relatief gemakkelijk lijkt te gaan toch iedere week weer tot op het bot gemotiveerd aan de aftrap te verschijnen, niet te verslappen als nummer één en nummer twee er al inliggen. Niets menselijks is ook onze mannen vreemd en een ongeslagen seizoen te spelen, dat zal naar ik verwacht een vrome wens blijken. Ook wij zullen tegen misstappen aanlopen. Het is aan Klein om als gedreven coach op de bok van deze ploeg dit karretje op het rechte spoor te houden. En waar die koers ons zal leiden, dat kan alleen de toekomst uitwijzen. Maar voorlopig lijkt de weg naar iets moois te zijn ingeslagen! Want dat ik stiekem toch de nodige verwachtingen van deze ploeg heb, dat kan ik niet ontkennen…
Het was weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd weer van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL