Gecontroleerd: Huizen – Hercules Mix: 2 - 1

Hercules Mix: niet te onderschatten

Een jeugdige tegenstander deze keer (*). Scherpenzeel had andere verplichtingen en dus bleek deze Utrechtse formatie bereid te komen oefenen tegen Huizen. Jeugdig, maar dan wél weer een ploeg die zich in de competitie mag meten met elftallen uit het betaalde voetbal en de topamateurs: MVV, Excelsior, De Treffers en nu dan Huizen dat vandaag het gebutste blazoen na de 0 – 5 tegen Kampong wat zal willen oppoetsen. Die nederlaag maakte toch her en der wat bezorgde reacties los die mij bereikten via WhatsApp en de mail. En hoe moet je daar dan op reageren? Glashard ontkennen en zeggen dat de nederlaag volkomen onterecht was, dat het ‘maar’ oefenen was, leermomentjes? Je wilt als vaste verslaggever toch ook je geloofwaardigheid niet helemaal te grabbel gooien. Met een doelsaldo van zes voor en twaalf tegen in drie wedstrijden hebben we het dan immers toch wel over wat véél van die ‘leermomentjes’…
Vandaag dus maar eens zien wat dit op gaat leveren tegen een jonge groep die voor de helft uit eigen kweek bestaat en voor de andere helft uit nieuwe aanwinsten. Aanwinsten die overigens wel vaak een verleden bij Hercules hadden en na een avontuur bij clubs als FC Utrecht toch weer op het oude nest zijn neergestreken.
Een publiekstrekker is dit helaas niet: een snelle inventarisatie van het handjevol toeschouwers op de tribune levert een oogst op van twee geblesseerde spelers, drie vriendinnetjes, vijf ouders, twee opa’s en zes toeschouwers waar ik de relatie met de acteurs op het veld niet direct van weet in te schatten. En ‘ik zei de gek’…
Klein laat aftrappen met Pabon in de goal, Kroeze, Jeroen Lamme, Helms, Kogeldans, Visser, Kozjak, Kamstra, Vos, Lo-Asioe en Groenwegen. Hoewel wellicht niet helemáál de door Klein beoogde basiself, denk ik toch dat we hiermee wel allemaal potentiële basisklanten in het veld hebben.

(*) De mix bestond uit Onder21 en jonge spelers uit Hercules 1 die nog niet op een basisplaats konden rekenen. Jong  usv Hercules. (Correctie via Henk de Groot, waarvoor dank!)

Behoudend

Geen flitsende start deze keer. De eerste minuten weigeren beide ploegen zich te ‘laten zien’. Gezapig gaat de bal van voet naar voet zonder dat ik naar de pen hoef te grijpen. Er gebeurt weinig voor beide doelen: Huizen controleert en houdt de touwtjes rustig voetballend in handen. Niet dat Hercules nou zo aan het ‘razen’ was, maar het blijven natuurlijk wel jonge en gretig opportunistische voetballers. Vooral Tygo Vos ‘heeft er zin an’. Hij is het ook die gretig doorgaat op een foute bal van Sergio Kozjak. De pass is te zwak en de gretige Tycho Vos duikt er tussen. Kozjak moet in volle sprint zijn eigen fout zien te herstellen en dat lukt hem wonderwel.
Opnieuw Tycho Vos die een goede voorzet aflevert. Deze keer is het Sergae Kogeldans die de bal rücksichtslos op de pantoffel neemt. ‘New balls, please!’ en teammanager Bernard Kooij begint aan een barre tocht richting het verre veld… De corner die dat met een nieuwe bal oplevert is wat ruim bemeten en leidt uiteindelijk aan de andere kant van het veld slechts tot een inworp voor onze gasten.
Timo Vos kleunt er dan in tegen Casper van Rietbergen. Een excuushandje van Timo en verzorging door de Utrechtse verzorger en ook Van Rietbergen kan weer gewoon verder met de wedstrijd.
We zijn al een kwartier zonder noemenswaardige doelrijpe situaties onder weg als doelman Mats Heus de bal uitermate merkwaardig weer in het spel brengt. De bal rolt maar nauwelijks aan de volkomen verraste Sergio Kozjak voorbij en doelman Heus heft verontschuldigend de handen ten hemel.

Uit de schulp

In de zeventiende minuut controleert Thomas Kamstra op heerlijke wijze een bal die hij meteen doorlegt naar Theo Visser. Deze probeert het van afstand. Een schot dat echter ruim over de goal van Heus klimt. Aan de andere kant moet Jeroen Lamme handelend optreden om te vooromen dat een diagonale pass van Jasper Goené zijn gretig inlopende spits bereikt. Een nuttige ingreep en beide ploegen lijken nu wat uit hun schulp te kruipen.
Dan dwarrelt Sergio Kozjak lustig combinerende langs de rand van het Herculaanse strafschopgebied. Het is er druk en Kozjak weet niet tot een vernietigende uithaal te komen. Het zag er nu tenminste wel heel dreigend uit, maar heel erg verwend wordt dat handjevol toeschouwers nog niet echt.
Wel een leuk moment als fraai combinatievoetbal in het strafschopgebied ineens een schietkans voor Theo Visser oplevert. De uithaal teistert de onderkant van de lat en ook de rebound weet het net niet te vinden. Ook een uitval waarbij Theo Visser Thomas Kamstra goed wegsteekt ziet er veelbelovend uit. Kamstra wil de bal dan echter breed leggen op Timo Vos, maar de pass is veel en veel te zacht en vormt zo een makkelijke prooi voor de Utrechtse defensie. Dát had een beter lot verdiend!

Mijn hemel! Wát lekker!

Soms is een doelpunt zo mooi dat het een eigen hoofdstukje verdient… Net geen half uur op de klok als doelman Pabon een van zijn inmiddels befaamde uittrappen loslaat. Op de helft van de tegenstander krijgt Sergio Kozjak de bal perfect in de loop aangespeeld en met een soepele beweging is hij los van zijn tegenstanders en op weg naar die andere doelman. Maar er staan nog wat hindernissen in de weg en alsof het paspoppen zijn stuift Sergio erlangs, een, twee, drie tegenstanders kijken machteloos toe en weten niet meer te doen dan een schotpoging te verhinderen. Het getuigt van grote voetbalintelligentie dat Sergio zijn poging bewaart tot er zich dan toch dat gaatje voordoet en dan is de uithaal genadeloos en doelman Heus kansloos op de schuiver in de uiterste hoek: 1 – 0. Twintig seconden pure schoonheid die me die saaie eerste twintig minuten volkomen deden vergeten. Hier koop je je toegangskaartje voor, dít is de pure schoonheid van het voetbal! De perfecte uittrap, de pure snelheid, het geslepen geduld, het koele afmaken… Heerlijk!

Wissels

Op het halve uur de gebruikelijke wissels om ‘de minuutjes’ eerlijk over de selectie te verdelen. Het verandert niets aan het beeld van de wedstrijd en Timo Vos laat een fraaie scherpe voorzet los. Kamstra stapt sluw over de bal heen en dan rolt de bal zomaar door voor de vrijstaande Hidde van der Veldt die zijn kans schoon ziet en uithaalt. Deze keer is de bóvenkant van de lat de grote spelbreker…
Een minuut later probeert Theo Visser het. Doelman Heus redt knap, maar kan niet klemmen. De rebound komt voor de voeten van de gretig instormende Kamstra die echter de kalmte niet weet te bewaren en van een halve meter afstand de bal spijkerhard tegen die arme Heus, die zich dapper voor de inzet wierp, aan jaagt. Dat Heus nog overeind kwam na deze pegel mag een klein wonder genoemd worden…
Huizen dendert verder en nu is het een lang lopende combinatie via Visser, Lo-Asioe, Kamstra, Vos en weer terug bij Visser die zijn volley via de grond naast ziet spatten. Ook Timo Vos onderscheidt zich weer als hij na goed doorzetten de bal op Sergae Kogeldans terug weet te leggen De voorzet die dan volgt wordt bij de tweede paal nog wel ingekopt, maar ook nu ontbrak het helaas weer aan de juiste richting.

Rust

We gaan dus de rust in met een toch wel ‘magere’ 1 – 0 voorsprong. Opnieuw weet Huizen het net lastig te vinden en beloont zich niet voor de goede kansen die het zich ok deze eerste helft weer wist te verschaffen. En dat is een luxe die je je op vierde divisieniveau eigenlijk niet kunt permitteren.
Natuurlijk zien we nog geen Huizen op volle oorlogssterkte door het ontbreken van ‘vaste waarden’ als Dennis Lamme en Frank van den Bosch. Toch wordt al duidelijk dat coach Klein voor een aantal lastige keuzes komt te staan waar het zijn beoogde basisteam betreft.
Tim van Dompzelaar neemt de tweede helft weer de plek van Pabon in en ook de andere warmlopers doen vermoeden dat het doorwisselen nog in volle gang is.
Doorwisselen doet ook onze onvolprezen Manus-van-Alles Gert van der Roest die de radiokamer bemant. Muzieksmaak is een fenomeen waarover geen zinnige discussie te voeren valt. Uit de speakers klinken achtereenvolgens een hitje van Kinderen-voor-Kinderen, dan iets met een indiaan die op een berg woont, om via André Hazes Jr. bij Bryan Adams’ Summer of ’69 uit te komen. Afwisselend was het uiteraard wel!

En weer door…

Huizen neemt na rust het heft weer in handen als Joshua Lo-Asioe zich tussen twee man vrij draait en de bal keurig in de loop van Robbie Schipper stuurt. Het levert Huizen een corner op die twee keer met een doffe dreun geruimd wordt. Maar er spreekt wel dadendrag uit.
Er treedt echter ook wat onrust op achterin waar de spelhervattingen niet altijd even soepeltjes verlopen. Veel te kort spel in en nabij de eigen zestien nopen dan Joshua Lo-Asioe tot het begaan van een overtreding. Jasper Goené belast zich met dit presentje en zet scherp in. Van Dompzelaar durft niet te pakken in de drukte en bokst weg. De bal komt echter niet ver en de rebound valt alsnog bijna binnen. Huizen komt met de schrik vrij!
Huizen blijft echter aandringen en nu is het Hidde van der Veldt die op snelheid de zestien van Hercules binnen stuift. Samuel Blom moet daarop een doelpunt voorkomen ten koste van een corner die helaas weer simpel geruimd kan worden. Daar moeten we toch nog eens wat meer aandacht aan besteden: teveel corners veroorzaken naar mijn smaak veel te weinig paniek in de vijandelijke gelederen.
De corner die Joshua Lo-Asioe kort daarop in eendrachtige samenwerking met Kamstra forceert verloopt wel iets beter. Er volgt een dubbele 1-2 met Tijmen Bakker waarbij de laatste voorzet dan helaas toch weer een prooi voor doelman Heus vormt.
Met een geweldige sprint verovert Hidde van der Veldt als een razende windhond de bal op de verbouwereerde Quinten Liem Kon-Tja. Maar zo vaak als dat gaat met twee honden die vechten om een been loop ter dan een derde mee heen. Zo ook nu, maar het was wel een vermakelijk moment die stuivende Van der Veldt die arme Quinten af te zien jagen. Iedereen zag wat er gebeuren ging, alleen die arme Quinten dus net even niet…

Mager

Nog steeds echter die magere en wankele 1 – 0 op het scorebord. En dat geeft de Utrechtse burger toch wat moed. Jesse Adah laat dan een sterk staaltje vechtlust zien als hij liggend op de grond knokkend en worstelend toch voetballend overeind weet te blijven. Bij Huizen onderscheidt zich dan Boris Horst zich even als hij aan de basis staat van een fraaie combinatie waarbij ook de als altijd weer ijverige Timo Vos betrokken is. De aanval loopt weliswaar stuk, maar het zag er toch weer veelbelovend uit.
Casper van Rietbergen verrast dan vriend en vijand door liggend op de grond met een uitgestoken been een pass te onderscheppen als balverlies eigenlijk het meest logische vervolg lijkt te worden. De bal verandert nu van Huizer pass in Hercules-pass en het dwingt Robin Creebsburg tot het weggeven van een corner. Geconcentreerd weet Huizen de corner over te nemen en als Boris Horst dan op de rand van het strafschopgebied van Hercules een zwieperd in de rug krijgt, mag Huizen zich opmaken om een vrije trap te nemen. Theo Visser zit inmiddels aangekleed naast me op de tribune, dus wie moet er nu dan aan de trekker van het kanon? Sergio Kozjak posteert zich achter de bal, Robbie Schipper staat naast hem. “Wil je ‘m nemen?” fluistert Kozjak en als het antwoord “Ja graag!” luidt, dan maakt Kozjak een schijnbeweging, ramt Schipper de bal in de muur en zien we hoe de bal via de rug van Bilal Amakran over zijn eigen doelman caramboleert. 2 – 0 en eindelijk lijkt Huizen dan toch loon naar werken te krijgen.
Na nog wat schermutselingen maken we ons al op voor het eindsignaal als ineens Jesse Adah(*) zomaar door mag en alleen voor Van Dompzelaar op mag duiken. Rustig drukt Adah de bal in de verre hoek en zet zo Hercules weer op een marge van één doelpunt. Geen tijd verder voor meer averij en alsnog moet Huizen zich met een minimale overwinning tevreden stellen.

(*) Met dank aan Roland Homoet die met de juiste naam kwam... 

Arnold Klein

“Mwoah, een oefenwedstrijd gaat niet om winnen of verliezen,” mijmert Klein als ik hem voorhoudt dat het lekker is om weer eens te winnen. “Ja, we hebben wel wat kansen laten liggen. We hebben deze week vooral getraind op bepaalde posities binnen het systeem, maar ook dan moet je je kansen natuurlijk wel gewoon benutten.”
“Had je een speciaal systeem voor deze wedstrijd getraind? De nadruk leek zeker in het begin te liggen op het controleren van de wedstrijd…”
“Eigenlijk zeg je meteen het goede: we controleerden de wedstrijd en dat was ook het doel. Positioneel de zaak op eigen helft neerzetten en conditioneel op de been blijven. Ik vind nog wel dat we het vanuit de omschakeling nog beter hadden kunnen uitvoeren, maar uiteindelijk hadden we daar een ideale tegenstander voor om dat in te oefenen, twee ploegen met een leuke spelopvatting. Dan krijg je ook een leuke wedstrijd. Je zag dat ook toen er wat jongere selectiespelers van ons in het veld kwamen, dat als we vanuit onze principes spelen, dat er dan best heel leuk gevoetbald wordt. Alle jongens gingen goed aan de bak en hadden ook vandaag weer genoeg leermomentjes, vooral positioneel en in het maken van keuzes: bij balverlies welke actie onderneem je dan, als je de bal op de middenlijn verovert welke actie onderneem je dan? Daarin moeten ze elkaar ook nog beter leren coachen. Dat maakt ze sterker.”
“Dat deze jongens tegen die eigenlijk sterkere leeftijdsgenoten overeind bleven, dat vind ik heel positief! Dat houdt toch een  belofte voor de toekomst in…”
“Ja, hoewel uit nood geboren, hebben we vorig seizoen zeven spelers doorgehaald naar de eerste selectie. Jammer dat ze toch niet allemaal de complete voorbereiding mee hebben gemaakt, maar dat is een algemeen probleem in de vierde divisie. Ik hoor dat ook om me heen en uiteindelijk ben ik niet eens ontevreden met hoe compleet de groep toch al weer is. Maar willen die jonge gasten doorstoten, dan zullen ze toch ook op dat vlak keuzes moeten gaan maken en voor het voetbal moeten gaan kiezen. De stap van Onder23 naar het seniorenvoetbal is altijd best wel een grote. Met name het spelen in meer dan één tempo is een opgaaf voor ze. Rusten, aanzetten, weer even rusten, weer aanzetten… Die stappen moeten ze leren maken.
Dinsdag spelen we tegen Arsenal. Londen!” grapt Klein. “Nee, het is een tweede klasser. We hebben de volgorde qua sterkte deze voorbereiding wat omgegooid. Als we tegen Ter Leede aantreden, dan moeten ook de mannen die de breedte van de selectie vormen, op conditie zijn.”

Dailey Groenewegen

“Je hebt al aardig je draai gevonden naast Jeroen Lamme…”
“Ja, in het begin was het best even zoeken en even wennen omdat ik met allemaal nieuwe spelers kwam te spelen. Ik denk dat dat nu al aardig zijn vruchten aan het afwerpen is. Er zit zeker een stijgende lijn in en we hebben nog twee weken voor de competitie begint. Dus ik heb er wel vertrouwen in.”
“Vanaf de kant heb ik niet het idee dat je nog onwennig tussen de anderen staat…”
“Ja, ik ervaar dat zelf op dit moment ook wel zo, eigenlijk. Ik moet ook zeggen dat op de training alles heel erg duidelijk wordt uitgelegd en vaak wordt herhaald, zo leer je snel wat er van je verwacht wordt.”

Boris Horst

“Je viel in en ik denk dat dit je beste invalbeurt was…”
“Hee, dank je wel! Ik vond het zelf ook wel lekker gaan. Ik ben net terug van vakantie dus ik moet er nog wel even een beetje inkomen, maar het ging volgens mij wel aardig, ja…”
“Je speelde dominant en brutaal. Je was ook door je kopduel de aanleiding tot de tweede goal…”
“Ja, ik ben wel tevreden met mijn invalbeurt, al had ik niet echt door dat ik zo anders speelde dan normaal,” verklaart hij bescheiden. “Maar het ging wel al beter dan de vorige keer dat ik inviel! Daar ben ik uiteraard wel al heel blij mee…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Na afloop heb ik nog een hilarisch ‘interview’ met onze hersteltrainer/wasbaas/ballenbaas/cateraar Bertje Brons Ik kan ‘m even heerlijk dollen dat hij niet de hele wedstrijd heeft kunnen zien door zijn andere activiteiten. Onze kleine zenuwpees laat zich heerlijk op de kast jagen en gaat er nog serieus op in ook. Ik hou van die vent! Maar tussen de regels door proef je toch hoe belangrijk deze man voor ons elftal is. Zoals smeerolie een motor soepeltjes laat lopen, zo laten mensen als Bertje Brons onze organisatie rond het eerste soepeltjes draaien. Dan denk ik onwillekeurig terug aan die reclame van Nationale Nederlanden van enkele jaren geleden, die steevast eindigde met de kreet ‘Onbetaalbaar!’. Bertje is zo’n man wiens passie en betrokkenheid zich niet in euro’s laat vangen. Bertje Brons: onbetaalbaar!
Vandaag dus toch weer een overwinning. Weliswaar met de kleinst mogelijke marge, maar goed: toch twee gewonnen, twee verloren in deze oefencampagne.
Desondanks ben ik er nog niet helemaal gerust op. VVOG was een goede graadmeter waarin alles leek ‘te passen’, Kampong leek een pot waarin helemaal niets leek te passen. GVVV was gewoon een maatje te groot. Vandaag was het credo: controleren, zorgen dat je goed staat, dan komen de mogelijkheden vanzelf. En dat klopte. Nu de afwerking nog. Eigenlijk vind ik dat die goal van Kozjak dubbel had moeten tellen, zo mooi als die was. Maar helaas, die vlieger gaat niet op. Dinsdag dus nog een keer oefenen, volgende week zaterdag oefenen tegen Berkum: dé krachtmeting die zicht moet geven waar Huizen staat.
Ik ben benieuwd!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via 
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL