Glibberig: VIOS-Warmenhuizen – Huizen 1 – 3

Vooruit Is Ons Streven Warmenhuizen

Deze week dus géén competitievoetbal voor Huizen 1 en dat betekent géén bus en dus eigen vervoer voor uw Apenstaartje. Nu is het geen straf om in mijn lekkere Micraatje te rijden, maar dik een uur naar de kop van Noord-Holland en ook weer een uur terug, betekent wel dat je langer in de auto zit dan dat je voetbal kijkt. En met de huidige brandstofprijzen is dat zéker geen pretje. ’n Latertje ook: VIOS-Warmenhuizen speelt op zondag en dus staat de aftrap pas om 17.00 uur gepland opdat de eventuele op zaterdag werkende zondagamateurs toch op tijd aanwezig kunnen zijn. Nou lijkt mij dat het merendeel van de werkenden gewoon vrij is op zaterdag, maar je zult maar op de markt staan of in een winkel werken. Betekent met vijf uur aanvang dat je toch al vlot een halve dag vrijaf moet nemen wil je aan een beetje serieuze voorbereiding kunnen komen. Maar goed, vijf uur aanvang, dus. Vriendelijke mensen daar: ik word binnengehaald en begroet alsof ik een oude bekende ben. Echt een dorp waar iedereen iedereen kent en waar men bepaald dus niet eenkennig is. Trots vertellen enkele vrijwilligers me hun werkzaamheden voor de club, waarbij de leeftijd niet onvermeld diende te blijven. 75 en 85 dus. Hulde mannen.
Ook dank aan de vriendelijke vader van de kantinemedewerker die met zijn telefoon de poort wist te openen zodat Bertje Brons het busje met alle wedstrijdattributen op het terrein kon zetten. Dat scheelde al vlot weer een half uur heen en weer sjouwen, want de parkeerplekken lagen dan wel ‘om de hoek’, maar die hoek was best een eindje lopen…
VIOS-Warmenhuizen speelt in de tweede klasse A en gaat daar fier aan kop. Het won twee van iedere drie competitiewedstrijden en liet het vier keer op een gelijkspel aankomen en slechts één keer moest het z’n meerdere erkennen. Een team in de winning mood derhalve en onderschatting lijkt dan ook zeker niet op zijn plek.
Veel dezelfde namen in selectie en begeleiding, een echte ‘familieclub’: Bosman, Botman, Van den Berg, Tesselaar, Dekker, ze komen allemaal in meervoud op de website voor. Ook de rijke historie van de in 1927 opgerichte club is indrukwekkend. Een hecht geheel dus waar Klein dan vandaag de tactische tanden in mag zetten.
Na afloop van de wedstrijd tegen Flevo Boys gaf Klein nog aan liever met de competitie door te willen gaan, maar toch ook weinig trek had in een bekerblamage. Het is dan ook interessant te bekijken welke oplossing hij voor dit dilemma uit zijn hoge hoed heeft getoverd.
Een dilemma waar ook coach Jurg Bosman zich voor geplaatst zag. Hij gaat immers ook aan kop en zal de race naar promotie ook niet graag doorkruist zien met bekerblessures. Twaalf man mist hij, weet hij me voor aanvang te vertellen. Mede door droeve omstandigheden: de uitvaartdienst van derde elftalspeler Sjors Rommers. De rouwkaart toont een vrolijke snuiter die op dat moment nog van het leven genoot. ‘Born to be alive’, maar Sjors zag het leven blijkbaar als een ondraaglijke last en stapte eruit. Ik kan me voorstellen dat je na zo’n dienst niet doodgemoedereerd aan een partijtje voetbal kunt beginnen. Ook vanaf deze plek ons welgemeende medeleven met de nabestaanden.

Toch heeft Bosman er elf kunnen vinden die hun plekje op het wedstrijdformulier konden innemen. Extra lastig gezien het feit dat er ook nog een aantal spelers afwezig was omdat ze vrijdagavond nog in de zaal hadden gespeeld. “Kijk maar naar de leeftijden!” bromt Bosman als ik wat ongelovig kijk bij het aantal van twaalf spelers. Voor een dorpsclub moet dat toch een aderlating zijn die deze wedstrijd tot een farce zou moeten maken. Als ik het dan uitreken, kom ik met de gemiddelde leeftijd echter tot vergelijkbare leeftijden in de basisopstelling. Het scheelt een half jaartje. Wel heeft VIOS de jongste speler in hun midden: Joey Ooievaar die met nummer tien op de rug en zeventien jaartjes oud zijn opwachting in de basis mag gaan maken.
Bij Huizen ontbreken de nog steeds op krukken rond strompelende Theo Visser, maar ook de zieke Hidde van der Veldt. Daarbij heeft Jeroen Lamme wat last en wordt uit voorzorg ook buiten de selectie gelaten.

Hybride

VIOS heeft een hybride grasmat. Dat houdt in dat het veld deels uit kunstgras en deels uit natuurgras bestaat. Ik had er wel van gehoord, maar kan me niet heugen er ooit daadwerkelijk mee te maken te hebben gehad. Op het oog ligt het er keurig bij, maar als de bal rolt merken we al vlug dat het veld toch wel wat hobbelig is en veel mannen hebben moeite zich staande te houden. Lijkt me ook lastig te kiezen welke schoenen je nou aantrekt: met lange noppen lijkt me dat je al vlot je knie aan gort draait op het kunstgras en met ‘plaatjes’ wat glibbert vanwege het natuurdeel. En dat blijkt: veel kleine glijpartijtjes bij Huizen en ik zie doelman Dompzelaar wat omzichtig zijn spelhervattingen plegen die dan ook lang niet allemaal even gelukkig uitvallen.
Na een minuut of drie de eerste mogelijkheid voor Huizen als Frank van den Bosch finaal langs de bal maait als een fraaie combinatie met Timo Vos hem in schietpositie heeft gebracht. ‘n ‘Polletje’, zullen we maar stellen…
VIOS is ondanks de vele invallers – of misschien wel juist vanwege de vele invallers – niet van zinnens zich maar zo naar de slachtbank te laten leiden. De snelle nummer zeven – Sam Bruin – wordt diep gestuurd en Tristen Kroeze moet alle zeilen bijzetten om een doelpoging te voorkomen. Een felle sprint en een perfecte sliding maken een eind aan de aspiraties van Bruin.
De als altijd weer druistig spelende Van den Bosch wijkt na een kleine tien minuten even uit naar de flank en laat na een goede pass van Kozjak een schuiver los waar doelman Coen Filee bij de eerste paal weinig moeite mee heeft. Ook een aardige combinatie met Dennis Lamme weet Frank niet te verzilveren, deze keer doordat de Warmenhuizers zich massaal in de baan van zijn inzet werpen.
Het voetbal is van beide zijden slordig en onnauwkeurig. Huizen heeft wel iets van een overwicht, maar de uitvallen via die gevaarlijke Sam Bruin zijn zeker redenen om ook achterin goed bij de les te blijven.
Ook arbiter Roelof Luinge moet goed bij de les blijven en dat doet hij als Kozjak zo ongeveer om de cornervlag heen wordt gevouwen. De weer ongenaakbaar spelende Anouar Aktaou neemt de veredelde hoekschop en ondanks de kreten dat er hands gemaakt zou zijn bij het wegwerken, vinden die geen gehoor bij de leidsman.
Wéér Bruin door! Zijn voorzet is scherp en doelman Van Dompzelaar moet dapper onderscheppen als de bal richting Finn Beemsterboer gaat.

Overwicht

En zo ontwikkelt zich een wedstrijd die je gewoon verplicht bent om te winnen, maar die je nog maar niet zo 1-2-3 hebt gewonnen! VIOS is bepaald geen ‘walk-over’. Het verschil tussen de vierde divisionist en de tweede klasser is zonder meer zichtbaar op het veld, maar het is nog een hele kluif om het ook op het scorebord zichtbaar te maken. De mannen uit Warmenhuizen zijn deze grasmat uiteraard meer gewend dan onze mannen en dat geeft de mannen van Jurg Bosman toch een streepje in hun voordeel. Voorin bij Huizen oogt het spel wat ‘steriel’ en fantasieloos zonder de inbreng van captain Visser.
Op de rand van de zestien weet de jonge Joey Ooievaar zich even geen raad met een aangespeelde bal en in zijn poging er toch nog wat van te maken verrekt hij denk ik iets in zijn lies. Zichtbaar gehinderd probeert hij de pijn er uit te lopen. Bosman moet het gezien hebben, maar grijpt niet in met een wissel.
Luinge grijpt wel in als de bal in een onoverzichtelijke situatie in handen van Tim Van Dompzelaar belandt. Persoonlijk had ik het niet geconstateerd, maar Roelof Luinge heeft er voor gestudeerd, staat er beter voor en fluit voor een vrije trap vanwege een terugspeelbal. Ik geef hem met alle liefde het voordeel van mijn twijfel. Wie ben ik om het oordeel van zo’n ervaren rot in twijfel te trekken? Het is even alle hands aan dek. Bob Tesselaar haalt de trekker over na een tikje opzij en jaagt de bal spijkerhard in de verdedigingsmuur. Geen slachtoffers en we kunnen weer opgelucht adem halen. Het loopt al allemaal al niet zo soepeltjes en als je dan ook nog tegen een extra gemotiveerd spelende tegenstander een achterstand weg moet werken…

Kansjes

Huizen jaagt verder op de openingstreffer. Eerst is het Ritchie Zinga die de aanvalsopbouw van VBIOS op het middenveld weet te onderbreken. De bal gaat vlotjes naar Frank van den Bosch en vandaar weer terug op Zinga. Met een geplaatste boogbal in de verre hoek tracht hij doelman Filee te verschalken, maar deze is op zijn post en weet de inzet een extra zetje mee te geven waardoor die openingstreffer weer even wordt uitgesteld.
De corner die dat oplevert komt weer goed voor en Joshua Lo-Asioe gaat er vol voor. De bal spat in handen van Filee en Josh moet zijn poging met een lichte hoofdblessure bekopen. Gelukkig kan onze interim-aanvoerder de strijd na een korte verzorging hervatten.
Doelman Filee onderscheidt zich even later op een schot (of was het een voorzet?) van Ritchie Zinga die maar zo de bovenhoek in leek te gaan dwarrelen. Opnieuw weet de doelman zijn doel schoon te houden.
De minuten tikken voort richting rust en op de tribune worden we wat ongedurig. Want wát als die eerste voetbalwet straks om de hoek komt kijken?
Van den Bosch heeft dan in zijn ijver wat ruzie met de bal als Vos hem keurig bedient. Weer gaat er een kansrijke aanval verloren. Het gaat toch een beetje knijpen…
Ook Sergio Kozjak breekt door en jaagt de bal op de goal van Filee. De bal stijgt maar rakelings over de doellat… Weer nét niet…

Rust

Nadat een voorzet van Finn Beemsterboer smoorde in onze defensie gaan we dan met een 0 - 0 de rust in. Zonder meer teleurstellend vanuit de Huizer optiek, maar wel een juiste weergave van hetgeen we de afgelopen drie kwartier hebben mogen aanschouwen. Veel glijpartijtjes en onzorgvuldige passes, matige balbehandeling en halve kansjes over en weer. ‘Hoogstaand’ is niet het eerste etiketje dat ik op deze wedstrijd zou willen plakken. Je speelt zo goed als je tegenstander het toelaat. En dat mag dit gehavende VIOS zonder meer als een compliment opvatten. Het verschil in spelniveau is wel zichtbaar, maar van die twee vingers in de neus is voor Huizen totaal geen sprake. De 0 - 0 is dan ook het gevolg van twee onmachtige aanvalslinies en een gebrek aan creativiteit op het middenveld waardoor beide defensies niet echt een zware middag beleefden.
De ervaring leert dat het surplus in kwaliteit zich vaak ergens in de tweede helft laat uitbetalen, maar het vertrouwen in de goede afloop wankelt toch wel wat onder de getrouwen die ook deze lange rit weer gemaakt hadden. Op strafschoppen mag je dit toch zeker niet aan laten komen…

Ontsnapt!

Robin Creebsburg hijst zich voor de aftrap in het shirt en maakt zich klaar om in te vallen. Sergae Kogeldans heeft klachten en wordt uit voorzorg in de kleedkamer achtergelaten. Dat betekent dat Helms, die de plek van Jeroen Lamme had ingenomen, nu naar de linkerflank schuift en Creebsburg centraal achterin gaat spelen.
Niet alleen deze wissel heeft Klein doorgevoerd, ook heeft hij de mannen waarschijnlijk de opdracht gegeven meer te brengen dan deze povere eerste helft. Fanatiek jaagt Kozjak door op doelman Filee die op het glibberige veld geen risico durft te nemen en de bal lichtelijk in paniek tot corner werkt. De corner van Aktaou vormt echter geen probleem voor Filee die de bal rustig wegvangt.

Joshua Lo-Asioe legt een diepe bal klaar op Frank van den Bosch die echter opnieuw de bal met zijn trap niet weet te raken. Specsavertje doen?
Een complete hartverzakking echter als de weer als een kievit rennende Ooijevaar de bal schitterend en strak voorlangs jaagt. Centraal komt een speler van VIOS net een pas te kort en verrast daarmee VIOS uitblinker Sam Bruin, die bij de tweede paal de bal maar voor het binnen kaatsen heeft, maar het leer ongehinderd aan zich voorbij ziet schieten. Huizen ontsnapt…

Opluchting, wissels en openbaring

Huizen gaat weer naarstig op zoek naar de openingstreffer. VIOS heeft die kans nu gehad waarvan je weet dat iedere underdog er maar één of twee in een wedstrijd zal krijgen. Een lange aanval mondt uit in een gekraakt schot van Remco Helms en ook Frank van den Bosch weet een goede soloactie van Zinga niet te bekronen met die openingstreffer.
We hebben er dan inmiddels een uur spelen op zitten en Arnold Klein grijpt in. Zinga wordt vervangen door Kevin Schaap. Weliswaar niet zo jong als Joey Ooijevaar, maar toch ook pas achttien. En Kevin heeft er zin in! Als een wervelwind davert hij over het veld, probeert een paar gewaagde passeerbewegingen die in Onder19 ongetwijfeld succesnummers vormen, maar die hier nog wat bijschaven behoeven. Maar het is hem vergeven, want het was een openbaring, een genot om hem over het veld te zien wervelen. Samen met de onvermoeibare Van den Bosch lijkt het me een hel om daar tegen te moeten spelen.
Jurg Bosman brengt ook wat wissels aan: Kes Half komt voor Daan van Dijk. Ook Finn Beemsterboer moet het veld ruimen voor Nick Burger en Ber Meulemans komt in de plaats van Florian van den Berg.
En kort daarop komt ook Stijn Ketelaar voor Sam Bruin. Een wissel die me verbaasde, want Bruin was met afstand de gevaarlijkste man bij VIOS.
Rowdy Perez komt Timo Vos aflossen die bij een groot aantal aanvallen aan de basis had gestaan, maar nog niet tot een kansrijke afwerking was gekomen. Timo heeft een prima trap en daar zou hij wat vaker gebruik van moeten maken. Desondanks kan hij toch zeker op een prima wedstrijd terugzien.
Tenslotte brengt Arnold Klein ook Tijmen Bakker binnen de lijnen en haalt Tristen Kroeze naar de kant.

Beslist?

We zitten inmiddels een kwartier voor tijd en de aanvallen van Huizen rollen af en aan richting Filee, zonder dat de VIOS-doelman zich echt bovenmatig hoeft in te spannen. Dan spat de bal in een onoverzichtelijke kluts ineens omhoog en valt voor de voeten van Sergio Kozjak. En dan zien we de ‘spits’ Kozjak in volle glorie: met een droge uithaal jaagt hij de bal tegen de touwen: 0 – 1 en de ban in dan uiteindelijk toch gebroken!
Dat afdrukken, dat laat Rowdy Perez echter achterwege als hij in kansrijke positie de 0 – 2 op de schoen heeft. Hij kiest er helaas veel te bescheiden voor om de bal breed te leggen op Helms. En dat is een prima verdediger, maar ik kan me geen goal van hem heugen… En die komt er nu dan ook niet. Niet omdat Helms mist, maar omdat de bal hem gewoon niet lekker bereikt. Huizen blijft wel in de aanval en na een goede actie van Schaap stopt Filee de inzet bij de eerste paal. De bal is lastig en hij drukt de bal alsnog over de lijn. Huizen mag opnieuw een corner nemen. De corner wordt nog geruimd, maar als even later Tijmen Bakker de bal schitterend voor trekt, is daar opnieuw de donkere kuif van ‘Captain Joshy’ die deze keer wél doel treft: 0 – 2 en dat lijkt de nekslag voor het dappere VIOS-Warmenhuizen… De wedstrijd lijkt wel beslist…

Het venijn en de staart…

Maar schijn bedriegt! VIOS weigert zich neer te leggen bij wat ons onvermijdelijk lijkt en zet gewoon weer aan. Eerst zien we nog een hoogstandje van Remco Helms aan de zijlijn die een lastige bal van Robin Creebsburg op een ‘Antony-achtige’ wijze controleert en zo balverlies weet te voorkomen. Hij blijft me verbazen, die Helms…
Kort daarop moeten Helms en Creebsburg eendrachtig aan de bak om in een onoverzichtelijke situatie een bal van de lijn te halen. De tweede directe scoringskans voor VIOS! Die koek zal dan nu toch wel op zijn?
Maar niets van dat al!
Vanaf het middenveld opstomend haalt Swen Dekker flegmatiek uit. Een trage maar besliste boogbal landt dan zomaar van twintig meter in de uiterste hoek achter de kansloze Van Dompzelaar en dan heeft VIOS ineens toch zomaar een aansluitingstreffer – en heel eerlijk: ook loon naar werken…
De 1- 2 belooft een hectische slotfase en Dekker heeft die smaak lekker te pakken: vanaf de zijlijn probeert hij het brutaal nog maar een keer opnieuw. Wéér zeilt de bal naar de verre hoek en weer heeft Van Dompzelaar het nakijken. Deze keer glijdt de bal echter langs het doelvlak en de Huizer aanhang kan weer opgelucht adem halen. Adem om wanhopig vanaf de tribune Roelof Luinge te manen toch maar vooral af te blazen. Maar Luinge, die zijn autoriteit graag met wat stemvolume ondersteunt, laat doodgemoedereerd nog even doorspelen. Terecht, want met alle wissels kleine blessuretjes was toch wel de nodige tijd verloren gegaan. Maar als je in spanning zit, is iedere seconde er gewoon één teveel…
Op de bank draait Lars van der Wal zich even om naar zijn ouders en maakt een spijtig gebaar dat er voor hem vandaag geen invalbeurt meer in zal zitten: Klein heeft al drie wisselmomenten gebruikt. Maar ik had ook die knul graag nog even wat minuutjes gegund…
We zitten inmiddels al in de zesde minuut van de extra tijd als Tijmen Bakker met een ferme peer de benauwde Huizer veste ontzet. De bal gaat naar de onvermoeibaar jagende Frank van den Bosch. VIOS is opgedrongen in haar jacht op de gelijkmaker en dan ligt er ineens een half veld braak voor Frank van den Bosch. Ongelofelijk hoeveel snelheid en energie hij nog uit dat frêle lijfje wist te persen en als hij de rand van het strafschopgebied bereikt en doelman Filee op zich af ziet komen doet hij wat alleen de hele groten doen: afleggen… Daarmee geeft hij een niet te missen kans aan de mee sprintende Kevin Schaap, die de bal vervolgens feilloos in het verlaten doel kan schuiven en daarmee de doodsteek aan het dappere VIOS geeft. 1 -3, VIOS de complimenten, de bewondering en de waardering, Huizen door naar de volgende ronde…

Arnold Klein

“Was dit nou wat je noemt ‘Hinken op twee gedachten?” leg ik hem voor.
“In welk opzicht?”
“De prioriteit leggen bij de competitie en toch ook niet af willen gaan in de beker… Ik had toch ook een beetje de indruk dat dat gevoel ook een beetje binnen het team heerste…”
“Nou, weet je wat het is: deze ondergrond is iets dat ze niet gewend zijn. Dat maakte het veldspel moeilijk waardoor je ook wat moeilijk in balbezit aan je opbouw komt en dat betekent dat je duels moet gaan winnen.
Kijkend naar de eerste helft waren de intenties er wel, maar ontbrak de rust aan de bal omdat het snelle combinatiespel niet tot uiting kon komen. Op dit veld moesten we eerst de bal aannemen en extra controleren voor we verder konden spelen. Dan moet je ook diepgang brengen en als je dat niet doet en ook duels verliest, dan wordt het een lastig verhaal.
Ik vond VIOS erg sterk aan de bal met deze ondergrond, ik zag die keeper een paar keer de bal goed verwerken. Je zag gewoon dat hij deze ondergrond gewend is. Ik vond het gewoon sterk hoe VIOS daar de eerste helft mee omging. Het is blijkbaar een kwestie van steeds je noppen even schoonmaken en dan kan je weer verder. Maar goed: de intenties waren er dus wel, maar het lukte gewoon niet allemaal zoals we wilden.
De tweede helft was er een andere ‘drive’. Ik had het een en ander aangescherpt in de rust. Als we zo door waren gegaan als in de eerste helft, dan zou het een hele lastige wedstrijd worden. De tweede helft hebben we wat meer dynamiek in het spel gebracht, meteen weer bal heroveren vanuit de omschakeling en sneller vooruit spelen. Dan wordt het gewoon wachten to het een keertje omvalt. We hebben het vorig jaar ook gezien dat dit soort ploegen dan na de zeventigste minuut uiteindelijk toch door de knieën gaan en dat gebeurde vandaag dan ook weer.”
“Het werd anders toch nog aardig ‘billenknijpen’ in de slotfase…”
“Nou ja, ik weet niet waar al die extra tijd vandaan kwam. Daar heeft de scheidsrechter zijn eigen ding voor. Dan valt die 1 – 2 een beetje knullig binnen en dan wordt het nog heel lastig…”
“Nou, er waren natuurlijk wel de nodige wissels en blessuretjes geweest... Dus ik vond het niet extreem veel tijd die hij bijtrok…”
“Nou, ik hoorde dat het al de zesennegentigste minuut werd en we kennen Roelof Luinge dat hij graag ruim in de tijd wil zitten en tot de laatste seconde door laat spelen. En dan weet je inderdaad dat het in die slotminuten dan toch een keertje zomaar verkeerd kan gaan vallen.
Kevin is een speler die eigenlijk in Onder19-1 speelt. Wel al meetraint met de eerste selectie. Hij speelde donderdag nog mee met Onder23 en was ook daar ‘n belangrijke doelpuntenmaker. D’r zit gewoon een ‘drive’ op die jongen. Het is een soort tweede ‘Frankie’, klein van stuk, maar om de dooie dood niet bang zich in de duels te kleunen, mooi linkerpootje heeft ie en hij ‘durft’ te voetballen. Ik vond het mooi dat Frank van den Bosch hem goed zag bij die laatste aanval waarna hij heel beheerst weet binnen te schieten. Mooi voor hem, maar ook mooi voor Huizen dat daarmee een ronde verder is.
Tijmen Bakker was niet alleen bij die laatste goal belangrijk, hij was dat ook bij de 0 – 2 met een weergaloze voorzet. Dat vond ik persoonlijk de mooiste aanval.
VIOS was inderdaad een prima tegenstander. Maar goed: als wij tegen een ploeg spelen die hoger speelt als wij, dan willen we onze huid ook zo duur mogelijk verkopen - en dat hebben zij ook gedaan! Maar mijn complimenten, hoor: gewoon een heel leuk voetballende ploeg! Bepaald geen ‘schoppers’ of zo….”
“Als ik hun trainer mag geloven, dan telden ze vandaag twaalf afwezigen. Je vraagt je dan af hoe het gelopen zou zijn als ze compleet zouden zijn geweest…”
“Ja, ze hebben een heel vervelende week achter de rug door droeve omstandigheden. Maar in alle eerlijkheid vraag ik me wel af of er heel veel verschillen zullen zijn in het team dat zondag weer in de competitie aantreedt. Maar goed, dat weet ik niet en dat is ook niet belangrijk voormij. VIOS was gewoon een obstakel voor ons en daar hebben we mee gedaan wat we moesten doen. Dat dat bekerwedstrijden zijn en dat dat soms lastig is, en dat het wat langer duurt voor je er overheen loopt, ja, dat heb je dan wel eens… Als we ze thuis hadden gekregen op een andere mat, dan was het wellicht ook weer anders geweest…”

Kevin Schaap

Een kleine wervelwind die over het veld raasde. Als je hem samen met Frank van den Bosch bezig ziet, dan zou je denken dat er in Nederland ook tornado’s raasden.
“Een droomdebuut noemen ze dit, denk ik…”
“Jahaa! Heerlijk!” glundert ons aanstormend talent van oor tot oor als ik hem even apart neem.
“Ik vond al dat je uitstekend inviel: veel energie, lekker fel in de duels, gretig…”
“Ja het was een mooie wedstrijd, al vond ik het wel even wennen, vooral fysiek gewoon wat zwaarder. Maar goed, daar ga ik lekker op trainen… Op naar meer minuten,” klinkt het zelfverzekerd.
“Ik begreep dat je al meetrainde met de eerste selectie…”
“Ja, ik train nu ongeveer een maandje of twee mee. Na de winterstop ben ik bij de trainingen ingestapt. Daar moet ik wennen aan dat fysieke. Ik ben nu nog maar een kleine jongen, haha! Nee, ik weet dat ik niet de sterkste ben, dus ik moet er wel vol ingaan om een duel te kunnen winnen…”
“Als ik het zo bekijk ben je dan één van de grote talenten van Huizen…”
“Haha! Dank u wel, dank u wel!”
“Je debuut in de beker. En nu?”
“Op naar meer minuten zeggen we dan! Ik ben nog jong en dit smaakt naar meer!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik kan niet zeggen dat de amusementswaarde van deze wedstrijd helemaal gelijke tred hield met de twee uur die ik ervoor in de auto heb gezeten. Natuurlijk besef ik ook dat dit altijd lastige wedstrijden zijn: voor de lager geklasseerde tegenstander is het een uitdaging, voor de eigen mannen een verplicht nummer, waarin je eigenlijk alleen maar kunt ‘verliezen’. Niet eens zo zeer letterlijk, maar hoe je het ook doet: óf het had méér moeten zijn, óf de tegenstander stelde volgens de supporters helemaal niks voor… Er telt uiteindelijk maar één ding en dat is dat je doorgaat in de beker. Al kan ik me voorstellen dat Arnold Klein er inwendig niet echt rouwig om had geweest als dit einde oefening was geweest. Klein is een winnaar die zelfs op de training nog kan lopen stampvoeten als hij niet heeft gewonnen. Zo was ie als speler en zo is ie ook als trainer. En dus deed hij wat hij moest doen en loodste Huizen keurig door naar de volgende ronde van de districtsbeker. Adel verplicht…
Lichtpuntje was uiteraard het debuut van Kevin Schaap die zijn prima debuut opluisterde met een fraaie goal. Natuurlijkmoet de knul nog geduld hebben, groeien, sterker worden en doorkrijgen in welke bewegingen tegenstanders van dit niveau nog wel en vooral ook in welke ze niet meer trappen. Maar Kevin maakte het de reis tenminste nog een beetje waard. Ook toch weer genoten van Sergio Kozjak die me met de week meer gaat bevallen.
Tegenvaller was de aanblik van Theo Visser die ik eigenlijk graag inmiddels zonder krukken langs de lijn had willen zien. Hij geeft zelf aan dat het de goede kant op gaat. Ik hoop maar dat hij gelijk heeft, want hij werd node gemist tegen VIOS. Met ook Felitciano Zschusschen in de lappenmand, wordt de spoeling voor de vijandelijke goal wel wat dunnetjes.
Zaterdag treffen we DHSC bij ons op de Wolfskamer. Een revanchepartij, want ook Klein zal die onnodige nederlaag daar in Utrecht wel weg willen poetsen met een overwinning in eigen huis. Dat is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan, want de ploeg van Wesley Sneijder bekleedt nog immer de tweede plek op de ranglijst, ondanks tegenvallende resultaten uit het recente verleden (o.a. Ajax 4-0 verlies) die hebben geleid tot het aanstellen van Tarik Divarci als coach. Tarik zal ongetwijfeld zijn oude club graag ‘een poepie laten ruiken’ en we kunnen dan ook een scherp DHSC verwachten.
Ik kijk dan ook met enige spanning uit naar de ontmoeting.
Zonder Theo Visser en Felitciano Zschusschen zal het lastig worden tegen deze geroutineerde ploeg en we hebben uw steun langs de lijn dan ook spijkerhard nodig. Ik hoop u dan ook in groten getale op de Wolfskamer te treffen voor deze pikante ontmoeting!

Inspecteur Apenstaartje en het plankjesmysterie

Het bleef stil deze week. Inspecteur Apenstaartje had de nodige reacties verwacht, maar helaas bleef het oorverdovend stil. Hoofdschuddend schudde hij het postvak nog maar eens leeg in de hoop een al dan niet anoniem epistel aan te treffen dat licht op deze duistere zaak zou werpen. Niets van dat al…
Met een zucht zakte inspecteur Apenstaartje achterover in zijn bureaustoel. De stramme ledematen verhinderden een soepele zwaai van de benen op het bureau, maar wat hád hij dat graag even gedaan nu er niemand op het bureau aanwezig was.
Deze week zou hij niet op het plaats delict verschijnen en zijn ervaring leerde hem dat in dit soort zaken deze eerste week eigenlijk cruciaal is voor de oplossing. Het dossier gaapte hem treiterend aan op zijn bureau: de foto van het geamputeerde plankje met de paperclip op de bruine ordner.
Hoofdschuddend kwam inspecteur Apenstaartje overeind en trok naar het verre Warmenhuizen voor een andere zaak die zijn aandacht vergde.
Toch liet de zaak hem niet los. Zijn aandacht werd getrokken door een man in een lange regenjas, de kraag hoog opgetrokken om onherkenbaar te blijven. Hij werd naar een duister gedeelte van het etablissement gewenkt. Terwijl hij schichtig om zich heen keek vertelde de man dat het plankje er altijd zo bij had gehangen. “Ik heb het nog eens goed bekeken,” fluisterde hij na een angstige blik over de schouder. “Ik zie nergens gaten voor plugjes of andere tekenen van bevestiging. Die plank zal daar nooit ‘los’ hebben gehangen. Ook zag ik de spinnenwebben nog zitten waar de plank verwijderd had moeten zijn om het zo netjes af te kunnen werken…”
Na nogmaals schichtig om zich heen te hebben gekeken, verdween de man weer in de menigte, inspecteur Apenstaartje in verwarring achterlatend…
“Zou Roelie het zich dan verbeeld hebben?” Apenstaartje kon het zich nauwelijks indenken. Daarbij: waarom zou men ooit een ‘halve’ plank hebben opgehangen? Dan trek je die plank toch gewoon door tot de andere zijde van het luik? De verklaring van de man klonk aannemelijk, maar onbevredigend. Nog nadrukkelijk namijmerend ving Apenstaartje de terugreis naar Huizen aan. Was het mysterie hiermee opgelost?...

Wordt vervolgd?
 

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL