Huizen zet tandje bij tegen Columbia

Columbia?

Om u de waarheid te zeggen had ik nog nooit van de Apeldoornse VoetbalVereniging Columbia gehoord, of om met een illuster politicus te zeggen: ‘ik had er geen actieve herinnering aan’. Toch bestaat de club al sinds 1919!
Precies een eeuw later leek de club hard op weg naar een titel in de zondag tweede klasse J tot de Coronacrisis roet in het eten leek te gooien. Een verzoek tot promotie werd echter door de KNVB gehonoreerd en zo belandde Columbia alsnog in de eerste klasse E, waar COVID opnieuw een vroegtijdig einde aan het seizoen maakte.
Maar waar ‘staat’ Columbia voetballend? Nog weinig kansen gehad zich met gelijkwaardige tegenstanders te meten en dan is een partijtje tegen een goede eerste klasser als Huizen uiteraard een hele aardige graadmeter voor trainer Wim Mulderij. Dat alles maakt dat ik na twee nipte oefenoverwinningen, op twee toch gerenommeerde tegenstanders, nu een tegenstander verwacht die heel nieuwsgierig is naar het eigen kunnen en een wedstrijd tegen Huizen niet louter ‘voor de minuten’ zal gaan maken.

Voor het eerst ook weer echt op de Wolfskamer. Helaas hebben vandalen het nodig gevonden met grof geweld het bordje ‘Gereserveerd Pers’ van mijn schrijftafeltje te slopen. Mistroostig probeer ik het bordje weer een beetje in model te buigen, maar het mooie is er wel af. Deze week maar eens proberen of ik het weer kan bevestigen, idiot-proof deze keer…

(Foto's: Henk Heijnen Fotografie)

Met oefenwedstrijden kom ik vaak wat lastig aan de gegevens van tegenstanders, namen en rugnummers. Maar niet bij Columbia! Een simpel mailtje was al voldoende voor een keurige spelerslijst en een stukje achtergrondinfo over de club. Hulde voor zoveel medewerking! Ik wou dat ik hier wekelijks op kon rekenen!
Die info leert me dat onder meer voormalige AZ profs Levi Opdam en Jop van der Linden deel uitmaken van de Apeldoornse selectie. Terwijl onze onvolprezen en kersverse bestuurslid Gert van der Roest nog druk doende is met een emmertje sop de stoeltjes op de tribune te fatsoeneren, fluit arbiter Bax onze derde oefenwedstrijd naar een aanvang…

Zelfvertrouwen

Huizen heeft duidelijk zelfvertrouwen getankt met de twee voorgaande overwinningen. De winning mood is duidelijk zichtbaar in het slimme combinatiespel waarmee het de Apeldoorners meteen vast tracht te zetten. Al in de eerste minuut doet Frank van de Bosch van zich spreken door een soort combinatie met zichzelf op te zetten. Het leidt tot de eerste corner en nadat de eerste inzet afgeslagen leek te worden, moet doelman Yoël Finke al meteen de handen uit de mouwen steken.
Columbia is echter niet van zinnens zich zomaar de maat te latennemen en ook zij zetten een fraaie combinatie op met Mischa Hendriksen, Mike Cuyobahiro en weer Hendriksen. Nu moet Frank van de Bosch zijn verdedigende kwaliteiten aanspreken om er een uitbal van te kunnen maken en een paar minuten later sleept Dylan de Bruin de eerste corner voor de bezoekers uit het vuur.
Mike Cuyobahiro hoopt dan enkele minuten later wat al te opzichtig op een strafschop als hij onze zestien binnenstoomt en ‘wat voelt’. Arbiter Bax is echter geroutineerd genoeg om het enthousiasme tijdens de val te onderkennen en laat gewoon doorspelen.
Huizen is inmiddels wel wat bedachtzamer gaan spelen, gewaarschuwd door die eerste speldenprikken van Columbia. Zeker als Dylan de Bruin uit kansrijke positie het doel van Jaime Hensen op een haar na mist.
De beste kans zien we echter in de zeventiende minuut als Laurens Kooij op snelheid doorbreekt en goed aflegt op de mee opgekomen Van den Bosch. Oog in oog met de snel uitgekomen doelman Finke blijkt de goalie een te groot obstakel voor onze nijvere middenvelder als Finke zich voor de inzet weet te storten.

Kansen

Het zou niet de laatste kans zijn die Huizen zou laten liggen. Drie minuten laten lijken zowel Van Kammen als Kooij een fraaie voorzet maar voor het intikken te hebben. Beiden zien de bal echter ongehinderd aan zich voorbijschuiven ondanks hun ultieme pogingen de bal binnen te tikken.
De sterk spelende Remco Helms begint dan aan iets moois vanuit het hart van de defensie met een actie die al combinerend over de as van het veld tot in de vijandelijke zestien reikt. Helaas houdt het daar op als de rijen zich sluiten bij de Apeldoorners, maar het was een hele fraaie actie.
Tristen Kroeze – die ook zeer sterk speelde – grijpt dan in de eenentwintigste minuut goed in en heeft dan ook nog een goede voortzetting in huis. Laurens Kooij komt gretig opstomen en als Laurens de bal goed voortrekt kaatst de mee opgekomen Kroeze de bal in één keer rakelings naast de eerste paal. Weer een goede kans die Huizen onbenut laat, maar wel weer een heerlijk stukje combinatievoetbal dat Huizen daar aan de dag legde.
En dan treedt die onverbiddelijke eerste voetbalwet in werking. Uitgerekend die sterk spelende Tristen Kroeze raakt in een duel met Cuyobahiro de bal even met de arm, en even naast de hoek van het strafschopgebied mag Maikel Lange zich achter de vrije trap zetten. De bal krult goed voor en in de menigte voor Hensen blijkt Stefan Derksen (?? - Ik raakte het zicht op de doelpuntenmaker in de drukte even kwijt) de sterkste kopper en de bal valt binnen achter de kansloze Hensen: 0-1…
En dat is een stevige domper voor de mannen van Arnold Klein. Huizen lijkt toch wat aangeslagen en het verzorgde lijkt wat kwijt in het spel van de Huizers. Naarstig gaat men wel op zoek naar de gelijkmaker, maar de drang naar die gelijkmaker gaat ten koste van de kwaliteit van het vertoonde spel. Opportunisme ligt op de loer en de ballen worden langer en dieper. Doelman Finke weet met één hand zo’n lange bal voor de aanstormende Laurens Kooij weg te tippen en Van kammen stuurt Tristen Kroeze op avontuur. De voorzet is goed en als de inkomende Joshua Lo-Asioe uit wil halen krijgt hij net voldoende een zetje in de rug voor een mispeer. De bal komt opnieuw voor en nu is het Kooij die de bal aan zich voorbij ziet gaan. Huizen houdt de druk en als dan de ijverige Van den Bosch op avontuur in de zestien van Columbia gaat volgt er een tikje van achteren en wijst arbiter Bax onverbiddelijk naar de stip.
Het is Theo Visser die deze taak op zich neemt. De bal is hard zat, gaat goed naar de hoek, maar doelman Finke is een klasbak die stijlvol de goede hoek kiest en de bal uit zijn doelvlak ranselt! Weer een honderd procent kans die Huizen aan haar neus voorbij ziet gaan.

Rust

En zo gaat Huizen dus bedremmeld met een 0-1 achterstand de kleedkamers in. Het heeft meer dan voldoende kansen gehad de stand in evenwicht te brengen of zelf als voldoende afstand te nemen van Columbia. Maar effectiviteit is nou niet het eerste wat er in me opkomt als ik onze hoofdmacht zou moeten beschrijven. Net als in de voorgaande oefenduels heeft Huizen weer veel kansen nodig voor het tot scoren komt en ontbreekt het aan pure scherpte voor de goal.
Na rust ongetwijfeld weer de nodige wisselingen en dus maar afwachten hoe dat straks zal gaan uitpakken. Maar dat Huizen hier niet met een nederlaag genoegen hoeft te nemen is wel duidelijk.

Tweede helft

Na rust inderdaad het een en ander aan wissels. Van der Veldt, De Oude, Zeb Visser, Boterenbrood en Timo Vos maken meteen hun opwachting, terwijl ook ‘Ludy’ Marceli zich al warm loopt.
Toch is het Columbia dat wat aan zelfvertrouwen gewonnen lijkt te hebben en Huizen wat makkelijker van zich af lijkt te voetballen.
Na een minuut of vijf jaagt Van Kammen de bal maar eens van afstand op de goal van Finke af. De bal scheert rakelings over de lat. Even later wordt een schotpoging gekraakt en mag Huizen een corner nemen. De bal wordt wat obligaat en fantasieloos voorgezet tot vreugde van de Apeldoorners die het leer dan ook zonder hoofdbrekens weg weten te werken voor het ook maar in de buurt van een kans komt. Huizen oogt wat ‘zoekende’ op dat moment.
Aan de andere kant gaat de bal fraai richting Edilson Coelho die eenmaal binnen de zestien ter aarde stort. Arbiter Bax onderkent echter ook hier het hoge ‘Zwanenmeer-gehalte’ en laat tot ongenoegen van Coelho doorspelen.

Eindelijk

Na dik een uur gespeeld te hebben is het dan toch eigenlijk raak voor onze groen-gelen. Hidde van der Veldt stoot door op de voor hem toch vreemde linkerkant en lijkt zich in een uitzichtloze positie op de achterlijn te hebben gemanoeuvreerd. Maar Hidde stoomt door over die achterlijn en als er zich dan niemand voor de goal aandient besluit hij vanuit die onmogelijke hoek te schieten. Het verrast vriend en vijand als de bal in het zijnet naast de tweede paal binnenslaat en de gelijkmaker eindelijk op het scorebord aan kan floepen.
Het werkt bevrijdend voor Huizen dat meteen weer lekker de combinatie zoekt en zichzelf hervonden lijkt te hebben. Joshua Lo-Asioe jaagt een diagonaal schot gevaarlijk voorlangs en als de bal drie minuten later - nu aan de rechterkant van het veld - voor de voeten van Hidde van der Veldt belandt, blijkt deze wel degelijk ook groen gele shirts te kunnen bereiken, want met een degelijke knik werkt Joshua Lo-Asioe de bal keurig achter doelman Finke: 2-1.
En zo buigt Huizen de achterstand toch betrekkelijk simpel weer om in een voorsprong.
Huizen wil de klus maar meteen definitief klaren: Sebastian van Kammen slalomt door de Apeldoornse defensie maar strandt op die sterke Finke. In de omschakeling buldert coach Klein ‘Contra, diep!!’ naar Frank van den Bosch die zich meer en meer als de spil op het middenveld ontpopt. Met de buitenkant van de voet krult hij de bal perfect op de sprintende Van Kammen. Helaas was Sebas’ snelheid hoger dan het moment van de pass en werd deze heerlijke combinatie afgevlagd en gefloten wegens buitenspel.

Domper

Tegen Tim Boterenbrood kan je beter niet aanlopen. Dat ervaart Stefan Derksen ook als hij tegen onze geblokte verdediger oploopt alsof er een schuifdeur niet voor hem open ging. Het levert de mannen van Mulderij vooralsnog slechts een corner op die Hensen met één hand uit de gevarenzone dirigeert. Ook Zeb Visser moet dan handelend optreden als Dylan de Bruin door lijkt te breken. De sliding is onberispelijk. Positioneel is er voor Zeb nog wel wat werk aan de winkel, maar verder heeft deze knul alles mee om straks een gedegen verdediger te worden waar Huizen nog lang heel veel plezier aan zal kunnen beleven.
Dan is er even een akkefietje als die andere Visser in onze ploeg een wat al te verbeten grondduel uitknokt met Jamarro Diks. Even dreigt het onvriendelijk te worden, maar als arbiter Bax de gemoederen sust met een vrije trap voor onze gasten, lijkt de vrede aan alle kanten weer snel getekend. Wat rest is dus die vrije trap, zo ongeveer halverwege onze helft een beetje schuin voor de goal. Doelman Hensen is druk bezig met het neerzetten van zijn laatste lijn en lijkt zich vooral te verheugen op een op zich uiteraard logische krulbal richting spitsen. Druk, druk, druk, maar als Bax fluit, ligt de goal wagenwijd open en denkt Stefan Derksen: ‘Ach, waarom niet?’ en hij plaatst de bal nuchter in het gapende gat dat onze doelmond inmiddels vormt. Bijna sloom krult de bal zonder enige tegenstand binnen en kijken we dus verbijsterd naar de 2-2 waarmee ons scorebord nu getooid is.

Toch nog!

Huizen is weer even een beetje van de leg door deze tegenvaller. Weer verdampt het verzorgde in ons spel en zoekt men via de lange bal en haastige uitgevoerde combinaties de weg naar Finke. Haastig en hoog druk zetten levert dan toch balverlies op voor de mannen van Mulderij en dan komt de bal in de achtentachtigste(!) minuut nog voor. Een loopactie van Van der Veldt sticht verwarring, hindert de defensie, en dan duikt daar ineens Freek de Oude op die de bal alsnog door een woud van verdedigers achter doelman Fikkert jaagt: 3-2. De Columbianen claimen op hun website dat er een overtreding aan het doelpunt ten grondslag lag, maar dat heb ik persoonlijk niet kunnen constateren.
Nadat diezelfde De Oude kort daarop de 4-2 nog op de schoen had, maar de bal in één keer over de goal van Finke joeg, blaast arbiter Bax onze derde overwinning op rij de boeken in.

Arnold Klein

“Ach ja, ook krappe overwinningen tellen mee,” constateert Klein nuchter als ik hem feliciteer met de derde krappe overwinning op rij. “We zijn uiteraard nog steeds in de fase van het minuten maken en wedstrijden spelen waar we ook wat van kunnen leren. Ook vandaag hebben we weer een nieuw leermoment opgedaan. We kenden elkaar allebei niet als tegenstander. Columbia heeft een heel ervaren ploeg met wat oud-profs in de gelederen die een mooi spelletje op de mat kunnen leggen. Daar konden wij ook mooi van leren. Columbia speelde vooral op eigen helft, maar ik hoorde van hun trainer dat dat eigenlijk niet de bedoeling was, maar dat Huizen ze gewoon in die rol dwong. Dat is min of meer een compliment voor de speelwijze van onze ploeg, al moet je uiteraard wel scoren uit die kansen die je daarmee afdwingt. Je komt vijf keer kansrijk voor de goal, dan moét je gewoon een keer of drie scoren, dan heb je zo’n wedstrijd in de tas. Opgemerkt moet worden dat we nu niet alleen voor de goal kómen, maar dat er dan ook mensen stáán in de positie.
Verdedigend gaven we niets weg: alleen een cornerbal en een vrije trap die er dan ook in gaat via een kopbal. Maar voetballend zijn ze eigenlijk niet gevaarlijk geweest de eerste helft.
Bij die 2-2 moeten we alleen sneller staan! Het zag er lullig uit voor Hensen, maar die was gewoon nog te druk met organiseren. Dat moet gewoon sneller op zijn plek staan. Jaime wil vaak té veel zijn ploeg helpen met z’n coaching, dus wat dat betreft ben ik niet zo ongelukkig met die goal, want het is ook meteen een leermoment.
Het was inderdaad een hele fraaie goal van Hidde van der Veldt. Dat is wel eens een beetje de strijd tussen hem en mij, dat hij op een goede manier gebruik maakt van het wapen dat hij heeft. Daar moet hij nog meer aan werken.“
“Huizen raakte een beetje de kluts kwijt na de tegengoals. Hoe verklaar je dat?”
“Ja, dat is het mentale aspect dat in voetbal natuurlijk heel erg meespeelt. Scoor je dan krijg je een positief effect en krijg je een goal tegen dan geeft dat een domper. Maar ik geef toe dat dat eigenlijk niet zo zichtbaar zou moeten zijn. Ook dat zijn weer leermomenten die we uit vandaag meenemen. Deels kun je dat verklaren door het gebrek aan wedstrijdritme na zo lang stil te hebben gestaan. Maar goed, uiteindelijk komen we vanuit een achterstand terug naar 2-1 en winnen we ‘m na die late gelijkmaker. Dat is toch ook mentale veerkracht die daar uit spreekt…
Al met al een leerzame middag: tegen Berkum was de opbouw beter maar creëerden we minder kansen, nu vond ik de opbouw minder maar zagen we juist weer meer kansen ontstaan. Het was een leuke, sportieve tegenstander in een leuke pot voetbal!”

Hidde van der Veldt

“Soms zit het mee, soms zit het tegen. Ik had het idee dat het voor jou vanmiddag mee zat,” vraag ik Hidde van der Veldt die met een aandeel in alle drie de Huizer goals de titel Man-Of-The-Match uiteraard niet meer kon ontgaan.
“Ja, als je die derde meetelt, dan was ik inderdaad betrokken bij alle drie de goals, maar een groot aandeel…” aarzelt hij (te) bescheiden.
“Nou, bij die eerste twee in ieder geval een fiks aandeel! Die eerste was écht een onmogelijke goal! Hoe kom je erbij om te schieten?”
“Tja, voor mijn gevoel was het op dat moment de enige mogelijkheid om te scoren. Toen ik keek zag ik niet zo snel een gaatje om iemand te kunnen bereiken voor de goal. Dus toen besloot ik het maar zelf te doen. Die keeper zal het ook niet zo verwacht hebben.”
“Ook die voorzet op Joshua bij de 2-2 was perfect…”
Met “Mwoah… Het was niet écht een hele perfecte strakke voorzet, het was meer dat Josh gewoon goed timede,” probeert de bescheiden Van der Veldt zijn aandeel in de 2-1 wat af te zwakken. “Bij die derde goal zag ik Theo Visser vanaf de rechterkant opkomen en ik riep om de bal. Theo zag me denk ik niet, maar hoorde me wel en toen de bal kwam viel die net tussen mij en de keeper in waardoor hij hem voor de voeten van Freek bokste die hem keurig inschoot…”
“Waarom zien we deze Hidde niet élke week?”
“Haha, omdat ik sowieso niet elke week speel en ook niet altijd in de spits. Ik hoop er dit seizoen wel wat vaker in te staan en dat deze wedstrijd een goede voorbode is voor m’n seizoen dat komen gaat. Ik moet inderdaad oppassen dat ik niet het etiket ‘eeuwig talent’ opgeplakt krijg en het wordt tijd dat ik dat etiket ga ‘inlossen’!”

Frank van den Bosch

Klein maar dapper. Ook tegen Berkum viel me dat kleine actieve spelertje al op en vandaag speelde Frank als een ware routinier op het middenveld en leek bij tijd en wijle de spil van het elftal te vormen.
“Ja ik ben natuurlijk heel klein, dat weet ik,” lacht Frank als ik hem plaag met de titel ‘pupil van de week’. “Ja, natuurlijk worden er wel eens grapjes gemaakt, maar verder ben ik heel erg goed opgevangen door het team. Dat accepteer ik en vind ik ook leuk. Ik ben inderdaad niet bang en probeer alles te geven. Al zijn ze twee meter, ik probeer elk duel te winnen en het beste eruit te halen.
Het is inderdaad jammer dat ik niet gescoord heb, maar ik probeer in ieder geval dominant te spelen, dat zit in mijn spel opgesloten. Ik eis graag ballen op om ze te verdelen. Helaas kwam daar vandaag nog niet echt iets concreets uit qua doelpunten, maar als ik ze blijf geven, dan komt ook dat vanzelf goed.
Dit is mijn tweede jaar hier bij Huizen. Ik kwam van NVC Onder 19. Ik had het daar wel heel erg naar mijn zin, maar ik wilde toch eens kijken of ik op hoger niveau ook mee kon. Dus toen Huizen bij me kwam heb ik dat met twee handen aangegrepen. En ik moet zeggen dat ik het uitstekend naar mijn zin heb - het is een heel leuk team en er wordt niet alleen hard getraind maar ook veel gelachen.
Natuurlijk is het voor mij wennen om tegen oudere tegenstanders te spelen, die groter, zwaarder en langer zijn dan ik. Al bij de eerste training hier bij Huizen merkte ik dat er echt een tandje bij gezet moest worden, dat ik veel meer moest geven. Ook bij de eerste wedstrijd tegen Katwijk merkte ik dat ze er veel feller bovenop zaten en dat het gelijk echt ‘mannenvoetbal’ was. Best wel wennen, maar ik probeer me steeds verder te ontwikkelen en te verbeteren. Ik was tegen Katwijk heel erg zoekende. Ook omdat ik het liefst vanaf het middenveld speel en ik die wedstrijd min of meer linksbuiten kwam te staan. Daardoor was ik wat zoekende in die positie en kwam niet echt lekker in mijn spel. Dan probeer ik in ieder geval hard te werken. Tegen Berkum ging het al beter en vandaag heb ik wel lekker gespeeld en heb wat mooie passjes kunnen verzenden…”
Aldus deze opvallende kleine bezige bij waar mijn voetbalhart toch wel wat sneller van is gaan kloppen vandaag…

Apenstaartjes Kijk Op De Zaak

Opnieuw een nipte overwinning. Een overwinning die dus eigenlijk wat ruimer uit had moeten vallen gezien de kansen die ook nu weer onbenut bleven. In mijn column op GooischGras.nl had ik het al over het gebrek aan wedstrijdritme dat zich nu als een deken over het totale amateurvoetbal moet uitstrekken. Als een individuele speler na maanden revalidatie terug het veld in komt, dan heeft deze altijd wat tijd nodig voor de automatismen weer volledig terug zijn en het oude niveau weer benaderd wordt. Zonder de naweeën van de blessure uiteraard, gaat dit op voor alle spelers: weer even ‘erin’ komen, weer die scherpte hervinden, weer helemaal ‘de oude’ worden. Ik heb ook nog nooit zoveel strafschoppen zien missen als de afgelopen weken. Gewoon een kwestie van scherpte, wedstrijdritme, routine. Het vertrouwen dat je die bal goed raakt moet nog een beetje herstellen. En dan neem je ‘m dus met wat meer ‘zekerheid’ qua richting en snelheid en dat geeft de doelmannen de kans te excelleren.
Met drie tegenstanders die Huizen er toch uiteindelijk niet onder wisten te krijgen is Huizen lekker bezig. Het blijft oefenen en resultaten in de oefencampagne geven geen enkele garantie voor resultaten in de competitie. Maar het voelt wel lekker! Het is goed voor de sfeer in de ploeg, de moraal, het zelfvertrouwen.
Dinsdagavond komt Urk op bezoek. Weer een tegenstander waar Huizen de tanden in mag gaan zetten. Weer en tegenstander waarvoor we de mouwen op zullen moeten stropen. De lat wordt met de wedstrijd hoger gelegd en zaterdag volgt dan hoofdklasser Capelle. Nog een laatste ‘repetitieweek’ tegen SDVB en Roda Boys en dan de eerste officiële wedstrijd voor de beker tegen Loosdrecht. En daarmee gaat het seizoen dan toch echt los…

Het aftellen is begonnen!

Opmerkingen en aanvullingen worden zeer op prijs gesteld:
ron apenstaartje rtpsoftware.nl