Jaimig! Huizen – Genemuiden: 2 – 0

Om des keizers baard: Huizen – Genemuiden

De laatste thuiswedstrijd van dit seizoen. Huizen is veilig, Genemuiden heeft zich al lang en breed geplaatst voor de nacompetitie en Eemdijk weet zich al drie weken verzekerd van de kampioensschaal en dus lijkt dit alle gelegenheid om er een voetbalfeestje van te gaan maken, het weer werkt mee en er straalt een heerlijk zonnetje. Figuurlijk hangen er wél donkere wolken boven de Wolfskamer die deze wedstrijd volkomen overschaduwen: een wat onheilspellende videoboodschap van onze onvolprezen voorzitter Klaas Vos kondigt een onverwacht vertrek van een van onze helden aan, maar weigert vooralsnog te vertellen wie het kwartet van vertrekkende spelers zal completeren. Ik doe wat giswerk, maar na wat onderzoek krijg ik dan een telefoontje: doelman Jaime Hensen! Inderdaad een donderslag bij heldere hemel: ik zag die goedlachse grappenmaker nog wel een aantal seizoenen bij ons onder de lat staan.

Het vertrek van Jaime wordt goed geheim gehouden, ik krijg zelfs de indruk dat de spelers er niets van weten, maar naar achteraf bleek waren ze toch al op de hoogte. Alle ingewijden houden de kaken echter stijf op elkaar en de rijen gesloten, zodat Klaas Vos zijn geheim nog even kan bewaren tot na de wedstrijd wanneer hij de vertrekkende spelers zal toespreken vanaf de middenstip. Uiteraard zal ik Jaime na de wedstrijd nog even proberen apart te nemen over het hoe en waarom van dit onverwachte vertrek.
Vandaag dus Genemuiden dat afgelopen woensdag op eigen terrein met 1 – 2 de bekerfinale verloor van uitgerekend degradatiekandidaat d’Olde Veste! Een wedstrijd waarin Genemuiden ‘het’ gewoon niet had. Geblesseerden en een schorsing hadden het Genemuider middenveld van teveel kwaliteit beroofd, weet teammanager Jan Tuinman me te vertellen. Het is dan ook de vraag met welke instelling de mannen van Rene van der Weij aan deze wedstrijd zullen gaan beginnen: sparen en heel houden voor de nacompetitie, of juist zelfvertrouwen tanken en er nog even vol tegenaan?
Vooralsnog mis ik vier man in de basis van Genemuiden die er de eerste wedstrijd nog wel in stonden: Jens Jurn Streutker en Nick Buitink ontbreken helemaal, Matthias Breman en Yoran Popovic beginnen op de bank.
Bij Huizen de bekende basis, met dien verstande dat de vertrekkende Ritchie Zinga vandaag zijn kunsten mag vertonen en maakt Hidde van der Veldt vandaag wat passen op de plaats voor hem. Naast Van der Veldt ook Remco Helms, Robin Creebsburg, Sebastian van Kammen en Robbie Schipper op de bank naast reservedoelman Olivier Pabon. Hensen keept vandaag niet. Niet alleen vanwege zijn aanstaande vertrek, maar ook omdat hij nog steeds niet helemaal hersteld is van zijn heupblessure. Nu de druk van de ketel is voor Huizen is er geen reden meer om die blessure verder te forceren.
Met het frisse windje pal in de tribune blijkt mijn bodywarmertje toch geen overbodige luxe. Wel hartverwarmend is mevrouw Vos die me ook dit jaar weer verraste met een heerlijk doosje chocola dat met enige afgunst door mijn medesupporters wordt becommentarieerd. De chocolaatjes zijn lekker, maar de waardering die er uit spreekt is heerlijk! Nogmaals mijn hartelijke dank!

Genemuiden komt verkleed als Manchester City het veld op. Beide pupilletjes zijn niet onder de de indruk en jagen hun twee ballen onberispelijk achter doelman Hidde Streutker. Naast me strijkt de scheidsrechterbegeleider neer die bewonderend  mijn schrijftafeltje opmerkte. Klaas Vos zet zich achter de microfoon en vermeldt nog even dat beide hoofdsponsors Van As en Kaasgilde gaan stoppen met hun sponsoring. Onze dank als vereniging gaat zeker naar hen uit voor de steun die we van hen hebben mogen ontvangen. Nog even zwaaien naar ‘de omaatjes’ en dan kunnen we dan toch beginnen…

Aftasten

De openingsfase van de wedstrijd levert niet echt het beeld van twee ploegen die er een voetbalfeestje van willen gaan maken vanmiddag. Van de eerste vijf minuten weet ik met pijn en moeite een rollertje te noteren dat zo door doelman Van Dompzelaar kan worden opgeraapt. Van die fraaie affiche zoals men dat noemt, zien we deze openingsfase niet veel terug op het veld. Het meest frivole dat ik kan melden is de snelle actie langs de zijlijn van Oussama Ben-Kaddour, achtervolgd door Anouar Aktaou die hem op de huid zit. Het is echter Tristen Kroeze die hem de voet dwars weet te zetten. Het zou de eerste van een serie prima voetballende acties van onze jonge vleugelverdediger worden.
Ben-Kaddour steekt even later de bal slim door op Rens van Benthem. De spits maait echter half naast de bal maar weet er zo toch nog een corner uit te slepen. Via de rechtervuist van Van Dompzelaar volgen er dan nog twee corners. Van Dompzelaar gaat akelig onder de eerste van die twee door, maar de defensie weet verdere schade dan die derde corner te voorkomen, voor Huizen tenslotte toch uit de omsingeling weet te breken.
Aan de andere kant lanceert Theo Visser een vuurpijl en komt hij even later een toupetmaatje tekort om een heerlijk ingekrulde vrije trap van Anouar Aktaou bij de tweede paal binnen te kunnen knikken. D’r gaat gewoon een hoop mis op het veld…

Blessure

Dan gaat Thijs Dekker zitten en geeft aan verzorging nodig te hebben. Arbiter Nicholas Henon grijpt het meteen aan om een drinkpauze in te lassen. Nou zat ik natuurlijk lekker koeltjes daar op die tribune, maar het kwam me wat ‘overdreven’ over, zó heet was het volgens mij nou ook weer niet. Maar goed, ik heb makkelijk praten, dus…
Kort na de drinkpauze gaat Dekker er dan af met een blessure en komt Matthias Breman voor hem in het veld. Vanaf hier een spoedig herstel gewenst voor die onfortuinlijke Dekker. Breman doet meteen van zich spreken met een pegel van een meter of vijfentwintig. Een beetje opportunistisch en de bal gaat dan ook ruim over. Een kopbal van Hadde Pleijsier zat even later dichter in de buurt: Jeroen Lamme (weer sterk op dreef) onderbreekt een aanvalspoging van Sijmon Eenkhoorn ten koste van een corner waar Pleijsier dus goed de kruin tegenaan wist te zetten.
Kroeze is dan alert bij een doorbraak van Ben-Kaddour en met een keurige kopbal terug op Van Dompzelaar weet hij koeltjes het gevaar te bezweren.
Beide ploegen weten elkaar aardig aan banden te leggen in dit tactische steekspel. Gevoegd met een ferm aantal misperen en foute passes is het vooralsnog niet echt genieten.

Transpiratie, maar waar blijft de inspiratie?

Het is wat plichtmatig wat beide ploegen ten toon spreiden. Vooralsnog hebben de mensen die voor de zonnige achtertuin kozen vanmiddag gelijk gekregen.
De als altijd weer bedrijvige Sergio Kozjak krijgt een open doekje als hij door hard werken de bal verovert en deze keurig aflevert bij Theo Visser die zich toch meer en meer richting Hidde Streutker leek te gaan bewegen. Visser draait in de zestien tot hij een klein gaatje ziet en haalt dan uit zoals hij dat kan. Helaas stijgt de bal tot over de goal van Streutker, maar het léék tenminste weer op de Visser zoals we die zo graag in actie willen zien: sterk aan de bal, gretig naar de goal.
Geel voor Anouar Aktaou die Bart-Jan Brouwer blokkeert. Een te billijken kaart van de uitstekend fluitende Henon. Met een schuin oog kijk ik op de aantekeningen van zijn begeleider naast me. Op een enkele krabbel na lijkt dat mijn oordeel te bevestigen: weinig aan te merken op deze jonge talentvolle arbiter.
Kozjak ruimt in eigen doelgebied met een duikkopbal een gevaarlijk ogende inzet, de corner die dat opleverde werd zonder veel hoofdbrekens geruimd door onze mannen. Nee, écht enerverend wil het nog maar steeds niet worden vanmiddag…

Uit het niets

Een steekpassje op Bart-Jan Brouwer en de Genemuider komt oog in oog met Van Dompzelaar te staan. Die is snel zijn goal uitgekomen en blokkeert de inzet van Brouwer. Het kost Brouwer even een blessure, maar hij kan de wedstrijd gelukkig voortzetten. Hij trekkebeent wel even, maar al vlug weet hij er al weer een forse sprint uit te persen.
Zes minuten voor de rust scoort Joshua Lo-Asioe dan met een fraaie lob, maar grensrechter Jan Koenderink heeft de vlag onverbiddelijk geheven en Henon honoreert dat signaal en keurt de goal helaas af. Terecht? Ik kon het onmogelijk zien, maar in deze scheidsrechter heb ik inmiddels een blind vertrouwen gekregen…
Genemuiden is een fysiek sterke ploeg zoals Frank van den Bosch twee minuten voor rust moet ervaren in het duel met Ryan van Lente. Het levert hem wel een vrije trap op, net even naast de hoek van het strafschopgebied. Aktaou zet zich achter de bal en draait de bal goed voor. Doelman Streutker bokst de bal gestrekt uit zijn doelgebied, maar dan valt de bal net buiten de zestien voor de voeten van Theo Visser. En dan is het ‘kaassie’ voor onze topscorer: met een koele schuiver jaagt hij de bal in de hoek achter Streutker en zet Huizen op slag van rust op een 1 – 0 voorsprong! Een goal die niemand echt zag aankomen, want dit leek op een typische 0 – 0 uit te gaan draaien…
Even wat frustratie bij Nouredinne Boutzamar als arbiter Henon vlak voor de tribune opnieuw een overtreding op Frank van den Bosch constateert. De gefrustreerde ‘veeg’ die Boutzamar maakt mist Frank op centimeters, maar Henon voelt de wedstrijd uitstekend aan en doet of hij niets gezien heeft. Dit was gewoon geen wedstrijd voor veel kaarten en al helemaal geen rode…

Rust

De 1 – 0 kwam dus als een donderslag bij heldere hemel tot stand. Niet onaangenaam, want eigenlijk verdiende geen van beide ploegen te scoren. Zoals ik al stelde werd er aan dat veelbelovende affiche op het veld weinig uitvoering gegeven. Het spel was slordig, onbegrijpelijke missers en misverstanden, slecht schutterswerk regen zich aaneen tot een eerste helft die het verlangen naar een ligstoel in de zonnige achtertuin alleen maar aanwakkerde. Je kunt je haast niet voorstellen dat je dit over een paar weken als de zomerstop voortduurt toch weer écht gaat missen…
De tussenstanden op de andere velden verraden dat het ook daar weinig anders is. d’Olde Veste lijkt goed bezig zich aan rechtstreekse degradatie te onttrekken, al kan die laatste speelronde nog aardig roet in dat Steenwijker eten gooien. Ook onze buren De Zuidvogels lijken lekker op weg naar iets moois, maar ook daar hangt er vel van die laatste speelronde af. Volgend jaar weer een derby? Het zou een feest voor de wederzijdse penningmeesters zijn!

Warm lopen

Beide ploegen komen zonder wijzigingen terug voor de tweede helft. Wel is Remco Helms aan een warming-up begonnen.
Genemuiden lijkt het beste bij de les als een aanval zich diagonaal door ons strafschopgebied rommelt. De bal glipt door naar de bij de tweede paal volledig vrijstaande Sijmon Eenkhoorn die in zijn besluiteloosheid hoe de bal aan te nemen het leer gewoon aan zich voorbij ziet glippen… Het is een typerend moment voor deze wedstrijd: een simpel tikje had maar zo de gelijkmaker betekend.
Ook Hidde van der Veldt mag zich dan gaan opwarmen. Op het veld draait een ijverig spelende Zinga een heerlijk slotakkoord van zijn Huizer bestaan in elkaar: ongrijpbaar dwarrelt hij langs de Genemuiders en lijkt vastbesloten in ieder geval vandaag de hoog gespannen verwachtingen waar te willen maken. Tot een treffer of een goede voortzetting leidde het echter nog niet, en dat was toch wel een beetje het probleem met deze dribbelkoning. Maar vandaag was Zinga dus een lichtpuntje op het veld!
Na vijf minuten in deze tweede helft komt Helms dan Kogeldans aflossen.
Als Huizen een aanval over de flank tot in het strafschopgebied weet door te zetten fluit Nicholas Henon ineens af en kent Huizen een indirecte vrije trap toe binnen de zestien! Een hoogst ongebruikelijke actie van Henon. Hij spreekt even wat Genemuiders vermanend toe en als Huizen de vrije trap voor de goal brengt ontstaat er een flipperkast-situatie die uiteindelijk toch niet achter Streutker eindigt. Er gebeurt een hoop, maar zelden wat goeds…

Kansen

Frank van den Bosch breekt dan uit en rand zestien probeert hij de bal langs doelman Streutker te glijden. De inzet mist de kracht en de doelman pakt simpel. De wil is er wel, maar de uitvoering laat ook nu weer te wensen over.
Yoran Popovic wordt dan door coach René van der Weij ingebracht voor Oussama Ben-Kaddour. Ben-Kaddour was toch wel één van de smaakmakers bij de Genemuiders en ik vermoed dan ook dat Van der Weij zijn smaakmaker wil sparen voor de nacompetitie.
Weer een schiettent voor de Huizer goal als Van Dompzelaar opnieuw volledig mis zit bij een hoge voorzet. Is dat een gebrek aan wedstrijdritme van onze jonge doelman? Of voelt hij de druk van de ogen die nu op hem gericht zijn nu Hensen zijn vertrek heeft aangekondigd? Twee keer spat een Genemuider inzet op de lat en ik kom ogen en tijd tekort om het allemaal te beschrijven. Nogmaals: er gebeurde een hoop, maar weinig hoogstaands… Een inzet scherp en laag bij de eerste paal en nu zit Van Dompzelaar er goed bij. Is hij het die de bal weg ketst, of was het de paal?
Frank van den Bosch poogt Streutker te verschalken via de hak van Aren van de Wetering, maar de doelman is op zijn post en pakt de van richting veranderde bal netjes voor hij binnen kan vallen.
Opnieuw zit Sijmon Eenkhoorn mis bij een goede voorzet vanaf de flank. Nee, dit was niet echt de wedstrijd van Sijmon Eenkhoorn…
Huizen kwakkelt, wankelt en pompt om niet te verzuipen. Dan ineens een uitval en een prachtige pass van Zinga die Visser bereikt. Twee keer loopt Visser zich echter stuk op die hechte Genemuider defensie.

Wissels

Onder luid applaus verlaat Anouar Aktaou voor de laatste keer het veld op de Wolfskamer. Een ongelukkige combinatie van factoren deed de wegen van Anouar en Huizen scheiden, maar het applaus verried de waardering die het Huizer publiek voor deze sympathieke reus voelde. Het ga je goed Anou! Het zou een groot verlies voor de voetbalsport betekenen als je je voetbalschoenen nu al aan de wilgen zou hangen! Ik hoop dat je snel door een goede club word opgepikt! Robin Creebsburg neemt de resterende minuten voor hem waar.
Ook Ritchie Zinga krijgt een applauswissel en wordt vervangen door Hidde van der Veldt. Sebastian van Kammen mag ook minuten maken in deze laatste thuiswedstrijd en komt Joshua Lo-Asioe aflossen.
Het heeft allemaal wat ‘feestelijks’ al die publiekswissels. Bijna had Theo Visser die feestvreugde nog een extra zetje gegeven als hij een uitermate bekeken krulbal loslaat die helaas via de binnenkant(!) van de tweede paal het veld weer in kaatst. Een bal die een beter lot en een betere wedstrijd had verdiend!
Ook Jeroen Lamme waagt zich in de aanval en is dicht bij een treffer als hij bij de eerste paal opduikt en zijn inzet door doelman Streutker geblokkeerd ziet.
Diezelfde Jeroen Lamme kringelt zich kort daarop als een slangenmens om Sijmon Eenkhoorn heen, als Eenkhoorn zich gevaarlijk op de rand van onze zestien begeeft. Keurig slingert het been zich om de robuuste aanvaller heen en weet zo het gevaar met een ferme trap te keren. Degelijke pot weer van die Lamme! Van Kammen doet dan geroutineerd en al even degelijk de rest.
Van Dompzelaar laat dan toch zien dat hij best kan keepen: met een katachtige reactie ranselt hij een inzet ‘uit de kluts’ uit zijn goal.

Slotfase

De slotfase van de wedstrijd is aangebroken met nog een dik kwartier en en wat in te halen drink- en wisseltijd. Creebsburg zet goed door op pure wilskracht en ook Hidde van der Veldt weet wat tackles te overleven. De weg is helaas nog lang en uiteindelijk loopt Hidde zich dan toch vast op die fysiek sterke defensie van de Genemuiders.
Ook voor Robbie Schipper een debuut. Hij komt voor Kozjak die zeker ook een publiekswissel verdiende. De derde generatie ‘Schipper’ in Huizen 1: na opa Piet en vader Mark, nu dan ook Robbie. Het paste prima in de feestelijke festiviteit die deze wedstrijd inmiddels aan het worden was.
Minuut tachtig en dan zet die immer bedrijvige Frank van den Bosch zelf een aanval op die via Hidde van der Veldt weer voor de voeten van Frank terecht komt. Het is een drie tegen twee situatie en eigenlijk was afleggen de beste optie, maar gretig zet Van den Bosch zelf door en via de handen van doelman Streutker valt dan toch de 2 – 0 binnen. De strijd lijkt daarmee wel gestreden en Huizen kan zich op gaan maken voor de feestelijkheden die het thuisseizoen moeten gaan uitluiden.
Dennis Lamme onderscheidt zich deze slotfase door als een soort Knollsy (die Westham fan die in zijn eentje die krankzinnige AZ meute van de trap mepte) iedere inzet op de rosse knikker te nemen. En dan is het klaar: Huizen klimt drie puntjes in het linker rijtje en Genemuiden kan zich redelijk ongeschonden – als Dekker bijtijds herstelt – opmaken voor de nacompetitie.

Arnold Klein

Ik krijg onze coach die terecht tot Man-Of-The-Match (of eigenlijk Man-Of-The-Season) werd uitgeroepen pas te spreken na zijn praatje in de bestuurskamer. Bij het afscheid van Jaime Hensen schoot hij even vol en om met Meatloaf te spreken er was onder de aanwezigen ‘not a dry eye in the house’. Ik gun hem dus even de tijd. Het lijkt zo’n koele kikker, maar nu brak toch ook de gevoelsmens Klein heel even door.
“Een wedstrijd om des keizers baard. Merkte je ook dat de spanning er bij de jongens een beetje af was na vorige week?”
“Ach, laat ik het zo zeggen: vorige week was voor ons natuurlijk het belangrijkste. We wisten dat Genemuiden afgelopen woensdag de bekerfinale verloren had en dat ze dus een eerste klap hadden gehad. En daar wilden wij ze nog een klap bovenop geven. Daar was eigenlijk iedereen toch wel op gebrand. Toch vond ik dat Genemuiden wat beter aan de wedstrijd begon dan wij, wij begonnen wat stroef. Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen we gelukkig beter in ons spel en konden we de vrije man beter vinden en werd het meer een wat op en neer gaande wedstrijd. We hebben toch hele fases in de wedstijd goed mee kunnen voetballen met een ervaren en geslepen ploeg, waarbij voor hen de angel er natuurlijk helemaal uit was omdat zij zich moeten richten op de nacompetitie.”
“Het moet toch voor onszelf ook prettig zijn om die laatste punten binnen te slepen, zodat je niet met het gevoel eindigt dat je maar net met je hakken over de sloot binnenboord bent gebleven…”
“Mwoah, ik denk lijfsbehoud is lijfsbehoud, maar ik snap je redenering. Ik had voor mezelf een doel gesteld van veertig punten voor dit seizoen. Die hebben we nu ook gehaald. Ik vind dat je voor je team en het wederzijds respect gewoon de plicht hebt om er alles uit te halen, ook deze wedstrijden nog. Wellicht was de selectie toch net niet breed genoeg om aanspraak te kunnen maken op meer.”
“Ik vond Tristen Kroeze vandaag opvallend sterk spelen…”
“Ja, als de druk van zijn schouders valt, dan kan Tristen boven zichzelf uitstijgen. Hij heeft de neiging zichzelf na kritiek wat teveel naar de achtergrond te drukken, terwijl hij toch wel weet wat hij kán! Of je nou wisselspeler, jeugdspeler of basisspeler bent, je moet ook gewoon van je af leren bijten. Het is leuk om bij de eerste selectie te zitten, maar je moet ook méér willen. En Tristen dééd dat vandaag! Het is dat ik ‘m vandaag was, maar ik denk dat hij zeker kans maakte om Man-Of-The-Match te worden!”
“Toch hebben we voor die positie weer iemand aangetrokken. Dat wordt voor jou nog een luxeprobleem…”
“Ach, we dachten voor het begin van het seizoen ook dat we luxeproblemen zouden hebben, maar in de praktijk zijn die er eigenlijk misschien wel nooit geweest. Ik denk dat het gewoon gezonde concurrentie is. Uiteraard ben en blijf ik dan de ‘boeman’ voor de spelers, maar dat is inherent aan het vak van trainer. Anderzijds moeten de spelers er ook zelf voor gaan. Als je bij Huizen voetbalt, weet je dat je met concurrentie te maken gaat krijgen. Je weet dat Huizen niet alleen voor de lol speelt, maar ook verder wil. Dat wil ik zelf ook en ik ga deze zomer voor mezelf op een rijtje zetten welke doelstelling ik voor komend seizoen weer heb.
Nee, ik ben er nog niet uit wat we verder met de vacature onder de lat gaan doen. Tim (Van Dompzelaar, Red.) pakte de ballen die hij moést pakken. Bij de hoge ballen zag hij er wat minder uit, maar dat kan ook een stuk wedstrijdritme zijn. Ik herinner me dat ook Jaime daar in het begin de nodige moeite mee heeft gehad. Daar gaan we gewoon met de Technische Commissie goed over nadenken. We kunnen er natuurlijk een sluitpost bij gaan halen, maar voor alle duidelijkheid: dat is niet per definitie ook meteen de eerste keeper. Die gaat gewoon de concurrentiestrijd met de overige keepers aan. Geen van de keepers heeft nog echt ‘vlieguren’ in de vierde divisie gemaakt en je ziet ook aan de andere spelers hoe die ook moeite hadden om aan dat niveau aan te tikken. Het is een beetje de kip en het ei: als je de kans niet krijgt die minuten te maken ga je ook die ervaring niet opdoen die nodig is op dit niveau.
De laatste wedstrijd tegen Eemdijk moeten we nog even vol aan de bak. Die hebben weliswaar de titel en de beker al gepakt, maar die zullen toch ook nog wel voor eigen publiek een leuk slotakkoord willen neerzetten. Vandaag hebben wij goed georganiseerd gespeeld, al was het een beetje een tactisch schouwspel. Er is niks mooier dan tegen een kampioen te mogen eindigen…”

Tristen Kroeze

“Het is dat de titel Man-Of-The-Match al voor de wedstrijd vergeven was, maar anders was jij toch echt één van mijn kandidaten geweest…”
“Dank je! Van tevoren wist ik dat die nummer zeven (Ben-Kaddour, Red.) een van hun betere spelers was, dus ik was er op gebrand hem uit de wedstrijd te spelen. De eerste paar ballen wist ik te onderscheppen en dat gaf meteen een goed gevoel qua zelfvertrouwen.”
“Ik vond je vooral ook sterk in de combinatie en in de opbouw…”
“Ja, ik heb wel met vertrouwen gevoetbald vandaag, denk ik. Daardoor kon de bal ook simpel gespeeld worden, als ik de bal kreeg wist ik eigenlijk altijd al wat ik er mee wilde gaan doen. Voor mij persoonlijk was het vandaag wel een mooie pot, inderdaad…”
“Je kijkt terug op best wel een wisselvallig seizoen. Als ik terugdenk aan de 6 – 5 in Utrecht…”
“Daar heb ik nog steeds nachtmerries van! Haha!”
“Ik vind het dan wel heel knap hoe je je daar overheen hebt gezet in de loop van het verdere seizoen…”
“Ja, de eerste paar wedstrijden van het seizoen speelde ik wel lekker, daarna kwam DHSC. Daarna had ik wat ‘vertrouwens-issues’. Daardoor heb ik er om tactische redenen een tijdje naast gestaan. Daarna kwam ik toch weer terug in het elftal en vandaag speelde ik denk ik mijn beste wedstrijd van die laatste serie…”
“Het wordt komend seizoen wel druk op jouw positie: Boterenbrood loopt al weer vrolijk rond te springen en we hebben ook Nathaniël Johnson voor jouw positie aangetrokken. Hoe kijk jij daar tegenaan?”
“Ik geloof dat ik vanaf mijn zesde al een niet onomstreden voetballer ben. Door hard te werken maak ik toch altijd wel de nodige speelminuten. Ik zal dus net als dit jaar weer keihard trainen opdat de trainer gewoon niet om me heen kan en de kansen zien te pakken die ik krijg…”
“Wat dat betreft doe je me een beetje denken aan Maarten Schrama. Iedere trainer die hier kwam riep als eerste dat ie dáár een betere voor wilde. Maar drie weken later stond Maarten gewoon weer in de basis…”
“Als ik met vertrouwen blijf voetballen, dan denk ik dat ik best wel goed mee kan komen op dit niveau. Het is dan aan de trainer welke keuze hij maakt. Maar dat ik daar heel hard voor zal moeten werken, dat ben ik al vijftien jaar gewend…”

Dennis Lamme

Ik heb de afgelopen week eens even op een rijtje gezet hoe vaak ik welke speler voor een interviewtje heb geroepen. Broer Jeroen springt altijd als eerste naar voren om te verkondigen dat ie beschikbaar is. ‘n Geintje natuurlijk – tenminste: dat houdt hij zelf bij hoog en bij laag vol – maar broer Dennis heb ik ondanks een constant uitstekend seizoen pas drie keer bevraagd. Ook nu weer onverstoorbaar bikkelend en zeker in de slotfase de rots in de woelige branding.
“Ik vond je dit seizoen de meest constante en een van onze betere spelers – een ‘sterkhouder’. Ik heb van de week even geteld hoe vaak ik je heb gesproken en kwam tot de verbazende ontdekking dat dat slechts drie keer was…”
“Ik maar drie keer?” piept Dennis verrast. “Waar ligt dat aan? Misschien val ik toch niet zo op, dan?”
“Ik denk dat het ‘m in dat constante zit. Je bent zo goed dat het haast niet meer opvalt!”
“Haha… Ja in de slotfase moest ik nog even stevig aan de bak. Ik kreeg die laatste bal niet lekker op mijn hoofd maar op mijn neus, deed pijn, zeg! Maar inderdaad: ik ben topfit en loop over van de energie. Ik vroeg ook aan de trainer of hij me wou laten staan, want ik had er onwijs veel zin in. Ik ben dit seizoen steeds in de basis begonnen en ben maar twee keer gewisseld waardoor ik ook een bepaalde fitheid heb opgebouwd. Ik heb uiteraard ook wel eens na een zaterdag wat pijntjes gekend, maar dan deed ik het dinsdags even wat rustiger aan op de training en stond ik er zaterdag gewoon weer. Wat dat betreft bof ik wel.”
“Ik ben ook heel blij dat we jou niet op de middenstip hebben gezien na afloop…”
“Ik ben ook heel blij met Huizen. Dit is toch mijn cluppie en zit hier prima op mijn plek en kan hier lekker met mijn broer samen voetballen. Dat is niet veel voetballers gegeven! Daarbij is het ook gewoon een heel leuk team waarmee ik volgend jaar zeker nog een jaartje wil kijken waar we kunnen komen met deze groep. Ik denk dat een periodetje er volgend seizoen best wel in zou kunnen zitten!”

Robbie Schipper

Uiteraard ook even een woordje van onze kersverse debutant die vandaag debuteerde. Helaas had men nog niet op zijn Huizer Taatje gerekend, afgeleid van de ‘haasjes’ die debutanten in Oranje krijgen, maar dat houdt hij ongetwijfeld nog tegoed.
“Ik was natuurlijk best wel eens beetje zenuwachtig, helemaal als de trainer je zegt dat ie je zeker nog even gaat brengen.”
“Hij besprak uitgebreid wat tactische aanwijzingen met je. Nou kan ik me maar zo voorstellen dat dat met die spanning van het debuteren het ene oor in en het andere oor weer uit gaat. Bleef het bij jou een beetje hangen?”
“Ja zeker! Ik zou de linker zône op gaan pakken, hij gaf instructie hoe ik dat moest gaan uitvoeren. Nee, het bleef best wel hangen. Tijdens de warming-up nam ik me voor goed mijn best te doen, natuurlijk en dat ik er gelijk op wilde gaan klappen.”
“Wanneer wist je dat je vandaag je debuut zou gaan maken?”
“Na de rust kwam de trainer naar me toe en gaf aan dat hij me zou gaan brengen. Hij wist nog niet wanneer, maar was wel voornemens me te gaan laten invallen.
Ik hoorde gisteravond pas dat ik op de bank zou zitten. Dan hoop je natuurlijk dat je ook aan spelen toekomt…”
“Volgens mij droom je er dan van dat je ook de winnende maakt…”
“”Haha! Ja, eigenlijk wel. Al ben ik dan een ‘nummer zes’ op het middenveld met de punt naar achteren.”
“Ik dacht dat je meer naar voren speelde…”
“Ik denk dat je in de war bent met mijn vader, die speelde links hangend, haha!”
“Het is een lange traditie van Schippertjes in het eerste…”
“Ja, zeker: eerst mijn opa, dan mijn vader en nu mocht ik dan mijn debuut maken. Heerlijk!”

Nicholas Henon

“Je hebt een keurige wedstrijd gefloten,” open ik mijn vraaggesprekje met onze jonge leidsman. “Het leek me niet een hele moeilijke wedstrijd met twee ploegen die behalve de punten niets meer te winnen hadden…”
“Nou, achteraf is dat natuurlijk altijd makkelijk om te zeggen, maar het blijft voetbal toch? Dat er voor beide ploegen geen echte belangen meer op het spel stonden, dat zag je in het spel ook wel wat terug. Ik had één gele kaart nodig.
Die situatie in het strafschopgebied was naar aanleiding van commentaar op de leiding door spelers van Genemuiden. We gaan gewoon met respect met elkaar om en dus loste ik het op deze manier op. Dat werd ook wel geaccepteerd door de spelers en konden we daardoor daarna ook lekker verder…”
“Waar fluit je volgend jaar?”
“Dat weet ik nog niet. Pas aan het einde van het seizoen horen we waar we naartoe mogen. Ja, ik zit wel in de ‘talent-pool’, zo kun je het wel noemen, ja…”
“Een aanstormend talent, dus…”
“Haha! Het is niet aan mij om dat zo te noemen…”
“Nou, ik geef je vast mee dat ik niet in tranen zal uitbarsten als we je straks nog een keer toegewezen krijgen!”
“Dat is goed om te horen, dank je wel!”

Jaime Hensen

Uiteraard neem ik Jaime even uitgebreid apart om tekst en uitleg te geven over zijn onverwachte opstappen.
“Komt het als een verrassing voor je?” doet Jaime heel verbaasd als we op het bankje op het terras bij de bestuurskamer zijn neergestreken.
“Ja! Zó slecht heb ik toch niet over je geschreven dat je nu de pijp aan Maarten geeft?”
“Ja, dat heeft me de das om gedaan he!” plaagt Jaime. “Nee, maar ik begrijp dat je verbijsterd was. Soms gebeuren er in de privésfeer zaken waardoor dingen lopen zoals ze gaan.”
“Kan je daar iets meer over uitweiden?”
“Ja, ik ben daar heel open over. Ik moest mijn huis in Amsterdam uit. Ik moest tijdelijk terug bij mijn moeder in gaan wonen, want ik kon geen andere woning vinden. Daarbij werd mijn contract op mijn werk ook niet verlengd wat ik ook niet verwacht had. Ook heb ik nog geen relatie waarbij ik me moet verantwoorden. Als je je leven ziet als een boom met wortels, dan zijn er een paar afgestorven. Voetbal is dan wel een hele diepe wortel voor me en is ook een mooie rode draad in mijn leven. Ik wilde heel graag een keer de wereld zien. In mijn familie heb ik ook een stel wereldreizigers dat gaat en staat waar en wanneer ze maar willen en dat wil ik nu ook heel graag. Ik wil gaan beginnen in Australië, dan Japan, Bali. Momenteel zit een maatje van mij in Australië. Nee, ik sluit daar niet bij aan. Ik wil mezelf een beetje tegenkomen en losbreken uit het leven dat ik hier heb. Door alle omstandigheden denk ik dat dit het moment is om dat nog eens een keer te doen. Ik ben negenentwintig en denk dat zo’n ervaring je zoveel wijzer maakt. Dus dat is een persoonlijke keuze. Wel een moeilijke keuze, want ik voel me hier bij Huizen bijna kind aan huis. Ik ben een sociaal gericht mens, overal sla ik een arm omheen, daar houd ik van, zo steek ik in elkaar. Dat maakt het wel heel moeilijk om het voetbal los te laten. Donderdag heb ik de knoop definitief doorgehakt. Ik liep uiteraard al wel een tijdje met dit idee in mijn achterhoofd. Vrijdag heb ik iedereen ingelicht, mijn moeder heeft me ook op het hart gedrukt om de club niet langer te laten wachten. Ik snap dat ik de club wel een beetje voor het blok heb gezet met dit besluit…”
“Hoe definitief is dat besluit?”
“Ja, dat is definitief… Ik moet nu gewoon gáán…”
“Omdat je zelf aangeeft dat voetbal een rode draad in je leven is. Een wereldreis kan je tot je tachtigste nog maken, voetbal houdt toch snel op…”
“Het is maar een jaar. Ik wil gewoon een jaar de wereld zien en gewoon even ‘de diepte ingaan’. Zaken zien die ik nog nooit heb gezien…”
“Als je wat ouder was geweest, dan had ik het gewoon een ‘midlife crisis’ genoemd…”
“Ja, dat snap ik, maar het is ook maar een jaartje, Ron… Wie weet ben ik over een jaartje gewoon weer terug.”
“Dan is die plek onder de lat waarschijnlijk al bezet…”
“Ja, misschien is die deur dan ook wel dicht, dat kan ook, natuurlijk…”
“Ik denk dat de groep qua persoon ook een jas uitdoet met jouw vertrek. Je was toch een van de gangmakers…”
“Ja, sommige jongens die wat minder van mijn persoonlijke situatie op de hoogte waren, die schrokken er ook van. Ik ga iedereen ook heel erg missen, dit was echt een fantastische groep samen. Dat heeft me toch ook wel heel erg aan het twijfelen gebracht of ik deze groep wel zou moeten gaan verlaten, de trainer, de staf, allemaal mensen waar ik echt ontzettend goed mee om kon gaan. Het werden bij wijze van spreken gewoon maatjes van me. Maar ja, het is gewoon een lang gekoesterde droom om de wereld in te trekken. Maar ik blijf het moeilijk vinden om dit boek hier achter me te sluiten.”
“Misschien komt het omdat ik als mens denk ik anders in elkaar steek, maar ik denk dat ik zelf juist als ik mijn werk, mijn huis kwijt zou zijn, als mijn leven op losse schroeven zou komen te staan, dat ik dan juist vast zou houden aan de laatste vastigheden die ik heb…”
“Ja, dat begrijp ik ook heel goed en dat was voor mij ook de twijfel. Maar het speelt al zo lang, en ik heb het altijd zo graag willen doen, ik ga echt een droom achterna. En ja, het is maar één jaar. En hoeveel jaren komen er nog waarin ik hier gewoon aan een baan, een huis en een relatie vast zal zitten, hoeveel kansen krijg ik hier nog voor?”
“Je weet hoe een ansichtkaart werkt?”
“Haha! Nee, dat is van voor mijn tijd! Ik doe alles met app’jes…”
“Nou, ik zou het wel heel leuk vinden als je me een beetje op de hoogte houdt van je ervaringen en omzwervingen…”
“Maak je geen zorgen! Ik blijf contact houden met de club! Ik ontving zoveel hartverwarmende reacties van de mensen hier, dat doet me gewoon enorm goed…”
En dus nemen we afscheid van een van onze populairste spelers. Ik neem me altijd voor om me niet te hechten aan spelers, want hoe dan ook zijn het altijd ‘passanten’. Maar deze keer doet het toch een beetje meer zeer dan anders om afscheid te moeten nemen. Ik hoop dat Jaimes droom geen nachtmerrie wordt en hoop nog regelmatig van zijn omzwervingen te mogen vernemen…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Over de wedstrijd kunnen we kort zijn: hij moest gespeeld worden en de ploegen deden hun plicht. Drie punten erbij is gewoon lekker, het linker rijtje is binnen handbereik en volgende week moeten we zien in Eemdijk om die positie te handhaven. Veilig is veilig, memoreerde Klein na afloop en dat is natuurlijk ook zo. Maar toch voelt een achtste plek veel lekkerder dan eentje maar kielekiele boven de degradatiestreep.
Directe handhaving, veertig punten was de doelstelling. Ik hoop dat dat er nog drieënveertig worden en ga dan lekker richting Zuid-Frankrijk om me weer op te laden voor een nieuw seizoen. Dus nog één keer tot volgende week!
 

Met excuses voor de late publicatie. Ik hoop dat het het wachten waard was...

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL