Jammer: Genemuiden – Huizen: 2 – 1

Op herhaling in Genemuiden

Drie december en koning Winter prikt dan toch eindelijk door die ‘Global Warming’ heen: 2 graden geeft mijn thermometer aan als ik op de Wolfskamer arriveer. Vroeg ook, want om onze wedstrijd in en tegen Genemuiden voor die van ons aller Oranje te kunnen beëindigen beginnen we daar in Genemuiden een half uurtje eerder. Chauffeur Hans blijkt niet alleen graag te zingen, maar ook een fanatiek Oranjefan en heeft de bus passend ‘aangekleed’, waarbij zichzelf met een fel oranje colbert niet ontzien heeft.

> Fotoverslag

Het venijn van deze competitie zit ‘m in de staart, want de resterende twee wedstrijden voor de winterstop gaan voor Huizen tegen de nummers één en twee van de ranglijst. Te beginnen met die laatste: Genemuiden.
In de voorbereiding op dit seizoen oefenden Huizen en Genemuiden tegen elkaar en wist Huizen er zelfs met een bescheiden 1 – 2 winst vandoor te gaan. Dat schept vertrouwen. Ook het feit dat we de laatste drie wedstrijden winnend wisten af te sluiten. Goed, daar zat dan ook een 9 – 0 monsterzege in de bekerstrijd tegen vierdeklasser SVW’27 tussen, maar toch: we achten ons bepaald niet kansloos als we de bus instappen voor de lange tocht naar Genemuiden.
De bus die chauffeur Hans overigens nu pontificaal op het fietspad heeft moeten parkeren. Gemeente Huizen: doe hier toch eens iets aan! Iedere week moet er een bus een aanslag plegen op de verkeersveiligheid en aangezien half Huizen op de schop ligt, kan een fatsoenlijke busparkeerplek er vast ook nog wel vanaf. Als straks die appartementen er staan is het te laat!
‘Jeeeenemuiden!’ Ik hoor nog steeds die stem uit ‘Spel zonder grenzen’ met Dick Passchier. Een TV-show waarin diverse gemeenten elkaar op zeephellingen bestreden en waar Genemuiden steevast deel van uitmaakte. Maar ook denk ik terug aan die oefenoverwinning destijds met Mark Daalderop en Joe Lamptey in de gelederen, waarin we de Genemuiders van het kastje naar de muur speelden en het daaropvolgende seizoen kneiterhard tegen degradatie aanliepen… Ik hoop nu toch echt dat die geschiedenis zich wat dat laatste niet herhaalt, maar een soortgelijke wedstrijd zou me zeker welkom zijn.
De opstellingen die me keurig worden aangereikt in de warme bestuurskamer leren me dat het Genemuiden van de voorbereiding grotendeels weer opgetrommeld is: de meeste namen komen me bekend voor van de gewonnen oefenpot.
Het zelfvertrouwen krijgt wel een tikje als ik de uitgeklede selectie van Huizen zie: we hebben een brede bank, maar als ik de lijst met afwezigen bekijk is het toch wel even slikken: Kozjak geblesseerd, Hensen geblesseerd, Zschusschen geblesseerd, Kogeldans afwezig door privé-verplichtingen, Kooij eerder met winterstop… Zonder onze invaller doelman Van Dompzelaar ook maar iets tekort te willen doen: als je tegen nummer twee van de ranglijst moet aantreden wil je toch die zekerheid van je vaste doelman graag op het wedstrijdformulier terugzien.
Daardoor wordt de bank voornamelijk bevolkt door aanstormend talent: Tijmen Bakker, Robbie Schipper, Robin Creebsburg, Rowdy Perez, Tim Boterenbrood en reservedoelman Olivier Pabon.
Op een formulier op ons tafeltje kan je de verwachte eind- en ruststand invullen. Ik vul optimistisch 0 – 1 en 0 – 1 in met een treffer in de 23^e minuut. Tegen beter weten in?
Als de ploegen de kleedkamers uitkomen voor de wedstrijd zien we dat Huizen over het bekende Real Madrid-wit het lichtblauwe reserveshirt van Genemuiden aan heeft getrokken. Twee shirts over elkaar, het lijkt me met deze kou geen overbodige luxe, maar u weet: ik ben een watje…

Brutaal

Huizen open brutaal en de snelle Timo Vos laat zijn tegenstander Rik Doorn zijn hielen zien. De voorzet wordt half gemist door doelman Hidde Streutker en belandt zo voor de voeten van Theo Visser aan de andere kant van het strafschopgebied. Visser waagt een poging die echter voorlangs stuift. Huizen blaakt van het zelfvertrouwen en toont geen enkel ontzag voor het hoog geklasseerde Genemuiden.
De eerste corner is in de derde minuut wel voor de thuisploeg: de bal komt voor en bij de tweede paal jaagt Arend van de Wetering de bal spijkerhard naast de goal van Van Dompzelaar.
Maar Huizen blijft aandringen en dicteren. Twee minuten later levert Hidde van der Veldt na een splijtende pass te hebben ontvangen een strakke voorzet af die voor de neus van doelman Streutker maar rakelings gemist wordt door de Huizer voorwaartsen. Van der Veldt had het weer eens ouderwets op de heupen en kort na deze actie probeert hij het met een balletje binnendoor terwijl hij zelf buitenom passeert. De dubbele dekking van de Genemuiders voorkomt dat deze gewaagde passeerbeweging slaagt.
Dan een corner voor Huizen. De bal komt voor en in een kluwen spelers kaatst Joshua Lo-Asioe de bal rakelings naast. Nee, Huizen is zeker niet kansloos!
En die Huizer druk zorgt dan voor en langlopende aanval waarbij achtereenvolgens Timo Vos, Joshua Lo-Asioe en Frank Van den Bosch zoeken naar een schotmogelijkheid maar die steeds verhinderd zien door de wanhopig blokkende Genemuiders. Als dan Frank van den Bosch uiteindelijk toch de trekker overhaalt is de inzet niet voldragen, kan de Genemuider defensie simpel ruimen en gaat Osama Ben Kaddour er met een lange rush vandoor om de bal hard en ruim voor de goal van Van Dompzelaar langs te jagen.

Damn!

En terwijl Huizen de wedstrijd dicteert en Genemuiden tot louter counters dwingt, slaat dan weer die voetbalwet toe: ‘Als je ze zelf niet maakt doet je tegenstander dat wel!’. Een verre inworp van de enige man die met korte mouwtjes op het veld verscheen wordt tot bij de eerste paal geslingerd en valt daar in een kluwen van trappende benen. Het is Martijn Eenkhoorn die half uit de draai de bal ineens richting doel peert. De 1 – 0 wordt met hoorbare opluchting omgeroepen…
Een fikse tegenvaller voor een goed voetballend Huizen en een ongekende meevaller voor Genemuiden dat zich deze ontmoeting heel anders voorgesteld had.
De thuisclub peurt er wel moed uit, want kort daarna zetten diezelfde Eenkhoorn en de wat onzichtbaar spelende Yoran Popovic een fraaie combinatie op die door Osama Ben Kaddour met een pegel recht op Van Dompzelaar wordt afgesloten.
Maar meteen daarna is het Frank van den Bosch die met een snelle uitbraak doorbreekt en goed voor geeft. Recht voor de goal maait Timo Vos echter finaal langs de bal en daarmee gaat deze goede mogelijkheid alsnog verloren.

Gelijk!

Toch komt Huizen kort na deze mispeer alsnog langszij als de weer uitermate sterk spelende Kroeze goed doorzet en de bal strak bij de eerste paal legt. Daar duikt als een duveltje uit een doosje ,wie anders dan, Theo Visser weer op, komt voor zijn man en tikt de bal van dichtbij langs de juiste kant van de paal en zet daarmee de dik verdiende 1 – 1 op dat fraaie digitale scorebord!
Met nog een kwartiertje te gaan tot de rust lijkt Genemuiden toch wat meer in haar spel te komen. De tegentreffer was een wake-up-call en Ben Kaddour krijgt het dan in ons strafschopgebied op zijn heupen. Een scrimmage volgt waarbij alle hands inderdaad on deck bleken en Van Dompzelaar en zijn mannen diverse inzetten moeten keren. Gelukkig komt Huizen hier zonder verdere kleerscheuren uit. Een benauwd minuutje voor onze dapper invaller doelman die het hoofd koel hield.
Net als in de oefenwedstrijd schuwt Genemuiden het fysiek niet. Dat ondervindt Frank van den Bosch vlak voor rust als hij bij de cornervlag neergaat en verzorging nodig heeft. Huizen even met tien man verder. Ook Theo Visser wordt dan getroffen door een soort ‘Kamikaze-tackle’ die zelfs de soms wat lankmoedig fluitende Martin Wever te gortig is en dus Nick Buitink de eerste gele prent van deze wedstrijd oplevert. Als kort voor rust Frank van den Bosch er tussenuit trekt, gaat de noodrem er bij de thuisploeg weer onverbiddelijk op. Natuurlijk heeft Frank niet veel ‘gewicht’ in de schaal te leggen, maar de heupzwaai waarmee hij door de lucht vloog viel voor mijn gevoel toch niet echt meer in de categorie ‘schouderduw’ waar het wat chauvinistische thuispubliek deze actie mee betitelde. Erger was dat ook arbiter Wever er geen been in zag en daarmee een vrijbrief gaf onze kleine spits wat onheus te bejegenen.

Rust

Nadat Ben Kaddour de bal nog een keer diagonaal over de goal van Tim van Dompzelaar had gejaagd gaan we dan aan de warme versnaperingen met een volkomen te billijken 1 – 1 ruststand. Huizen doet niet onder voor de nummer twee van de ranglijst en die fictieve objectieve toeschouwer zou eerder Huizen op die tweede plek hebben vermoed na het zien van deze uitermate boeiende eerste helft dan de thuisploeg. Een enerverende eerste helft met goed voetbal van beide kanten die de toch weer ruim opgekomen toeschouwers de kou bij vlagen deed vergeten.
Geen serieuze warmlopers en gezien het vertoonde spel zie ik daar ook geen aanleiding toe. Daarbij is de bank talentvol, maar uiteraard nog wel licht en onervaren. Wat Huizen nodig heeft zijn mannetjesputters. Alleen Tim Boterenbrood lijkt me van alle reserves aan die omschrijving te voldoen, maar van moeder Boterenbrood verneem ik dat het herstel van de blessure nog maar héél pril is en ik snap dan ook dat Klein hem nog niet in deze wedstrijd voor de leeuwen wil gooien.

Ommekeer

Ik neem maar zo aan dat de deur van de Genemuider kleedkamer lichtelijk geklapperd heeft in de rust, want de mannen van trainer René van der Weij komen met een duidelijk andere instelling het veld weer op. Het overwicht van Huizen verdwijnt als sneeuw voor de zon. Toch weet Huizen er nog een langlopende aanval uit te persen die via diverse tussenstations bij de weer sterk spelende Remco Helms belandt. Remco speelde weer een uitermate degelijke partij, maar zijn schot is helaas veel te zwak om doelman Streutker te verontrusten en Streutker kan dan ook simpel ‘rapen’.
Bij Genemuiden wordt er dan ingegrepen en Rens van Benthem wordt met nummer negen op de rug binnen de lijnen gebracht voor Sijmen Eenkhoorn. Een spits voor een middenvelder denk ik dan maar zo en Van der Weij probeert zo de bakens nog wat verder te verzetten.
Van Dompzelaar zit er dan goed bij als een corner voor wordt geslingerd, maar zit er even later wat minder sterk bij als de bal in wordt gezet. Even moet de defensie alle zeilen bij zetten om een treffer te voorkomen, maar gedisciplineerd weet men het hoofd boven het Genemuider water te houden. Maar Huizen zit nu nadrukkelijk in de verdrukking en komt aan het eigen fraaie spel niet meer toe.
Toch nog een kansje als de bal goed wordt voorgebracht uit een corner en Dennis Lamme bij de paal te weinig kracht achter zijn kopbal weet te zetten. De bal gaat wel goed naar de grond, maar doelman Streutker heeft er goed het oog in. Het scheelde weinig, maar ook weinig is dan helaas al genoeg…

Ai, ai, ai, ai!…

Nog een uitbraak, maar de precisie gaat verloren onder de druk van Genemuiden en de bal waarmee men Visser tracht te lanceren is dan ook duidelijk te ruim bemeten voor onze dappere strijder.
Invaller Rens van Benthem promoveert zich dan tot gouden wissel door met een fenomenale steepass de goede loopactie van Ben Kaddour te bedienen. Als een warm mes door de Huizer boter snijdt Ben Kaddour op de dapper uitkomende Van Dompzelaar af. Onze jonge doelman is echter volstrekt kansloos op de geroutineerde schuiver waarmee Osama Ben Kaddour dit voetballende hoogtepunt van Genemuiden afrondt: de 2 – 1 wordt op de tribune uitzinnig ontvangen. Weinig Genemuiders hielden er nog rekening mee dat hun ploeg de volle winst nog naar zich toe zou weten te harken, want Huizen gaf achterin gewoon ontzettend weinig weg. Maar tegen deze wonderschone steekpass was gewoon geen kruid gewassen!
Aan Huizen de moeilijke taak een ommekeer in het spelbeeld te forceren, want waar Huizen in de eerste helft domineerde, was het toch vooral Genemuiden dat de tweede helft de toon zette in deze nog steeds uitermate aantrekkelijke wedstrijd.

Wissels

Ook Arnold Klein gooit dan wat vers bloed in de strijd. De dartele Rowdy Perez wordt gebracht voor de leeg gespeelde Timo Vos. Timo had veel loopwerk verricht, ook hem valt eigenlijk nimmer minder dan die 100% inzet te verwijten.
Perez is dan meteen betrokken bij een fraaie aanval waarmee Huizen toch op jacht gaat naar de gelijkmaker. Hij bereikt na een goede actie Joshua Lo-Asioe die op zijn beurt een voorzet loslaat die Frank van den Bosch helaas naast de goal van Streutker kaatst.
Geel voor Popovic als hij nadrukkelijk voor de bal gaat staan als Jeroen Lamme een vrije trap snel wil nemen. Professioneel heet dat. Diezelfde Lamme kopt dan rakelings naast als Frank van den Bosch een corner via Matthias Breman forceert. Huizen gaat nadrukkelijk op zoek en weet zowaar weer iets van overwicht te creëren.
Bij Genemuiden komt dan Hadde Pleijsier in het veld voor Nick Buitink die dus al met geel op zak liep en al een aantal malen dicht bij een tweede prent was geweest.
Ook Joshua Lo-Asioe ontkomt niet aan geel als Arend van de Wetering kermend naar de grond gaat. Ik kon vanaf mijn positie niet goed zien wat er precies gebeurde, maar ik neem aan dat Van de Wetering niet ‘zomaar’ naar die koude grond ging.
Pech als Kroeze naar Perez passt en deze de bal net over de zijlijn ziet gaan.
Opnieuw moet arbiter Wever met de hand naar de borstzak als invaller Hadde Pleijsier zijn voorganger naar de kroon steekt en veel te fors op Van den Bosch ingaat. Ook dat heet professioneel: gewoon ‘de beuk’ erin gooien om een tegenstander te ontregelen. Genemuiden is een ervaren ploeg en dat laat zich herkennen in dat voetbal tot aan het uiterste randje dat de arbitrage toelaat en hier en daar een klein stapje eroverheen. Daarbij geholpen door het chauvinistische thuispubliek dat het allemaal maar ‘niks’ vond en de rondvliegende Huizers als aanstellers karakteriseerde.
De vrije trap wordt bij de tweede paal gedropt waar de afwerking helaas geen probleem vormde voor doelman Streutker. Huizen wil wel, maar de stootkracht voorin is gewoon te licht om die Genemuider potten te kunnen breken…
Arnold Klein brengt in de slotfase nog Robin Creebsburg voor Hidde van der Veldt en bij Genemuiden komt Jasper Tuinman nog voor Martijn Eenkhoorn in het veld, maar helaas zou dat voor de stand niets meer uitmaken en loopt Huizen dus toch een ‘bonuspuntje’ mis waar het gezien het vertoonde spel zeker terecht aanspraak had mogen maken.

Arnold Klein

“Weer een wedstrijd die we niet hadden hoeven te verliezen, want het verschil tussen nummer tien en nummer twee van de ranglijst was niet echt zichtbaar op het veld,” constateer ik als ik Arnold Klein in de dreunende feestmuziek van de zegevierende Genemuiders even aan de tand voel.
“Nee, ik vond ons de eerste helft heel sterk spelen, gewoon rustig aan de bal. We hebben gestreden op een een manier zoals we dat van tevoren hebben afgesproken. Dat werd heel goed uitgevoerd: wanneer we terug zouden zakken en wanneer we op zouden pakken, dat hebben de jongens echt heel goed gedaan.
Dat was echter ook meteen het verschil met de tweede helft, toen we aan de bal niet meer de rust op konden brengen waardoor we de bal niet meer lekker voorin konden krijgen en meer onder druk kwamen te staan. Positief is dan wel dat we daarbij eigenlijk toch niet echt kansen weggaven. Hun voornaamste gevaar kwam uit die verre inworpen van ze en daar valt gewoon haast niet tegen te voetballen. Daar kwam ook de eerste goal uit voort. In de rust hebben we dat nog verder doorgesproken en hadden we dat ook helemaal goed staan en werden ze er ook niet echt meer gevaarlijk uit. Maar kijkend naar hun veldspel, dan heb ik eigenlijk geen wezenlijk kwaliteitsverschil gezien tussen Huizen en Genemuiden en waren wij minimaal gelijkwaardig. Zij zijn alleen wel fysiek veel sterker, zijn wat slimmer, krijgen een half tikje en gaan gillend neer en als de arbitrage daar in mee gaat kunnen ze weer tijd rekken om ons uit ons spel te halen. Daarin zijn zij wat verder dan wij. Zij hebben dan ook wel die nummer zeven als voornaamste kwaliteit lopen (Ben Kaddour, Red.). die maakt dan ook de winnende goal.
Ik houd aan deze wedstrijd aan de ene kant een zuur gevoel over omdat een punt zeker verdiend was geweest. Aan de andere kant ben ik trots op mijn spelers hoe ze het vandaag aangepakt hebben en alles hebben gegeven. Het tactisch plan klopte gewoon, maar we zullen toch wat slimmer moeten worden in de fasen waarin we het wat moeilijker hebben.”
“We begonnen met een wat gehavende selectie…”
“Ja, Jaime Hensen was geblesseerd en we hebben met Laurens Kooij gesproken en besloten hem even wat eerder aan de winterstop te laten beginnen zodat hij zich weer wat op kan laden voor na de winterstop. Sergae Kogeldans heeft zijn opleiding met succes voltooid en kreeg daar een reis voor aangeboden.”
“Waarom speelden we eigenlijk in de reserveshirts van Genemuiden?”
“Ja, men had gebeld dat de Groen-gele shirts in principe niet konden, dus werd ons het wit geadviseerd. Alleen was het shirt van Genemuiden aan de achterkant óók wit en dat zou tot verwarring hebben kunnen leiden. Zij speelden thuis en dus moesten wij ons daarin aanpassen.”
“Nog één wedstrijd tot de winterstop, en weer een hele pittige…”
“Nou ja, we wisten van tevoren dat we deze periode vier pittige tegenstanders zouden treffen en dat punten bij Genemuiden uit gewoon ‘bonuspunten’ zouden zijn als we die hadden kunnen pakken. Datzelfde geldt voor Eemdijk, ook daar moet je iedere punt beschouwen als een bonuspunt en we zullen ze dan ook met een bepaald plan moeten zien te bestrijden om die bonuspunten binnenboord te halen!”

Jeroen Lamme

“Een wedstrijd die je op voorhand mág verliezen, maar die je achteraf niet had hoeven verliezen…”
“Ja, ik denk dat een punt wel terecht was geweest, helemaal vanwege onze strijdlust en het spel dat we vandaag op de mat hebben gelegd. We gaven net als in de voorgaande wedstrijden weer nauwelijks kansen weg en dus hadden we in principe wel recht op een punt.”
“De eerste helft vond ik Huizen beter dan Genemuiden, de tweede helft waren de rollen wat omgekeerd…”
“Nee, ik heb ook het verschil op de ranglijst niet helemaal teruggezien in de wedstrijd. Ze hebben voorin natuurlijk wel een paar gasten rondlopen die heel aardig kunnen voetballen en een wedstrijd kunnen bepalen. Maar als ‘team zijnde’ denk ik dat je niet heel veel onder doet voor Genemuiden.”
“Volgende week nog een knoeperd van een wedstrijd tegen Eemdijk…”
“Ja, daar hebben we toch zin in. Een mooie uitdaging om ook tegen de koploper wat neer te zetten. Ik ben het honderd procent met je eens dat we deze eerste seizoenshelft hebben laten zien dat we gewoon op dit niveau thuishoren en mee kunnen. Misschien was het in het begin even wennen aan de tegenstanders en hun manier van voetballen, maar nu met een iets andere tactische aanpak laten we zien dat we hier thuis horen. Juist ook volgende week tegen Eemdijk is het een mooie uitdaging om als laatste wedstrijd tegen de koploper voor het eigen publiek te laten zien wat we kunnen. Ik heb er zin in!”

Tim van Dompzelaar

Met Tim aan mijn zijde steek ik het veld over naar de warme kantine waar Nederland inmiddels op een 1 – 0 voorsprong is gekomen.
“Wanneer hoorde je dat je zou gaan spelen?”
“Donderdagavond hoorde ik dat het waarschijnlijk was dat ik zou gaan spelen gezien de blessure van Jaime Hensen. Vrijdagmiddag kreeg ik het telefoontje dat ik definitief zou gaan spelen.”
“Wat gaat er dan door je heen? Je weet dat je vandaag een fikse tegenstander voor je kiezen zou gaan krijgen…”
“Ja, ik was gewoon heel blij dat ik mocht spelen. Dat is tenslotte waarvoor je op voetballen zit. Het liefst speel ik iedere week en dat het nu een goede tegenstander is vind ik alleen maar mooi. Het betekent gewoon dat ik ook wat te doen krijg als het goed is. Dat voelt toch lekkerder dan de bekerwedstrijden waarin ik toch vaak tegen mindere tegenstanders aan moest treden en gewoon weinig te doen kreeg.
Ik moest er wel voor zorgen dat ik niet te blij ging doen en me gewoon goed zou focussen op de wedstrijd van vandaag. Ik weet dat wanneer ik er moet staan, dat ik er dan ook écht moet staan.”
“Aan de goals kon je weinig doen…”
“Ja, ik was wel tevreden over hoe het ging. Ik had natuurlijk liever gewonnen, want daar doe je het uiteindelijk toch voor. Het team en de staf hadden al voor de wedstijd uitgesproken dat ze alle vertrouwen in me hadden en dat deed me goed voor mijn zelfvertrouwen al die veren in mijn r**t…”
“Als ik Jaime zo zag strompelen, dan vermoed ik dat Eemdijk er voor jou ook wel eens in zou kunnen zitten…”
“Daar hebben we het uiteraard nog niet over gehad. We gaan eerst deze week kijken hoe het met Jaimes blessure gaat. Maar áls ik tegen Eemdijk op doel sta, dan hoop ik uiteraard weer een goede pot op de mat te kunnen leggen. Als we zo spelen als vandaag, dan denk ik dat we het ook Eemdijk nog heel lastig kunnen gaan maken!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

De belangrijkste conclusie van deze wedstrijd is de bevestiging dat we echt wel mee moeten kunnen op dit niveau. Ook deze wedstrijd hoort weer in dat rijtje met ontmoetingen waarin we ons niet wiste te belonen voor ons goede spel en dat begint daarentegen toch wel een beetje een ‘dingetje’ te worden. Waar andere ploegen tegen fikse nederlagen aan liepen deze competitie (vandaag ook AZSV weer, dat met 5 – 0 CSV Apeldoorn van de mat veegde) hing het bij Huizen steeds om één of twee doelpuntjes verschil. Slechts één keer werd de nederlaag met drie goals scherper afgetekend (DETO Twenterand). Maar ja: ook nét niet levert toch gewoon puntverlies op.
Huizen behoudt ondanks de nederlaag de tiende plek op de ranglijst. Een plek die ik persoonlijk gewoon minimaal twee plekken té laag vind. We staan als enige ploeg vanaf plek zeven(!) in de lijst met een positief doelsaldo. Gewoon eigenlijk een heel degelijke ploeg dus, met wat ongelukkige momenten waardoor we wedstrijden als Ajax, HZVV en WV-HEDW niet over de streep wisten te trekken en met lege handen afreisden uit Uitrecht (DHSC) en Steenwijk (Olde Veste).
Zaterdag spitsroeden lopen tegen Eemdijk, de ploeg die maar zo regelrecht de derde divisie in lijkt te gaan koersen. De ‘Diekers’ wonnen overtuigend van Wesley Sneijders DHSC dat toen nog volop meedeed voor die koppositie en het nam daarmee dus overtuigend afstand. Maar Eemdijk is toch ook de ploeg die met lege handen bij Buitenpost en CSV Apeldoorn weer de bus in moest stappen. Toch ook geen ploegen die zich hoog op de ranglijst terugvinden (plaatsen 8 en 9). Dat moét Huizen toch het vertrouwen geven dat ook Eemdijk niet ongenaakbaar is, dat ook een Eemdijk te kloppen is. Iedere ploeg liep dit seizoen al minimaal twee keer tegen een nederlaag op en dat tekent de kracht van deze competitie. Laat het ook de kracht van Huizen tonen!
Ik weet dat het koud is en dat de verleiding groot is de openhaard te verkiezen voor de open tribune. Toch doe ik een dringend beroep op u om de ploeg van alle support te voorzien die we maar op kunnen brengen als Huizer gemeenschap, of de Huizer ‘familie’, zoals onze kersverse voorzitter Klaas Vos het graag noemt. Komt allen in geel-groen uitgedost om onze mannen een hart onder de riem te steken en Eemdijk met lege handen terug naar de dijk te jagen!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL