Karig beloond: Huizen – asc Nieuwland 2-0

Districtsbeker

In wat we min of meer als laatste wedstijd van de voorbereiding kunnen beschouwen, speelt Huizen vandaag de laatste wedstrijd uit de poulefase voor de districtsbeker – het kleine broertje van de KNVB-beker. Tegenstander is het Amersfoortse asc Nieuwland dat medekoploper is in onze poule. Opnieuw ’n tweedeklasser en ik gaf vorige week al aan, dat ik vind dat je als eersteklasser in een poule met louter tweedeklassers eigenlijk zonder puntverlies zou moeten eindigen – noblesse oblige, adel verplicht…
In de namenlijst van onze gasten geen namen die mijn wenkbrauwen doen fronsen. De fusieclub van Amersfoortse Boys en SOVA’54 komt uit in 2B en heeft met een opmerkelijke 0-4 het lastige Waterwijk opgerold en ook Loosdrecht moest er met 1-0 aan geloven tegen de Amersfoorters. Huizen is dus gewaarschuwd. Met volgende week het stugge Woudenberg dat als eerste tegenstander voor de competitie de Wolfskamer aandoet dus een uitstekende gelegenheid voor een gedegen generale repetitie.
Huizen is nog immer niet helemaal op volle oorlogssterkte. Tim Boterenbrood, Ritchie Zinga en Sergae Kogeldans zijn nog steeds niet geheel okselfris en daarbij is Joshua Lo-Asioe geschorst voor deze ontmoeting. En dus moet coach Klein een beetje improviseren en schuift de nijvere Van den Bosch op naar de vleugel.
De publieke belangstelling laat te wensen over. Mijn oproep onze mannen te komen steunen heeft in de Huizer dreven maar matig gehoor gevonden. Het mooie weer heeft daar wellicht de hand in gehad en waren de verlokkingen van de achtertuin of een gezinsdagje wellicht te groot, want om me heen zie ik amper bezette stoeltjes op de tribune. Aan de overzijde – lekker in het zonnetje – wel wat mensen, maar van ‘hele drommen’ kan ik echt niet spreken.

(foto's: Henk Heijnen Fotografie)

Startblokken

Huizen lijkt er zin in te hebben, want het schiet als een speer uit de startblokken. De stadionklok is nog aan het warmdraaien voor de eerste minuut als Theo Visser een goede loopactie afrondt met een tegendraads schot dat al meteen buiten bereik van doelman Jesper Reuvers de paal raakt.
Een fel afjagend Huizen geeft de arme Amersfoorters amper kans op adem te komen. Als een kwade horzel jaagt de schier onvermoeibare Frankie van den Bosch op alles dat een vreemd shirt aan heeft. Het lijkt me een gruwel om tegen zo’n pitbull te moeten spelen. De bal gaat strak naar Hidde van der Veldt die Visser opnieuw in stelling brengt. Deze keer wordt diens inzet met de moed der wanhoop geblokt. De teneur voor deze wedstrijd is echter helder: Huizen heeft Nieuwland bij de spreekwoordelijke strot en is niet van zinnens die greep te laten verslappen. Vloeiende combinaties worden afgewisseld met slimme steekpasses en doelman Jesper Reuvers moet ver zijn goal uit om een diepe bal van Remco Helms voor de aanstormende Dubbeldam buiten de lijnen te rossen. Het is nu al ‘vrouwen en kinderen eerst!’ bij onze gasten, die zich deze openingsfase wellicht toch iets anders voor zullen hebben gesteld.
Een minuut later moet de dapper keepende Reuvers buiten zijn strafschopgebied een bal wegkoppen. Hidde van der Veldt herovert de bal nadat hij aanvankelijk te lang draalde om de bal over de ver uit zijn doel staande Reuvers te lepelen. Dan is helaas de eindpass onvoldoende en gaat ook deze mogelijkheid verloren.

Kansen

De kansen rijgen zich aaneen: Van den Bosch versiert een hoekschop, de kaats met Van Kammen leidt tot een strakke lage voorzet die met moeite geruimd wordt. Van den Bosch stuurt de bal richting Tristen Kroeze die de bal voorgeeft. Half geruimd belandt de bal bij Dennis Lamme die vanaf de rand van het strafschopgebied uithaalt en Reuvers tot een uitermate stijlvolle redding dwingt.
Ondertussen is Nieuwland nog amper richting Jaime Hensen op pad geweest. Jonathan Katshima wil dan een combinatie opzetten met Thijs van Brero, maar de combinatie sneuvelt in wederzijds onbegrip.
Opnieuw steekt Remco Helms – onopvallend, maar uitermate nuttig spelend, de bal richting Van der Veldt. De voorzet vanaf de achterlijn komt gevaarlijk voor, maar de gretige Dubbeldam weet er net het laatste zetje tot over de doellijn niet aan te geven. Dennis Lamme breekt dan door de verdedigingslinie van de Amersfoorters en staat oog in oog met Reuvers. Opnieuw is het deze voortreffelijke doelman die als winnaar uit deze in theorie ongelijk strijd komt.

Jesper Reuvers

De doelman van onze gasten zou een enorm struikelblok blijken vanmiddag. Getooid met rugnummer 20 en op de bank Patrick Prinsen die met rugnummer 1 eerste keus lijkt, vraag je je toch vertwijfeld af hoe goed die doelman dan wel niet moet zijn…
Het is een wat opmerkelijke gewoonte van veel trainers om in bekerwedstrijden de reservedoelman te laten spelen. Aan de andere kant toch ook wel een beetje logisch, want een wisselspeler maakt vaak toch uiteindelijk wel minuten binnen de lijnen tijdens een wedstrijd. Maar als je wisselkeeper bent, dan ben je puur afhankelijk van blessures en rode kaarten voor je concurrent alvorens je je opwachting mag maken. Het is dan ook vaak een blijk van waardering voor je geduld dat je als tweede keeper in de beker aan de bak mag.
Jesper Reuvers liet vanmiddag niet alleen zien dat deze keuze van trainer Ernst Kraak volkomen gerechtvaardigd was, maar tevens dat Prinsen een geduchte concurrent aan hem heeft. Ik heb uiteraard Prinsen nooit zien keepen, maar het lijkt me dat Kraak er een ernstig dilemma bij heeft voor aanvang van de competitie.

Voetbalwet

Inmiddels zijn we een klein half uurtje bezig en hebben we die Reuvers al meer als reddende engel gezien dan ons lief was. Kroeze gooit zich fel in de baan van een pass en brengt zo de bal bij Visser die op zijn beurt oog in oog met Reuvers komt te staan. De anders zo koele goalgetter haalt nu onbesuisd uit en Reuvers ziet dan ook hoe de bal ruim naast zijn heiligdom een roemloos einde vindt.
En dan begint het toch te kriebelen bij me. Als je zelf niet scoort, dan doet de tegenstander dat wel. Iedere ploeg krijgt een moment in iedere wedstrijd dat het tot scoren kan komen. Zal je net zien dat ook deze ploeg die kans straks met twee handen aangrijpt…
Anouar Aktaou jaagt de bal vanaf twintig meter strak over de goal van Reuvers en Visser heeft even later één aanname teveel nodig als Van den Bosch de bal van Kroeze krijgt en de alom aanwezige Visser aanspeelt. Weer Reuvers bijtijds zijn goal uit als Visser gelanceerd wordt, de kansen en mogelijkheden stapelen zich op… Huizen speelt superieur maar kan de trekker van het kanon maar niet vinden. In de middeleeuwen maakte men een vijandelijk kanon graag onklaar door een nagel in het ontstekingsgat te hameren. Daardoor kon de vonk niet meer bij het kruit komen en werd het kanon nutteloos. Huizen maakt de indruk van zo’n kanon: het ziet er allemaal dreigend uit, maar de bevrijdende knal blijft nadrukkelijk uit.
Wéér die dekselse Reuvers die stijlvol naar de hoek gaat die Theo Visser uit had gezocht om een soepel lopende aanval via Van den Bosch en Kroeze af te ronden. Wéér een formidabele redding en wéér een verloren kans voor Huizen.
Nadat Van Kammen een bal merkwaardig steil omhoog had gestuurd, dreigt deze bij de tweede paal alsnog binnen te vallen. Het leidt tot een scrimmage en opnieuw wil de bal maar niet over die doellijn achter Reuvers

Rust

Wederom Reuvers die na een goede loopactie van Van den Bosch het geplaatste schot van Van Kammen bij de paal weghaalt en dan vindt arbiter Mark Ouendag het welletjes voor deze eerste helft. En daarmee breekt de rust dus aan met een ronduit teleurstellende 0-0 en een Huizen dat maar vruchteloos op de deur van Reuvers bleef kloppen.
Zoals al vaker deze voorbereiding oogt het spel van Huizen verzorgd en dreigend, maar weet het twee handen vol kansen en mogelijkheden maar niet in de score tot uitdrukking te brengen. Het ontbreekt daarbij ook wel een beetje aan geluk, want de overtreding op de doorgebroken Van der Veldt, net binnen de zestien, was er een in de categorie ‘je kunt ‘m geven of niet’ en arbiter Ouendag koos dus voor het laatste. Vanaf mijn plek was het lastig te constateren hoe ernstig de overtreding was, maar na afloop verklaarde Ouendag dat hij het contact toch echt te licht en de val te gretig vond voor een strafschop. Ik durf dat niet te bestrijden en ook na afloop liepen de meningen van de ‘deskundigen’ te ver uiteen om hier van een arbitrale dwaling te kunnen spreken. Maar het zat ook hier Huizen niet echt mee, vanmiddag.
Veel redenen tot wisselen zie ik niet: het spel van Huizen oogt prima en het verschaft zich meer dan voldoende kansen. Het lijkt een kwestie van tijd voor deze ban een keer gebroken gaat worden en die voortreffelijke doelman eindelijk zal moeten capituleren…

Eindelijk

De tweede helft begint waar de eerste mee geëindigd is: met een aandringend Huizen. Na een minuut of vier wordt Dubbeldam gevloerd en mag Huizen een vrije trap nemen. Van Kammen legt de bal keurig op Visser die zich niet bedenkt en vol uithaalt. De inzet wordt geblokt en dat levert een corner op. Visser brengt de bal met een ‘inswinger’ voor en lijkt langs een woud van hoofden in één keer binnen te vallen bij de tweede paal. Na afloop vernam ik dat het toch invaller Yorick de Roo was die de bal ongelukkig achter Reuvers werkte en zo dan toch eindelijk de 1-0 op het scorebord zette.
Huizen wil doordrukken en Reuvers moet zich dapper voor de aanstormende Van der Veldt storten na een goede actie van Dubbeldam.
Met krap een uur gespeeld brengt Arnold Klein Timo Vos voor Dubbeldam, Laurens Kooij voor Van der Veldt en Delano Paskald voor Van Kammen, in de hoop dat dit verse bloed de wedstrijd verder vlot zal trekken. Het blijkt helaas niet zo uit te pakken: het spel wordt rommelig en voor het eerst moet Hensen ingrijpen als Thijs van Brero Darryl Hazelaar wegstuurt. Hensen heeft de bal, maar Hazelaar loopt wat al te gretig door op onze doelman en wordt door arbiter Ouendag verbaal op de vingers getikt.
Kort daarop vliegt Hazelaar er wat onbesuisd in op de middenlijn en is geel alsnog zijn deel. Een beetje frustratie vermoed ik.
Nadat Timo Vos arbiter Ouendag tot een strafschop had getracht te verleiden, produceert Katshima een merkwaardige afzwaaier waar ik noch het label ‘schot’, noch het label ‘voorzet’ op zou durven plakken. Het typeert een beetje de moedeloosheid van onze gasten die nu toch al dik een uur achter alle feiten aan aan het lopen zijn geweest.

Zweet in de bilnaad

Ook Kane Splinter en Freek de Oude mogen hun opwachting maken in de hoop om nu eindelijk eens door te stoten naar een veilige voorsprong. Aktaou en Dennis Lamme staan hun plek daarvoor af. Timo Vos dwingt Reuvers maar weer eens tot manmoedig ingrijpen als zijn schot vanaf de rand van de zestien onder de lat dreigt te verdwijnen. Reuvers geeft wederom geen krimp en verwerkt de bal keurig tot hoekschop.
We hebben net geen vijf kwartier gespeeld als daar dan ineens die kans opdoemt voor onze gasten. De kans zoals iedere ploeg die in iedere wedstrijd wel een keertje krijgt: ineens is daar Finn Bomhof er vandoor. Soepel omspeelt hij de uitkomende Hensen die hem wel wat naar de zijkant dwingt. Het doel ligt als een gapend gat open voor de Amersfoortse invaller die zichzelf al juichend richting middenstip zag lopen. Het zweet liep de Huizer aanhang dun door de bilnaad, maar helaas voor Finn: de hoek bleek lastiger dan gedacht en zijn inzet verdwijnt tot onze immense opluchting in het zijnet. Dit had absoluut de gelijkmaker moeten betekenen. Een gelijkmaker die Huizen al talloze keren onmogelijk had moeten maken door er gewoon een paar in te prikken, maar de score werd vandaag - net als de vis - duur betaald…

Beslissing

Laurens Kooij gaat op avontuur en soleert door het strafschopgebied van Nieuwland en stuit op… Wie anders dan de uitblinkende Reuvers.
Toch moet Reuvers nog één keer de gang naar het net maken: Nieuwland ruikt dat er met die 1-0 nog steeds een resultaat in de lucht hangt en zet aan, kruipt uit de schulp en meer en meer moet Reuvers als een soort ‘ausputzer’ halverwege zijn eigen helft opereren. Dan slaat Huizen een aanval af schakelt snel om. Meteen wordt er hoog druk gezet op het restje verdedigers van Nieuwland dat het fort nog bewaakt. Geroutineerd trachten ze zich onder het felle afjagen uit te combineren, maar dan gaat dat mis en kan Visser ongestoord opstomen richting Reuvers. Rand zestien drukt Visser koeltjes af en deze keer is Reuvers dan toch echt kansloos en komen we eindelijk op die dik verdiende, maar o zolang uitgebleven marge van twee doelpunten: 2-0.
Nog even gaat Huizen voor de 3-0, maar ondanks een rommelige situatie voor de goal van Reuvers en diverse pogingen de bal binnen te werken, fluit Ouendag dan toch de 2-0 in de boeken en kan Huizen wat dubbel terugkijken op een wedstrijd waar het ondanks een fors veldoverwicht toch door het oog van de naald kroop, maar toch een clean sheet mee de kleedkamer in nam…

Arnold Klein

“Nou, voor de wedstrijd die we de eerste helft gespeeld hebben,” corrigeert Arnold Klein me na afloop, als ik stel dat we ons veel te weinig hebben beloond met die magere 2-0. “Met name die eerste helft hebben we goed gespeeld, goed gevoetbald, alleen is het inderdaad maar een hele magere afspiegeling als je zoveel 100% kansen krijgt om te scoren en je gaat toch met 0-0 de rust in.
Deze week hebben we veel aandacht gegeven aan de minpunten van vorige week tegen Waterwijk en dat zag je die eerste helft goed terug. Ik ben heel blij met wat we de eerste helft in balbezit hebben laten zien, mooi hoog pressiespel. Alleen de eindpass naar de goal toe, de keuzes die daarin werden gemaakt, die zijn dan essentieel voor een wedstrijd en hoe je dan de rust in gaat. En dan stemt me die 0-0 uiteraard zeer ontevreden… Maar we hadden ook gewoon een flinke dosis pech: dat begint eigenlijk al meteen in de eerste minuut met die bal op de paal en later met die keeper die de dag van zijn leven had. Typisch Huizen: bij ons valt zo’n bal binnen en als we ‘m zelf schieten dan komt ie er dus uit… Ook dat we die strafshop niet krijgen, het lijkt een beetje bij Huizen te horen dat soort pech, dat was al in de tijd dat ik hier zelf nog voetbalde. Ik hoop wel dat dat een keertje omslaat in geluk.
Maar goed: het belangrijkste is het veldspel. Daarin ben ik tevreden over de eerste, maar zeker niet tevreden over de tweede helft. De wissels pakten niet allemaal even gelukkig uit. Ik wil ze dat niet allemaal euvel duiden: zo’n Kane Splinter traint nog niet zo heel veel met ons mee, dus die kan ik niet verwijten dat hij dan niet goed in zijn positie staat. Maar ik wil hem wel een compliment geven dat hij zo makkelijk weet mee te voetballen. Maar sommige andere wissels speelden gewoon ook niet goed vanuit de positie zoals we dat willen en daar had ik het toch méér van verwacht. Maar goed: als je zoveel kansen nodig hebt voor je weet te scoren, dan kan je dat amper nog ‘pech’ noemen, dan is het vooral een kwestie van keuzes die er gemaakt worden. Keuzes die net goed moeten vallen.
Nee, ik ben nog niet helemaal gerust op Woudenberg. Dat is gewoon een hele lastige tegenstander, een heel goed collectief waar wij ons tegen zullen moeten gaan wapenen. Zoals we de eerste helft speelden, zo zullen we ook tegen Woudenberg voor de dag moeten komen. Of we dat voor elkaar krijgen, dat zullen we af moeten wachten…”

Remco Helms

“Een speler die onopvallend zijn werk doet. Geen gekke dingen doet en gewoon de bal aan een groen-geel shirt geeft. Kan je je vinden in die typering?”
“Ja, dat klopt wel. Ik ben in het dagelijks leven ook vrij rustig. Op het veld probeer ik gewoon de taken te volbrengen die van mijn verwacht worden en zo mijn steentje bij te dragen voor de ploeg. Ik probeer altijd de juiste oplossing te zoeken, de oplossing vooruit, maar wel rustig de bal in de ploeg te houden en niet altijd de risicovolle ballen te spelen. Zeker als linksback is het van belang dat je de bal gewoon in de ploeg houdt en gewoon rustig in de voeten brengt van de jongens die uiteindelijk wél die ballen kunnen geven.
Nee, met dat spel voel ik me zeker niet ondergewaardeerd. Ik ben een van de oudere spelers. Ik word op verschillende plekken ingezet en ben nog wat zoekende wat mijn plek in dit team zal moeten zijn. Ik heb nou centraal achterin gespeeld, op het middenveld en linksback. Persoonlijk vond ik dat ik tegen Barneveld niet lekker in de wedstrijd zat, maar verder ging het wel redelijk tot goed. Een van mijn sterkere kanten is dat ik het spel redelijk goed kan ‘lezen’ en dat ik daardoor op meerdere posities uit de voeten kan.
Zeker de eerste helft hebben we vandaag een goede helft op de mat gelegd. Als je echter ziet hoeveel kansen we nodig hebben om tot een doelpunt te komen – wat dan pas in de tweede helft wil lukken – daar schort het dan toch aan. Daar moeten we als team zeker nog aan werken, want in de eersteklasse ga je zoveel kansen niet krijgen in een wedstrijd. Die effectiviteit daar moeten we gewoon nog aan werken, dat zit er nu nog niet iedere wedstrijd in. Aan de andere kant moet je natuurlijk tevreden zijn dat je de nul achterin houdt, da’s ook een kwaliteit. Als kropen we één of twee keer wel door het oog van de naald tijdens wat momentjes van onoplettendheid waarin we niet helemaal goed stonden in de laatste lijn, waardoor ze inderdaad met een steekpass er door konden komen.
We hadden de hele wedstrijd wel de overhand, dus we geloofden niet dat we hier tegen puntverlies op zouden gaan lopen, we voelden gewoon ‘deze gaan we over de streep trekken!’ Maar dan moet je die eerste goal wel een keertje maken, natuurlijk…
Door de vele wissels waren we de tweede helft even een beetje zoekende. Daardoor speelden we een fase in de tweede helft een stukje minder. Maar die eerste helft hebben we echt lekker gespeeld en onszelf echt veel kansen gecreëerd.
Op zich hebben we nu een succesvolle poulefase afgerond in de districtsbeker. Er wordt natuurlijk wel van je verwacht dat je ‘even’ van die tweedeklassers wint, maar dat moet je dan nog wel even doen. Uiteindelijk hebben we alles gewonnen, dus hebben we gedaan wat er van ons verwacht mocht worden. Ik heb wel het gevoel dat wel als team nog wat stappen kunnen maken, een stukje groei door kunnen maken qua volwassenheid. Je weet dat het tegen Woudenberg gewoon een lastige pot gaat worden. Maar ik denk dat we er wel klaar voor zijn en er ook naar uitkijken dat het dan écht van start gaat. Niet alleen wij als spelers, maar ik denk ook de supporters! We kijken er naar uit!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik noemde het al een dubbel gevoel dat ik aan deze wedstrijd overhield. Want hoewel Huizen met name de eerste helft een puike wedstrijd speelde, scoorde het niet en was het typerend dat er een eigen doelpunt voor nodig was om die ban te breken, in een helft waarin Huizen het fraaie een beetje kwijt was geraakt in haar spel.
Een helft waarin ook Nieuwland haar grootste kans kreeg toen het voor open doel de bal niet binnen wist te werken. En dus heb ik dat dubbele gevoel naar de openingswedstrijd van de competitie toe. Met name het gebrek aan slagvaardigheid voor de goal baart me zorgen. Volgende week moet je met een kwart van de kansen hetzelfde aantal goals zien te maken om geen valse start te maken.
Woudenberg is een lastige tegenstander, zonder meer. Maar we moeten er ook nou weer geen ‘angstgegner’ van maken. Ook Woudenberg mag er straks maar gewoon elf tegelijk opstellen en ook hun goal is gewoon 7,32 x 2,44 meter. Een kleine achttien(!) vierkante meter om die bal doorheen te werken, dat moét gewoon voldoende zijn. Rust en zelfvertrouwen voor de goal zijn een eerste vereiste: als die eerste er maar eerst in ligt!
Het is daarbij natuurlijk afwachten hoe Woudenberg uit die Coronastop is gekomen. Hebben ze zich weten te versterken en spelen ze nog steeds het voetbal van voorgaande seizoenen? Vragen die aanstaande zaterdag een antwoord krijgen als de Woudenbergers de Wolfskamer bezoeken voor die eerste competitiewedstrijd. Een goed begin is het halve werk en dat zal ook Woudenberg zich realiseren. In een openingswedstrijd tref je altijd teams wier harten nog vol verwachting kloppen, heftig gemotiveerd om een resultaat te behalen. De groen-gele mouwen moeten opgestroopt tot over de ellebogen, het onderste moet uit de kan en de vizieren moeten nadrukkelijk op scherp gesteld worden.
Hoewel ik vorige week blijkbaar roepende in de Huizer woestijn was, blijf ik toch maar oproepen dat we onze mannen moeten steunen. Laat een groen-gele orkaan de wind in de zeilen vormen van Klein en zijn equipe. Een wind die ons naar de veilige haven van de eerste driepunter van dit kersverse seizoen voert. Komt allen! Want het was weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd weer van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt nl