Koude start: Huizen – Roda’46: 4-1

Roda ‘46

De kantine is nog volop in kerstsfeer getooid, de boom staat nog fier in de hoek en iemand heeft een paar herten voor hun raap geschoten en hun kop aan de wand gehangen. Ik snap nou waarom dat broodje bal hier zo lekker smaakt: daar zit natuurlijk de rest van die beesten in!
We hervatten de tweede helft van het seizoen met een tweetal oefenpotjes en oude bekende Roda’46 bijt voor Huizen het spits af. Teammanager Van Ginkel blijkt zeer bereidwillig mij van namen en rugnummers te voorzien. Hij heeft er wel wat assistentie bij nodig, maar keurig pent hij de gegevens voor me op een papiertje. Aardige vent. Humorvol ook: als ik hem aanspreek merkt hij gevat op dat zijn vrouw hem vanochtend vroeg wat ze zondag zouden gaan doen en dat hij antwoordde dat hij de hele middag wel met mijn verslag bezig zou zijn! Ik weet het: het is een veelgehoorde ‘klacht’ dat mijn verslagen te lang zijn, maar op de een of andere manier rollen er toch altijd zes kantjes A4 uit als ik een wedstrijdje van mijn commentaar voorzie. Voor wie het allemaal te lang vindt: pik er gewoon de onderdelen uit die u wél interessant lijken…
Roda ’46 was vóór we de titel pakten in de eerste klasse de enige ploeg die Huizen met lege handen liet vertrekken en mag dus gezien worden als een waardig opponent om de messen weer wat aan te scherpen. De ploeg uit Leusden heeft er een trainingskamp op de Canarische eilanden op zitten en liep daar onze onvolprezen Bertje Brons tegen het lijf. Dat werd uiteraard op de gevoelige plaat vastgelegd en een kopietje daarvan ging naar Mees Visser met het onderschrift ‘Nieuwe trainer Roda’46’. Heerlijke gekkigheid waar Mees met twee benen in trapte. Heerlijk!
Op het veld zie ik een hartelijk weerzien tussen onze doelman Hensen en Roda’46 spits Mano Bakkenes. Sport verbroedert dus écht!
De regenvlagen die ons sportpark teisteren hebben mijn werkplekje op de tribune toch wat vochtig gemaakt. Gert van der Roest loopt met een bladblazer op zijn rug de restanten van een losbandig leven van de tribune te blazen. Schandalig hoeveel troep er na twee weken op is achtergelaten.
Met een handjevol getrouwen gaan we dan van start…

Het halve werk

Een goed begin is het halve werk en dat halve werk wordt nog voor de klok een volle minuut heeft afgeteld door Dennis Lamme afgerond. De gretige Theo Visser (die inmiddels zijn ja-woord aan Huizen heeft gegeven) staat aan de basis met een schitterende pass die Sergio Kozjak over de flank wegstuurt. De voorzet is afgemeten op maat en bij de tweede paal duikt daar Dennis Lamme op die de bal als een volleerd killer tegendraads binnenschiet. Doelman Jerre Liebregts heeft nog geen bal geraakt en de 1 – 0 staat al op het bord.
We gaan er maar eens lekker voor zitten. Wordt dit een walk-over? Roda is duidelijk even van slag want drie minuten na de openingstreffer denkt Dave Tolboom de bal op zijn doelman terug te spelen en deze ziet tot zijn ontzetting dat dit op een perfecte steekpass op Theo Visser uitdraait! Oog in oog met de wanhopig uitkomende Liebregts moet Theo Visser snel handelen en heeft Theo even ruzie met de bal waardoor deze geweldige kans toch verloren gaat.
Langzaam maar zeker ontwaakt Roda uit haar winterslaap en krijgt ook Jaime Hensen de Leusdenaren van dichtbij te zien. Jeroen Lamme moet een perfecte sliding uit de kast trekken als Tristan Wallet gevaarlijk voor Hensen dreigt op te duiken. Het gaat ten koste van een corner waar Huizen de nodige problemen mee heeft. Huizen probeert onder het hoog druk zettende Roda vandaan te voetballen, maar dat lukt slecht en als Wallet de bal dan bij Mano Bakkenes bezorgt, zien we tot onze opluchting dat de bal een metertje over de kruising naast Hensen zeilt.

Wederopstanding

Roda beleeft een keurige wederopstanding en trekt het spel nadrukkelijk naar zich toe in deze fase. Nassim Barkoki komt dreigend van de flank naar binnen en zijn uithaal kan niet geklemd worden door Hensen die de bal daarmee zo voor de voeten van Bakkenes ketst. Het doel ligt open, Hensen op de grond en Bakkenes heeft de bal maar voor het binnenschuiven. Maar net als Visser eerder oog in oog met Liebregts, schrikt Mano Bakkenes van deze onverwachte mogelijkheid en jaagt deze honderd procents kans over de goal en daarmee de vergetelheid in. Daar zal Mano vannacht nog wel eens zwetend van wakker zijn geschrokken…
Huizen wankelt, Roda zet hoog druk en het uitverdedigen gaat Huizen moeizamer en moeizamer af. Wéér gaat het fout in de opbouw: balverlies in de zestien en dan gaat Mano Bakkenes neer binnen de beruchte lijnen. Arbiter Van den Broek wijst gedecideerd naar de stip en Bakkenes voltrekt zelf het vonnis. Als een streep spat de bal langs de paal, nog licht beroerd door de vingertoppen van Hensen, maar deze 1 – 1 is een logisch gevolg van de druk die Roda weet te zetten.
Huizen moet dus weer aanzetten en zich herpakken, anders kon dit wel eens een frustrerend middagje worden. De ijverige Sergae Kogeldans en de gretige Ritchie Zinga geven daarvoor het startsein. Zinga laat met enkele fraaie acties zien wat voor vlees we met hem in de kuip hebben gekregen: als een slangenmens slingert hij zich langs tegenstanders en heeft helaas de pech dat de voortzetting niet altijd helemaal uit de verf kwam. Kogeldans zet er een paar keer de turbo op en via Frank van den Bosch belandt de bal voor de voeten van Theo Visser op een positie waar ik hem het liefst aan de bal zie komen: recht voor de goal, randje zestien. Maar ook een killer als Theo mist wel eens en de bal spat over de goal van Liebregts.
Zinga en Van den Bosch zetten even later samen opnieuw iets moois op, maar wederom weten ze niet de juiste richting aan de bal mee te geven en Liebregts ziet tot zijn opluchting de bal voor zijn goal langs schieten. Opnieuw Zinga die na een fraaie kaats soepeltjes langs zijn tegenstander glijdt en helaas de bal in dat volle strafschopgebied niet bij een groen-geel-shirt weet te krijgen. Het mondt uit in een corner waar Liebregts wat onzeker mee omspringt. Wat paniekerig probeert hij de bal te vangen met de meespringende Jeroen Lamme in zijn zij. De bal glibbert uit zijn handen en rolt zo de goal in. Gelukkig voor Liebregts was arbiter Van den Broek in een gastvrije bui en hij keurt de goal dan ook af wegens aanvallen van de keeper in het eigen doelgebied. Het was een zonder meer te billijken beslissing, maar ik heb dit soort ballen ooit ook wel gewoon goed zien keuren…

Voorsprong

Toch neemt Huizen na een klein half uur dan toch weer een voorsprong als Van den Broek zijn tweede strafschop van de middag uitdeelt. Nadat Visser de opbouw van Roda had weten te onderscheppen, stuurt hij Zinga goed weg in de zestien van Roda. Even lijkt Zinga te ver naar de zijkant te worden gedrongen, maar dan gaat de sluwe Zinga neer en mag ook Theo Visser vanaf elf meter aanleggen. Ik denk dat bondscoach Koeman Theo uit gaat nodigen voor een clinic want onze oranje internationals kunnen een puntje zuigen aan de trefzekerheid waarmee Theo een strafschop binnen jaagt. Ook die arme Liebregts maakte dan ook geen schijn van kans: 2 – 1 en Huizen doet daarmee wat je van een vierde divisionist mag verwachten tegen een eerste klasser.
Roda staat op een zevende plek in die eerste klasse en dat is opmerkelijk laag voor het voetbal dat de Leusdenaren hier op de mat weten te leggen. Na afloop zou teammanager Van Ginkel me uitleggen dat Roda de eerste seizoenshelft nogal te kampen heeft gehad met blessures op kritieke plekken hetgeen de Leusdenaren de nodige punten had gekost. Afgaande op wat ze vanmiddag lieten zien verwacht ik Roda toch wel bij de titelkandidaten in 1A…

En door…

Huizen gaat door en een minuut na de 2 – 1 spurt Frank van den Bosch er weer vandoor en bezorgt de bal op een presenteerblaadje bij de weer oerdegelijk spelende Remco Helms die echter de schietkans niet aandurft en de doelpoging naar Theo Visser doorschuift. Theo staat er echter minder gunstig voor dan de veel te bescheiden Helms en meer dan een corner levert diens inzet dan ook niet op. De bal komt voor en biedt Visser een herkansing. Deze keer spat de bal echter recht op doelman Liebregts af die daar verder geen problemen mee heeft.
Weer forceert Huizen even later een corner. De bal zwaait voor en wederom oogt doelman Liebregts wat onzeker als hij de bal stompend tracht te verwerken: hij heeft er twee pogingen voor nodig voor de bal in veiliger oorden belandt.
Huizen is nu weer de bovenliggende ploeg en Kogeldans herovert opnieuw de bal om Visser te bedienen die de bal strak voorgeeft. Zinga kan er net niet genoeg het hoofd tegenaan krijgen om de voorsprong te vergroten.
Op het halve uur wisselt coach Arnold Klein en haalt Van den Bosch, Helms en Kozjak naar de kant voor Van der Veldt, Lo-Asioe en Vos.
Toch nog even een benauwd momentje voor Huizen als Omar Touhami een aanval opzet die via Bakkenes bij Barkoki belandt. De lange spits krijgt er echter onvoldoende de voet achter waardoor Hensen de inzet vrij simpel kan oprapen.

Rust

Nadat Visser opnieuw de Leusdener opbouw had weten te onderbreken en Hidde van der Veldt de bal fraai panklaar voor Joshua Lo-Asioe had gedeponeerd, is diens inzet helaas niet krachtig genoeg om Liebregts voor de derde keer te verschalken en gaan we dus met een 2 – 1 voorsprong de rust in. Al met al is dat een redelijke afspiegeling van de krachtverhoudingen zoals we die deze eerste helft hebben gezien, al kan niet worden gezegd dat Huizen Roda van de mat speelde. De eersteklasser wist Huizen toch een kwartier, twintig minuten lang het vuur aan de schenen te leggen en pikte daar een dik verdiende gelijkmaker in mee.
Bij Huizen is vooral de rentree van Ritchie Zinga een lichtpuntje. Zijn bewegingen en acties hielden een belofte in voor de tweede seizoenshelft.

Kansen

De tweede helft opent met een andere doelman en een goede kans voor onze gasten uit Leusden. Roda voetbalt zich knap onder de Huizer pressie vandaan en neemt via Barkoki en Jhaniro Prudencia de aanval over. De bal komt gevaarlijk voor en Huizen heeft alle geluk van de wereld dat Julian Koning aan de bal en daarmee de gelijkmaker voorbij loopt.
Tristen Kroeze – die in de eerste helft een stevige tik op had gelopen – wordt dan na vier minuten vervangen door Robin Creebsburg. Na afloop zou Tristen me het merkwaardige moment van wisselen uitleggen: hij wilde het toch proberen of hij de blessure eruit kon lopen, maar merkte eigenlijk al meteen dat het niet ging: “Iedere wreeftrap deed zeer…” Vandaar dus geen wissel in de rust.
Na die eerste kans voor Roda neemt Huizen het heft weer in handen. Eerst is het Timo Vos die goed doorzet en Kogeldans in de gelegenheid stelt een voorzet los te laten die echter goed door doelman Daan Broere wordt weggevangen. Onder druk kopt Mauro Peters de bal even later fraai en beheerst terug op Broere: dapper!
Dan gaat Kogeldans er vol op de turbo vandoor en laat zijn tegenstander staan alsof hij vastgenageld staat. Helaas gaat de voorzet die hij daarop loslaat aan alles en iedereen voorbij.
Even onrust als Creebsburg wat ongelukkig uitverdedigt en daardoor Barkoki in staat stelt de bal voorlangs te jagen.
Ook Hidde van der Veldt laat dan zijn snelheid even zien en forceert zo een corner. Visser legt de bal prima voor en Dennis Lamme is met zijn hakje dicht bij zijn tweede treffer van de middag.
Bij Roda lijkt de scherpte er nu wel af: als Julian Koning aan het slot van en uitval staat mist zijn wilde pegel alle richting.
Bij Huizen komen nu Sam Portengen (Onder19!) Rowdy Perez en Frank van den Bosch in het veld. Daarmee verhuist Timo Vos naar de rechtsbackplek en doet het daar alleszins bevredigend. Lekker fel, snel, opkomende potentie… Weer lijkt de selectie een positie breder te zijn geworden.

Het venijn en de staart

Ook Roda trekt een blik wissels open. Vier man komen het veld in. Weer denk ik Bakkenes te herkennen, die nu met rugnummer 20 het veld betreedt. Ik denk dat hij gewoon lekker een droog shirt aan heeft getrokken.
Geel floept er uit de borstzak van arbiter Van den Broek als Van der Veldt bij een veelbelovende aanval onderuit wordt getrokken.
Het laatste kwartier van de wedstrijd is aangebroken en Huizen en Visser brengt de bal nog maar een goed voor. Recht voor de goal lijkt de kans aan de Huizer voorwaartsen voorbij te gaan, maar dan duikt daar de ongedekte Robin Creebsburg bij de tweede paal op. Waar Bakkenes voor rust nog faalde haalt Creebsburg die trekker wél doeltreffend over en kaatst de bal keurig langs de tweede paal binnen: 3 – 1 en daarmee lijkt het pleit voor vanmiddag wel beslecht.
Tien minuten voor tijd geeft Theo Visser het uitgebluste Roda de genadestoot als hij aan het einde van een fraaie combinatie de bal tegendraads en diagonaal langs Broere schuift. De 4 – 1 komt mij lichtelijk geflatteerd over, ondanks dat Huizen deze slotfase duidelijk de bovenliggende partij was gebleken.

Arnold Klein

“Iedereen is gewoon lekker bezig,” legt Klein uit als ik hem voorleg dat het vandaag gewoon om minuten maken ging. “We zijn vanaf vorige week weer op het veld gegaan en nu konden we dan weer eens elf tegen elf spelen tegen een echte tegenstander. We hebben vandaag die lijn proberen door te trekken. Natuurlijk speelden het weer en de omstandigheden vandaag een rol, maar er zijn me toch wel dingen duidelijk geworden vandaag.”
“Het verschil werd wat laat gemaakt. Is dat nou gewoon het verschil tussen de vierde divisie en de eerste klasse?“
“Mwoah, het is en blijft vriendschappelijk en dan maakt het gewoon uit wie wanneer zijn sterkste elf op het veld brengt. Maar inderdaad kan je een tegenstander die wat lager speelt vaak na de zeventigste minuut op de knieën krijgen. Maar het klopt dat dat verschil er wel is, al hadden wij ook die slotfase wat jonge spelers in het veld staan die niet standaard in de basis opdraven.”
“Nu we het toch over andere spelers hebben: Ritchie Zinga is terug op het oude nest…”
“Ja, hij heeft leuke dingen laten zien. We hebben hem ook niet voor niets destijds al naar Huizen gehaald, alleen kwam het er door een forse blessure toen niet uit. Vlak voor de winterstop wisten we waar we aan toe waren, dat Laurens Kooij mogelijk de handdoek in de ring zou gooien, en dus hebben we contact gezocht met Ritchie. Ik heb nog niet de bevestiging gekregen dat alles helemaal rond is, maar ik verwacht wel dat hij aanstaande zaterdag speelgerechtigd is.”
“Je noemt hem al, Laurens Kooij…”
“Ja, we hebben maandagavond met elkaar gesproken. Ik had Laurens voor Genemuiden al het advies gegeven om alvast aan de winterstop te beginnen om voor zichzelf wat zaken op een rijtje te zetten. Dat heeft hij gedaan. Dan zijn er twee opties: óf je stroopt je mouwen op en laat je zien dat ik het verkeerd heb gezien, óf je realiseert je dat je niet meer speelminuten gaat krijgen dan je tot op heden gehad hebt. Dat laatste gevoel overheerste bij Laurens. Helaas, want het is toch weer een speler uit de eigen jeugd verliest. Jammer ook dat je dan niet in Onder23 wilt gaan voetballen.”
“Ook de Van den Abeelens zijn halverwege gestopt waardoor er twee plekken in de selectie vrijvielen. Hoe heb je dat ingevuld?”
“Dat hebben we gedaan met spelers als Robin Creebsburg en Rowdy Perez. Verder hebben we Tijmen Bakker, Robbie Schipper en Boris Horst toegevoegd. Ook Sem Portenge die eigenlijk in de 19-1 speelt, die traint al mee. We hebben achttien veldspelers in de selectie en daarnaast nog vier veldspelers die in de trainingsselectie zitten, allemaal eigen jeugd. Dat is het beleid dat we ingezet hebben. Ergens komen is één, er blijven is het moeilijkste. De één zal het halen om zich in de eerste selectie te spelen, de ander redt het net niet. Dat is jammer, maar gewoon inherent aan voetbal op dit niveau.”
“Hoe kijk je terug op de eerste seizoenshelft?”
“Ja, sowieso met gemixte gevoelens. Ik denk dat we mogen concluderen dat we soms wel heel aardig voetbal op de mat hebben gelegd, maar dat we ons daarmee niet voldoende hebben beloond qua punten. We hebben gewoon een aantal wedstrijden knullig gelijkgespeeld of verloren. Anderzijds is dat ook wel de kwaliteit waaraan we moeten werken om meer punten te halen.”
“Wat mij opviel was dat we niet ene keer echt zijn weggespeeld, ondanks dat we alle toppers nu ook gehad hebben…”
“Tja, de wetten van het voetbal zijn niet alleen maar leuk voetballen en mee kunnen komen, maar je moet uiteindelijk toch het resultaat naar je toe weten te trekken. En dat hebben we in bepaalde wedstrijden dus nagelaten. Ik had toch gehoopt op iets meer punten dan die we nu hebben…”
“Wat betekent dat voor de tweede helft van het seizoen? Ga je nog bepaalde accenten verleggen in de speelwijze?”
“Nee, we gaan gewoon door op de weg die we zijn ingeslagen. Ik heb het daar ook met de groep over gehad, we willen dicht bij onszelf blijven. Ze gaven wel aan dat ze niet verwacht hadden dat het verschil tussen eerste klasse en vierde divisie zó groot zou zijn, met spelers die ook in tweede en derde divisie zijn uitgekomen. Daar moeten we gewoon aan werken en dit is geen groep die bij de pakken gaat neerzitten. Ze realiseren zich dat we onszelf de eerste seizoenhelft wat tekort hebben gedaan en dat willen ze met twee handen aanpakken om daar een kentering in aan te brengen. Het zal wellicht van week tot week wat verschillen, maar we zullen voornamelijk voortborduren op onze eigen manier van spelen…”
“Dat is wel wat jij voor hebt op Alfred Schreuder: jij hebt wél een visie…”
“Hahaha! Nee, ik kan niet bij Ajax in de keuken kijken, maar het is wel zo dat wij weten wat we willen en daar zullen we alles aan doen…”

Ritchie Zinga

Uiteraard vraagt de terugkeer van Zinga bij Huizen om een stukje uitleg. Als Ritchie zijn consumptie heeft verorberd en een krabbel heeft gezet, neem ik hem even mee naar het halletje om even tekst en uitleg over de gang van zaken te vragen.
“Ja, het ging wel redelijk,” antwoordt Ritchie bescheiden als ik hem vraag hoe hij het zelf vandaag vond gaan. “Het weer maakte het soms wat lastig voetballen en ik denk dat we individueel en als team nog veel beter kunnen dan we vandaag hebben kunnen laten zien. Maar dat bewaren we dan maar voor de aankomende wedstrijden. Maar het was een goede trainingsweek en het ging naar behoren. Vorige week maandag waren we er mondeling zo ongeveer uit en akkoord tussen Huizen en O.D.I.N. Dus was het te laat om nog wat te kunnen regelen om mee te gaan op trainingskamp. Maar anders had ik graag mee gewild. Maar goed: ik ben blij dat ik er nu ben.
“Na een jaar vol blessureleed kwam je niet met Huizen rond. Neem je dat Huizen kwalijk?”
“Klopt, maar ik neem dat Huizen zeker niet kwalijk! Ze zijn gewoon keurig hun verplichtingen nagekomen en hebben me netjes behandeld. Ook de uitleg die ze me gaven, daar had ik volledig begrip voor. Het feit dat ze me nu terughalen zegt denk ik ook wel iets over hoe ze over me denken en daar ben ik alleen maar dankbaar voor en ik hoop dat vertrouwen dit seizoen terug te kunnen betalen op het veld.”
“Ja, want hoe is het nou met die blessure?”
“Ja, goed! Ik heb de eerste seizoenshelft bij O.D.I.N. heel veel gespeeld en eigenlijk geen last gehad. Ik had af en toe wat last van overbelasting omdat ik meestal de volle negentig minuten speelde, maar nu is dat ook helemaal weg. Eigenlijk gaat het alleen maar beter met de tijd.”
“Toch kom je halverwege het seizoen weer terug naar Huizen…”
“Nou ja, allereerst zijn alle gasten die hier spelen gewoon m’n maten! Ik bleef ze bij O.D.I.N. ook in de gaten houden, die liefde voor Huizen was er en bleef er. O.D.I.N. was na mijn blessure een optie die ik had en die heb ik dan ook aangegrepen. Maar het was wel heel pittig om te combineren met mijn werk qua afstand. Het was in kilometers het dubbele van Huizen. Dus toen Huizen bij me aanklopte kwam het eigenlijk als een soort verlossing en het voelde gewoon heerlijk om weer terug te komen, ‘thuis’ te komen.
Ik denk dat ik de komende weken nog wel meer in petto heb voor Huizen dan er vandaag al uitkwam… Ik hoop dat Felitciano Zschusschen snel weer fit is, want ik verheug me erop met hem samen te spelen. We gaan ons best doen en ik hoop dat ik mijn steentje kan bijdragen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Met de storm– en regenvlagen die over het veld gierden was het voor de mannen een stevige klus om goed voetbal op de mat te leggen. Daarbij was Roda’46 bepaald geen misselijke tegenstander. En hoewel lichtelijk geflatteerd doet het dan toch goed dat de mannen met duidelijke cijfers naar Leusden terug zijn gestuurd. Want vriendschappelijk of niet: je moet het toch maar voor elkaar voetballen.
Zoals ik al meermaals heb aangegeven zie ik iedere wedstrijd een Huizen dat voetballend gewoon mee kan. Weliswaar waren er tegenstanders (Eemdijk, DETO, Genemuiden) die het onze mannen erg lastig maakten, maar grote nederlagen bleven uit en zelfs tegen de titelkandidaten roken de mannen van Klein aan een succesje. Het is nu zaak dat succesje wat vaker te gaan boeken. Misschien dan niet tegen die toppers, maar vooral tegen ploegen waar we nu toch wat onnodig punten tegen hebben laten liggen. Met de komst van Zinga hebben we ons denk ik goed versterkt. Zeker als Zinga heel blijft, Zschusschen weer heel wordt en de sterkhouders in de selectie hun bijdragen blijven leveren.
Ik ben er van overtuigd dat dit ons niveau is, dat we ons hier voetballend met iedereen kunnen meten, dat dit het niveau is waarop Huizen dient te acteren.
Onze onvolprezen voorzitter Klaas Vos hield op de nieuwjaarsreceptie een strijdlustig betoog waarin hij de ambitie uitsprak om binnen een paar jaar de stap naar de derde divisie te maken. Ik juich die ambitie toe, al vraag ik me wel af of de Huizer gemeenschap in staat zal blijven de offers te brengen die daar voor nodig zijn. Want zoals Arnold Klein al aangaf: er komen is één, er blijven is twee…

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via 

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL