Latertje: Sliedrecht – Huizen 2-2

Sliedrecht

Een topper vandaag op het programma. Na het feest van het virtueel behalen van de eerste periode moeten beide beentjes weer stevig terug op aarde voor wat we nu toch echt wel serieus een van de medetitelkandidaten mogen noemen: het Sliedrecht van onze voormalige rechterspits Dennis van der Steen. Deze heeft midweeks aangegeven aan zijn laatste jaar bij de Sliedrechters bezig te zijn en op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Dat kan twee effecten hebben op zijn ploeg: of ze gaan door het vuur om hem een passend afscheidscadeau mee te geven, of ze zijn aangeslagen door dit besluit en verliezen een stukje motivatie. Vooraf werd dan ook de vraag opgeworpen of de chemie tussen trainer en spelersgroep wellicht tanende was.
Toch gaan de gesprekken vooraf niet over de wedstrijd zelf. De persconferentie en met name de avondlockdown is hét gesprek van de dag. Want hoe kan je je serieus en veilig op je wedstrijden voorbereiden als je niet meer mag trainen? Feitelijk betekent dit gewoon het einde van de competitie en opnieuw het amateurvoetbal als willig slachtoffer van de coronamaatregelen. Want dat deze set maatregelen de besmettingsgraad binnen een week of drie naar behapbare proporties terug zal brengen, daar geloven volgens mij alleen nog mensen in die ook geloven dat hun tuinkabouter ’s nachts tot leven komt…
File voor de ingang van het Sliedrechter sportpark De Lockhorst: twee potige beveiligers controleren QR-codes en personalia en als er dan een mannetje of twintig tegelijk arriveren, dan is het meteen spitsuur. Verder is de ontvangst allerhartelijkst. In de bestuurskamer word ik voorzien van koffie en een voortreffelijke gevulde koek en op het terras hoor ik ineens ‘ Hee, Apenstaartje!’ achter me en Dennis van der Steen begroet ons hartelijk. Van een uitgewerkte chemie is geen sprake volgens Van der Steen: “Nee, dat wilde ik juist vóór blijven! Ik wil mijn periode hier gewoon goed afsluiten voor de sleet er op komt,” verklaart hij me desgevraagd. De beschuit met blauwe muisjes in zijn hand verraden een geboorte. Niet in huize Van der Steen zelf, maar bij rechtsback Chris Boom, die overigens op de bank gaat beginnen om even van alle inspanningen van het verse vaderschap te kunnen bekomen.
Bij Sliedrecht komt alleen de naam van doelman Donatz me bekend voor. Huizen treedt aan zonder Sergae Kogeldans die verplichtingen elders had. Ook Jeroen Lamme is weer hersteld, maar begint naast broer Dennis op de bank. Zijn plek zal naar ik verwacht ingevuld worden door Tim Boterenbrood terwijl Remco Helms de absentie van Kogeldans moet doen vergeten. Een basisplek ook voor de lekker op dreef zijnde Timo Vos. Op de bank verder Delano Paskald, Lennart Dubbeldam en reservedoelman Mitchell van Schaik.
Het is een trieste bedoening op de lege tribune daar in Sliedrecht. Alleen een rapporteur voor arbiter Ron Collé en een drietal melige pre-pubers bevolken buiten mij de tribune. Het weer geeft ook al weinig reden tot vrolijkheid: het regent continue en het is fris – om niet te zeggen ‘koud’.
Dan bereikt ons het bericht dat arbiter Collé in de kleedkamer door zijn rug is gegaan en geblesseerd af heeft moeten haken. En dat betekent dat er een reserve arbiter ‘ingevlogen’ moet worden. Die wordt dan gevonden in de persoon van Aaron Hoogerwaard die bewonderenswaardig snel ter plekke is. Maar al met al begint de wedstrijd hierdoor toch een klein uur later dan gepland. En dat was op die kale, koude tribune bepaald geen pretje.
Vanaf deze plek wensen wij Ron Collé een spoedig herstel en hopen hem spoedig weer als onze leidsman te mogen begroeten!

Even schrikken en weer doorgaan

Beide ploegen verstoppen zich niet en proberen gewoon te voetballen. Een verademing ten opzichte van de loopgravenoorlogen die we helaas zo vaak moeten uitvechten. Al in de vierde minuut gaat het even fout achterin bij Huizen als er even slordig wordt verdedigd en Justin Beemsterboer alleen op Hensen af mag gaan. Onze onvolprezen doelman blijft goed kijken en dwingt Beemsterboer tot een keuze. De hoek is inmiddels verkleind doordat Hensen goed uit zijn goal komt en hij weet daardoor de inzet te pareren, waarna de defensie de rest van de klus klaart.
Twee minuten later dwingt Roy van ’t Hoog een corner af die gevaarlijk bij de eerste paal wordt doorgekopt. Opnieuw komt Huizen met de schrik vrij. Nee, dit Sliedrecht is bepaald geen katje om zonder handschoenen aan te pakken!
Dan krijgt Hidde van der Veldt het weer op zijn heupen. Agressief storend pikt hij de bal op het middenveld op en soleert. De aanval lijkt op de rand van de zestien te stranden als Robby van de Wetering en Sem van der Pijl hem de voet dwars dreigen te zetten. Hidde zet onverdroten door en rommelt zich langs het verdedigingsblok en komt oog in oog met doelman Donatz. Dan haalt hij uit naar de verre hoek en dat lijkt al succesvol, maar de bal wordt alsnog half gekeerd. Als een duveltje uit een doosje duikt daar in een scrimmage bij de tweede paal Timo Vos op die met een droge knal de 0-1 tot realiteit maakt! Een onverwachte opsteker!

Dominantie en deceptie

Huizen put moed uit deze treffer en ontwikkelt zich langzaam maar zeker tot de bovenliggende ploeg. Het stoort agressief en hoog, het combineert soepeltjes richting Donatz. Zo ook Frank van den Bosch waarin Sem van der Pijl zich lelijk verslikt bij de opbouw. Op volle snelheid spurt hij met de bal richting Donatz die beseft dat hij deze sprint gaat verliezen en schielings zijn doellijn weer opzoekt in afwachting van de dingen die Van den Bosch zal gaan verzinnen om hem te verschalken. Ik denk dat de onverwachte retraite van Donatz onze jeugdige pitbull lichtelijk in verwarring bracht, want wat hij dan verzint is helaas ondermaats: een simpel en te gehaast schot dat door Donatz met de nodige opluchting in ontvangst werd genomen.
Huizen groeit meer en meer in de wedstrijd en Sliedrecht lijkt rijp voor de slacht als in de zestiende minuut Luciano van Harlingen de bal voor mijn gevoel een halve meter in buitenspelpositie ontvangt en vrij op Hensen af mag gaan. Opnieuw komt het nu op een duel met onze doelman aan en als deze dan op het gladde kunstgras toch even weg glibbert wordt de klus ineens heel simpel voor Van Harlingen en koeltjes schuift hij de bal langs de kansloze Hensen binnen: 1–1 En dat is op dat moment zeker tegen de spelverhouding in.
Nadat Hensen ons met een zwakke spelhervatting – die hij overigens zelf keurig oploste – nog even had doen sidderen, pakt Huizen toch de draad weer op van voor deze domper. Visser stuurt een crosspass over de grond van de rechterflank richting linker cornervlag. Donatz komt zijn goal uit, denkt de bal te kunnen onderscheppen en gaat achter de bal aan. Daarbij had hij echter even geen rekening gehouden met de 'TGV' die bij ons onder het illustere nummer 14 meedoet: Hidde van der Veldt. Als een jachtluipaard dat de angstige antilope in rap tempo inhaalt zien we dat Donatz in de rol van de antilope de sprint spoedig zal gaan verliezen. Hidde verovert de bal maar wordt dan met bal en al over de zijlijn gewerkt door de verbeten voor zijn hachje knokkende antilope. Het is een narrow escape voor Donatz die zich even het angstzweet van het voorhoofd moest wissen.

Gerechtigheid en pech

De bal komt kort daarop via via voor de voeten van de gretige Timo Vos. Die maakt een beweging en haalt vernietigend uit. De bal spat tegen de lat, ketst naar de grond, spat weer omhoog, ketst opnieuw tegen de lat, maar nu aan de achterkant en het net achter de lat bolt nadrukkelijk als bewijs van deze weergaloze treffer: 1-2 en gerechtigheid voor een beter voetballend Huizen!
Het levert wat frustratie op bij Sven van der Net die even provoceert als Jaime Hensen hem even later de bal heeft afgesnoept. De druiven zijn wat zuur voor Sliedrecht… Arbiter Hoogerwaard vindt het vooralsnog geen kaart waardig en houdt het bij een reprimande. Een prima vervanger van de geblesseerde Collé, overigens: Hoogerwaard voelde het duel uitstekend aan en kende blijkbaar de belangen voor beide partijen. De arbitrage was zeker een positieve bijdrage aan het voetbalfeestje dat we hier helaas dus niet massaal mochten beleven.
Huizen blijft opdringen naar de goal van Donatz, maar was wat slordig in de afwerking. Ook de anders zo trefzekere Theo Visser ziet zijn inzet half gekraakt recht in handen van de Sliedrechter doelman verdwijnen. Ook een fraaie actie van Hidde van der Veldt die de bal opnieuw heroverde op het middenveld en weer aan een schier onstuitbare slalom begon, eindigde met een schot dat voor een klasbak als Donatz geen enkel probleem vormde.
Sliedrecht beperkt zich tot tegenhouden en de snelle counter. Zo’n counter lijkt dan na een goed half uur spelen gevaarlijk te worden als Rodney Huygen met enige fortuin tussen twee verdedigers door weet te glippen. Gelukkig is daar dan de robuust ingrijpende Tim Boterenbrood die daarmee verder onheil weet te voorkomen. Het wachten is eigenlijk op de derde Huizer treffer om Sliedrecht op een ruimere marge te zetten.
Een vrije trap op een meter of dertig lijkt vanaf die afstand volstrekt gevaarloos. Theo Visser zet zich achter de bal. Naast me is bestuurslid Fred Kirchner neergestreken en die voorspelt dat Visser dit wel eens met ‘een lekkere zwabber’ binnen zou kunnen gaan schieten. Ik betwijfel het: de afstand is wel héél erg groot, maar aan de andere kant zie ik Theo er wel toe in staat om het in ieder geval wel te proberen! De pegel is kaarsrecht! Snoeihard! Verbijsterend hard! Donatz staat als aan de grond genageld toe te kijken hoe de bal met een oorverdovende knal uiteen spat op de paal! Wat een pech voor onze topscorer!

Rust

Nadat Sliedrecht nog een corner fraai had ingedraaid en Boterenbrood bij de eerste paal op de doellijn redding had weten te brengen, gaan we dan na een enerverende en aantrekkelijke eerste helft rusten met een terechte 1-2 voorsprong. Een voorsprong die recht doet aan het vertoonde spel hoewel we uiteraard hoopten op een wat ruimere marge. We hebben gekeken naar twee ploegen die beide durfden te voetballen en waar mogelijk de aanval zochten. We hebben beide doelmannen lekker veel aan het werk gezien en ondanks de kou en de invallende duisternis hebben we ons geen moment verveeld. Eeuwig zonde dat dit voetbalfeestje slechts door een handjevol toeschouwers bijgewoond mocht worden.
De bank en het spel van Huizen geven geen aanleiding tot wisselen. Bij Sliedrecht zie ik één speler serieus aanstalten maken en we moeten dan ook even afwachten wat voor troeven Van der Steen nog in de mouw heeft gehouden…

Geel en ommekeer

Meteen na rust pikt Huizen de draad van voor rust weer op. Sliedrecht is echter niet van zinnens zich daar bij neer te leggen en na twee minuten gaat Bas van Stokkum genadeloos in op Joshua Lo-Asioe. Verzorging voor Joshua en het is even onzeker of hij de wedstrijd wel kan vervolgen. Geel voor Van Stokkum, waarbij ik scheidsrechter Hoogerwaard het voordeel van de twijfel over de kleur van de kaart geef.
Met bijna een uur op de klok opnieuw geel. Deze keer voor Sven van der Net die daar al een tijdje naar solliciteerde en nu opnieuw het Sliedrechter vuurtje wat al te fanatiek aan het opstoken was.
Inmiddels valt het me op, dat Huizen meer en meer in de defensie gedrongen wordt door het opdringende Sliedrecht. De eigen helft wordt nog maar mondjesmaat verlaten en de wedstrijd speelt zich voornamelijk voor de neus van Hensen af. Het spel van Huizen wordt onzorgvuldiger en onzorgvuldiger en het weet de bal amper in de ploeg te houden, tweede ballen zijn nagenoeg zonder uitzondering voor Sliedrecht dat nadrukkelijk op zoek is naar de gelijkmaker.
Van der Steen heeft in de rust middenvelder Akram Chentouf vervangen door kersverse vader en verdediger Chris Boom en dat duidt op een iets ander systeem bij de Sliedrechters. En daar heeft Huizen zichtbaar moeite mee.
Justin Beemsterboer dreigt gevaarlijk dichtbij te komen. Nu is het de weer nagenoeg vlekkeloos spelende Remco Helms die hem de voet weet dwars te zetten. Wat een heerlijke voetballer is die Helms toch. Ik noemde hem al eerder ‘de stille kracht van Huizen’, maar wat is die man belangrijk voor dit elftal: geen gekke dingen, passes 99 van de 100 gewoon naar een groen-geel shirt, een zekerheidje!

Counter en deceptie

Nu is het Huizen dat het moet hebben van de counter. Tijdens één van die counters kent Hoogerwaard opnieuw een vrije trap toe aan Huizen en wederom neemt Visser plaats achter de bal. Deze keer zaait het schot minder paniek in de Sliedrechter gelederen en als de rebound door Frank van den Bosch wild en hoog over wordt geschoten, zien we hoe Huizen meer en meer de eigen helft opzoekt. Twijfel in de paar aanwezige Huizer harten: dit soort voetbal houd je misschien een paar minuten vol, maar zeker geen half uur!
Een fraaie indraaiende vrije trap van Sebastian van Kammen, die zeker deze tweede helft veel nuttige arbeid leverde, vliegt rakelings over de donkere krullenbol van Hidde van der Veldt. Aan de andere kant dreigt Boterenbrood een duel met Beemsterboer te gaan verliezen. Dan spat de bal echter voor Beemsterboer ongelukkig van de eigen hak tegen de knie en eindigt deze penibele situatie in een simpele doeltrap voor Hensen. Maar het tij is gekeerd en Huizen moet vrezen voor de gelijkmaker waar het een kwartier geleden nog zo voortvarend op weg leek naar de 1-3…
Arnold Klein wisselt dan de leeg gespeelde Van den Bosch voor Dennis Lamme en Jeroen Lamme verschijnt binnen de lijnen voor Tim Boterenbrood. Het wijzigt helaas niets aan het beeld van de wedstrijd en we moeten lijdzaam toezien hoe Sven van der Net ook voetballend een duit in het zakje doet met een felle spetter die rakelings naast het doel van Hensen tegen de reclameborden spat.
Met nog een kwartier te gaan gebeurt dan het onvermijdelijke. De hard werkende Visser moet op de achterlijn een corner toestaan. De bal komt strak voor en dan is daar bij de eerste paal die lange invaller en kersverse vader Chris Boom die met een knallende kopstoot de gelijkmaker achter Hensen jaagt: 2–2… Niet alleen een teleurstelling, maar Huizen moet nu ook oppassen dat het straks niet met lege handen komt te staan. Sliedrecht is immers ‘on fire’ en Huizen kroop wat al te nadrukkelijk in de hoek waar dus meestal die befaamde klappen vallen. En zie dat dan nog maar eens om te draaien…

Opleving en teleurstelling

Na de onvermijdelijke treffer die de gelijkmaker betekende, weet Huizen zich toch op een bewonderenswaardige wijze te herpakken en keert het ‘voetbal’ weer een beetje terug bij onze mannen. Maar de wedstrijd heeft al veel kracht gekost en waar we voor rust soepeltjes combineerden, moeten de mensen die aangespeeld worden zich nu tot het uiterste inspannen om de bal in hun bezit te krijgen. Het ‘soepele’ is er wel een beetje af bij Huizen. En dat geeft Sliedrecht weer de gelegenheid om bij tijd en wijle de counter weer te zoeken. Van der Veldt ziet bij een carambole en voorzet de bal rakelings aan zich voorbij gaan, Dennis Lamme moet eveneens met lede ogen toezien hoe een scherpe voorzet die eigenlijk voor het intikken was, net buiten zijn bereik blijft. De anders zo trefzekere kopper Jeroen Lamme laat nog een kopbal los op een voorzet die net niet lekker aankomt en die dus de kracht en de richting mist om Donatz het leven zuur te maken. Dubbeldam komt nog voor de toch wat aangeslagen Joshua Lo-Asioe. Aan de andere kant zien we nog een vrije trap die gevaarlijk over de goal van Hensen wordt gekopt en een gekraakte schotpoging van Beemsterboer die een einde vindt in de veilige handschoenen van Jaime Hensen. En dan vindt arbiter Hoogerwaard het laat genoeg geworden en fluit het deze topper naar een voor Huizen al met al toch wel wat teleurstellende 2-2…

Dennis van der Steen

Arnold Klein had dringende familiaire verplichtingen die door het onverwachte uitstel nog veel dringender waren geworden en had dus geen gelegenheid meer om me nog te woord te staan. En dus is dan de trainer van de tegenpartij een prima alternatief! Zeker als het ook nog de vriendelijkheid zelve is en terug kan kijken op een roemrucht verleden in een groen-geel shirt.
“De eerste helft vond ik Huizen scherper. Als je ziet hoe zij die goals maken, dan vind ik dat slap verdedigen van onze kant. Ik zag een Huizen dat getergd is en druk durft te zetten en dat was ook leuk om te zien. En daar gaan wij in die fase niet goed mee om. Daardoor dwong Huizen bij ons af dat we fouten gingen maken en dat deden ze gewoon heel goed en dwongen ons constant achter de feiten aan te lopen. Vlak voor de 0–1 krijgen wij een kans één-op-één met de keeper en die missen we en aan de andere kant ligt ie er bijna meteen wél in. Dat heeft gewoon te maken met kwaliteit en effectiviteit. In die fase geeft dan die goal van ons nog een beetje hoop en wilden we proberen het spel om te draaien en zien we dat we dat toch niet voor elkaar krijgen omdat Huizen toch feller en scherper is in de duels. Sliedrecht was gewoon te slordig en onrustig aan de bal, voortzettingen die telkens werden geblokt en juiste keuzes die maar niet gemaakt werden. En dan krijgen we die goal van Timo Vos binnen. Een goede goal, hij schoot hem goed binnen. Dan ook nog eens een bal van die nummer negen (Theo Visser. Red.) die op de paal komt, anders wordt het zelfs nog 1-3.
In de rust gaf ik mijn spelers aan dat we het toch nog wel om zouden kunnen kantelen. Ik bracht op het middenveld een loper met wat meer ‘power’ en aan de zijkant ook een andere speler omdat zijn voorganger niet echt lekker in de wedstrijd zat. Daardoor zie je de tweede helft een wat meer gelijk opgaande wedstrijd met een Huizen dat eigenlijk niks meer wil weggeven. En dat lukte ze goed, want eigenlijk kregen we geen echte grote kansen meer. Alleen in de standaardsituaties zaten nog wel wat mogelijkheden.”
“Ik had ook het gevoel dat Huizen zich ook wat te makkelijk liet domineren door Sliedrecht…”
“Dat kan, ik denk dat ze op twee gedachten hinkten: gaan we door naar de 1–3 of willen we de 1–2 veilig stellen… Daardoor gingen ze wat meer naar achteren lopen voor mijn gevoel. Daarbij kregen wij in die periode ook ons beste deel van de wedstrijd en gingen we ook beter spelen. Die gelijkmaker viel op een lekker moment: ik had net gewisseld en uit een corner maken we een prima goal. Het geloof wat we bij de 1–1 nog niet hadden, zag je wel bij de 2–2 en had ik het gevoel dat we het karwei ook zouden kunnen gaan afmaken. Maar toen kreeg Huizen in die laatste vijf minuten toch wel weer de geest kregen en werden ze weer wat fanatieker.”
“Kan je je wel voorstellen dat de mensen met een Huizer brilletje op zich achteraf toch wat bekocht voelen met dit gelijke spel?”
“Nou, die uitslag van 2–2 daar kan ik persoonlijk wel mee leven. Als ik zie hoe Huizen echter de goals maakt — let wel: het is allemaal kwaliteit, he! — die tweede goal is een zondagsschot, wij komen ook nog een keer alleen voor de keeper, als je kijkt naar de krachtsverhoudingen van beide ploegen, dan denk ik dat een gelijkspel gewoon goed is. Maar als je kijkt naar het scoreverloop, dan had Huizen daar meer mee moeten doen. Of dat nou met krachten of met mentaal te maken heeft, ze gingen gewoon iets meer naar achteren lopen. En als dan die 2–2 valt, dan kan ik vrede hebben met die uitslag. Bij Huizen straalde het er de tweede helft gewoon wat minder vanaf dat ze hier naartoe waren gekomen om de volle winst te pakken.”
“Je hebt 2–0 verloren van onze buren. Hoe zou je die twee Huizer ploegen kunnen vergelijken?”
“Huizen is beter,” verklaart Van der steen gedecideerd. “Maar vergis je niet: Zuidvogels heeft een ontzettend sterk collectief! Bij Huizen zit echter in elke linie wel een speler met meerwaarde. Ik denk dat Huizen verder is dan Zuidvogels, maar Zuidvogels grote kracht is wel dat het een ‘team’ is. Als jullie straks de derby spelen zullen jullie niet voor elkaar onderdoen. Als ik kijk naar de manier van voetballen, dan ben ik meer liefhebber van de manier waarop- Huizen speelt…
Ik denk dat wij tegen jullie vandaag een heerlijke, leuke wedstrijd hebben gespeeld waarbij de objectieve toeschouwer de grote winnaar had geweest. Maar ja, die waren er helaas niet en dus zijn er nu helaas alleen maar verliezers…”

Timo Vos

Met zijn twee goals kon ik uiteraard opnieuw niet om hem heen: Timo Vos. “Beschrijf ‘m eens, die tweede goal, hoe lekker was die?!” vraag ik onze jonge held.
“Ja, het voelde heerlijk! Ik kreeg de bal uit een inworp en ging mijn tegenstander voorbij en ik dacht ‘Ik heb de ruimte dus ik probéér het gewoon!’ En dan zie ik die bal onderkant lat gaan en dan zie je niet meteen of ie zit of niet en dan zie je ineens dat net heen en weer gaan, heerlijk!
Nee, het was zeker geen zondagsschot, hij was echt wel zo bedoeld!
Die eerste goal was een beetje vanuit de kluts. Ik ging er heen samen met een tegenstander en via zijn hand vloog hij toch binnen…”
“Ik heb het idee dat je steeds lekkerder je draai aan het vinden bent… Nou begin je ook nog aan de lopende band scoren… Ga je Theo nog inhalen?”
“Haha! Ja, het voelt goed, maar dat inhalen gaat lastig worden! Haha! Tegen RKDES ging het al lekker en vorige week mocht ik dan mijn basisdebuut maken en vandaag stond ik weer in de basis en mocht ik de negentig minuten volmaken. Daar ben ik heel tevreden mee, zeker ook met die twee goals...”
“Vind je het gek als ik opmerk dat je vijfenzeventig minuten gespeeld hebt? Ik heb je daarna eigenlijk niet zo veel meer ‘gezien’…”
“Haha, ja ik heb aan het eind wel wat tijd lopen rekken. Het was een zware wedstrijd en ik was echt op tegen het einde van de wedstrijd. Ook dat we een uur later begonnen hakte er wel conditioneel in met die kou. Dat laatste kwartier heb ik echt wel op karakter door moeten zetten…”
“Vooraf denk je dat een gelijkspel tegen Sliedrecht zo’n gek resultaat nog niet is. Achteraf denk ik toch dat we twee punten hebben laten liggen…”
“Ja, als je 1–2 voorstaat en je staat een paar keer niet goed bij standaardsituaties en als je daar dan de 2–2 uit om je oren krijgt… We hadden het op dat moment wel moeilijk en werden best wel achteruit gedrukt. Dat hoort natuurlijk wel bij zo’n wedstrijd, maar dat pakten we in de slotfase dan wel weer wat terug en drongen we nog aan voor de 2–3. Maar dat is helaas dus niet gelukt. Sliedrecht drong aan en wij wilden voor die gelijkmaker wellicht wat teveel op de 1–2 spelen. Maar goed, het is altijd zuur als je ‘m dan toch nog tegen krijgt. Maar als je het objectief bekijkt, dan denk ik dat de 2–2 toch wel en terechte uitslag is van deze wedstrijd…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Opnieuw puntverlies. Natuurlijk is dat zuur en kan je je afvragen of dat nodig was. Maar het was een heerlijke wedstrijd van twee ploegen die beide voor de winst gingen. Puntverlies lijkt in deze poule aan de orde van de dag en als ergens het credo ‘Resultaten uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst’ opgeld deed, dan is het hier wel. WNC wint bijvoorbeeld met 3–0 van het toch niet misselijke Breukelen, Woudenberg veegt met dezelfde cijfers de vloer aan met GRC 14, Zuidvogels blijft ook steken op 2–2 thuis tegen De Bilt, maar weet een paar weken geleden nog te winnen van hetzelfde Sliedrecht waar wij nu op 2–2 bleven steken. En wat te denken van dat Almkerk dat als rode lantaarndrager Zuidvogels op 0–0 wist te houden? Een stunt die de toenmalige nummer laatst  — SVL — ook al tegen Huizen wist uit te halen. Er valt gewoon geen peil op te trekken!
Een gelijkspel of een uitnederlaag tegen een medekoploper moet je gewoon incalculeren, dat kán zomaar. Zaak is dan om thuis de volle winst te pakken en het verschil te maken tegen ‘de kleintjes’. Dat laatste blijkt dus in de praktijk nog lang zo eenvoudig niet.
Sliedrecht liet zien dat het een goede ploeg was die zich niet wenste te verstoppen. Een ploeg met voldoende voetballend vermogen om zich bij de kanshebbers voor de titel te handhaven. Voor Huizen geldt hetzelfde verhaal: ‘n goede ploeg met mooi voetbal die tot op heden voor geen enkele ploeg hoefde onder te doen.
De avondklok die nu feitelijk voor het voetbal geldt maakt trainen – en daarmee het competitievoetbal – onmogelijk. Inmiddels is de KNVB al in de pen geklommen om een appèl te doen op de politiek om deze maatregel aan te passen zodat trainingen weer mogelijk zullen zijn en de competitie gewoon doorgang kan vinden. Hoewel er al diverse teams met besmetting geconfronteerd zijn, betreft het hier gezonde jonge mensen die normaliter écht niet op de IC terecht zullen komen. Het effect op de zorg van deze groep is dan ook minimaal te noemen en zet in de bestrijding van de pandemie geen zoden aan de dijk. Zeker niet als men de kantines open laat waar ‘sfeermakers’ met kneiterharde muziek de mensen dwingen elkaar van dichtbij in het oor te schreeuwen om zich verstaanbaar te maken. IK zie er in ieder geval de logica niet van in. Zolang we voetballen, mijn aanwezigheid daarbij toegestaan is en de corona aan mijn persoontje voorbij blijft gaan, blijf ik u van verslagen voorzien.
Mocht dit echter toch de laatste wedstrijd van dit kalenderjaar blijken te zijn geweest, dan wens ik u allen een gezonde kerst en een goed uiteinde en wens ik u een gelukkig en coronavrij 2022…

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL