Maxima Seafood: het beste dat de zee ons te bieden heeft

Een zeevisgroothandel uit IJmuiden die een voetbalclub sponsort in Huizen. Dat lijkt op het eerste gezicht niet erg voor de hand te liggen. Toch kan s.v. Huizen zich verheugen in de warme belangstelling van directeur Martijn Spilt, want dat dat een Huizer in hart en nieren is, blijkt wel uit het interview dat ik met hem had…

IJmuiden en Martijn

Het is zomers als ik de tocht naar IJmuiden maak voor het gesprek met Martijn. Het indrukwekkende terrein van Maxima Seafood laat zich zelfs voor een dwaallicht als ik simpel vinden. Ik ben wat vroeg en tref Martijn nog achter zijn PC aan het werk, maar geen probleem: twee minuten later zitten we gezellig aan tafel met een goede bak koffie.
“Ik ben hier sinds 2001 werkzaam. Ik had een bijbaantje bij vishandel Veerman in Huizen. Daarmee kwam ik hier regelmatig bij de visafslag om vis op te halen. Mijn compagnon werkte destijds bij Van As… Ik heb toen een klein bedrijfje met twee werknemers overgenomen, hier even verderop. Die pandjes zijn nu gesloopt. Dat heb ik uitgebouwd, bijgebouwd, doorgebouwd. Toen is mijn compagnon Martin Riemer – een Zuidvogelaar, maar daar kan ie ook niks aan doen, haha! – erbij gekomen. We bleven groeien en uitbreiden, maar we hadden een hele lastige concurrent waar we buiten het werk hele goede contacten mee hadden: Karel Hoeve. Zeven jaar geleden zijn we in gesprek gegaan over een gezamenlijke toekomst.”

Maxima

“Maxima trouwde in 2002 met Willem Alexander, jullie bestaan al sinds 1974. Dus vanwaar de naam Maxima?”
“De naam Maxima hebben we verzonnen we in 2016, omdat we graag de uitstraling van een oud en vertrouwd merk wilden hebben. We verkochten regelmatig in Denemarken en dat ging onder een bootnaam. En dat werd dus Maxima. Dat klonk en voelde gewoon goed en zo is die naam ontstaan. Officieel heetten we toen nog Zeevishandel Gebroeders Bakker, maar de handel wordt mondialer en dus kozen we voor een internationale handelsnaam: Maxima Seafood. Ook wilden we na de fusie een verse start maken en geen ‘erfenis’ meenemen van één van de partners.”

Fusie

“De fusie tussen Bakker en Hoeve is complementair voor wat betreft assortiment alsook doelgroepen. Bakker kwam veel in Duitsland met de artikelen waar wij sterk in waren. Maar Karel Hoeve kwam daar óók, maar dan met zijn producten. Omgekeerd was dat ook dat wij bij klanten van Karel Hoeve kwamen met dan weer ónze producten. Door die overlap samen te laten gaan werden wij aantrekkelijker als leverancier en konden wij de klanten sterker aan ons binden.

Historie in beeld...

“Waar ligt precies jullie klantsegment?”
“Da’s makkelijk: wij leveren aan alles en iedereen, behalve de horeca! Leveren aan de horeca vereist een hele fijnmazige distributie. Je gaat op het drukste deel van de dag naar de drukste punten van Nederland: in de middag naar hartje Amsterdam! Wij hebben alle transport uitbesteed en doen daar niets zelf in. Transporteurs doen dat beter en voordeliger. Ons motto is ‘rijden doe je ’s nachts!’ Bij ons wordt alles ’s nachts aangeleverd bij de klanten.
Daarbij zou je bij directe levering aan de horeca ook klanten van klanten gaan bedienen. Dan beconcurreer je dus je eigen klanten! In Huizen is dat bijvoorbeeld Bunschoten Vispaviljoen en Van As. Dat zijn al jaren klanten van ons.”

Ontwikkelingen

“Vijftig jaar in de vishandel. Welke ontwikkelingen springen je het meest in het oog?”
“De visserij op de Noordzee heeft momenteel verschrikkelijk veel te verduren. Daar mis ik wel de nuance in het hele debat. De komst van de windmolenparken belemmert de visserij in hoge mate. Maar ook de hoge olieprijzen spelen ons parten en natuurlijk het negatieve imago dat we omgehangen krijgen in de media. Dat de omslag zo drastisch was heeft me wel verrast. Toen ik zag welk een enorm bedrag er voor de uitkoopregeling voor de kotters beschikbaar was, wist ik wat er komen ging. Ze mogen dan wel vijf jaar niet vissen, maar tegen die tijd is de nieuwe generatie energiezuinige kotters wellicht beschikbaar en kunnen ze met een kleiner, duurzamer schip weer wat gaan doen. Daardoor verschuift het aanbod qua soorten enigszins.
Daarmee zien we wel een afname in de aanvoer van Noordzeevis en een verandering van aangeleverde soorten. Bijvoorbeeld de inktvis is nog nooit in deze enorme hoeveelheden aangevoerd! Ook zien we dat bepaalde soorten nu het gehele jaar door worden aangeleverd, waar die vroeger vooral in bepaalde maanden werden aangeleverd.
Een andere verandering die we zien is dat leveranciers meer aan ‘ketenborging’ gaan doen: het aangaan van samenwerkingsverbanden met kwekerijen. De groeiende wereldbevolking vormt een uitdaging aan de aanvoerkant van de vis.

Diepvries

“Veel van wat we van over de hele wereld leveren aan producten wordt vers ingevroren. Bij bepaalde soorten moet dat invriezen ook echt om bepaalde parasieten te doden. De Noordzeevis gaat er vers in en vers uit. Maar de logistiek is zo gestroomlijnd dat we de vis van over de hele wereld hierheen kunnen krijgen.”
“Dat zijn dan wel veel transportbewegingen…”
“Dat is maar betrekkelijk! Bij ons is het al vlug ‘export’ omdat we zo klein landje zijn. Maar ik heb bijvoorbeeld een leverancier in Vladivostok, en dat is verder van Moskou dan IJmuiden. Maar dan is het gewoon ‘binnenlands’… In Amerika is alles binnenlandse markt! Neemt niet weg dat we met zijn allen best wat kritisch mogen zijn over wat we allemaal transporteren. Maar bijvoorbeeld de inktvis: daar is zo onnoemelijk veel vraag naar in Italië, Spanje. Op elke hoek van de straat kan je daar inktvis eten.”

Assortiment

“Wat is hier de grootste ‘hardloper’?”
“Coquilles! Dat is absoluut de nummer één! Dat is ook een beetje mijn kindje. Daarvoor gaan we echt mee naar de bron, de visserijen, de kwekerijen en fabrieken. We selecteren die heel zorgvuldig. Voor de verwerking hebben we geïnvesteerd in de meest geavanceerde faciliteit in Europa, ook in het kader van de voedselveiligheid. We exporteren ze naar drieëntwintig verschillende landen.
Toen we hier kwamen hebben we ons voorgenomen niet alleen ‘dozenschuiver’ te worden, maar ook echt een toegevoegde waarde aan bepaalde producten te leveren. De verwerking gaat vaak helemaal geautomatiseerd, tonijn, zwaardvis, noem maar op. Overal staat de voedselveiligheid voorop! Met de coquilles winnen we in België bij Delhaize (wat ook een trouwe klant is) jaar in jaar uit de smaaktest. Een mooie strakke kwaliteitslijn!”

Rentmeesters

“Hoe geven jullie vorm aan het rentmeesterschap waar jullie op jullie website mee schermen?”
“Door bijvoorbeeld louter MSC gecertificeerde coquilles te leveren. Dat geldt ook voor onze tonijn. Maar ook hier geldt dat de maatstaven soms wat krom zijn: een scholletje uit de Noordzee staat lager op de lijst dan een product dat in Azië wordt gekweekt, in China wordt verwerkt, hierheen komt en dan weer op transport gaat naar Italië… Eigenlijk zouden we ons meer moeten richten op de totale ecologische footprint van een product. Wij kiezen ervoor om de vis bijvoorbeeld zo min mogelijk in te laten vliegen, maar kiezen voor minder milieubelastend transport. Ook met de vangst: we vangen de ‘rente’, maar laten het ‘kapitaal’ zwemmen! Duurzaam is daarbij gewoon een gezonde manier van bedrijfsvoering, het mag geen praatje voor de bühne worden. Ook qua verpakkingen proberen we zorgvuldig met het milieu om te gaan. Vis met een korte houdbaarheid kan je natuurlijk niet groot laten verpakken. Maar ik snap dan weer niet waarom een rijstwafel, die je anderhalf jaar goed kunt houden, per één of twee stuks verpakt moet worden… Maar goed, je hebt toch ook weer te maken met de wensen van de consument.
Door onze duurzame bedrijfsvoering borgen we onze toekomst. We zetten momenteel ook in op die ‘ketenborging’, samenwerking met kwekerijen waarmee we altijd gegarandeerde toelevering hebben van verantwoord geproduceerde visproducten. We blijven daarnaast wel gewoon samenwerken met de schepen die hier voor de deur aankomen om inktvis, poon en mul te lossen, maar we willen de grilligheid van de aanvoer zien te ondervangen met die ketenborging. Ook vis die we via de afslag betrekken, daarvan krijgen we alle benodigde informatie: wie het heeft gevangen, wanneer en waar.”

s.v. Huizen

“Ik voetbal zelf in de 45+, verder speelt mijn zoon Luuk die bij Huizen in de Onder17-2 voetbalt én training geeft aan Onder13, Lars voetbalt in de Onder15-1 en mijn dochter Lise speelt nu bij de damescombinatie HZM’22 in de Onder11-1. Maar ook zakelijk hebben we connecties: zo werkt Floris van Esterik bij ons en gaat Frank Boor (oud doelman bij Huizen) op de financiële afdeling de werkzaamheden van Jan Riemer – penningmeester van Zuidvogels! – overnemen. Jan werkt nog part-time en gaat richting zijn pensioen. Wel jammer, want een beetje dollen Huizen-Zuid was altijd dolle pret.

...Floris van Esterik...

We sponsoren al een jaar of vijf, zes. Ook doen we incidenteel wel dingen met wat vis of ijs voor speciale activiteiten. Ik kom al zesendertig jaar bij Huizen. Mijn vader kwam uit de Bloemenbuurt. Dan ben je arm én je gaat naar Zuid. Mijn buurman was Gerard Baars en die heeft me toch naar Huizen gebracht. Maar hoe dan ook ga je toch het vaakst voetballen waar je vriendjes al voetballen.
We zijn geen lid van de businessclub. Ik ben er wel laatst een keer geweest en vorig jaar de haringparty gesponsord. Het is niet dat ik niet wil, ook al denk ik dat ik er zakelijk weinig mee opschiet. Wellicht volgend seizoen…
Ik sponsor de club, maar ik verwacht er helemaal niks van terug, het is puur de onvoorwaardelijke liefde voor de club! Er zijn wat ontwikkelingen gaande qua sponsoring, maar ik weet nu nog niet waar dat precies gaat eindigen.
Als toeschouwer ben ik meegegroeid met de kinderen. Toen ik het bedrijf aan het opzetten was, was ik gewoon te druk, maar nu heb ik dan meer tijd om mee te gaan met de kinderen en pak dan ook de wedstrijden van het eerste mee waar mogelijk.
Het is best een lastige tijd qua sponsoring. Huizen zou wellicht wat meer nadruk kunnen leggen op incidentele sponsoring, het sponsoren van speciale evenementen. Maar ik voel me zeker gewaardeerd als sponsor! Daar is wel niet veel voor nodig, maar toch…
Ik zou wel graag zien dat alle jeugdteams twee keer in de week zouden kunnen gaan trainen. Zo belangrijk voor de ontwikkeling van onze jeugd, en zeker voor kinderen die het thuis wellicht niet zo leuk hebben. Voetbal is beweging, ontmoeting, kameraadschap. Ik denk dat de impact van het voetbal op de gemeenschap wel eens onderschat wordt. Ook een E-sportsteam lijkt me wenselijk voor die kinderen die fysiek niet zo mee kunnen, maar daarmee dan toch wel weer in de club met die gemeenschapszin kennis kunnen maken. Weer een contactpunt bij de club!
Verder hoop ik dat we nog een keer een klasse hoger gaan spelen: als Eemdijk het kan, dan moeten wij dat toch ook kunnen?

Rondleiding

Dan neemt Martijn ons mee door het bedrijf waar 23 werknemers druk zijn. We ontmoeten onder meer een ‘werknemer’ van dik in de tachtig, die nog steeds vol trots zijn steentje bij blijft dragen. De ene koelruimte na de andere trekt Martijn open. ‘Als ik hem uit het oog verlies kom ik hier nooit meer uit en vinden ze me straks in diepgevroren toestand!’ lach ik.De duurzaamheid en reinheid zijn opvallend, een enorme bak zalmkoppen en –graten staat klaar om tot vis- en varkensvoer te worden verwerkt: niets gaat er verloren. Een indrukwekkende tocht door het bedrijf die mijn vrouw en ik afsluiten met een heerlijk dagje IJmuider strand. Met dank aan een bevlogen Huizer in hart en nieren!