Nagelbijten: Huizen – De Bilt (districtsbeker) 1-1

De Bilt op herhaling

Geen ‘prettige’ loting om twee weken na de eerste ontmoeting al meteen opnieuw een opponent uit de eigen competitie te moeten treffen. Wedstrijden in de knock-out-fase van een bekertoernooi zijn altijd op zichzelf staande wedstrijden, waarbij de regel ‘Resultaten uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst’ stevig opgeld doet.
Bij onze gasten heeft Menno Vink zijn plek onder de lat weer ingenomen na zijn schorsing van twee weken geleden. Ook bij Huizen een ander gezicht tussen de palen: vandaag mag reservedoelman Rik van Nuenen zijn opwachting maken. Verder ruimde coach Klein basisplekken in voor Lennart Dubbeldam, Delano Paskald en de blijkbaar weer helemaal fitte Tim Boterenbrood. Ook Sebastian van Kammen staat op mijn wedstrijdformulier als basisspeler genoteerd, maar hij blijkt toch niet helemaal wedstrijdfit en wordt vervangen door Tristen Kroeze voor wie de wedstrijd oorspronkelijk vanaf de bank zou beginnen.

De kat en de boom

Opnieuw neemt Huizen net als in de eerste ontmoeting het heft in handen. De Bilt is een gewaarschuwd team en dat telt voor twee. Voorzichtig houden ze de rijen gesloten en kijken vooral de kat uit de boom. Dat levert al meteen de eerste corner op voor Huizen als Theo Visser zijn inzet gekeerd ziet. Het levert vooralsnog geen treffer op.
In de vijfde minuut dan een uitval van de lange Biltse spits Sander van den Berg. Hij is alleen en komt in een lastige hoek te staan. Toch laat hij een pegel los die Van Nuenen even doet schrikken. Via de vuisten van onze doelman ketste de bal nog bijna via een verdediger binnen maar Van Nuenen blijft de situatie meester.
Ook Tim Boterenbrood moet even alles uit de kast halen als de geblokte verdediger Murat Soner er als een speer vandoor dreigt te gaan. Onze middenvelder is echter een te lastige klip voor Soner om te omzeilen en Boterenbrood komt dan ook ongenaakbaar als overwinnaar uit deze strijd te voorschijn.
De Bilt is duidelijk op haar hoede, maar Huizen blijft even duidelijk de beter voetballende en dominante ploeg.

(foto's: Henk Heijnen Fotografie)

Wachten op de dingen die gaan komen

We hebben er net een kwartiertje aftastend voetbal op zitten als Guillermo Ooft gaat zitten en aan de hamstring voelt. Is het nu al kramp? Dat zal toch niet? Of zo’n alom gevreesde hamstringblessure? Ooft wordt een tijdje langs de lijn onder handen genomen, maar allengs wordt duidelijk dat we Ooft deze wedstrijd niet meer tussen de lijnen zullen zien verschijnen. Het is Oualid Imoussaten die zijn plek inneemt en de Biltenaren weer completeert qua aantal.
Hidde van der Veldt bleek weer ongrijpbaar voor zijn directe opponent Hemn Ali. In de achtste minuut trekt hij er na goed voorbereidend werk van Joshua Lo-Asioe op volle snelheid tussenuit om een voorzet te geven die perfect op maat was voor de gretige Timo Vos. Diens inzet kon ik echter met geen mogelijkheid dezelfde kwalificaties geven als de voorzet, want de bal spat jammerlijk over.
We zijn inmiddels een minuut of twintig onderweg en het lijkt er op of De Bilt de schroom wat van zich af begint te spelen. Huizen blaft immers wel, maar lijkt vooralsnog niet te willen bijten. En dus zoekt het de helft van Huizen wat nadrukkelijker op als werkterrein.
Hoogtepuntje met net geen half uur op de klok is het verfijnde stukje techniek dat coach Arnold Klein demonstreert als hij een hoge uitbal met speels gemak en flair uit de lucht opvangt en controleert met een gemak waar ooit ene Bergkamp furore mee maakte.
Ook een fraai staaltje sportiviteit als De Bilt midden in een aanval gehoor geeft aan de Huizer roep om een uitbal vanwege een blessure als Theo Visser niet helemaal ongeschonden uit de kluts na een persoonlijk duel tevoorschijn komt. Uiteraard gaat de bal keurig terug na het voorspoedige herstel van Theo Visser, maar het getuigt van een hoge mate van sportiviteit dat men de bal zonder meer uit speelde in een veelbelovende aanval. Klasse!

Kansen

Na de kans van Vos zien we dan de beste kans tot nu toe als een bal onverwachts over de Biltse defensie glipt en zo Theo Visser oog in oog met doelman Menno Vink zet. Vink is er een die een uitstekende reputatie heeft waar het gaat om de één-op-één situaties. En die reputatie maakt Vink ook hier weer waar: dapper komt hij zijn goal uit en komt als overwinnaar uit deze strijd.
ook Hemn Ali gaat na een goed half uur zitten en heeft verzorging nodig. Die wordt buiten de lijnen voortgezet en het dappere De Bilt moet het dus even zien te klaren met tien man. Ondanks het numerieke overwicht weet Huizen hier niet van te profiteren.
Pas als Ali weer terug in het veld is zien we de volgende kans voor Huizen: een foute terugspeelbal wordt opgepikt door Lennart Dubbeldam en opnieuw staat er een Huizer aanvaller oog in oog met doelman Vink. Dubbeldam kent de reputatie van de Biltse doelman en maakt een omtrekkende beweging. Daardoor wordt de hoek wat lastig, maar we zijn toch teleurgesteld als hij er niet in slaagt het verlaten doel te vinden en de bal over de goal werkt.
Twee minuten later – het rustsignaal is dan al aanstaande – presenteert Theo Visser een puntgave voorzet waarop dan echter Van der Veldt en Boterenbrood elkaar in de weg lopen en we daardoor ook deze kans verloren zien gaan.

Rust

Als ook een inzet van Vos wat paniekerig geruimd wordt door de Biltenaren en Visser zijn inzet daarop geblokt ziet, gaan we dus rusten met een 0-0 die an sich niet onlogisch is, maar waarmee Huizen zich toch wel het meest bekocht mag voelen. Een drietal goede kansen zag het verloren gaan. Enerzijds door goed keeperswerk, anderzijds door eigen geknoei. We  moeten toch wel constateren dat er ook in de soepel lopende machine van de laatste weken wel eens wat zand in de motor verzeild kan raken. De bal wil er maar gewoon niet in en dat geeft de Biltse burger moed. Ook al heeft doelman Van Nuenen op die ene bal van Van den Berg na eigenlijk alleen een figurantenrol vervuld, die ene mazzelgoal, die ene geslaagde counter, dat ene slippertje van een Huizer verdediger zou dan maar zo voor een stuntje kunnen zorgen.
Twee Biltenaren doen een warming-up die een invalbeurt doen vermoeden. Arnold Klein lijkt aanvankelijk zijn troeven nog even aan de borst te houden, maar dan zien we toch ook Laurens Kooij aan een serieuze warming-up beginnen.

Bakens verzetten

Met Laurens Kooij voor Lennart Dubbeldam probeert Klein de bakens wat te verzetten richting de volgende ronde van de districtsbeker. Toch is het vooral De Bilt dat zich wat nadrukkelijker richting Van Nuenen begeeft en de helft van Huizen opzoekt. Het levert vooralsnog echter weinig hoofdbrekens op voor onze doelman die het gebeuren voor hem vooral als toeschouwer mag meebeleven.
Dan toch ineens een speldenprik van Huizen als Delano Paskald (sterke wedstrijd!) met een slimme steekbal Timo Vos is kansrijke positie brengt. Het schot van Vos valt echter wel héél nadrukkelijk in de categorie ‘speldenprik’ want het slappe balletje levert geen enkel probleem op voor een doelman van het kaliber van Menno Vink.
Ook Dennis Lamme mag dan zijn kunsten gaan vertonen en vervangt Tristen Kroeze. Ik kan dat niet anders duiden dan het gunnen van de speelminuten aan Dennis Lamme, want ik vond Tristen Kroeze bepaald niet slecht spelen of aan een wissel toe zijn. Inmiddels heeft Tristen zich in mijn waardering opgewerkt tot één van de sterkhouders van dit elftal. Het ‘oogt’ wellicht niet altijd even gepolijst, maar Tristen is een exponent van de moderne aanvallende en opkomende back in de trant van Mazraoui en Dumfries. Uiteraard op ons bescheiden niveau, maar wel met dezelfde spelopvatting en aanvallende intenties. Ik mag hem dan ook als liefhebber van aanvallend voetbal graag zien spelen!
Kooij doet dan van zich spreken als hij uit een corner goed op de goal kopt. Op de lijn wordt de bal met veel kunst- en vliegwerk gekeerd en het lijkt wel alsof er een onzichtbaar schild achter Vink op de doellijn hangt: die bal wil er maar niet overheen. De rebound wordt dan metershoog over geschoten. Weer een ferme kans die zich niet in een doelpunt liet vertalen.
Trainer John Vink van de Biltenaren brengt dan Raoul Janssen voor Pier Veldman.

Wachten

Naast me wordt geopperd dat degene die scoort nu de overwinning wel voor zich kan opeisen. Niemand twijfelt er echter aan dat die ploeg dan Huizen zal zijn en dat we genoegen zullen moeten nemen met een krappe overwinning. Delano Paskald lijkt daar naar op weg na een knappe en razendsnelle 1-2-combinatie. Zijn inzet wordt echter tot corner verwerkt en Vink plukt die in twee instanties uit de lucht.
Met een hakje lanceert Hidde van der Veldt Laurens Kooij. De ingreep is fors en Kooij gaat neer. Visser belast zich met de vrije schop en zwaait de bal keurig richting verre paal. Daar verzuimen zowel Joshua Lo-Asioe als Van der Veldt de bal binnen te lopen. Verbijsterd zien we hoe de bal ongehinderd voor hen langs dwarrelt. Hoe mooi wil je de kansen hebben?
De Bilt blijft zoeken naar dat ene momentje, die ene kans die iedere ploeg in een wedstrijd wel krijgt. Hemn Ali gaat nadrukkelijk op zoek naar die optie en stuit daarbij op de onverzettelijke Tim Boterenbrood die op pure karakter de strijd aangaat en wint! Tim straalde de hele wedstrijd iets onverzettelijks uit, een ‘over-mijn-lijk’ instelling die ik graag bij verdedigers zie!
Arbiter Robin Punt voelde de wedstrijd perfect aan en hield de kaarten over en weer lang op zak. Toch kon hij er echt niet meer onderuit toen de eerste écht forse overtreding in de middencirkel hem noopte geel te trekken voor een Biltenaar. De rugnummers van De Bilt waren bij dit kunstlicht wat lastig te onderscheiden, dus de naam van de zondaar bleef voor mij een raadsel.
Ineens een rare doorschietende bal diagonaal door ons strafschopgebied. Is het een terugspeelbal? Ik zag het zo vlug even niet, maar gelukkig is daar Rik van Nuenen die alert reageert en dapper en knap gestrekt gaat om de bal te onderscheppen en ons voor verder onheil behoedt. Het wachten is nadrukkelijk op die ene goal die volgens ons zal gaan beslissen wie van de twee er door gaat naar de volgende ronde. Of dat Huizen is wordt echter met het uitblijven van die bevrijdende treffer steeds onzekerder…

Aaaiiii!

En dan gebeurt waar we nu al minutenlang bang voor zijn geweest: die ene scherpe counter van De Bilt. Murat Soner(?) gaat schitterend door over de flank en zijn voorzet is messcherp. Met een slimme loopactie onttrekt Sander van den Berg zich aan zijn dekking en als de bal dan panklaar voor zijn voeten valt is het voor de geslepen spits een koud kunstje om de bal achter de kansloze Van Nuenen te nagelen…. 0-1 En Huizen kijkt met nog een kwartiertje op de klok ineens tegen een achterstand aan. Een achterstand die een goal noodzakelijk maakt, maar gelet op het verloop van deze wedstrijd, zijn die goals duur. Te duur?
Arnold Klein brengt dan een nieuwe aanvaller in de persoon van Freek de Oude voor de leeg gespeelde Timo Vos. En met hernieuwd elan gaat Huizen op zoek naar de gelijkmaker. Lo-Asioe is daar dicht bij als hij met een fraaie Bep Bakhuys duikkopbal een voorzet van Kooij tracht te bekronen. De poging is dapper, maar mist helaas – heel typerend voor deze wedstrijd – net dat beetje richting en slaat dus naast de goal van Vink tegen de boarding.
Nog een kwartier en De Bilt-coach Vink brengt dan Jonas Delen voor Murat Soner. Huizen blijft aandringen en een voorzet van Hidde van der Veldt zeilt werkeloos achter de ingelopen Huizer spitsen langs. Opnieuw Van der Veldt die vanuit een moeilijke hoek de vuisten van Vink teistert, een vrije trap van Visser en Lo-Asioe die opnieuw zijn kopbal de juiste richting niet weet mee te geven. Huizen beukt en zwoegt, maar vooralsnog zonder succes…

Valreep

Het lijkt gewoon wel niet te mogen vandaag… Visser stuurt Van der Veldt op avontuur. De voorzet belandt weer terug bij Visser die met een geplaatste bal Vink tracht te verschalken. Weer rolt de bal rakelings langs de verkeerde kant van de paal. Een corner landt in de menigte bij de eerste paal. De scrimmage lijkt dan succes voor Huizen op te leveren, maar opnieuw is daar die onzichtbare grens die doellijn heette vanavond en weer ziet Huizen de bal niet over die magische grens hobbelen…
Op de tribune krijgen we iets wanhopigs en langzaam maar zeker daalt de berusting over ons neer dat we toch minder onoverwinnelijk zijn dan we zo langzamerhand stiekem zijn gaan geloven.
En terwijl ik dat laatste zit te noteren veert de Wolfskamer op in een vreugde explosie! Met een daverende dreun van vijfentwintig meter heeft ons goudhaantje Theo Visser dan toch de gelijkmaker binnen geschoten. Ik laat me vertellen dat doelman Vink wellicht een voorzet verwachtte en daardoor wat verkeerd stond opgesteld, maar de goal telt en dat is op dit moment het belangrijkste. We leven inmiddels twee(!) minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd en als de term ‘op de valreep’ ooit van toepassing was, dan was het nu dan wel.
De Bilt voelt de bui hangen en is bang alsnog de volgende ronde door de vingers te zien glippen. En dat lijkt een minuut later dan inderdaad te gebeuren als De Oude een fantastische pegel loslaat waar Vink stijlvol op naar de hoek moet. Klasbak, die Vink, zijn vingertoppen houden De Bilt in de wedstrijd. Er volgt een corner die goed voor komt. Opnieuw is daar Lo-Asioe die een fractie van een seconde te laat komt om de bal naar de 2-1 te glijden. Opnieuw een 100% kans waar Huizen slordig mee omsprong.
De extra tijd wordt gekenmerkt door twee ploegen die alles op haren en snaren zetten om alsnog de winnende over de doellijn te werken. Opportunisme troef, maar daar red je het niet meer mee tegen twee gedegen verdedigende ploegen. En met het eindsignaal van arbiter Punt – beste man van het veld – zijn we dus veroordeeld tot de loterij die een strafschoppenserie toch altijd is.

Strafschoppen

Het is een zenuwslopende affaire die strafschoppenserie, want beide ploegen geven elkaar geen duimbreed toe:
Als eerste verschijnt Anouar Aktaou op de stip. Zijn schuiver in de hoek laat Vink kansloos: 1-0
Voor De Bilt komt Sam Eerdmans tegenover doelman Van Nuenen te staan. Ook Eerdmans laat de doelman geen kans: 1-1…
Jeroen Lamme neemt zijn verantwoording als aanvoerder en ook hij laat Vink geen kans: 2-1
Oualid Imoussaten laat op zijn beurt Van Nuenen met een strakke bal weer kansloos: 2-2!
Ook Theo Visser jaagt de bal strak achter Vink: 3-2…
Appie Ayoubi neemt de strafschop met veel gevoel en veel risico. Gevaarlijk hoog spat de bal in de hoek. Dapper, en de 3-3 is een feit…
Joshua Lo-Asioe komt naar voren. Ik ben heel even bang. Josh speelde sterk, maar was voor de goal niet altijd even trefzeker. Heeft hij zijn zenuwen nu in bedwang? Met een vlammend schot maakt Joshua een einde aan mijn onzekerheid: 4-3!
Hemn Ali kan er ook wat van. Spijkerhard slaat de bal achter Van Nuenen. Opnieuw geen enkele kans voor onze doelman: 4-4. De strafschoppen worden werkelijk perfect genomen door beide partijen die elkaar ook nu geen duimbreed wensen toe te geven…
Ook Tim Boterenbrood komt naar de stip gewandeld. Dapper: Tim heeft immers wekenlang toe moeten kijken met een lastige blessure en heeft nu toch voor het eerst weer een volle wedstrijd in de benen. Maar Tim is een koele kikker en hij rondt zijn sterke wedstrijd af met een fraaie treffer in de uiterste hoek: 5-4.
Joey Koetsier moet dan de laatste en beslissende strafschop nemen van deze eerste serie. We houden de adem in, maar opnieuw wordt de bal keurig ingeschoten en is Van Nuenen volstrekt kansloos: 5-5!
Sudden death, dus: wie nu mist kan het schudden! Hidde van der Veldt durft het aan. Dapper, want de mannen die nu op de stip verschijnen zijn dus niet de reguliere strafschopspecialisten… Aanloop: keurig binnen 6-5 voor Huizen.
Oei! Jonas Delen treft doel, maar helemaal overtuigend ging dat niet: desalniettemin 6-6…
Dat kan niet gezegd worden van de penalty van Dennis Lamme, die Vink genadeloos opnieuw naar het net stuurt: 7-6.
Dat gaat een latertje worden, mensen grappen om me heen dat ze om twaalf uur toch echt naar huis gaan.
Lennart van Dijk gaat nummer zeven voor De Bilt nemen. Aanloop, pegel, NAAST!!!!
Huizen naar de volgende ronde!
Maar wat waren we dicht bij een uitschakeling…

Arnold Klein

“Nou, vertel maar,” lacht Klein wat schuchter als ik hem alleen maar vragend aankijk als hij de kleedkamer uitkomt waar een overwinningsmars door de catacomben schalt.
“Weer superieur en weer slepen we de overwinning voor de poorten van de hel weg!”
“Tja, je krijgt één kans tegen en dat is meteen een goal! De eerste helft was ik wel tevreden over het vertoonde spel, maar ik vond ons wel in dezelfde valkuil trappen als tegen Almkerk: door de gretigheid gaan er téveel mensen voor de bal lopen waardoor je eigenlijk niet meer het positiespel kunt spelen zoals we dat willen. Daardoor wordt het uiteindelijk steeds moeilijker om er door te komen. Maar verder vond ik ons goed in de duels, goed in de omschakeling, goed de bal heroveren. Daardoor hebben we de eerste helft misschien maar een half kansje weggegeven en er wel drie voor onszelf gecreëerd. Dan zie ik Hidde van der Veldt die de bal precies neerlegt op de plek waar we hem willen, maar dat daar dan niemand is om er iets mee te doen, Lennart Dubbeldam die goed doorkomt, die had rustiger moeten blijven en niet vanuit die situatie had moeten schieten, hij had beter naar binnen kunnen komen…
Ik heb sowieso een hele leuke wedstrijd gezien waarin we op zich wel de bovenliggende partij waren, qua mogelijkheden en qua veldspel. Natuurlijk wilde De Bilt wel graag iets inzakken om het veld klein te houden en dan maken we een zelfde soort misstap als tegen Almkerk en we krijgen opnieuw uit het niets een goal tegen!”
“Hebben we inmiddels niet een beetje teveel zelfvertrouwen? Teveel geloof dat het allemaal wel goed komt?”
“Nee, we hebben natuurlijk een bepaalde manier van spelen die we nastreven. Daar hamer ik ook steeds op. Vandaag heb ik ook wat spelers gebracht die wel wat wedstrijdritme konden gebruiken en hun minuten moesten gaan maken. Sommigen vanuit blessures. Voor de wedstrijd ben ik met Frank van den Bosch, Ritchie Zinga en Sergae Kogeldans aan de slag geweest om hen conditioneel aan te laten sterken. Maar we blijven ondanks de wisselingen wel volharden in ons eigen spel en dat is wel een heel groot compliment naar de hele selectie toe. Of we dat een teveel aan zelfvertrouwen moeten noemen, dat weet ik niet. Ik denk wel dat we op het veld stappen met de vraag ‘wie gaat er nou van ons winnen?’ en daarbinnen moeten we natuurlijk altijd wel waken voor gemakzucht en nonchalance. Als ik kijk naar de tweede helft vandaag, dan denk ik wel dat we terecht door zijn naar de volgende ronde, ondanks het feit dat we pas heel laat de gelijkmaker maakten. Maar als je ziet hoeveel kansen we alleen al in die tweede helft hebben gehad en hoe slordig we daar mee om zijn gesprongen, dat moet écht veel beter. Zelfs na de 1-1 hebben nog wel een kans of drie gehad om het te beslissen. Je kunt ook zeker niet stellen dat ze er ‘niks aangedaan’ hebben…
De ‘gezapigheid’ die je in de eerste helft meende te zien, dat werd veroorzaakt doordat we niet helemaal goed in de positie stonden. Dan ’loopt’ het gewoon minder soepel. Daarbij waren er wat spelers die niet helemaal op hun favoriete positie stonden en ook dat kon je wel wat merken. Neemt niet weg dat ik zeker niet ontevreden ben hoe het als team functioneerde, zeker in de omschakeling.
Dat leermomentje hadden we al tegen Almkerk en dat leermomentje hadden we nu ook weer de eerste helft. De tweede helft vandaag hebben we laten zien dat we daar beter uit konden komen en de bakens konden verzetten qua voetbal. Dat nemen we uiteraard mee naar aanstaande zaterdag. Maar als je niet scoort is iedere wedstrijd lastig! En dan zijn de lekkerste overwinningen zo’n 2-3 waarbij de ontlading dan heel erg groot is, lekkerder dan dat je met 0-3 wint…”
Met die opmerking en met“Elke wedstrijd die je wint mag je vieren,” reageert Klein toch nog even tussen de regels door op mijn opmerking na de viering van de derde goal in Almkerk. Een goal waarbij ik wat terughoudendheid in de vreugde wat gepaster had gevonden. “Daar mag je best even van genieten en nu gaan we vanaf donderdag gewoon weer werken naar SVL…” vervolgt Klein als hij zijn punt gemaakt heeft.
“Wat mij opviel was de strakke manier waarop die strafschoppen van ons genomen werden. Had je daar op getraind?”
“Nee, daar hebben we eigenlijk helemaal niet op getraind. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik van een aantal spelers ook niet weet hoe ze een strafschop nemen. Dus ook ik was wel aangenaam verrast door de wijze waarop we onze strafschoppen binnen wisten te schieten. Ik heb er geen een gezien die er maar ternauwernood in ging.”
“Nou, je hebt het in ieder geval lang spannend gehouden!”
“Hahaha,” lacht Klein opgelucht. “Nee, we hadden gewoon meer moeten scoren, gezien ons veldspel, de kansen en de energie die de jongens geleverd hebben…”

Tim Boterenbrood

Nadat ik Arnold Klein heb gevraagd of hij Tim even wil roepen, klinken er massale juichkreten op uit de kleedkamer.
“Was dat voor jou?” vraag ik Tim als hij van oor tot oor glunderend voor me staat.
“Ja, dat klopt,” gniffelt hij zichtbaar vergenoegd. “ De trainer gaf aan dat ik eventjes moest komen en toen begon iedereen te juichen, hartstikke leuk!”
“Ik begrijp dat juichen wel! Je bent een tijd geblesseerd geweest en dit was je eerste volledige wedstrijd die je weer speelde. Maar je stond er wel!”
“Ja, ik was heel blij dat ik weerlekker voluit kon gaan. Ik zou eerst op linksback gaan spelen, maar toen viel Sebastian van Kammen toch uit en kwam Tristen Kroeze er in en verhuisde ik naar het middenveld. Dat was wel even wennen en zoeken aan het begin. Gelukkig kwam ik vanzelf in mijn spel en ging het ook conditioneel goed, dus ik kon lekker die volle negentig minuten volmaken, daar was ik hartstikke blij mee. Ik heb ook nu nog helemaal nergens last van, dus ik wil nu lekker doorpakken na vier weken blessureleed. Het ging steeds tijdens de training een hele tijd gewoon goed en dan schoot het er toch steeds weer in. Dan deed ik blijkbaar toch net even wat teveel…”
“Dan zie ik je toch op een gegeven moment een sprint trekken en dan verbaast het me toch keer op keer dat een speler met jouw postuur zo snel kan zijn en met zoveel souplesse!”
“Haha, ja, dat hoor ik vaker. Ik ben eigenlijk altijd wel snel geweest. Mijn ‘body’ helpt me eigenlijk om duels te winnen. Ze zetten me maar niet zomaar opzij!”
“Ik zag je ook een duel winnen waarbij ik vooral de term ‘wilskracht’ zou willen gebruiken…”
“Ja, daar houd ik wel van om mijn lichaam er lekker in te zetten. Het voelt heerlijk als je zo’n duel op wilskracht wint, als je een sprintduel met een schouderduw kunt winnen en snel om kunt schakelen omdat je je tegenstander hebt leren ‘vliegen’, haha!”
“We hadden toch wel opmerkelijk veel moeite met deze tegenstander. We hadden het eigenlijk nooit op penalty’s aan mogen laten komen…”
“Nee, dat klopt. Als je kijkt dat we de eerste helft eigenlijk helemaal niks hebben weggegeven aan kansen. De tweede helft kreeg ik wel het gevoel dat die bal er gewoon niet in wilde! Een paar keer dat kopballen zo ongeveer óp de lijn bleven hangen. Dat is best frustrerend. Maar uiteindelijk draaiden we het toch om met de penalty’s en dat is dan gewoon het allerbeste en gaan we toch lekker door.
Ik denk dat we hier alleen maar weer sterker uit zijn gekomen naar SVL toe. Als je ook ziet hoeveel vertrouwen we in elkaar hadden toen we die strafschoppen moesten gaan nemen en dat we het uiteindelijk net als vorige week gewoon wel weer omdraaien, dat doe je dan toch met het hele team en dat geeft alleen maar extra zelfvertrouwen… Dan weet je dat als je straks een keertje achter komt te staan, dat we de koppies niet hoeven te laten hangen, dat we dan toch in staat zijn om de zaak weer recht te trekken…
Nee, ik denk niet dat we teveel zelfvertrouwen hebben, want we waren best wel wat aangeslagen toen we achter kwamen te staan. We hebben zeker niet het gevoel dat we onoverwinnelijk zijn, we moeten er nog steeds volop voor knokken en je ziet ook vandaag dat het pas in de achtentachtigste minuut is waarin we hem dan toch nog maken. Hoe langer het duurt hoe moeilijker het wordt. Nu hadden we het geluk nog aan onze zijde, maar hoelang je dat geluk behoudt, dat weet je natuurlijk nooit... Makkelijk gaat het niet worden, maar we kijken vol goede moed naar aanstaande zaterdag!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Opnieuw een ‘narrow escape’ en ik kan me toch niet helemaal aan de indruk onttrekken dat die uitslagen tegen Woudenberg en De Bilt uitschieters zijn geweest. Ook ik moest nadrukkelijk weer even met beide beentjes terug gezet worden op aarde. – niets menselijks is ook mij vreemd en voetbal is en blijft gewoon een heel opportunistisch spelletje waarbij je net zo goed bent als je laatste wedstrijd.
Op de tribune werd vanavond de vergelijking getrokken met Ajax – Utrecht. Beter zijn, maar ‘m toch niet over de streep kunnen trekken. Uiteindelijk lukte het Huizen toch om die volgende ronde te bereiken en was dat ook een zeer terechte uitkomst gezien het beeld van de wedstrijd. De mannen van De Bilt liepen dan ook met opgeheven hoofden van het veld: ze hadden het ons gewoon verdomde moeilijk gemaakt en ze waren daar – terecht – trots op.
Ik schreef al dat bekerwedstrijden een apart fenomeen zijn. Je ziet dat ook in het betaalde voetbal, verrassingen zijn daar aan de orde van de dag. De dood of de gladiolen in één alles beslissende wedstrijd. Het maakt het beste in spelers wakker, haalt het beste in ze naar boven qua werklust en inzet. En dat maakt bekerwedstrijden zo onvoorspelbaar.
Huizen deed wat het doen moest. Op het nippertje, dat wel, maar het is een kniesoor die daar op let. Spelers kregen minuten en het is prettig om te zien hoe naadloos ook deze spelers in het systeem passen, het voetbal spelen dat Klein nastreeft.
De legendarische Roy Wesseling had destijds ook zo’n visie, zo’n manier van spelen die hij wilde zien bij zijn ploeg. Gedreven en scherp op details. Wesseling had kwalitatief betere spelers toen en het niveau was toen ook hoger dan wat we vandaag de dag zien op de Wolfskamer. Toch meen ik het dat dit één van de leukst voetballende Huizens is die ik sinds Wesseling bezig heb gezien. Niets ten nadele van de andere coaches, maar ik zie de hand van Klein nadrukkelijk terug in het spel van onze jongens. En dat geeft hoop voor de toekomst. Tot waar die toekomst zal reiken, dat zal de tijd moeten leren. Maar voorlopig kijk ik de hele week met plezier uit naar de volgende ontmoeting van Huizen.
Het is weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd weer van harte welkom via:
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL