Omslag: Scherpenzeel – Huizen 1 – 4

Scherpenzeel uit, altijd lastig…

Midweeks dus weer een oefenwedstrijd. Tegenstander Scherpenzeel overleefde eind vorig seizoen de nacompetitie niet en komt dit seizoen derhalve uit in de eerste klasse. Een stap die Huizen dus in omgekeerde richting maakte en dat maakt het een interessant duel.
Bestuurslid Fred Kirchner biedt aan te rijden en dus kunnen we onderweg nog even wat lopende zaken doornemen. Al babbelend rijden we de ingang van Sportpark De Bree-Oost voorbij. Een vriendelijke Scherpenzeler zet ons gelukkig weer op het goede spoor. Eenmaal aangekomen op Sportpark De Bree-Oost meteen op zoek naar namen en rugnummers. Gerard Helms (jazeker: ook van onze Remco!) belooft me na de wedstrijd van een lijstje te voorzien. Verder verneem ik van hem dat de Scherpenzelers zich bepaald niet gelaten bij de degradatie wensen neer te leggen en zich niet verschuilen voor de ambitie meteen weer terug te willenkeren op het voormalig hoofdklasseniveau. Er is wel een aantal mutaties in het team van trainer Koen Janssen die Jurgen Schefczyk opvolgde nadat deze laatste zijn functie als hoofdtrainer vacant stelde in de hoop dat een frisse blik het naderend onheil van de degradatie nog zou kunnen keren. Helaas zonder het beoogde resultaat dus.
De eerste klasse begint later aan de competitie dan de vierde divisie en dat betekent dat de Scherpenzelers slechts vier trainingen in de benen hebben en dit voor hen de eerste oefenpartij van dit nieuwe seizoen betekent.
Naast het veld ook de fraaie spelersbus die de Scherpenzelers in bezit hebben. Alsof ze die bus klaar hebben staan om niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk achterin te parkeren als de nood aan de man zou komen. Toen ze die bus hadden aangeschaft was het geld waarschijnlijk op, want geld voor rugnummers was er blijkbaar niet meer: als de ploegen het veld op komen speelt de thuisploeg dus zonder rugnummers… Daarmee is het lijstje dat Gerard me beloofde ook overbodig geworden. Achteraf vernam ik dat de spelers hadden aangedrongen op het spelen in de inloopshirts met de korte mouwen in verband met de drukkende warmte die ook om acht uur ’s avonds nog loom over het veld hing. Misschien is een setje shirts met korte mouwen dan ooit ook nog een optie voor de Scherpenzelers…

Oef…

De thuisploeg is gretig en laat er geen gras over groeien. Al in de eerste minuut wordt een inzet half gekeerd en jaagt een inkomende man de rebound hard voor doelman Van Dompzelaar langs.
Een fraaie combinatie van Huizen via Joshua Lo-Asioe eindigt bij Sergio Kozjak die schuin voor de goal uithaalt en de Scherpenzeler doelman op zijn weg vindt.
Het is Scherpenzeel dat steeds nadrukkelijker de lakens uitdeelt en ons vooral op eigen helft terugdringt. Wéér een schot dat voorlangs gejaagd wordt, het piept en het kraakt, maar Huizen blijft overeind. Anouar Aktaou moet een corner toestaan die kort wordt genomen en maar met moeite kan worden verdedigd. Een volgende corner volgt waar Joshua Lo-Asioe dan eindelijk opluchting weet te brengen met een ferme uithaal. Even aan de noodrem bij een doorbraak en Van Dompzelaar moet gestrekt naar de hoek om de bal uit zijn goal te ranselen. Het is ‘all hands on deck’ voor Huizen. Als er lakens zouden zijn, dan werden ze door Scherpenzeel uitgedeeld…

Speldenprikjes

Huizen moet zich tevreden stellen met een paar speldenprikjes die de ploeg weet uit te delen in de pogingen zich onder die Scherpenzeler druk vandaan te voetballen. Kozjak houdt een diepe bal knap binnen en weet de bal dan ook nog scherp voor te krijgen. Prima bal, maar helaas wist niemand voor de goal een trekker te vinden om over te halen en de bal wordt simpel aan de andere kant van de goal verwerkt.
Achterin speelt ‘achterneef’ Helms weer een gedegen partij. Eenkennig als altijd, want altijd gaat de bal naar dezelfde kleur. Bij de tweede paal doet hij nuttig werk door een strakke voorzet onschadelijk te maken. De druk van Scherpenzeel is in dit eerste kwartier eigenlijk niet van de ketel geweest en we vragen ons af hoe lang dit goed zal blijven gaan. Na het verlies tegen van afgelopen zaterdag Berkum zou dit wel eens het volgende teleurstellende avondje kunnen worden…
Eén van de prima voortzettingen van Remco Helms gaat dan richting de frêle Rowdy Perez. Een speler die volgens de mensen die het menen te weten nog uitkomt in Huizens Onder19. De bal is scherp, maar Rowdy is snel en gretig. De Scherpenzeler doelman komt zijn goal uit om de bal te onderscheppen, maar verliest het dan van Perez, die de bal goed teruglegt en zo Frank van den Bosch in staat stelt vanaf het middenveld de verlaten goal te zoeken. Dat soort ballenmoet je een beetje mazzel mee hebben en dat had Frank bijna… De bal kiest net de verkeerde kant van de lat en valt óp het doel in plaats van er in… Het zijn speldenprikjes die het opportunistisch voetballende Huizen uitdeelt.

Wissel

Dan moet na een goed half uur Tim Boterenbrood met een spierblessure de strijd staken en komt Tristen Kroeze van de bank om het team weer te completeren. Arnold Klein moet veel keuzes maken, de een makkelijker dan de ander, maar de keuze tussen Tim Boterenbrood en Tristen Kroeze lijkt me bepaald geen makkelijke. Zoals de coach al een paar keer aangaf, veel zal afhangen van het type voetballer dat hij voor een bepaalde tegenstander nodig denkt te hebben.
De wissel biedt de spelers even een korte drinkpauze en daarna lijkt Huizen langzaam wat meer grip op het spel van de Scherpenzelers te krijgen.
De snelle Tristen Kroeze breekt kort na de hervatting door en legt de bal vanaf de achterlijn knap voor. De bal schiet scherp over de doellijn in handen van de Scherpenzeler doelman. Maar niet voordat de felle Frank van den Bosch rakelings achter de bal door is gegleden! Het scheelde maar centimeters of Huizen was tegen de verhoudingen in gewoon op voorsprong gekomen.
De strijd is echter bij lange na nog niet gestreden. Opnieuw zet Scherpenzeel aan en Van Dompzelaar ziet bij een uitbraak opgelucht hoe de bal in het zijnet slaat.
Dan gaat aan de andere kant Joshua Lo-Asioe onderuit bij een stevige tackle en even later wordt Frank van den Bosch in die zelfde actie getorpedeerd. De arbiter van dienst kent Huizen een vrije trap toe en bij het ontbreken van Theo Visser, die zich normaliter met dit soort klussen belast, zet zich nu Remco Helms achter de bal. Ook nu weet onze ‘stille kracht’ de bal weer feilloos op een groen-geel hoofd te plaatsen. Met een keurige kopstoot weet Jeroen Lamme de doelman tot een knappe redding te dwingen: met een goede reflex tikt hij de bal vlak onder de lat vandaan. De corner die dat tot gevolg heeft levert helaas niets op, maar Huizen komt meer en meer in het vertrouwde combinatievoetbal dat onze ploeg zo leuk maakt om naar te kijken. Alleen nu het resultaat nog…

Domper

Felitciano Zschusschen zet dan een goede combinatie op met Tristen Kroeze die deze wedstrijd met beide handen aangrijpt om zijn visitekaartje aan Arnold Klein af te geven. Van Tristen gaat de bal voor op Frank van den Bosch die al draaiend en wurmend in het strafschopgebied niet tot een schot weet te komen. Dan schuift de bal door naar Rowdy Perez die schuin voor de goal ineens oog in oog met de doelman komt te staan. Die laatste komt dan goed zijn goal uit en de harde inzet van Rowdy spat van de voeten van de dapper keepende doelman het veld weer in. Na de kopbal van Jeroen Lamme, de sliding van Frank van den Bosch op de doellijn, nu toch al weer het derde speldenprikje van Huizen. En als je maar genoeg van die speldenprikjes krijgt, dan gaat dat toch een keertje zeer doen…
Die pijn voelt Huizen echter op slag van rust als het inmiddels de aanvalsdrift van Scherpenzeel aardig onder controle denkt te hebben. Op de rand van ons strafschopgebied mag Scherpenzeler Olivier Pilon uithalen. De bal gaat weliswaar naar de hoek, maar mist het venijn. Doelman Van Dompzelaar gaat naar de goede hoek, maar tot ons – en ook zijn – afgrijzen, hobbelt de bal via zijn handen gewoon het doel binnen! Een goal die me sterk deed denken aan de blunder die David de Gea recentelijk maakte. Een doelman die Manchester United ooit eenentwintig miljoen euro kostte. Zoveel kostte Tim van Dompzelaar gelukkig niet, maar het is gewoon de tragiek van de doelmannen: je zit gewoon in de wachtkamer voor dit soort missers. Het overkomt je. Of je nou eenentwintig miljoen hebt gekost of nog gewoon contributie moet betalen, het maakt niet uit: je bent een keer aan de beurt – zoals ook PSV-doelman Walter Benítez vanavond weer moest ervaren…

Rust

Nadat Felitciano Zschusschen weer uitstekend combineerde met Dennis Lamme en Rowdy Perez de bal nog een keer rakelings voorlangs had gejaagd, gaan we dan met een toch teleurstellende 1 – 0 achterstand de kleedmakers in. Terecht gelet op het totale wedstrijdbeeld van de eerste helft, maar teleurstellend omdat Huizen zich het hoofd desalniettemin toch boven water had weten te houden en alleen door een wat schlemielige goal nu toch op achterstand is gekomen in een fase waarin het zich langzaam maar zeker aan de druk aan het ontworstelen was. Een bittere pil dus, die zo vlak voor rust het mentale effect van een klap met een voorhamer moet hebben. De vraag is in hoeverre de mannen dit weer van zich af weten te voetballen.

Orde op zaken!

Ik zit nog een beetje te puzzelen wie er allemaal als wissels in de rust zijn ingebracht door Klein en zijn staf, als Frank van den Bosch bij de tweede paal opduikt en van dichtbij de gelijkmaker tegen de touwen jaagt. Dat is een lekkere opsteker!
Maar Huizen heeft ook wel iets slordigs in haar spel: bij het uitverdedigen wordt er regelmatig wat veel risico genomen. Zo ook drie minuten na de rust: de bal wordt verspeeld en meteen wordt er een  doelpoging ondernomen. De lange bal wordt echter zeker weggebokst door Jaime Hensen die de ongelukkige Van Dompzelaar is komen aflossen onder de lat. Ook de daaruit voortvloeiende corner wordt resoluut door Hensen op de knuist genomen en Huizen komt zo opnieuw met de schrik vrij. Het is een stukje overmoedigheid dat geweldig oogt als het lukt. ALS het lukt…
Vijf minuten na rust trekt Frank van den Bosch – weer gedreven, fel en sterk spelend – er tussenuit. Opnieuw moet Scherpenzeel wat grof aan de noodrem gaan hangen en presenteert de arbiter geel aan de man met rugnummer… Tja… En dus moet die arme scheidsrechter alle personalia opnemen van de speler in kwestie, naam, adres, geboortedatum, BSN-nummer, bloedgroep… Het duurt dus even voor de vrije trap genomen mag worden. Opnieuw komt de bal fraai voor. Met een knallende kopbal test Joshua Lo-Asioe de Scherpenzeler goalie. Met behulp van de paal weet deze de test nog te doorstaan. Maar Huizen laat zich meer en meer zien voor de goal van Scherpenzeel.
Zo ook Sergio Kozjak, die eerst op het middenveld de opbouw van de Scherpenzelers slim onderbreekt en opstoomt richting Scherpenzeler doelman. Deze verkleint zijn doel en weet opnieuw redding te brengen. Maar de bal is los en als Sergio dan de bal opnieuw in wil zetten, dan volgt er opnieuw een noodgreep en wijst de scheidsrechter terecht naar de stip!
Felitciano Zschusschen zet zich achter de bal en de ervaren spits jaagt de bal ongenadig binnen. Huizen op voorsprong: 1 – 2 en als deze tendens zich doorzet, dan kon dit in plaats van een frustrerend avondje ook nog wel eens een heel leuk avondje worden.

Licht in de duisternis

De tribune van Scherpenzeel is voorzien van terrasverwarmers. Niet dat die aan stonden, maar ik kan me voorstellen dat dat toch wel erg aangenaam is zo half december. Ook Is inmiddels de veldverlichting aangegaan en dat maakt het onderscheiden van de spelers aan de overkant van het veld bepaald lastig met dat tegenlicht. Komt bij, dat de tribune ook is voorzien van Tl-armaturen die ook aanfloepen. Daarmee zit je als toeschouwer in het licht en moet je de duisternis in kijken en dat maakt het onderscheid nóg lastiger. U moet me maar vergeven als ik er in de rest van het verslag hier en daar wat naast zit qua personalia. Gelukkig kan ik de Scherpenzelers niet door elkaar halen…
Huizen heeft nu de grip op de wedstrijd stevig in handen genomen. Dat moét ook wel gelet op het feit dat wij dus al aan onze vierde oefenpot bezig zijn en een week of twee verder zijn in onze voorbereiding.
Weer Felitciano Zschusschen die bij een aanval over de flank de bal via een verdediger bij Frank van den Bosch bezorgt. Diens inzet wordt met pijn en moeite gekraakt en even later jaagt de uitblinkende Van den Bosch de bal spijkerhard op de goal. De doelman van de Scherpenzelers moet zich tot het uiterste inspannen om met een schitterende safe de 1 – 3 te voorkomen. Maar die score zit er gewoon aan te komen voelen we op de tribune.
Eerst een sporadisch foutje van die safe spelende Helms. Zelfs het beste paard struikelt wel eens. Gelukkig is er dan Hensen in de goal om dat voor hem te corrigeren.

Afstand

De ijverig spelende Felitciano Zschusschen stuurt Frank van den Bosch opnieuw op avontuur en opnieuw is het die goede doelman van de Scherpenzelers die Huizen voorlopig van een hogere score afhoudt.
Even een slordigheidje op het middenveld en Hensen moet tot twee keer handelend optreden. Eerst om een strakke voorzet prima te onderscheppen, daarna nog een keer om een diepe bal keurig weg te vangen voor het het begin van iets moois voor Scherpenzeel kan worden.
Dan in de tweeënzeventigste minuut toch die lang verwachte 1 – 3 als een rebound keurig door Joshua Lo-Asioe tegen de touwen wordt gewerkt en twee minuten later stuift de ingevallen Hidde van der Veldt er vandoor. Eén op één met de keeper laat hij de uitkomende keeper geen enkele kans en schuift zo ook de 1 – 4 heerlijk binnen!
En dan kan Huizen wat gas terug nemen. Er zijn al wat wissels binnen de lijnen gekomen en Huizen wisselt her en der met de posities. Het blijft oefenen natuurlijk en dan moet je als trainer zoveel mogelijk opties evalueren. Opties zowel qua spelers als qua posities.
Een open doekje voor Tristen Kroeze die een fraaie aanval opzet en mee naar voren stormt. Dan loopt de aanval spaak en in volle sprint is Kroeze weer terug in de laatste lijn om de speler van Scherpenzeel de voet dwars te zetten. Het onderstreept de gretigheid die Kroeze – maar zeker ook een aantal andere spelers – aan de dag legde.
Bij Scherpenzeel dooft dan figuurlijk langzaam het licht. Ook daar de nodige wissels en verschuivingen. Nadat Laurens Kooij zijn inzet nog een keer door die doelman gekeerd zag, is het dan klaar en kan Huizen opnieuw terugkijken op een nuttige oefenwedstrijd. Wel een wedstrijd met twee gezichten, waar het zich na een moeilijke fase toch keurig uit het dal wist te knokken.

Arnold Klein

“Het eerste kwartier dacht ik: ‘Dit gaat een uitermate teleurstellende avond worden…’”
“Ja, dat ben ik met je eens,” klinkt het nuchter als we even een stekje uit het donderende discogeweld hebben gevonden. “We kunnen er heel simpel over zijn: het eerste kwartier hebben we gewoon niet weten te spelen op de manier zoals dat ons eigen is. Omdat niet iedereen op de positie stond waarop ze eigenlijk zouden moeten staan, plus dat we ook twee andere spelers op de buitenkanten hadden staan die nog moesten wennen aan onze manier van druk zetten waarbij er veel arbeid wordt verwacht. Ik wil daar niet mee zeggen dat ze slecht gespeeld hebben, maar door die onwennigheid komen we dan net even te laat met druk zetten en dan word je gewoon weggespeeld. Daardoor werden we onrustig en gingen we teveel achteruit lopen voetballen. Gaandeweg werd dat beter, maar eigenlijk zijn we pas de tweede helft écht beter gaan voetballen. Toen brachten we pas méér arbeid, durfden agressiever uit te verdedigen en dat we in ons spel begonnen te komen.”
“De eerste helft heeft Tim van Dompzelaar toch niet bijster veel opvallend werk hoeven te verrichten terwijl we toch minder speelden. De tweede helft heb ik Hensen toch wel een paar keer handelend moeten zien optreden terwijl we toen juist beter voetbalden…”
“Tim heeft inderdaad één redding moeten verrichten, waarna er voorlangs werd geschoten in de eerste minuut. Daarna hebben we wel een aantal schoten gezien die gewoon over en langs de goal gingen en waar hij dus niet op hoefde in te grijpen, maar wel situaties die an sich dus best wel gevaarlijk waren. Van het spel dat we de tweede helft hebben gespeeld, met hoog druk zetten, daarvan weten we dat we dan altijd wel kansjes tegen zullen krijgen. Dat proberen we natuurlijk wel te beperken, dat is iets waar we elke keer weer van moeten zien te leren. Als je langer balbezit weet te houden, dan kan je dat makkelijker controleren. Nu speelden we sneller diep en dan kan je zelf wel meer kansen creëren, maar krijg je toch ook een beetje dat ‘over-en-weer-spel’. We moeten dus nóg meer de linies op elkaar aangesloten houden, maar dat is wel een fase waarin je jezelf ook ‘kapot kunt spelen’.
“Ik zie ook wel verdedigers bij ons die wat erg veel risico in hun uitverdedigende spel leggen. Is dat opdracht of heb je het daar met de betrokken spelers wel eens over…”
“Zeker! We hebben nu eenmaal spelers achterin die zich ook fantastisch tussen de linies vrij kan spelen. Alleen wordt dat wel eens wat overdreven. Daar heb ik het inderdaad met de betrokken speler regelmatig over…” De glimlach die zich over het gezicht van Klein verspreid verraadt een beetje de toon van die gesprekken… “Daar ben ik zeg maar ‘niet blij mee’ om het zo te zeggen…”
“Vandaag weer Hidde van der Veldt op het veld gezien. Laat zich ook meteen ‘zien’. Ik vind dat we toch wel een heel lekkere en brede selectie hebben. Niet alleen qua aantal, maar zeker ook qua niveau. Ik heb toch ondanks die moeizame openingsfase, toch een tevreden gevoel…”
“Daar zijn het voorbereidingen voor. Je kunt best een moeilijke start hebben, maar je moet dat toch als ploeg zijnde gewoon zien op te lossen. We konden dat na rust helemaal recht zetten en weer het spel spelen dat we graag willen spelen. Het is goed dat we daar met elkaar de bereidheid toe hebben en ook durven uitspreken met zijn allen, dat je het tijdens de wedstrijd en in de rust weer zo kunt zetten dat het toch weer gaat lopen…”
“Die 1 – 4 geeft wel aan dat je het aardig recht gezet hebt…”
“Daar ben ik zeker tevreden over. Een uitslag is leuk in een oefenwedstrijd, maar dat vind ik nooit leidend. Het gaat er mij om wat wij laten zien, zowel in balbezit als in balbezit tegenstander. Dus eerste helft niet tevreden en tweede helft wél tevreden…”

Hidde van der Veldt

In de eerste oefenwedstrijd tegen Achilles liet Hidde een fikse kans liggen toen hij in de grond trapte in plaats van tegen de bal. Het kostte hem helaas een enkelblessure die hem tot vandaag verder aan de kant hield. Vandaag kwam hij er in, deed meteen van zich spreken en scoorde ook weer meteen. Een speler die een sterke ontwikkeling heeft doorgemaakt van hardwerkende, maar wat beperkte stand-in, naar een toonaangevende speler waarvoor je naar het stadion komt.
“Het was een opluchting en een plezier om je weer aan het werk te zien!”
“Ja, het was voor mezelf ook wel een goed gevoel er weer bij te zijn. Ik ben nog steeds wel licht geblesseerd, ik voel die enkel bij bepaalde bewegingen nog steeds, maar kan nu gelukkig wel gewoon pijnvrij trappen. Morgen even kijken hoe de enkel op vanavond gaat reageren. Ik hoop dat die restpijntjes langzaam wegtrekken nu ik er weer meer beweging mee maak en hem weer wat meer belast. In de eerste wedstrijd trapte ik vol in de grond en kneusde mijn enkel daarmee.”
“Zoals ik je de laatste tijd heb zien spelen, dan bekruipt me het gevoel dat je flinke stappen in je ontwikkeling gemaakt hebt. Ik denk: ‘als die knul zich zo blijft ontwikkelingen, is ie dan voor Huizen nog wel te houden?’”
“Haha!” lacht hij wat verlegen. “Ik wil eerst gewoon een goed seizoen draaien in de hoofdklasse en vanaf daar kijk ik dan wel verder…” klinkt het bescheiden. Maar zelfverzekerder: “Ik denk dat ik de hoofdklasse sowieso wel aankan, ik heb een paar jaar geleden ook al in de derde divisie mogen spelen en daar heb ik volgens mij ook wel goede wedstrijden kunnen spelen. Toen uiteraard als wisselspeler, maar nu moet ik gewoon gaan bewijzen dat ik het als basisspeler ook kan, natuurlijk.”
“Ik ben uiteraard niet de trainer, maar ik heb er toch wel vertrouwen in dat jij die basis gaat halen…”
“Ik hoop er inderdaad op dat een basisplek zal gaan lukken, ik heb daar ook wel vertrouwen in. Ik heb mezelf ten doel gesteld dat ik nog belangrijker voor het team wil zijn dan vorig seizoen. Ik heb wel goede wedstijden gespeeld, maar kwam niet altijd op het scoreformulier te staan, terwijl dat wel vaak genoeg had gekund. Dat is voor mij zeker een persoonlijke doelstelling.”
“Heel eerlijk gezegd had ik een paar jaar gelden niet gedacht dat je nu al zo ver in je ontwikkeling zou zijn, zeker ook met die corona seizoenen er tussendoor…”
“Tja, voor mijn gevoel had ik er zelf wel vertrouwen in dat ik het aan zou kunnen. Maar zeker in het begin heb ik gewoon ook niet altijd de kans gekregen om me te laten zien. Nu onder arnold Klein heb ik de kans gekregen om een heel seizoen te spelen en dan zie je dat als je vertrouwen krijgt dat je ook echt gaat groeien en ook daadwerkelijk beter wordt.
Het zou voor mij mooi zijn als ik me inderdaad in de kijker zou kunnen spelen. Ik kijk liever niet te ver vooruit. Dat zien we dán wel weer. We moeten die keuzes maar gaan maken als het echt zover is… Je ziet nu met mijn blessure hoe snel het in het voetbal om kan slaan – letterlijk…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

De competitie nadert met rasse schreden. Je kunt op je vingers de nachtjes aftellen tot we in Barneveld het spits moeten afbijten tegen Zakaria el Biyar en zijn kornuiten.
Dat betekent ook lastige keuzes voor Klein en zijn staf om tot een basiself te komen. Of zoals Fred Kirchner gekscherend opmerkte: ‘We mogen wel een diepe kruiwagen kopen om alle kikkers bijeen te kunnen houden…’. Want de kracht van Huizen is ook de valkuil: een brede selectie waar op sommige posities het krachtsverschil klein is. Houd dat maar eens allemaal tevreden qua speelminuten.
Hoe de krachtsverhoudingen tussen de clubs zullen gaan liggen, daar durf ik zeker nog geen uitspraken over te doen. Ik denk dat de laatste oefenwedstrijd tegen Genemuiden daar iets meer inzicht in zal moeten gaan verschaffen. Ik neem toch aan dat Klein dan toch al een beetje voor zal gaan sorteren op zijn beoogde basiself en dat ook het gedegen Genemuiden wel zal willen zien hoe de vlag er zo ongeveer bij hangt in de laatste stop voor de competitiestart.
Genemuiden… Ik herinner me daar nog een oefenwedstrijd van jaren geleden. Mark Daalderop en Joe Lamptey maakten hun opwachting bij Huizen en we speelden die mannen van Genemuiden helemaal aan flinters. Ik reed naar huis met het euforische gevoel of ik net goede seks gehad had. Twee weken later gingen we hopeloos onderuit in Spakenburg en ontwikkelde het zich tot een dramatisch seizoen met degradatie tot gevolg. Oefenen zegt dus niks, pas als het spel echt om de knikkers gaat worden de knopen geteld en verdwijnt alle oefensucces als sneeuw voor de zon.
Maar voorlopig ziet het er niet beroerd uit voor Huizen: Berkum nipt verloren waarbij een gelijkspelletje zeker nog tot de mogelijkheden had behoord, gelijk tegen Achilles, de vloer aangeveegd met Hoogland, en nu dan een overwinning op Scherpenzeel waarbij de uitslag eigenlijk bedrieglijk fors uit valt tegen een ploeg die nog maar amper aan de voorbereiding is begonnen.
Ik denk dat volgende week tegen Genemuiden dus de eerste échte confrontatie zal gaan worden die we een beetje als graadmeter kunnen beschouwen. Wellicht een reden temeer om daar toch eens te komen kijken hoe onze mannen het er daar af zullen gaan brengen…
 

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL