Opluchting: Almkerk – Huizen 2-3

v.v. Almkerk

Onderschatting is vandaag wellicht onze grootste tegenstander. Voor we de bus instappen vertrouwt een zelfverzekerde Jaime Hensen me toe dat de enige vraag nog is: ‘Hoe gaat de ploeg om met een dag waarop het allemaal een keertje niet loopt’ Hij kon nog niet weten dat we vandaag het antwoord op die vraag zouden gaan krijgen.
Huizen won dus eclatant van Woudenberg en knoopte ook De Bilt overtuigend aan de zegekar. En laat nou uitgerekend datzelfde Woudenberg Almkerk - onze tegenstander van vandaag - met 2-1 verslaan. De wetten van de logica stellen dat als A sterker is dan B en B sterker dan C, dat A dan ook geen problemen met C zal hebben. Koning voetbal kent echter andere wetten en ik heb die wet van de logica te vaak zien logenstraffen om er nog enige waarde aan te hechten.
Bij de bus ook een vertrouwd gezicht: chauffeur Paul. Hoewel inmiddels afgezwaaid mag hij ons vandaag nog een keertje rijden. Het is een prettig weerzien.
Het complex in Almkerk kent geen tribune. Het fraaie complex is naar ik me laat vertellen grotendeels door vrijwilligers opgetrokken en ondanks het vallen van een straatprijs in de Postcodeloterij dus toch géén tribune. Een vriendelijke toeschouwer die aangaf hier nog mee te hebben gelast aan de staalconstructie bestrijdt het gegeven dat ik van de website plukte dat men hier sinds 1972 zit en beweert dat het 1988 was. Wellicht voor deze accommodatie in een ander onderkomen dan, ik vermeld het maar voor de volledigheid.
De website verraadt ook de ambitie van de Almkerkers: een stabiele middenmoter worden in de eerste klasse. Als ik neergestreken ben heeft ‘Ome Jan’ naast me daar weinig fiducie in: ‘Allemaal derde klassers gehaald!’ foetert hij en op voorhand weet hij al aan de warming-up te zien dat het vandaag een afdroogpartij gaat worden voor zijn clubje dapperen. Almkerk heeft veel spelers tijdens de coronastop verloren en kent tot overmaat van ramp ook nog flink wat geblesseerden. Een aantal daarvan komt vandaag voor het eerst weer aan de start en ook dat zint ‘Ome Jan’ niet echt. ‘Die laat je toch niet starten tegen de koploper,’ foetert hij onafgebroken.
Met zulke fans heb je eigenlijk geen tegenstanders meer nodig…
Die ‘tegenstanders’ beginnen dan met een selectie waar nog steeds Ritchie Zinga in ontbreekt. Ook Sergae Kogeldans tref ik niet op het wedstrijdformulier aan – toch weer een beetje terugslag na zijn minuten van vorige week. Dat levert een bank op met naast reservedoelman Van Nuenen: Lennart Dubbeldam, Timo Vos, Tim Boterenbrood, Frank van den Bosch. Deze laatste had ook nog wat kleine pijntjes op de training gevoeld en met zo’n groeibriljantje neem je dan uiteraard gewoon geen risico.
Pupil van de week Milan Wannet stelt zich in de middencirkel op. Plagerig voer ik ‘Ome Jan’ nog even met ‘moeten jullie nou ook al pupillen opstellen om er elf op het veld te krijgen?’ Het kost ‘Ome Jan’ even voor hij de humor ervan inziet en lacht als een boer met kiespijn. Het doelpunt van Milan Wannet wordt met gejuich ontvangen, het is voor de mensen om me heen al een hoogtepuntje - de Almkerker hand is blijkbaar gauw gevuld…

Duidelijk

De krachtsverhoudingen worden eigenlijk meteen al duidelijk: Huizen dringt aan, Almkerk verdedigt compact, iets dat de assistent-trainer al vooraf had toevertrouwd aan ‘Ome Jan’. De eerste aanvallen leveren behalve fraai combinatiespel nog geen gevaar op voor Almkerkdoelman Luc van Dongen. In de zevende minuut wordt Joshua Lo-Asioe diep gestuurd en legt de bal breed. De uithaal van Tristen Kroeze teistert de verre paal in een diagonaal schot en Van Dongen had al meteen het nakijken gehad als de bal een centimeter of twee scherper had geweest.
De krachtsverhouding in het veld ontgaat ook de Huizers binnen de lijnen niet en men gaat zich af en toe al te buiten aan gallery-play. Zo legt Laurens Kooij de bal echter het standbeen fraai breed op Sebastian van Kammen, wiens pass dan echter wat al te ambitieus is en ‘zomaar’ uit rolt. Huizen houdt de belegering in stand en de wanhoopskreten naast me voorspellen uitslagen met dubbele cijfers en andere rampspoed voor het dapper knokkende Almkerk. Het slaat zelfs een beetje over op trainer Ad van Seeters die regelmatig van zijn bankje komt om met teleurgestelde gebaren hoofdschuddend weer plaats te nemen. Huizen is de kat en Almkerk is de muis, zo liggen de verhoudingen vanmiddag…

Onvermijdelijk

Het scorebord van de Almkerkers bevat wel een klok, maar die geeft alleen de actuele tijd aan. En dat maakt het lastig inschatten in welke minuut we zitten. Het zal ongeveer in de vijftiende minuut zijn als Huizen een schitterende aanval opzet via Lo-Asioe dei Kooij wegstuurt. De voorzet is op maat en Visser drukt genadeloos af. Maar dan staat Marco de Heus daar langs de zijlijn met zijn vlag omhoog en arbiter Danny van Helden honoreert dat vlagsignaal door de goal af te keuren wegens buitenspel. Dubieus hoor ik van verschillende mensen achteraf. Van waar ik zat had ik sowieso een beroerde kijk op het spel, dus ik durf daar verder geen uitspraken over te doen.
Een minuut later mag Huizen vanaf de rechterkant een vrije trap nemen. De bal komt hoog voor en nog hoger dan de rest is daar dan toch de blonde kuif van Jeroen Lamme die met een kordate knik de bal tegendraads inkopt. Van Dongen kansloos en Huizen op de inmiddels al als onvermijdelijk bestempelde 0-1. We kunnen rustig achterover gaan zitten en wachten op de doelpunten die ongetwijfeld als rijpe appelen zullen gaan vallen.

Jeroen Lamme kopt de 0-1 binnen.   (Foto: Jan Noorloos)

Uiteraard tracht Almkerk dit baken weer te verzetten en probeert het doel van Jaime Hensen eens van dichtbij te bezoeken. Steven Molenschot doet daar een dappere poging toe, maar de weer sterk opererende Joshua Lo-Asioe zet hem onverbiddelijk de voet dwars en de aanval strandt voor de haven eigenlijk ook maar serieus in zicht is voor Molenschot.
De onvermoeibaar sleurende Theo Visser dwingt Jelle Stalenhoef tot wat kunst- en vliegwerk achterin. De bal wordt in paniek buiten gewerkt. Dan een hoge bal die via Lo-Asioe verder omhoog spat en zo een prooi wordt voor doelman Van Dongen. Een kopbal van Visser na een sterke combinatie via Dennis Lamme en Hidde van der Veldt gaat maar rakelings naast en het wachten is op de doelpunten die Huizen los van het wanhopig knokkende Almkerk zullen spelen. Als er nog een of twee invliegen, dan zal het verzet wel gebroken zijn en is het wachten op de uitslag waar ‘Ome Jan’ voor vreesde…

Tegen alle verhoudingen in

Nadat Van Dongen nog een moeizame redding moest maken op een inzet van Kroeze en een actie van Van der Veldt een tweetal gevaarloze corners tot gevolg had en een dieptepass zo ongeveer de enige Almkerker corner opleverde zien we voor het eerst een serieuze aanval van Almkerk als Steven Molenschot met een schitterende blocktackle de aanzet geeft voor een aanval die er echt even dreigend leek uit te zien. Sterker nog: als de aanval wordt overgenomen en Huizen countert wordt Van Dongen door een wat paniekerige terugspeelbal gedwongen tot een moeizame trap. Niets deed vermoeden wat er daarna zou gebeuren: een misverstand op het middenveld, een foute bal en ineens gaat daar Quinton Eugenia er als een speer vandoor en komt oog in oog met Hensen te staan. Die heeft op de schuiver van Eugenia geen antwoord en ineens is het dan op slag van rust zomaar GELIJK!

Strijd... (Foto: Jan Noorloos)

Rust

Joshua Lo-Asioe heeft op slag van rust dan nog een schitterende vliegende inzet waar Van Dongen zich met de moed der wanhoop en met gevaar voor lijf en leden voor stort. Als diens blessurebehandeling achter de rug is gaan we dan rusten met een even verbijsterende als verrassende 1-1 stand. Huizen speelde een ‘kat-en-muis’-spelletje, maar vergat daarbij de prooi op de onoverkomelijke achterstand te zetten die de moraal van de Almkerkers zou hebben gebroken. Nee, het sterkte het geloof in een stunt door de 1-1 toe te staan en hoewel je het de dappere Almkerkers bijna zou gunnen, is dat toch wel zorgelijk als je bedenkt dat Huizen van die 45 minuten er zeker 44 in de aanval is geweest!
De vergelijking met de wedstrijd van Oranje van vrijdagavond drong zich op. Met dien verstande dat de Letten dus niet tot scoren wisten te komen. Maar net als Oranje speelde Huizen af en toe alsof er geen doel op het veld stond en leek het te wachten tot er langs de kant jurybordjes met cijfers voor de uitvoering omhoog zouden gaan.
En dus kan Almkerk hoop blijven houden en zich gesterkt voelen. Huizen zal de tweede helft nadrukkelijk meer agressie en scherpte in de Almkerker zestien aan de dag moeten gaan leggen wil het deze mannen van stavast op de knieën krijgen!

Tweede helft

Met Tim Boterenbrood voor de wat aangeslagen Remco Helms begint Huizen meteen met druk zetten. Een gekraakt schot van Joshua Lo-Asioe op een voorzet van Hidde van der Veldt en goed doorzetten van diezelfde Hidde van der Veldt dat tot een afgeketst schot leidt. Huizen pakt de draad energiek op. Maar het raffinement ontbreekt en heeft plaats gemaakt voor iets van gejaagdheid. De enige die zich daar wat aan lijkt te kunnen onttrekken is de onverstoorbaar spelende Anouar Aktaou die zich niet van de wijs liet brengen en rustig ‘zijn ding deed’. Er straalde rust en vertrouwen uit zijn spel en heel eerlijk gezegd moest ik meer en meer mijn eigen vertrouwen uit zijn spel zien te putten, want de Almkerker dijk leek toch niet echt mee te willen geven tegen de Huizer aanvalsgolven. Het spel van Huizen krijgt ook iets ‘opportunistisch’: een kanonskogel van Visser gaat bijvoorbeeld spijkerhard naast, Visser gaat alleen richting Van Dongen, maar onze aanvalsleider komt niet lekker uit en weer verdwijnt de bal náást de goal van Van Dongen in plaats van erin. Ook Tristen Kroeze jaagt de bal uit een rebound vol overtuiging, maar wel óver de goal van Van Dongen als Visser een artistieke poging de mist in heeft zien gaan. Het spel van Huizen krijgt iets gejaagds…
Een lastige inzet dwingt dan Hensen toch nog tot iets van handelend optreden als een rare dwarrelbal via zijn armen met een vreemde curve het luchtruim kiest. Gelukkig heeft arbiter Van Helden iets onoorbaars gezien bij de Almkerkers en heeft deze spaarzame aanval geen gevolgen voor Huizen dat meer en meer tegen de tijd en zichzelf aan het knokken slaat.

Verbijstering!

De verbijstering bereikt zijn hoogtepunt als Huizen na een klein uur opnieuw knoeit en de bal verspeelt aan Jonathan van Eerd die met een listige lob Hensen voor de tweede keer volstrekt kansloos laat en Almkerk tegen iedere verhouding in nu zelfs op een 2-1 voorsprong zet. De vreugde voor de Almkerker dug-out is uitzinnig, dit is een stand waar noch vriend, noch vijand rekening mee gehouden had – en al helemaal niet als men de wedstrijd had bekeken.
Almkerk dus zelfs op voorsprong en een Huizen dat maar vruchteloos op de Almkerker deur aan het kloppen was. Een tobbend Huizen dat het overwicht maar niet in doelpunten weet uit te drukken. Staat ons hier een stunt van de thuisploeg te wachten?
Klein grijpt in en brengt twee aanvallers: Timo Vos en Lennart Dubbeldam voor Laurens Kooij en Dennis Lamme. En Huizen gaat op jacht naar eerherstel, want hier, in deze wedstrijd, drie punten laten liggen tart ieder gevoel van rechtvaardigheid. Ongeloof en verbijstering vechten om de overhand bij de Huizer toeschouwers.
Een schot van Hidde van der Veldt ketst af en lijkt daardoor zomaar bij de paal binnen te vallen. Maar ook Van Dongen kent zijn hoogtepunten en met een fraaie snoekduik weet hij de bal te keren.

Druk...   (Foto: Jan Noorloos)

Gelijk!

Het is echter uitstel van executie, want een minuut later combineert Huizen weer dat het een lieve lust is langs die blauw-witte muur in het strafschop gebied van de Almkerkers. Maar ‘wie niet schiet zal niet scoren!’ zal Theo Visser op een gegeven moment gedacht hebben en vanaf de rand van de zestienmeter haalt hij verwoestend uit en ziet de bal keurig de hoek in spatten achter de kansloze Van Dongen. 2-2 En daarmee krijgt Huizen dan eindelijk loon naar werken en vloeit de hoop terug in de Huizer harten. Het is ook meteen wanhoop die ik om me heen hoor opstijgen uit de talrijke Almkerker supporters. ’Dan gaan we ‘m ook nog verliezen,’ klinkt het gelaten verzuchtend.
Dan gaat die gevaarlijke spits Van Eerd er weer vandoor. Sebastian van Kammen gaat het duel aan om hem af te stoppen. Van Eerd is sterker en sneller en lijkt het duel in zijn voordeel te gaan beslissen met een gevaarlijk vrije flank voor zich. Van Kammen pakt dan niet alleen het middel van Van Eerd in innige omhelzing, maar ook terecht geel van arbiter Van Helden. Een nuttige, noodzakelijke en functionele overtreding. De Almkerker aanhang schreeuwde om rood, maar de weg naar Hensen was nog lang en er waren nog verdedigers in het centrum die hadden kunnen ingrijpen mocht Van Eerd daadwerkelijk zijn doorgebroken, dus geel was in mijn ogen een correcte beslissing van Van Helden.

Dan toch nog…

Van Helden krijgt het nog even druk als de Almkerkers erger trachten te voorkomen en daarbij wat al te veel fysiek niet schuwen. Van Helden voelde dat verder prima aan en liet de emoties een beetje de emoties tot grote opluchting van trainer Ad van Seeters die steeds nadrukkelijker coachend zijn ploeg naar een klein stuntje trachtte te schreeuwen. Toch moet Van Helden nog een keer geel trekken voor een Almkerker die Visser wat al te nadrukkelijk opvangt bij een dreigende uitval. Van Seeters brengt dan Jurre van Veen voor de geblesseerd uitvallende Danilo Kros.
Huizen ruikt de zege en zet weer aan. Het is invaller Vos die dan de bal strak voorgeeft op de gretige Visser die met een droge kal aan alle Almkerker illusies een einde maakt en de 2-3 tegen de touwen jaagt.
Alsof de titel al binnen was wordt de treffer zo mogelijk nog heftiger gevierd dan zojuist de 2-1 bij de thuisploeg. Natuurlijk was de opluchting groot, maar toch kon ik me de vreugde van de Almkerkers beter voorstellen dan deze euforie. Enige bescheidenheid had voor mijn gevoel eigenlijk wel op zijn plaats geweest. Scoor je de winnende tegen een medekoploper, OK! Maar de min of meer ‘verplichte’ winnende tegen deze bescheiden en dapper knokkende tegenstander? Ik had er in ieder geval een beetje een dubbel gevoel bij…
Coach Van Seeters brengt nog wat wissels in het veld om alsnog dat stuntje uit de hoge hoed te kunnen toveren, maar Huizen laat zich niet meer verrassen. Visser teistert de knuisten van Van Dongen nog maar eens en in de drang naar voren schiet bij Almkerk Janno Swart Areano van Seters nog ondersteboven. De wedstrijd is nu een gevecht geworden en Huizen heeft blijkbaar geleerd hoe de mouwen op te stropen en biedt alle Almkerker inspanningen keurig het hoofd.
Naast me staat inmiddels een pupilletje van de thuisclub aan het hek. Zijn moeder drong al enige minuten aan op vertrek: ‘Ze redden het toch niet, ze gaan verliezen, jij hebt gewonnen dat is toch veel belangrijker, kom nou maar!’ Ze is een beetje het equivalent van ‘Ome Jan’ die overigens na rust een andere stek had gevonden blijkbaar. Het mannetje geeft geen krimp en blijft zijn clubje trouw, ondanks de smeekbeden van zijn moeder. Ik zou hem erelid maken als ik in het Almkerker bestuur zou hebben gezeten…
Wanhopig neemt ook Van Seeters telkens met fladderende handen en hoofdschuddend van teleurstelling weer plaats op de bank na iedere blinde poging de eenzame spits Van Eerd te bereiken. Het zit er gewoon niet meer in voor Almkerk en Huizen neemt dankbaar het laatste fluitsignaal van Van Helden in ontvangst en stapt met wederom een driepunter de bus in. Wel een veel benauwdere driepunter dan op basis van de kwaliteiten van beide ploegen verondersteld mocht worden…

Arnold Klein

Een orkaan van geluid en een mee gegalmd ‘You’ll never walk alone’ inclusief dramatische uithalen davert uit de kleedkamer. De opluchting is groot bij de mannen. Buiten tref ik Arnold Klein aan in charmant gezelschap. Hij is blijkbaar de herrie even ontvlucht en heeft zijn mannen even de gelegenheid gegeven zich over te geven aan de euforie.
“Kan je mij in begrijpelijke taal uitleggen wat er vanmiddag hier gebeurd is zodat ik dat morgen ook aan de lezers uit kan leggen?” vraag ik hem, nog maar nauwelijks bekomen van de opluchting van deze veel te benauwde zege.
“We kwamen de eerste helft snel op een voorsprong, daarna worden we ook nog twee keer afgefloten op buitenspel wat geen buitenspel is, we krijgen legio kansen om ook de 0-2 te maken en toen werden we toch wat nonchalant in de inspeelpasses, nonchalant in het terug-verdedigen. Daarmee lieten wij ze blijven hopen op een kans en die kans die komt er dan uiteraard ook en daardoor valt de 1-1 nog voor rust. Dat is te wijten aan zaken waar ik vooraf nog voor gewaarschuwd heb: dat ze de concentratie niet mochten verliezen en dat gebeurde dus helaas toch wel. Puur concentratie!
In de rust heb ik dat nogmaals aangegeven dat we die concentratie weer op moeste krikken en weer in ons spel moesten zien te komen en niet met het spel van de tegenstander mee moesten gaan. Ik vond ons de tweede helft beter beginnen, maar weer benut je de drie, vier kansen die je krijgt niet en zij krijgen er weer één door een foute inspeelpass en die gaat er wéér in. Dan het laatste half uur zie ik pas weer het Huizen dat ik wil zien: het spatte er weer vanaf, de snelheid van de bal, het lopen en gaten trekken, agressief naar de goal toe. Je kon zien dat de ploeg ook mentaal sterk kan zijn na die forse tik die we toch kregen met die 2-1 achterstand. Almkerk was dan misschien een matige ploeg qua voetbal, maar wel vol werklust en dat gaan we dit seizoen nog veel meer krijgen en dan zie ik wel een Huizen dat meegaat in die duels, maar daarnaast ook gaat voetballen. Het sierde de ploeg dat ze na de 2-2 ook de winnende nog maakten. Daarna zijn we ook eigenlijk niet meer in gevaar geweest.”
“Ik vond Huizen met name in de slotfase naar de 2-3 wat teveel meegaan in het vechtvoetbal…”
“Wel meegaan in het vechtvoetbal, maar ook wel met vlot combinatiespel,” werpt Klein tegen. “Nee, ik heb wel degelijk die fraaie combinaties gezien, ’n Timo Vos die de bal prachtige achter zijn standbeen langs haalt en voorgeeft, ik heb in ieder geval een energiek Huizen gezien. Dus op de keper beschouwd ben ik zeer tevreden over de eerste twintig en de laatste dertig minuten. Uiteindelijk moet je ook dit soort wedstrijden maar over de streep zien te trekken en je moet altijd strijd blijven leveren. En dat is best wel lastig tegen een ploeg die stug verdedigt en moet je geconcentreerd blijven in je eigen balbezit. In de restverdediging schortte dat er vandaag aan. Teveel weifelend optreden, waardoor zij de kansen kregen die ze kregen. Welke tegenstander dan ook, ze krijgen altijd een kans.
Wij hebben een heel andere spelopvatting dan de tegenstander van vandaag. Dat geeft een tegenstander altijd een kans – al willen we die kansen uiteraard wel zo veel mogelijk beperken. En daar waren we vandaag minder scherp in…
We hebben een breedte van de selectie van achttien spelers. Daardoor konden we risico vermijden met spelers die niet honderd procent fit waren. Je zag dat de spelers die er vandaag in kwamen ook weer hun eigen kwaliteiten brachten. Ik noem een Timo Vos die vanuit de Onder23 gestart is en die zich het snot voor de ogen werkt. Daar ging ook veel vanuit, veel dreiging, waardoor ook andere spelers meer ruimte konden krijgen. Maar we moeten het nog slimmer spelen: die rechtsback was na een minuut of twintig al ‘kapot’ die moet je dan continue op gaan zoeken. Lennart Dubbeldam straalt gewoon een stuk ervaring uit waar we ook dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Die twee voorin brachten ook weer nieuw elan binnen de ploeg. Niets ten nadele van de mensen die eruit gingen, die hebben prima gespeeld, maar het is fijn dat je volwaardige verse krachten in kunt brengen. Het is ook een hecht collectief dat elkaar ook de speelminuten gunt.
We hebben nu de volle winst uit drie wedstrijden. Natuurlijk kan je concluderen dat dit allemaal ploegen zijn die wellicht in het rechter rijtje zullen belanden, maar je moet die wedstrijden toch maar zien te winnen. Tegen de betere ploegen zal het zeker niet makkelijker worden, maar dan kunnen we mogelijk toch wat meer ons ‘eigen’ spel spelen. Ik hoop dat we dan zelf ook wat scherper zullen worden en de concentratie beter vast zullen weten te houden. De tijd zal het leren!”

Anouar Aktaou

Anouar viel mij vooral op door de rust die hij bleef uitstralen. Ik hing mijn vertrouwen in de goede afloop eigenlijk gaande de wedstrijd meer en meer aan zijn spel op.
“ Er viel me een speler op die gewoon zijn eigen spel bleef spelen en die zich niet gek liet maken door de stand, en dat was jij…”
“Tja, dat is onze ploeg… We kregen zat kansen en die maakte we de eerste helft al niet af. Ik vond dat we teveel met hun spel meegingen en weet gewoon dat wij ook uit het niets kunnen scoren. We hebben voorin mensen die in hele goede vorm zijn, spelers die uit het niets iets kunnen maken. Je ziet hoe Theo Visser met twee schoten gewoon twee goals maakt en de wedstrijd naar ons toe trekt. En dat is tekenend voor ons team: we komen makkelijk tot kansen, maar moeten ze wel beter gaan benutten. Ik had niet het gevoel dat deze tegenstander ons echt pijn kon doen, ik werd er niet echt warm of koud van. Ik vond ons echt een stuk beter. Ik had bij alle tegenstanders die we gehad hebben tot nu toe het idee dat we gewoon ons geduld moeten zien te bewaren en ons niet van ons pad af moeten laten brengen. We zijn gewoon tegen iedere tegenstander beter geweest, maar zijn daar niet altijd even slim mee omgesprongen.
Ja, het was best wel balen toen we 2-1 achter kwamen. Maar ik heb gewoon wel een soort van vertrouwen in onze ploeg dat we ook de kracht zouden hebben om die 2-1 weer om te buigen. Vorige week hebben we het de eerste helft ook moeilijk gehad en zie je dat we de tweede helft dan zonder problemen de wedstrijd naar ons toe trekken. Vandaag was het een iets moeilijker wedstrijd. Het is tegen dit soort ploegen altijd lastig om er doorheen te breken en moet je er toch voor zorgen dat je die drie punten meeneemt. Of je nou goed speelt of juist niet goed speelt, die punten moeten mee. Misschien zijn dit wel de belangrijkste overwinningen.
We hebben een jonge ploeg en dan is het begrijpelijk dat ze een beetje van de leg raken als we achter komen. Vandaag had ook niemand dit verwacht. Dan ga je misschien andere dingen willen doen, geforceerde passeeracties om die goal te maken, acties maken waar het niet kan, maar als er dan wat oudere spelers zoals Jeroen gewoon rustig aan de bal blijven spelen en geduld houden, dan slaat dat vanzelf weer over op de jongere spelers. En zo konden we vandaag deze wedstrijd ook gewoon heel zakelijk uitspelen…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Koploper en twee punten los van nummer twee GRC 14 dat met een knappe 0-1 bij Roda ’46 onze medekoploper van vorige week passeerde. Groot feest met behulp van Huizen 5 dat een prima stel sfeermakers in de gelederen heeft en een uitgelaten eerste team dat denk ik meer de opluchting dan de overwinning vierde. Het bleef lang onrustig daar aan de IJsselmeerstraat nummer 3....
Vandaag werd echter eens te meer duidelijk dat prestaties in het verleden geen garantie geven voor de toekomst. Ondanks een balbezit dat denk ik de 85% aantikte, moest Huizen zich tegen een zwaar defensief ingestelde tegenstander zich toch maar terug zien te knokken van een 2-1 achterstand en dat is op zich best een prestatie - al had het dit gehavende Almkerk natuurlijk nimmer zo ver mogen laten komen.
Beginnen met een clean sheet in de eerste twee wedstrijden en negen goals voor en er dan toch twee om je oren krijgen door stom balverlies, dat is een wake-up-call! Geen tegenstander is een ‘walk-over’. Iedere wedstrijd zullen we voor de volle 100% geconcentreerd en met ook weer 100% inzet de strijd aan moeten gaan om niet van een koude kermis huiswaarts te hoeven keren. Almkerk liet Huizen op de valreep ontsnappen – al klinkt dat vreemd als je de tegenstander continue in de houdgreep hebt gehad.
Een schuine mop verhaalt van een worstelaar die in allerlei knopen werd gelegd door zijn tegenstander en toch ineens die tegenstander op de rug legde. Vraagt z’n trainer na afloop: ‘Wat gebeurde zo ineens?’
Antwoordt de worstelaar: ‘Ik zag op een gegeven moment twee testikels hangen en besloot er maar eens hard in te bijten. En je hebt er geen idee van wat er aan kracht vrij komt als je in je eigen testikels bijt!’
Huizen beet vandaag figuurlijk in het eigen scrotum en worstelde zich daarmee weer boven. Maar je kunt daar niet mee aan de gang blijven, dus volgende keer meer concentratie, meer scherpte als we het tegen laagvlieger SVL op moeten nemen. Die mannen zullen er ongetwijfeld ook op gebrand zijn de eerste punten mee naar huis te nemen van hun bezoekje aan Huizen. Weer een ploeg waarvan ik dus niet verwacht dat ze voor een lekker ontspannen potje voetbal naar de Wolfskamer komen, weer een ploeg die met emmertjes en schepjes schuttersputjes in het eigen strafschopgebied zullen graven om de Huizer stormloop het hoofd te bieden en te hopen op die ene kans die er altijd komt…
Dinsdagavond om acht uur wacht echter eerst opnieuw De Bilt voor een bekerontmoeting. Laten we gewaarschuwd zijn door Almkerk dat die overwinning van twee weken geleden helemaal niets zegt en dat we weer gewoon op 0-0 moeten beginnen.
Een gewaarschuwd team telt voor twee!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt nl