Oppermachtig: Breukelen – Huizen: 0 – 3

Breukelen

Het sympathieke Breukelen vormde in het verleden nog wel eens de bananenschil waarover Huizen een uitglijer wist te maken. Sportpark Broekdijk-Oost waar Breukelen vanuit haar gezellige ‘campingcomplex’ haar wedstrijden speelt is een desondanks een zegening om te mogen voetballen: prettig publiek, hartelijke ontvangst en bovenal: een kunstgrasveld waarvoor ik mijn bezwaren tegen kunstgras bijna zou laten varen.
Geen bus vandaag naar deze uitwedstrijd. De spelers moeten allemaal vanuit hun dagelijkse beslommeringen meteen door naar Breukelen. Geen tijd om eerst in Huizen een voorbereiding te hebben. Met een vierde van onderen is het puntjes sprokkelen voor de mannen van coach Hermans Schreurs. Voor Breukelen is de blik omlaag gericht, voor Huizen lonkt de kampioensschaal, het verschil zal zich straks op het veld moeten vertalen.
Onder het genot van een prima bakje koffie verneem ik dat die gedrongen Marokkaanse buitenspeler die ons de laatste keer het deksel op de neus gooide inmiddels Breukelen heeft verlaten. Dat is wel een opluchting. Ik hoor tevens dat Breukelen nog wat aderlatingen heeft moeten ondergaan hetgeen de lage positie op de ranglijst zou verklaren.
De tribune van de Breukelenaren is er denk ik neergezet met het idee dat men tóch liever vanaf het terras aan de overkant de wedstrijden zal blijven volgen, want men heeft het scorebord óp die tribune neergezet. Geen stadionklok ook, dus de stopwatch wordt helaas maar weer uit die tas met hulpstukken getrokken die ik wekelijks met me meesjouw.
En kijk eens wie we daar hebben: met een brede glimlach komt daar een van de omaatjes van Frank van den Bosch de tribune op geklauterd. Ik begreep dat men deze wedstrijd gecombineerd had met een familiebezoekje. Gewoon meenemen die lieverd, ze beleeft er zoveel plezier aan!
Ook in Breukelen valt er af en toe een klein drupje motregen. Het mag eigenlijk geen naam hebben, maar ik denk dat ook dit prachtige kunstgrasveld er lekker ‘snel’ van wordt.
Het wedstrijdformulier verraadt dat Tim Boterenbrood en Tristen Kroeze weer stuivertje hebben gewisseld in de basisopstelling. Verder huldigt Arnold Klein het credo: ‘Never change a winning team’ en heeft voor de rest de gekende namen ingevuld. Met Felitciano Zschusschen en Van der Veldt voorin vermoed ik een soort 4-4-2 als Theo Visser zich weer zijn vrije rol toe-eigent. Als de mannen zich voor de aftrap opstellen lijkt het echter wel 3-4-3, maar dat kan ook gezichtsbedrog zijn. Al die tactische vondsten bestaan vaak uit weinig meer dan een metertje of twee naar voren of naar achteren gaan spelen met bepaalde posities.
Aan pupillen van de week doen we hier vanavond niet, dus we kunnen meteen van start…

Daalder

En de eerste klap is een daalder waard: Huizen opent sterkt en gedreven en de bal schuift soepeltjes van man naar man. Meteen moet Breukelen in de achteruit en aan de noodrem. Anouar Aktaou neemt nog in de eerste minuut een vrije trap die echter vrij simpel door de Breukelenaren geruimd kan worden.
Hidde van der Veldt heeft er ook duidelijk zin an! Vlak voor de tribune wordt hij omsingeld door een Breukelenaar of vier. Draai links, draai rechts, weer een draai, aanzetten, panna, doorspurten en dan helaas tenslotte toch een pass die zijn einddoel niet weet te bereiken. Maar Hidde heeft de ‘Jazz’, zoveel is nu al duidelijk!
Een minuut later mag Huizen een corner nemen. Tot ieders verbazing is het deze keer Frank van den Bosch die de hoekschop neemt. De bal komt voor en door een woud van benen jaagt Theo Visser de bal spijkerhard op goal. De jonge doelman Sem van Steenis wordt het zicht ontnomen door al die withemden voor zijn neus en de bal schiet dan ook onder de vertwijfeld vallende doelman door de goal in: LEKKER! Huizen kan de wedstrijd nu meteen al vanuit een 0 – 1 voorsprong voetballen.
Huizen dendert door. Zeker ook in de persoon van Dennis Lamme die puur op fysiek de bal op borsthoogte mee weet te torsen langs drie withemden. Pas op de penaltystip weet de Breukeler defensie hem tot staan te brengen.

Ook Sergae Kogeldans laat zich weer nadrukkelijk gelden: als een bliksemschicht schiet hij langs de zijlijn en levert een voorzet af die door Felitciano Zschusschen op de lat wordt gekopt. Dit kon wel eens een heerlijk avondje worden met wat lekkers in iedere hoek!
Felitciano Zschusschen deed zich vanavond toch nadrukkelijk gelden! Steeds meer gaan we de Zschusschen zien die we graag willen zien: sluw, koel, slim, technisch begaafd, oog voor medespelers en met simpele voetbewegingen de juiste oplossingen vindend. Heel slim beweegt hij zich onopvallend tussen de verdedigers, geen aandacht trekkend, maar sluw op zoek naar een positie waar zich de gelegenheid om te vlammen voor zou kunnen doen. Ik verklap vast dat ik vanavond zou zitten genieten van onze spits die met zijn spel ook een Theo Visser uit de wind zou houden.
Die Theo Visser krijgt dan een open doekje als hij met tomeloze energie in de achtervolging gaat als Saïd Mousslih er vandoor spuit. Met een voortreffelijke sliding herovert hij de bal en staat zo aan de basis van een nieuwe Huizer aanvalsopzet. Balbezit zou deze eerste helft toch een dingetje zijn voor de thuisploeg. Áls men al eens de bal had, dan was dat altijd van korte duur. Met tomeloze energie joeg Huizen de mannen van Herman Schreurs af en de regel dat bij balverlies die bal weer binnen vijf seconden in bezit moest zijn, werd door de mannen van Klein uitstekend ter harte genomen. De eerlijkheid gebiedt wel te stellen dat ze daarbij met enige regelmaat ook alle medewerking van Breukelen kregen…

Wachten

Het wachten is nadrukkelijk op de tweede treffer voor Huizen. Natuurlijk: 0 – 1 is ook genoeg voor drie punten, maar als je zo’n overwicht hebt en je laat je kansen maar steeds onbenut, dan komt er een moment dat de tegenstander ergens in de zestien een bal op de hand schiet. Of er is een mistrap achterin, een moment van onoplettendheid en twee van die drie punten verdampen waar je bij staat. Het is zaak die marge naar de status ‘veilig’ te tillen. Maar ondanks het grote overwicht dat Huizen ten toon spreidde, bleef de tweed treffer maar steeds uit. En dan gaat het toch wat knijpen in de Huizer harten die ook vanavond weer in groten getale de rit naar Breukelen gemaakt hadden.
Tim Boterenbrood jaagt de bal dan vanaf de zijlijn zo op het oog ongecontroleerd naar voren. Een blinde peer, zoals men dat noemt. Maar schijn bedriegt: de bal gaat perfect richting de Felitciano Zschusschen die zo’n gaatje in de defensie gevonden denkt te hebben. Samen met Nick van  Nieuwkerk davert hij het strafschopgebied binnen en net als Van Nieuwkerk de bal denkt afgeschermd te hebben voor zijn doelman, zwiept Felitciano Zschusschen daar het linkerbeen omheen en lobt de bal over de doelman heen. Ook hier geldt echter weer dat je een beetje mazzel moet hebben bij zo’n lastige bal, en dat was het enige dat er aan die schitterende actie van Zschusschen ontbrak: de bal valt naast het doel in plaats van erin.
Weer een fraaie aanval over vele schijven richting doelman Van Steenis. De alom aanwezige Theo Visser is weer vormgever in het strafschopgebied. Een uithaal lijkt kansloos, maar Frank van den Bosch staat wel in een positie die kans op succes zou kunnen hebben. Met een fraaie ‘chip’ dirigeert Visser de bal over een verdediger tot bij Van den Bosch. Dat had doelman Van Steenis echter ook bijtijds gezien en met de snelheid van een snoek spat de doelman zijn goal uit en graait de bal van de voeten van onze nijvere middenvelder voor hij het leer ook maar had kunnen beroeren. Een dappere redding van deze achttienjarige doelman die op de bank een nóg jongere vervanger weet. Keeperstalent zat dus daar in Breukelen.

Zuid

De noodzaak om de score verder uit te bouwen wordt nóg actueler als het nieuws over de tribune gonst dat De Zuidvogels inmiddels met 1 – 2 achterstaan tegen reuzendoder Roda’46. En dat is wel een verrassing aangezien we ons kort daarvoor nog neer hadden gelegd dat bij het feit dat Tim Horsmeier (die wel érg veel scoort de laatste weken) onze buren nog aan een 1 – 0 voorsprong had geholpen. We de bui al weer zagen hangen: Zuidvogels dat weer geroutineerd een driepunter over de streep zou gaan trekken en een titelrace waar maar geen einde aan lijkt te komen.
En Huizen dendert ondertussen onverdroten verder: Joshua Lo-Asioe komt als een duveltje uit een doosje zijn defensie te hulp en herovert de bal met een sterke ingreep. Het leidt tot een vrije trap die door Theo Visser richting het doelgebied van Van Steenis wordt gekruld. Hidde van der Veldt krijgt een zetje, of laat hij de bal opzettelijk aan zich voorbij gaan? De bal vliegt ongehinderd door en dan duikt daar die sluwe Felitciano Zschusschen weer op die zich niet bedenkt en de bal in één keer volleert. Het is een daverend schot dat maar net geen slachtoffers maakt onder de dappere withemden die zich massaal in de baan van het schot werpen. Even later is Levi van Riet wél een slachtoffer als hij bij een volgende poging de bal vol in het gelaat krijgt en even tien tellen krijgt van arbiter Kevin Konings, waarmee ik overigens ook een van de uitblinkers van vanavond heb benoemd.
Überhaupt niet echt te klagen over de arbitrage, ondanks het feit dat we vanavond met clubgrensrechters aan de slag mochten. Jan Schaar, die de vlag voor Breukelen hanteerde, onderscheidde zich van de orde der thuisvlaggers door keurig netjes een corner aan te geven bij een dubieuze achterbal. Eén keer zat hij er volgens sommigen naast bij een klutsbal waarna hij de inworp aan Breukelen toekende, maar verder niets dan lof voor de Jan Schaar die zijn sportieve plicht naar eer en geweten vervulde. Klasse!
Dan krijgt Felitciano Zschusschen en tik op de achillespees en heeft even last. Hij trekkebeent eventjes en probeert de pijn eruit te lopen en Felitciano bijt op de tanden en gaat door.
Een minuut of vijf voor rust lijkt onze angst dan toch uit te komen: een verre bal schiet door tot bij de paal waar Tony Lammerts de bal voor het inknikken heeft. Opgelucht zien we hoe Lammerts dan voor zijn kopbal de voor hem verkeerde kant van de paal heeft uitgezocht en de bal slaat van een meter afstand in het zijnet. Dit zijn dus de momenten waarbij je je wel voor je kop kunt slaan dat die marge nog maar op één wankel doelpuntje staat waar twee of drie ook zomaar mogelijk geweest zou kunnen zijn!
Het missen van kopballen was niet alleen voor Breukelenaren weggelegd. Kopte Felitciano Zschusschen al eerder op de lat, in kansrijke positie weet ook Hidde van der Veldt de bal onvoldoende te drukken om het Van Steenis lastig te maken. De voorzet was wellicht wat aan de hoge kant, maar de positie was zondermeer kansrijk.

Rust

Nadat een solo-avontuur van Anouar Aktaou nog met veel kunst- en vliegwerk – en een overtreding – tot staan was gebracht en Zschusschen nogmaals zijn klasse etaleerde door met een simpele voetbeweging weer iemand helemaal vrij te spelen in een onoverzichtelijke situatie, gaan we dan toch met die broze 0 – 1 stand de rust in. Hoewel Huizen aan een soort demonstratiewedstrijd bezig leek en de energie er vanaf te spatte, mogen we de mannen van Klein toch wel verwijten dat ze onze gemoedsrust nog niet naar veiliger oorden hebben geschoten en dat die marge nog immer op dat minimale – en dus wankele – verschil van één goaltje is blijven staan. Het overweldigende veldoverwicht, het fraaie combinatiespel, hadden onze helden zonder meer in keiharde doelpunten moeten vertalen.
Niet alleen zitten we op de tribune dan een stuk rustiger, ook breekt dat de hoop en dus het verzet van de thuisploeg een beetje. Op halve kracht spelen is er uiteraard niet bij, maar met een marge van twee of drie goals speel je toch rustiger en hoef je niet vol continue tot het gaatje te gaan. En met drie wedstrijden in zeven dagen is het zeker geen overbodige luxe om iets gedoseerder te kunnen spelen in zo’n tweede helft. Zaterdag wacht immers WNC, de nummer vier van de ranglijst. Samen met Sliedrecht is het knokken voor de Waardenburgers om die derde periode waar het sterk terugkomende Almkerk zich inmiddels ook heeft gemeld als potentiële kanshebber.
De reserves doen weer een spelletje hooghouden waarbij men die arme Laurens Kooij zo ongeveer alle hoeken van het veld laat zien. Gierend van de pret ondergaan de mannen het droeve lot van onze jonge getalenteerde spits die de meest onmogelijke ballen weer in de kring wist te brengen.

Het zal toch niet?

Breukelen komt sterker de kleedkamers uit dan het er in was gegaan. Huizen speelt de thuisploeg aardig in de kaart door over te gaan op een soort lucky-punch-voetbal: veel hollen en weinig overleg. Het fraaie voetbal van voor rust lijkt even zoek in de ploeg van Klein. Het wordt een soort repeterende breuk die angst voor de eerste voetbalwet: als je zelf niet scoort, dan doet je tegenstander dat wel… En we bezien de eerste minuten van die tweede helft dan ook met de nodige bezorgdheid. Hensen moet een paar keer handelend optreden en zo komt Huizen wel weer tot een uitval als Frank van den Bosch, die weer ontzettend veel energie aan de dag legde, de bal bij Felitciano Zschusschen bezorgt. Het is druk voor doelman Van Steenis en onze spits komt dan ook niet tot een voldragen schot. Ook een rush van de onvermoeibare Sergae Kogeldans wordt besloten met een uithaal die op het dak van het doel van Breukelen belandt.
Dan gaat Zschusschen er goed vandoor over de flank. Hij blijkt ineens toch sneller dan menigeen van hem verwacht zou hebben. De lepe vos kijkt, sprint, kijkt weer, sprint door, kijkt ten derden male en merkt dat er niemand mee is getrokken in deze snelle uitval. En dus moet hij er zelf maar het beste van zien te maken. Een fraaie kap naar binnen en een uithaal die helaas net de kracht miste om Huizens tweede op het scorebord te krijgen.
Het vizier stond ook bij Theo Visser niet altijd even scherp afgesteld. Een snelle uitval van het zich weer langzaam oprichtende Huizen loopt via Dennis Lamme en Theo Visser tot de Breukeler nummer twaalf: Mark van Wessel. De corner die dat oplevert wordt tot drie keer in de zestien gebracht en even zovele malen daar weer uitgewerkt door de Breukeler defensie. Dan haalt Visser uit voor een wanhoopsschot dat iedere vorm van de richting mist en ergens ver weg een lange wandeling voor de Breukeler materiaalman opleverde.
De poging van Dennis Lamme die een half afgeweerde voorzet van de onstuitbare Hidde van der Veldt op de slof nam kwam al aanzienlijk beter in de richting. Het fraai gedrukte schot van een meter of twintig klom zinderend tot net óver de lat boven Van Steenis.

Eindelijk!

Felitciano Zschusschen is uitgeweken naar de rechterkant en stoot door. En dan zie je toch het surplus in klasse bij deze geslepen speler: de voorzet is ragfijn en loepzuiver. Theo Visser had nog even thee kunnen zetten voor hij van dichtbij de bal maar voor het binnenschuiven had. Eindelijk de 0 – 2 waar we al die tijd naar hadden zitten smachten. Even een angstige blik op de smartphone om te zien hoe de situatie in Huizen zich ontwikkelt. Nog steeds 1 – 2… Zou het dan toch gaan gebeuren?
Er valt een last van de Huizer schouders af en Joshua Lo-Asioe, die zeker ook een goaltje verdiende, gooit er dan een spectaculaire omhaal uit. Helaas miste hij de bal op een haar na.
Dan trekt Arnold Klein een blik wissels open: Tristen Kroeze komt voor Tim Boterenbrood, Remco Helms lost Frank van den Bosch af en Timo Vos gaat de Breukeler vleugelverdedigers een slechte avond bezorgen. Je zult toch eerst een driekwart wedstrijd lang achter rugnummer veertien van Hidde van der Veldt aan het aan hebben moeten hollen, en dan komt Timo Vos binnen de lijnen die dat nog eens dunnetjes over doet. Ik denk dat dat de momenten zijn dat verdedigers overwegen hun voetbalschoenen aan de wilgen te hangen of een carrière als aanvaller te overwegen.
Bij Breukelen verschijnt Aras Salah-Hussien binnen de lijnen voor de wat aangeslagen ogende Jonas Katshima. Hij voelt aan de lies als hij naar de zijlijn  komt. Hij heeft zich letterlijk ‘uit de naad’ moeten lopen…
Ook Laurens Kooij mag dan Felitciano Zschusschen komen vervangen. Kort daarop maakt Theo Visser zijn hattrick compleet door met een vlammend diagonaal schot de verre hoek te zoeken én te vinden: 0 – 3, en waar er nog twijfels op de tribune zouden bestaan over de uitkomst van vanavond, dan waren die nu wel verdwenen.
Alle aandacht richt zich nu op de diverse mobieltjes waar de 1 – 2 tussenstand bij onze buren steeds hoopvoller op begint te gloeien.
Nog één keer een diepe bal van Breukelen waar Hensen goed het oog in heeft, Delano Paskald verschijnt nog bij de publiekswissel voor Theo Visser en dan gaat het richting kleedkamers. Het pad voor me is verlicht door het schijnsel van alle mobieltjes waar de ververs-knop zo ongeveer ingedrukt blijft. Zouden De Zuidvogels er weer op de valreep nog een punt uit weten te slepen, of misschien zelfs nog drie? Onze buren hebben bewezen een lastig te kloppen ploeg te zijn. Ze spelen misschien niet het fraaiste voetbal uit onze competitie, maar zijn wel oer- en oerdegelijk gebleken.
Met een fiks aantal groen-gelen die de wedstrijd in Huizen bij wonen volgt dan uiteindelijk het verlossende woord: het eindsignaal heeft in Huizen geklonken en de 1 – 2 staat nog steeds op die kantine daar! Een daverend gejuich rolt over het anders zo vredige Broekdijk-Oost!

Arnold Klein

“Weer die vraag: waar ben je blijer mee: de eigen overwinning of die van Roda’46?”
“Nou ja, eerst moet je natuurlijk altijd zelf eerst maar eens zien te winnen. En heel eerlijk wist ik tot aan de 0 – 3 van ons niet wat de tussenstanden waren. Ik wil dat ook eigenlijk nooit weten, want ik wil me gewoon focussen op de eigen ploeg. De wetenschap hoe het elders staat heeft ook eigenlijk weinig zin: het kan maar zo weer anders zijn en daar moet je dan je oren niet naar laten hangen. Het is fijn dat we vandaag zelf met 0 – 3 hebben weten te winnen. Dat de concurrentie dan verliest dat is dan alleen maar extra fijn.”
“Een afgetekende overwinning uiteindelijk. Toch vond ik het lang duren voor die tweede er in viel…”
“Nou ja, we scoorden natuurlijk vrij snel de 0 – 1 en daarna hebben we wel goed gevoetbald in balbezit en inderdaad alleen niet meteen doorgedrukt naar de 0 – 2. Daarna volgde er een fase dat we gewoon verdedigend niet helemaal goed stonden waardoor we afstanden moesten gaan maken die je verdedigend eigenlijk niet zou moeten maken. Daardoor krijg je dan in aanvallend opzicht even te weinig lucht om nog scherp voor de goal te kunnen zijn. Ik heb dat vanaf de zijkant wel getracht te corrigeren, maar dat wilde niet helemaal naar mijn zin lukken. Daardoor lieten we in een fase van de tweede helft voetballend wat minder zien dan waar we toe in staat geacht mogen worden.”
“Ik merkte op een gegeven moment op de tribune op, toen je zo aan het schreeuwen was, dat je morgenochtend weer gewoon die rustige, lieve fysiotherapeut bent…”
“Haha! Tja, nou, ook dat vinden ze niet, hoor! Ik doe ze allemaal pijn en maar uiterst zelden word ik daarin ‘aardig’ gevonden, haha!”
“Ik had vorige week moeite om een Man-Of-The-Match aan te wijzen. Vandaag kon ik er wel zeven aanwijzen!...”
“Poeh, tja, weet je wat het is: ik ben er eigenlijk nooit zo voor die verkiezing. Ik realiseer me dat je dat als club eigenlijk gewoon moét hebben en het vooral commercieel leuk voor de sponsors is. Maar het gáát om het collectief. We hebben in de rust met z’n allen de koppen bijeen gestoken en bewust gekozen om iets verder uit elkaar te gaan spelen om meer druk op de verdediging van Breukelen te kunnen zetten waardoor ze minder aan voetballen toe zouden komen. Dan moet je echter wel goed met je counters omgaan. De uitslag had nog wel hoger uit kunnen vallen als we het helemáál goed uit hadden gespeeld. Aan de andere kant: die 0 – 2 is gewoon een fantastische goal, goed wachten tot er ruimte komt. Als die dan komt, dan moet die bal ook gáán… Dan heb je met Felitciano Zschusschen een speler in huis die hem dan panklaar voor je neerlegt.”
“Ik vond hem uitermate sterk spelen vandaag!”
“Ja, maar je kunt ook twee kanten op denken: qua strijd heeft hij zich goed gemanifesteerd, dat staat buiten kijf, maar hij heeft zich dus ook de eerste helft wel wat over de kop gelopen waardoor hij zichzelf voor de goal wel eens wat tekort deed. Dat deed hij de tweede helft beter en zag je gewoon wat voor meerwaarde hij kan zijn voor de ploeg. Waar anderen nog volop mee bezig zijn is voor Felitciano gewoon iets ‘normaals’.
Daarna counteren we gewoon naar 0 – 3 en kan je het je als ploeg zijnde nóg makkelijker maken en zie je hoe goed ze soms kunnen voetballen. Daar kan ik dan gewoon weer van genieten.”
“Na rust zette Breukelen even aan. Daar vond ik toen dat Huizen daarbij Breukelen wat in de kaart speelde door slordiger te gaan voetballen…”
“Dat kwam dus omdat we iets te ver naar achteren gingen lopen en niet goed in de posities kwamen te staan. Daardoor konden we niet goed die counter uitvoeren. Gaandeweg herstellen we dat en konden we wel doorvoetballen naar voren. Niemand wil verdedigend omschakelen, want dat is zo ongeveer het vuilste werk dat je in een wedstrijd moet doen. Dan kan je beter positioneel goed staan, want dan kan je aanvallend omschakelen en dat vinden we altijd veel fijner.”
“Toen je Zschusschen wisselde had ik eigenlijk Dubbeldam in de ploeg verwacht. Was dat omdat je anders wilde gaan voetballen?“
“Nee, Lennart heeft deze week nog niet helemaal met de groep mee kunnen trainen. Daar wilde ik nog geen risico mee nemen. Als het nu voor die paar minuten in een gelopen wedstrijd fout gaat, dan zien we hem de hele rest van het seizoen niet meer terug…”
“En het is een beetje stuivertje-wisselen op de rechtsbackplek…”
“Ja, die twee (Boterenbrood en Kroeze, red.) ontlopen elkaar niet veel en vullen elkaar goed aan. Telkens laat degene die invalt zien dat hij ook een meerwaarde voor de ploeg heeft!”
“Vijf punten los nu, maar het blijft ongemeen spannend…”
“Eens! We hebben nog twaalf punten te verdienen en WNC is natuurlijk ook een ploeg die behoorlijk in vorm is. Sliedrecht en WNC zijn met enige zekerheid al verzekerd van de nacompetitie, tenzij Almkerk zich er nog tussen weet te nestelen. Huizen óf Zuidvogels pakt de titel, de ander gaat de nacompetitie in. Dan zijn er nog twee plekken over in die nacompetitie en die lijken op dit moment gewoon voor WNC en Sliedrecht.”
“Maar de trainer van roda’46 kan vanavond wel een app’je met gelukwensen van jou verwachten…”
“Haha, ja, ik stuur ze wel even een felicitatie, ja…Mark Wiersma was er vandaag niet bij, zijn assistenten hebben de honneurs waargenomen, maar dat maakt verder niet uit, haha!”

Felitciano Zschusschen

Voor mij één van de smaakmakers vandaag. Drijfnat van zweet en bier duikt hij eerst even onder de douche maar zoekt me glunderen op als hij gewassen en verschoond weer uit de kleedkamer verschijnt.
 “Ik heb van je genoten, vandaag. Voor mijn gevoel was dit je beste wedstrijd in een geel-groen shirt. Kan je je daar in vinden?”

“Haha, ja, dat denk ik wel,” glundert onze spits met een gelukzalige glimlach voor zover ik die in het donker nog weet te onderscheiden. “Het ging gewoon lekker en goed, ik was ‘mezelf’ en de ballen kwamen goed aan. Ik maakte ook wel wat foutjes, maar dat geeft niet zolang je maar geen grote fouten maakt. En er was een assistje, dan, maar het gaat inderdaad steeds beter…”
“ASSISTJE?! Dit was een Assist!, met hoofdletter A en een uitroepteken! Die bal was zó goed op maat, die had ik nog gemaakt!”
“Haha, dank je wel! Hij kwam inderdaad wel goed aan, een goede assist, ja.”
“Je speelde zo vrij, leep en goed! Je liep als een soort roofdier over het veld, een roofdier zoekend naar een prooi…”
“Ja, zo wil ik ook spelen. Ik kijk veel en vooral ook wanneer ik nodig ben. Het is zoals je zegt: als ik mijn kans schoon zie, dan ga ik inderdaad als achter een prooi aan. Zo heb ik dat van trainers als Patrick Kluivert geleerd, die drukte me ook altijd op het hart dat ik alleen moest komen wanneer ik nodig was, omdat je anders meters voor niks gaat maken.”
“Je bent ook sneller dan je oogt. Ik zag je bij een counter opstomen langs de zijkant en kijken, kijken en nog eens kijken en toen maar naar binnen kappen en schieten. Toen was de pijp echter helaas wat leeg, denk ik…”
“Klopt, het was al tegen het einde van de wedstrijd en ik zat er aardig doorheen. Tijdens de sprint keek ik wel een paar keer. Ik ben altijd wel een speler die kijkt of er iemand beter voor staat. Maar er was op dat moment niemand bereikbaar en dus maakte ik de actie naar binnen en schoot – maar ik had toen eigenlijk geen ‘power’ meer…”
“Ik meende aan het einde van de eerste helft even te zien dat je een tik had gekregen en wat liep te trekkebenen…”
“Ja, ik had inderdaad een  tik op de achillespees gehad en dat moest ik er even uitlopen. Ik heb er nu gelukkig ook geen last meer van!”
“Gelukkig maar, want in deze vorm is een Felitciano Zschusschen van grote waarde voor een ploeg als Huizen…”
“Ik ben echt hartstikke blij dat ik hier ben, man! Blij met de groep, met de staf, met iedereen die hier betrokken is bij het team en de club. Ik heb eerlijk gezegd in jaren niet met zoveel plezier gevoetbald! Het plezier in het voetbal is helemaal terug en daar doe ik het wel allemaal voor. Ik heb volgende week nog een gesprek over een contractverlenging, maar ik heb absoluut de intentie om bij Huizen door te gaan, ik heb het hier echt vreselijk goed naar mijn zin!”
Vandaag niet alleen plezier voor Felitciano, ook mijn voetbalhart heeft hij vanavond veel goed gedaan. Persoonlijk hoop ik dat ze er uit komen, maar uiteraard wil ik hier de Technische Commissie niet voor de voeten gaan lopen…

Theo Visser

“Lekker veldje, dit, he?” open ik het gesprekje met onze topscorer.
“Ja, het begin van de avond was het nog wel een klein beetje stroef, maar het is een beter veld dan de meeste velden die we tegenkomen. Als je er eenmaal aan gewend bent dan kan je hier heel lekker op spelen. Die energie zit er altijd wel in met avondpotjes! Ik denk dat er dan meer zuurstof in de lucht zit of zo…”
“En dus weer eens een hattrick, he…”
“Ja, dat is mooi meegenomen,” lacht onze killer ontspannen terwijl het tumult om ons losbarst. “Ik had er inderdaad pas één gemaakt in de allereerste wedstrijd tegen Woudenberg. Toen hadden we dit gesprek ook een beetje hoeveel hattricks ik maakte in een seizoen. Maar deze zat er ook weer lekker in!”
“En dan een publiekswissel ook…”
“Ja, dat was wel prettig ook, want ik ging het tegen het eind toch wel voelen – een beetje zware benen. Dan is het fijn dat als ook gewisseld mag worden als de winst zeker is. We moeten over vier dagen immers al weer aantreden tegen WNC…”
“Het duurde wat lang voor de tweede erin viel…”
“Ja, het ging af en toe toch wat chaotisch en hebben we met het middenveld besproken dat we iets anders positioneel moesten gaan staan, waardoor ik wat ‘hoger’ kon blijven staan.” Op dat moment barst het tumult in alle heftigheid om ons heen los als het verlossende woord uit Huizen op de telefoons verschijnt. “Daarna gingen we wat simpeler voetballen en stonden we organisatorisch veel beter.
We hadden inderdaad na rust een wat mindere fase. Dat hebben we gewoon wel eens. Dat zal wel iets van nonchalance zijn, denk ik. Aan de andere kant denk ik niet dat we nou veel hebben weggegeven, vandaag: Jaime heeft weinig schoten op doel gehad. Misschien zijn we ook wel gewoon geduldig omdat we het vertrouwen hebben dat het op de een of andere manier wel goed komt. Maar inderdaad: met maar één goal verschil is dat wel wat link.”
“Ik moet zeggen dat ik wel héél ontzettend blij ben dat je inmiddels al getekend hebt, want je staat nu echt héél eenzaam bovenaan de topscorerslijst…”
“Tja, weet je: ik wil niet opscheppen, maar ik realiseer me dat ik het gewoon goed doe op het moment. Maar het team maakt mij óók zoveel sterker en helpen mij om mijn taak als spits goed uit te kunnen voeren. En dat geeft mij dan weer het vertrouwen waardoor ik zelf ook lekkerder in mijn spel kom…”
“Ik heb ook de indruk dat het een goed ‘huwelijk’ is Huizen en Theo Visser. Je wordt ook door het team en de staf in de gelegenheid gesteld om in je ‘kracht’ te kunnen spelen…”
“Jazeker! Dat is ook wat ik altijd gewild heb. Daarom voel ik me hier ook als een vis in het water. Dat is ook de reden dat ik wil blijven en ook zeker blijf! Ik heb hele goede gesprekken gehad en een ook een goede band met de trainer, natuurlijk. Daarbij vind ik het op en naast het veld hier gewoon geweldig en dat zijn voor mij belangrijke factoren in het voetballen….”
Daarna laat ik Theo lekker los om zich met zijn maten in het feestgedruis te storten, hetgeen hij dan ook met volle overgave doet…
Topgozer!

Tim Boterenbrood

“Het was weer stuivertje wisselen met Tristen…”
“Ja, we ontlopen elkaar niet veel…”
“Ik kan me niet herinneren dat ik van jou ooit ook maar één keer gedacht heb: die is rijp voor een wissel…”
‘Haha, dat is in ieder geval wel fijn om te horen. De trainer had me geappt dat ik in de basis zou beginnen, dus daar was ik hartstikke blij mee. Ik was voor mijn gevoel de afgelopen wedstrijden prima ingevallen, dus ik ben nu heel blij dat ik weer eens de kans heb gekregen om in de basis te starten en weer wat meer minuten te mogen maken.”
“Je hebt goed van je doen spreken, al werd je één keer fysiek afgetroefd tijdens een tackle. Je vloog door de lucht. Dat zie ik van jou niet zo héél vaak…”
“Ha ha, ja je doet je best om altijd te winnen, maar je kunt ze nou eenmaal niet allemáál winnen…
Het is uiteraard wel prettig dat Zuidvogels punten heeft laten liggen en die punten zijn nu ongelofelijk belangrijk. We zijn nu inderdaad op kampioenskoers en nu kan je inderdaad een keertje wat laten liggen – al gaat dat wat mij betreft zeker niet gebeuren – maar je kunt nu toch wat vrijer voetballen. Nee, we mogen er zeker niet makkelijk over gaan denken. Alle teams willen winnen, zeker die laatste wedstrijden tegen degradatie of die derde periode en voor de titel, dus makkelijk denken gaan we zeker niet doen. We gaan dit gewoon doorzeten en als we zelf maar steeds de drie punten blijven pakken dan worden we vanzelf kampioen!”
“Hee, er wordt bier binnengebracht. Ik denk dat jij daar bij moet zijn!...”
“Dat denk ik ook,” glundert onze geweldenaar van oor tot oor…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ben ik nou een pessimist? Een zwartkijker? Vijf punten los van de naaste concurrent en toch voel ik nog steeds een angstige spanning…
Vorige week hadden zowel Zuidvogels als Huizen alles nog geheel in eigen hand, maar na vanavond moet de Zuidvogels maar hopen op misstappen van Huizen. Het is dus aan Huizen te blijven winnen en zo die titel en de promotie binnen te slepen waar we als vereniging zo heftig naar hebben uitgezien en verlangd.
Met die vijf punten liggen we dus goed op koers en ik denk dat de moeilijkste taak momenteel voor Arnold Klein en zijn mannen is om die focus te behouden, die felheid, gedrevenheid en het fanatisme om de vier finales die nog volgen winnend af te sluiten.
Aanstaande zaterdag gaan we naar WNC, Sliedrechts directe concurrent voor de derde periode. Thuis werd het mede door een rode kaart een vrij simpele 4 – 1 overwinning, maar het cliché dat resultaten uit het verleden helemaal niets zeggen doet ook hier weer nadrukkelijk opgeld.
De week erna treffen we dan die andere topper  – Sliedrecht – thuis. Lastig, maar veel zal dan denk ik al duidelijk zijn voor de mannen van de vertrekkende trainer Dennis van der Steen. Er zal de Sliedrechters hoe dan ook veel aan gelegen zijn zich van hun beste kant te laten zien tegen de koploper waar ze zo lang de race mee hebben volgehouden. Nog even laten zien dat ze er toch nog toe doen..
28 Mei is dan de dag der dagen, het moment van de waarheid, de confrontatie tussen de dorpsgenoten. Even afhankelijk van de resultaten van Huizen tegen WNC en Sliedrecht kon het dan wel eens een beslissend potje worden. Laten we echter ook N.I.V.O. Sparta niet vergeten. Dat komt bij ons op bezoek en met het warmer worden van het weer gaat de hete grasmat zich steeds nadrukkelijker doen gelden en mogelijk resultaten beïnvloeden.
Nee, pessimist of niet, zwartkijker of niet, ik durf pas te juichen als we Klein op de schouders heffen met de schaal in zijn klamme knuistjes!
Volgende hobbel WNC! Op naar Waardenburg, alle beetje helpen, dus juich mee voor onze mannen!
Het was weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL