Pijnlijk: Huizen – Kampong: 0 – 5

Kampong

Opnieuw maakt Klein het zich met zijn staf niet makkelijk: met het Utrechtse Kampong treft het een kersverse derde divisionist (dit seizoen onder meer uitkomend tegen ‘onze’ kampioen Eemdijk). Weliswaar ging die promotie voor Kampong iets minder overtuigend dan Eemdijk. De Utrechters hadden er de nacompetitie voor nodig, maar desalniettemin toch een derde divisionist. Een niveau waar ook Huizen graag weer eens aan zou willen ruiken. Dan is het wel zaak om tegen dit soort tegenstanders te laten zien dat je dicht tegen dat niveau aanzit. Op voorhand een goede testcase dus.
Eén bekende naam bij onze gasten: Siemen Eijkemans. Ooit in geel-groen te bewonderen, maar destijds geplaagd door blessures, waardoor zijn verblijf op de Wolfskamer tot één seizoen beperkt bleef. Goede voetballer, al had ik altijd het gevoel dat hij beter in een twee-spitsensysteem uit de voeten kon dan op de flank waar hij destijds veelvuldig geposteerd werd. Ook nu is Siemen weer op de weg terug van een zware blessure. Een fikse enkelbreuk hield hem nagenoeg het hele vorige seizoen aan de kant, maar vandaag hoopt Siemen dan weer zijn minuutjes te pakken. Hij begint niet in de basis, maar hoopt op speeltijd in de tweede helft.
Bij Huizen ontbreken vanavond Frank van den Bosch en Dennis Lamme. Ook onze nieuwe aanwinst Nathaniël Johnson zullen we vanavond nog niet mogen bewonderen: ook hij is niet helemaal okselfris door de eerste week van de voorbereiding gekomen. Klein opteert daarom met een basis die bestaat uit Olivier Pabon in de goal, daarvoor Jeroen Lamme en Groenewegen, geflankeerd door Kogeldans en Bakker. Het middenrif bestaat vandaag uit Van Kammen, Lo-Asioe en Visser met als voorwaartsen Vos, Kozjak en Van der Veldt.

Hoopvol

Huizen opent voortvarend. Van enig ontzag is geen sprake en meteen wordt Kampong lekker onder druk gezet. Al na een minuut of twee levert ons dat een hoekschop op die door Visser goed wordt voorgebracht. En dan is daar ineens de blonde kuif van Jeroen Lamme die de bal met een knallende kopstoot rakelings naast de goal van doelman Ayrton de Jong jaagt. Die had al maar zo binnen kunnen vallen!
We zijn nauwelijks van de opwinding bekomen of een kopbal van Joshua Lo-Asioe bereikt toch nog de dicht bij de paal staande Hidde van der Veldt. Van amper een meter afstand, maar wel uit een schier onmogelijke hoek, zet Hidde de bal in. Doelman De Jong moet een vreemde beweging maken om de bal te keren en slaagt daar wonderwel in. Het kost hem wel even een blessure die enige verzorging vereist. Gelukkig kan De Jong de wedstrijd voortzetten.
Aan de andere kant beperkt Kampong zich tot scherpe counters. Jeroen Lamme haalt een inzet van Berend Witteveen van de lijn als een voorzet wat ongelukkig doorschiet in onze laatste lijn. Gelukkig is er buitenspel geconstateerd en hoeft doelman Pabon niet in actie te komen.
Aanvoerder Theo Visser strooit op het middenveld met prachtige passes en stuurt mensen de diepte in alsof het vuurpijlen op oudejaarsavond zijn. Deze keer stuurt hij de weer ijverig spelende Timo Vos diep en op snelheid komt Vos oog in oog met doelman De Jong. Sluw schuift Vos de bal langs de uitkomende doelman, maar helaas ook een half metertje langs het doel dat de doelman verdedigde. Een kans die dan wel honderd procent heet, maar het blijkbaar toch niet echt wás.
Huizen voetbalt frank en vrij en er lijkt geen vuiltje aan de lucht voor onze mannen.

Kansen…

Opnieuw steekt Visser een schitterende bal door de Kampongdefensie. Deze keer mag Hidde van der Veldt zijn snelheid etaleren. Met nog één verdediger voor zich wil Hidde sluw achterlangs kruisen, maar dat heeft de geslepen verdediger door en weet op het moment suprême Hidde de bal te ontfutselen. Weer een goede mogelijkheid die Huizen niet weet uit te buiten.
Visser is dan opnieuw de architect van een schitterende aanval, deze keer niet met een steekpass, maar met een vloeiende combinatie. De aanval loopt over een groot aantal schijven tot vlak bij doelman Ayrton de Jong, maar wederom belandt de bal uiteindelijk vrij simpel in de veilige handschoenen van de doelman. Een beetje ongelovig kijk ik naar ons oude vertrouwde scorebord dat nog steeds die hatelijke nul voor Huizen aangeeft. Naar aanleiding van mijn opmerking na VVOG werd ik door hersteltrainer Bertje Brons fijntjes gewezen op een prachtig scherm dat inmiddels aan de kantine hangt. Het was me nog niet eerder opgevallen, maar het oogt veelbelovend. We zullen het alleen vanavond nog niet echt in werking zien helaas…
Opnieuw ziet onze laatste lijn er niet sterk uit op een voorzet van de flank. Waar een simpele knik met het hoofd in de lijn der verwachtingen zou hebben gelegen, schiet de bal toch gevaarlijk door. Thomas Bruijnzeels ziet zijn kans schoon en haalt verwoestend uit. We hebben alle geluk van de wereld dat de bal over de lat stijgt. Je zou het ‘een schot voor de boeg’ kunnen noemen. Een waarschuwingsschot dat Huizen nu toch echt werk moet maken van het goede veldspel en de kansen die er maar steeds niet in blijken te gaan.
Dan een diepe pass van onze gasten, van ver achteruit. Daar gaat spits Berend Witteveen op turbosnelheid – maar volgens mijn niet altijd even bescheiden mening wel vanuit een buitenspelpositie – achteraan richting doelman Pabon. Pabon onderkent het gevaar en stormt ook zijn goal uit en een akelige botsing is het gevolg. Pabon krabbelt vlot weer overeind, maar Witteveen ligt even roerloos op het veld en de schrik slaat me om het hart. Gelukkig blijkt de schrik erger dan de botsing en krabbelt Witteveen ook weer overeind om de wedstrijd gewoon voort te zetten.

…en nog eens kansen…

Opnieuw een vlot lopende aanval van Huizen. Deze keer is het de rappe Kogeldans die diep op de Kampong helft uithaalt maar te weinig richting aan zijn inzet weet te geven: de bal rolt simpeltjes recht op De Jong af die amper moeite hoeft te doen om de bal op te rapen. Fraai voetbal van Huizen dus, maar de teller staat dus nog steeds onverbiddelijk op die hatelijke ‘0’.
Ook de deze eerste helft uitblinkende Theo Visser waagt een poging. De inzet is hard zat, goed gericht, maar dan blijkt die Ayrton de Jong ook een best stukkie te kunnen keepen. Hij kan niet klemmen en de rebound lijkt dan een prooi voor de gretig opduikende Joshua Lo-Asioe. Ook nu weet de bal het net weer niet te vinden. Het wordt een eentonig verhaal… En je weet dan: als je zélf niet scoort, dan….
En ja hoor! Thomas Bruijnzeels breekt door, zet strak voor en dan duikt daar Merijn Muskens op om de bal onhoudbaar voor doelman Pabon binnen te jagen. Zó doe je dat dus… 0 - 1 tegen alle verhoudingen in, maar als je wilt winnen zul je toch echt moeten scoren.
Maar goed, de wedstrijd belooft toch echt nog wel de nodige treffers voor Huizen, dus geen man over boord, toch?
En Huizen gaat inderdaad door. Weer Visser die zijn inzet via een verdediger over de lat ziet spatten. Een corner die echter nu simpeltjes wordt geruimd bij de eerste paal. Opnieuw Visser die het strafschopgebied binnen pingelt. Deze keer is de inzet te slap om De Jong te kunnen verontrusten. Huizen blaft wel, maar verzuimt te bijten…

Rust

Daarmee gaat Huizen toch wel met een klein katertje aan de thee. Geheel tegen de veld– en spelverhoudingen in kijkt het bedremmeld tegen een 0 – 1 achterstand aan. Huizen voetbalt gewoon ronduit ‘goed’ en kan zich voetballend zeker meten met Kampong. Maar doelpunten maken is toch echt een essentieel deel van het spel: je moet jezelf gewoon belonen voor goed spel door hem achter de vijandelijke doelman te jagen. Voetbal is geen jurysport!
Waar Huizen tegen VVOG nog zo makkelijk het net leek te kunnen vinden, lijkt nu de onmacht in de kuiten te zakken zodra het strafschopgebied van Kampong wordt betreden. Ondanks een aantal fraaie aanvallen en dito kansen dus nog steeds geen goals voor Huizen…
Op het veld zien we hoe Kroeze, Kamstra, Perez en Creebsburg zich opmaken voor een invalbeurt, terwijl Olivier Pabon en Kay Rademaker Tim van Dompzelaar warm schieten voor de tweede helft. Eens zien of deze vier de ban dan wél weten te breken…

Onherkenbaar

Nog even lijkt Huizen de draad van voor de rust weer op te pakken: een voorzet van Perez wordt weer ingebracht en dan is daar Visser die doelman Job Peeters (die Ayrton de Jong heeft afgelost in de rust) gestrekt naar de hoek stuurt en zo tot een knappe redding dwingt. Het zal zo ongeveer het laatste wapenfeit zijn met Huizen in een positieve hoofdrol, want kort daarop duikt de lepe invaller Siemen Eijkemans op een scherpe voorzet op voor de verbouwereerde Van Dompzelaar en tikt de bal genadeloos naar de 0 – 2… Simpel, koeltjes, effectief, genadeloos… Huizen wordt bikkelhard met de neus op de feiten gedrukt…
En al vlot wordt het nóg erger: drie minuten na die akelige tweede ziet Mohammed Himich doelman Van Dompzelaar wat ver voor zijn doel staan. Veel lekkerder kan een boogbal niet gegeven worden en met een sierlijke boog vanuit de middencirkel zeilt de bal over de wanhopig rennende en graaiende Van Dompzelaar binnen. 0 – 3, einde oefening…Dit soort ballen geef je alleen in een natte droom, maar álles leek nu wel te lukken bij onze gasten en Huizen doolde wanhopig ploeterend over het veld op zoek naar de grip op het spel dat het voor rust zo geweldig in handen leek te hebben.

Afstraffing

Opnieuw heeft Kampong slechts drie minuten nodig voor de volgende treffer. Weer een snelle uitval van Jort de Zeeuw, een scherpe voorzet en van dichtbij de eerste paal werkt Marc Visser de bal opnieuw achter Van Dompzelaar. 0 – 4 en een afstraffing dreigt – of is het dat inmiddels al?
Dan heeft Kampong zelfs vijf hele minuten nodig voor de volgende achter Van Dompzelaar geprikt wordt: Muskens mag er op snelheid weer vandoor en zijn voorzet belandt met een fraaie zwieper bij de verre paal waar de gretige goaltjesdief Siemen Eijkemans zijn voormalige club opnieuw akelig pijn doet: 0 – 5…
Het doet zeer aan mijn ogen… Niet eens zozeer de stand, als wel het spel dat Huizen deze tweede helft op de mat legt. Waar is dat fraaie positiespel gebleven? Waar zijn de fraaie acties? Waar is het rustige en zelfverzekerde voetbal gebleven? Verdampt als sneeuw voor de zon! En opnieuw is het alsof er een vingertje uit de dijk wordt getrokken en vallen de goals binnen luttele minuten van elkaar als rijpe appelen!
Een zesde treffer hangt dan in de lucht als er achterin weer geklungeld wordt als de verkeerde man aangespeeld wordt bij het uitverdedigen. Dit zijn de verkeerde keuzes waar ik coach Klein vaak aan hoor refereren. Met kunst– en vliegwerk weet men die zesde nog even uit te stellen, maar de trouwe toeschouwers op de tribune zien inmiddels groen en geel van ellende. Als je écht zo goed bent als je laatste wedstrijd, dan houd ik mijn hart vast…

Ploeteren

Je gaat dan op zo’n trieste avond maar zoeken naar lichtpuntjes, de schrale troostjes waar je je aan wilt vasthouden. Die zag ik inderdaad. Om te beginnen Timo Vos! Ongekend zoveel meters als deze knul maakte. Wat ongelukkig in de afwerking in de eerste helft, maar dat is ook het enige verwijt dat je hem kunt maken. Sleurend en zwoegend joeg hij de Kampongers onvermoeibaar af. Je zou echt niet zeggen dat deze knul pas een week in training is.
Een ander lichtpuntje vond ik onze aanwinst Dailey Groenewegen. Je kon echt wel zien dat deze jongen voor ons een toegevoegde waarde zal kunnen zijn.
Huizen zwoegde verder en als het verzorgde voetbal er dan niet meer inzit, dan gaan we maar voor het opportunisme. Sebastian van Kammen probeert het dus ook maar eens van afstand. Waar Mohammed Himich zo fraai de 0 – 3 op het scorebord zette, gaat de bal van Sebastian rakelings langs de verkeerde kant van de lat. Opgelucht huppelt doelman Peeters om zijn goal heen om de bal uit het net te plukken, voor ons de verkeerde kant van het net, uiteraard…
‘Weg-is-weg!’ en ‘opgeruimd-staat-netjes!’ is het credo van Huizen inmiddels. De ballen gaan veelal blind richting voorwaartsen waar die arme Thomas Kamstra er weinig mee aan kan vangen. Ook in hem is het te prijzen dat hij er wel voor bleef gaan, maar dit was gewoon geen wedstrijd meer voor een Huizer spits. Hij doet me qua speelstijl overigens wel een beetje denken aan een andere Thomas die we ooit in de gelederen hadden: Thomas Müller…

Snakken naar het eindsignaal

Huizen snakt naar het eindsignaal. Het is een lijdensweg geworden. Siemen Eijkemans heeft de derde op de schoen als een voorzet van de doorgebroken Merijn Muskens centraal achterin gemist wordt omdat Creebsburg en de Kampongspits beiden voor de bal gaan en dat tot een botsing leidt. De bal schiet door en de verraste Eijkemans jaagt de bal voor open doel tegen de buitenkant van de paal. Ook bij Kampong gaat er dus nog wel eens wat mis…
Een vrije trap van Sebastian van Kammen dwingt doelman Peters nog wel een keer tot een stijlvolle ingreep, maar de koek is op. Ook Theo Visser probeert dan nog een keer zo’n huzarenstukje van afstand, maar ook zijn boogbal verdwijnt weer tegen de ballenvanger in plaats van het net. Geen eretreffer voor een ontluisterd Huizen…

Arnold Klein

Uiteraard ben ik benieuwd of onze trainer een verklaring heeft voor deze dramatische ommekeer in de rust.
“Dat mag...” klinkt het wat korzelig als ik hem aangeef dat het kernwoord waarmee ik mijn verslag inleid voor vandaag ‘Pijnlijk’ zal zijn. “Een lesje effectiviteit,” voegt hij er aan toe.
“Meer dan dat, denk ik…”
“Nou, we hebben de eerste helft gewoon goed gespeeld. Daar richt ik me dan ook op want dat is waar we de dingen waar we mee bezig zijn goed hebben gedaan. Het eerste kwartier ná de rust hebben we heel veel dingen gedaan die niet goed waren. Dan hebben we het over té onrustig in balbezit, waardoor je te snel de bal weer kwijtraakt en ook positioneel niet goed staat. Dan worden we geslacht in de omschakeling. Daarbij heb ik ook de tweede helft bewust ook niet willen ‘inzakken’, want het gaat nog steeds om conditioneel aan de bak gaan, waarbij ook de spelers die wat minder hebben gespeeld conditioneel aan de bak moesten gaan. Je ziet dat na dat kwartier na rust dat we weer door gaan wisselen en we weer iets beter komen te staan en minder kansen weg gaan geven. Maar dat eerste kwartiertje na rust levert dan een ongunstige uitslag op, maar het is voorbereiding, dus dat zegt me niet zoveel…”
“Ik vond het algehele spelbeeld zo omgeslagen. De eerste helft speel je prima en had je er eigenlijk al een stuk of twee moeten maken… De tweede helft worden we van het kastje naar de muur gespeeld…”
“Dat is het verschil: zij scoren en wij niet! De kansen die zij krijgen maakten ze ook meteen af. En ja, het eerste kwartier na rust worden we in de omschakeling geslacht. Ze hebben geen aanval geproduceerd die zeg maar vanaf hun keeper opgebouwd werd. Een omschakeling waarin wij onnodig balverlies lijden en daarna niet goed staan. Dat zijn ook meteen de leermomenten die we er ook uit willen halen vandaag. Dit was gewoon een ploeg die heel sterk omschakelt en dat mág in de voorbereiding. Daar lig ik zeker niet wakker van. Het geeft alleen maar aan dat we moeten doen waar we mee bezig zijn en dat als we dat ook maar even niet doen dat we dan de deksel op de neus krijgen.”
“Verraste die omslag na rust je?”
“Ja, een beetje wel, ja. Afgelopen week hebben we spelers gezien en het niveau dat ze kunnen halen. Dan verwacht je gewoon niet dat het niveauverschil zó groot kan zijn… Maar het blijft een samenhang van balverlies lijden en niet goed staan. Het is geen ‘individuele’ kwestie.
Nee, ook aanstaande zaterdag doet de hele uitslag me niks. Het gaat mij om het veldspel. Tegen Berkum dan wordt het pas een moment waarop we kunnen zien waar we staan, hoever we zijn in onze conditie. Vandaag zijn we ook gewoon negentig minuten voluit naar voren gegaan om die conditionele opbouw te kunnen pakken.
De eerste helft zag ik zeker wel lichtpuntjes, we komen een keer of drie alleen op de keeper af, geeft één kans weg en dat is meteen een goal…”
“Je domineerde de eerste helft, we waren veruit de betere ploeg en dat ben je na rust volledig kwijt. Dát vind ik het pijnlijke aan deze wedstrijd!”
“Dat is ook pijnlijk! Je kan met rust met een nulletje of drie, vier voor staan! Als je één, twee, drie nul maakt, dan zie je bij hen gebeuren wat je nu bij Huizen zag gebeuren. Kampong kreeg gewoon geen grip op onze speelwijze en daar wil ik me aan vastklampen. Dan gaan we wisselen – dat hoort ook gewoon bij een voorbereiding – en dan brengen we gewoon van de vijfenveertigste tot de zestigste minuut niet wat we moesten brengen. Daarna hebben we het weer degelijk opgepakt, als zie je er dan wel wat aan vermoeidheid in sluipen waarmee ook die onzorgvuldigheid in de passing binnensluipt…”
“Nou ja, ik vond het wel even slikken op de tribune…”
“Dat mág…”
“Jij houdt het op een kwartier, maar ik heb die hele tweede helft geen moment het fraaie spel van vóór de rust nog terug gezien…”
“Ja, maar ik heb het ook niet over het voetbal, ik gaf net al aan dat de vermoeidheid een rol ging spelen waardoor we niet meer dat stukje arbeid konden brengen. Maar dat hoort gewoon bij de voorbereiding. Ter Leede is waar het om gaat, de rest niet, zo simpel ben ik!”

Timo Vos

Timo speelde zich nadrukkelijk in mijn kijker. Onvermoeibaar en een voorbeeld voor alle anderen.
In iets andere bewoordingen geef ik Timo aan dat ik kon merken dat hij weer helemaal de oude was na zijn vervelende blessure van eind vorig seizoen.
“Haha, ja! Ik voel me fit en het gaat lekker”
“Ik vond je opmerkelijk fit zelfs!”
“Ik zit goed in mijn vel en voel me ook lekker. Nee, als ik heel eerlijk ben heb ik maar weinig doorgetraind in de vakantie, haha! Natuurlijk wel lekker een beetje balletje hooghouden op het strand, maar niet echt aan de conditie gewerkt…”
“Toch sprong je er voor mijn gevoel conditioneel bovenuit vanavond…”
“Ja? Tja, ik heb vorig jaar natuurlijk een rottige blessure gehad. Dit jaar ben ik wel meer met mijn lichaam bezig om te zorgen dat alles sterk is en ik merk dat ik daar nu profijt van heb.
Mijn kracht ligt natuurlijk in het harde werken voor de ploeg, dat heb ik vorig seizoen ook wel laten zien. Vandaag speelde ik wat meer vanaf de positie van Frankie (Van den Bosch, Red.) en kon ik wat meer durf laten zien. Daar hadden we ook op getraind en dat pakte vandaag ook lekker uit…”
“Voor jou wel…”
“Ja, dit is pijnlijk. Ik denk dat we de eerste helft best wel een goede wedstrijd speelden met veel kansen en we hadden veel de bal. Dan krijg je zo’n rottige 0 – 1 tegen. Maar ja, dat je het na rust dan zó snel laat oplopen… Als je niet sterk begint aan de tweede helft, dan zie je dat dat tegen een ploeg als dit ‘dodelijk’ is. Tegen GVVV kan je je een vijf nul voorstellen, maar vandaag zaten we in de kleedkamer met het gevoel van ‘kom op’ even gelijk maken, dan pakken we ze de tweede helft wel en dan sta je dus binnen de kortste keren op 0 – 4!
Donderdag weer lekker trainen, voortborduren op de pluspunten, en dan zaterdag weer aan de bak tegen Hercules!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Natuurlijk: het is en blijft voorbereiding en daar spelen andere factoren een rol dan alleen de uitslag. Toch stapte ik met pijn in de buik mijn autootje weer in, gedesillusioneerd, verdrietig en teleurgesteld. Ik had zo graag iets willen zien van die ambitie om richting die derde divisie te gaan. Ik realiseer me volkomen dat dat nog een lange weg zal zijn, maar ik had zo graag die eerste stapjes in die richting willen zien. Afgelopen zaterdag tegen VVOG meende ik daar al wél tekenen van te zien, maar Kampong ramde me ongenadig weer met mijn twee voetjes op de grond. Een pijnlijke terugkeer op aarde voor uw verslaggeverd.
“Maak je er weer wat moois van?” voegde een supporter me na afloop toe. “Probeer hier maar eens iets moois van te maken,” bromde ik verbitterd. Toch is dat de opgave waar Klein en zijn staf voor staan: hier weer iets moois van te maken. Met Klein houd ik me dan maar vast aan die eerste helft, waarin we toch een derde divisionist onze wil op konden leggen. Ik realiseer me dat het kwartje ook maar zo de andere kant op had kunnen vallen als Huizen wél één of twee van die fraaie kansen had benut. Maar ja: als telt nou eenmaal niet in de voetbalsport, daar vertelt het scorebord het enige verhaal dat uiteindelijk telt waar het om je stand op de ranglijst gaat.
We zitten nog midden in de voorbereiding en slechte generales schijnen vaak goede voorstellingen op te leveren. Met die goede eerste helft meende ik wel al wat contouren van de basisformatie te constateren, daar houd ik mijn hoop dan toch maar op gevestigd. Maar dat dit een pijnlijk avondje was, staat voor mij wel buiten kijf…

Met dank aan Stef vd Laan van kampong voor enerzijds dee namenlijst en anderzijds de correcties qua namen waar ik de juiste mensen niet genoemd had!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL