Revanche! Huizen – DHSC: 5-1

DOS Holland Stichtse Boys Combinatie

Het kriebelt, als ik opsta. Geen vervelende kriebel, maar een gezonde spanning. Vandaag DHSC, de nummer twee van de ranglijst op bezoek. Een spectaculaire 6-5 nederlaag in Utrecht nog vers in het geheugen. Een beetje een schlemielige nederlaag, nadat een 1-3 voorsprong in luttele minuten werd omgebogen in een 6-3 achterstand. Voor de inhaalrace bleek de tijd net te kort, ondanks dat scheidsrechter Alberts best de nodige tijd had bijgetrokken tot groot ongenoegen van Wesley Sneijder. Huizen heeft dus wat recht te zetten.
Als ik mijn ontbijtje prepareer slaan de hagelkorrels een ferme roffel tegen de ruiten. Dat is een tegenvaller: je hoopt toch op een beetje lekker weer voor zo’n beladen pot. Dan klaart het op en als ik dan tenslotte op de Wolfskamer arriveer is het alsnog heerlijk voetbalweer geworden: fris maar zonnig, met een vlagerig windje dwars over het veld.
De opstelling van DHSC vermeldt de gekende namen: Sneijder, Bal, Middelwijk, van ’t Land. Doelman Turksma heeft zijn plek verloren aan Niels Willemse en ook Cifci, Winkelman en De Baar beginnen vandaag op de bank. Met de trainerswissel lijken zij de kinderen van de rekening te zijn geworden. Dion van Burik ontbreekt zelfs geheel op het formulier.
Ook bij Huizen enkele veranderingen. De lijst met langdurig geblesseerden vermeldt inmiddels de namen van Van Kammen, Visser, Zschusschen en Boterenbrood. En het ontbreken van twee topschutters baart me op voorhand toch wel wat zorgen.
Op de bank naast reservedoelman Van Dompzelaar en onze aanstormende talenten Bakker, Schaap, Perez en Creebsburg, ook de namen van Zinga en Kroeze. Arnold Klein heeft een tactisch concept uitgedokterd op basis van onze ervaringen in die roemruchte uitwedstrijd. Maar zal het voldoende zijn om ons deze titelkandidaat van het lijf te houden? Ik hink op twee gedachten: enerzijds het pessimisme dat voortvloeit uit ontbreken van Visser en Zschusschen, anderzijds het optimisme dat ik nog steeds het gevoel heb dat DHSC toch een kwetsbare ploeg is: het doelsaldo van 44 om 30 verraadt kwetsbaarheid achterin. Daarbij lijkt Huizen toch wel wat in een flow te zitten en is dit kalenderjaar nog ongeslagen.
Nadat ik op weg naar de tribune even aan ben gewipt bij Tarik Divarci – die november vorig jaar bij de Utrechters het roer heeft overgenomen van Rick Testa la Muta – ontdek ik naast mijn schrijftafeltje een heuse prullenbak! Geweldig! Met dank aan de anonieme weldoener!
De meisjes die vandaag het pupillen-duo vormen jagen de bal geroutineerd achter doelman Niels Willemse en dan kunnen we van start…

Tactiek

De tactiek van Klein toont zich al meteen bij de aftrap. Sergae Kogeldans is overgekomen van de linker- naar de rechterkant van de defensie. Dáár lag in de uitwedstrijd onze Achilleshiel. Met de snelheid van Kogeldans denkt Klein het gevaar over deze flank wel in te kunnen dammen. De degelijke Helms neemt zijn positie op links voor vandaag waar.
Verder koos Klein met Hidde van der Veldt en Timo Vos voor werklust én snelheid over de flanken.
En dat zien we al meteen vanaf de aftrap gestalte krijgen als Hidde van der Veldt op volle snelheid achter een diepe bal aan gaat. De controle is er echter nog niet, de bal springt weg en vormt zo een oprapertje voor doelman Willemse. Maar deze opening belooft wat en legt al meteen het gebrek aan snelheid bij de Utrechters achterin bloot. Nou is dat tegen een bliksemschicht als Van der Veldt geen schande, maar we gaan er maar eens goed voor zitten.
DHSC weet even niet wat het overkomt en Rodney Sneijder ziet wervelwind Frank van den Bosch aan hem voorbij snellen op het middenveld. Professioneel legt Sneijder onze kleine horzel neer en onderbreekt daarmee een in onze ogen zeker veelbelovende aanval. Arbiter Steven van der Vrande vindt het echter nog te vroeg om al kaarten te trekken en houdt het bij een reprimande.
De vijfde minuut veren we weer op als Frank van den Bosch Hidde van der Veldt opnieuw wegstuurt, deze keer langs de zijlijn. Hidde zwiept Hidde de bal prima voor de goal en bij de tweede paal zet Sergio Kozjak er zijn hoofd goed tegenaan en kopt goed naar de grond. Doelman Willemse is echter met de bal meebewogen en staat daardoor voldoende in de buurt om de openingstreffer te kunnen voorkomen.

Rolverdeling

Een minuut later is het Frank van de Bosch zelf die in één keer uithaalt als de bal uit een carambole voor zijn voeten komt. De bal spat maar rakelings voor de goal van Willemse langs.
Hoewel een geroutineerd voetballend DHSC op zich best wel veel balbezit heeft, is het toch vooral Huizen dat door de defensie van de Utrechters heen prikt met haar tegenstoten.
Dan is daar ineens toch Baggio Roberto Wallenburg die het doel van Hensen onder vuur neemt. Onze onvolprezen doelman spat naar de hoek en bokst de pegel valk voor de linkerpaal weg. De corner die Sneijder daarop neemt vangt hij geroutineerd weg. Hensen zou vandaag een foutloze partij keepen en veel voorzetten onschadelijk weten te maken. Met zijn zekere op treden gaf hij vertrouwen aan zijn defensie en vormde een bron van frustratie voor de DHSC aanval. De rolverdeling is duidelijk: DHSC dringt aan en Huizen countert op haar pure snelheid. Dit is wat Klein dus voor ogen stond…
Dan een tegenvaller: bij een kopduel bij de eerste paal blijft Jeroen Lamme geblesseerd liggen. Even lijkt hij verder te kunnen, maar kort daarop gaat hij toch zitten en moet Robin Creebsburg zich uit het trainingspak wurmen. Een geroutineerde steunpilaar valt weg tegen deze sterke tegenstander en de jonge onervaren Creebsburg moet zich zo staande zien te houden tegen deze ervaren ploeg.
Slim laat Huizen de bal even rondgaan om ‘Creebs’ even wat balgevoel te geven. Dan geeft Huizen ineens gas en als de bal dan in de drukte bij de tweede paal gebracht wordt stormt daar Kozjak oog in oog met doelman Willemse naar voren. Hij bereikt de bal nagenoeg tegelijkertijd met de Utrechtse doelman en staat daardoor té dicht op Willemse die de bal daardoor weet te blokken. Wéér een gevaarlijk moment voor de goal van DHSC dat van geluk mag spreken dat het inmiddels niet op achterstand staat.

Oei!

Een vrije trap van Anouar Aktaou bereikt via wat omwegen Frank van den Bosch die het met een geplaatste bal richting kruising probeert. Doelman Willemse heeft er echter goed het oog in en vangt de bal probleemloos weg voor hij de kruising bereikt.
Dan is daar aan de andere kant ineens Emre Bal die dicht voor Hensen opduikt en van een meter of anderhalf een kopbal loslaat die gewoon doel zou moeten treffen. Maar onze doelman verkeert vandaag is een bloedvorm en met een ongelofelijke reflex met de linkerhand pareert hij gehurkt de gestoken kopbal. Een wereldredding!
Helaas is het uitstel van executie. Terwijl ik die redding nog zit te beschrijven kopt Joshua Lo-Asioe de bal wat ongelukkig weg en biedt zo Rodney Sneijder een uitgelezen schietkans. En dat is iets dat je aan een geroutineerde speler als Sneijder wel toe kan vertrouwen. Met een droge schuiver jaagt Sneijder de bal in de hoek en laat Hensen deze keer geen enkele kans: 0 -1 Wéér die voetbalwet dat als je zelf niet scoort, dat je tegenstander dat dan wel doet…
Overigens vermeldt het wedstrijdformulier Emre Bal als de doelpuntenmaker, dus wellicht ben ik verkeerd geïnformeerd…

Tjakka!

Groot is de desillusie op de tribune. Mistroostig noteer ik de gang van zaken die me ingefluisterd wordt omdat ik deze goal gemist had. Ik kijk net op tijd op om te zien hoe de bal voorkomt en zie daar: daar is dan ineens die ongelukkig Lo-Asioe die van dichtbij opduikt op een voorzet van Kozjak en binnen de minuut de gelijkmaker laat aantekenen. Tjakka! Zo haal je je gram!
Het is een tik die DHSC maar moeizaam weet te verwerken, want het dolende DHSC ziet bijna gelaten toe hoe Hidde van der Veldt (weer heerlijk op dreef vandaag) de bal bij de sprintende Van den Bosch op de vleugel geeft. Opnieuw de bal voor en zie daar is ons goudhaantje Kozjak die koeltjes de 2 – 1 binnen schuift!
Huizen heeft de smaak te pakken en vol energie dendert het opnieuw richting Willemse. Deze keer is het Timo Vos die veel sneller is dan zijn direct opponent Lars Middelwijk. Als hij dreigt Middelwijk slechts met een in de verte verdwijnend rugnummer achter te laten, dan ziet Middelwijk nog maar één oplossing en met een ferme tik haalt hij Vos onderuit voor hij buiten zijn bereik weet te komen. Nu is de maat echt vol voor arbiter Steven van der Vrande en het eerste geel komt resoluut tevoorschijn.

En door!

Huizen dendert verder. ‘I love it when a plan comes together’ gniffelde Hannibal van het A-Team wanneer zijn team weer eens ‘The Jazz’ had. Zo ook Huizen: Frank van den Bosch jaagt fel door op doelman Willemse die echter een gewaagde controle en beweging in huis heeft. Maar Huizen legt nu nadrukkelijk DHSC het vuur aan de schenen.
Tarik Divarci grijpt dan in en haalt Middelwijk – die dus al met geel op zak liep en duidelijk moeite had met Timo Vos – naar de kant. Kerem Cifci krijgt nu de uitdagende taak Vos aan banden te leggen.
Een diepe bal op Kozjak. Doelman Willemse komt zijn goal uit en Kozjak besluit tot een lob van een meter of twintig. Het lijkt goed te gaan, maar dan is er toch een verdediger die in volle ren de bal corner weet te werken voor hij het doel binnen zal stuiteren.
Drie minuten later na dit sensationele moment is het dan toch weer raak: Anouar Aktaou brengt een corner goed voor bij de eerste paal. Daar weet Sergio Kozjak er in de drukte toch het hoofd tegenaan te krijgen. De bal lijkt door doelman Willemse te worden gestopt, maar dan blijkt dat deze doelman ook een ‘Rulli’ in huis heeft en de bal glijdt onder zijn graaiende handen door de goal in: 3 -1 en onze vreugde op de rijk gevulde tribune kent geen grenzen!
De frustratie bij onze gasten, die deze gang van zaken bepaald niet in de planning hadden, neemt wat toe. Eerst pakt Sneijder het tweede geel van deze middag als hij Hidde van der Veldt ongenadig neerlegt en in dezelfde minuut vergrijpt de overijverige Sergio Kozjak zich op zijn beurt aan Baggio Roberto Wallenburg. Een wat onhandige kaart want niet alleen ging Wallenburg richting eigen helft, maar met deze kaart loopt Kozjak ook nog eens een schorsing op. En met een halve aanvalslinie in de lappenmand kunnen we dat dus niet echt gebruiken…

Rust

Met een heerlijke 3 – 1 stand gaan we dan aan de thee. Maar ja: die stand hebben we daar in Utrecht ook al een keer meegemaakt. Werd 6 – 5 dus… Helemaal gerust zijn we er dan ook nog niet op: hoe getergd komt DHSC straks weer het veld op?
Maar goed: voorlopig beleven we een heerlijke wedstrijd met twee teams die vol voor de overwinning gaan, kansen voor beide doelen en een scoreverloop dat onze groen-gele harten een sprongetje van plezier doet maken.
Voor Huizen is er op snelheid nog wel het een en ander te halen daar bij DHSC achterin. Daarentegen heeft DHSC veel kwaliteit en voetballend vermogen in de ploeg en de ervaring om die kwaliteiten te gelde te maken. Het is daarbij ook de vraag hoe die jonge Creebsburg daar centraal achterin zich staande zal weten te houden tegen al die routine.
Ondanks de marge van twee goals blijft het dus spannend daar op de Wolfskamer!

Even diep ademhalen

En DHSC komt inderdaad verbeten de kleedkamers uit en zet Huizen meteen stevig onder druk. Emre Bal jaagt de bal hoog over als hij met een flinke zwieperd Kogeldans van zich af heeft weten te schudden. De Huizer defensie piept en kraakt, maar vooralsnog houdt het stand. De jonge Creebsburg betoont zich een waardig vervanger van Jeroen Lamme en speelt alsof hij al jaren een vaste waarde bij ons achterin is. De aanvallen via Ismaïl Ouaddouh en Kerem Cifci ogen gevaarlijk en dreigend, maar geconcentreerd weet men de aanvalspogingen in de kiem te smoren. Niet in de laatste plaats door het harde werken van Timo Vos die menigmaal al op het middenveld een akelige stoorzender voor de Utrechtse aanvalsopzetten vormde. Ook Anouar Aktaou zet Emre Bal de voet dwars als deze gretig een schotpoging wil wagen. Ouaddouh vergaloppeert zich dan bij een passeeractie en loopt de bal eigenhandig over de achterlijn. Langzaam maar zeker krijgen de aanvalspogingen van DHSC iets wanhopigs… Voor Huizen is het een kwestie van even diep ademhalen en deze periode van druk zonder kleerscheuren zien door te komen.
Zo’n kleerscheurtje dreigt even als Kogeldans een corner moet toestaan en Yassine Tekfaoui de bal voor brengt. Huizen krijgt de bal even niet weg en als de bal dan weer voor de voeten van Tekfaoui valt gaat diens uithaal maar rakelings langs de goal van Hensen.
Soufyan Moro veegt dan Kozjak nog maar eens onderuit en pakt ook geel. De frustratie neemt hand over hand toe nu de aansluitingstreffer maar steeds uitblijft voor de mannen van Divarci.

Doodsteek

We hebben een uur gespeeld als Tevfik Ceyar Maurits de Baar komt aflossen. Het zal Divarci niet helpen het tij te keren, want vrijwel meteen controleert Hidde van der Veldt op het middenveld een lastige bal op weergaloze wijze. Dit is zo’n wedstrijd waarin ineens álles lukt! Hidde bewaart uitstekend het overzicht en stuurt Kogeldans op avontuur. Weer weet de DHSC defensie geen raad met de snelheid die Huizen aan de dag legt en de ‘Cannonbal run’ wordt afgesloten met en strakke voorzet op Sergio Kozjak die zich opnieuw tijdig in de spits vervoegd had en met een beheerste schuiver de bal in de verre hoek achter Willemse plant.
De 4 -1 is de doodsteek voor DHSC. Manmoedig knokken de mannen van Divarci voort, maar je ziet aan alles dat het ‘geloof’ er niet meer is. Zo krijgt Tom de Klein de bal in kansrijke positie bij de tweede paal en haalt verwoestend uit. Hard zat, maar richting? Ik vermoed dat hij ‘m bij een 0 – 0 stand genadeloos binnen had gejaagd…
Anouar Aktaou is een rots in de Huizer branding en blokt opnieuw geconcentreerd een schotpoging van Emre Bal die op de penaltystip het doel van Hensen uit de draai onder vuur wil nemen. Maar Aktaou is onverzettelijk en Bal komt er niet aan te pas.

Slotfase

Ook Ouaddouh jaagt de bal zonder overtuiging ruimschoots over. De wanhoop begint zich steeds nadrukkelijker af te tekenen in de aanvalspogingen van DHSC.
Klein brengt dan Kevin Schaap voor de moegestreden Timo Vos. Schaap die meteen geel pakt als hij wat al te ijverig Tekfaoui neerlegt. Arbiter Van der Vrande had goed in de smiezen dat hij het nu even strak moest houden.
Met een rustige kopbal legt Remco Helms een vrije trap van DHSC keurig terug in de handen van Jaime Hensen. Voorin heeft Frank van den Bosch de kracht niet meer om doeltreffend uit te halen en biedt zo doelman Willemse de gelegenheid het rollertje op te rapen. Ook een volgende poging zeilt bij de kruising weg en het beste lijkt er wel wat af bij onze horzel. Dan toch kort voor tijd een diepe bal op Kozjak die de DHSC defensie opnieuw het nakijken geeft. Oog in oog met Willemse behoudt onze superspits weer het overzicht en feilloos gaat de bal opzij waar Frank van den Bosch de 5 – 1 maar voor het inschuiven heeft. Via de binnenkant van de paal ketst de bal binnen. Een terechte beloning voor het harde werken van zowel Kozjak als Van den Bosch!
Hoewel er voldoende aanleiding toe was om nog wat tijd bij te trekken, verlost arbiter Van der Vrande DHSC na negentig minuten toch maar uit hun lijden en bleef het in de Huizer kleedkamer nog lang onrustig…

Arnold Klein

“Nee, gehoopt!” glundert onze hoofdcoach als ik stel dat hij dit vooraf niet gedacht zou hebben. “We hebben er afgelopen donderdag op getraind hoe we DHSC zouden gaan aanpakken en hebben een plan neergelegd. En dat plan is gewoon uitgekomen.
We hebben de wedstrijd van toen nadrukkelijk geëvalueerd en op basis daarvan hebben we Sergae Kogeldans op rechts neergezet en Helms op links. Daarbij kozen we voor een balvaste spits met snelheid over de zijkanten omdat je dan door de ruimte achter hun backs het centrum uit elkaar speelt. Met frank van den Bosch daar weer vlak achter die ook de nodige diepgang heeft. We hoopten dat hij daarmee de ruimte zou krijgen waarmee we ze stuk zouden kunnen spelen.
We kregen een knullige 0 – 1 om de oren. Joshua Lo-Asioe kwam wat uit balans waardoor hij de bal de verkeerde kant uit kopt. Dan zie je ook meteen de kwaliteit van DHSC: één klein kansje en meteen raak.
Gelukkig zijn we daarna niet in paniek geraakt en scoren we uit een fantastische aanval meteen de 1 – 1. Dat was wel ons geluk: in het voetbal is het altijd zo dat je vooral op de juiste momenten moet scoren en niks tegen moet krijgen. Ik wist dat we na rust die eerste vijftien tot twintig minuten zouden moeten zien te overleven. Dan hebben wij de mazzel dat Sergio rustig voor de goal blijft en de 4 -1 binnen tikt.
Ik vond wel dat we de tweede helft iets te veel achteruit gingen hangen, dat deden we de eerste helft beter, toen hielden we wat beter de lijn van ‘tot hier en niet verder’.
Ik vind dat we het plan dat we uit hadden gestippeld uitstekend hebben uitgevoerd. Natuurlijk vallen de doelpunten hier en daar wat gelukkig, maar goed, dit zijn gewoon ‘bonuspunten’. Die 5 – 1 is gewoon een compliment voor de hele ploeg hoe ze uitgevoerd hebben wat we met z’n alleen uitgedokterd hebben.”
“In Kozjak hadden we vandaag een absolute uitblinker. Niet alleen vanwege zijn drie doelpunten, maar vooral ook door de manier waarop hij het spel verdeelde en de zaak controleerde voorin…”

“Sergio is hier gekomen nadat hij een jaar of vier amper gevoetbald had bij IJsselmeervogels. Toen hij kwam vroeg hij zich af wat hij kon toevoegen aan een kampioenselftal en was hij nog niet de spits die we voor ogen hadden. Dat had gewoon zijn tijd nodig. Daarbij is het binnen en buiten de lijnen een hele prettige persoonlijkheid, verzaakt never nooit. Het enige nadeel is dat we hem volgende week moeten missen vanwege zijn schorsing… Helaas verwacht ik ook Jeroen Lamme volgende week nog niet speelklaar te hebben. Daar hebben we gelukkig Robin Creebsburg voor achter de hand. We hebben dit jaar een wat grotere trainingsselectie waardoor er heel veel jonge spelers mee kunnen trainen en alvast een beetje kunnen ruiken aan dit niveau. Daardoor hebben we nu een speler klaar staan die dan nu zijn minuten zomaar mee kan pakken. Dat is alleen maar mooi…”

Anouar Aktaou

“Je bent een vaste waarde achterin. Vandaag helemaal: na het uitvallen van Jeroen Lamme rustte er een flinke verantwoordelijkheid op je schouders…”
“Ja, die verantwoordelijkheid moest ik gewoon pakken. Ik had in de beker ook al met Robin Creebsburg achterin gespeeld. Als hij zijn hoofd erbij heeft dan kan hij er ook makkelijk staan: hij heeft het gewoon goed gedaan en heeft niks weggegeven. Eigenlijk stonden we als het gehele team gewoon goed vandaag, op een paar schoten na heeft DHSC geen kans gehad. Op een gegeven moment zagen we dat ze het ook alleen nog maar van afstand gingen proberen, de complimenten aan iedereen,” houdt Anouar bescheiden de boot een beetje af.
“Jammer dat je die vrije trap op het einde niet rechtstreeks op de goal joeg, ik had ‘m je gegund…”
“Ja het was een beetje te ver af. Het was ook tegen het einde van de wedstrijd en ik was al wat vermoeid, dus ik had niet de kracht meer om het in één keer te proberen.
Ik had deze uitslag inderdaad niet vooraf durven te voorspellen. Ik verwachtte eigenlijk dat het een nek-aan-nek-wedstrijd zou gaan worden. Het werd uiteindelijk wel een zware wedstrijd, maar we zijn vandaag gewoon heel effectief geweest, gescoord wanneer we moesten scoren, met die 4 – 1 haalden we bij hun een beetje de moed weg. Maar ik had deze uitslag inderdaad niet verwacht toen ik vanochtend hierheen reed…
Elke wedstrijd hebben we wel een speciaal tactisch plan. Bekijken we goed waar we ons voordeel kunnen halen. Vandaag kwam dat allemaal goed tot zijn recht…”
“Heb ik jouw naam gemist bij de lijst met mensen die bijgetekend hebben?”
Anouars gezicht betrekt. “Helaas zijn we er niet uitgekomen. Ik vind dat heel jammer, want mijn voornaamste bedoeling was om hier te blijven. Maar helaas zijn we er niet – of te laat – uitgekomen. Het is wat het is en ik probeer het seizoen hier nu zo goed mogelijk af te maken.
Ja, ik voel me hier heel erg thuis, en ik vind het moeilijk om nu zomaar naar een andere club te gaan. Ik had echt het gevoel gekregen dat het hier een soort van ‘thuis’ is geworden.
Ik vind het jammer dat onze wegen gaan scheiden, zeker omdat dit ook weer een mooi seizoen is. Dat we er niet uitkwamen lag niet alleen aan Huizen, hoor! Het kwam door beide kanten dat we er niet uit kwamen. Uiteindelijk hebben ze een beslissing genomen en dat heb ik alleen maar te respecteren. Ik was in gesprek met een andere club en Huizen wilde weten wat de stand van zaken was. Toen hebben we elkaar niet helemaal goed begrepen daarin en hebben ze iemand anders voor mijn positie gehaald, omdat ze verwachtten dat ik zou tekenen bij die andere club. Het ergste is dat ik die heb afgezegd en meteen daarna vernam dat ze iemand anders hadden gehaald. Maar ja, zo is het voetbal nou eenmaal… Ik speel het seizoen gewoon lekker uit en wat er op mijn pad komt zal ik rustig overwegen. En komt er niks, dan blijft het hier gewoon bij. Ja, het is een beetje een treurig verhaal. Maar goed: we hebben een leuk team, een goede trainer en ze hebben mij nooit in de steek gelaten, dus dat ga ik bij hun ook niet doen. Ik zal tot de laatste minuut voor de club blijven knokken!”

Hidde van der Veldt

“Sergio Kozjak was man of the match met zijn drie goals natuurlijk, daar konden we niet om heen. Maar ik vond jou toch ook een van de kanshebbers. Je had er zin in!”
“Ja, ik had er ook zin in. We waren dinsdag vrij geweest, dus ik zat vol energie en zaten m’n voeten lekker losjes en kon ik lekker rennen. Ik was begin van de week wat ziek geweest, dus ik had het in de tweede helft wel wat moeilijk, maar de eerste helft ging het heel erg lekker.
We hadden van tevoren afgesproken dat ik voor diepgang moest gaan zorgen. We wisten dat hun laatste lijn niet zo snel was en dat we daar dus overheen moesten kunnen klappen.
Er zaten vandaag wel een paar prachtige goals tussen, vond ik. De eerste twee waren prima uitgespeeld waardoor we twee keer die bal zo binnen konden lopen.
Ja het ging lekker en ik voelde me weer de oude Hidde. Zo wil ik eigenlijk elke wedstrijd spelen. Ik weet dat ik het kán en ik moet dat nu zien vast te houden. Ik heb voor mijn gevoel nu de goede lijn weer te pakken. We weten dat we een team hebben dat in principe elke tegenstander aan zou moeten kunnen. Als we zo blijven spelen moet iedereen bang voor ons zijn, denk ik…”

Timo Vos

Een van de andere uitblinkers vandaag vond ik Timo Vos…
“Ja ik was er weer!” beaamt hij mijn stelling dat ik van hem heb zitten genieten. “Ik heb een tijdje wat last met de knieën gehad, dat werkte natuurlijk niet in mijn voordeel. IK heb ook veel met de trainer gepraat. Ik hoorde donderdag dat ik vandaag in de basis mocht beginnen. Ik had er niet echt op gerekend dat ik uitgerekend deze wedstrijd in de basis zou staan, maar als je een kans krijgt moet je hem zien te pakken. We hebben donderdag ook getraind op hoe we verwachtten dat DHSC zou gaan spelen en dat pakte vandaag goed uit. Ik heb hard gewerkt en heb me lekker leeg gelopen. Ik kijk dan ook terug op een fijne wedstrijd!”
“Voor Sergio man van de wedstrijd werd met zijn goals had ik jouw naam ook op mijn lijstje staan. Niet zozeer vanwege je aanvallende acties, maar vooral vanwege het feit dat je heel veel aanvallen van DHSC in de kiem wist te smoren…”
“Ja, dat was de afspraak. Ze mochten een stukje indribbelen en vandaaruit moesten we zien te counteren. Dat pakte een paar keer heel goed uit waardoor zij een beetje van de leg raakten.
Ja, ik kreeg daar voor de tribune inderdaad een aardig tikje. Ik was er eigenlijk bij die ne verdediger al langs en toen hoorde ik hem al aanstormen en wist ik al wat me te wachten stond. Het was een ‘bewuste’, dat merkte ik natuurlijk wel. Hij pakte daardoor een gele kaart en moest daardoor gewisseld worden. Dat was toch een belangrijke speler voor hun dus dat was wel lekker dat hij eraf ging…”

Sergio Kozjak

Het duurt even voor ik onze uitblinker apart kan nemen. De Gooi & Eemlander is me voor en ook moet Sergio uitgebreid op de foto met zijn dinerbon van La Maison. Maar dan kan ik hem toch even meenemen naar het halletje voor een interview…
“Wat – een – pot….” fluister ik hees…
“Ja het was leuk he? Ik denk ook dat het heel leuk voor de toeschouwers was om naar te kijken….”
“Ik denk een van de beste wedstrijden van Huizen. Maar ook een van de betere spitsen die ik bij Huizen aan het werk heb gezien…”
“Dank je wel,” klinkt het verlegen. “Ik verwachtte vooraf een zware wedstrijd. Uit hadden we spectaculair maar ongelukkig verloren. Kijkend naar onze posities op de ranglijst verwachtte ik dan ook een zware pot. Ik voelde wel wat druk vooraf en was een beetje gespannen. Ik moest voorop blijven hangen als we terug zouden zakken om ze op te vangen. Ik moest druk geven op Berry van ’t Land zodat hij snel de lange bal moest gaan spelen waaruit wij dan weer in de omschakeling een aanval zouden kunnen gaan opzetten. Mijn loopacties zouden de rest aan moeten geven of we door zouden gaan jagen of niet…”
“Je speelde geweldig. Zelfs zonder die drie goals had ik je wellicht ook nog tot Man-Of-The-Match gekozen…”
“Eh, ja eh…” klinkt het wat bedremmeld.
“Nou maak ik je verlegen!” lach ik.
“Haha! Ja, een beetje wel,” klinkt het bescheiden. “Ik kon heel veel vrij komen tussen de linies. Ik kreeg wel niet altijd de bal, maar kon zo wel heel dreigend zijn. Ik had vandaag veel rust aan de bal. Zo’n wedstrijd duurt negentig minuten en dat biedt genoeg mogelijkheden om gevaarlijk te zijn en we werden al in het eerste kwartier een paar keer heel gevaarlijk. Het was alleen heel ongelukkig dat we 0 – 1 achter kwamen nadat ik twee grote kansen gemist had. Die kopbal had ik harder, of meer naar de hoek moeten koppen. Die bal waarbij ik kort op de keeper kom te staan, misschien had die er ook wel in gekund… Als dat was gebeurd, dan sta je maar zo binnen een kwartier met 2 – 0 voor!
Ik vind het als team heel knap dat we zo snel daarna al weer de gelijkmaker wisten te scoren”
Valt die goal niet, dan heeft een tegenstander de gelegenheid om zich aan ons spel aan te passen en krijg je gewoon een heel andere wedstrijd.
Kort daarop krijg ik de bal op een presenteerblaadje van Frank van den Bosch en hoef ik die bal alleen maar binnen te vegen. Vanaf daar begon ons spel zich verder te ontwikkelen. Een puike teamprestatie!”
“Ik sprak de trainer zojuist en vroeg hem ‘Is die knul nog wel te houden voor Huizen? Ik heb wel de indruk dat Huizen en jij een gelukkig huwelijk vormen…”
“O, ik ben zeker heel blij met Huizen! Het was de beste keuze die ik in het voetbal heb gemaakt in een lange tijd! Ik voel me ontspannen en heb weer plezier in het voetbal. Ik was dat toch een beetje kwijt geraakt. Ik had wel hoop op dat ik mijn prestatieniveau van in de jeugd weer op zou kunnen pikken en meer speelminuten zou kunnen gaan maken om me weer te laten zien. Ik heb lang in de schaduw van veel spelers moeten staan. Ik kan begrijpen dat men mij hier ook niet meteen als een ‘versterking’ zag. Ik heb ook vaak op posities gestaan die niet mijn sterkste zijn. Ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn kwaliteiten meer op het aanvallende vlak lagen. Ik heb mijn focus gehouden en heb altijd alles gegeven wat ik had op de trainingen en dat begint zich nu uit te betalen.”
“Toch zie ik in jouw spel telkens weer terug dat je oog houdt voor medespelers, ook al sta je er zelf goed voor…”
“Ja, ik vind de teamprestatie het belangrijkst. Het maakt me niet uit wie er scoort, áls er maar gescoord wordt. Bij die laatste goal hoorde ik Frank van den Bosch naast me ‘Onder je!’ roepen, toen wist ik dat hij er goed voor stond. Ik had het zelf kunnen proberen, maar mijn hoek was nog wel wat lastig. Ook bij die gelijkmaker: ik had het zelf kunnen proberen, maar ik zag Joshua en wist dat hij er beter voor stond…”

Arbiter van der Vrande

“Ik heb een heerlijke wedstrijd gezien, niet in de laatste plaats door uw toedoen…”
“Dank u wel! We hebben ook als arbitraal ‘team’ een fijn gevoel aan deze wedstrijd overgehouden.”
“Ik kan niet zeggen dat u helemaal foutloos gefloten heeft – ik zag bijvoorbeeld een inworp de verkeerde kant opgaan – maar ik had wel het gevoel dat u deze wedstrijd prima aanvoelde en lekker liet voetballen waar dat kon, geel gaf waar de wedstrijd dat behoefde…”
“Niemand is foutloos,” beaamt de jonge leidsman. “Maar het ging lekker en we hebben een hartstikke leuke middag gehad. Nee, de jongens maakten het ons niet moeilijk ook: het was over het algemeen een sportieve wedstrijd en overtredingen horen er nou eenmaal bij. De gele kaarten die er vielen werden ook geaccepteerd vandaag. Ja, we houden zeker een positief gevoel aan deze wedstrijd over…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Wat een sensatie, wat een heerlijke wedstrijd, wat een verrukkelijke uitslag. Huizen davert het linker rijtje binnen en we hebben DHSC écht pijn gedaan. Dat bleek ook na afloop: normaliter worden de beide trainers even voor een kort interview in de bestuurskamer gevraagd, maar de bus naar Utrecht vertrok al vlug met de staart tussen de benen. Helaas, ik had nog wel even met mijn maatje Mitch van der Vlist willen babbelen, even horen wat Tarik Divarci te melden zou hebben. Wel heb ik aangenaam staan babbelen met de voorzitter die blijkbaar met eigen vervoer naar Huizen was gekomen. Sympathieke vent. Had ook een realistische kijk op de wedstrijd, zijn eigen club en het voetbal in het algemeen.
Huizen speelde professioneel, slim, tactisch sterk. Ondanks het ontbreken van de topschutters Visser en Zschusschen werd DHSC genadeloos over de knie gelegd. Het was een heerlijke revanche voor de nederlaag die we daar in Utrecht voor de kiezen kregen. Toen had ik al het gevoel dat we eigenlijk de mindere niet waren van DHSC en dat gevoel werd vandaag onmiskenbaar bevestigd.
Waarom staat DHSC dan derde en Huizen ‘slechts’ zevende? Ik denk dat dat komt door de ervaring die er bij DHSC op het veld staat. De ouwe rotten weten hun kwaliteiten optimaal te gebruiken, hun zwaktes te maskeren. Huizen heeft een relatief jonge en onervaren ploeg en dat heeft ons zeker de eerste seizoenshelft onnodig veel punten gekost. Maar ook tegen het onderaan bungelende d’Olde Veste wist Huizen slechts één schamel puntje te pakken. Ook tegen onze volgende tegenstander HZVV dat nu op de voorlaatste plek staat kwam Huizenthuis niet verder dan een teleurstellende 0 – 0. Dát zijn de punten die je moet pakken als je mee wilt draaien. Vandaag dus drie bonuspunten. Punten waar je gezien de ranglijst eigenlijk niet op mag rekenen. Maar als je volgende week in Hoogeveen onderuit gaat, was het dus allemaal voor niets. Het is dan ook zaak om tegen HZVV dezelfde energie, concentratie en werklust aan de dag te leggen als vandaag tegen DHSC. Maar niets is zeker in het voetbal: we beginnen daar gewoon weer met 0 - 0 en zullen alles uit de kast moeten halen om geen akelige lange rit terug naar Huizen te gaan beleven. Het is een uitdaging die ik Klein en zijn mannen wel toevertrouw.
Het was weer fijn langs de lijn!

Inspecteur Apenstaartje en het plankjesmysterie (deel 3)

Met een zucht schoof Inspecteur Apenstaartje het dossier terzijde. Hij kreeg de zaak maar niet rond. Er leek ook geen enkele logica in het verhaal te zitten. Motief, modus operandi, het ontbrak ten enenmale in deze zaak.
Opnieuw schoot iemand hem aan in de hal van de kantine en bevestigde nogmaals dat nader onderzoek had uitgewezen dat het plankje altijd maar tot de helft van het keukenluik gereikt had. Het plotseling missen van het ontbrekende stuk was een vorm van zinsbegoocheling. Maar ja: wie hangt er nou een halve plank op?
Apenstaartje kwam er maar niet uit.
Na afloop van de wedstrijd veronderstelde een aanwezige dat er wellicht iets van een prullenbak op die plek had gestaan, of een kastje. Maar waar was die prullenbak nu dan gebleven, waar was dat kastje heen?
Inspecteur Apenstaartje bladerde afwezig nog één keer door het vuistdikke dossier en klapte het toen met een zucht dicht. Met een stempel drukte hij ‘Aktenzeichen XY-ungelöst’ op de kaft. “Wie het weet mag het zeggen,” mompelde hij en zwiepte het dossier onder in een la…

Einde.

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL