Schiettent: Eemdijk – Huizen: 1 -5

Op bezoek bij de kampioen

Als ik zie wat er de bus in stapt, dan tel ik veel jonge koppies: niet alleen doelman Pabon is een ‘potentieel Taatje’, ook Boris Horst zou vandaag dat felbegeerde kleinood in ontvangst kunnen nemen, Kevin Schaap en Robbie Schipper hebben hun debuut al eerder gemaakt, maar halen desalniettemin toch de gemiddelde leeftijd van ons team naar beneden. Ritchie Zinga en Anouar Aktaou hebben helaas vorige week hun laatste wedstrijd in geel-groen gespeeld en zijn aan hun vakantie begonnen. Ook deze mannen vanaf hier mijn hartelijke dank voor hun inzet en de mooie momenten die ze me op de diverse tribunes hebben laten beleven. Onze vertrekkende doelman Jaime Hensen stapt wél in de bus, maar zal vandaag zijn plek afstaan aan Olivier Pabon. Ook hem viel vorige week bij de laatste thuiswedstrijd een fraai afscheid ten deel. In alle emoties ben ik in mijn voorgaande verslag helemaal het fraaie afscheid op de middenstip vergeten te vermelden, waarvoor excuus!
Ook excuus voor de mededeling vorige week dat Het Kaasgilde als sponsor zou stoppen. De berichtgeving naar mij toe was wat verwarrend geweest. Het Kaasgilde gaat nog een jaar door met sponsoring en hoewel de andere hoofdsponsor Zalmkado inmiddels in andere handen was overgegaan, heeft de familie Van As zonder daar ruchtbaarheid aan te geven de sponsoring voor haar rekening genomen. Kijk, dát is echte clubliefde!
De KNVB heeft naar aanleiding van de ongeregeldheden na Buitenpost – DHSC besloten om DHSC drie en Buitenpost één punt in mindering te brengen. En daarmee stegen we ineens naar een zevende plek en komt zelfs de zesde plek in het vizier. En het is toch leuker je eerste seizoen in de divisies lekker in het linker rijtje te eindigen als runner-up, dan dat je met het gevoel de zomerstop in gaat dat je maar net met de hakken over de sloot die nacompetitie heet bent gesprongen. Voor die zesde plek moeten we dan wél eerst ‘eventjes’ van Kampioen én bekerwinnaar Eemdijk zien te winnen. In ons voordeel spreekt dat de ‘Diekers’ behoudens die bekerfinale verder geen punt meer gepakt hebben in de competitie. Het is echter wel een drukte van belang op sportpark De Vinken, een ambiance waar de mannen van coach Willem Romp ongetwijfeld toch wel met een leuk resultaat voor eigen publiek een passend slotakkoord aan zullen willen gaan breien.
In de gezellige bestuurskamer wacht ons een hartelijke en geanimeerde ontvangst. Met sommige clubs heb je toch wat meer dan met andere. Even een hilarisch momentje als onze onvolprezen coach Arnold Klein door een van de gastheren begroet met ‘Welkom meneer Ruiters!’ Dat moet een ouwe getrouwe zijn!
Voorzitter Menno Veldhuizen weet te vertellen dat Eemdijk niet alleen sportief, maar ook als club een geweldige groei doormaakt. Was er voor enkele jaren terug geen jeugdteam te bekennen in het groen, ging het hek pas tegen een uur of elf open, nadat men de jeugd naar De Vinken wist te lokken met gratis voetbal, kent de club nu een bloeiende jeugdafdeling.
Bij Eemdijk speelt een collega van mijn lieftallige echtgenote en vol belangstelling vraagt ze altijd hoe hij gespeeld heeft als we een ontmoeting met de Groene-Spakenburgers achter de rug hebben. Helaas moest ik haar tot op heden een antwoord schuldig blijven omdat Willem Bout alleen van de bank af kwam om thee te gaan drinken in de rust. Nieuwsgierig schiet ik coach Romp even aan en verneem dat Bout met een collega in de rust een wedstrijdje ‘latje-trap’ zal doen voor een plek in de tweede helft.
Verder begint Eemdijk nagenoeg op volle oorlogssterkte. Twee andere namen ten opzichte van de wedstrijd op De Wolfskamer slechts. Huizen kan de borst nat maken…
Bij Huizen geen ‘Anoustar’ achterin, dus. De meest voor de hand liggende vervanger lijkt dan Robin Creebsburg, maar die heeft op de training een hamstringblessure opgelopen en zal vandaag het trainingspak aan houden. En dan is Remco Helms uiteraard een meer dan waardige remplaçant. Tot mijn verbazing zie ik ook Timo Vos in actie, ingetapet en wel. Zou die dan toch al weer inzetbaar zijn na zijn operatie? Ik loop zelf nog moeilijk nadat ik zijn verhaal had aangehoord, dus ik moet er niet aan denken nu al weer te voetballen. De opstelling leert me dat hij op de bank plaats neemt – heel voorzichtig, neem ik aan…
De knusse tribune in Eemdijk zou eigenlijk een waarschuwingsbordje voor hartpatiënten moeten dragen, want als men op het veld erachter een bal tegen de achterkant van de tribune knalt, dan spring je als nietsvermoedende toeschouwer van schrik een halve meter de lucht in. Maar goed: het went snel…
Het zoontje van de vandaag afscheid nemende Pieter-Jan Hartog laat zien in ieder geval iéts van het talent van zijn vader te hebben overgenomen en slalomt onberispelijk langs onze verdedigers en laat ook Olivier Pabon kansloos. En dan kunnen we aan onze laatste klus van dit seizoen beginnen…

...Bekerwinnaar Eemdijk in de bus... Gefeliciteerd!...

Komt u maar: tien kansen voor een dubbeltje!

Op menig kermis schalde ooit die roep uit menige kermisattractie. Vandaag de dag zal het wel een eurootje of vijf zijn waarmee je tien kansen kunt verwerven, maar goed. Meteen vanaf de aftrap knalt Huizen uit de startblokken. Een schitterende pass van Visser – die wellicht zijn beste wedstrijd van het seizoen zou gaan spelen – in de loop van Joshua Lo-Asioe die daarmee in volle ren richting doelman Jeroen de Harder racet. Oog in oog met de Eemdijker doelman lift hij de bal echter over de goal, maar nog geen minuut onderweg, dus en de eerste 100% kans gaat al verloren! Huizen is gretig, hongerig! Vijf minuten later opnieuw Visser die als volleerd dirigent met passes strooit. Deze keer stuurt hij Frank van den Bosch weg. De voorzet wordt gemist, wordt weer ingezet en vervolgens van een meter afstand opnieuw over gewerkt. Deze keer wel via een Eemdijker been, dus houden we er een corner aan over. Die komt voor en Sergio Kozjak kopt de bal keurig richting bovenhoek. Zeger Beukers weet er met de moed der wanhoop het hoofd nog tegenaan te zetten en voorkomt zo de vroege openingstreffer. Het is een ware schiettent die goal van Jeroen de Harder! Een duikkopbal van Frank van den Bosch verdwijnt helaas naast de paal en als een inzet van Hidde van der Veldt wordt geblokt mag Huizen opnieuw een corner nemen. Huizen ruikt bloed en is gretig als een roedel wolven in een schaapskudde…

Dan toch!...

Theo Visser is de aangewezen man voor de vrije trappen nu Anouar Aktaou er niet meer bij is. Van twintig meter jaagt hij de bal op de goal van De Harder waarna de doelman de bal voor de voeten van Dennis Lamme bokst. Verrast produceert Dennis een rollertje dat voor een ervaren rot als De Harder geen enkel probleem vormt. Wel weer een dot van een kans…
De ijverige Sergio Kozjak lanceert heel geslepen Joshua Lo-Asioe en opnieuw staat ‘DJ Joshy’ oog in oog met De Harder. De doelman verkleint zijn goal en Joshua pegelt hem de bal recht op het lichaam. Hoeveel opgelegde kansen wil Huizen hebben voor het de score openbreekt? De rebound via De Harder komt weer voor de voeten van Kozjak die scherp inzet. Op de doellijn krijgt Dennis Hollart de bal ongelukkig op de kuif en passeert zo dan toch eindelijk De Harder. Gelaten hilariteit op de tribune: ‘Als jullie niet willen scoren, dan doen wij het wel voor jullie,’ grapt een Eemdijk supporter naast me…
Maar de 0 – 1 is zeker niet tegen de verhoudingen in te noemen. Eemdijk speelt ongeconcentreerd, zonder overtuiging en is geen partij voor dit gretige Huizen. Veel gaat er fout bij de thuisploeg, persoonlijke duels worden bijna steevast verloren door de Diekers en menig bal wordt ‘in de kluts’ alsnog door een Huizer meegenomen. Eemdijk snakt zichtbaar naar de derde divisie en het einde van dit roemrijke seizoen.

Heel even gelijk…

Natuurlijk wil Eemdijk zich toch niet helemaal willoos naar de slachtbank laten leiden, al lijkt de overtuiging daartoe dan wat te ontbreken. Met een spijkerharde volley jaag Argjend Selimi de bal hoog over de goal van Pabon en als zes minuten na de openingstreffer dan een aanval over de Eemdijker linkerflank wordt opgezet komt de bal goed voor, waar bij de tweede paal Jeffrey van de Dikkenberg de bal met een heerlijke boogkopbal richting de eerste paal terugstuurt. De bal lijkt al binnen te gaan vallen als Yannick Bouw dan toch het zekere voor het onzekere neemt en de bal het laatste zetje naar de gelijkmaker geeft. 1 – 1 en dat is best een dompertje voor onze mannen die inmiddels al op ruime voorsprong hadden moeten staan gezien het aantal kansen dat men liet liggen. Maar ja: de eerste wet van het voetbal, hè?
Lang kan Eemdijk niet van die gelijkmaker genieten, want binnen twee minuten stuift Sergio Kozjak opnieuw alleen op doelman De Harder af en wordt opzichtig in de rug gelopen. Gedecideerd wijst arbiter Max Broekhuizen naar de stip. Opmerkelijk: geen geel voor de ‘dader’, maar heel eerlijk gezegd was dit er bepaald de wedstrijd niet naar om met kaarten te zwaaien.
De ouderen onder ons herinneren zich ongetwijfeld de strafschoppen van Johan Neeskens: spijkersnoeigloeiend hard, recht door het midden onder de lat. Neeskens moet echter zijn meerdere erkennen in onze Theo Visser. Ook hij neemt ze snoeihard, maar spatzuiver en in alle hoeken, hoog, laag, links, rechts… Had van Gaal hém maar tot zijn beschikking gehad op het WK! De arme De Harder gokt de goede hoek, maar tegen zoveel geweld is geen doelman bestand en zinderend slaat de bal in De Harders rechter bovenhoek binnen: Huizen staat weer voor en deze keer wél op eigen kracht!

…En weer door!

Opnieuw een prachtige snelle uitval van Huizen. Lo-Asioe speelt de bal met een prachtige crosspass op Hidde van der Veldt. De bal komt perfect voor en Kozjak bedenkt zich niet en haalt verwoestend uit. Een beetje té verwoestend, want de bal mist alle richting om De Harder te kunnen verontrusten. Dat heb ik Sergio wel eens beter zien doen…
Frank van den Bosch draait de Eemdijker defensie lichtelijke dol op de rand van de zestien. Dartel dwarrelt hij het strafschopgebied binnen en wordt daar dan lichtelijk gemangeld tussen twee verdedigers. Arbiter Broekhuizen ziet er echter geen strafschop in en ook deze keer kon ik de beslissing van de arbitrage wel billijken: het was wel een beetje té overmoedig waar onze ‘Horzel’ mee bezig was…
De Huizer aanvallen rollen af en aan: eigenlijk iedere diepe bal zorgt voor direct gevaar. Van den Bosch – met Omaatjes op de tribune! – speelt Hidde van der Veldt aan die op snelheid doorgaat. De voorzet is dan helaas veel te hoog en te ver om voor verder gevaar te kunnen zorgen. Visser en Dennis Lamme beginnen aan iets moois dat voortgezet wordt via Van den Bosch en weer Dennis Lamme. Helaas heeft Dennis dan wat ruzie met de bal en trekt ook deze kans weer zonder doelpunt voorbij. Huizen had zich al lang en breed in veilige haven kunnen spelen als het wat zorgvuldiger met de kansen om zou zijn gegaan.

Pabon

Ook doelman Pabon mag zich dan onderscheiden: een uitval via Van de Dikkenberg mondt uit in een hoekschop voor Eemdijk. De bal komt hoog voor en dan is daar Pabon die de bal knap en klemvast boven een gretig knikkend Eemdijker hoofd weggrist. Een heerlijk moment voor onze debuterende doelman dat hem ongetwijfeld het nodige zelfvertrouwen moet hebben gegeven. Ik kan u alvast verklappen dat Pabon een prima wedstrijd zou gaan keepen. Hij straalde zekerheid uit en liet zien over een prima trap te beschikken. Met een oogstrelend gemak legde hij de ballen ver op Eemdijker helft neer en nog bij een groen-geel shirt ook!
Frank van den Bosch wacht dan bij een snelle counter net even te lang met zijn doelpoging. De bal springt door naar Theo Visser die de bal opnieuw in de doelmond brengt. Joshua Lo-Asioe is een prima kopper, maar deze bal was eigenlijk te hoog en het is knap dat hij er überhaupt nog een paar krullen tegenaan kreeg. Maar helaas gaat ook dit kansje weer verloren.
Remco Helms (weer degelijk als vanouds) blijft ijzig kalm als hij een voorzet rustig naast zijn eigen doel kopt. Het scheelde een half metertje, maar Helms verblikte of verbloosde niet. De corner wordt weer simpel geruimd door de geconcentreerd opererende verdediging waar ook Tristen Kroeze en Jeroen Lamme weer een degelijke partij speelden. Sergae Kogeldans ook, zelfs als hij even voor een blessurebehandeling naar de kant moet. Het is een heerlijke voetbalmiddag daar aan de rand van Bunschoten-Spakenburg. Een objectieve toeschouwer zou wellicht de titel eerder aan Huizen hebben toegeschreven dan aan de thuisploeg die zonder overtuiging en bezieling over het veld doolde.

…Dan toch in die veilige haven…

Helms krijgt een open doekje als hij mee ten aanval trekt en de bal in volle ren met de hak weet mee te nemen. Helaas raakte de bal maar net over de achterlijn, maar het was een heerlijke actie.
Eemdijk probeert het wel, maar zoals gesteld ontbrak het de mannen van Romp aan overtuiging om het Huizen serieus lastig te maken. Van de Dikkenberg produceert een schuivertje van een meter of twintig dat dat gebrek aan overtuiging uitschreeuwde. Olivier Pabon kan het trainingsballetje zonder veel moeite verwerken. Selimi’s inzet even later is venijniger, maar ook hier heeft Pabon keurig het juiste antwoord op en Huizen lijkt met de nette 1 -2 voorsprong richting de thee te gaan.
Op slag van rust zet Van den Bosch de bal nog maar eens keurig voor. Visser legt de bal geslepen terug en dan is daar Kozjak die de bal droog onder de lat boven De Harder jaagt: 1 – 3 en daarmee lijkt Huizen zich eigenlijk al in veilige haven te hebben gespeeld. Dit Eemdijk gaat er geen twee meer maken als het blijft spelen zoals het deze eerste helft acteerde.

Rust

En dus met een heerlijke 1 -3 de rust in. Dit Eemdijk is geen partij voor Huizen, dat fel en gretig speelt waar Eemdijk dacht met een veredeld zomeravondvoetbal naar het einde van het seizoen te kunnen dobberen. Naast me vraagt een Eemdijker supporter zich verwonderd af hoe het kan dat Huizen zo laag staat, waarop ik hem vertel dat we eigenlijk keurig in de middenmoot staan en dat als Eemdijk het hele seizoen zó had gespeeld, ze bepaald geen titel gepakt zouden hebben.
Inmiddels is Ajax de 0 – 2 voorsprong bij Berkum al weer kwijt geraakt en met ook daar nog een tweede helft te spelen lijkt daarmee die zesde plek ineens tóch tot de mogelijkheden te gaan behoren voor Huizen.
Bij Eemdijk gaat doelman Martijn Kos in de warming up. Ik heb geen blessure gezien bij De Harder, dus wellicht dat deze doelman ook nog even zijn opwachting mag gaan maken voor deze laatste tweede helft van het seizoen.
Inmiddels had ik al wel het latje-trap van Willem Bout verwacht, maar geen spoor van Willem en zijn concurrent.
Bij Huizen bereidt Sebastian van Kammen zich voor op een invalbeurt terwijl de rest van de reserves een ontspannen rondootje hooghouden doet.
Nu even het begin van die tweede helft zonder kleerscheuren zien door te komen en dan wellicht zelfs nog een plekje doorstijgen op de ranglijst. Het zou een passende beloning voor een prima seizoen zijn!

Slordig

Eemdijk coach Romp stuurt na een heftige donderspeech twee nieuwe mensen de wei in: ‘topschutter’ Zeger Beukers maakt plaats voor Freek van Belzen en Rick Blokhuis vervangt Denis Hollart.
Huizen opent slordig voetballend. Het lijkt alsof ze denken de buit al binnen te hebben. En dat is toch iets dat je je tegen een kampioensploeg gewoon niet kunt permitteren. Selimi speelt de bal slim door naar Franslyn Nsingi, maar opnieuw is daar Olivier Pabon die er goed bij zit als hij dapper zijn goal uit komt en de bal perfect onderschept. Dat voelt toch altijd lekker: een keeper die met zelfvertrouwen keept.
Het duurt even voor Huizen weer een beetje bij de les is. Hidde van der Veldt trekt na een lange schitterende aanval goed naar binnen en haalt uit voor een schot. De bal lijkt onhoudbaar binnen te vallen, maar dan blijkt de binnenkant van de paal een akelige sta-in-de-weg en de bal spat weer zo terug in de veilige handen van de opgelucht vangende De Harder die dus toch weer aan de tweede helft is begonnen.
Weer is Pabon sterk op een voorzet en lijkt met de minuut verder te groeien. Sterk en geroutineerd de ballen wegleggend en geen mens die hier een debuterende doelman in zou vermoeden.
Van een meter of vijf haalt Frank van den Bosch uit als Van der Veldt en Visser hem de bal hebben bezorgd na een soepel lopende aanval. Negen meter vijftien om de bal in te schieten en Frank kiest dan net die paar centimeter waar doelman De Harder zich ophoudt. Wéér een ferme kans die Huizen morst zoals een zuigeling pap eet. Diezelfde van den Bosch lijkt dan de bal te verspelen tijdens een ferme rush. Maar zoals het een horzel betaamt snort hij door en herovert de bal, zet goed door en voor en bereikt Joshua Lo-Asioe die echter bepaald zijn dag niet had qua afwerking en een volkomen mispeer produceert.

Uitspelen

Meer en meer tikken de minuten weg en lijkt Huizen op weg om deze wedstrijd rustig uit te spelen. Nsingi kopt zonder overtuiging naast en dan laat Huizen weer eens dat heerlijke positiespel zien waar ik dit seizoen zo vaak van hem zitten genieten. Natuurlijk ben ik blij met doelpunten, maar ik kan minsten zo genieten van een aanval zoals Kroeze, Kozjak en Van den Bosch in de vierenvijftigste minuut op de mat toverden. Als een geoliede machine denderden ze richting De Harder waar Van den Bosch wellicht zijn tegenstander uit had moeten kappen om een betere schietpositie te verwerven. Nu wordt de inzet geblokt en rest ons slechts een corner. Die komt voor en zo ongeveer óp de doellijn staande weet Joshua Lo-Asioe de bal óver de goal te werken. Opnieuw frustratie voor Lo-Asioe als hij een slimme steekbal van Visser van de voet laat springen. Nee, het was niet de wedstrijd van Josh, al kan ik ook zeker niet stellen dat hij beroerd speelde in alle andere opzichten. Maar in de afronding? Hij had alleen in deze wedstrijd al bijna Theo Visser naar de kroon kunnen steken als hij wat trefzekerder had geweest…
Maar ook Eemdijk liet bij vlagen wel degelijk zien te kunnen voetballen. Een prachtige aanval over veel schijven wordt door Selimi hard naast gejaagd. Huizen moet toch nog steeds op haar tellen passen!
Theo Visser zet er op het hele uur goed het lichaam in en verovert zo de bal en het lijkt even op gallery-play als hij met Kozjak en Lo-Asioe fraaie dingen laat zien. Fraai, maar helaas toch wel weer zonder dat dat zijn uitwerking kreeg op het scorebord.

Wissels

Coach Klein gunt dan Van Kammen en Kevin Schaap het laatste half uurtje speeltijd ten koste van Kogeldans en Van der Veldt. Schaap levert dan meteen goed werk en diens voorzet glipt ongelukkig tussen de benen van Visser door. Weer een mogelijkheid die Huizen wat nonchalant laat liggen. Nog steeds zou een treffer van Eemdijk voor een hectische slotfase kunnen gaan zorgen en ondanks het fraaie voetbal dat Huizen op de mat legt, ben ik er toch nog niet helemaal gerust op. Is die haven dan eigenlijk wel zo veilig?
Ook Romp wisselt. Sjohn van Gullik, die even daarvoor op de middenlijn wat verzorging nodig had gehad, wordt vervangen door Lars Koops en Jeffrey van de Dikkenberg maakt plek voor Thomas Koelewijn.
Selimi lanceert dan een lange bal richting invaller Van Belzen die daar een soort van omhaal op probeert. Het is een eitje voor een klasbak als Pabon vandaag in de goal van Huizen is.
Kozjak versiert een corner die Visser goed voor brengt. Voorbij de tweede paal kopt Kozjak de bal weer voor de doelmond waar de bal in een wirwar van spelers in handen van De Harder caramboleert. Kort daarop weer een schot van Visser vanaf de rand van de zestien en opnieuw moet De Harder boksen om erger te voorkomen. Met een duikkopbal probeert Van den Bosch de bal binnen te werken, maar vindt opnieuw De Harder op zijn weg. Een schot van Theo Visser spat dan nu via de buitenkant van de paal naast. Kansen, kansen, kansen… Je durft je de stand niet voor te stellen als Huizen wat zorgvuldiger met al die mogelijkheden en kansen was omgegaan…

Brengt deze ons dan écht in veilige haven?

Helms gaat het einde van de wedstrijd niet halen en wordt vervangen door Timo Vos. Vos is koud in het veld of Schaap gaat er als een speer langs de lijn vandoor, breekt door een tackle en snijdt naar binnen. De weg is lang, héél lang, maar Schaap hoort niks meer, ziet niks meer, weet niks meer, anders dan dat die bal er gewoon in moet met de uitkomende De Harder als laatste obstakel op zijn weg. Niks breed! BINNEN!!! Met een heerlijke schuiver in de verre hoek maakt onze jongeling zijn eerste competitiegoal: 1 – 4 en daarmee krijgt Huizen zonder meer loon naar werken vanmiddag. Nu kan het echt niet meer stuk, toch?
Het is meteen aanleiding voor Arnold Klein om ook Boris Horst en Robbie Schipper binnen de lijnen te brengen. Van den Bosch en Lo-Asioe krijgen daarmee een applauswissel.
Even nog bijna sensatie als Dennis Lamme op eigen helft de bal verovert en De Harder wat ver voor zijn doel ziet staan. En wat Kozjak tegen Buitenpost wél lukte, lukt Dennis vandaag helaas net niet en hij ziet zijn verre bal vlak naast de goal van De Harder belanden. Jammer: het had voor Dennis een passende beloning voor een uitstekend seizoen betekend!

Veiliger kan een haven niet meer worden…

Het is de laatste actie van De Harder: onder luid applaus wordt hij vervangen door Martijn Kos, de man die hij ooit verving. Deze wissel maakt die cirkel weer rond. Men fluistert mij in dat hij door zijn vader wordt vervangen, maar gelet op de achternamen vrees ik dat ik dat verkeerd heb begrepen.
De slotminuten beginnen weg te tikken en geen mens gelooft nog in een wederopstanding van Eemdijk als Kozjak en Visser iets moois opzetten. Van een meter of twintig wordt Kos onder vuur genomen en ook hij moet boksen om zijn doel voor doorboring te behouden. Uitstel van executie voor die arme Kos, want Visser jaagt de bal vlak langs de paal naar een eclatante 1 – 5 zege! Eigenlijk was de 1 -2 al de doodsteek voor Eemdijk, maar zette Huizen met deze treffer een wel héél duidelijk punt achter het seizoen.
Ook Jan Pieter Hartog zet er een punt achter. Met zijn veertig-plus de oudste man van het veld, maar spelend als een jonge God. Onder een staande ovatie van de tribune alsook de spelers van beide teams, gaat hij op de schouders het veld af. Het einde van een tijdperk. Maar we hebben zijn zoon voor de aftrap aan het werk gezien en dat houdt een belofte voor de toekomst in!
Nog één keer een schot van invaller Thomas Koelewijn en dan zit het seizoen er voor beide ploegen op. Een fraaie en welverdiende dubbel voor de Eemdijkers en een een al even fraaie zesde plek voor Huizen als blijkt dat Berkum Ajax met 4-2 terug heeft gewezen.

Arnold Klein

“Waren wij nou zo goed of waren zij nou zo slecht?” open ik mijn gesprekje met onze trainer.
“Ik denk dat het verschil ‘m zat dat de energie wel bij ons was en niet bij Eemdijk. Zij gaven daardoor veel ruimtes weg waardoor wij aan de bal heel sterk konden zijn. We speelden vandaag bij vlagen in een heel hoog tempo waar Eemdijk net even geen grip op kreeg, ze hadden moeite met onze lopende mensen…”
“Thuis met 1 -2 verloren en nu met 1 – 5 gewonnen, daar zit wel héél veel verschil in…”
“Mwoah, thuis speelden we noodgedwongen 5-3-2, geen Anouar Aktaou, geen Remco Helms, we misten gewoon teveel spelers toen. Tegen Buitenpost en Genemuiden zag je al dat deze groep als ze in de juiste formatie kunnen staan tot veel in staat is. Dan kan je daar rustig nog wel een speler in wisselen. Die fasen dat dat wat minder werd door personele problemen hebben we dit seizoen ook gehad en daar zijn we uit gekomen. Iedereen begon al te praten over de nachtkaars waarmee dit seizoen uit zou gaan, maar dat heeft puur te maken met hoeveel spelers we fit hebben die onze spelpatronen uit kunnen voeren op het veld.
Ja, inderdaad: met rust moet je eigenlijk al op 0 – 4 staan qua kansen. Dat is een minpuntje qua scherpte, maar als ik naar het veldspel kijk, dan was het vooral genieten. Ja, Joshua was vandaag aan het uitverdedigen, dat deed hij goed, voor hun… Haha! Ja, hij was met Frank van den Bosch aan het knokken wie er het hoogste op de topscorerslijst zou komen te staan. Wellicht speelde die druk hem ook wat parten vanmiddag.
De doelstelling van die veertig punten hebben we ruim gehaald nu. Met die negen punten uit de laatste drie wedstrijden is die nachtkaars ook meteen weer uit beeld verdwenen. Kijk je naar onze doelpunten vóór, dan doen we zelfs mee met de bovenste drie (bovenste vier, Red.).
Olivier heeft een goede trap en was lekker rustig aan de bal. Voor een debutant heeft hij het inderdaad héél erg goed gedaan!
We hebben helaas ook dit jaar de hele groep niet bijeen bij de voorbereiding. We hebben spelers met kinderen en spelers die in het onderwijs zitten. Die zijn gewoon beperkt in hun vakantiekeuzes. We hopen echter wel dat we de breedte van de groep zover op orde hebben dat niet volledig bij de voorbereiding aanwezig zijn mogelijk consequenties zal gaan hebben…”

Olivier Pabon

“Ja het ging lekker, ja!” hijgt onze jonge doelman als ik hem complimenteer met een heerlijk debuut. “1 – 5 winnen van de kampioen, beter kan niet, nee!”
“Dat niet alleen, maar ik vond dat je een uitermate ‘solide’ indruk maakte!”
“Dat is goed om te horen. Ja, die tegengoal is jammer. Op dat moment kies ik ervoor om niet op die voorzet te komen en dan gaat die kopbal met een boogje over me heen, heel lullig… Tja, sommige ballen heb je en sommige gaan er gewoon in,” klinkt het nuchter. “Een corner later pluk ik hem wel lekker uit de lucht. Ik had nog speciaal op voorzetten getraind. Ik was bij het inschieten best nog wel zenuwachtig, maar toen we eenmaal waren begonnen verdwenen die zenuwen vanzelf..”
“Wat me ook erg opviel was die fenomenale trap van je. Je legt ze weg alsof het niks is!”
“Ja, daar heb ik veel op getraind vroeger en ik had van kleins af aan al een goede trap over me. Ja, het wordt zeker een lastige concurrentiestrijd voor die plek onder de lat, maar ik heb er absoluut zin in! Dit smaakt zéker naar meer!”

Joshua Lo-Asioe

“Ronny!” lacht Josh als ik hem uit de kleedkamer roep. Een brede lach van oor tot oor.
“Ik roep je niet echt bij me omdat je Man-Of-The-Match bent geworden, hoor! Had je je contactlenzen verkeerd om in?” plaag ik onze goedlachse middenvelder, doelend op de handvol goede kansen die hij aan zich voorbij liet gaan waar hij anders altijd zo trefzeker is.
“Ik weet het niet, Ronny! Die eerste raakte ik gewoon verkeerd en toen nog eentje die die keeper nog raakte. Het moet ook een beetje meezitten, dat zo’n keeper de bal met zijn teen over de lat tikt, ongelofelijk… Ja, ik heb in mijn eentje bijna wel meer kansen gemist dan heel Eemdijk bij elkaar…Haha!”
“Ach, het is ook wel eens leuk om je zó voor de microfoon te halen. Ik zou bijna denken dat je het er om hebt gedaan?”
“Haha! Ja, dat wist ik! Maar nee, ze hadden er wel in gemogen, maar er komt ook gewoon een portie geluk bij kijken. Nee, ik nam het vandaag zeker niet te makkelijk op, ik had gewoon graag willen scoren, hoor! Het zat echter gewoon niet mee vandaag… Maar het is niet erg: we hebben 1 – 5 gewonnen, dus wat zeur je nou? Haha!”
Heerlijke gozer. Gangmaker in het team en klasse dat hij ondanks zijn gemiste kansen zich toch even zo door me liet plagen. Verder speelde hij gewoon weer een sterke pot op het middenveld met veel balveroveringen. Smaakmaker en sterkhouder, ook vandaag… En die gemiste kansen? Die heeft ie nou voor een heel seizoen genoeg gemaakt, dus volgend seizoen gaan ze er allemaal in! Ik heb er alle vertrouwen in!

Timo Vos

Een blessure die je geen man gunt en toch vandaag weer in het veld.
“Het verbaasde me je in vol tenue op het veld aan te treffen…”
“Tja, ik had na de operatie zelf de keuze gemaakt dit seizoen maar niet meer te spelen. Maar het herstel ging eigenlijk best wel snel. Vorige week met Bert Brons getraind. Donderdag vroeg de trainer of ik met de groep mee wilde trainen. Ik dacht ‘Proberen kan altijd!’ Het pakte zo goed uit dat ik aangaf dat ik zaterdag nog wel wat minuten wilde gaan maken.”
“Was je niet bang dat er een bal op zou komen, of dat een verdediger er even een handje in zou zetten?”
“Oe! Dat had wel gevoelig geweest en had ik wel even moeten gaan zitten, maar ik had er wel vertrouwen in. Ik kwam er in bij een 1 – 3 voorsprong en dan kan je lekker een beetje meevoetballen.”
“Dan ga je er vandoor met Schaap aan de bal. Toen dacht je vast wel even ‘Hier! Breed die bal!’…”
“Hahaha! Nee, ik zag ‘m rennen en hoorde achter me al mensen roepen dat ie moest schieten, en ik zag gewoon aan alles ‘Nee, dat gaat ie zelf doen…’ Gewoon leuk voor hem dat hij scoort: lekkere goal en gelijk een slot op de deur!”

Boris Horst

Ook Boris mocht zijn debuut in Huizen 1 maken.
“Zo zie ik je nooit en zo zit je in een week tijd bij mij aan de keukentafel en maak je vandaag je debuut. Hoe vond je het?”
“Ja, het was niet echt mijn positie, dus dat voelde wel een beetje vreemd. Maar ik vond het superleuk om in te mogen vallen. Er zijn natuurlijk altijd dingen die beter kunnen, maar door de bank genomen ben ik zeker niet ontevreden over mijn eerste minuten in Huizen 1. Ik speelde één bal een beetje verkeerd terug, maar dat kwam door de zenuwen, ik vond het best wel spannend en ik moest nog wat wennen aan die positie!”

Bertje Brons

“Ik haal vaak uitblinkers voor de microfoon, maar jou had ik geheel ten onrechte nog niet gehad dit jaar,” merk ik op tegen onze onvolprezen ballenredder, hersteltrainer, cateraar op verre busreizen, assistent trainer, sfeermaker, manus-van-alles, voor wie die naamgrap al zo vaak gemaakt is dat ik hem nu niet wil herhalen, maar die wel wekelijks opgeld doet…
“Nee! Ik ben geen uitblinker!” knort hij wat kortaf. “Nee, ik ben gewoon onderdeel van het team waar ik mee werk. En als je heel veel plezier hebt dan kan je er zo waanzinnig veel energie in steken en krijg je er ook heel veel voor terug. Daar ben ik ook heel blij mee.
We hebben dit seizoen weer een fantastische groep waarmee we heel veel voor elkaar hebben gedaan. We zijn tot het gaatje gegaan en zijn eigenlijk op Berkum na nooit weggespeeld. Daar gingen we helaas wel even door een ondergrens heen, maar ook dat overkomt je gewoon een keer in een competitie.
Vandaag ook: de momenten dat we lekker in ons spel kwamen was het gewoon ontzettend plezierig om te zien. Dat geeft zoveel voldoening voor hetgeen we als staf er allemaal in stoppen. Wie je het ook gevraagd zou hebben aan het begin van het seizoen, niemand had gedacht dat we dit seizoen op plek zes zouden eindigen. Vier werken terug stonden we nog op een plek waarmee we nog het risico van nacompetitie liepen. Dan is het gewoon geweldig dat je dit de laatste drie wedstrijden op de mat kunt leggen.
Dit seizoen heeft me wel heel veel kracht gekost, maar heeft me ook veel voldoening geschonken. De jongens moeten het doen op het veld en dan moet ik er met de rest van de staf voor zorgen dat alles er omheen pico bello in orde is. En dat is hier bij Huizen fantastisch geregeld allemaal. Daar ben ik gewoon een onderdeeltje van en ik niet alléén, hè?
Het kost veel kracht en ik had privé ook het een en ander aan mijn hoofd die energie kostten. Zo lang ik gewerkt heb heb ik nog nooit last van mijn rug gehad en laatst kon ik ineens haast niet meer lopen van de pijn. Harm Baijens heeft me gelukkig weer geholpen waardoor ik er weer tegenaan kon. Ik heb mijn schildersbedrijf wel verkocht, maar deed op de achtergrond toch nog steeds het een en ander. Ik ben dat aan het afbouwen en doe nou alleen nog af en toe een kamertje in een bejaardenhuis…”
“Dus je hebt nou lekker de tijd?...”
“Nee, ik kom nóg tijd tekort. Mijn kinderen hebben een huis, mijn dochter is naar Vriezenveen verhuisd daar ben ik aan de slag geweest, nee ik ben altijd bezig!”
“Ben jij als kind in een ketel energydrink gevallen of zo?”
“Nee! Men denkt dat ik ADHD’er ben, maar ik zit gewoon vol energie. Ik ben gewoon een man van aanpakken. Die mentaliteit hebben we met het hele team en daardoor hebben veel jongens het uitstekend naar hun zin. Anouar Aktaou maakte daarin een slippertje waar ik heel veel moeite mee heb gehad, want ik vind het een fantastische knaap, die perfect in onze club zat en in ons team zat. Maar die heeft helaas mis gegokt en daar kunnen wij ook niet aan doen…” besluit Bert het interview. Het tekent de persoon van deze man dat hij vooral begaan is met het ongelukkige vertrek van één van zijn jongens…

Jeroen Lamme

Hij had er zo om gebedeld dat ik hem ook deze laatste wedstrijd maar even aan het woord liet…
“Hahaha! Nee, dat was niet serieus dat bedelen, hoor Ron, maar dat wist jij ook wel!” lacht Jeroen als ik hem plaag met dat ‘bedelen om een interview’. “Het geeft inderdaad wel een beetje de sfeer binnen de groep weer zoals ook wij met elkaar omgingen. We kunnen zoals je vandaag ook zag heel serieus met elkaar voetballen, maar we kunnen ook als groep lekker dollen.
We speelden heel erg goed vandaag, zeker aan de bal. Driehoekjes, ballen laten vallen, diep gaan, waardoor we gewoon de hele wedstrijd heel dreigend waren. Maar, ik moet wel erkennen dat Eemdijk niet echt heel scherp was. Er liepen spelers bij die al in de eerste helft om het eindsignaal vroegen, bij wijze van spreken. Ik denk dat ze er ook wel een béétje doorheen zaten… Het missen van kansen was echter wel een puntje van kritiek wat mij betreft. Ja, ook van Joshua, maar het doordrukken van hem, de gewonnen duels van hem op het middenveld dat was zo waardevol waardoor wij gewoon lekker er onderdoor konden voetballen.
Ja, natuurlijk is het wegvallen van Anouar Aktaou een gemis. Maar Remco Helms is zo stabiel, dat voelt ook heel vertrouwd. Met Anouar heb ik twee jaar samen gespeeld, heel jammer dat hij weggaat. Hij heeft ook mij een betere verdediger gemaakt!”

Theo Visser

In het verslag refereerde ik al even aan Johan Neeskens. Ook Theo leg ik die vergelijking even voor.
“Ja, ja, ja, Neeskens die schoot ze dwars door het net! Ik weet het. Ik durf het met vertrouwen te zeggen dat het gewoon een zekerheidje is als ik een strafschop neem.”
“Ja, ik begin al te schrijven als je je aanloop nog moet nemen dat ie zit!”
“Haha, dank je! Vandaag was het gewoon een goede pot voetbal van het hele team, veel energie. Ook al gaat het misschien om niks, maar de wil was er gewoon. Het mag misschien wel zijn dat Eemdijk het ons niet echt moeilijk maakte vandaag, maar daar moet je altijd nog wel gebruik van maken! We hadden vandaag wel tien goals moeten maken, we moeten ‘dodelijker’ worden, maar 1 – 5 tegen de kampioen dat is best ok.”
“Waar haalden jullie de motivatie vandaan om ook in deze wedstrijd waar niets meer op het spel stond om er zo tegenaan te gaan?”
“Gewoon het gevoel van ‘winnen’! Vorig seizoen hebben we natuurlijk bijna alles gewonnen. Dit seizoen kenden we ook wat slechtere fases en dat gaat wel knagen op een gegeven moment. Vandaag wilden we gewoon zo hoog mogelijk op de ranglijst zien te eindigen. Zesde voelt toch heel anders dan ergens in het rechter rijtje te bungelen en er met de hakken over de sloot in blijven. Het doel was veertig punten, en dat zijn er dus drieënveertig geworden!”
“Hoe kijk je persoonlijk op je seizoen terug?”
“Ik heb best wat moeite gehad om mijn vorm van vorig jaar te hervinden. Ik moest ook wennen aan het hogere niveau van dit seizoen. Ik denk dat ik vandaag wellicht mijn beste wedstrijd van het seizoen heb gespeeld. Dat is toch het niveau dat ik wil aantikken. Ik moet ook weer helemaal fit worden; ik heb veel gesukkeld dat ik eigenlijk niet helemaal fit was en de volle honderd procent kon geven. Ondanks dat ik zes of zeven wedstrijden langs de kant heb gestaan met een blessure kom ik dan toch tot achttien doelpunten, dus ik ben blij dat ik ondanks een klasse hoger die aantallen nog weet te halen. Volgend seizoen gaan we weer voor twintig plus, natuurlijk! Nu even zomerstop even lekker resetten en dan er weer vol tegenaan in het nieuwe seizoen!”
“Ik ben in mijn verslagen wel eens wat kritisch geweest op je manier van voetballen, dat je te weinig in de aanval verscheen…”
“Eehhh… Jazeker was ik het daar wel mee eens. Dat gebeurt in wedstrijden waarin het niet zo lekker loopt, dan probeer ik gewoon ook verdedigend te helpen en loop ik wel eens uit positie. In deze klasse was dat ook vaak wat meer ‘zoeken’ om het team te helpen. Je hebt zonder meer gelijk, maar soms heb ik het gevoel dat ik een linie terug meer van waarde voor het team kan zijn dan voorin.”
Aldus onze aanvoerder die in die rol voorbeeldig voorop in de strijd is gegaan.

Willem Bout

Hij zit op een bierkratje met zijn maten nog even wat te genieten van het zonnetje en het feit dat de voetbalvakantie nu is aangebroken. ‘Reservespeler’ Willem Bout, collega van mijn echtgenote die altijd heel belangstellend naar zijn verrichtingen informeert. Geen latje-trap voor een plek in de tweede helft en weer geen rapportage thuis. Even informeren wat er nou precies aan de hand was…
“Ja, mijn teamgenootje mocht van mij wel invallen, ik gunde hem de minuten” verklaart hij bescheiden.
“Da’s lekker dan: nou heb ik wat uit te leggen als ik thuis kom… Bén jij zo bescheiden?”
“Ja, jawel, het was toch de laatste wedstrijd, ik ben gewoon een bescheiden jongen, haha!”
“Ik kom elke keer dat we tegen jullie spelen thuis en dan vraagt ze hoe heeft Willem Bout gespeeld en dan moet ik daar het antwoord weer schuldig op blijven…”
“Ja, daar kan ik ook niets aan doen. Ik maak de beslissingen daar niet in…”
“Maar vandaag koos je er zelf voor om op de bank te blijven”
“Ja, dat is waar. Maar je moet ook iemand anders wat gunnen… Hoort er ook bij. Ik heb ook mijn momenten wel gehad, al heb ik nog niet de minuten gemaakt die ik had willen maken. Maar ik blijf positief. Nee, naar een andere club gaan om het daar eens te proberen daar begin ik niet aan. Ik loop hier al van jongs af aan rond en het is echt een vriendenteam hier, ik ben hier op mijn plek.”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ook uw scribent is inmiddels wel toe aan een zomerstop na een seizoen vol up’s en downs. Een zonder meer bevredigend seizoen: ik had directe handhaving in gedachten en dat is een keurige hoge middenmootpositie geworden. Mijn complimenten aan staf, TC en natuurlijk de spelers. Ook een woord van dank aan de helaas immer slinkende ‘harde kern’, de mensen die er ook in verre oorden altijd bij waren. Ik hoop u ook volgend jaar gezond en wel weer langs de lijn aan te treffen.
Complimenten aan Eemdijk dat zich de ware kampioen mag noemen, sterkte in Steenwijk en Hoogeveen om de degradatie te verwerken. Sterkte ook voor CSV Apeldoorn en Flevo Boys die zich in de nacompetitie nog als vierde divisionist moeten zien te bewijzen. Aan beide verenigingen denk ik met plezier terug en wens ze dan ook alle succes in de strijd om lijfsbehoud.
Complimenten ook voor SDV Barneveld, dat zo troosteloos aan deze competitie begon, maar zich met een indrukwekkende inhaalrace veilig wist te spelen. Volgend jaar dus weer een weerzien met Zakaria El Biyar en Rob Knul.
Onderstaand nog even de mannen die voor de doelpunten zorgden, maar dat laat onverlet dat we minstens zoveel dank verschuldigd zijn aan de mannen die ze voor ons voorkwamen. Ik wens daarbij onze doelman Jaime Hensen een geweldige wereldreis, een jaar vol prachtig ervaringen. Maar ik ga hem wel missen… Ook Anoustar, ik hoop dat hij snel een passende club vindt, want stoppen is een verlies voor de voetbalsport. Anou, ik heb van je genoten: als speler, maar zeker ook als mens!

Naam	Goals competitie	Inclusief Beker
Theo Visser	18	21
Frank van den Bosch	8	11
Sergio Kozjak	8	10
Joshua Lo-Asioe	7	8
Anouar Aktaou	4	5
Ritchie Zinga	3	3
Jeroen Lamme	3	3
Hidde van der Veldt	2	5
Felitciano Zschusschen	2	3
Kevin Schaap	1	2
Laurens Kooij	1	1
Tristen Kroeze	1	1
Rowdy Perez	0	2
Totaal	58	75

Ondanks dat ik er wel aan toe ben, weet ik dat ik over een week of drie al weer de eerste voetbalkriebels op voel komen. Voetbal is een soort verslaving en dat brengt ook ontwenningsverschijnselen met zich mee. De eerste zaterdag in de tuin is heerlijk, de tweede heel prettig, maar de derde zaterdag ga ik toch een soort ‘gemis’ voelen. De Franse zon zal naar ik hoop weer alle energie in mij naar boven halen om u ook straks weer een seizoen lang op mijn verslaggeving te kunnen trakteren. Ik weet het: ze zijn lang, ellenlang! Vandaag wellicht de langste nog van allemaal. Maar als u net als ik straks de kriebels voelt opkomen, dan heeft u nog alle gelegenheid om u nog even door die laatste pagina’s heen te worstelen.
Rijd, zon en feest voorzichtig!
Het was weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL