Sensationeel: DHSC – Huizen 6 – 5

DOS-Holland-Stichtse Boys-Combinatie

Ik pik nog net even een stukje wedstrijdbespreking mee als ik op de Wolfskamer arriveer. Aan de hand van video-opnamen worden de fouten en goede momenten van vorige week nog even in herinnering gebracht. Onderlinge discussie wordt niet uit de weg gegaan bij het kiezen van wat uiteindelijk de juiste oplossing geweest had zijn. 5 – 0 winnen en dan toch nog op zoek naar verbeterpunten. Het tekent de gedrevenheid van staf en team. Ik had een wat bezwaard gemoed voor deze lastige wedstrijd in Utrecht, maar na deze bespreking krijg ik zelfs een onoverwinnelijk gevoel.
Een pittige tegenstander: in de Utrechtse wijk Ondiep bevond zich ooit een club in zwaar weer. De reddingsboei werd uitgeworpen door voormalig international Wesley Sneijder die op vijf minuten lopen van de club zijn wieg had staan. Inmiddels is het een gerenommeerde vierde divisionist. Als dank voor de verleende steun werd het sportpark omgedoopt tot Sportpark Wesley Sneijder, maar inmiddels lijkt de club het sportpark wat te gaan ontgroeien: de twee velden die de club heeft liggen ingeklemd tussen de woonwijken en dat maakt dat de gemeente Utrecht weinig toegeeflijk is waar het gaat om uitbreiding of andere accommodatiezaken: geen tribune, geen verlichting op veld één. Kijkend naar de Utrechtse burgemeester verwacht ik helaas niet dat ze sport en beweging erg hoog op de prioriteitenlijst heeft staan…
Sneijder heeft wel grootse plannen die hij laatst al eens op televisie ontvouwde. Plannen die de Utrechtse club ontstijgen. De tijd zal leren hoe Sneijder zijn ambities verder zal kunnen ontvouwen…
Bekende namen bij de Utrechters: doelman Turksma, Berry van ’t Land, Rodney Sneijder, maar ook Emre Bal die op de bank begint. Verder rinkelt er een belletje bij de naam van Mohammed Youssouf Camara, al weet ik niet meer zeker of ik de juiste Camara voor de geest heb. Al met al een ervaren line-up en mijn door de bespreking herwonnen zelfvertrouwen slinkt daarmee toch wel lichtelijk.
Nóg een bekende naam, maar dan uit een hoek die ik niet verwacht had: Tarik Divarci! Ooit snelle vleugelspits in geel-groen en nu de technische man bij de Utrechters. Een aangenaam weerzien met deze sympathieke ex-speler van onze hoofdmacht.
Een hoofdmacht die in de bekende formatie aan zal treden, leer ik van het wedstrijdformulier. Met dien verstande dat Hidde van der Veldt niet helemaal fit is en ook Tim Boterenbrood niet speelklaar is. Dat brengt Timo Vos in de basis. Verder heeft Klein vanmiddag de beschikking over Laurens Kooij, Sergio Kozjak, Remco Helms, de gebroeders Van den Abeelen en reservedoelman Tim van Dompzelaar.
Onder de aanwezigen ontbreekt vanmiddag ook weer onze dapp’re strijder, fier en koen, Dirk Bunschoten. Normaliter niet weg te denken bij de optredens van ons eerste elftal nu al weer enkele weken ‘spoorloos’. Dirks gezondheid liet hem wat in de steek vertelde hij me toen ik hem deze week even belde. Ouderdom komt met gebreken en ondanks dat Dirk heel monter klonk, was hij nog niet in staat al te komen kijken. Ik heb hem namens ‘de harde kern’ ook maar even een kaartje gestuurd om hem een hart onder de riem te steken, maar hij wordt node gemist! Dirk: beterschap, man! We hopen je snel weer in ons midden te mogen begroeten!
Een hartelijk weerzien tussen Wesley Sneijder en onze kersverse voorzitter Klaas Vos. Vos was ooit nauw betrokken bij het bestuur van de ledenraad van Ajax en dat leverde een spontane begroeting op. Goed dat Huizen op zo’n korte termijn een door de voetbalwol geverfde bestuurder heeft weten te rekruteren voor deze belangrijke functie. Een pluim voor ons bestuur en de doortastendheid die men daarbij aan de dag heeft gelegd!
Pupil van de week Davy Weijers stuift met een indrukwekkende spurt richting Hensen en zou hem met zijn ferme schuiver ook in een echte wedstrijd kansloos hebben gelaten. ‘n Talentje!
En dan gaan we van start…

Enerverend

Beide ploegen laten er geen gras over groeien en starten voortvarend en dat houdt de toeschouwers op het puntje van… Tja, de banken, de betonrand? Veel paraplu’s langs de lijn en dat maakt het zicht soms wat lastig. De eerste mogelijkheid is al meteen in de eerste minuut voor de thuisploeg als Dion van Burik de bal ongelukkig raakt en zijn inzet verloren ziet gaan. Een minuut later staat Rodney Sneijder aan de basis van een aanval die Baggio Roberto Wallenburg gevaarlijk voor Hensen zet. Hensen is uit positie en wordt geklopt, maar de defensie weet het gevaar te keren. Meteen daarop trekt Huizen ten aanval en is het Theo Visser die zijn inzet door Nick Turksma gestopt ziet. Het is een enerverende opening van twee gedreven ploegen die de aanval niet schuwen.
Joshua Lo-Asioe denkt in de zesde minuut meer tijd voor een uithaal te hebben dan hem gegund wordt door de ijverige Van Burik. De bal gaat meteen de andere kant op en Hensen ziet tot zijn opluchting hoe de pegel van Van Burik over zijn doel vliegt. Er wordt me geen moment rust gegund!
Ook Jeroen Lamme moet stevig aan de bak en ruimt de voorzet die voortvloeit uit een combinatie tussen Maurits de Baar en Soufyan Moro voor Hensen kan ingrijpen. Hensen op zijn beurt stompt even later in de menigte een corner moeizaam op het hoofd van Berry van ’t Land. De bal kaatst gelukkig voor ons naast.
Bij Huizen gaat er veel mis in de opbouw. Onze kunstgrasvoetballers hebben zichtbaar last van het natuurproduct waar ze nu op spelen. Veel passes zijn te zacht, te hard, of gewoon te onzuiver en men heeft vooral moeite met het bepalen van de juiste balsnelheid.

Openingstreffer

DHSC-doelman Turksma grabbelt op een hoge voorzet van Timo Vos en de bal glibbert uit zijn handen. Gretig probeert Frank van den Bosch hier van te profiteren. Met de rug naar de goal kiest hij niet voor een doelpoging, maar legt de bal terug op Theo Visser die met een harde pegel Turksma alsnog op zijn weg vindt.
Drie minuten later is het dan toch raak voor Huizen: een prachtig uitgespeelde uitval gaat via Theo Visser en Felitciano Zschusschen naar buiten. Komt goed voor en dan is daar opnieuw Frank van den Bosch die de bal van dichtbij achter Turksma weet te glijden: 0 – 1! Een aanval die deed denken aan die fraaie goal van Oranje tegen Polen: alles klopte ineens, de loopacties, de voorzettingen, de keuzes. Heerlijk! Het is genieten daar in Utrecht!
Uiteraard laat DHSC dit niet over haar kant gaan en bij de volgende aanval zet Yassine Tekfaoui de bal goed in. Hensen moet lossen en dan is daar Sneijder die hier van wil profiteren. Sergae Kogeldans gooit zich er met de moed der wanhoop voor en we zien hoe de inzet van Sneijder zo in handen van Hensen caramboleert. ’n Gelukje!
Hensen moet opnieuw zijn klasse tonen op een vrije trap van Sneijder. Met een fraaie safe keert hij de inzet ten koste van een corner die verder geen gevaar opleverde.
Dennis Lamme laat dan een pegel van afstand los. Een bal die ineens zakt en door die onverwachte curve óp de lat boven de verbouwereerde Turksma ketst! Ook een afstandspoging van Felitciano Zschusschen mist helaas de richting om het Turksma lastig te maken, maar nog steeds hoeven we ons daar in Utrecht echt geen moment te vervelen!

Gelijk en weer voor…

Het kon haast niet uitblijven met zoveel aanvallen over en weer: die openingstreffer zou echt de enige treffer niet blijven vanmiddag. En dan is daar Van Burik die veel te simpel aan de binnenkant bij zijn tegenstander mag weglopen en zo oog in oog met de uitkomende Hensen komt te staan. De uithaal is droog en genadeloos: 1 – 1 en na een goed half uur spelen staan we dus weer op gelijke hoogte. Het is een wedstrijd die werkelijk alle kanten op kan gaan, een voetbalfeestje voor de fictieve objectieve toeschouwer.
De rust nadert en het lijkt erop dat beide ploegen gewaarschuwd zijn door de wederzijdse tegentreffers. Rodney Sneijder mag dan een vrije trap nemen op een meter of dertig van de goal. De bal krult gevaarlijk voor en Tom de Klein weet er het hoofd tegenaan te krijgen. De bal valt naast de goal van Hensen en als kort daarop Sneijder opnieuw de kans krijgt vanaf zo ongeveer dezelfde positie mogen we van geluk spreken dat de uitstekend fluitende Nick Alberts een overtreding in de muur heeft geconstateerd. Het blijft ongemeen spannend en beide ploegen weigeren toe te geven aan die gelijke stand.
De Baar zet weer voor en Sneijder haalt uit voor een schot. De inzet wordt knap geblokt en we lijken zo met een gelijke stand de rust te gaan halen. Blijkbaar levert dat wat frustratie op bij Maurits de Baar en hij maakt een beweging alsof hij de bal naar lijnrechter wil gooien. Alberts aarzelt niet en houdt hem de gele prent voor. Vreemde actie van De Baar, want er was tot op dat moment eigenlijk geen enkele aanleiding voor frustratie aan weerskanten. Van ’t Land test de muur nog een keer met een striemend schot en dan is daar even later Felitciano Zschusschen die de bal keurig teruglegt op Theo Visser en die is vanaf die positie dodelijk in zijn uithaal: 1 – 2 en een stevige mokerslag die Huizen zo op slag van rust uitdeelt!

Rust

De onverwachte voorsprong is wat tegen de veldverhouding in. Huizen voetbal uitstekend mee met onze gastheren en de 1 – 1 had dan ook zonder meer een te billijken stand geweest voor die objectieve toeschouwer. En hoewel mijn geel-groene brilletje me best wel eens parten speelt, probeer ik hier toch zo objectief mogelijk verslag te doen.
Huizen speelt opvallend slordig in de opbouw: veel te veel passes zijn onzuiver en komen niet aan. Dat maakt het aanvallen vermoeiend en lastig. Natuurlijk is daar het zware veld debet aan: de regenval maakte de prachtige grasmat toch wat ‘zompig’ en dat kost an sich al veel energie.
DHSC lijkt me een wat oudere ploeg dan Huizen en wellicht kan ons dat in de slotfase nog voordeel opleveren. Maar een ervaren ploeg met zoveel klasbakken aan boord kan daar natuurlijk ook zomaar heel geslepen mee omgaan.
Geen spelers op het veld die serieus met iets van een warming-up bezig zijn, dus ik verwacht twee ongewijzigde ploegen op het veld voor de tweede helft.

Hoop en vrees

Inderdaad komen de beide ploegen ongewijzigd het veld op. De man achter het fraaie scorebord is dan even het spoor bijster en na wat gefloeper en geflapper verschijnt dan toch de juiste stand weer op het bord en begint de tijd weer vanaf nul te lopen.
Na twee minuten gaat Moro neer en moet na uitgebreide behandeling toch vervangen worden door Sercan Kurdal. Huizen trekt goed uit de startblokken en Timo Vos legt de bal na goed doorzetten fraai af op Theo Visser. Die komt er in eerste instantie niet helemaal uit en legt de bal breed op het hoofd van Frank van den Bosch. Niet alleen kwam onze kleine pitbull twee koppen tekort, ook qua lichaamsgewicht was hij bij lange na niet opgewassen tegen zijn opponent en hij moet het dan ook afleggen. Protesten om een vrije trap hadden uiteraard geen zin, dit zijn gewoon geen situaties waar je Frank in moet brengen.
Na zes minuten is het dan toch weer raak voor Huizen: datzelfde boekje waar nummer één uit voortkwam wordt weer opengetrokken en via Joshua Lo-Asioe, Dennis Lamme en Timo Vos komt de bal voor en is daar wéér Frank van den Bosch die de bal maar half raakt. Tot onze verbazing zeilt de bal toch keurig binnen en staan we zowaar op een comfortabele 1 – 3 voorsprong!
Nu doordrukken of juist consolideren? De meningen zijn verdeeld langs de kant. Ook in het veld lijkt wel, want even is de concentratie en de eenheid wat weg als Yassine Tekfaoui uithaalt en zijn schot geblokt ziet door Jeroen Lamme. Dit DHSC ligt nog niet bepaald ‘op de rug’!
Twee minuten na onze derde treffer stelt DHSC dan ook al weer orde op zaken: er wordt opnieuw niet kort genoeg gedekt op de flank en de bal mag zomaar voor komen waar Rodney Sneijder en Tekfaoui de bal gezamenlijk in een soort kluts lijken binnen te werken. De goal gaat op het bord naar Sneijder, maar op het wedstrijdformulier gaat de goal toch naar Tekfaoui. 2 – 3 en daarmee ligt deze wedstrijd zonder meer weer helemaal open. Huizen balanceert tussen hoop en vrees…

Onvermijdelijk

Ook Arnold Klein voelt de bui hangen en wisselt Frank van den Bosch die bij zijn eerste goal onzacht met de bilspier op een metalen stang in de goal terecht was gekomen en Timo Vos voor wie negentig minuten speeltijd nog wat teveel van het goede zijn na zijn blessure. Laurens Kooij en Hidde van der Veldt komen binnen de lijnen. Het lijkt erop dat Klein vooral op de snelheid over de flanken gaat gokken.
Maar opnieuw gaat het drie minuten later helaas al weer fout als Tekfaoui opnieuw aan mag leggen nadat de bal weer veel te simpel door Van Burik voor de goal gebracht kon worden. De uithaal is Hensen te machtig en DHSC komt weer langszij. Het momentum is duidelijk aan hun kant en we moeten voor het ergste vrezen…
Wallenburg komt net een paar centimeter tekort op een fraaie chip-bal die hem alleen voor Hensen had moeten zetten. Onze doelman was gelukkig attent en grijpt de bal weg voor Wallenburg er Huizen pijn mee kon doen. De bilnaad spant zich angstig samen en gespannen wachten we op de dingen die nog komen gaan. Weg is het goede gevoel van de 1 – 3, weg is het zelfvertrouwen, weg is het ‘voetbal’ van Huizen…
Invaller Emre Bal, die Van Baar is komen vervangen, jaagt de bal voorlangs als Tekfaoui het op zijn heupen krijgt rand zestien en de halve defensie te kijk zet alsof iemand met blote handen een paling uit de ton wil pakken… Van ’t Land doet dat nog eens dunnetjes over op het middenveld als hij met wat schitterende bewegingen drie man hopeloos het bos in stuurt. Huizen wordt voetballend overklast en we houden ons hart vast. De bal gaat opnieuw naar Emre Bal die de 4 – 3 op de voet heeft. Van dichtbij wordt de inzet met een wereldredding gekeerd door Hensen die de bal van een meter of twee voor open doel met de voet weet te keren.
Remco Helms komt dan in het veld voor Dennis Lamme. Klein wilde meer controle op het middenveld en met Helms heb je de zekerheid dat iedere bal gewoon bij een Huizer terecht komt. Persoonlijk zou ik hem twee goals geleden al binnen de lijnen hebben gebracht, en dan niet voor Dennis Lamme, maar ik heb er dan ook geen kijk op houd ik me maar voor. De indrukwekkende wedstrijdbespreking in gedachten houdend heb ik er alle vertrouwen in dat Klein weet waar hij mee bezig is…
Maar ook het inbrengen van Helms kan niet voorkomen dat het noodlot dat ons al minutenlang boven het hoofd hing, onverbiddelijk toeslaat als invaller Kurdal van twintig meter uithaalt en de bal vlak langs de paal als een granaat achter de kansloze Hensen slaat: 4 – 3 en op dit moment is daar niets onterechts of geflatteerds aan.

Echec!

Uit het woordenboek: Echec 1) Afgang 2) Fiasco 3) Flauwte 4) Flop 5) Geen geluk 6) Hel 7) Klap 8) Mislukking 9) Misser 10) Nederlaag 11) Sof 12) Tegenslag 13) Tegenvaller…
Huizen is aangeslagen, gedemoraliseerd. Het gaat té gemakkelijk voor de thuisploeg. Nadat Kurdal de bal nog een keer rakelings over had gejaagd, mag Tekfaoui weer simpel doorzetten en van buiten de zestien met de binnenkant van de voet binnenschuiven. 5 – 3, en een echec begint zich af te tekenen. ‘DHSC has gotten the jazz’ en mag zich als een kind in een snoepwinkel uitleven waarbij Tekfaoui de middag van zijn leven gehad moet hebben, zoveel ruimte als die kreeg…
Huizen spartelt wel wat tegen en als Van der Veldt hard neergehaald wordt jaagt Visser een vrije trap rakelings langs de verkeerde kant van de paal. Niets lijkt nog te lukken en als er nog wat moed der wanhoop was, dan was ie in onze schoenen terug te vinden.
Wéér mag Tekfaoui zijn gang gaan op de flank en nu is het Rodney Sneijder die zijn aandeel in de score opeist met een fraaie schuiver van buiten de zestien. Huizen is een schiettent op de kermis geworden. Maar waar ik op de kermis zelden met een prijs naar buiten wandelde, scoort DHSC dus de ene prijs na de andere: 6 – 3 en het begint nu echt op een regelrechte vernedering te lijken.

Wederopstanding

Natuurlijk viel de Huizers veel te verwijten, vanmiddag. Zover had men het nooit mogen laten komen, maar heel bewonderenswaardig recht men de rug en gaat op zoek naar eerherstel. De mouwen gaan omhoog tot boven de ellebogen en nadat Kooij sneller bleek dan doelman Turksma wist de doelman toch met een uiterste poging de Huizer treffer in de weg te staan. Maar Huizen geeft in ieder geval weer eens een teken van aanvallend leven.
Ook Theo Visser teistert met een felle uithaal de vuisten van de Utrechter doelman. Huizen leeft op, dringt aan en de aanvallen van DHSC worden spaarzamer en de bank onrustiger. Een bal van Gandu zeilt nog rakelings over de kruising, maar dan is het toch Huizen dat scoort als Felitciano Zschusschen ook van ver uithaalt en de bal achter de verbouwereerde Turksma laat slaan. De klok vertoont inmiddels het cijfer 44 en dat geeft weinig hoop.
Maar we hebben nog de extra tijd! En met hernieuwd elan nu de ‘bijna-aansluitingstreffer’ er in ligt, gaat Huizen op jacht naar een punt dat het alleen al met deze wederopstanding heeft verdiend.
Het is in die extra tijd dat Felitciano Zschusschen na goed doorzetten van Hidde van der Veldt de bal perfect aflegt voor Visser en die zo in staat stelt de échte aansluitingstreffer binnen te werken: 6 – 5 en arbiter Alberts geeft tot ontzetting van de panikerende Utrechtse bank aan dat er nog minuten te spelen zijn. Huizen dringt aan, jaagt en prest, de ballen worden door DHSC op goed geluk weggewerkt en de Huizer stormloop legt DHSC nog minuten lang op de pijnbank. Maar ondanks de ruim bemeten extra tijd weten we toch niet meer langs Turksma te komen en na een wedstrijd die ik me nog lang zal heugen, moet Huizen dan toch met één goaltje verschil de meerdere erkennen in DHSC…

Arnold Klein

“Pffff…” verzucht Arnold Klein als ik hem voor de voeten werp dat onze tegendoelpunten gewoon het feest van de herhaling waren. “Als je gewoon kijkt naar de eerste helft, we hadden van tevoren aangegeven waar de kracht van DHSC zou liggen en als je er dan een paar keer vlijmscherp uitkomt, dan moet je er meer maken, gewoon. Daarna laten we ze gewoon in de wedstrijd terugkomen en kregen we de 1 – 1 om de oren. Gezien het spelbeeld van dat moment kan je die treffer dan wel terecht vinden. Dan krijgen we net voor rust een goede opsteker met die 1 – 2. En waar we in de rust de mogelijkheden hebben om wél de juiste man te vinden en hoe we het verdedigend beter kunnen neerzetten scoren we meteen na rust al de 1 – 3 en daarna mag je het eigenlijk niet meer weggeven. Misschien is dat ook de onwennigheid, de onvolwassenheid nog in de vierde divisie, in de eerste klasse was zo’n wedstrijd gewoon ‘klaar’ en hier dus gewoon niet! We laten DHSC met een heel snelle 2 – 3 weer terug in de wedstrijd komen en laten ze twaalf minuten leven waarin DHSC de ruim aanwezige kwaliteiten konden etaleren. Dat is ook een stukje kwaliteit die die ploeg heeft en we lieten ons veel te simpel overrompelen toen ze even gas gaven. Geen rust meer aan de bal, geen simpel voetballen meer, daar moet je gewoon ‘volwassener’ in worden in dit soort situaties en die ballen dan maar gewoon over de zijlijn te jagen om van daaruit aan te sluiten. Dan krijgen we vier goals tegen in zo’n korte termijn en dat kom je tegen zo’n ervaren ploeg nooit meer te boven natuurlijk. Daarentegen: als je ziet hoe we de zaak toch weer bijna rechttrekken door weer rustig te gaan voetballen en de juiste mensen in te gaan spelen, dan zie je hoe je bijna iedere bal door hun linies heen speelt en meteen weg bent. En ja, dan maak je 6 – 4, 6 – 5 en maak je zelfs nog kans op de 6 – 6. We zijn vandaag de pottenbak in gegaan doordat we vergeten zijn te voetballen waar we konden voetballen, geen rust te houden waar je de rust juist moet bewaren. En wellicht toch ook een beetje intimidatie door het gedrag binnen en buiten het veld. Daar moeten wij echt volwassener in worden.
Timo Vos komt terug van een zware blessure, die moet ik dan toch in bescherming nemen. Die heeft zijn zestig minuten keurig volgemaakt. Frank had last van een onwillige bilspier en die moest ik ook wisselen. Ik maakte de keuze om twee snelle buitenspelers te brengen en daarop te hopen dat we de wedstrijd op slot konden gooien. Als Feli (Felitciano Zschusschen, red.) geen kapbeweging maakt en meegeeft aan Timo toen die nog speelde, dan had het maar zo 1 – 4 kunnen worden.
De dreiging van die Van Burik was groot inderdaad. Dan moet je gaan schakelen en is de vraag hoe en wie? Ik had vandaag graag de beschikking over Tim Boterenbrood gehad, maar die was geblesseerd en dan word ik toch wat beperkt in mijn mogelijkheden om in te grijpen. Helms is niet van origine een back en al helemaal niet op rechts. Jeroen Lamme naar de backplek had ook nog een optie kunnen zijn. We hebben wel een brede selectie, maar niet zó breed. Als er dan mensen wegvallen op posities waar je je selectie eigenlijk op gebaseerd had, dan wordt het soms wel eens lastig om bepaalde pionnen neer te zetten…
Ik denk dat we vandaag niet als individu verloren hebben, maar als collectief doordat we niet op het juiste moment zijn blijven doorvoetballen..
Dat we nog zo dichtbij zijn gekomen in de slotfase, dat zegt ook veel over de veerkracht van dit elftal. En dat is een compliment waardig!”

Sergae Kogeldans

“Het was een eh…aparte wedstrijd,” constateert onze geblokte vleugelverdediger na afloop. “We hebben het ook wel een beetje aan onszelf te danken,” vervolgt hij schuldbewust. “We mogen het na die 1 – 3 nooit meer weggeven en vooral ook niet op de manier waarop! Elke keer dezelfde actie en dan valt ie er toch weer in!
Ik denk dat we allemaal gewoon goed in de spiegel moeten kijken hoe we die drie punten hier mee hadden kunnen en misschien wel hadden moeten meenemen. Al was het maar door gewoon sneller te anticiperen wat er gebeurt op het veld, want dit had je wel kunnen voorkomen… We hadden eerder bij ons eigen spel moeten blijven, onze eigen kracht blijven spelen. Dat hebben we na de rust nagelaten en dan zie je dat het ineens helemaal anders loopt. Het laatste kwartier pakken we dat gelukkig weer op, maar dat was gewoon net iets te laat… En die gelijkmaker zou zeker ook zijn gevallen als we nog wat langer door hadden kunnen gaan. Maar daarvoor moeten we bij onszelf zijn in plaats van bij de scheidsrechter. Starten we tien minuten eerder met dat slotoffensief, dan winnen we ‘m gewoon. Het is onze eigen fout geweest. Maar het moet voor de toeschouwers een geweldige wedstrijd zijn geweest… We moeten ook hier weer van leren en weer scherper zijn in de organisatie.”
“Is dat ook een stukje onervarenheid op dit niveau?”
“Dat durf ik niet meteen zo te zeggen, maar ik merk wel dat we gewoon een klasse hoger spelen en dit komt er in de vierde divisie zeker bij kijken, ja…”

Frank van den Bosch

“Eindelijk weer effe weer!” glundert Frank als ik hem zijn twee goals in herinnering breng. “Ik had inderdaad bij die 1 – 3 de overtuiging dat we door zouden gaan, waarbij we ook de kans op de 1 – 4 nog hadden. Die viel dan helaas niet, maar ik dacht ‘gewoon inzakken en er alles voor geven’. Maar die 2 – 3 viel veel en veel te snel en werden we opeens weer kwetsbaar. Zonde…
Bij die eerste goal gleed ik ‘m in de goal, maar daar heb je van die ijzeren latten met pinnen. En ik kwam vol met mijn bil tegen zo’n pin aan. Die spier werd helemaal hard en daardoor kon ik me op een gegeven moment niet meer vol geven.
Ik ben iets meer een middenvelder dan linksbuiten, waar Laurens Kooij meer een echte buitenspeler is. Daardoor moesten we ons spel wat aanpassen. Daarmee werd de diepgang wel wat beter, maar we verloren het een beetje op het middenveld. Helaas…
In deze competitie kan iedereen van iedereen winnen. DHSC verliest van Flevo Boys waar wij weer met 5 – 0 van winnen, dat is het mooie eraan. Maar goed, eigenlijk hadden we deze wedstrijd na die 1 – 3 gewoon moeten gaan winnen, zo zonde…
“Maar jij hebt wel gewoon lekker twee keer gescoord…”
“Precies! Dus vol goede moed op naar volgende week!”

Theo Visser

“Ja, het kon alle kanten op! Van beide kanten mooie en goede voetballende goals, geen gelukjes…”
“Toch had ik het gevoel dat ik op een gegeven moment naar herhalingen van Studio Sport zat te kijken, zo identiek waren hun goals in die tweede helft…”
“Ja, eh, ja, ja… Misschien is dat iets dat wij gewoon nog moeten leren. Ik bedoel: als je ziet dat een speler een bepaalde kracht heeft, dan moet je je daar tegen wapenen. Gebeurt het één keer, dan weet je de volgende keer dat hij dat weer zal gaan zoeken, maar die nummer 21 (Tekfaoui, Red.) kon twee, drie keer exact hetzelfde doen. Die ballen van buiten de zestien gingen wel allemaal keurig vlak langs de paal, dat dan ook nog eens een keer.
Ik denk dat we zeker kansen hebben gehad ook op de 1 – 4. ‘Feli’ kwam een keertje goed door. Ik vind dat we iets sneller de voorzet moeten zoeken, nu treuzelen we daar teveel mee en wordt het druk in de zestien. Dan verlies je de bal en moet je weer omschakelen omdat we allemaal uit positie staan omdat we hem er allemaal in willen lopen. Het is een niveautje hoger dat moet nu echt allemaal wat sneller.
Nee, ik denk niet dat dat ‘onervarenheid’ op dit niveau is. Ook vandaag maken we toch maar weer vijf goals en dat vind ik er toch heel positief uitzien. De enige fout is, dat we gewoon teveel goals tegen hebben gehad. Als je vijf keer scoort moet je ‘m gewoon winnen! Ik denk ook niet dat we een slechte wedstrijd hebben gespeeld. Het veld was best wat drassig dus het werd ook zwaar naar het einde toe.”
“Na de wissels leek het voetbal een beetje kwijt bij Huizen…”
“Tja, ik weet niet waar ‘m dat in zit. Als ik zelf als wissel ingebracht wordt, dan weet ik dat ik ‘vers’ ben en wil ik juist die meters maken. Dit is gewoon een niveautje hoger dus je moet gewoon iets meer brengen, fysiek en qua snelheid.”
“Bij Olde Veste speel je gewoon goed en je verliest. Vandaag ook weer vijf goals en dan toch met één goal verschil het onderspit gedolven. Verlies je twee keer van jezelf?”
“Nou, vandaag weet ik het niet. Daarvoor vind ik het kwaliteitsverschil met Olde Veste te groot. Het enige is dat we hier een 1 – 3 voorsprong gewoon weggeven. Dit is wel een hele goede ploeg, vind ik, met heel veel spelers met individuele kwaliteiten, dat vond ik in Steenwijk wat minder. Desondanks hebben we hier ook de kansen gehad en het is gewoon zonde dat we hier de punten hebben laten liggen… Dit is hoe het er toe gaat bovenin de vierde divisie.”

Frank Tevaarwerk

Je kunt haast niet om hem heen: onze pupillenbegeleider en super-supporter Frank. Van de route tot de tribunes, het te verwachten weer, Frank weet op alle vragen een antwoord. Antwoorden die hij graag geeft, gevraagd en zeker ook ongevraagd. Huizen is zijn lust en zijn leven en het leek me dan ook aardig hem eens zijn visie op de zaak te laten geven.
“Ik ga toch met een goed gevoel terug!” verkondigt hij al luidkeels als hij me aan ziet komen lopen. “Dat ik zie hoe ze toch maar terug komen van een 6 – 3 achterstand, waarbij het zomaar 6 – 6 had kunnen staan! Je weet hoe vervelend DHSC kan voetballen en die 6 – 6 had misschien maar zo op zijn plaats geweest! Het had zomaar gekund!
Ja dat kan wel gebeuren dat we voetballend wat terugzakten in de tweede helft, maar als ik zie hoe ze terugkomen op 6 – 5. Die tegengoals daar kon Jaime Hensen niks aan doen, de verdediging dat stond niet goed, dan krijg je ze tegen. Dat kan gebeuren, maar nu moeten we gewoon door naar HZVV! Dat is het enige dat ik kan zeggen, want het was zeker niet slecht vandaag. Ik ga met een goed gevoel terug naar Huizen, want het had zomaar 6 – 6 kunnen staan…”
Heerlijke gozer, altijd achter de ploeg, altijd vol vertrouwen!

Apenstaartjes kijk op de zaak

In de film ‘Groundhog Day’ wordt Bill Murray iedere ochtend weer op dezelfde dag wakker, waarna de dag zich telkens opnieuw identiek afspeelt. Daar deed me deze wedstrijd sterk aan denken. ‘Het kan verkeeren’ volgens schrijver G.A. Bredero: Huizens kwetsbaarheid achterin werd gevormd door iemand die ik vorige week nog zeker genomineerd zou hebben als Man Of The Match. Ik noem hier liever geen namen in negatieve zin en heel eerlijk gezegd was het niet de enige met een off-day. Ik zag een andere steunpilaar de ene na de andere bal inleveren, ik zag mensen verkeerde keuzes maken… Het is dan ook niet fair hem de zwarte Piet toe te spelen. Achteraf kunnen we tal van betere oplossingen bedenken, tal van wissels aandragen die de nederlaag wellicht hadden kunnen doen voorkomen. De beste stuurlui staan aan wal, om er maar weer eens een gemeenplaats uit te gooien. We moeten gewoon constateren dat een ‘genaste’ ploeg, gepokt en gemazeld gewoon optimaal gebruik heeft gemaakt van een half uur waarin Huizen niet bij de les was, het hoofd verloor en de weg kwijt was.
Vijf goals maken en toch verliezen, het is wrang en moeilijk te verteren. Ik heb er echt slecht van geslapen. Ik kan me toch niet aan het gevoel onttrekken dat we met slechts één leermomentje en één van die onnodige tegengoals met een punt de bus in hadden kunnen stappen. Sterker nog: dat we na de 1 – 3 de zaak gewoon op slot hadden moeten gooien en een catenaccio hadden moeten spelen waar Jose Mourinho blind-jaloers van zou zijn geworden…
Ik had nog stille hoop dat Huizen conditioneel boven zou komen drijven omdat ik DHSC wat ouder inschatte dan onze mannen. Ik heb echter de leeftijden even vergeleken en dat scheelde dus gemiddeld maar een jaartje.
Huizen zit in een leerproces. Een proces waarin het met vallen en opstaan zal moeten wennen aan het spelen in de vierde divisie. Ik hoorde die kreet ‘volwassenheid’ en ‘niveau vierde divisie’ tot vervelens aan toe na afloop. Hoewel iedereen van iedereen verliest in deze divisie tekent zich nu toch een kopgroep af. Een kopgroep waar Huizen zeker bij aan zal kunnen sluiten als die leermomenten zich aaneen zullen rijgen en Huizen meer en meer leert in haar eigen kracht te blijven spelen.
Volgende week laagvlieger HZVV op de Wolfskamer. Maar zoals ik al aangaf: niets is zeker in deze poule. Huizen zal geen wedstrijd op negentig procent tot een goed einde kunnen brengen. Misschien zitten die tien procent ‘m wel in het eigen publiek. Het is dan ook zaak dat u onze mannen ook zaterdag weer komt supporten.
Ondanks het verlies was het toch weer fijn langs de lijn! De objectieve toeschouwer in mij zag toch maar liefst elf(!!) goals, waarvan een aantal van ongekende schoonheid. Het was genieten! Nu alleen de punten nog…

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL