Slordig: Huizen – HZVV 0 –0

HZVV – Altijd lastig

Vijf keer scoren en toch met lege handen staan, het gaat een beetje onder je huid zitten. Voeg daarbij een competitie waar iedereen van iedereen weet te winnen en u begrijpt mijn onzekerheid als ik De Wolfskamer betreed. De weergoden spelen een soort roulette waarbij buien en zonneschijn elkaar afwisselen, maar nu is het prima voetbalweer even afgezien van een pittig windje dat de vlaggen aan hun masten doet klapperen.
Aan de bestuurstafel tref ik de vriendelijke HZVV trainer Rick Mulder waarmee ik even van gedachten wissel over de krappe 0 – 0 die de Hoogeveners tegen het toch wel erg sterk geachte Ajax uit het vuur wisten te slepen. Mulder, die zo voor een gitarist in een rockgroep door het leven kan gaan, weet tot mijn verbazing te vertellen dat ze eigenlijk een overwinning door de vingers hebben laten glippen. En dan moet ik toch wel even slikken. Ondanks de lage klassering (derde van onderen) is dit HZVV dus geen katje om zonder handschoenen aan te pakken…
Dat aanpakken moet dan gebeuren met een basisopstelling waarin Sergae Kogeldans ontbreekt na het laten verwijderen van een verstandskies. Ook Tim Boterenbrood is nog steeds niet speelklaar, net als de al maanden tobbende Sebastian van Kammen.

Ik sprak Van Kammen even voor aanvang van de wedstrijd en vroeg hem of we hem nog op het veld terug zullen gaan zien. Sebastian gaf aan dat hij er voor had gekozen zijn blessure eerst de kans te geven om op natuurlijke wijze te genezen, maar dat hij nu toch binnenkort onder het mes zal moeten. Hij hoopt daarna snel weer aan te kunnen sluiten, want hij mist het plezier waarmee de groep bezig is en denkt – ondanks het besef dat een basisplek terug veroveren een lastige klus zal gaan worden – toch een toegevoegde waarde in de groep te kunnen vormen met al zijn ervaring.
De bank wordt vandaag gevormd door Ludwuincy ‘Loudy’ Marceli, Laurens Kooij, Sergio Kozjak, Thomas van den Abeelen, Hidde van der Veldt en reservedoelman Tim van Dompzelaar.
Eenmaal op de tribune zie ik de dappere beklimming van de omaatjes van Frank van den Bosch. Geweldig dat ze nog steeds hun kleinzoon zo op de voet volgen!
Op het veld wordt Loudy hartstochtelijk toegejuicht door een jeugdteam op de tribune. Razend populair bij zijn pupillen blijkbaar!
Als Joëlle Veerman & Milla 's Gravemade uit de MO11-1 beiden hun bal achter doelman Rodney Rosink hebben gedeponeerd sprinten ze met een gelukzalige glimlach die van oor tot oor strekt terug naar de dug-out. Heerlijk!

HZVV defensief?

 De verwachtingen vooraf waren dat HZVV de Huizer kat eerst eens uit de boom zou gaan kijken. Wie met deze verwachtingen naar De Wolfskamer was afgereisd kwam bedrogen uit, want HZVV trok brutaal ten aanval! Niks loopgravenoorlog! Niks bus parkeren! Aanvallen!
En als Jan Hup een vrije trap heeft genomen zien we tot onze ontzetting ineens hoe Sander Dzemidzic moederziel alleen naast de muur de bal in ontvangst mag nemen. Hij schrikt blijkbaar zelf ook wat van al die vrijheid en heeft teveel tijd nodig om de bal onder controle te brengen en geeft zo de Huizer defensie de gelegenheid deze immense dekkingsfout te corrigeren.
Jeroen Lamme voorkomt even later op het nippertje een corner als Pim de Jonge denkt een corner te hebben versierd via Tristen Kroeze. Jeroen maakt er na een felle sprint een inworp van. Huizen moet duidelijk achteruit onder de druk van HZVV
De achtste minuut is een heftige: het is momenteel mode om de opbouw na een achterbal gewoon vanuit het eigen strafschopgebied te verzorgen. Dat is dan wel leuk ‘voetballend’, maar als de tegenstander bereid is hoog druk te zetten en meteen in dat strafschopgebied af te gaan jagen, dan is het vooral linke soep! En dat ondervindt Huizen ook als het onder de druk uit spelen stroef gaat en bal verlies dreigt. Het is de rustige Helms die opluchting brengt en meteen via Felitciano Zschusschen en Visser een tegenaanval opzet. Jorn Ballast troeft echter onze aanvoerder simpel af en met een paar snelle passes staat HZVV meteen weer aan de poort bij Hensen te rammelen: een aanname achterin gaat fout en de bal springt zo voor de voeten van Harry Bakker die oog in oog met Hensen een lob loslaat die gelukkig alle richting mist en naast de goal valt. Een 100% kans waar onze gasten gelukkig slordig mee omspringen. En dan gaan mijn gedachten toch weer even terug naar dat gesprekje met HZVV coach Mulder die aangaf dat ze ook tegen Ajax dit soort kansen hadden laten liggen. Zal je net zien dat het vandaag dan ineens wél gaat lukken…
Vier minuten later is het bijna weer raak als dat uitverdedigen na een doeltrap wéér bijna mis gaat in de eigen zestien. De bal gaat wat paniekerig naar het middenveld om daar als prooi te dienen voor HZVV. Gelukkig heeft Noah ten Brinke ook het vizier nog niet optimaal ingesteld staan want ook deze inzet vliegt gevaarloos naast. Als je dan toch die bal zo moet inleveren, doe dat dan gewoon metéén vanuit ‘n ouderwetse doeltrap. Dat bespaart je in ieder geval die ellende in voor je eigen doel en heb je ook meer mensen tussen de bal en je doelman… Maar dit is uiteraard de ‘leek’ die hier spreekt…

Slordig

Ik heb geen idee wat er met Huizen aan de hand is. Is het de angst van vorige week? De wind? De zenuwen? Ik zie spelers gewoon langs een bal heen maaien alsof het pupillen team Onder6 is! Ik zie spelers onder ballen heen lopen, ballen die zomaar in de voeten van de tegenstanders gespeeld worden, balaannames waarbij je het gevoel krijgt dat de speler houten klompen aan heeft, spelers die gewoon rechtdoor willen waar een tegenstander de weg verspert, kortom: het is huilen met de lamp scheef wat Huizen laat zien. Natuurlijk mag er best eens iets fout gaan, voetbal is tenslotte een spel van fouten, maar bij Huizen gaat er maar heel af en toe iets goed! En daar spint HZVV goed garen bij deze openingsfase.
Dan in de negentiende minuut eindelijk een corner voor Huizen, en mazzeltje voor Frank van den Bosch die ijverig als altijd zichtbaar moeite had met zijn directe tegenstander die hem fysiek gewoon de baas was. Het duurt even voor de corner genomen kan worden, want verdediger Tim Riksman ligt geblesseerd ter hoogte van de eerste paal op de grond. Als Riksman weer wat opgelapt is en achter het doel langs naar de zijlijn verdwijnt, komt de bal goed voor en doelman Rosink kan niet vangen of lekker stompen en dus ‘slaat’ hij de bal half weg. Meteen neemt HZVV de aanval over en dan is daar op het middenveld ineens spits Felitciano Zschusschen die met een prachtige onderschepping de Hoogevener aanval onderbreekt. Wat ‘n klasbak!
De druk van HZVV houdt maar aan en na een soepel lopende combinatie die begint bij Harry Bakker en via Lorenzo Valente bij Pim de Jonge terecht komt heeft Huizen alle geluk van de wereld dat diens inzet zomaar in de handen van Jaime Hensen caramboleert.

Herpakken

HZVV ruikt de punten en zet aan. Dzemidzic legt de bal van de ene naar de andere kant van het veld waar Pim de Jonge zijn inzet geblokt ziet worden.
Een ongelukje op de HZVV bank: het magneet bord met alle magneetjes die de spelers symboliseren valt en de magneetjes vliegen alle kanten uit. Haastig worden ze weer bijeen gegrabbeld en op het bordje geplakt in een opstelling die coach Mulder nimmer in gedachten gehad zal hebben.
Of het dáár aan gelegen heeft weet ik niet, maar daarna komt Huizen wat beter in de wedstrijd.
Tim Riksman heeft blijkbaar toch teveel last van zijn blessure en wordt dan vervangen door Daan Wijma.
Arbiter Franklin Berg moet resoluut in de borstzak aan het grabbelen als Theo Visser op het middenveld stevig wordt aangepakt door Yannick Manusiwa. Niet alleen waren de spelers van HZVV over het algemeen een kop groter dan hetgeen Huizen in het veld kon brengen, ook schuwden de Drenten het fysieke duel niet en daar hadden de mannen van Klein zichtbaar moeite mee. Nu ging Manusiwa echter wat al te stevig in op onze aanvoerder en pakte dus terecht geel.
Zo ontbrandt er zich dan toch een echte voetbalstrijd waarin Huizen langzaam maar zeker toch bij vlagen het voetbal weer weet op te pakken dat de gang naar de Wolfskamer rechtvaardigt. Zo stuurt de uitblinkende Helms Frank van den Bosch op avontuur. Op volle snelheid weet Frank de achterlijn te halen en de bal strak voor te zetten. Daar had doelman Rosink echter op gerekend en de doelman is dan ook paraat om de bal weg te vangen voor de inlopende Huizer spitsen er iets mee aan konden vangen.
Op slag van rust opnieuw een voorzet van Frank van den Bosch. Doelman Rosink komt niets ontziend zijn goal uit om de bal weg te boksen en neemt daarbij het hoofd van Joshua Lo-Asioe mee. De bal wordt opnieuw ingebracht en Theo Visser onderstreept dat dit niet echt ‘zijn wedstrijd’ is en jaagt de bal hoog over.

Rust

Nadat Frank van den Bosch Lorenzo Valente het vuur na aan de schenen heeft gelegd en zo een uitval voorkwam en een uitbal verdiende, mogen we dan met een brilstand aan de thee. Na een moeizaam eerste half uur voor Huizen mag deze stand op basis van het laatste kwartier terecht worden genoemd. Een eerste helft waarin goed voetbal met een nachtkaarsje te zoeken was en die zijn amusementswaarde vooral van de spanning door gestuntel bij een 0 – 0 stand moest hebben.
HZVV had Huizen een half uur lang stevig bij de strot en verzuimde Huizen in dat half uur pijn te doen. Huizen etaleerde een even opmerkelijk als onbegrijpelijk slecht technisch niveau, waardoor HZVV vrijwel continue met ampele inspanning de aanvalsopzetten wist te ontregelen en het balbezit weer wist over te nemen. Alleen in de slotfase van deze eerste helft leek Huizen weer een beetje op Huizen. Ook die objectieve toeschouwer kreeg vanmiddag dus niet echt waar voor zijn geld.
Geen serieuze warmlopers aan beide zijden.

Doortrekken?

Toch een wissel aan HZVV-kant: Kelly Joao staat aan de zijlijn om ingebracht te worden. Noah ten Brinke is in de kleedkamer achtergebleven.
De vraag die natuurlijk op de tribune leeft is of Huizen bij machte is de lijn van vlak voor rust door te trekken in deze tweede helft. De eerste corner is echter al voor HZVV als Jeroen Lamme knap een doorbraak weet te voorkomen.
Met een weergaloze beweging zet Felitciano Zschusschen dan op het middenveld in één beweging Frank van den Bosch alleen voor doelman Rosink. Frank poogt, maar heeft teveel tijd nodig om de bal de juiste richting te geven en ziet zijn inzet alsnog door Rosink gestopt worden. Dit soort kansen krijg je op dit niveau niet aan de lopende band en moeten dan ook absoluut verzilverd worden wil je kans maken op een zege.
Opnieuw een hoogstandje van grote klasse van Felitciano Zschusschen die met één beweging nu Timo Vos op avontuur stuurt. Vos kwam in het spel eigenlijk te weinig voor, maar nu hij een keer goed wordt aangespeeld is zijn voorzet perfect. De bal komt goed voor, Felitciano Zschusschen is bijgesloten en haalt in één keer uit. De bal spat hoog over en wéér laat Huizen een 100% kans liggen… Tja, als je dit soort kansen niet benut, dan maak je het jezelf onnodig wel héél erg moeilijk…

Het oogje van de naald

En ‘als je ze zelf niet maakt, dan doet je tegenstander dat wel’ is die rottige eerste voetbalwet. En daar leek het dan heel even op als in de 53^e minuut een bal op het middenveld ineens en geheel uit het niets op de slof wordt genomen. Als een kruisraket spat de bal richting bovenhoek. Was het Jan Hup of was het Sander Dzemidzic? Ik gok op Jan, maar ook ik was eigenlijk te verrast om achteraf nog met zekerheid te kunnenstellen wie het nou precies geweest was.
0 – 1?
Nee!
Er bestaat een comicbook superheld die een rekbaar lichaam heeft, die zich als een soort kauwgum kan uitrekken en zo heldendaden weet te verrichten. Nou, wij hebben er zo een als keeper…
Jaime Hensen rekte, strekte zich uit tot hij wel anderhalf keer zo lang leek. De vingertoppen tippen de kanonskogel aan en veranderen de richting zo dat de bal niet in de bovenhoek spat maar er tegenaan! Op de terugweg naar aarde weet Hensen met de hak(!) de terug spattende bal alsnog opzij te werken en zo te voorkomen dat de bal voor de voeten van de aanstormende HZVV aanval terecht komt. Een wereldredding die onze doelman uiteindelijk ook de titel Man-Of-The-Match zou opleveren.

Ploeteren

Frank van den Bosch vocht verbeten duels uit met zijn directe tegenstander die hem fysiek de baas was. Een tegenstander die ook het gebruik van dat fysieke overwicht niet schuwde. Nadat Frank zich eerst uit een soort verwurging heeft moeten losrukken die in de Dojo zonder meer een flink aantal punten zou hebben opgeleverd, bijt hij met enige frustratie toch wat al te stevig van zich af en krijgt ook hij geel gepresenteerd door arbiter Franklin Berg. ’n Terechte kaart, al heeft het wel altijd iets kolderieks als de muis een kaart krijgt tegen de olifant…
Ondanks die tegenstand zou Frank toch tot de uitblinkers van vanmiddag gaan behoren. Hij is het die een fraaie combinatie opzet en Theo Visser op avontuur stuurt. Met een omtrekkende beweging achterlangs stuift Frank ter assistentie. Helaas heeft Theo Visser dat te laat in de gaten en tegen de tijd dat Frank weer aanspeelbaar is heeft Visser de bal weer verspeeld. Een veelbelovende aanval waar wellicht meer ingezeten zou hebben.
Een andere uitblinker is Remco Helms. Ik geef onmiddellijk toe dat ik een liefhebber van Helms ben. Ik waardeer zijn balvastheid, zijn zekerheid in zijn passing, het feit dat je altijd rustig achterover kunt gaan zitten als hij aan de bal komt. ‘Je ziet het pas als je het door hebt’ merkte een groot wijsgeer ooit op. Dat geldt zeker voor stille kracht Helms die ook vandaag weer als een volleerd routinier speelde en zich eigenlijk als enige wist te onttrekken aan de voetballende malaise waar Huizen zich de eerste helft in bevond.
Zo ook in de zestigste minuut als hij aan het begin staat van een fraaie aanval. De bal gaat van Helms naar Visser, van Visser naar Van den Bosch, weer terug naar Visser en dan volgt er een prachtige voorzet naar Felitciano Zschusschen die op de penaltystip de bal met de borst moet controleren. Daarvoor is het eigenlijk te druk in die HZVV-zestien en als de bal dan net wat ongelukkig wegspringt gaat ook deze kans verloren. Ook Zschusschen was vandaag wat ongelukkig waar het om de afwerking voor de goal zou gaan.
En zo ploetert Huizen op zoek naar die treffer die, naar het zich meer en meer laat aanzien, waarschijnlijk meteen de beslissende zal blijken.

Kansen

Inmiddels heeft Huizen zich ondanks het matige spel toch al weer een aantal kansen aan de neus voorbij laten gaan. Een luxe die zich zelfs topploegen niet kunnen permitteren.
HZVV blijkt dan toch ook de ploeg te zijn die de boel achterin op slot weet te gooien. Naarmate Huizen sterker wordt trekken de mannen van Rick Mulder zich gedisciplineerd terug en kwijten zich sober van hun verdedigende taken. Daan Wijma ruimt knap als Visser zich schitterend vrijspeelt en Van den Bosch lanceert.
Mulder voelt het kantelen van de wedstrijd en brengt Jesse van Dalen en Justin Lambers voor Jorn Ballast en Harry Bakker. Afgaande op de rugnummers twee verdedigende wissels.
Huizen gaat door en het is weer Remco Helms die Frank van den Bosch wegstuurt. De voorzet is perfect, maar ook HZVV heeft een klasbak in de goal staan en met een stijlvolle snoekduik onderschept Rosink de voorzet.
Een prachtpass van Van den Bosch zet in de achtenzestigste minuut Theo Visser alleen voor Rosink. De treffer lijkt slechts een formaliteit en we veren overeind op de tribune: zou het dan toch nog? Onze captain heeft echter ruzie met de bal en de kans gaat jammerlijk verloren. Ook hier laat Huizen weer een 100% kans voorbijgaan om de wedstrijd verder naar zich toe te trekken. En daar heb ik er in de gauwigheid toch al vlug een stuk of twee, drie van geteld… Tijd voor weer een traininkje afronden voor de goal!
Ik memoreerde al dat dit niet de wedstrijd van onze aanvoerder zou zijn. Wat hem echter bepaald niet ontzegd kan worden, is zijn niet aflatende ijver om zijn team te ondersteunen. John van ’t Schip foeterde als trainer ooit een Twentespeler uit met ‘Als je niet in de wedstrijd zit, dan kan je wel je arbeid leveren!’ En dat doet Theo manmoedig. Knokkend tegen zichzelf en zijn fysiek sterke tegenstanders gaat hij voorop in de strijd. Als hij neergelegd wordt een meter of drie buiten de zestien zet hij zichzelf achter de bal. Een kansrijke positie, maar ook deze keer gaat het mis: de bal raakt niet eens de ballenvanger achter de goal en verdwijnt roemloos richting Gooimeer…

Wissels

Ook Arnold Klein grijpt in. Sergio Kozjak en Laurens Kooij komen in het veld voor Felitciano Zschusschen en Timo Vos. Tegelijkertijd gooit Rick Mulder Tim Mulder (familie?) in de strijd voor HZVV en haalt daarvoor Pim de Jonge naar de kant.
De wedstrijd krijgt inmiddels iets van een ‘sudden death’ partij. Wie nu scoort gaat er hoogst waarschijnlijk met de drie punten vandoor.
Hensen moet zich strekken om een corner bij de tweede paal weg te vangen als Anouar Aktaou – die zich de tweede helft sterk herstelde – een kans voor HZVV had verijdeld, Frank van den Bosch loopt zich aan de andere kant nog een keer vast en een afstandsschot van Tristen Kroeze klimt helaas een metertje over. Helms speelt Kozjak in die zich knap vrij draait maar uiteindelijk toch gestuit wordt in de hechte HZVV defensie.
Ook Hidde van der Veldt en Sergae Kogeldans verschijnen dan nog binnen de lijnen in een ultieme poging van Arnold Klein om alsnog aan het langste eindje te trekken in deze wedstrijd. Jan Hup en Yannick Manusiwa ondergaan dan voor de tribune een panna in een combinatie tussen Van den Bosch en Van der Veldt. Helaas loopt ook deze aanval zich stuk in die muur die HZVV gedisciplineerd voor Rosink heeft opgetrokken.
Een laatste aanvallende stuiptrekking van HZVV via Kelly Joao, die knap de achterlijn haalt en Sander Dzemidzic in stelling weet te brengen. Ook Dzemidzic heeft echter het vizier niet scherp en de bal spat naast.
Het slotakkoord is echter voor Huizen als ineens alles lijkt te passen en Huizen als een warm mes door de Hoogevener boter snijdt. De bal vliegt binnen en Huizen lijkt op de valreep dan toch de winnende gemaakt te hebben. Vanuit mijn positie kon ik niet constateren of het vlagsignaal van de grensrechter terecht was, maar achteraf hoorde ik ook van mensen van de tegenpartij dat er van buitenspel geen sprake was geweest: Huizen wordt zo dus een glaszuivere goal onthouden! En dat maakt de 0 – 0 die daarmee de boeken in ging toch wat zuur en de frustratie levert Kozjak nog geel op van de verder in mijn ogen prima fluitende Berg.

Arnold Klein

“Een karakteristieke 0 – 0,” constateer ik na afloop met Klein.
“Ja, lekker he,” lacht hij als een boer met kiespijn.
“Ik ben nogal geschrokken, om niet te zeggen onthutst, over het voetbaltechnische niveau dat ik vandaag gezien heb!”
“Tja, een beetje harde wind en een speelstijl van de tegenstander die best wel geduld vergde om in het goede positiespel te kunnen komen. Daar zijn we de eerste helft niet echt in weten te komen – zij ook niet, overigens – en we hebben eigenlijk alle twee geen kansen gehad. De eerste helft werd gedomineerd door middenveldspel waarbij we niet bij machte zijn geweest om onze voorwaartse vol te kunnen bedienen. Dat had gewoon te maken met de manier van spelen van de tegenstander. Ze speelden een heel lastig systeem waarbij we gedurfd alles één-op-één durfden te zetten. Dat probeerden zij ook. De tweede helft kregen wij wat meer grip op ons eigen balbezit en konden we wel heel langzaam aan wat meer speldenprikjes geven richting het doel van HZVV waaruit we eigenlijk wel drie á vier goede kansen wisten te creëren.
HZVV deed agressief op de bal verdedigen, waardoor onze opbouw lang verstoord bleef. Een tactisch steekspel dat voor de supporters oersaai moet zijn geweest. Ik vergelijk het met een Nederland – België waarin ook alles tactisch stond zoals het hoort te staan, zowel bij ons als bij hen. Zeker in die openingsfase stonden wij niet goed genoeg om daar onderdoor te kunnen voetballen. De tweede helft hebben we dat wel gedaan en zie je dat we een paar uitstekende kansen krijgen die er eigenlijk gewoon in moeten!”
“Je begon met wat andere namen in de basis…”
“Sergae heeft gisteren zijn verstandskies laten trekken en ondanks het advies van absolute rust wilde hij er toch graag bij zijn, maar begon hij dus niet in de basis. Met Hidde hebben we intern even iets gehad en daarvoor hebben we vandaag gekozen om met Timo Vos te beginnen.”
“Volgende week Ajax…”
“Ja weer een elftal. Iedere wedstrijd is voor ons lastig. Ik vang wel geluiden op van mensen die Huizen zien als kampioenskandidaat, maar we komen net kijken in de vierde divisie. We zijn een ploeg met heel weinig ervaring op divisieniveau. Dat is een vast gegeven en daar werken we keihard aan, maar we zullen gewoon wedstrijden meemaken waarbij we soms beter zullen zijn dan de tegenstander, gelijkwaardig aan de tegenstander, maar ook waarbij we minder zullen zijn dan de tegenstander. Vandaag troffen we dan een gelijkwaardige tegenstander en we hebben er gewoon alles aan gedaan, maar we kwamen er niet overheen. De verschillen zijn gewoon heel klein. Scoor je ‘m wel dan trek je ‘m maar zo over de streep, krijg je ‘m tegen, dan staan wij met lege handen. Dat zie je ook in de rest van de uitslagen terug. Eemdijk dat nu weer van Buitenpost verliest, het staat gewoon allemaal erg dicht bij elkaar. Wij proberen gewoon lekker achter die eerste vijf aan te hobbelen… Vandaag een tegenstander die zich in ons aanvalsspel kleunt en dan zie ik hoe mijn ploeg daar de tweede helft toch al weer beter mee omgaat en daar ben ik gewoon heel blij mee.
Iedereen mag een keer een mindere wedstrijd hebben, ook de sterkhouders. Het zou niet terecht zijn van die sterkhouders hetzelfde te verwachten als wat ze vorig seizoen hebben geleverd. Wij willen maar steeds negentig minuten lang goed voetbal zien en dat er geen kansen worden weg gegeven, maar je weet dat we met onze speelstijl altijd kansen zullen weggeven. Die korte doeltrap is gewoon een manier waarop we graag willen opbouwen, maar natuurlijk alleen als de situatie het toelaat.”
“Had je vandaag een ander HZVV verwacht?”
“Ja, ietsje wel. Ik had van andere trainers gehoord dat ze heel erg behoudend zouden spelen, dat ze zouden spelen om niet te verliezen. Ze proberen vanuit de omschakeling toe te slaan en vooral de zaak achterin goed dicht te houden. En dat is ze vandaag dan ook goed gelukt…”

Remco Helms

Ik noemde hem al in het verslag als één van de uitblinkers. Altijd rustig aan de bal, altijd (nou ja, op twee keer na dan) de juiste voortzetting. Een rustpunt in verdedigend en opbouwend opzicht. Ik heb van hem genoten.
“Jaime Hensen werd verkozen tot Man-Of-The-Match. Daar kon ik wel mee leven, maar ik had zelf jou in gedachten voor die titel…”
“Ja, was dat zo?” klinkt het bescheiden als ik hem met mijn keuze confronteer. “Ik heb inderdaad wel een redelijk goede wedstrijd gespeeld op een paar balletjes na. Degelijk. Een beetje wat je van mij kan en mag verwachten. Maar met die redding en de 0 – 0 is het niet zo verwonderlijk natuurlijk dat je doelman de man van de wedstrijd wordt. Maar dank voor je nominatie. Ik had het wel lekker gevonden, want het was best weer even wennen om na al die tijd weer een keer in de basis te mogen beginnen. Ik merkte wel dat ik er de laatste tien minuten wat doorheen zat en voelde al wat krampverschijnselen optrekken. Maar ik ben over de hele linie wel tevreden over de wedstrijd die ik gespeeld heb.”
“Je was een aangename uitzondering in de reeks mistrappen, miskoppen, ingeleverde ballen… Ik wist niet wat ik zag vandaag!”
“We speelden inderdaad wat chaotisch en konden lastig de vrije man vinden. Misschien dat de wind daar een rol in speelde, maar dat heb je van beide kanten natuurlijk.
Ik vond dit een redelijk goede tegenstander: ze hadden het goed voor elkaar qua organisatie. Dat maakte het lastig om er doorheen te voetballen en stonden defensief gewoon sterk. Wellicht dat het daardoor ook een beetje rommelig oogt omdat je gewoon die vrije man niet kunt vinden.
Ja, ik speelde twee keer een bal wat minder in, en dat zit mij persoonlijk altijd het meeste dwars. Maar voor de rest heb ik denk ik wel een degelijke wedstrijd gespeeld.”
“Ondanks dat je ook vorig jaar geen basisplek had ben je toch gebleven. Ik ben daar persoonlijk ontzettend blij mee, maar… voldoet het ook aan jouw verwachtingen?”
“Ja zeker! Het is gewoon weer een stapje hoger dan ik gewend was. Je ziet dat het hier gewoon allemaal beter geregeld is, het trainingsniveau ligt hoger, de kwaliteit van de selectie is beter, waardoor ik mezelf ook naar een hoger niveau kan optrekken. En dat is ook een van de redenen waarom ik hier ben gebleven. Ik wil gewoon op een hoger niveau nog spelen en ik heb het hier goed naar mijn zin. Zolang ik nog meekan qua leeftijd wil ik daar graag van profiteren.
Natuurlijk zou ik graag meer willen spelen, maar ik realiseer me ook terdege dat ik gewoon hele goede concurrentie heb. Ik weet van mezelf dat ik er gewoon sta als ik er moét staan, maar iedere speler wil gewoon in de basis starten. Ik weet wel dat ik ook vanaf de bank aan mijn speelminuten toe zal gaan komen, dus ik ben wel uiteindelijk toch wel een tevreden wisselspeler.”

Frank van den Bosch

“Een lastige wedstrijd voor jou persoonlijk, denk ik…”
“Zeker! Ze zaten er kort op bij mij waardoor ik heel weinig ruimte kreeg, ook…”
“Ik doelde eigenlijk op het fysiek: de kleinste van hen was nog altijd drie koppen groter dan jij…”
“Haha! Ja, dat wel ja! Het was in dat opzicht ook zeker een zware wedstrijd. Het was gewoon veel trappen en ze zijn gewoon veel fysieker dan ik, ik moet gewoon nog veel slimmer zijn. Ik heb geprobeerd mijn best daarvoor te doen, maar eh, dat was heel lastig deze wedstrijd…”
“Dit zijn die wedstrijden waarvan ik denk dat jij met name uit de duels moet zien te blijven…”
“We hebben ook niet echt ons eigen spel weten te hanteren. We bleven niet voetballen en gingen teveel de lange bal spelen en daarmee kom ik onvoldoende in mijn kracht te spelen. Ik heb geprobeerd er het beste uit te halen en vond het daarbij nog niet eens heel slecht gaan, maar dat was niet echt mijn specialiteit…”
“Ik vond je desondanks toch één van de betere Huizers…”
“Dank je, dat probeer ik ook: nuttig voor het team te zijn. Ook als ik niet lekker speel probeer ik toch alles te geven. Dat is de enige optie die ik dan nog heb.”
“Als je ’s avonds in bed ligt en dekens optrekt na zo’n wedstrijd, denk je dan wel eens: ‘Was ik maar twee koppen groter een een kilootje of tien zwaarder?’”
“Haha! Ja, dat zeg ik heel vaak tegen m’n ouders! Mijn moeder is klein en dan plaag ik haar wel eens dat ik haar verwijt dat ze niet wat langer kon zijn. Maar ik moet het gewoon hiermee doen en probeer er maar het beste uit te halen…”
“Ik denk dat je dat vandaag goed gelukt is. Je stond aan de basis van een goede mogelijkheid, had zelf ook nog een kans…”
“Ja, je moet het publiek toch zien te vermaken, dat is ook een onderdeel. Als het dan nog wat oplevert is het helemaal geweldig!”

Rick Mulder

“Dat heb je mooi gezegd,” lacht Mulder als ik hem mijn vergelijking met een gitarist van een rockband voorhoud. “Dit was je tweede 0 – 0 op rij. Vorige week Ajax en nu Huizen. Met welke was je blijer?”
“Ik ben met allebei blij! Vorige week hadden we ‘m kunnen winnen, denk ik, als ik naar de kansen kijk. Ajax had wel meer de bal, maar wij hebben twee hele goede kansen gehad.
Vandaag vond ik dat we het eerste half uur wel één of twee nul hadden kunnen maken. Ik vond wel dat we aan het einde van de eerste helft wat verslapten waarbij Huizen ook goede kansen kreeg. Maar ik denk dat we in de eerste helft wel afstand hadden kunnen nemen.”
“Wij hadden een wat defensiever HZVV verwacht…”
“Nou ja goed,” klinkt het wat verwonderd. “Eigenlijk was het onze intentie om vorige week ook zo te spelen. Vandaag hebben we twee andere jongens een kans gegeven, dus we hebben de groep wel geprikkeld. Vandaag konden we het opbrengen om met lef wél druk vooruit te zetten. Dus dat hebben we hartstikke goed gedaan. De eerste helft vond ik HZVV beter, de tweede helft ging het wat meer gelijkwaardig op waarin beide teams twee goede kansen kregen. Die bal op de lat had het maar zo kunnen beslissen.
Over die goal van Huizen zijn er wel wat vraagtekens of het wel of niet buitenspel was. Op de beelden lijkt het er niet op, eerlijk gezegd. Daarmee denk ik dat je achteraf kunt stellen dat 0 – 0 een prima uitslag is.”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Die afgekeurde goal geeft toch een wat zuur nasmaakje aan deze wedstrijd. We hebben het al eerder gememoreerd: het ontbreekt Huizen hier en daar toch wel wat aan volwassenheid. De volwassenheid om die ene kans die je op dit niveau krijgt meteen te benutten, de volwassenheid om ook fysieke tegenstanders gewoon je wil op te leggen. Dat brak Huizen vandaag onder meer op. Daarbij merkte ik wel dat deze leergierige groep de tweede helft de draad goed oppakte en beter met deze situaties om leerde gaan. Learning on the job, geen betere leerschool dan de praktijk.
Na afloop in de bestuurskamer hielp Arnold Klein de aanwezigen uit de droom dat Huizen wel even mee zou kunnen doen voor de titel. We zijn een goede eersteklasser die nu mag ruiken aan het niveau van de vierde divisie. Maar we moeten wel beide beentjes op de grond houden, was de kern van zijn betoog.
Huizen zakt weer een paar plekken naar de achtste, negende plek op de ranglijst, op gelijke hoogte met AZSV. Bovenin nemen Swift en DHSC al wat afstand van de rest met Eemdijk als goede achtervolger. Het zelfde Eemdijk dat dus gewoon van laagvlieger Buitenpost verloor…
Het is zaak de rust te bewaren als het een periode tegen zal zitten. En die periode zal zich ongetwijfeld nog wel aandienen. Rust in de achterban, rust bij de staf en rust in de spelersgroep. Een hecht front vormen is makkelijk als de overwinningen zich aaneen rijgen, nu is het zaak ook bij tegenslagen en teleurstelling dat hechte front te blijven vormen.
Volgende week staat ons de zware thuiswedstrijd tegen Ajax te wachten. Ajax, met een selectie waarin veel ex-profs hun opwachting maken, maar ook een Misa Danso die we nog uit onze eerdere ontmoetingen met de Amsterdammers herinneren. Een hele brede selectie ook. Eenenveertig(!!) namen vermeldt het blad Amsterdams Voetbal bij de voorbeschouwing van dit seizoen. En dan ontbreekt daar ook de naam nog van die Japanse speler waar coach Mulder me voor waarschuwde.
Desondanks wist Ajax opnieuw niet te winnen, deze keer hield Genemuiden de vesting gesloten voor de Amsterdammers. Daarbij kreeg Dico Koppers rood wegens hands op de doellijn, miste Genemuiden de bijbehorende strafschop en volgens het verslag was Genemuiden de bovenliggende partij geweest. Niets is dus onmogelijk. Zonder overmoed, maar zeker ook zonder ontzag op naar zaterdag!
Wel even weer wat oefeningetjes met de bal doen, denk ik… 😉

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via 

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL