Teleurstelling: Huizen – SVL 1-1

Sport Vereniging Langbroek

Opnieuw een laagvlieger als tegenstander. Nummer laatst nog wel. Nog geen punt gepakt en verloren van De Bilt. Dan mogen er toch weinig vuiltjes aan de lucht zijn voor de trotse lijstaanvoerder. Toch kan schijn bedriegen, want de Langbroekers kregen al een paar pittige tegenstanders voor de kiezen en zagen het Sliedrecht van Dennis van der Steen en titelkandidaat Roda ’46. Ook verloren ze met 1-2 van De Bilt en dat dat toch best een lastige tegenstander kan zijn werd midweeks nog wel bewezen in de bekerthriller die veertien strafshoppen nodig had om tot een beslissing te komen. Ook SVL trad midweeks aan als ik hun website mag geloven. Dat doet vermoeden dat de Langbroekers ook voor de beker aantraden, tegen… Roda’46… En laat ze dat nou zomaar met 2-3 winnen! (NB: Maarten Boot wees me erop dat dit wel de zondagtak van Roda'46 betrof... :-) )
En dat geeft me vandaag het akelige voorgevoel dat die Langbroekers wel eens een pittiger kluif zouden kunnen zijn dan de ranglijst zo vals doet vermoeden.
Ondanks het gemis van middenvelder Rik van Leeuwen, die met twee keer geel voortijdig het strijdtoneel mocht verlaten tegen De Bilt, ben ik er dus niet gerust op.
Wat me wel gerust stelt is de ‘logische’ selectie die vandaag de strijd met SVL aan zal gaan binden. Jaime Hensen zoals gewoonlijk weer in het doel, dan een laatste lijn van Tristen Kroeze, Jeroen Lamme, Anouar Aktaou en degelijke Remco Helms. Daarvoor een middenrif met Joshua Lo-Asioe, de weer fitte Frank van den Bosch en Sebastian van Kammen. Voorin moet het dan gebeuren door de snelle vleugels Hidde van der Veldt en Laurens Kooij, die ons met een vrije spitsenrol belaste goudhaantje Theo Visser als trefzekere afmaker in de punt hebben.
Je kunt er maar elf opstellen en dus moeten Sergae Kogeldans, Delano Paskald, Lennart Dubbeldam, Tim Boterenbrood en Timo Vos vanuit de dug-out naast reservedoelman Rik van Nuenen beginnen.
Vandaag maakt ladyspeaker Ellen Kruijmer weer haar opwachting in de radiohut. Nog wat stroefjes en onwennig na al die tijd, maar wel een aangenaam stemgeluid. Dat moet overigens ook gezegd worden van haar invaller Klaas Vos die met zijn sonore timbre de afgelopen keren haar tijdens haar afwezigheid verving. Onze dank daarvoor Klaas! We hopen je fraaie bariton nog vaak door de luidsprekers te horen schallen!
De pupillen Ruben Kooij en Thomas den Oude ronden met een fraaie 1-2-combinatie de eerste treffer van deze middag in. Het is goed voorbeeld dat goed zou moeten doen volgen door onze mannen van Huizen 1…

(Foto's: Henk Heijnen Fotografie)

De klap die een daalder waard zou zijn

We zijn slechts drie minuten onderweg als SVL spits Jens van Doorn een ferme duw in de rug van Anouar Aktaou geeft. Niet alleen levert hem dat een vrije trap tegen op, maar ook gaat hij naar de grond en grijpt naar de knie. Verstapt? Meniscus? Kruisband? Ik ken helaas de gruwelijke pijn van een gescheurde kruisband en daarvoor bleef Van Doorn wat te kalm liggen. Kan ook zijn dat ik een vreselijke aansteller ben natuurlijk, maar ik houd het voorlopig op een verstapping. Gelukkig kan Van Doorn de wedstrijd vervolgen en dat staaft mijn vermoeden.
Huizen komt goed uit de startblokken. Een minuut of zes bezig en we zien al hoe Visser Van der Veldt bedient. Die bezorgt op zijn beurt de bal bij Laurens Kooij die zijn voorzet helaas onderschept ziet. Het levert wel een corner op, nummer drie inmiddels. Uit de rebound neemt Hidde van der Veldt de bal fraai in één keer op de slof en dwingt SVL-doelman Mathijs Mocking door een woud van benen tot een fraaie safe vlak naast de paal.
De weer ijverig aanwezige Frank van den Bosch vloert zijn tegenstander. Voordeel van zijn postuur is dat veel arbiters hem daarmee het voordeel van hun twijfel geven. Zo ook arbiter Pieter van Veelen die een en ander zonder fluitsignaal laat passeren. Het leidt tot een voorzet die helaas ook deze keer weer geen medestander weet te bereiken. Maar de druk houdt aan en Huizen dringt SVL terug in de eigen zestien.
SVL gokt op de counter, vast besloten hier vandaag in ieder geval met een puntje weg te gaan om van die hatelijke nul punten af te komen. Jorrit Fiegen dreigt in kansrijke positie te komen bij zo’n counter, maar weet de bal niet te controleren waardoor hij onze defensie de kans geeft de bal te ruimen.
De druk van Huizen houdt aan en dan geeft in de twaalfde minuut Remco Helms een voortreffelijke dieptepass op Hidde van der Veldt die goed gebruik maakt van zijn snelheid. Ook doelman Mocking verkijkt zich op de snelheid van onze vleugelspits en komt te laat om de bal te onderscheppen. Hij wil Hidde niet vloeren en een strafschop riskeren en dat dwingt hem tot een nerveuze dwaaltocht door het strafschopgebied als Van der Veldt verder op avontuur gaat. Mocking lijkt er mee weg te komen, als de bal toch weer voor komt en bij de tweede paal de alerte Theo Visser vindt die van dichtbij binnen kan tikken. Geen wereldgoal, maar je moet er maar wel staan, gewoon. Een ‘neusje voor de goal’ heet dat in vaktermen.

Doorgaan!

Ramses Shaffy galmde ooit luidkeels dat we door zullen gaan. En dat is dan ook de lijn der verwachtingen. Het wachten lijkt op de tweede en de derde die SVL op de knieën zullen krijgen.
Doelman Mocking verliest zich vervolgens opnieuw in een vreemde escapade als hij op een diepe bal buiten de zestien de bal wil wegkoppen. Het lukt maar half en het kost veel kunst- en vliegwerk voor zijn defensie om hem deze keer wél met de schrik vrij te laten komen.
Ook onze onvolprezen Jaime Hensen kende echter wat zwakke momenten. Zo leidt een slechte uittrap van onze doelman tot een overtreding op Victor van de Bor en dus een vrije schop voor de Langbroekers. Jens van Doorn gaat ondanks zijn knieproblemen achter de bal staan en krult deze gevaarlijk de zestien in. Daar doet Visser nuttig verdedigend werk en neemt de bal blind op de pantoffel: weg is maar weg!
Een dikke tien minuten noteer ik opnieuw Visser als hij aan de basis staat van een goed opgezette aanval met Laurens Kooij. Mocking laat dan zien dat hij best een leuk potje kan keepen en zijn safe voorkomt erger voor SVL. De corner die daar uit voortvloeit valt goed voor de Langbroeker pot, maar opnieuw weet de defensie de klus te klaren voor de bal over de doellijn achter Mocking verdwijnt.

Geduld

Inmiddels wordt ons geduld toch wel wat op de proef gesteld en de verwachting dat Huizen wel eens even uit zou gaan lopen naar een veilige voorsprong laat akelig op zich wachten. De druk blijft, de kansjes en mogelijkheden tot kansjes rijgen zich wel aaneen, maar tot treffers wil het nog steeds maar niet komen. Frank van den Bosch legt goed af op de weer lekker aanvallend ingestelde Kroeze. Diens pegel spat het overvolle strafschopgebied in en de roep om een handsbal lijkt dan ook een logisch gevolg. De noodkreet wordt niet gehonoreerd door arbiter Van Veelen en Huizen moet verder op zoek naar een veilige marge.
We zijn nu een dik half uur aan het voetballen en opnieuw is het Frank van den Bosch die een door Mocking slordig verwerkte inzet vanuit kansrijke positie ‘huizen’hoog over jaagt. Zo slordig mag je niet met je kansen omgaan, dan wek je die beruchte voetbalwet weer tot leven en met iedere gemiste kans sterk je het geloof van de tegenstander dat hier vanmiddag wel degelijk nog iets te halen valt. Als Van der Veldt en Kooij elkaar bij de tweede paal in de weg lopen bij een voorzet belandt de bal opnieuw ver buiten het domein van Mocking. Het zit ook niet echt mee…
Blijkbaar is de SVL-doelman toch niet helemaal ongeschonden uit de strijd gekomen met al die scrimmages daar op zijn doellijn, want de lange doelman gaat naast zijn goal zitten en heeft verzorging nodig. Helemaal okselfris oogt hij daarna niet meer, maar dat belet hem niet even later met een fantastische reflex een inzet voor open doel van - pak ‘m beet - een meter met de voet te pareren, schutter Kooij en de halve tribune in verbijstering achterlatend. Hij mág er blijkbaar weer gewoon niet in…

Geloof

Nog steeds duidt niets op een wederopstanding van SVL, maar de kans daarop wordt met de minuut sterker. Met en fraaie draai speelt Hidde van der Veldt zich vrij en opnieuw weet de SVL-defensie de voorzet te pareren ten koste van een corner. Die belandt op het hoofd van Joshua Lo-Asioe die er dan echter ook de juiste richting niet aan weet mee te geven. Een aanval over vele schijven wordt afgerond met een stevige inzet van Hidde van der Veldt. Opnieuw mist de bal de richting om Mocking te kunnen testen. Een corner wordt wederom met vereende krachten uit de doelmond gehaald en de tweede corner komt niet verder dan de vuisten van Mocking. Het aanvalsspel van Huizen verwatert een beetje naar een moeizaam ploeteren bij gebrek aan resultaat. En als dan zelfs Theo Visser in de fout gaat met de passing, is het ook bij Huizen even ‘vrouwen en kinderen eerst!’. Het geloof lijkt een beetje te zijn weggeëbd bij onze aanvallers, de overtuiging en daarmee zuiverheid ontbreekt in de pogingen.

Rust

En dan wordt het logisch dat je de rust ingaat met een wankele 1-0 voorsprong. In plaats dat je SVL met gebogen hoofden de kleedkamer in stuurt en ze opzadelt met het voornemen te proberen de schade de tweede helft dan maar zoveel mogelijk te beperken, gaan de Langbroekers nu met opgeheven hoofden en nog volop zicht op een punt of zelfs meer de kleedkamers in. Ongetwijfeld zal coach Joël Titaley ze dit nog eens nadrukkelijk op het hart drukken en ze tot op het bot motiveren dat áls er een kans is om Huizen pijn te doen, dat die kans dan vandaag is!
Huizen laat wederom teveel kansen onbenut en had met dit wedstrijdbeeld zeker meer afstand kunnen nemen dan die minimale marge van één schamel doelpuntje.
Klein zou nog wat kunnen wisselen, de bank is breed genoeg, maar welke invaller zou dan het verschil moeten gaan maken? Een extra spits erbij in de persoon van Lennart Dubbeldam? Timo Vos erbij? Maar het strafschopgebied van SVL is al zo overbevolkt, wordt het dan niet alleen maar nóg voller? Voorlopig lijkt Klein zijn vertrouwen uit te blijven stralen naar zijn basiself, want ik zie geen spelers serieus aan een warming-up beginnen…

Boontje en het loontje

Na rust blijft SVL-doelman Mocking in de kleedkamer achter. Reservedoelman Paul Emons neemt de honneurs onder de lat voor de tweede helft waar. Vreemd genoeg is ook Emons getooid met rugnummer 1. ‘n Foutje van de Langbroeker materiaalman, vermoed ik.
We zijn nog amper weer terug in onze kuipstoeltjes als Jaime Hensen de druk zettende Langbroekers met een voetballende oplossing het hoofd denkt te kunnen bieden. Hij speelt de bal slecht op de gedekt staande Anouar Aktaou. Bart Aalbertsen die Aktaou in de nek hijgt ziet zijn kans schoon en wringt zich vóór onze zo solide centrale verdediger die in een uiterste poging de bal alsnog te spelen de aanvaller raakt. En dan is het een doorgebroken man die daar neergaat op de rand van de zestien. Een situatie die maar één uitkomst heeft: rood! En dus moet Huizen de complete tweede helft met tien man verder.
Wat SVL ook nog rest is de vrije trap. Vleugelspits Willem Baaij is de specialist bij SVL en met een schitterende trap jaagt hij de bal via de binnenkant van de paal binnen. SVL heeft waar het voor gekomen is: de 1-1 is een feit! Huizen verzuimde de eerste helft afstand te nemen en krijgt daar nu op niet mis te verstane wijze de rekening voor gepresenteerd.

Wat nu?

Wat nu? Goede raad is duur en als Tim Boterenbrood een beetje op temperatuur is gedraaid langs de lijn wordt Frank van den Bosch geslachtofferd om onze defensie weer op orde te brengen. Ik vraag me dan af wat ik zelf gedaan zou hebben als ik trainer zou zijn: met drie man achterop en de rest intact laten? Of inderdaad een verdedigend ingestelde speler inbrengen? SVL heeft zich op eigen kracht eigenlijk nog geen kans geschapen. Heb je daar dan die vier man verdedigend voor nodig?
Ik vrees dat ik de verkeerde optie gekozen zou hebben, want SVL ruikt haar kansen op meer nu de Huizer bezetting wat uitgedund is en zet druk. Overigens nog wel zonder dat het tot daadwerkelijke kansen lijkt te komen.
Het is nu Huizen dat het van snelle uitvallen moet hebben. Een kopbal van Jeroen Lamme schampt zijn hoofd meer dan dat hij ketst, een goede voorzet van Van der Veldt wordt op weg naar de tweede paal keurig geruimd door de SVL-defensie. Niet alleen verzuimen we de kansen af te maken, er gaat gewoon veel te veel mis aan slordige passing. Ik zie teveel passes over luttele meters die te ver voor of achter de man belanden, te hard of juist weer te zacht zijn. Zo kan je voetballen tot je een ons weegt, maar scoren ga je zo niet.

Wissels

We hebben net een uur gespeeld als Theo Visser zich geniaal vrij draait en van een meter of vijfentwintig uithaalt. De bal is vernietigend hard en de 2-1 lijkt een zekerheidje, want doelman Emons kan hier onmogelijk bij! We veren al op om tot onze ontzetting te zien hoe de bal via de binnenkant van de paal het veld weer in stuit… Waar de bal aan de andere kant dus genadeloos binnen viel heeft Huizen gewoon de botte pech dat deze er weer uit komt… Emons schijnt de bal overigens nog wel geraakt te hebben en dus had een corner op zijn plaats geweest, verneem ik achteraf. Het is arbiter Van Veelen echter ontgaan en in de teleurstelling van het moment was er verder ook niemand die hem daar even op attent wilde maken.
Het is gewoon weer zo’n dag…
Coach Klein grijpt dan opnieuw in en brengt Lennart Dubbeldam voor Laurens Kooij.
Huizen is dan een paar keer zonder gevolgen in de buurt van Emons opgedoken als ook Sergae Kogeldans ingebracht wordt voor Sebastian van Kammen. Titaley brengt Jurre van Droffelaar voor Willem Baaij en Timon Brandsen voor Bart Aalbertsen.
De minuten vloeien weg en de wedstrijd krijgt nu iets van een sudden-death-karakter: wie nu scoort is spekkoper! De verslaggever van het AD naast me geeft Huizen nog steeds de beste kansen op de winst en als Joshua Lo-Asioe de bal herovert en goed voorgeeft bedenkt Hidde van der Veldt zich niet: hij jaagt de bal in één keer op doel. Opnieuw ontbreekt het echter aan de juiste richting. Je moet een beetje geluk hebben bij dit soort pogingen en dit was nou eenmaal geen gelukkige middag voor Huizen. En dus was er berusting op de tribune…
Mart van Rossum komt drie minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd nog binnen de lijnen. De SVL’ers hebben massaal last van vallende ziekte en ook deze wissel zal ongetwijfeld in het kader van de ‘ineffectieve tijdsbesteding’ zijn gedaan. Maar neem het ze maar eens kwalijk: dit soort tijdrekken is gewoon het recht van nummer laatst die een puntje ruikt tegen de koploper...
En zo blaast Pieter van Veelen de eerste twee verliespunten voor Huizen in de boeken en vieren de Langbroekers hun eerste punt van deze competitie…

Arnold Klein

“Nummer één tegen nummer laatst… Ik denk dat de teleurstelling er toch wel bij je vanaf spat…”
“Ja, nou ja, niet alleen is het resultaat ronduit teleurstellend, maar ook het vertoonde spel van de eerste helft was niet naar mijn tevredenheid. Er zat wat zand in de motor. Doordat dat we snel op een 1-0 voorsprong kwamen verwacht je dat we snel door kunnen pakken en uit kunnen gaan lopen. SVL was eigenlijk niet bij machte om het ons lastig te maken en beperkten zich tot tegenhouden en nog eens tegenhouden en dat hebben ze uiteindelijk goed gedaan…”
“Je was volop in de gelegenheid om de tegenstander gedesillusioneerd de kleedkamer in te sturen. Dat laat je na en je hebt het over de eerste helft, maar ik vond de tweede helft het spel zo mogelijk nog minder…”
“We waren veel te onzorgvuldig om die 2-0 te maken, al werd Hidde van der Veldt een keer onterecht teruggefloten wegens buitenspel. Na rust krijg je die rode kaart als Jaime Hensen een verkeerde keuze maakt en moet je met tien man verder. Dan kan je open huis gaan houden en er misschien nog af gaan met een nederlaag. Ik koos er voor om het zelf ook wat ‘klein’ te houden en te gokken op de spaarzame kansen die we nog zouden krijgen, zoals die bal van Theo Visser op de paal. Als die binnen had gevallen, dan had je ‘m wellicht nog gewonnen ook… De tweede helft was het dus tegenhouden en hopen op het plaatsen van een goede counter… Dat dat een ‘minder’ spelbeeld voor ons oplevert, dat is dan uiteraard logisch…”
“Ondanks dat we met een man minder stonden werden de enige kansen die SVL gehad heeft ze door Huizen in de schoot geworpen…”
“Ja, we waren heel onzorgvuldig in balbezit. De rode kaart viel ook door ons eigen onzorgvuldigheid. Maar verder hebben ze eigenlijk niet eens een serieuze kans gehad, moet ik zeggen… Het was gewoon een mindere dag van ons: te weinig beweging, slordig in balbezit, en dat speelde in de kaart van een tegenstander die kwam voor een puntje en dat puntje hebben ze uiteindelijk dan ook gekregen. Je kunt gewoon niet iedere week zoveel kansen laten liggen, dan moet je gewoon een keer tegen een zeperd aanlopen. Vorige week konden we het nog op het nippertje rechtzetten, vandaag kost het ons twee punten.”
“Heb je nog overwogen om na de rode kaart gewoon met drie man achterop te gaan spelen tegen deze tegenstander die aanvallend zo weinig in de melk te brokkelen had?”
“Mwoah, dat betekent dat je vanuit het middenveld weer lopende mensen naar achteren moet laten komen. Dan kan je er beter al staan. Als het verkeerd uitpakt en je verliest ‘m met 1-2, dan ben je helemaal zuur. Nu konden we vanuit onzes backs nog steeds dreiging houden. Als je ‘m niet kunt winnen, dan moet je wel zorgen dat je ‘m niet verliest en met drie man achterop brengt dat wel meer risico met zich mee. Dus daar heb ik niet voor gekozen, al lijkt het achteraf wellicht toch ook een optie. Feit blijft dat we het in de eerste vijfenveertig minuten al af hadden moeten maken. En als je dat nalaat, dan krijg je een keer de deksel op de neus…”

Jeroen Lamme

Het is lastig om na een wedstrijd zonder uitblinkers iemand te kiezen om te interviewen. Jeroen Lamme is over het algemeen een speler die met verstandige teksten komt. En dus nodig ik hem uit even zijn visie op deze teleurstellende ontmoeting te geven.
“Ja, uiteraard,” beaamt Jeroen als ik hem voorleg dat de teleurstelling op dit moment zal overheersen. “We wilden de goede reeks natuurlijk doorzetten. We stonden twee punten los en nu dus nog maar één. Jaime Hensen probeerde een situatie voetballend op te lossen, wat vaak ook heel goed is en wat ook het spel is zoals we dat graag willen spelen. Deze keer pakte dat echter verkeerd uit omdat Anouar Aktaou een man in zijn rug had en ook nog slecht aangespeeld werd. Jaime had ‘m op dat moment dus gewoon lang moeten spelen. Anouar zag die man in zijn rug helemaal niet, wilde die bal raken en tikte die man aan toen die in ene voor zijn voeten stond. Ik denk wel dat hij hem dus min of meer per ongeluk raakte. Hoe dan ook: het was een doorgebroken speler en terecht rood.
Ondanks die rode kaart hadden we nog wel het gevoel dat we ‘m gewoon uit het vuur konden slepen. SVL had eigenlijk nog geen kans gecreëerd, maar die gozer die schiet hem werkelijk perfect binnen…
Het is en blijft een teamprestatie. Het is gewoon jammer dat we de eerste helft de kansen niet afgemaakt hebben en met rust al afstand genomen hadden. Sta je met 3-0 voor, dan gebeurt je dit gewoon niet.”
“Wat mij opviel was de hoge mate van slordigheid in de passing…”
“Ja, helemaal eens. Soms maakte ik ook te laat de keuze, maar dat kwam ook omdat we niet goed in de posities stonden. Of we stonden er te vroeg, of juist weer te laat waardoor we het onszelf te moeilijk maakten wat dat betreft. Er was al weinig ruimte voor passing doordat ze zich vooral terugtrokken op eigen helft. Maar ik moet ook heel eerlijk constateren dat we scherper hadden kunnen zijn! Als we echt de druk hadden kunnen brengen die we tegen Woudenberg aan de dag legden… Dat probeerden we wel, maar we kregen het gewoon niet op die ‘honderd procent’… Voor de wedstrijd zwepen we elkaar op dat we er met z’n allen voor gáán, maar uiteindelijk hebben we gewoon aan onszelf die twee punten verloren. We maakten zelf de fouten die ons de kop kostten vandaag…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Beide trainers hadden na afloop in de businessruimte realistische nabeschouwingen. Joël Titalay constateerde dat zijn ploeg de eerste helft goed was weggekomen ondanks de fikse hoeveelheid corners die Huizen mocht nemen. De 1-0 met rust noemde hij dan ook verdiend. Wel drukte hij zijn mannen in de rust op het hart dat het hoe dan ook toch máár 1-0 stond en dat er dus nog van alles mogelijk was. En dat gebeurde na rust dan ook met die rode kaart en de schitterende vrije trap van Willem Baaij in zijn 253^e wedstrijd. Toch bleef Titalay gokken op de uitval en met de 1-1 was hij tegen Huizen dik tevreden. Hij zal het ongetwijfeld ondanks zijn overtalsituatie als een bonuspunt hebben omarmd.
Klein had zijn mannen al gewaarschuwd voor gemakzucht. Toch wisten ze ondanks een veldoverwicht te weinig pressie te zetten, waardoor ze SVL eigenlijk geen pijn wisten te doen. Een knullig moment waarbij een speler in de dekking wordt aangespeeld doet ons dan de das om. De rode kaart was terecht en daarna was het voor Klein even hinken op twee gedachten. En zo sloeg de wedstrijd voor Klein om van een partij die je moest winnen in een partij die je niet mocht verliezen. Klein gaf aan teleurgesteld te zijn in de manier van voetballen van zijn ploeg en uiteraard ook in het resultaat. Door die bal binnenkant paal waren we toch nog dicht bij een overwinning. Nu dus even slikken en dan maandag weer door naar de volgende tegenstander het Leerdammer LRC. Weer een ploeg uit het rechterrijtje, constateerde Klein met enig cynisme in zijn stem…
Huizen heeft een goede ploeg, maar zoals eigenlijk geldt voor alle ploegen: het moet ook wel een beetje mee zitten wil je tot resultaten komen. En dat zat het vandaag gewoon niet!
Voeg daarbij dat de vorm bij een aantal spelers niet echt ‘groots’ was en je ziet dat Huizen dan ook best een kwetsbare ploeg kan zijn die ook tegen die laagvliegers maar zo punten kan laten liggen.
Huizen blijft de koppositie houden, al is de voorsprong geslonken tot een enkel puntje. Je bent zo goed als je laatste wedstrijd en dat betekent dat Huizen dus voor LRC als een ploeg in zwaar weer te boek zal staan. De Leerdammer messen zullen ongetwijfeld deze week langs de slijpsteen gaan en het zal inmiddels toch wel zijn doorgedrongen tot de mannen dat er van onderschatting geen sprake kan en mag zijn. Eigenlijk is het voor Huizen een kwestie van ‘alles of niets’: we moeten die volle honderd procent aantikken, positioneel, maar ook qua inzet en mazzel. Rust voor de goal, zuiverheid en concentratie in de passing, het zijn de dooddoeners van mij als leek aan de zijlijn. Toch geloof ik zeker dat de mannen deze boodschap al tot zich genomen hebben. Is het niet van coach Klein, dan van zichzelf. Ik zag veel spelers met strakke koppies schichtig langs me heen schieten. Het contrast met vorige week was groot.
Ik zag om me heen diverse mensen met schrijfblokjes in de weer. We worden gevolgd en bekeken. De resultaten spelen ons in de kijker en aan spelers wordt al getrokken. Het is het droeve lot van een ploeg in opbouw: zodra je resultaten gaat halen, word je afgeroomd door de rijkere clubs…
Maar voorlopig gaan we nog fier en ongeslagen aan kop, één punt los van onze buren – die na zich een moeizame start keurig lijken te hebben herpakt, en het Sliedrecht van voormalig Huizen vleugelspits Dennis van der Steen. En laten die nou volgende week tegen elkaar moeten! Voor Huizen zou een gelijkspel dan een prima uitslag zijn: het levert beide concurrenten twee verliespunten op. Maar Huizen moet dan wel zelf eerst maar eens zien te winnen tegen LRC. En SVL toonde aan dat dat nog lastig genoeg kan zijn!
Ik hoop dat u onze mannen ook in Leerdam zult komen steunen. Vanaf de zijlijn roepen dat we naar de hoofdklasse moeten is uiteraard niet zo moeilijk, maar laten we dan nu ook als publiek de daad maar eens bij het woord voegen en onze mannen steunen in die moeilijke klimtocht omhoog!

Een uitgebreid verslag volgt in de loop van zondag 16 oktober…

Op- en aanmerkingen, correcties en aanvullingen, als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL