Terecht: SWIFT – Huizen 3 – 1

Swift

Chauffeur Hans heeft de nodige problemen om zijn gevaarte zo te parkeren dat we zonder mega-opstopping in kunnen stijgen. Men heeft bij de herinrichting van ons sportpark op akelige wijze de komst van de bussen over het hoofd gezien, waardoor het een helse klus voor die weinig benijdenswaardige busstuurkunstenaars is om hun gevaarte zonder schade op het sportpark te krijgen. Wellicht toch nog iets voor de gemeente om eens kritisch naar te kijken? Als dat nieuwe wooncomplex er straks staat, dan zal een aanpassing alleen maar méér voeten in aarde krijgen.
Op naar Swift, dus. Lekker voetbalweertje en droog naar het zich laat aanzien. Het fraaie complex van Swift ligt midden in hartje Amsterdam en roept daarbij onwillekeurig beelden op van andere stadions die de drang naar huizenbouw hebben overleefd: het stadion van Go Ahead aan de Vetkampstraat en ook in Engeland kennen we ongetwijfeld de beelden van stadions die midden in woonwijken zijn blijven staan: Stamford Bridge (Chelsea), Anfield (Liverpool). Nadeel is echter wel dat de welstandscommissies dan zeer terughoudend zijn met zaken als een volwaardige tribune. Gewapend met klapstoeltje mag ik gelukkig aan de rand van het veld zitten van de arbitrage.
Swift bezet de tweede plek op de ranglijst door een ongelukkige nederlaag tegen HZVV en moet nu de koppositie knarsetandend aan DHSC laten. Voorwaar geen eenvoudige klus dus voor de mannen van Klein.
Toch acht ik ons op voorhand niet echt kansloos. Als HZVV de Amsterdammers op de knieën wist te krijgen, dan moet er voor Huizen toch ook kansje zijn. En is het niet zo dat iedereen in deze competitie maar zo van iedereen kan winnen? De vraag is natuurlijk ook hoe Swift die tik van vorige week heeft verwerkt: heeft het het zelfvertrouwen aangetast of gaat de ploeg er vandaag met hernieuwde motivatie tegenaan?
De ontvangst is allerhartelijkst: vriendelijk welkom, prima bakje koffie en heerlijke taart gesponsord door Bouwbedrijf De Jonge waarvan de twee jonge eigenaren voor me aan tafel zitten. Ze sponsoren niet alleen de verrukkelijke taart, maar ook de wedstrijdbal van hedenmiddag, waarvoor dank. Gespecialiseerd in de afbouw van kantoorpanden, begreep ik tussen de happen taart door. Na afloop nog even de sponsormogelijkheden bij Huizen met ze doorgenomen, dus misschien ook een leuk bordje op de Wolfskamer, heren?
Met dank aan de onvolprezen Frank Tevaarwerk die mijn waterfles even voor me vult, installeer ik me dan tussen de dug-outs met mijn vouwstoeltje. Ik bekijk het inschieten even en merk op dat de ballen van Huizen overal terecht komen, maar helaas maar zelden in het doel… Als ik de blikken naar de andere zijde van het veld richt zie ik daar hoe ze bij Swift de ene bal na de andere binnen jassen… Oei! Als dat maar geen voorteken is! En als de speaker met de nodige humor de aankondigingen heeft gedaan en pupil Morris met een schaartje en sleepbeweging de bal keurig achter doelman Hensen heeft geplant, gaan we dan van start…

(Foto - Amsterdamschevoetbal.nl - Jordi Baas)

Knetteren!

Beide ploegen starten intens en gedreven. Het knettert op het veld van de intensiteit. ‘Dit blijft niet lang 0 – 0!’ gaat het door me heen. Beide ploegen zijn furieus op zoek naar gaten en zwakheden in de wederzijdse defensies en je voelt aan je water dat het minste of geringste foutje catastrofale gevolgen gaat hebben. Met Remco Helms weer op de rechtsbackplek en Sergio Kozjak in de spits voor de geblesseerde Felitciano Zschusschen, moet Huizen zich toch al vlug vooral behelpen met tegenhouden. In de derde minuut loopt een aanval van Swift soepeltjes via Tiemen van Hezel en Bas Buimer tot bij spits Fidel Yilmaz wiens kopbal half geblokt kan worden waardoor slechts een opraapbal voor Hensen resteert. Het is de eerste aanvalsgolf die écht doorkomt.
Aan de andere kant zetten Theo Visser en Frank van den Bosch een zelfde fraaie poging op richting Sergae Kogeldans. Rik Breemhaar weet ten koste van een blessure deze aanval tot staan te brengen en heeft even verzorging nodig. Het is een wedstrijd waarin spelers tot het uiterste moeten gaan, 99% lijkt hier dodelijk! Gelukkig kan Breemhaar verder, maar helemaal van harte gaat het nog niet.
De volgend aanvalsgolf biedt een kopkans voor Carlos Groen. De kopstoot gaat gevaarlijk richting doelmond, maar gelukkig is daar onze rots in de branding Anouar Aktaou die de bal bijtijds weet te ruimen. Het is dat mijn vouwstoeltje daar niet op ontworpen is, maar anders zou ik van minuut één af aan op het puntje van mijn stoel hebben gezeten!

> Artikel Amsterdamsche voetbal
> Foto's Amsterdamsche voetbal - credits Jordi Baas

Strijd

Het is een échte wedstrijd: het is voor beide ploegen erop of eronder. Toch ontaardt het niet en arbiter Marco Oosting kan de wedstrijd met zichtbaar genoegen in goede banen leiden.
Opnieuw is het Aktaou die er een voorzet van Bas Maljaars uithaalt en zo de basis vormt voor een uitbraak van Huizen. Huizen voelt de druk die de thuisploeg uitoefent en gaat daar vooralsnog heel volwassen mee om: we houden de bal minuten lang in de ploeg zonder wezenlijk aanstalten te maken om met het risico op balverlies door de Swift defensie te breken. Huizen speelt even op ‘zeker’ en balbezit om Swift wat te ontregelen. Uiteindelijk gaat het dan toch fout als de drang naar voren te groot wordt en een pass net even te scherp is voor de al altijd weer ijverige Frank van den Bosch. Het was even een rustmomentje voor Huizen dat dus heel even Swift achter de feiten aan liet lopen. Dan toch weer een diagonale pegel van die gevaarlijke Yilmaz die scherp voorlangs gaat als Swift de aanval meteen weer overneemt na die fase van Huizer balbezit en een zeldzaam slippertje van Remco Helms die balverlies lijdt op een plek waar je je dat eigenlijk niet mag permitteren. De bal spat rakelings voor de goal van Hensen langs en gelukkig is er geen Amsterdams teentje in de buurt om dat ene tipje over de doellijn te geven.
Huizen poogt wel de uitbraak te vinden, maar de Swift-defensie is sterk en geconcentreerd. Snel ook zoals Hidde van der Veldt moet ervaren als hij na een goede pass van Theo Visser op snelheid langs Raj van Pareren tracht te passeren.

Kans!

De Amsterdamse druk houdt aan. Floris Burgers jaagt de bal gevaarlijk over als Huizen de bal maar moeizaam uit het strafschopgebied lijkt te kunnen ruimen. Een echte ‘kans’ is het niet, maar men zou het zeker wel een ‘mogelijkheid tot een kans’ kunnen noemen.
De mogelijkheid die volkomen vrij staande Bas Buimer in drieëntwintigste minuut laat liggen als hij op luttele meters voor de goal van Hensen ongehinderd mag uithalen, valt echter wel degelijk in de categorie honderd procents kansen! Tot mijn opluchting jaagt hij de bal te gehaast over de verre kruising van dat gapende gat dat Hensens heiligdom op dat moment vormde.
Ik zie ook dat het compacte spel ineens verlaten wordt en dat er veel ruimte tussen de linies ontstaat. Dat biedt Swift mogelijkheden er doorheen te voetballen als we niet oppassen. Ook Huizen profiteert even van die ruimte die hierdoor ontstaat. Het heeft echter de pech dat de bal een paar keer niet lekker wil ‘vallen’ voor onze voorwaartsen in de zestien meter voor doelman Reno van der Meer. Het feit dat de Swift-doelman pas nu in het verslag voorkomt zegt eigenlijk wel genoeg over de krachtsverhoudingen zoals we die vandaag op het Olympiaplein zien ontrollen. Huizen komt voorin niet tot daden die een treffer zouden kunnen doen vermoeden.
Weer gaat Breemhaar even neer en heeft opnieuw verzorging nodig. Na de verzorging test Breemhaar zijn knie langs de zijlijn en Swift moet het daarom enkele minuten zien te stellen met tien man. Desondanks weet Huizen daar geen overwicht uit te destilleren. Sterker nog: als men achterin denkt de bal rustig twee keer te kunnen laten lopen voor Hensen, dan zit daar ineens Yilmaz weer tussen! Ook nu weet Yilmaz gelukkig de juiste richting niet te vinden en de bal gaat voorlangs. Huizen voetbalt goed mee, maar de echte kansen zijn toch echt voor Swift…

Goal…

Een wat domme overtreding van Joshua Lo-Asioe, die net voor ons strafschopgebied Bas Maljaars aan de arm neer trekt. Arbiter Oosting besluit tot een vrije trap net buiten de zestien. Buimer en Maljaars beramen achter de bal een duister complot en het is Maljaars die de bal prima langs de muur jaagt. Ook nu komt Huizen weer met de schrik vrij omdat de bal niet alleen de muur, maar ook het doel van Hensen passeert. Pffff… Door hoeveel oogjes van die spreekwoordelijke naald wil Huizen nog gaan kruipen?
Tiemen van Hezel pakt dan de eerste gele prent van deze middag als hij Joshua Lo-Asioe op akelige wijze torpedeert. Na afloop zou men bij Swift spreken van een oogje waar Swift op dat moment doorheen kroop, want die kleur van de kaart had maar zo anders uit kunnen vallen… Het was er echter de wedstrijd niet naar en dat voelde Oosting uitstekend aan. Beide ploegen gingen hard maar fair de duels in en vochten gewoon een wedstrijd op het scherp van de snede uit.
En net als we denken ongeschonden de rust te kunnen halen gaat het dan toch mis. Een bal wordt onnodig ingeleverd en dan gaat de pass van Carlos Groen strak naar Yilmaz die op een meter van de doellijn eigenlijk alleen maar op de been hoefde te blijven om de bal ongehinderd binnen te kunnen werken… 1 – 0 En een akelige mentale domper voor onze mannen die het zo dapper vol leken te houden tegen deze sterke tegenstander…

(Foto - Amsterdamschevoetbal.nl - Jordi Baas)

Rust

Nadat Hidde van der Veldt nog een dappere poging had ondernomen en doelman Reno van der Meer goed zijn doel was uitgekomen om de scherpe pass voor de aanstormende Hidde te onderscheppen, gaan we dan met een 1 – 0 achterstand rusten. Die late treffer is natuurlijk een enorme domper voor de mannen en het is maar de vraag hoe men dat in de rust weet te verwerken. Natuurlijk is de 1 – 0 gezien het spelbeeld volkomen terecht: Swift drie 100% kansen, Huizen nul… Doelman Van der Meer kwam in het hele verhaal eigenlijk niet voor en dat zegt wel genoeg. Mijn brilletje had toch echt veel geler en groener moeten zijn om deze stand met droge ogen tegen de verhoudingen in te kunnen noemen. Eigenlijk is dit de eerste tegenstander waarbij ik moet constateren dat ze gewoon ‘beter’ zijn dan mijn geliefde Huizen.
De bank biedt behoudens Timo Vos en Laurens Kooij weinig perspectieven om aanvallend een tandje bij te kunnen zetten. Daarbij moet ik constateren dat ik onze voorwaartsen an sich niet eens slecht vind spelen. Huizen komt gewoon niet echt aan aanvallen toe. Ik zie dan ook geen van de wisselspelers aanstalten maken om het strijdtoneel te gaan betreden. Bij Swift was daar natuurlijk die nummer vijf, Rik Breemhaar, die al aan had gegeven het in de rust ‘te zullen gaan bekijken’. Wellicht dat dat de enige wissel is. Op de Swift bank tapet Daan Driever zijn minischeenbeschermers op de schenen. Het lijkt me dat al dat tape over de kuiten de bloeddoorstroming toch wel wat belemmert. Nu begrijp ik dus, waarom ik spelers zo vaak met kramp tegen de vlakte zie gaan. Desgevraagd bevestigt Diever me dat hij inderdaad voor Breemhaar in het veld zal komen.

Gelijk?

Huizen komt zoals ik al vermoedde ongewijzigd het veld weer in, al beginnen Tim Boterenbrood, Timo Vos en Tristen Kroeze zich warm te lopen. Aanvankelijk lijkt Huizen het spoor nog steeds lichtelijk bijster: vanaf de middenlijn(!) gaat het mis bij Anouar Aktaou die daarmee een ongelukkig corner weggeeft. Het blijft gelukkig zonder noodlottige gevolgen.
Dan haalt Arnold Klein de hardwerkende Sergio Kozjak naar de kant. Sergio werkte hard, maar kon zijn stempel niet drukken vandaag. Nu mag Timo Vos het voorin proberen. Dat brengt iets meer snelheid in de voorste lijn en uiteraard een verse kracht die nog voluit kan gaan.
Buimer en Yilmaz testen opnieuw onze defensie als Joshua Lo-Asioe na een blessure weer wat is opgelapt. Ook Floris Burgers doet een koppoging en ziet zijn inzet recht in handen van Hensen belanden.
Maar Huizen lijkt toch de rug wat te rechten en het is Hidde van der Veldt die een goede voorzet aflevert die echter ongehinderd voor de goal van Reno van der Meer langs vliegt. Geen gele kous in de buurt om er een voetje tegenaan te zetten…
Dan stuurt Theo Visser – die zich helaas vandaag ook weer te weinig in de vijandelijke zestien kon laten zien en zich vooral met de opbouw bezig moest houden – een diepe bal in de ruimte achter Swifts linkerkant. De bal valt midden tussen de uit zijn goal sprintende Van der Meer en Timo Vos die inmiddels ook op volle snelheid ligt. Van ver buiten de zestien is Vos een fractie eerder bij de bal en tipt de bal in een uiterste poging langs de doelman. De bal gaat keurig richting goal en Huizen lijkt de gelijkmaker te kunnen gaan vieren. Dan is daar echter een formidabele sprint van Raj van Pareren die met een ultieme sliding de bal op centimeters van de doellijn weg weet te glijden. Heel even hoop ik nog dat de bal toch al de doellijn gepasseerd was, maar arbiter en grensrechter zijn beslist: géén goal voor Huizen. Dichterbij een goal waren we letterlijk nog niet geweest.

Noodlot

Geen gelijkmaker, wel een Huizen dat zelf meer aan voetballen lijkt toe te komen. Raymond Manuputty weet nog wel een bal goed voor te krijgen om Carlos Groen een kopbal te laten lanceren, maar de druk is toch wat weg bij Swift en Huizen neemt even weer het initiatief over. Theo Visser wordt dan op snelheid geklopt door Raj van Pareren die zojuist bij de kans van Vos al zijn immense snelheid had geëtaleerd. Die loop je er echt niet 1-2-3 uit, vrees ik…
Dan slaat het noodlot onverbiddelijk toe. Anouar Aktaou wordt onder druk gezet en wil terugspelen op Hensen. Hensen is zijn doel wat uit om na ontvangst van de bal een combinatie op te kunnen zetten. Alles netjes zoals afgesproken en ingestudeerd. Maar dan raakt Aktaou de bal helemaal verkeerd en dreigt de bal regelrecht in eigen goal te werken. Hensen snelt terug om in een uiterste poging het onheil te bezweren, maar waar Van Pareren de bal wél voor de doellijn wist weg te werken, werkt Hensen de bal nu resoluut in de eigen goal. Het wekte zelfs bij de Swift supporters achter me uitingen van medeleven op… 2 – 0 En kom daar nou nog maar eens overheen in een wedstrijd waarin je je kansen op de vingers van een hand uit de houtzagerij kon tellen…

Wissels

Coach Arnold Klein grijpt meteen in. De geknakte Aktaou wordt naar de kant gehaald en ook Hidde van der Veldt wordt bedankt voor bewezen diensten. Laurens Kooij en Tim Boterenbrood nemen hun plekken in en of dat er mee te maken heeft weet ik niet, maar twee minuten later stormt Visser de zestien van Swift binnen en wordt neergelegd: Strafschop! Visser voltrekt het vonnis zelf en laat Van der Meer geen schijn van kans ondanks de aan zekerheid grenzende overtuiging van de supporters achter me dat die keeper de strafschop wel even zou keren. Ongetwijfeld een prima penaltykiller, maar tegen de spetter van Visser was hij volstrekt kansloos: 2 – 1 en ineens ligt de hele wedstrijd weer open!
Huizen ruikt bloed en je voelt de onzekerheid bij Swift binnen de gelederen sluipen. Met een omhaal moet Van Pareren een doorbraak van Vos voorkomen en Huizen gaat naarstig op zoek naar de gelijkmaker die nadrukkelijk in de lucht hangt.
Toch mag Huizen slechts drie minuten hoop koesteren, want dan zet Tim Boterenbrood een onreglementaire actie in op de doorbrekende Carlos Groen en wederom legt arbiter Oosting de bal op de stip, deze keer dus die van ons…
Ook Bas Buimer blijkt een voortreffelijke strafschoppenspecialist, want ook hij laat onze doelman geen enkele kans en met de 3 – 1 met slechts een klein kwartier nog te spelen moet je wel een onverbeterlijke optimist zijn wil je in deze wedstrijd nog een punt voor Huizen voorspellen…
De resterende schermutselingen op het veld zijn het vermelden dan ook niet echt meer waard: Visser redt nog een keer in de eigen zestien, Groen troeft Jeroen Lamme nog een keer af en dan blaast arbiter Oosting de vierde, maar eerste terechte, nederlaag van Huizen in de boeken. Swift stevig op de tweede plek, Huizen balanceert op het randje van plek tien…

Arnold Klein

“Het kernwoord waarmee ik mijn verslag vandaag begin is ‘Terecht’…” werp ik Klein mijn conclusie maar meteen voor de voeten. Het is toch even slikken voor onze coach.
“Laat ik het zo zeggen: de eerste helft was Swift gewoon beter dan wij. We hadden moeite met hun lopende mensen voorin. Uiteindelijk kregen we na een blessuregeval bij Swift de zaken wat beter op orde en geven we dan eigenlijk niets meer weg…”
“Weggeven is toch ook wel een kernwoord voor vandaag, hoor…” werp ik wat plagerig tegen.
“Nou ja, dan ga je in de vierenveertigste minuut kinderlijk in de fout bij een bal die je gewoon weg moet roeien. Daardoor komen we vlak voor rust op achterstand. Dat is natuurlijk een mentale slag…”
“Toen had ik hun keeper dus alleen nog totaal niet in actie gezien…” por ik door.
“Nee, dat klopt, wij kwamen voorin niet in het spel voor! We hielden tegen zonder zelf gevaarlijk te worden.
Na rust hebben we getracht daarin het een en ander om te zetten en vind ik dat we een behoorlijk goede partij hebben gespeeld…”
“We hebben inderdaad een fase – die ook tot de 2 – 1 leidde – zélf een beetje kunnen voetballen…”
“Ja, daarvoor hadden we via Timo Vos die kans op de 1 – 1 door er alleen maar in te geloven. Helaas wordt die bal van de lijn gehaald. Timo Vos gaat gewoon altijd door en dat geeft een stukje energie en dus ook kansen en staan er ook andere spelers op die er weer meer in gaan geloven. En dan krijg je dus die domme 2 – 0 om je oren…”
“Wissel je daarom Anouar meteen?”
“Nou ja, als zo’n bal hebt gepeeld en je ziet dat hij daar mentaal door aangeslagen is. Ik zag niet dat hij in de resterende minuten daar nog overheen zou komen en daarom haalde ik hem eruit.
Vervolgens krijgen we toch weer meer druk op Swift en maken we de 2 – 1. Toen kreeg ik zeker het gevoel dat we nog een punt zouden gaan pakken. Maar ja, dan krijg je weer een domme overtreding waarbij je gewoon een penalty weggeeft. Achteraf is het altijd heel lastig om te zeggen dat je hem beter had kunnen laten lopen, maar ik vind dat je vandaag de wedstrijd verliest op een stuk slimheid. Duwtjes in de duels, kleine overtredinkjes op de juiste momenten, waarbij wij te makkelijk achteruit gingen lopen. We lieten ons te makkelijk naar de slachtbank leiden, zonder dat je naar die slachtbank gestuurd bent! Als je kijkt naar de tweede helft verlies je ‘m gewoon op details: een bal wegrossen voor rust, een bal gewoon terugspelen op de keeper zijn benen, slimmer een duel ingaan waardoor je geen penalty tegen krijgt. Daarbij is het voorin tussen de linies doorvoetballen en de juiste man voor de goal zien te vinden. Een kwartier voor rust waren beide ploegen niet meer gevaarlijk. Dan is het dom dat je ‘m in die fase dan toch weggeeft. Na rust voerden we de druk op Swift op en krijg je opnieuw een hele domme tegengoal tegen…”
“Kozjak was óp?”
“Nee, Sergio Kozjak stond helemaal geïsoleerd tussen die twee centrale verdedigers in en zat niet lekker in de wedstrijd. Daarom wilde ik daar een verandering in ons systeem aanbrengen door wat meer beweeglijkheid en loopvermogen. Dat pakte goed uit, maar dat is niets ten nadele van Sergio Kozjak, die heeft gewoon zijn stinkende best gedaan, maar hij kwam gewoon niet in zijn kwaliteit te spelen.
Je zag dat we – net als tegen DETO – hier gewoon tegen een geslepen ploeg speelden. Dat is ook een kwestie van divisie-ervaring krijgen…”

Jaime Hensen

“Ik hoop niet dat je er een gewoonte van gaat maken om de bal in je eigen goal te werken,” plaag ik onze doelman. Een beetje vals, want aan deze bal kon hij net als vorige week eigenlijk weinig doen…
“Nee! Dat is zeker niet de bedoeling, ik baal daar zelf ook ontzettend van. Er werd een wat diepere bal gespeeld waarbij Jeroen en Anouar bij die bal kwamen. Ik liep juist expres wat breed uit mijn goal om hem via de rechterkant door te kunnen spelen om weer op te gaan bouwen. Dan raakt Anouar die bal helaas verkeerd, waardoor ik heel snel moest zien te herstellen. Dus ik ging als een speer terug en probeerde hem met mijn linkervoet nog weg te halen. Maar ik raakte hem ook verkeerd en die bal spat zo hoog de hoek in aan de binnenkant van mijn eigen goal…
Tja, als je die goal niet tegen krijgt… We waren bezig aan een goede periode die tweede helft. Had die bal van Timo wél over de lijn gerold, dan krijg je weer een heel andere wedstrijd. Maar we hebben wel terecht verloren, denk ik. Zij zetten heel goed druk op ons, het is gewoon een hartstikke goede ploeg qua druk zetten en voetballen. We boden toch nog aardig wat weerstand, maar we zaten er toch weer heel dicht bij. Maar ja: we staan wéér met lege handen en laten ook hier toch weer punten liggen, daar zullen we toch een stapje in bij moeten gaan zetten anders wordt het toch zorgelijk. Terwijl ik toch het gevoel heb dat we eigenlijk hoger hadden kunnen staan als we het wat vaker wat scherper over de streep hadden getrokken. Van de gelijke spelen hadden we er maar zo een stel kunnen winnen en ook lang niet alle nederlagen waren voetballend terecht…
Aan de inzet lag het vandaag zeker niet. We hebben er alles voor gedaan, maar er moet op de details gewoon toch een stukje bij!”

Timo Vos

Op de parkeerplaats in Huizen vang ik Timo Vos nog even op om even te horen wat hij nog te vertellen heeft over die bijna gelijkmaker.
“Ja, dat was wel jammer! Theo Visser gaf die bal er goed overheen en ik zag die keeper er al uit komen. Ik zag dat het er om zou gaan spannen wie er als eerste bij zou zijn, maar ik geloofde er in en was dus net een fractie eerder bij de bal…Tja en dan wordt ie zo van de lijn afgehaald… Balen! Dat is zuur!”
“Wilde je de bal bewust zo langs de keeper spelen of wilde je hem eigenlijk alleen in eerste instantie passeren?”
“Ik wilde er gewoon alles aan doen om eerder bij die bal te zijn en die bal te raken. Daarna keek ik wel verder wat er zou gebeuren. Toen zag ik dat hij goed richting goal rolde, maar bleek hij dus net niet hard genoeg… Ik dacht daar gáát ie! Ik kwam er net in en het was misschien mijn eerste balcontact. Het had een heerlijk eerste balcontact geweest, maar helaas…
Het had inderdaad een beslissend moment kunnen zijn. We hadden het net weer goed staan nadat we die stomme 1 – 0 net voor rust tegen hadden gekregen. Het was wel een goede ploeg waar we tegen speelden, maar we hadden ze toch wel een beetje beet op dat moment. Maar in plaats van die 1 – 1 kregen we dan die rottige 2 – 0 tegen. Dan komen we toch nog goed terug op 2 – 1,maar dat houdt dan maar drie minuten stand…
Het was fijn weer eens lekker te kunnen spelen na mijn blessure. Ik had de afgelopen weken niet echt heel lekker ingevallen. DHSC ging nog wel, maar HZVV ging het weer een stuk minder. Maar vandaag had ik dan toch eindelijk weer een momentje waarop ik dacht ‘Ha, lekker!’ Misschien ben ik nog niet op mijn oude niveau, maar ik heb nu wel weer het gevoel dat ik de stijgende lijn weer te pakken heb!”

Arbiter Marco Oosting

“Ik heb een heerlijke wedstrijd gezien met een leiding die daar gelijke tred mee hield!” houd ik arbiter Marco oosting na de wedstrijd voor.
“Haha, dank je wel! Ja het was een leuke wedstrijd waarin de jongens veel respect voor elkaar hadden. Daardoor kon ik lekker door laten voetballen. Zo werd het spannend met over en weer kansen.”
“Twee strafschoppen, vertel!”
“Ja, nog vlak na elkaar ook. Bij de eerste bal wordt de speler van Huizen licht aangetikt in het strafschopgebied waardoor hij ten val komt. Ik vond het geen geel waard, maar wél een duidelijke strafschop. Ook de tweede strafschop was voor mijn gevoel duidelijk: de aanvaller van Swift gaat er voorbij, de speler van Huizen kan er niet meer bij en drukt hem naar de grond. En dan moet ie ook gewoon op de stip.
Nee, zoiets wordt nooit met liefde geaccepteerd, maar ik moet zeggen dat in het veld er niemand echt bij me geweest is.”
“Een prettige wedstrijd in goede sfeer. Toch was er een periode waarin je het even moeilijk had… Ik zag het ook aan je gezicht dat je even de puntjes op de ‘i’ wilde houden…”
“Ja, de eerste helft ging eigenlijk vrij makkelijk, de tweede helft kwam er door de spanning en de stand toch iets meer druk op de ketel en moest ik echt even aan de bak en de boel wat kort zien te houden. Gelukkig was het daarna weer vrij snel rustig. Het was absoluut een leuke wedstrijd om te fluiten. Er gebeurde van alles maar aangezien de acceptatie in het veld gewoon goed was, het goede contact met de spelers, maakte het voor mij ook een hele fijne wedstrijd!”
Vaak heeft de verliezende partij niet veel op met de arbitrage, maar vandaag kan ik niet anders zeggen dan dat het zeker niet aan de arbitrage heeft gelegen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik begon al met de constatering dat Swift gewoon de betere ploeg was. Dat we dan alsnog wat ‘schlemielig’ die goals tegen hebben kregen doet daar helemaal niets aan af. Een terechte nederlaag derhalve, hoe die dan ook tot stand komt. Voetbal is nu eenmaal een spel van fouten en wie daar de minste van maakt, die wint. Huizen maakte vandaag gewoon aanzienlijk meer fouten dan het sterke Swift dat zich terecht als serieuze titelkandidaat meldt. Persoonlijk vond ik dit de sterkste ploeg die we tot op heden in de competitie zijn tegengekomen. Een collectief ook.
Opmerkelijk dat een club als Swift zich zo weet te manifesteren op dit niveau. Opmerkelijk omdat het naar verluidt geen betalingen aan spelers doet. Naar mij werd verteld is het een studentenploeg die elkaar enthousiast maken voor Swift te komen voetballen. Een enthousiasme dat door de hele club doorstraalt en zeker ook op het veld merkbaar is. De club ‘eist’ weinig van de spelers. Studie gaat voor en wil een speler drie weken op vakantie dan doet men daar niet al te lastig over. Voeg daar twee doorgewinterde ouwe rotten als Jimmy Simons en Ab Persijn (ex-Volendam, ex-Dordrecht’90) op de bank bij en je hebt een combinatie van ervaring en enthousiasme op het veld staan.
Slimmigheden, concentratie en scherpte gaven vandaag de doorslag. Vanaf de eerste minuut was duidelijk dat ieder foutje zou worden afgestraft. En dat gebeurde: een paar momenten van onachtzaamheid en gebrek aan scherpte deden ons onverbiddelijk de das om. Eigenlijk is Swift daarin nog genadig geweest voor Huizen, want als Bas Buimer ook maar ietsje scherper voor de goal was geweest, dan had Huizen al veel eerder tegen die (terechte) achterstand aangekeken.
Is er dan niets positiefs te melden? Jazeker wel! Huizen is dan wel niet aan het eigen spel toegekomen, maar van een walk-over zoals bijvoorbeeld WV-HEDW overkwam in en tegen Eemdijk (6 – 0) was nog geen enkele keer sprake. Huizen komt voetballend gewoon goed mee op dit niveau. Dat nog niet het optimale rendement uit de wedstrijden wordt gehaald, dat is spijtig, maar verklaarbaar door gebrek aan ervaring. En ervaring is gelukkig iets dat vanzelf komt naarmate het seizoen vordert.
Zaterdag wacht ons het altijd lastige, maar drie plekken lager geklasseerde Berkum. In de voorbereiding verloor Huizen nipt op eigen terrein met 2 – 3 van de Berkummers. Zaterdag is het dan ook een must om die punten op de Wolfskamer te houden. Huizen staat dan wel drie plekken hoger dan Berkum op de ranglijst, maar het verschil is maar twee punten! Met wat ongelukkig uitslagen zou Huizen maar zo bij puntverlies volop in de gevarenzone terecht kunnen komen. En dat is een plek waar we voetballend gezien gewoon niet thuis horen.
Dus laten we het zure nasmaakje van deze toch uiteindelijk wat schlemielige nederlaag wegspoelen met een heerlijke overwinning. Huizen is er weer hard aan toe!
Ondanks de nederlaag zag ik een heerlijke wedstrijd waar die objectieve toeschouwer in mij volop van heeft genoten. Komt u dus in groten getale naar ons Sportpark De Wolfskamer om onze mannen naar een welverdiende en broodnodige overwinning te supporten! Ik reken op u!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via 

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL