Uitpakken: Hoogland – Huizen 3 – 7

Hoogland

Na een snel broodje kroket met kipcorn in het nabijgelegen winkelcentrum arriveer ik ruim op tijd op sportpark Langenoord. Even navraag in de kantine naar een lijstje namen en rugnummers en zie daar: prompt wordt het mij aangeleverd, inclusief de namen waarmee Huizen in het veld zal treden.
Dat veld is overigens niet het hoofdveld van de Hooglanders, maar een van de bijvelden. Het hoofdveld moet worden voorzien van een nieuwe onderlaag laat ik me influisteren. Hoewel ‘fluisteren’ er bij supersupporter Frank Tevaarwerk nooit écht bij is…
En dus moet ik even improviseren. De vriendin van de geblesseerde Timo Vos biedt me de stoel aan die ze voor Timo had gereserveerd en haalt voor Timo een andere van het terras. Brutaal nestel ik me vóór de boarding.
Na de verdienstelijke 1-1 in Veen tegen Achilles nu dus opnieuw een vierde divisionist. De website van de Hooglanders vermeldt nog de derde divisie, maar navraag leert me dat de nacompetitie helaas toch de degradatie tot gevolg heeft gehad.
Op het veld zie ik diverse plukken spelers bezig. Sommigen doen alleen loopoefeningen, anderen doen kikker-imitaties ter revalidatie. Het begin van de voorbereiding wordt altijd gekenmerkt door onwennigheid en lichte pijntjes. Alleen Timo Vos zit wat serieuzer in de lappenmand met een gescheurde knieband als gevolg van een ongelukkige beweging op de training. Gelukkig niet afgescheurd, want dan ben je een seizoen lang uitgeschakeld en soms voor de rest van je leven – weet ik helaas uit ervaring. Werk aan de winkel voor Bertje Brons, dus.

Overwicht

Al in de eerste minuut mag Huizen de eerste corner van de wedstrijd nemen. Die corner gaat niet richting doelmond, maar terug op Frank van den Bosch die zich niet bedenkt en uithaalt en via de vuisten van doelman Vigo Brander de kruising teistert. Dat is een lekkere opening! Frank gaf hier nadrukkelijk zijn visitekaartje mee af, want onze kleine pitbull had er vanavond écht zin an!
Drie minuten later weer Van den Bosch die er nu over de flank tussenuit trekt, ook deze keer staat doelman Brander succes nog in de weg en bokst de bal wat paniekerig bij de eerste paal weg.
Opnieuw staat Van den Bosch aan de basis van een fraaie combinatie met Theo Visser die hij keurig wegsteekt. Visser verliest echter op volle snelheid even de controle over de bal en dat geeft de Hooglander defensie de gelegenheid om de doorschietende bal te ruimen.
Het is nadrukkelijk Huizen dat hier de klok slaat en her en der beginnen de Hooglanders elkaar al wat vermanend toe te spreken. De uitvallen van de thuisclub worden keurig ongedaan gemaakt door de Huizer achterhoede waar Tim van Dompzelaar het doel mocht verdedigen en Tristen Kroeze en Tijmen Bakker sterk opereerden. Van Dompzelaar moet pas na een kwartier handelend optreden als Tarik el Khoulati zich toch door onze defensie weet te worstelen. Bij de eerste paal staat Tim paraat om de inzet te keren en Huizen blijft zo schadevrij en kan weer op zoek naar de openingstreffer.

Foto: Antoon Pruijn

Treffer

De onstuitbaar spelende Frank van den Bosch breekt dan weer door over de flank. De voorzet is goed en met een knallende kopstoot jaagt Theo Visser recht voor de goal de bal achter doelman Brander. Vanuit mijn positie was het niet te constateren of het inderdaad buitenspel was, maar het doelpunt vond helaas geen genade in de ogen van arbiter Bram van den Boogaard en zijn linesman.
De jonge Tijmen Bakker speelde in deze fase nadrukkelijk de schroom van zich af en ‘Bakkie’ strooide met fraaie dieptepasses alsof het pepernoten op Sinterklaasavond waren. Vooralsnog leverden de passes nog geen concreet resultaat op, maar het was hartverwarmend om te zien hoe dit jonge resultaat van de eigen opleiding met groeiende zelfvertrouwen en uitstraling liep te voetballen. Daar gaan we nog veel plezier aan beleven als Huizen zijnde!
Huizen is gretig en zet vroeg druk. En daar heeft Hoogland in de tweeëntwintigste minuut even niet van terug. Balverlies en een kans voor Visser die je hem eigenlijk niet moet geven. Met een ferme knal laat hij doelman Vigo Brander opnieuw kansloos, en deze keer mocht hij de treffer wél op zijn conto bijschrijven: 0 – 1!

Gretig

Huizen is gretig, hongerig, enthousiast. Het heeft uiteraard een succesjaar achter de rug en is in de winning mood. Hoe anders is dat bij die arme Hooglanders. Na een jaar vol nederlagen en de uiteindelijke degradatie, is het moreel bij de Hooglanders broos en breekbaar. Verwijten gaan over en weer en de waar Arnold Klein ‘de posities’ vocaal nadrukkelijk begeleidt, blijft het opmerkelijk stil vanuit de andere dug-out.
En met die 0 – 1 voorsprong op zak gaat Huizen steeds lekkerder voetballen: prachtige combinaties rollen over het veld en alles lijkt wel te lukken. Het is een genot om naar te kijken. Doelman Brander weet nog door attent zijn doel uit te komen een treffer te voorkomen als er weer zo’n fraaie combinatie tot in zijn strafschopgebied reikt, maar langs de kant voelen we gewoon dat het uitstel van executie is. Nóg een keer brengt Brander redding met de voeten als Joshua Lo-Asioe (weer op zijn vertrouwde stek op het middenveld en daar als een vis in het water!) op karakter de bal verovert, Van den Bosch aanspeelt die op zijn beurt Kogeldans lanceert die hard uithaalt en de voeten van Brander op zijn weg vindt.
De Huizer gretigheid werd nadrukkelijk weerspiegeld in het spel van Lo-Asioe die opnieuw feller en gretiger het duel in gaat en dus als overwinnaar uit de strijd komt. De bal komt scherp voor en dan bedenkt de al even gretige Frank van den Bosch zich niet en jaagt in één keer de bal diagonaal achter Brander: 0 -2! En daar was niets geflatteerds aan!

Nekslag

De mentaal toch al niet al te sterk in de schoenen staande Hooglanders krijgen geen tijd om ook deze tik te verwerken. Een minuut later mag Theo Visser een vrije trap nemen. Van een meter of twintig jaagt hij de bal met een heerlijke kromming in de uiterste hoek. Brander zweeft nog wanhopig, maar hier komt geen doelman meer bij: 0 -3 en dat is een nekslag voor de aangeslagen Hooglanders. De overtuiging lijkt weg te vloeien als een regenbuitje in woestijnzand. Als Lex Hienekamp dan een rebound voor de voeten krijgt na een afgeslagen aanval, jaagt hij de bal meters over de goal van Van Dompzelaar. Een wilde uithaal waar iedere overtuiging in leek te ontbreken.
Even een klein comedy kapertje (weet eigenlijk nog wel iemand wat dat was?) als er slordig wordt verdedigd en Tim van Dompzelaar op een wat vreemde excursie buiten zijn strafschopgebied gaat. Hij moet zich aan zijn tegenstander vergrijpen die daar redelijk gefrustreerd op reageert. Maar goed: kríjg je eindelijk een kansje, word je onheus tot staan gebracht. Ik begrijp die reactie eigenlijk wel een beetje.
Helemaal een klucht is de 0 – 4, als een Hooglander terugspeelbal zo beroerd is dat Sergio Kozjak er simpel tussen weet te komen, doelman Brander kundig passeert en vervolgens uiteraard geen moeite meer heeft de bal in het verlaten doel te schuiven… Een lekkere spitsengoal!
Dat kan niet gezegd worden van de megakans die Stijn Mossink even later aan de andere kant zou laten liggen. Na een uitbraak over de flank komt de bal schitterend voor en Mossink hoeft op een meter of drie van de goal eigenlijk alleen de hoek maar te uit te zoeken en er rustig de voet tegenaan te zetten. Maar Mossink haalt wild uit en de bal vliegt nog over de ballenvanger heen… Tja, als je zelfs dít soort kansen laat liggen…
Diezelfde Sergio Kozjak krijgt de bal op slag van rust nogmaals op een presenteerblaadje, maar nu dan wél van een Huizer speler. Alsof hij Mossink er even met de neus op wilde drukken hoe zo’n bal er dan wél in gaat, drukt hij koeltjes af en laat doelman Brander ten vijfden male kansloos…

Rust

Arbiter Van den Boogaard maakt dan aan de Hooglander lijdensweg een einde en foeterend druipen de Hooglanders af naar de kleedkamers. De ruststand laat weinig aan de verbeelding over. Ik vraag me af of dit voor de Hooglanders nog een nuttig avondje gaat worden. Ook voor Huizen lijken me de ‘gemaakte minuutjes’ het voornaamste winstpunt van vanavond, want voor de deze tegenstander hoeven de mouwen echt niet opgestroopt tot boven de ellebogen. Voetballend wordt Huizen hier ook niet echt ‘beter’ van in mijn lang niet altijd even bescheiden mening…
Twee goals van Kozjak, een heerlijk op dreef zijnde Van den Bosch en Kroeze, een selectie die zich ook dit jaar weer nadrukkelijk verbreed lijkt te hebben met Creebsburg en Bakker, Visser die fanatiek speelde alsof dit een Europacupfinale betrof, prachtig uitgespeelde combinaties, het zijn de hoogtepunten die het mij de rit naar Hoogland waard maakten.
Terwijl ik zo even na sta te praten in de dug-out, zie ik de scheidsrechter vanuit mijn ooghoeken op me af komen stevenen. Ik ben even in verwarring. Ziet hij mij voor een Huizer official aan of gaat hij toch bezwaar maken tegen mijn stoeltje binnen de afrastering? Maar nee, dan zie ik het: ik heb leuke contacten in het verleden gehad met deze Bram van den Boogaard. Ooit noemde ik hem een slechte imitatie van Bas Nijhuis, waar hij de humor wel van inzag. Later troffen we elkaar nogmaals en toen had ik geen enkele reden tot klagen over het optreden van deze arbiter. Ook vanavond trouwens niet: Van den Boogaard floot onberispelijk.

Foto: Antoon Pruijn

Vaatje

Het kón haast niet anders of het moet gedonderd hebben in de Hooglander kleedkamer. Ik kan me niet voorstellen dat trainer Dick Kooijman tevreden kan zijn geweest met het spel en deinstelling van zijn mannen.
Qua inzet en beleving lijkt het alsof de mannen zich de woorden van Kooijman aan hebben getrokken en oogt het alsof ze dat andere vaatje hebben gevonden waar ze uit willen gaan tappen voor deze tweede helft. Het gaat er meteen wat fanatieker aan toe. Invallers Tim van Iddekinge en Franslyn Nsingi nemen het voortouw en breken tot vlak voor Jaime Hensen door voor ze alsnog gestuit worden. Het is tekenend voor het herwonnen elan van de thuisploeg.
Bij Huizen is Ludwuincy ‘Loudi’ Marceli in het veld gekomen. Ik herken hem eerst niet: de rasta’s hebben plaats gemaakt voor een wat degelijker ogend kapsel en ‘Loudi’ is steviger geworden sinds ik hem de laatste keer heb gezien in de voorbereiding van een jaar of twee geleden. Het tengere ventje is gegroeid! Wat nog wel hetzelfde is, is zijn gedrevenheid.
En dat is ook hard nodig tegen het ‘hernieuwde’ Hoogland! Na vier minuten ligt de eerste treffer van de thuisploeg dan toch achter Hensen: een intikker bij de eerste paal als men achterin wellicht toch wat nonchalant ingrijpt. Is het invaller Frank Voorwald die het laatste zetje geeft? Ik kan het in de kluwen spelers voor de goal moeilijk zien, maar de eretreffer is een feit.
Kort daarop maakt een feller spelende Hooglander het Tijmen Bakker moeilijk. Even lijkt Tijmen in de fout te gaan, maar dan weet hij met een uiterste krachtsinspanning de bal toch terug te spelen op Hensen. Het zou een van de weinige zwakke momentjes van onze jonge verdediger zijn.

Gelijk op

Deze tweede helft gaat nadrukkelijk wat gelijker op dan de eerste vijfenveertig minuten. Huizen laat zich ook nu niet onbetuigd en bij een aanval in de negende minuut na rust belandt de bal voor de voeten van de vrijstaande Simon van den Abeelen die rustig zijn hoek kiest en afdrukt: 1 – 6 en de marge is dus weer hersteld.
Ook arbiter Van den Boogaard moet zich nu wat nadrukkelijker laten gelden, want Hoogland speelt na rust met het mes tussen de tanden. Eerst geeft Van den Boogaard een warmloper van de thuisploeg geel (waarvoor kon ik niet waarnemen vanaf mijn positie) maar even later moest hij nogmaals naar de borstzak grijpen als de Hooglanders wel wat ál te fanatiek de duels ingaan. Gelukkig is Bram van den Boogaard er de arbiter niet naar om het uit de hand te laten lopen en met zijn overwicht en hier en daar een vermanend woord weet hij de wedstrijd verder in goede banen te leiden.
Tweeëntwintig minuten na rust opnieuw een tegentreffer als er weer rommelig verdedigd wordt. Tarik el Khoulati profiteert gretig en ziet zijn naam ook op het scoreformulier verschijnen: 2 – 6…
Het is zaak de concentratie vast te houden want met dit doelpuntenfestijn lijkt verdedigen een beetje ‘bijzaak’ te worden: iedereen wil eigenlijk wel naar voren om te scoren…
Een open doekje voor ‘Loudi’ als hij eerst sterk een aanval opzet, om vervolgens als de aanval stuk loopt, in volle sprint weer op het middenveld de tegenaanval te onderbreken. Aan inzet geen gebrek bij ons jonge talent! Die kunnen we ook weer bijschrijven qua breedte van de selectie!

Foto: Antoon Pruijn

Uitpakken

Cadeautjes moet je uitpakken! Laurens Kooij doet dat bekwaam als goed stoorwerk op het middenveld hem oog in oog met doelman Brander brengt. Opnieuw is de weinig te benijden doelman kansloos en de score neemt korfbalachtige vormen aan: 2 – 7.
Ook Hoogland pakt graag cadeautjes uit en als Huizen weer staat te modderen bij het verwerken van een hoekschop, is het Tim van Iddekinge (als ik het goed heb gezien) die de bal opnieuw achter Hensen mag werken: 3 – 7… Tien goals, dat is ook in oefenpotjes aan de hoge kant en geeft te denken qua de wederzijdse defensies.
Nadat ‘Loudi’ met een schitterende sliding Huizens vierde tegentreffer had weten te voorkomen, maakt arbiter Van den Boogaard er dan een einde aan en stapt Huizen met een monsterscore de kleedkamer binnen.

Arnold Klein

“Niet tevreden?” vraagt Klein met gefronste wenkbrauwen als ik hem voorhoud dat ik me kan voorstellen dat hij ondanks de uitslag toch niet helemáál tevreden zal zijn. “Dit systeem dat ze spelen, dat luistert gewoon heel nauw met elkaar. Daarbij spelen we aanvallend gezien best wel op een gedurfde manier en dat vergt meer schakelingen en handelingen. Ik ben zeker wel tevreden, als je naar de tegenstander kijkt, dat je er van kunt leren en dat we dat in de voorbereiding ook een keer meemaken.”
“Ik kan me voorstellen dat je als trainer van Huizen je ook afvraagt wat je hier nou van op hebt gestoken?”
“Het systeem dat Hoogland hanteerde, dat kunnen we ook in de competitie straks tegen komen, dus dat je nu leert hoe je daar feilloos gebruik van kunt maken. Dat is voor ons heel belangrijk en het is voor ons ook belangrijk om weer in een bepaald ritme te komen, de manier van druk zetten, de manier van balspel, hoog tempo. Dan zie je hoe we in balbezit vandaag bij vlagen heel leuk hebben gevoetbald. Misschien had de ruststand nog wel veel hoger uit kunnen vallen.
Iedere wedstrijd en zelfs op de training, moet je een tegenstander gewoon ‘pijn’ kunnen doen. Als je dat vroegtijdig doet, dan kan je een tegenstander naar de slachtbank leiden. En of dat nou in een vriendschappelijke wedstrijd is of een officiële wedstrijd, dat is dan toch wel hetgeen we proberen na te streven. Dat we dat vanavond als ploeg in een oefenwedstrijd op hebben kunnen brengen is gewoon grote klasse.
Doordat Simon van den Abeelen uitviel konden we ook oefenen hoe we om moesten gaan met een situatie als we met tien man komen te staan. Dat kan je de mannen wel vertellen, maar ga het in het veld ook maar eens doén!”
“Ik kreeg vanavond wel het gevoel dat we weer een bredere bank hebben gekregen. Ik zag verschillende ‘nieuwe’ spelers waar je straks met een gerust hart een beroep op kunt doen…”
“Tijmen Bakker traint al de hele voorbereiding mee, Robin Creebsburg traint al mee, ‘Loudi’ kon helaas nog niet volledig meetrainen omdat hij met stage zat, maar die komt er ook weer bij. Die jongens zijn eigenlijk ook vorig seizoen op de achtergrond wel aanwezig gewest, maar omdat we een hele fitte selectie hadden moesten we ze wel hun minuten laten maken in Onder23. Ze doen het uitstekend, maar als iedereen fit is hebben we gewoon al wel een goede ploeg staan. Dat maakt het lastig om je in de basis te voetballen. Maar je zag ook vorig seizoen hoe belangrijk het is en grote groep achter de hand te hebben. Ik denk dat we dit jaar ook een soort roulatiesysteem met Onder23 zullen gaan hanteren, maar dat moeten we nog even rustig doorspreken… Het belangrijkste voor ons is, net als vorig seizoen, dat als er iemand uitvalt dat er dan gewoon iemand anders naadloos klaarstaat zonder dat we er wezenlijk zwakker door worden.”
“Ik denk dat het toch wel lastig gaat worden om de juiste keuzes te maken voor de basis straks. Dat je straks niet dezelfde fout maakt als Alfred Schreuder bij Ajax: teveel de kool en de geit te willen sparen…”
“Ja, het blijft natuurlijk altijd lastig. Buitenstaanders weten natuurlijk niet van de hoed en de rand qua blessures en fitheid. Maar bij ons is het natuurlijk niet zo dat we in de laatste week nog even een transfertje kunnen halen. Bij ons is het wel duidelijk welke spelers we hebben en waarmee we te dealen hebben.”
“Je zult hoe dan ook toch individuele kwaliteiten moeten mixen om die elkaar aan te laten vullen en te laten versterken. Ik kan me voorstellen dat dat op een aantal posities toch lastige keuzes gaan worden…”
“Ja natuurlijk! Maar veel zal afhangen van de manier waarop de spelers zichzelf zullen presenteren. Daarna is het gewoon aan mij. Sommige spelers laten gewoon duidelijk zien dat ze in de basis horen. Maar aan de andere kant kan het ook maar zo zijn dat we straks voor een ander concept moeten kiezen, waardoor je toch weer voor andere spelers op dat moment kiest. Uiteindelijk gaat het toch allemaal om het resultaat…”

Sergio Kozjak

Een nieuw gezicht dit seizoen is dat van Sergio Kozjak. Vandaag met twee goals nadrukkelijk aanwezig en dat is een leuke aanleiding om hem even voor een interviewtje te vragen.
“Twee goals! Dat moet heel lekker zijn als je nieuw bij een club begint…”
“Dat klopt, dat is heel goed voor je zelfvertrouwen. Ze gingen er allebei heel lekker in. Uiteraard samen met het team, het was niet alleen mijn verdienste uiteraard.”
“Het waren inderdaad mooie, bekeken goals!”
“Ja, ik probeer zoveel mogelijk vooruit te denken: waar zal die bal komen en dan probeer ik daar te staan. Zoals bij die bal op de keeper, dat zag ik al aankomen en kon daardoor simpel om die keeper heen en hem scoren. Dat vooruit denken lukte vandaag dus twee keer.”
“Hoe bevalt het je hier qua niveau?”
“Ik moet er nog wel even een beetje inkomen, maar daar heb ik alle vertrouwen in dat dat straks nóg beter zal gaan. Ik doe net twee trainingen mee en maak gelijk negentig minuten en afgelopen zaterdag ook vijfenzeventig, dus dat merk je wel. Ik merk dat ik qua conditie nog niet helemaal ben waar ik hoor te zijn, maar dat gaat heel snel komen als ik zoveel speelminuten krijg.”
“Hiervoor speelde je bij IJsselmeervogels…”
“Ja, daar heb ik vier jaar bij de A-selectie gezeten. In het begin heb ik redelijk veel invalbeurten mogen maken, maar gaandeweg belandde ik toch weer op de bank of bij de B-selectie. Omdat ik wist dat ik wilde vertrekken bij de Vogels, heb ik er het laatste half jaar voor gekozen om vast bij de B-selectie te spelen om mijn ritme en conditie niet te verliezen.”
“Waarom heb je vervolgens voor Huizen gekozen?”
“Ik trainde daar onder Michael Weggemans, een hele goede trainer, en die voelde ook dat ik wilde vertrekken. Via hem is het balletje eigenlijk gaan rollen. Toen kreeg ik een telefoontje en heb een goed gesprek gehad. Alles wat er toen werd gezegd klopt tot nu toe ook: een hele fijne groep, ben goed opgevangen en  het voelt heel fijn en vertrouwd eigenlijk al in zo’n korte tijd.”
“Ik heb ook het idee dat je qua persoonlijkheid goed in deze groep past…”
“Ja, bedankt! Ik ben, al zeg ik het zelf, geen egoïst. Als ik naar mijn eigen speelstijl kijk, dan gaat het er me primair niet om dat ik zelf scoor, maar dat het team scoort. Ik vind sfeer heel belangrijk, hou van plezier maken onder elkaar, een goede vriendschappelijke band. Als er dan eens iets ‘gezegd’ moet worden, dan wordt dat in een vriendschappelijke sfeer makkelijker geaccepteerd. Om geaccepteerd te worden moet je wel je best doen. Het ligt nooit alleen aan de groep, je eigen instelling speelt daarbij een belangrijke rol…”

Ludwuincy ‘Loudi’ Marceli

De man met de onuitsprekelijke naam, dus we houden het maar even op ‘Loudi.
“Ik was je ‘kwijt’ na je sterke optredens in de vorige voorbereiding… Ik zie je ineens met het rugnummer van Remco Helms op het veld verschijnen, ik dacht ‘Dat is Remco Helms niet…’ Maar ik herkende je aanvankelijk ook niet!”
“Er is niet zoveel in een jaar veranderd,” lacht Loudi. “Ik heb nu inderdaad geen vlechtjes meer, maar veel ben ik niet veranderd hoor. Het ging wel lekker vanavond. Aanvallend maakten we veel goals, maar we kregen ook nog wel wat onnodige doelpuntjes tegen, waarbij ik bij die tweede wellicht nog iets gretiger had moeten zijn.
Ik moet nog steeds vechten voor mijn plekje bij de selectie en ik hoop dat ik dit seizoen aan wat meer minuten bij de eerste selectie zal kunnen komen. Ik begon vorig seizoen best wel sterk, maar ik heb het toen zelf een beetje laten liggen door wat blessuretjes en doordat ik het net nog niet kon aanpoten bij de jongens van de eerste selectie…”
“Toch vind ik je een leuke voetballer om naar te kijken. Jij bent wel een speler waarvoor ik m’n kaartje zou kopen…”
“Dank u!” lacht Loudi wat bescheiden. “Da’s mooi om te horen. Maar ja, het is natuurlijk ook dit seizoen weer gewoon aan de hoofdtrainer, maar ik hoop wat minuten te kunnen maken. Het enige dat ik daarvoor kan doen is gewoon keihard blijven trainen, want de concurrentie is heftig. Dit zijn alleen nog maar de voorbereidingen en we zijn nóg een klasse omhoog gegaan, dus dat moet ik maar gewoon zien bij te benen. Als ik dus al wat minuten kan maken, dan ben ik al tevreden.”
Buiten het veld bescheiden, maar erbinnen een terriër. Ik mag hem graag zien spelen. Hij behoort voor mijn gevoel tot die categorie van spelers die je zonder veel problemen in kunt zetten als de nood aan de man komt. Zuinig op zijn!

Tijmen Bakker

“Ik vond het wel lekker gaan,” blaakt Tijmen van zelfvertrouwen als ik hem er naar vraag. “Eerst centraal en later als back, dat was wel even wennen, maar ik vond het eigenlijk wel goed gaan…”
“Je bent er volgens mij ook helemaal niet uit geweest. Negentig minuten volgemaakt… Dan mag je de trainer wel onder de neus wrijven dat jij zo ongeveer de beste conditie van allemaal hebt…” stel ik schertsend.
“Haha, ja ik ben negentig minuten blijven staan. Maar ik heb dan ook alles al meegetraind…”
“Ik vond je ‘volwassen’ spelen… Na een wat schuchter begin, ging je op een gegeven moment gewoon de lange passes geven…”
“Ja, de eerste minuten moest ik even wennen. Ik kwam er daarna steeds beter in en kon steeds lekkerder voetballen. Centraal is wel mijn favoriete positie, maar ik vind het ook geen probleem om vanaf rechtsachter te spelen. Dat is ook wel prettig voor de trainer: nu viel Tristen Kroeze op een gegeven moment uit en kon ik daar gewoon doorschuiven. Ik kan als ik centraal sta alleen wat meer gebruik maken van mijn voetballende kwaliteiten. Op de flank komt het wat meer aan op snelheid en dat is niet mijn sterkste punt. Centraal kan ik makkelijker de linker- en rechterkant op zoeken.”
“Fysiek sta je ook je mannetje. Hoe oud ben je nu?”
“Achttien!”
“Dan zit er nog een hoop ‘rek’ in jou, letterlijk en figuurlijk…”
“Ja, haha. Dit is me in ieder geval al goed bevallen en het smaakt zeker naar meer…”

Apenstaartjes kijk  op de zaak

Natuurlijk is het ook wel eens lekker om een tegenstander helemaal weg te poetsen. Ik weet dat destijds het geweldige Hongaarse nationale elftal, met onder meer Ferenc Puskás in de gelederen, vaak in de aanloop naar een groot toernooi oefenwedstrijden speelde tegen zwakke tegenstanders om het scoren en het zelfvertrouwen daarin op te krikken. Ik hoop maar dat dat laatste ook met Huizen is gebeurd, want het ging zeker die eerste helft wel héél erg van een leien dakje.
Ook als je stevig wint blijft het feit dat uitslagen niets zeggen in een voorbereiding. Ook nu was weer een groot deel van de selectie uit voorzorg aan de kant gehouden met kleine pijntjes en blessuretjes, dus de ware kracht van Huizen 2022-2023 hebben we nog immer niet kunnen aanschouwen.
Wat ik wel meen te mogen constateren is dat we nog weer een bredere selectie hebben dan vorig seizoen. Ik heb diverse spelers aan het werk gezien waar ik met veel genoegen naar heb gekeken, maar waarvan ik bij een volledig fitte selectie betwijfel of ze de basis zullen gaan halen. Maar mochten er gaten in die basis vallen, dan zullen ze er gewoon stáán en gaan we er kwalitatief nagenoeg niet op achteruit. Hoe dan ook: lastige keuzes voor Arnold Klein en zijn staf…
Zaterdag in en tegen Berkum verwacht ik weer een heel ander kaliber tegenstander. Uit doorgaans betrouwbare bron heb ik vernomen dat we daar een puike opponent zullen ontmoeten. Een opponent waar we zeker niet met 3-7 van het veld zullen stappen…
Maar vanavond was het alvast weer eens fijn langs de lijn!

Meer foto's van deze wedstrijd van Antoon Pruijn? Klik HIER...

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL