Valreep: GRC ’14 – Huizen: 1-2

Pittig

Slechts vier dagen had Huizen de tijd om de wonden te likken na ‘De Slag Bij Montfoort’. De vraag zou dan ook vooral zijn in hoeverre Huizen de gevolgen van deze veldslag te boven zou zijn gekomen. Wie is er okselfris en vooral ook: wie niet?
Nog voor we de bus instappen verneem ik al dat Joshua Lo-Asioe nog teveel last heeft om vandaag aan te kunnen treden. Ondanks de geruststellende woorden van onze nijvere middenvelder dat het evengoed wel goed zal gaan komen, moet ik dat toch even wegslikken. Het is niet de minste die we dus vandaag moeten gaan missen.
De kundige stuurmanskunsten van chauffeur Paul zetten ons keurig af bij sportpark Almbos in Giessen alwaar de Giessen Rijswijk Combinatie een fraaie accommodatie heeft. Helaas géén tribune nog, maar in de bestuurskamer begreep ik onder het genot van een lekker bakje koffie met cake dat ook daar al concrete plannen voor zijn.
De geruchten dat GRC’14 vandaag maar de beschikking zou hebben over elf basisspelers wordt bevestigd: drie recente blessuregevallen en twee spelers die dit weekend de laatste vrijgezelle momenten van een kameraad aan het vieren waren.
Huizen verschijnt weer in het smetteloos wit als ik een plekje op een bankje ter hoogte van de middenlijn heb ingenomen. Het zicht is redelijk zolang er maar geen mensen vlak naast me gaan staan. Maar de hoekvlaggen aan deze kant van het veld zijn voor mij ‘zwarte gaten’.

Voortvarend

Huizen wil meteen ‘zaken doen’. Al in de tweede minuut zien we een goede kopbal van Timo Vos die vandaag in de basis mocht beginnen. Bij de Giessenaren staat Nicky Jansen weer op doel, de jonge held die zich in de wedstrijd op de Wolfskamer al zo nadrukkelijk onderscheidde. Janssen plukt de bal probleemloos, maar de rollen voor vanmiddag zijn verdeeld: Huizen aanvallen, GRC tegenhouden…
Toch is de eerste corner van de wedstrijd voor GRC dat met scherpe counters, waarin de opvallend sterk en slim spelende Stan van Tilborg eigenlijk altijd wel een toonaangevende rol speelde, Huizen het leven zuur trachtte te maken. De bal zwaait over de graaiende handen van Jaime Hensen heen, maar Hensen is meteen weer paraat als de bal vanaf de andere kant opnieuw wordt ingezet.
Aan de andere kant lost de opdrijvende Anouar Aktaou een streep die echter over de goal van Janssen klimt. Janssen moet wel handelend optreden op een diagonale schuiver van Theo Visser, maar we zouden vanmiddag deze uitmuntende doelman niet op een echte fout kunnen betrappen…

Schrikken

Dan slaat de schrik ons om het hart als een hoge bal tussen doelman Janssen en de aanstormende Visser valt. Beide mannen gaan voor de bal en de botsing is onvermijdelijk. Beiden hebben verzorging nodig en tot onze opluchting weet men Theo Visser ook weer op te lappen.
We zijn een kwartier bezig als Van Tilborg weer aan zijn stutten trekt en neergaat in onze zestien. Gelukkig had arbiter Van Dijk een eerdere overtreding geconstateerd en de vrije trap moet nu genomen worden op veilige afstand van Hensen. Ricky Vroon en Wesley van den Oever zetten zich achter de bal en deze laatste jaagt de bal ruim over de goal. Van een makkelijke middag lijkt inmiddels toch al duidelijk geen sprake meer te zijn: GRC’14 manifesteert zich als een handbalverdediging met venijnige gifpijlen!
Twee minuten later toch weer een goede kans als Dennis Lamme de bal goed voor brengt. Vlak voor de goal in een woud van maaiende benen lijkt Hidde van der Veldt de bal niet goed te raken en de kans gaat verloren. Wel klinken er kreten op als zou er geduwd zijn binnen de zestien en is de roep op een strafschop luid, maar arbiter Maurick van Dijk weigert er gehoor aan te geven.
Weer zo’n messcherpe uitval van de Giessenaren: Dennis van Es lanceert Stan van Tilborg. Oog in oog met Hensen stuit de nijvere spits op onze doelman en ook in tweede instantie heeft Hensen een goede reflex in huis om verder onheil af te wenden. Wel heeft Hensen even later de hulp van Anouar Aktaou nodig als hij mis zit op de daaruit voortvloeiende corner, maar onze rots in de branding blijkt ook een rots op de doellijn te zijn en kopt de bal keurig naar veiliger oorden.
Nadat doelman Nicky Janssen een terugspeelbal helemaal verkeerd raakte en de bal snoeihard tegen de instormende Theo Visser aan pegelde, zagen we de bal helaas naast de goal van de opgeluchte doelman caramboleren. De openingsgoal hangt nadrukkelijk in de lucht!

Tegengoal

De openingsgoal valt echter niet voor Huizen maar voor GRC’14… In de eigen zestien zet Anouar Aktaou net even te laat zijn tackle in. De bal is al weg en Anouar raakt vervolgens wel het been van Dylan Roovers. Gedecideerd wijst arbiter Van Dijk naar de stip. Geen discussie mogelijk, dit soort beelden worden op de scheidsrechterscursus gebruikt om te laten zien wanneer je een strafschop moet toekennen…
Koen van Baardwijk is de aangewezen man voor de strafschoppen bij de thuisploeg. Op z’n Theo Vissers jaagt hij de bal onhoudbaar en spijkerhard zuiver in de hoek, geen kans voor Hensen, Huizen kijkt opnieuw tegen een onnodige achterstand aan en moet zich daar tegen die handbalverdediging maar onderuit zien te knokken…
Huizen is even van de leg: Michael van den Oever pikt na wat gerommel op het middenveld de bal mee en haalt maar eens uit van een meter of vijfentwintig. Hoewel Hensen wat voor zijn doel staat weet onze doelman zich te strekken en de bal weg te vangen voor we tegen een schier onoverbrugbare achterstand aan zouden moeten kijken.

Gelijk

Dan herpakt Huizen zich en gaat weer op zoek naar Janssen om hem op de proef te stellen. Een bal lijkt door te schieten, maar de ijverige Timo Vos jaagt hem toch na. Kort voor de achterlijn weet hij de bal binnen te houden en de voorzet komt keurig bij de eerste paal. Daar wordt de inzet met vereende krachten geblokt en is de corner helaas het enige dat rest. Met zo ongeveer twee complete teams die samengebald binnen een strafschopgebied opgesteld staan is het lastig inspelen en de corner wordt dan ook door de defensie van GRC simpel geruimd.
Drie minuten later is het opnieuw Vos die een corner uit het vuur sleept met zijn actie. Anouar Aktaou neemt hem deze keer kort. Een te billijken optie aangezien het overbevolkte strafschopgebied weinig kansen biedt voor een geslaagde lange voorzet. De pass terug is echter te kort en Anouar moet een stevig blok zetten. Hij overleeft het, maar dan is Remco Helms helaas het volgende slachtoffer van de afjagende Giessenaren. Gelukkig kan onze stille kracht verder en zien we hoe Theo Visser drie minuten later goed naar binnen trekt met de bal aan de voet. Dan is daar ineens een gaatje. De uithaal is verwoestend en ‘des Vissers’en de bal spat onhoudbaar onder de lat! Onhoudbaar… Tja, voor 99% van de modale doelwachters wel, maar hier keept Nicky Janssen… En met een wereldsafe weet hij het onmogelijke mogelijk te maken en ranselt hij de bal onder de lat vandaan…
De omsingeling houdt aan en Huizen wil vóór de rust de gelijkmaker binnen hebben. Opnieuw is het Visser die aan de basis staat van een doelpoging. Die wordt geblokt, maar als de bal dan wat moeizaam verwerkt wordt door een van de GRC-verdedigers, is daar de fel afjagende Felitciano Zschusschen die hem de bal aftroggelt. Hidde van der Veldt en Zschusschen stevenen op Janssen af. Balletje breed en Felitciano kan de bal netjes binnen schuiven: 1 – 1. Drie minuten voor de rust heeft Huizen dan toch loon naar werken en heeft het de hele tweede helft om het verschil te gaan maken dat door de voorsprong van onze buren inmiddels noodzakelijk is geworden.

Rust

Dat lukt zelfs nog bijna vóór die rust, want de felle Visser wordt even buiten de zestien gevloerd. Hij zet zich zelf achter de vrije trap en de bal vliegt keurig langs de muur. De Giessenaren mogen zich gelukkig prijzen met een doelman als Nicky Janssen want opnieuw weet de doelman de bal vlak naast de paal te werken. De corner levert een kopbal van Dennis Lamme op, die echter ook rustig door de jonge doelman wordt weggevangen.
De 1 – 1`houdt gelukkig nog steeds de belofte van een driepunter in. Huizen domineert, GRC’14 countert. Dat laatste doet GRC wel akelig scherp en van de makkelijke middag die een aantal optimisten voorspelde is absoluut geen sprake. Net als tegen Montfoort moet Huizen weer tot de bodem en gelukkig is het nu wel een sportieve wedstrijd met een prima arbiter.
Het oppoetsen van het doelsaldo moeten we maar even in de ijskast zetten, al zou het maar zo kunnen dat als de 1 – 2 er eenmaal in ligt, dat dan het spreekwoordelijke vingertje uit de Giessener dijk getrokken wordt. Maar ja: die 1 – 2 moet er dan natuurlijk éérst nog wel even in en wie wel eens op een dijkje naar de golven heeft gekeken die zich vruchteloos te hoop liepen op de basaltblokken, die krijgt een beetje het beeld van deze middag: Huizen de zee, GRC’14 de basaltblokken…
Het is lastig door die blauw-zwarte muur heen te breken en alle pogingen tot een voorzet lijken te stranden in dat woud van verdedigers dat aan een ferme trap genoeg heeft om Huizen weer terug naar de startblokken te schieten. Het schreeuwt om een ‘Plan B’, maar vooralsnog heb ik daar weinig voorboden van gezien.

Wissel

Zou dan het inbrengen van Tim Boterenbrood voor de mogelijk wat aangeslagen Timo Vos dat plan B inhouden? Meer fysiek, wellicht? Op het oog schijnt het mij een wat defensieve wissel toe waar ik aanvallende impulsen eigenlijk wat logischer acht. Maar ja, wie ben ik?
En dan gaat er doodgemoedereerd een Giessenaar tussen het bankje en het hek staan. Nu zie ik helemaal niks meer! Als ik vriendelijk vraag of ze wat op kunnen schuiven omdat ik niks van de hoeken meer zie, wordt me te verstaan gegeven dat dat mijn probleem is en weigert ook maar een millimeter op te schuiven… De plurk!
En dus rest mij niets anders dan te verkassen. Gelukkig vind ik enkele vriendelijke dames bereid mij door te laten op een soort mini-tribunetje. Vandaar heb ik eigenlijk nog beter zicht, al loopt grensrechter Kees Ottenvanger wel af en toe wat hinderlijk door mijn beeld.
Na drie minuten laat Michael van den Oever een kopbal los die van dichtbij tot onze opluchting over vliegt. Een kans die hij eigenlijk niet had mogen krijgen! Het is oppassen dat we hier niet helemáál met lege handen vandaan gaan! Onzekerheden alom en als Tim Boterenbrood de bal helemaal verkeerd raakt zien we tot onze opluchting de bal nog gekeerd worden door de eigen lat! Een kopbal van Rick Ruijtenberg gaat recht op Hensen af, en Huizen wankelt deze fase echt even.
Dan herpakt Huizen zich en laat Hidde van der Veldt een strakke voorzet los die Nicky Janssen keurig onderschept. Voorzetten van de flanken lijken vanmiddag niet hét middel om deze muur af te laten brokkelen.

Druk

De druk van Huizen houdt aan. Volhardend, maar wel wat fantasieloos. De analogie met het dijkje dringt zich op dit moment aan me op. Waar is dat andere vaatje waar Huizen uit kan tappen? Waar is dat Plan B?
Stan van Tilborg komt een kuifje tekort om een voorzet achter Hensen te kunnen koppen, Frank van den Bosch glijdt bij de tweede paal net te laat in om een voorzet van Dennis Lamme af te kunnen werken. De wedstrijd kan maar zo nog alle kanten op!
Dan stuift de snelle Van der Veldt ineens voorbij de laatste lijn, de bal is op tijd gegeven en van buitenspel is geen sprake zoals ook die correcte grensrechter (en dat mag ook wel eens gememoreerd worden!) constateert. Hidde moet in volle sprint de bal over of langs de uitkomende Janssen zien te werken en hij kiest er voor de doelman door de lucht te passeren. Dat lukt, maar door zijn vaart vliegt de bal niet alleen over Janssen, maar ook over het doel dat hij verdedigt… Natuurlijk is dit een 100% kans, maar wel een die door de hoge snelheid van Hidde een stuk minder simpel is dan het op het oog lijkt.
Dan een uitval van GRC en Hensen maakt zich bij de eerste paal breed om een schot te blokken. Dat lukt, maar de bal belandt bij Van den Oever die de bal maar voor het binnenschuiven heeft. Maar ook voor hem was de kans moelijker dan het op het eerste gezicht leek en hij schuift de bal dan ook voorlangs. Huizen kan weer even opgelucht adem halen…

Belegering

Naarmate de minuten wegtikken krijgt het voetbal van Huizen iets desperaats. Een schot van Frank van den Bosch ketst af. Doelman Janssen ligt al geslagen op de grond als de rebound opnieuw wordt ingezet. De inzet is echter zo slap dat Janssen de bal zo op kan rapen. De moedeloosheid langs de lijn neemt met de minuut toe evenals de hoop op een stunt bij de thuissupporters. Het is zwoegen voor onze mannen. En dat moeten we onze helden toegeven: ze knokken voor wat ze waard zijn. Zo ook Van den Bosch die onvermoeibaar stoorde, Van Baardwijk de bal ontfutselde en een corner uit het vuur wist te slepen. Wéér een corner die geen zoden aan die dijk zette.
Wéér Van der Veldt die de turbo erop zet richting Janssen. Deze keer is de doelman echter net bijtijds bij de bal om Huizen van de voorsprong te weerhouden.
Inmiddels heeft ook Lauren Kooij zijn entree gemaakt ten koste van Remco Helms.
Een striemende doelpoging als Michael van den Oever geblesseerd raakt bij een poging tot een overtreding. Huizen voetbalt terecht door en Van den Oever krabbelt na het schot dan ook maar weer verontwaardigd overeind.
Huizen forceert een aantal corners waar de Giessener defensie weinig problemen mee heeft.
Felitciano Zschusschen pikt in het strafschopgebied de bal goed mee. Zijn eerste inzet wordt gekeerd door die octopus daar in de goal van GRC. De rebound komt opnieuw voor de voeten van Zschusschen en wéér weet Janssen de inzet te keren. Daar sláápt Janssen vanavond op! Het is een eentonig verhaal aan het worden…

Gouden Balwissel

Sportpark Almbos ligt midden tussen de nieuwbouw. De tuinen van de luxe twee onder één kap grenzen direct aan het hoofdveld. En daar is de ballenvanger niet echt op ontworpen. Met enige regelmaat verdwijnt er dan ook een bal de tuinen achter het sportpark in. En naarmate het eindsignaal dichterbij lijkt te komen met een puntje voor de thuisploeg, wordt daar dankbaar gebruik van gemaakt. Opnieuw vliegt een bal over de omheining en vraagt arbiter Maurick van Dijk om een nieuwe bal. En dat duurt dan ‘even’… De knoop moet uit de ballenzak gehaald worden en Van Dijk is dat getreuzel beu. Met een uitstekende tegenwoordigheid van geest wendt hij zich tot de bank van Huizen met het verzoek een bal ter beschikking te stellen. Uiteraard wordt aan dat verzoek voldaan en een Huizer bal wordt het veld in gebracht.
De ballen van GRC waren wat aan de lichte kant. Na afloop sprak ik een van de spelers van GRC en die beaamde dat de ballen gaande het seizoen sterk in kwaliteit terugliepen en rare stuiter– en zwabberballen werden. Of het daar aan ligt zal niemand met zekerheid kunnen vertellen, maar de corner wordt genomen met de Huizer bal, komt voor en dan is daar de blonde kuif van Jeroen Lamme die als zo vaak onze reddende engel blijkt, niet alleen in verdedigend opzicht, maar nu ook aanvallend. Met een knallende kopstoot weet hij het gaatje naast de paal te vinden waar die akelige grijpgrage Janssen van GRC niet bij kan en eindelijk, drie minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd spat de bal onhoudbaar tegen de touwen en heeft Huizen waar het gezien het algehele spelbeeld toch wel recht op had: de 1 – 2 voorsprong!
Arbiter De Jong besluit het tijdrekken van GRC niet verder te belonen en beperkt het aantal minuten extra speeltijd tot een minimum. ‘Slachtoffer’ is Delano Paskald die amper tien passen in het veld had gezet toen het laatste fluitsignaal klonk en Huizen de drie punten mee uit Giessen nam – maar wat wás het een benauwde ontsnapping…

Arnold Klein

“Er waren wat optimistische geluiden die ons een makkelijke middag beloofden. Ik neem aan dat jij daar toch wat anders tegenaan keek…”
“Als je kijkt naar hun opstelling, dan hebben ze welgeteld twee wijzigingen ten opzichte van de wedstrijd bij ons. Ze hebben dan ook vrijwel hetzelfde gespeeld als vorige keer, wel een iets ander systeem: ons laten komen en reageren vanuit de counter. Ze hebben ten opzichte van de vorige keer iets meer gedurfd vanuit de omschakeling te spelen en daar maakten ze in de eerste helft goed gebruik van. Ik wil GRC zeker niet tekort doen, want die hebben zondermeer naar hun mogelijkheden gespeeld, maar van ons was dit niet echt onze beste kant die we vanmiddag hebben laten zien: slordig en onrustig aan de bal – een bal die overigens ook niet lekker meewerkte, een soort stuiterbal.
Ja, er was even een incidentje in de slotfase toen die trainer maar steeds geen nieuwe bal terug schoot. Ze maakten steeds een knoop in de zak om tijd te rekken. Toen kwam die scheidsrechter naar me toe en vroeg of we vanaf nu met onze ballen mochten gaan spelen. Toen kwam die corner en daaruit scoorden we meteen. Onze bal is wat harder en zwaarder. Toen schoten ze onze bal meteen die tuintjes in en toen we gescoord hadden was er ineens wel in één keer een andere bal…
Het leek ook wel of die trainer (Piet de Kruijf, Red.) een beetje een hekel heeft aan Huizen. Ik snap dat niet helemaal en vraag me af wat we hen misdaan hebben, ik heb ook niet de indruk dat we hier een hele onsportieve ploeg hebben staan…
In de rust heb ik mijn ploeg verweten dat we als verwende jongetjes aan het voetballen waren. Na rust zijn we met vier man voorop gaan spelen met een extra spits erbij. We kregen kans op kans en uiteindelijk moet je hem nog wel maken, natuurlijk. Daarbij hebben ook zij nog wel het nodige aan kansen laten liggen. Als je niet ‘alles’ kunt brengen, dan wordt iedere wedstrijd moeilijk, ongeacht tegen welke tegenstander je speelt. Vandaag schortte dat er wel wat aan. Dat kan zijn omdat het de tweede wedstrijd binnen een week is, het veld, de bal, de temperaturen, het kán allemaal een rol spelen, maar het mág niet! We proberen daar voor te waken, maar het is soms toch lastig dat iedere keer weer bij de ploeg tot uiting te brengen. Na Montfoort was ik ook niet zo heel best bij stem, zodat ik ze ook niet overal kon bereiken met de coaching.
“Ik werd een beetje moedeloos van de pogingen om er met voorzetten doorheen te komen…”
“We hebben een fase gehad dat dat wel lukte, maar vandaag hadden we veel ‘net-niet’ situaties. En laten we wel wezen: dat kan ook een stukje spanning zijn bij ons. De druk op de ploeg dat we moeten blijven winnen…
De Zuid heeft vandaag aan het doelsaldo gewerkt. En dat is toch wel belangrijk aangezien het kampioenschap gewoon op doelsaldo wordt beslist bij een gelijk aantal punten. Daar gaan we niet op gokken natuurlijk, maar het is wel lekker meegenomen als je met een beter doelsaldo naar de eindstreep gaat.
Natuurlijk hoop je als supporter niet dat het gaat zoals vandaag, maar het laatste half uur was gewoon goed. Dat wil je graag zien, maar dat gaat niet altijd.
In de rust kwamen we tot de conclusie dat het opvangen van het gemis van Joshua niet zo uitpakte als we gehoopt en gewild hadden. Ondanks dat hij een prima eerste helft gespeeld had, moesten we dus Vos eraf halen voor Tim Boterenbrood om wat anders te kunnen gaan spelen. We moesten gewoon meer grip op die omschakeling van GRC zien te krijgen. Belangrijk is in deze fase dat je de punten mee naar huis neemt. De overwinning was vandaag verdiend, alleen de manier waarop had absoluut beter gekund!”

Theo Visser

Aanvoerder Visser vraag ik ook even na afloop naar zijn beleving van hedenmiddag…
“Het was een lastige pot, inderdaad. Je zag dat we de eerste twintig minuten gewoon heel dominant de bal hebben. Toch kwamen we er heel moeilijk doorheen omdat ze erg ver naar achteren speelden. En dan krijgen we toch weer een goal tegen. Ik heb zojuist de jongens even toegesproken voor het feestgedruis, en heb gesteld dat we moeten stoppen met steeds achter de feiten aan te lopen, weer gewoon zelf het voortouw nemen, zelf de goals maken en niet achter zien te komen. Op deze manier maken we het ons ongelofelijk moeilijk.
Maar goed, als je ook de tweede helft kijkt: we hebben zoveel kansen en daar moet er gewoon een aantal van in. Dat verwijt ik mezelf ook natuurlijk. Als je al voor staat, dan is zo’n misser niet erg. Maar als je moet dan gaat dat vreten. Dat moeten we gewoon zien te vermijden!”
“Jullie bleven wel erg lang volharden in het geven van voorzetten die op voorhand redelijk kansloos bleken…”
“Ja, je moet natuurlijk wel geduldig blijven en de bal rond laten gaan. Door de bal van kant naar kant te laten gaan proberen we dan openingen te vinden al heeft dat soms geen nut. Het was vandaag gewoon heel lastig met zoveel mensen van hun achter de bal. Maar goed, uiteindelijk scoren we toch de winnende en zijn we heel blij met die drie punten…”
“Hij wordt al aardig dik…” Merk ik op, wijzend naar Theo’s zwellende jukbeen.
“Het valt op zich wel mee. Ik voel het nu wel wat, maar ik heb best wel een hard hoofd dat wat kan hebben. Het had op andere plekken erger uit kunnen pakken. Dit is op het bot. Mooi eitje erop, maar dat hoort bij Pasen, haha!”

Tristen Kroeze

“Hoe fit ben je?” vraag ik onze jonge verdediger. Na wekenlang op een basisplek te hebben kunnen rekenen, lijkt Tristen nu voorbestemd voor invalbeurten. Is dat vanwege conditie of blessure?
“Nou, ik ben niet zo fit als voor de winterstop. Ik heb corona gehad en een liesblessure die me toch wel redelijk lang aan de kant heeft gehouden. Vorige week zaterdag heb ik voor het eerst weer helemaal pijnvrij kunnen voetballen. Qua conditie kan ik het moeilijk meten omdat ik de laatste tien minuten pas binnen de lijnen kwam, dat houdt iedereen wel vol.
Het is dus een mix van factoren. Aan de ene kant moest ik van een blessure terug zien te komen terwijl Remco Helms het gewoon goed doet op die plek. Daarbij spelen we nu op de linkerflank op een iets andere manier waardoor we over de andere kant wat gecontroleerder moeten spelen. Misschien is dat ook wat minder mijn specifieke kwaliteit omdat ik de neiging heb toch wat hoger te spelen met mijn loopvermogen. Dat laatste is gewoon mijn sterke kant. Remco vult dat uitstekend in, dus ik kan wel klagen, maar dat heeft geen enkele zin. Maar goed, op de training houd ik het allemaal bij, dus qua conditie denk ik dat ik er wel zal staan als het nodig is. Dat laatste streepje conditie, dat krijg je echter pas als je ook hele wedstrijden gaat spelen.
De laatste drie weken ben ik op het persoonlijke vlak wat drukker geweest waardoor ik me niet altijd voor de volle 100% op het voetbal heb kunnen focussen. Ik ben docent op het Erfgooiers College en er komen nu ouderavonden aan en er kwamen buitenlandse scholieren naar ons toe waardoor ik ook een paar keer niet heb kunnen trainen. Daardoor kwam ik niet lekker in m’n trainingsritme. Nu ben ik al weer twee weken ‘gewoon’ aan het trainen, dus ik ben weer op de weg terug…”

Anouar Aktaou

Anouar zit midden in de ramadan en ligt buiten op de tafeltennistafel een beetje bij te komen. Zijn lippen zijn droog en vertonen lichte barstjes. Het vasten vergt zichtbaar zijn tol. Ik schiet hem even aan om naar de strafschop te vragen.
“Had jij nog een beetje Montfoort in je benen toen je die tackle inzette?”
“Ik dacht dat ik die bal kon hebben, maar ik was gewoon te laat,” klinkt het berustend. “Het was een terechte penalty, ik raakte hem ook. Hij tikte die bal net voor mijn voeten weg, eigenlijk. Ach, dat hoort een beetje bij voetbal ook… Soms zit het een beetje tegen. Gelukkig heb ik het hoofd niet laten hangen en ben gewoon doorgegaan zoals ik altijd speel, los van dat moment. Het was nog vroeg in de wedstrijd, dus er kon nog van alles gebeuren. Ik mocht het voorval mijn spel dus beslist niet laten beïnvloeden en moest belangrijk blijven zijn voor het team. Pas tegen het einde zat ik er helemaal doorheen en kon niet meer lopen. Met dit weer is de ramadan extra moeilijk vol te houden, door het niet kunnen drinken vooral. Maar goed: dit vormt ook weer een kracht voor me. We zitten nu op de helft van de ramadan. Nog twee wedstrijden en dan ben ik weer in evenwicht met de rest, haha!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Om te beginnen even mijn excuses maken aan GRC doelman Nicky Janssen. Ik herinner me nog dat ik hem na de vorige ontmoeting uitgebreid heb geïnterviewd. Een leuk interview met een bescheiden reactie van de toen debuterende doelman die nog niet wist of hij zou mogen blijven staan. Coach De Kruijf heeft het talent van deze jonge doelman gelukkig goed in de peiling gehouden en vandaag was hij dus weer Huizens grootste struikelblok. Maar dat interview heb ik dus domweg vergeten uit te werken! Ik wilde het zelf ook nog even doornemen, maar tot mijn verbijstering staat er geen letter van in het wedstrijdverslag!
Sorry Nick! Dit is me nog nooit overkomen.
Helaas wis ik na een week alle interviews op de recorder om weer ruimte te maken voor nieuwe, dus ik vrees dat dit een onherstelbare blunder mijnerzijds is.
Als ik na afloop nog even buiten sta te wachten wordt een van de tuintafels bezet door een jolig groepje supporters. Wat een verademing , dit sfeertje, na afgelopen dinsdag! De GRC-ploeg kreeg een staande ovatie ondanks de nederlaag en ik heb persoonlijk verder ook geen onvertogen woord van de GRC-aanhang gehoord. Behalve dan van die vent die de tweede helft pontificaal voor mijn neus ging staan, dan. Maar dat soort knurften heb je overal wel.
‘Ze waren nog niet geïnterviewd’, merkten de mannen aan de tafel op en ze hadden nu wel even tijd…
En dus begin ik een gesprekje met Wilfred Buizerd… Buizerd? Uit de gierende reacties van de anderen maak ik op dat het hier een alias betreft. “Anders krijg ik het hier aan de stok,” lacht Buizerd. “Maar niks dan complimenten voor jullie ploeg!” vervolgt hij. “Ze speelden goed en liepen niet tegen de scheids te mekkeren. Wat een plezier om naar ze te kijken. GRC had voor de inzet wel een puntje verdiend, maar jullie waren echt wel de betere ploeg,” analyseert Buizerd realistisch. Als ik hem bedank voor het compliment en opmerk dat dit wel een leuk sfeertje zo is, merkt hij op: als je hier uitgescholden wordt, dan is het een Rijswijker! Giessenaren zijn fijne mensen!” merkt hij glunderend op. De rest valt hem gierend van de pret bij. Blijkbaar is de fusie toch nog niet helemaal ingedaald bij de aanhang. Op basis van deze opmerking vermoed ik maar zo dat die plurk een Rijswijker is…
Buizerd had nog een andere opmerkelijke stelling: “Wij vinden het heel niet erg om te degraderen! Hoe lang hebben jullie hiernaartoe in de bus gezeten? Nou, dat bedoel ik! Als wij degraderen, dan spelen we lekker allemaal streekderby’s, dan spelen alle tegenstanders op minder dan tien kilometer van ons vandaan! Winnen we ook weer eens wat!
Als jullie tegen de Zuidvogels spelen, dan komen we kijken! Jullie hebben toch wel een hotel in Huizen?”
Een moeizaam middagje dus in Giessen, maar zolang de punten mee de bus in gaan is er niks aan de hand. De onverklaarbare kwetsbaarheid achterin baart me echter wel zorgen. Onverklaarbaar, want ik denk dat we een hoofdklassewaardige laatste lijn hebben. Maar ook nu moest Huizen weer van een achterstand terug zien te komen. En dat kost telkens weer onnodig veel kracht als je een tegenstander eerst een worst voor de neus houdt dat ze wel eens voor een stuntje zouden kunnen gaan zorgen.
Het gaat een beetje op die zeven meter onder water zwemmen lijken die je moest halen voor je B-diploma. Je longen staan op knappen terwijl je onder water doorploetert, gedreven door de angst je koppie boven water te steken voor je die zeven meter gehaald hebt. Doordrenkt met adrenaline zwom ik zelf het zowat hele Sportfondsenbad diagonaal(!) door voor ik me weer boven water waagde. Wat zullen die badmeesters gelachen hebben. Maar Huizen ‘zwemt’ dus nog dapper door richting eindstreep. Nog steeds weet de ploeg aan de goede kant van de score te blijven. Aan de andere kant van het hek houdt men ook keurig de adem in, iedere wedstrijd in feite een derby op afstand: wie moet er het eerst naar boven om adem te happen, wie kan de spanning niet meer aan en haakt er af? De zeven meter is inmiddels ruimschoots overschreden en beide ploegen koersen af op de andere hoek van het zwembad. Het is een in meerdere opzichten adembenemende race…
Zaterdag alweer de volgende uitdaging: Almkerk komt vol revanchegevoelens naar de Wolfskamer. Almkerk: de moeizame 2– 3 in de uitwedstrijd geeft geen enkele  aanleiding tot lichtvaardigheid en ook deze keer hebben we uw steun dus meer dan nodig! Ik hoop u dan ook weer in groten getale in onze thuishaven te treffen om onze mannen naar de volgende driepunter te supporten! Nog acht speelronden te gaan, de spanning is om te snijden, iedere misstap kan fataal zijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via: 

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL