Vastberaden: Huizen – LRC: 3-1

Elf

Elf finales, elf keer honderd procent inzet, motivatie en concentratie. Iedere misstap kan fataal zijn in deze bloedstollende burenrace naar de titel. LRC is voor Huizen de volgende finale die gewonnen moet worden om in het spoor te blijven van De Zuidvogels die inmiddels een ‘finale’ meer winnend wisten af te sluiten. Dinsdag aanstaande mogen we in Montfoort proberen die achterstand in te halen, maar eerst wacht dus LRC dat de eerste ontmoeting met een weinig aan duidelijkheid te wensen overlatende 1-4 overwinning aan de zegekar werd gebonden. Resultaten uit het verleden enzovoorts, enzovoorts. Huizen zal dan ook opnieuw moeten waken voor onderschatting, oppassen dat het dit niet als een routineklusje gaat beschouwen. Ik ken de gedrevenheid van coach Klein inmiddels een beetje en heb dan ook het vermoeden dat hij zijn mannen hier wel voor gewaarschuwd zal hebben. En tja… Welke speler nu nog op scherp gezet moet worden, elf wedstrijden voor het einde met een titel in het zicht, die deugt gewoon niet voor dit Huizen…
Een enkele optimist vroeg me deze week via Facebook al hoe ik de Huizer kansen inschatte in de hoofdklasse. Een gevalletje van huid en beer en zo. Eerst maar een LRC en Montfoort zonder schade overleven. Of we ‘klaar’ zijn voor de hoofdklasse, dat bekijken we over elf wedstrijden dan wel weer. Voor mijn gevoel is het een veeg teken als je die hoofdklasse via de nacompetitie moet zien te bereiken. Op de een of andere manier heb ik altijd het gevoel dat je méér kans maakt op overleving als je gewoon de sterkste uit je eigen competitie bent gebleken.
Die titelrace moet vandaag dan worden voortgezet met een toch wat gehavende selectie: de blessure van Sebastian van Kammen blijkt lastiger dan het zich aanvankelijk liet aanzien en uiteraard hebben we ook te kampen met de naweeën van een kleine corona-uitbraak. Mijn eigen ervaring leert dat de verschijnselen soms dan weliswaar niet zo heftig zijn, maar dat de klachten wel lang voort kunnen sudderen. De vraag is dan ook in hoeverre de slachtoffers hiervan hersteld zijn.
Het wedstrijdformulier onthult de namen van de meeste basisspelers. Alleen Hidde van der Veldt lijkt nog te kampen met wat conditionele problemen en is nog niet klaar voor een hele wedstrijd.
Bij de Leerdammers geen namen die me belletjes doen rinkelen. Sam van de Water verdedigt het doel met rugnummer 22. Dat duidt op een keeperswissel die ten koste is gegaan van Levi ’t Lam die met rugnummer 1 op de bank zit.
De leiding is in handen van Bram van den Boogaard. Een arbiter waar ik persoonlijk een ‘geschiedenis’ mee heb. Toen mijn columns op de site gooischgras.nl verschenen, memoreerde Van den Boogaard fijntjes dat dat wel eens pittige columns konden worden omdat ik hem ooit – na een treffen met Woudenberg – in het wedstrijdverslag ‘een slechte imitatie van Bas Nijhuis’ had genoemd. Gelukkig kon hij daar de humor wel van inzien al had zijn reactie destijds wel een wat zurig ondertoontje. Nu is Van den Boogaard echter de vriendelijkheid zelve, maar ik ben wel weer even met mijn neus op het feit gedrukt dat je maar niet alles straffeloos in je verslagen kunt zetten. Op dezelfde site gooischgras.nl overigens een uiterst lezenwaardig interview met diezelfde Van den Boogaard!
Nadat ik mijn schrijftafeltje weer van een horde patat consumerende jeugd had ontdaan – het bordje snackcorner lezen ze blijkbaar makkelijker dan ‘Gereserveerd Pers’ – en ik de stoffelijke resten van hun aanwezigheid een beetje terzijde heb weten te schuiven, zie ik onze pupilletjes op Van de Water afgaan. Een van de mennekes maakt er een showtje van met schijnbewegingen waar de LRC’ers sympathiek in meegaan. Als hij de laatste verdediger op het verkeerde been heeft gezet stort het mannetje echter ter aarde als hij uit wil halen voor de genadeklap. Heerlijk! Je middag kan eigenlijk al niet meer stuk na zoveel hartverwarmend enthousiasme…

(Foto's: Henk Heijnen Fotografie)

Dreun

Huizen laat er geen gras over groeien en neemt meteen het initiatief. Al in de tweede minuut doet zich de eerste gelegenheid voor als Timo Vos goed doorzet en een voorzet op maat aflevert die niet één, maar zelfs twee aanvallers de mogelijkheid biedt tot koppen. En dan is er dus even verwarring wie ‘m nou gaat nemen en dat is meestal geen combinatie die tot succes leidt. De kopbal is dan ook te zwak om tot openingstreffer te kunnen uitgroeien.
De tweede mogelijkheid volgt al twee minuten later, helaas nu dus wel voor LRC spits Nordin el Hassani en die blijkt wat daadkrachtiger dan onze spitsen zojuist. Hij snelt door onze verdediging, doelman Hensen komt zijn goal uit en is dan kansloos op de fraaie lob waarmee El Hassani het net weet te vinden: 0 – 1! En dat is een fikse domper op de feestvreugde!
Huizen gaat gelukkig niet bij de pakken neerzitten en gaat naarstig op zoek naar de gelijkmaker. Eerst waagt Sergae Kogeldans felle een poging op een fraaie crosspass. Een bal waar je een beetje geluk bij moet hebben, en dat had Sergae dus niet.
In de twaalfde minuut is het dan toch raak voor Huizen: de sterk acterende Timo Vos laat zijn tegenstander met enige regelmaat zijn hielen zien. Ook nu weer: hij lanceert zichzelf en behoudt dan het overzicht. De voorzet is opnieuw gevaarlijk en als de bal dan recht voor de goal voor de voeten van Theo Visser komt is de gelijkmaker een feit: de bal slaat onhoudbaar voor Van de Water binnen: 1 – 1!

Kansen

Een minuut na de gelijkmaker zien we een scrimmage op decimeters van de doellijn. Doelman, verdedigers, Dubbeldam en Vos vormen een kluwen rond een bal die daar ergens tussen moet zitten. Het lijkt een kwestie van een zetje om het ding over de doellijn te wippen, maar wonder boven wonder wil de bal die doellijn maar niet passeren.
Er zit een engeltje op de doellat bij de Leerdammers, want enkele minuten later laat Kogeldans een fraaie voorzet los. Lennart Dubbeldam kan echter recht voor de goal zijn hoofd er niet tegenaan krijgen. De bal vliegt door en bij de tweede paal wordt Vos verrast door de doorschietende bal en kaatst het leer met het lichaam langs de verkeerde kant van de paal.
De straffe wind maakt de passing lastig. LRC heeft de wind mee en zoekt het dus in snelle uitvallen. Zo’n uitval loopt dan spaak door goed ingrijpen en de bal belandt bij Sergae Kogeldans die een voetballende uitweg zoekt. De eerste passeerbeweging gaat perfect, maar na de tweede lijkt de bal wat ver weg te springen. Yassine el Hanoudi ziet er een prooi in, maar Kogeldans weigert op te geven: met een ultieme sliding tikt hij de bal vlak voor de voeten van El Hanoudi weg richting Joshua Lo-Asioe. El Hanoudi gaat neer en Joshua wordt fiks geattaqueerd. De vrije trap is voor Huizen, de verzorging voor El Hanoudi en de bewondering voor Kogeldans! Wat een karakterspeler is dat toch!
Visser neemt na een klein half uur het doel van Van de Water weer eens onder vuur. De bal wordt geblokt en spat als de kogel in een flipperkast door het strafschopgebied van speler naar speler. De bal is te hard om er iets doordachts mee te kunnen doen en na wat flipperkastvoetbal eindigt ook deze kans zonder treffer. Ook een vrije trap van Theo Visser halverwege cornervlag en strafschopgebied wordt door de inkomende Joshua Lo-Asioe bij de tweede paal maar rakelings naast gekaatst. De kansen rijgen zich aaneen, maar de treffers dus helaas niet.

Treffer?

Met ruim een half uur op de klok lijkt Huizen dan toch aan een voorsprong te gaan komen. De bal komt goed voor als Vos opnieuw weer sterk acteert en een voorzet loslaat die bij de tweede paal nu wél binnengelopen wordt door Lo-Asioe. Maar dan steekt vlaggenist Piet Collé zijn vlag resoluut omhoog om aan te geven dat de bal tijdens de voorzet ook de achterlijn had gepasseerd. Gelet op de sterke wind zou dat inderdaad het geval hebben kunnen zijn. Nu heeft Collé wat mij betreft zijn geloofwaardigheid wat verloren, want terwijl ik dit schrijf herinner ik me dat ik die naam wel eerder heb genoemd. Even teruglezend in het voorgaande verslag van de 1-4 in Leerdam kom ik dan inderdaad opnieuw een dubieuze vlagsignaal van deze enthousiaste LRC-vrijwilliger tegen. De getuigenissen van diverse toeschouwers zijn echter minstens zo gekleurd en dus onbetrouwbaar. Collé krijgt dan ook het voordeel van mijn twijfel, die echter wel nadrukkelijk over zijn vlagsignaal bleef hangen…

Hagelbui

Het was al koud en winderig en vlak voor de wedstrijd kletterde de regen alsof er een sluis boven de Wolfskamer was open gezet. Nu kletteren er echter hagelstenen naar beneden en niet zo’n beetje ook. Het knettert op het dak van de tribune alsof men er een grindwagen op aan het lossen is. Op het veld buigen de mannen het hoofd tegen de harde wind die nu de hagelstenen geselend tegen hun gezichten jaagt. Manmoedig zetten de mannen door; de belijning is inmiddels nog amper zichtbaar. Als ik de kalender mag geloven is het lente, maar het voelt als hartje winter. Waar is die Global Warming als je ‘m nodig hebt?!
Desondanks weet Huizen er nog een aardig slotoffensiefje uit te persen. De laatste kans van deze eerste helft is echter weer voor onze gasten uit Leerdam als Maikel van de Water een vrije trap mag nemen en de bal hard in de muur jaagt. Moet geen pretje zijn met die kou om zo’n ijskoude en harde bal op het lijf te laten ketsen, maar onze mannen van stavast weten van geen wijken. Ook Jaime Hensen staat zijn mannetje als de rebound door die zelfde Van de Water vanaf een metertje of twintig snoeihard onder de lat gejaagd wordt. Hensen moet zich strekken en weet het projectiel over de lat te werken.

Rust

Een sterker Huizen en een gevaarlijk counterend LRC gaan dus met een 1 – 1 stand rusten. Huizen dus sterker, maar daar koop je niets voor zolang je dat niet in doelpunten uitdrukt. Voetbal is immers  geen jurysport! Onze mannen zullen dus de tweede helft nog vol aan de bak moeten om deze wedstrijd winnend over de streep te trekken. Daarbij moeten ze uiteraard volledig geconcentreerd blijven om niet in het open mes te lopen dat LRC deze hele eerste helft zo nadrukkelijk voor ons klaar heeft liggen.
De tweede helft zullen we de wind wat meer in de rug hebben. Wellicht dat we daarmee ook meer gebruik kunnen maken van de snelheid die we met Vos en Van den Bosch in huis hebben.
In Breukelen heeft Zuidvogels inmiddels al de leiding genomen. Als onze buren érgens sterk in zijn, dan is het wel in het over de eindstreep trekken van een overwinning! Ze kunnen een wedstrijd perfect ‘bevriezen’. Huizen zal dan ook vandaag niet met minder dan een zege genoegen kunnen nemen en heel eerlijk gezegd is LRC er ook niet echt de ploeg naar om daar punten tegen te laten liggen. Maar ja, aan de andere kant: was Almkerk dat ook niet toen Zuidvogels daar de eerste periodetitel verspeelde?

Ploeteren

Na rust zien we Felitciano Zschusschen in de ploeg voor de aangeslagen Lennart Dubbeldam. Opnieuw mogen we blij zijn met de breedte van onze selectie.
Huizen gaat opnieuw sterk van start: al na een minuut gaat de uitstekend op dreef zijnde Vos er weer fraai langs en is zijn voorzet afgemeten. Krachtmens Joshua Lo-Asioe zet er weer het hoofd tegen en we veren al wat op om de goal te vieren. Op de doellijn wordt de bal echter gekeerd. Ik kon niet goed zien of het een verdediger of doelman Van de Water was die redding bracht voor de Leerdammer Racing Club, maar hoe dan ook gaat er dus weer een goede kans verloren en Huizen moet daar toch niet te lang mee doorgaan, want anders zal die ellendige eerste voetbalwet zich zeker weer gaan doen gelden…
LRC ziet met het verstrijken van de minuten dat felbegeerde puntje stapje voor stapje dichterbij komen. Heel voorzichtig probeert men al een beetje tijd te rekken. Daar heeft arbiter Van den Boogaard echter goed het oog in en als Furkan Cetin dan de bal bij een vrije trap voor Huizen nog even een fikse peer weg geeft, is het enige geel dat Van den Boogaard vandaag zou geven onvermijdelijk.
Timo Vos heeft het vandaag op de heupen en opnieuw is hij een gesel voor de Leerdammers. Weer wordt de bal goed voor gebracht en opnieuw heeft LRC alle moeite de bal te verwerken. De rebound wordt door Frank van den Bosch hard ingeschoten en opnieuw kraakt de Leerdammer defensie en een appèl voor hands klinkt op. Van den Boogaard wil er echter niets van weten. Met mijn ene oog  dat na mijn staaroperatie nog operationeel is durf ik hier verder geen uitspraken over te doen, maar Van den Boogaard floot een in mijn oog uitstekende wedstrijd, dus ook hier ga ik er maar weer vanuit dat hij de juiste beslissing nam. Hij stond er in ieder geval dichter op dan ik…
En zo ploetert Huizen richting eindsignaal. LRC ruikt het punt als ware het een verse frituurlucht na een stevige strandwandeling. Dennis Lamme jaagt de bal nog maar eens recht in handen van doelman Van de Water en Timo Vos ontbreekt het bij zijn uithaal aan zelfbeheersing. Opnieuw duikt Joshua Lo-Asioe gevaarlijk op voor Van de Water bij een strakke diagonale voorzet. Hij probeert de bal met de hak te verlengen, maar de bal wordt weer een prooi voor de Leerdammer doelman.
Huizen ploetert en moet met de minuut meer vrezen voor puntverlies. Een kwartier voor tijd heeft het gros der aanwezigen zich inmiddels al verzoend met een gelijkspelletje…

Wissels

Dan grijpt Arnold Klein in. Hij haalt de uitmuntende Vos naar de kant voor Hidde van der Veldt. Het deed me een beetje denken aan de legendarische wissel van Arjan Robben in Oranje. Maar goed: het is wel duidelijk dat er wát moet gebeuren wil Huizen hier geen averij oplopen en Klein kent zijn pappenheimers beter dan wie dan ook.
Ook LRC-coach Sluis grijpt in en brengt Leslie van der Heiden voor Cetin Furkan, die al met geel op zak loopt en eigenlijk al de hele wedstrijd weinig antwoord had op de snelle Timo Vos. Blijkbaar had Sluis gehoord van de snelheid van Van der Veldt en koos voor vers bloed om dat gevaar het hoofd te kunnen bieden.
Jeroen Lamme moet dan nog even als reddende engel optreden als Hensen ten tweeden male met een lob gepasseerd wordt. Een striemend schot dat gelukkig naast gaat onderstreept het groeiende geloof in een resultaat dat inmiddels post heeft gevat bij onze gasten.
Sergae Kogeldans mag dan op de bank plaatsnemen ten faveure van Tim Boterenbrood.
Dat groeiende geloof onderstreept LRC trainer Sluis dan nog maar eens met het inbrengen van pinchhitter Ansu Camara. Ruikt hij zelfs een driepunter?

Tjakka!

Onder luid getrommel en aanmoedigingen van enkele jeugdleden die een verbale strijd met de Leerdammer jeugd aangingen, breekt Huizen dan toch de ban. De strijdkreten van de LRC-jeugd toonden overigens wel nadrukkelijk aan dat er nog een hoop werk aan de winkel is voor de WOKE-beweging om begrip trachten te kweken voor de alfabetmensen, maar dit terzijde…
Twee minuten na het inbrengen van Camara krijgt Sluis het deksel op de neus als Joshua Lo-Asioe hoog boven alles en iedereen uit torent op een voorzet van de weer als vanouds acterende Theo Visser. Gedekt of niet, gehinderd of niet, krachtmens Lo-Asioe plant er onverdroten het modieuze afro-kapseltje tegenaan en knikt ongenadig de 2 – 1 tegen de touwen!
Kort daarop dwingt Theo Visser Van de Water tot een schitterende redding als hij van vijfentwintig meter de bal loepzuiver in de hoek plant. Van de Water betoont zich een betrouwbaar doelman en bokst de bal uit de uiterste hoek.
Dat Joshua niet alleen aanvallend bezig is bewijst hij kort na zijn doelpunt: Tim Boterenbrood vecht een sprintduel met invaller Aimane Seqqal uit. De uitkomst is nog onzeker, maar dan vanuit het verre middenveld stuift daar Joshua Lo-Asioe als een ziedende tornado te hulp. Een sprint van veertig meter en een puntgave sliding maken aan alle Leerdammer aspiraties een einde. Wat een wedstrijdmentaliteit! Geweldig!
De doodsteek voor LRC volgt echter in blessuretijd als een ‘Onanaatje’ de inleiding tot Leerdammer balverlies vormt. Felitciano Zschusschen bewaart het overzicht en in plaats van voor eigen succes te gaan legt hij de bal panklaar voor Theo Visser die vandaag weer koel als de spreekwoordelijke kikker blijft en de bal spatzuiver achter de wanhopig uitvallende Van de Water schuift: 3 – 1! Drie punten in de tas, weer een lastige klip omzeild, we ‘leven’ nog, op naar Montfoort!

Arnold Klein

“Wie knippert het eerst met zijn ogen?” vraagt Gijs Moerman van de Gooi & Eemlander onze coach na afloop in de catacomben.
“Ja, Zuidvogels heeft ook weer gewonnen – maar ik had ook niet anders verwacht!” beaamt Klein. “Ik had LRC vorige week zien spelen en toen vroeg ik me af wat er met LRC aan de hand was. Uit de wedstrijd in Leerdam wist ik nog dat ze best een goede ploeg hebben, een stugge ploeg met een paar goede voetballers erbij, maar ze gingen ontluisterend met 0 – 3 ten onder tegen SVL. Vandaag zag ik echter weer een totaal ander SVL dat zich uitstekend op ons had voorbereid.
Hoe dan ook mogen we ons niet zo laten verrassen. Vorige week kregen we tegen Breukelen in de beginfase een fikse kans tegen en nu lopen we tegen een vroege tegentreffer op. We moeten echt scherper aan de wedstrijd beginnen als we mee willen blijven doen. Een inschattingsfout, maar dat kost ons dus wel een treffer. Daarna heb ik eigenlijk een heel goed voetballend Huizen gezien met fraaie aanvallen en een snelle 1 – 1. We missen dan wat kansen en zien een goal in mijn ogen onterecht afgekeurd worden. De scheidsrechter twijfelde al wat en mijn spelers en mensen die daar achteraan stonden gaven aan dat de bal gewoon binnen was gebleven. Maar goed: daar kunnen we ons wel druk over blijven maken, je verandert er toch niets meer aan. Het zegt eigenlijk wel genoeg dat de scheidsrechter die grensrechter even later gewoon negeerde toen hij weer stond te vlaggen dat een bal uit was. Over het geheel genomen vind ik dat we een uitstekende eerste helft hebben gespeeld. Tijdens die hagelbui werd het weliswaar wat chaotisch, maar als geheel ben ik dik tevreden met het voetbal dat we speelden.
De eerste tien minuten na rust waren we ook goed bezig, maar daarna werd het een potje dat deed denken aan de wedstrijd tegen Woudenberg: blijven voetballen en niet te gehaast op zoek willen gaan. Het geloof dat hij uiteindelijk toch wel zal vallen, dat moeten we gewoon blijven uitstralen. Een groot compliment voor mijn ploeg hoe ze gespeeld hebben vandaag!
Nee, ik hoef geen spelers te motiveren. Voor de scherpte zijn wij als staf natuurlijk verantwoordelijk, maar de ploeg houdt ons ook scherp. Daar trainen we elke week voor. Spelers geven ook zelf aan als ze niet verder kunnen, dat is ook een goede zaak. Dan hebben wij gewoon nieuwe krachten klaar staan.”
“Nu je het over de wissels hebt, ik begreep ze niet allemaal…”
“Bij Timo Vos zagen we dat zijn krachten wat minder werden en dus besloten we een andere snelle speler daarvoor in te brengen (Hidde van der Veldt. Red.) Dat heeft niets te maken met Timo’s wedstrijd, want hij had prima gespeeld! Hij had inderdaad weinig te duchten van zijn directe tegenstander. Dat is nog wel een verbeterpuntje: als je merkt waar de zwakte van de tegenstander ligt, dan moet je dat meer blijven opzoeken.
Anouar Aktaou zit in de ramadan en was gewoon leeg. Normaliter huldig ik het principe dat ik het laatste kwartier geen mensen centraal achterin meer wissel, maar nu moést het gewoon.
Van de andere spelers kreeg ik te horen dat Sergae Kogeldans er ook doorheen zat. Dat bleek achteraf op een misverstand te berusten: hij had aangegeven heel even tijd nodig te hebben om na een lange sprint weer wat op adem te komen, andere spelers hebben dat opgevat als dat hij ‘op’ was. Dat hebben we gelukkig meteen goed uit kunnen spreken, dus dat is geen issue meer.
Dinsdag tegen Montfoort kunnen we denk ik hetzelfde verwachten als waar we vandaag tegenaan gelopen zijn. Maar de competitie is nog lang en er kan nog genoeg gebeuren voor we aan de volgende derby gaan beginnen…”

Theo Visser

“Ik zag vandaag weer de ‘oude’ Theo Visser!”
“Ja, vooral de eerste helft heb ik wat simpeler gespeeld en wat simpeler keuzes gemaakt waardoor ik zelf wat beter in mijn spel kwam en ook weer lekker productief kon zijn…”
“Twee goals en een assist, wat mij betreft was je man of the match, maar je kende de laatste weken wel een wat mindere periode…”
“Ik heb inderdaad een wat mindere periode gehad. Ik weet niet precies waar dat aan lag, misschien ook een stukje mentale fitheid. Er wordt natuurlijk nu veel meer op me gelet. Ik moet gewoon weer zorgen dat ik wat rustiger in mijn hoofd word, dan kan ik gewoon beter voetballen. Ik ben de laatste tijd met wat teveel dingen tegelijk bezig geweest.
Inzet kan ik inderdaad altijd wel opbrengen en ik kan ook in het veld wel eens ‘vocaal’ wat erg aanwezig zijn als ik niet lekker in mijn vel zit. Ik wil gewoon iedere pot winnen en van nut zijn voor mijn medespelers. Daar ben ik ook aanvoerder voor natuurlijk.
Ik wilde inderdaad nog wel eens wat teveel doen, teveel uit mijn kracht spelen op posities waar ik eigenlijk niet moet lopen. Vandaag ging dat gelukkig weer stukken beter.
Bij die 0 – 1 waren we gewoon niet alert genoeg. Da’s hartstikke zonde natuurlijk, want dan loop je meteen achter de feiten aan. Desondanks waren we de eerste helft heel dominant en hadden we veel balbezit en lanceerden goede aanvallen. Alleen maakten we het niet voldoende af. We hadden met rust zeker al met 3 – 1 voor kunnen staan! De tweede helft werd wat rommeliger en dan komt die 2 – 1 gelukkig als een bevrijding!
Die hagelbui voor rust was écht vreselijk! Het deed pijn in mijn gezicht en je zag bijna niks meer. Het werd ook allemaal glad.
Het is echt een titelrace met Zuidvogels. We moeten gewoon bij onszelf blijven en zorgen dat we blijven winnen!”
“Elke week een scherpe Theo Visser!”
“Precies!”

Bram van den Boogaard

“Tja, je hebt me vorige keer een ‘titel’ gegeven, dus ik ben benieuwd wat je er vandaag van maakt,“ lacht onze arbiter als ik hem na afloop in de bestuursruimte tref.
“Laat ik voorop stellen dat ik vind dat je vandaag vlekkeloos gefloten hebt, niets op aan te merken. Toch een paar situaties waar ik even op terug wil komen…”
“Bij die afgekeurde goal liep ik zelf mee tot op een meter of zes van de achterlijn en had al mijn twijfels of die bal niet over de achterlijn was geweest bij de voorzet. Toen stak die assistent zijn vlag omhoog en was het voor mijn één plus één is twee.”
“Tijdens die hagelbui dacht ik dat je wel af zou fluiten. Zo’n hagelbui kan je die jongens haast niet aandoen!”
“Ik heb er heel even aan gedacht om even te stoppen. Het was vanmiddag hier een mannenvoetbal en de spelers zelf gaven ook aan dat ze verder konden. Ik liep zelf ook met korte mouwen en korte broek, en dat voelde ik wel degelijk. Maar nogmaals het waren vanmiddag allemaal mannen op dat veld en dat veld bleef het veld bespeelbaar. De lijnen zullen vanaf de kant wellicht slecht zichtbaar geweest zijn, maar vanwaar wij liepen waren ze gewoon waarneembaar. Ach, je moet maar zo denken: dit zijn de idyllische momenten in het voetbal, een feest voor de fotografen!
Het was inderdaad een sportieve  wedstrijd. Als er wat gebeurde dan waren beide ploegen aanspreekbaar. Ik heb één gele kaart moeten geven voor dat wegtrappen van die bal door LRC, dat was zó opzichtig daar kon ik pratend niet meer omheen. Verder kon ik het allemaal pratend af. De aanvoerder van LRC (Rogier Gerritsen, Red) heb ik op een gegeven moment het signaal gegeven dat hij bij de volgende overtreding ook geel zou krijgen en die bond toen keurig in. Ook hun nummer 6 (Maikel van de Water, Red.) was wat al te fysiek in de duels in de zestien. Ook hij begreep de waarschuwing. Als je het op deze manier met elkaar kunt oplossen dan hoef ik wat mij betreft niet steeds met kaarten te zwaaien.”
“Een ander momentje was onze spits die neerging in de zestien….”
“Haha! Ja, daar liep ik pakweg een meter of vijf achter toen dat gebeurde. En het was zo duidelijk dat hij graag wilde gaan liggen… Op de terugweg keek hij me aan en lachte dat ik het inderdaad goed had beoordeeld. Als je als scheidsrechter op de middenlijn staat bij zo’n situatie, dan heb je meteen discussie. Maar nu was ik er zo dichtbij dat hij het meteen accepteerde.”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Als een overwinning zo moeizaam tot stand komt, dan ben je met een 3 – 1 uitslag al vlug geneigd om hem geflatteerd te noemen. Toch vind ik er ook achteraf niets geflatteerds aan: Huizen domineerde het grootste deel van de wedstrijd, liet een handvol zeker lijkende kansen onbenut en zoals Theo Visser al aangaf: deze stand had eigenlijk met rust al op het bord kunnen – lees: moeten –  staan. We kunnen de ploeg hooguit verwijten dat we de Leerdammers niet alle hoop al bij de thee ontnomen hadden.
Ploegen komen niet meer vrij en onverveerd richting Wolfskamer. Overigens naar beide zijden van ons roemruchte sportpark niet! We mogen blij zijn met het kunstgras want dat voorkomt dat men daadwerkelijk loopgraven rond de eigen zestien gaat graven.
Deze overwinning kwam dus ‘stroef’ tot stand. Dat is inherent aan de stand op de ranglijst en ook onze buren hebben daar last van,  getuige de uitermate benauwde 1 – 0 in de allerlaatste minuut tegen het stijf onderaan bungelende Almkerk. Het is dus een kwestie geworden van de stalen zenuwen, wie bewaart het beste de concentratie en motivatie? Wie weet de onderschatting het beste de baas te blijven, wie kan er het beste met de spanning van een tiental finales omgaan?
Het is ‘n zenuwslopende race, waarbij het feit dat de naaste concurrentie ook letterlijk onze naaste buren zijn, een extra dimensie aan deze nek-aan-nekrace geeft.
Dinsdagavond in Montfoort dus een volgend cruciaal duel, zoals alle komende wedstrijden dat zullen gaan zijn tot één van de twee de strijd opgeeft. Het heeft op deze manier iets van dat kinderspelletje waarbij twee peuters elkaar strak aankijken tot één van de twee in de lach schiet. Ook hier geldt dan dat wie het laatst lacht, het best lacht.
De Montfoorters hebben de supporters van Zuidvogels uitgenodigd te komen kijken naar dit zenuwslopende treffen. Aan de groen-gele supporters de schone taak om ze in ieder geval qua aantal naar de loef te steken. Of ik u van een verslag kan voorzien is op dit moment even de vraag. Maandagochtend onderga ik mijn tweede staaroperatie en het zal er van afhangen of mijn noodbril op tijd klaar is. Ik doe mijn best, maar als u helemaal zeker wilt zijn alles mee te krijgen, ga er dan zelf heen, gehuld in geel en groen!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL