Veerkracht: VVOG – Huizen: 1 – 5

Voetbal Vereniging Ons Genoegen

De wedstrijd start op het ongebruikelijke tijdstip van half een, dus vroeg naar Harderwijk waar Voetbal Vereniging Ons Genoegen residentie houdt op sportpark De Strokel. Het is een weerzien na jaren, want nadat de competitiewegen van Huizen en VVOG zich scheidden heeft Huizen nog enkele malen meegedaan aan de roemruchte Zuiderzeecup van de Harderwijkers. Een fenomeen dat ook al weer enkele jaren tot het verleden behoort.
Het is even een speurtocht door de kantine op zoek naar officials die me kunnen voorzien van namen en rugnummers, maar als ik na een tocht langs de diverse kastjes en muren dan in het wedstrijdsecretariaat beland, is de ontvangst hartelijk en word ik naast een keurige namenlijst tevens voorzien van koffie en wat informatie. VVOG degradeerde afgelopen seizoen uit de derde divisie. Men praat daar echter niet graag over en lijkt dat boek maar liefst gesloten te houden. Toch peur ik uit de aanwezigen dat VVOG zich enkele seizoen steeds het vege lijf had weten te redden tot dan vorig seizoen het doek dan toch een keer viel. De club hoopt nu in de vierde divisie met wat betere resultaten weer wat meer publiek naar De Strokel te trekken, want ook in Harderwijk geldt dat je vooral vrienden hebt als je wint en dat die vriendschap met matige resultaten maar snel blijkt te verdampen. Een fenomeen waar we bij Huizen helaas ook de nodige ervaring mee hebben…

Auuw!!

Het is nog prima voetbalweertje als ik op de tribune plaatsneem onder de radiohut. Prachtig scorebord weer: lijkt me voor Huizen toch ook wel wat. Maar goed: er moet altijd wat te wensen over blijven uiteraard. Onder leiding van de heer Smit trapt Huizen af. Geen Dennis Lamme vandaag die uit voorzorg aan de kant zal blijven. Wel zie ik Sergio Kozjak weer in de voorste lijn terwijl Sebastian van Kammen samen met Tijmen Bakker ons centrale verdedigingsduo vormt. Ook deze wedstrijd staat weer vooral in het teken van het maken van minuutjes, dus ook nu weer een mix van oudgedienden en aanstormende talenten.
Bij VVOG loopt ene Joshua Patrick voorin: gepokt en gemazeld in het amateurvoetbal en nog niets ingeboet aan effectiviteit en snelheid, zoals Huizen al akelig vlug zou merken: na vanaf de aftrap meteen de eerste corner te hebben geforceerd neemt VVOG de aanval over en dan blijkt Joshua Patrick nog een vijfde versnelling in huis te hebben waar het bij Huizen achterin bij vier versnellingen bleef. Oog in oog met Tim van Dompzelaar weet onze doelman in eerste instantie nog knap redding te brengen, maar vanuit lastige hoek weet Patrick dan toch diagonaal het zijnet aan de goede kant te vinden en kijkt Huizen na goed een minuut al tegen een 1 – 0 achterstand aan… En dat doet zeer met de open wond van die 6 – 1 tegen GVVV nog vers in het geheugen… Ik kan er niks aan doen, het zit in mijn aard (ik ben ook een beetje een hypochonder) maar ik vrees op dat moment voor een tweede afstraffing binnen een week. Zeker als ook Max Leeflang als een warm mes door onze defensieve boter snijdt en maar net over schiet. Ook de dartele Elikia Mbinga fladdert op snelheid door onze laatste lijn en we lijken maar geen grip te krijgen op die snelle voorwaartsen van VVOG. Het is slikken die eerste minuten daar in Harderwijk.

Gelijk!

Maar Huizen herpakt zich: achterin wordt het een en ander aangepast, er wordt wat geschoven en dan ziet de als altijd weer ijverig acterende Frank van den Bosch de sprintende Hidde van der Veldt. De bal gaat perfect in de loop en waar men bij Huizen achterin moeite had met die lopende mensen van VVOG, zo ook liet Hidde de VVOG defensie zijn hielen zien. Die hielen waren het laatste waar men nog bij kon en als de ingreep van achteren dan in het strafschopgebied Van der Veldt tegen het kunstgras werkt bevestigt een VVOG-supporter naast me met “Die gaat op de stip!” het oordeel van Smit nog voor de echo van het fluitsignaal weggestorven is. En dan hebben we daar een specialist voor in huis: Theo Visser en het is nu doelman Melvin Betzold die moet ‘vissen’: onberispelijk stuurt Visser de doelman de verkeerde kant op en laat het net bollen. We staan weer gelijk!

Doorpakken

Niet alleen Visser, Van der Veldt en Van den Bosch doen deze fase van zich spreken, ook Sergio Kozjak lijkt zich weer als een vis in het water te voelen en zet de ene na de andere fraaie combinatie op. Een heerlijke speler om naar te kijken: slim, snel, rustig, sterk aan de bal, ‘ziet’ het spel en heeft de technische bagage om er nog wat mee te doen ook. En ook in die tiende minuut ziet hij weer waar de opening bij de opgekomen Visser ligt en door een woud van spelers weet hij de bal voor de voeten van onze aanvalsleider te leggen. Maar ook Visser is wat verrast door deze geniale pass en laat de bal helaas aan zich voorbij gaan.
Nog één keer snijdt VVOG door onze laatste lijn en mogen we van geluk spreken dat Smit en zijn assistent buitenspel hebben geconstateerd. Daarmee blijft Huizen een nieuwe achterstand bespaard.
Dan is het de beurt aan Kozjak om door de defensie van VVOG te snijden. Op volle snelheid controleert hij een fraaie dieptepass van opnieuw Frank van den Bosch. De aanname is al een feest voor het voetbaloog en dan doet hij nog twee passen, de kans lijkt te slinken, maar niet voor de koel kijkende Kozjak die met militaire precisie de bal langs Betzold in de verre hoek prikt: 1 – 2 en daarmee deze burger weer moed geeft.

Veerkracht

Huizen geeft blijk van een bewonderenswaardige veerkracht en na een flitsende opening, gevolgd door een moeizaam begin, lijkt het het antwoord op speelwijze van VVOG wel gevonden te hebben. Opnieuw een fraaie aanvalsopzet via de groeiende Kozjak waarna Van der Veldt het doel iets te hoog zoekt. Aan de andere kant bereikt captain Van der Laar de gretige Joshua Patrick die het met een atletische omhaal probeert en Van Dompzelaar op zijn weg vindt. Weer Kozjak die met een hoogstandje op het middenveld de toeschouwers verwent. Een aanval en een actie die een betere afronding had verdiend, maar ‘het kan niet alle dagen feest zijn,’ zei mijn moeder zaliger dan…
In een recent interview dat ik met coach Klein had noemde hij de ‘hongerigheid’ van zijn groep. Er lopen momenteel roedels wolven over de Veluwe die minder hongerig zijn dan de mannen die vanmiddag op De Strokel in een groen-geel shirt ronddartelden. Opnieuw gaat Van der Veldt er 'op de brommer' vandoor. De pass breed lijkt te worden weggewerkt, maar de al even gretige Van den Bosch werpt zich in de strijd en de bal caramboleert opnieuw achter doelman Betzold. Helaas heeft arbiter Smit ook nu buitenspel geconstateerd en gaat deze goal dus niet door. Het is vooral Huizen dat hier met de lakens aan het uitdelen is. Nog wat speldenprikjes van VVOG waarbij Van Dompzelaar gestrekt gaat en een goede voorzet op Patrick weggraait voor de spits er iets mee kan beginnen, een voorzet van Max Leeflang weet Patrick even later nog te bereiken, maar de kopbal mist zowel kracht als richting. Het is een beetje ‘op’ bij VVOG lijkt het wel. VVOG wil nog voor het rustsignaal op gelijke hoogte komen en die drang gaat ten koste van het raffinement en de precisie. Het aanvalsspel van de Harderwijkers krijgt daarmee een wat opportunistisch karakter. Wellicht speelden de vele wissels daar een rol in, maar Huizen lijkt de touwtjes stevig in handen te hebben.

Rust

En zo gaat Huizen lekker met een 1 – 2 voorsprong aan de thee. Hoewel Huizen bij lange na nog niet in de in mijn ogen sterkste opstelling acteert, zien we toch al bij vlagen dat heerlijke positiespel terug waarmee Huizen zich zo uitstekend kan profileren. Bij vlagen is het genieten daar in Harderwijk. Hoewel VVOG gaandeweg wat wegzakte, blijft het echter wel oppassen. Het is en blijft toch een volwaardige evenkie en met wat wissels kunnen er zo maar weer krachten ontstaan waar Huizen zich nadrukkelijk tegen zal moeten wapenen. En wissels zullen er ongetwijfeld nog vele volgen: het blijft tenslotte ‘minuutjes maken’ dat vandaag de klok slaat…

En weer door….

Met twee nieuwe doelwachters beginnen we aan de tweede helft. Bij Huizen heeft Olivier Pabon de plek van Tim van Dompzelaar ingenomen en bij VVOG mag Thijs Eggink zijn opwachting maken ten koste van Melvin Betzold.
Invaller Bruce Lucke bereikt Mbinga die de bal aan een touwtje lijkt te hebben en dollend door het strafschopgebied trekt. Een heerlijke actie die echter toch in de veilige handschoenen van Pabon eindigt. Dan trekt Kozjak er weer tussenuit en stuift met de bal aan de voet richting de Harderwijker zestien. Voor die rush wordt een voetje gestoken dat Smit honoreert met een vrije tap op een meter of twintig van de goal. VVOG dromt tezamen in een muur en wacht op de dingen die komen gaan. Achter de bal de man met de gouden voeten: Theo Visser. Achter de muur een gespannen, maar niet al te lange doelman Thijs Eggink. Koeltjes jaagt Visser de bal ‘over de muur en het ijzeren gordijn’ richting bovenhoek waarbij de graaiende handen van Eggink zelfs niet in de buurt weten te komen en het vuistje van Visser kan weer omhoog: 1 – 3.
Huizen dendert verder, onder meer via de uitstekende Timo Vos die een aanval opzet na goed doorzetten en vervolgens Sergae Kogeldans op avontuur stuurt. Het oogde weer soepel, doortastend en ‘des Huizens’. Weer een aanval die helaas niet de bekroning kreeg die hij eigenlijk verdiende.

De puntjes op de ‘i’…

De wissels komen en gaan en de speaker van de Harderwijkers doet zijn uiterste best het allemaal bij te benen, maar het is een verloren zaak voor de arme man. Ook voor VVOG zal het doek vallen: de Huizer trein dendert door en als een kwartier voor tijd een corner van Daniël van Warven wat ver van de goal van Pabon dwarrelt, dan ziet Van den Bosch zijn kans schoon als de bal van ver terug gaat richting doelman Eggink. Doelman en Frank ‘de Horzel’ gaan een sprintduel aan. Een meter op de helft van VVOG weet Frank met de punt van de schoen de bal langs Eggink te tikken en in volle ren heeft hij dan een vrij veld en een leeg goal voor zich! Hoewel hij toch nog een beetje aan de zijkant uitkomt en nog steeds in volle sprint is, weet onze kleine blonde schicht de bal toch feilloos in de lege goal te prikken: 1 – 4 - en wat een verwennerij!
Met nog een kleine tien minuten te gaan weet Van den Bosch opnieuw te ontsnappen. Deze keer heeft Eggink wel een antwoord op zijn schuiver.
Pabon lijkt het nog even wat spannend te gaan maken als hij een speler aanspeelt die hij beter over had kunnen slaan, maar hij herstelt het zelf door zich dapper voor de voeten van de aanstormende VVOG-aanvaller te werpen.
Datzelfde doet ook Eggink aan de andere kant als Rowdy Perez zich eerst vast lijkt te lopen en Timo Vos (heel nuttig spelend!) de bal alsnog bij Van den Bosch aflevert. Opnieuw voorkomt een dappere actie van de VVOG-doelman verder leed voor de thuisploeg.
Het slotakkoord is opnieuw voor Huizen als de negentig al op het fraaie scorebord oplicht. Weer die dekselse Vos die razendsnel schakelt en Theo Visser andermaal voor Eggink zet. Tegen Visser met een vrije doortocht maakt Eggink deze keer geen schijn van kans en op de valreep maakt een herboren Huizen er dus nog 1 – 5 van…

Arnold Klein

“Je zult vandaag dan wel niet tevreden zijn,” plaag ik Klein omdat hij zich toch tevreden had uitgelaten na GVVV.
“Hihaha!” lacht Klein voluit. “Net als tegen GVVV gaat het om de situaties, de gemaakte minuutjes en dat we stappen gaan maken in onze manier van spelen. Maar ook de spelers: je leert niet als je alleen maar tegen tweedeklassers gaat oefenen. Je leert van het spelen tegen betere voetballers, hoe draai je open, waar word je aangespeeld, de wedstrijd ‘scannen’, dat leer je niet tegen een tweede- of derdeklasser. Je leert pas als je heel erg weinig tijd krijgt, je leert dan dat je nog beter je loopactie in zult moeten zetten….
Die eerste goal, je kunt traag zijn of niet, je moet dat opvangen door positioneel goed te staan. Als je ziet hoe die tegengoal ontstaat, dan ging er meer fout dan puur die snelheid van hun spitsen. Daarmee leg je dan wel je eigen kwetsbaarheden bloot, maar het heeft te maken met hetgeen daarvóór gebeurt… Maar dat zijn dus de dingen die we in zo’n voorbereiding willen leren! Je zag dat er later bij ons in het centrum ook meer communicatie en chemie ontstond. Je hebt dan wel eerst een negatief moment in de wedstrijd, daar heb je het dan over in de rust en dan zie je later in de wedstijd dat dat opgepikt wordt en uiteindelijk resulteert in een positief moment.
Binnen het proces, de stapjes die we willen maken, is zo’n uitslag natuurlijk leuk, maar het is en blijft niet meer dan voorbereiding met twee doorwisselende teams. Ik ben blij met het stukje effectiviteit dat ik vandaag zag. Ik kan genieten van zo’n laatste goal: die bal die we in eerste instantie niet lijken te hebben en Timo Vos daar héél goed achter zit, een goede aanname en metéén Theo vrij voor de keeper zet. Dat zijn zaken die ik heel graag op het veld terugzie. Ik blijf echter nog hameren op de gerichte diepgang, hoé er diep gegaan moet worden, moet ik met een loopactie beginnen of moet ik uitstappen… Ik denk dat we dan ook met de uitslag zeker tevreden mogen zijn, maar nog niet met het volledige veldspel! Allemaal stappen die we nog moeten maken in onze voorbereiding. Een trainer kan wel bezig zijn met de spelers, maar uiteindelijk moeten de spelers het wel uit zichzelf zien te halen. Ik heb natuurlijk in de vakantie wel mijn gedachten laten gaan over de ideale elf waarmee ik uit de voeten denk te kunnen. Maar door het spelen met verschillende spelsystemen zal ik niet echt met een vaste basiself kunnen spelen. Uiteindelijk moet je als speler passen in de manier van spelen die we voorstaan. Presteren, jezelf wegcijferen en kwaliteit leveren, dáár gaat het om.”

Theo Visser

Een heerlijke hattrick van onze aanvoerder. “Ja! Zeker lekker!” beaamt hij als ik hem aan de kant van het veld na de wedstrijd even opvang. “De groep is weer verder aangevuld met vakantiegangers en uiteraard hebben we wel het een en ander besproken na dinsdag. GVVV was natuurlijk echt wel een stapje verder dan wij, maar daar leerden we wel van. Vandaag liep het lekker, misschien omdat het een zaterdag is, misschien omdat we toch al weer wat verder zijn in de fitheid.
Zonde van dat foutje in de opening. Daar moeten we echt scherp op zijn, want we moeten er geen gewoonte van maken om na een paar minuten al achter te komen staan.
De goals gingen er lekker in. Die laatste bal kreeg ik natuurlijk wel geweldig. De kop is er weer vanaf!”

Frank van den Bosch

“Doe jij aan genderneutraliteit?” vraag ik die verbijsterde Frank die niet weet waar ik op doel. “Ik zag dat je een BH’tje draagt,” leg ik hem gekscherend uit als zijn ogen groot als schoteltjes worden.
“Hahaha! Nee, dat is een ‘tracker’! Daarmee kan ik zien hoeveel ik gelopen heb en wat mijn snelheid was! Haha! Vandaag 10,5 kilometer gelopen, maar ik heb ook een tijdje langs de kant gezeten, hè!
Normaal loop ik er zo’n twaalf per wedstrijd. Ik wil mezelf gewoon steeds beter maken en daarom heb ik zo’n ding aangeschaft.
Dinsdag werden we gewoon overklast, vandaag was het wat gelijkwaardiger…”
“Ja, je kon je lekker uitleven vandaag… Ik zie je nog achter die bal aanstuiven…”
“Ik zag die man terug passen en dacht ‘Ik ga er op gokken!’. En toen gaf hij ‘m inderdaad net te kort en kon ik er alles uit persen en tikte ik ‘m net met mijn teentje voor die keeper weg en toen had ik een vrije goal voor me…”
“Toch was de hoek nog niet eens zo eenvoudig in volle sprint…”
“Ja, ik zag het gaatje nog en dacht ‘dat moet te doen zijn!’ en dus toch nog lekker even een goaltje meegepikt!
We gaan nu zeker met een goed gevoel naar huis, nu kan ik straks lekker op de bank zitten nagenieten met een glimlach om mijn lippen!”

Sergio Kozjak

Voor mij een van de uitblinkers. Sergio luisterde zijn uitstekende wedstrijd op met een goal waar ik  – om met Kees van Kooten te spreken – als voetballiefhebber ballen van in mijn buik krijg.
“Dank je wel!” klinkt het bescheiden als ik hem complimenteer met zijn uitstekende optreden. “Ja, ik was zelf inderdaad ook wel tevreden. Ik heb alles gegeven en in elke situatie getracht te helpen, wat de trainer vooraf ook had aangegeven. Ik ben net terug van vakantie en daardoor merkte ik toch wel dat de tweede helft mijn conditie wat terugliep en de benen dus wat zwaar werden. Maar ik heb voor mijn gevoel mijn taken naar behoren uitgevoerd, dus ik kijk zeker positief op vandaag terug. Niet alleen op mezelf, maar ik vind dat we met zijn allen vandaag bij vlagen heel erg goed hebben gevoetbald waardoor we ook met 1 – 5 hebben kunnen winnen.
Na die vroege tegengoal had ik deze uitslag inderdaad ook niet direct voorspeld. Ik had wel verwacht dat we een gelijkwaardige tegenstander zouden zijn. VVOG is ook vanuit het verleden gewoon een gerenommeerde club. Dus dat was wel even slikken toen ze die vroege 1 – 0 maakten. Gelukkig konden we ons daar goed overheen zetten . Dat bewijst dat wij ook heel gevaarlijk kunnen zijn en misschien nog wel een hoger niveau aan zouden kunnen dan we soms denken.
Nee, ik dacht niet ‘daar gaan we weer’ bij die eerste goal. Ik wist dat we gelijkwaardig zouden moeten zijn, al dacht ik wel dat het ons meer moeite zou kosten om die gelijkmaker te maken. Wij gingen naarmate de voorsprong groter werd ook steeds lekkerder voetballen en moesten zij achter de feiten aan lopen. Dat resulteerde in een aantal hele fraaie voetbalmomenten, die laatste goal van Theo bijvoorbeeld.
Ik denk dat we deze lijn door moeten zetten al is er best nog ruimte voor verbetering, al was het maar conditioneel. Toch hebben we ook ‘de vuile meters’ voor elkaar gemaakt en dat is toch ook weer een kwaliteit van deze groep. Ik heb echt zin in dit nieuwe seizoen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Tja, je bent zo goed als je laatste wedstrijd. Wat dat betreft is de nare smaak van afgelopen dinsdag wel lekker weer wat weggespoeld. Hoewel ik kritisch blijf zie ik nu toch ook wel de voordelen van een zware voorbereiding. Je ziet schaatsers en andere sporters ook wel eens trainen met gewichten. Op het moment dat je die extra belasting kwijt bent, lijk je wel te kunnen vliegen. Zo werkt dat denk ik toch ook wel met voetbal: als je zware tegenstand krijgt en vol aan de bak moet in de oefencampagne, dan ‘lijkt’ de reguliere tegenstand straks in de competitie wellicht minder zwaar.
Was het de heftige ervaring van dinsdag die de ploeg vandaag dan zo ruim over vierde divisionist VVOG deed walsen?
Maar goed: als ik één ding geleerd heb in het voetbalwereldje, dan is het wel dat uitslagen in oefenwedstrijden net zoveel waard zijn als zonnebrandcrème in een Hollandse zomer.
Ik zie lichtpuntjes en spelers bij wie ik maar moeizaam de ‘progressie’ meen te kunnen constateren. Natuurlijk heeft Klein volstrekt gelijk als hij stelt dat je daar in deze fase van de voorbereiding nog helemaal niets van kunt zeggen. Ik prijs me dan ook zeker gelukkig met de spelers die ik nog steeds stappen zie maken. Stappen die Huizen tot een volwaardig bewoner van het linker rijtje moeten gaan maken. Met een gedreven groep als dit, een trainer en een staf die het beste in spelers naar boven weten te halen, ga ik nu toch weer met een gerust hart aan het nieuwe seizoen beginnen. In de hoop dat we redelijk blessurevrij uit deze voorbereiding komen, gaan we nog een viertal oefenwedstrijden meemaken voor we met het zware Ter Leede het nieuwe seizoen zullen openen. Geen makkelijke, maar zeker ook geen onmogelijke opgave. We gaan er voor!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL