Wrang: d’Olde Veste – Huizen 3 – 1

Steenwijk

De ochtend in Huizen wordt gekenmerkt door plensbuien. Geen prettig vooruitzicht als je bedenkt dat d’Olde veste in Steenwijk niet in het gelukkige bezit van een tribune is. En dus gaat er een strandstoeltje mee de bus in en neem ik voor de zekerheid ook nog een extra vulpotlood mee. Vulpeninkt en regendruppels vormen immers geen gelukkig huwelijk.
De Steenwijkers zijn een raadsel voor me: voor zover ik weet hebben we als clubs geen historie met elkaar. Ook d’ Olde Veste komt na de promotie dit jaar voor het eerst in de Vierde Divisie uit. Na twee nederlagen op rij zullen de Steenwijkers snakken naar de eerste punten en Huizen kan en mag hier dan ook niet te licht over denken.
Chauffeur Paul voert ons veilig naar het complex van de Steenwijkers waar ik van arbiter Meilink en zijn assistenten toestemming krijg om me binnen de omheining te posteren. Dat scheelt weer een hoop gedoe met prullenbakken etc. Waarvoor alsnog mijn oprechte dank!
Gelukkig is het weer in Steenwijk ronduit fraai te noemen. Keurig wordt mij een wedstrijdformuliertje aangereikt door de Steenwijker perschef en onder een lekker zonnetje neem ik kennis van de mensen die voor beide ploegen in het veld zullen komen. Bij de thuisploeg ontwaar ik geen bekende namen en Huizen start in de te verwachten opstelling, met dien verstande dat Kogeldans weer de linksbackplaats heeft ingenomen en Helms op de bank begint. Ook captain Theo Visser begint vandaag weer in de basis.
Ik vermoed zo ongeveer een verloren weddenschap of een taakstraf als ik een vrijwilligster zo met een penseel de muur van het clubgebouw zie schilderen. Dat lijkt me een ferme klus!
Het veld van d’ Olde Veste behoeft daarentegen geen onderhoud: een schitterend nieuw veld met groene(!) korrels. Het ligt er werkelijk prachtig bij. Ook hier alleen geen sproei installatie, maar op de een of andere manier oogt dit veld ondanks het ontbreken van beregening heerlijk bespeelbaar.
De namen van onze spelers blijven voor de lokale omroepers een probleem. Het is een wekelijks terugkerende hilarische quiz voor de toehoorders om te ontcijferen wie er vandaag in het veld zullen komen. Misschien kunnen we dit idee aan John de Mol verkopen die er dan een handjevol BN’ers op los kan laten? ‘Een jaar van je leven’ schijnt niet echt aan te slaan, dus wellicht is John al op zoek naar alternatieven.
Geen pupil van de week en dan gaan we dus maar meteen van kiet!

Aftasten

Beide ploegen openen met wat verkenningstochtjes richting vijandelijke defensie. Hensen vangt simpel een hoge bal weg na een combinatie tussen Brian van der Zweerde en Mehran Ali Pour Asli. Kogeldans onderschept even later een aanval om daarna meteen Frank van den Bosch aan het werk te zetten, maar ook deze combinatie loopt uiteindelijk spaak. Het is voorzichtig aftasten naar de zwakke plekken in de wederzijdse defensies. Jason Huisman raakt de bal daarbij maar half na een voorzet van Van der Zweerde en het oogt allemaal ‘behapbaar’ voor beider defensies.
Even een onzekerheidje in het arbitrale trio als een effectbal uit gaat en weer het veld in stuitert. De vlaggenist is het ontgaan, arbiter Meilink geeft dan de uitbal alsnog, maar wel aan de verkeerde partij. Hij corrigeert het schielings na luidkeels protesteren vanaf onze bank.
Langzaam maar zeker neemt Huizen dan toch het heft in handen en de sterk spelende Frank van den Bosch begon een steeds grotere plaag voor de Steenwijkers te worden. Een combinatie tussen Kogeldans en Van den Bosch mondt uit in een fikse pegel die door Martijn Strijker met veel kunst- en vliegwerk bij de eerste paal van de lijn gehaald wordt. Het is de eerste serieuze doelpoging van dit toch boeiende eerste kwartier. Huizen krijgt een tweetal corners op rij te nemen waarbij Theo Visser een schietkans krijgt. Hij weet de bal helaas te weinig kracht mee te geven en de poging wordt simpel door de defensie van Olde Veste verwerkt.

Overwicht

En zo ontwikkelt Huizen zich meer en meer als de bovenliggende partij. Het controleert de aanvalspogingen van Olde Veste op een manier dat we langs de kant het gevoel krijgen dat ons niets kan gebeuren. Anouar Aktaou en Jeroen Lamme heersen soeverein voor de eigen zestien en ook via de flanken lijkt alles onder controle en in goede voeten bij Sergae Kogeldans en Tristen Kroeze.
Weer een aanval via Van den Bosch. Nu bedient hij Felitciano Zschusschen die Visser aan het werk zet. De eerste inzet wordt weer geblokt, de tweede wordt onder de lat vandaan geranseld door doelman Tom Holleboom. De corner komt via via weer voor de voeten van Visser die de bal deze keer te hoog stuurt.
Na de twee nederlagen lijkt de mentale rek er een beetje uit bij de Steenwijkers. Als Joshua Lo-Asioe een correcte maar stevige schouderduw uitdeelt in een duel met Davy Kuurman, reageert deze fanatiek met een zwieperd die Joshua een kleine luchtreis doet maken. Arbiter Meilink houdt de kaarten nog even op zak, maar spreekt de Steenwijker spits wel even vermanend toe.
De combinaties rollen met de regelmaat van de klok richting Holleboom. Zo’n fraaie combinatie wordt in de negentiende minuut afgesloten met een ferme pegel van Dennis Lamme die helaas ok het doel iets te hoog zocht. Het is de opmaat voor de openingstreffer van Huizen wanneer ineens weer alles klopt: Dennis Lamme bereikt de weer bij vlagen ongrijpbare Rowdy Perez. Perez trekt de bal keurig voor waar Visser aan de andere kant de bal uiteindelijk met een kordate pegel achter Holleboom plant: 0 – 1! Een stand die op dat moment volkomen gerechtvaardigd werd door het spelbeeld.

Vierkante meters

Nu is het zaak de aangeslagen Steenwijkers op de pijnbank te leggen en ze voor rust al naar een kansloze achterstand te spelen. We gaan er maar eens goed voor zitten en bij gebrek aan een tribune dus staan.
Even een hachelijk momentje als Anouar Aktaou in het nauw wordt gedreven en een vuurpijl richting Hensen afvuurt. Waar het vorige week nog een duidelijke mispeer was waar Hensen mee te dealen had, is het nu dan toch écht een terugspeelbal, weet Hensen. Maar als een volleerd technicus controleert hij de bal en speelt hem rustig verder. Het sterkt het vertrouwen dat ons vanmiddag niets kan gebeuren; alles is onder controle…
Weer een stormloop op de Steenwijker zestienmeter. Dennis Lamme bedient Frank van den Bosch die op zijn beurt weer Sergae Kogeldans wegstuurt. Als de bal voor komt krijgt Theo Visser de bal niet lekker onder controle en als de bal eigenlijk te ver onder hem ligt weet hij toch nog de mee opgekomen Dennis Lamme te bereiken die wederom het doel hoger inschatte dan de 2 meter 44 die de KNVB daar voor heeft staan. En zo ontstaat er haast een wedstrijdje prijsschieten. Alleen moet je dan wel die prijzen zien te raken…
Van den Bosch was dus een plaag voor de Steenwijkers en opnieuw staat hij aan de basis van een fraaie aanval: zijn voorzet bereikt de krullenbol van Joshua Lo-Asioe die weer eens een knallende kopstoot loslaat die helaas nu dan weer naast die 7 meter 32 belandt. Weer een goede kans die Huizen onbenut laat.
We zijn net een half uur spelen gepasseerd als Frank van de Bosch opnieuw gevaar sticht. Zijn voorzet komt nu bij Felitciano Zschusschen uit die het lichaam teveel achterover heeft bij zijn doelpoging en weer zien we de bal over dat doelvlak verdwijnen. Bijna achttien vierkante meter om op te mikken en toch bleek dat maar steeds niet voldoende voor onze aanvalslinie…

Domper!

En dan gaat ineens die eerste voetbalwet op: als je ze zelf niet maakt, dan doet je tegenstander dat wel… Vier minuten voor de rust denken we rustig een hoekschop af te kunnen gaan slaan. De bal komt voor en valt midden in een kluwen spelers. En ineens komt er daar één juichend uit vandaan rennen: Maikel Toeter heeft in de kluwen de bal én het gaatje gevonden en prikte zo de gelijkmaker binnen: 1 – 1… Wat een bummer… “Die kwam als uit de lucht gevallen,” merkt een Steenwijker achter me opgelucht op. Hij had zich eigenlijk al verzoend met de 0 – 1 ruststand…
‘Ach, kan gebeuren!’ is de heersende de stemming onder de Huizer aanhang. Natuurlijk is zo op slag van rust zo’n gelijkmaker een domper als je zelf al zoveel mogelijkheden hebt laten liggen, maar het spel van Huizen laat weinig twijfels over de uiteindelijke uitkomst. ‘Dat komt straks wel goed!’ is het gevoel onder de toch nog talrijk meegereisde Huizer supporters.

Rust

De gelijkmaker is dus uiteraard een onverwachte domper op de feestvreugde. Huizen leek nauwelijks problemen te ondervinden van de aanvalspogingen van de thuisclub en de 0 – 1 paste gewoon goed in het beeld van de spelverhoudingen in deze aantrekkelijke eerste helft. ‘Goed’ dus, maar niet ‘Perfect’, want Huizen had de afgelopen drie kwartier gewoon verzuimd om d’ Olde Veste pijn te doen. Daardoor behielden de Steenwijkers het idee dat er iets te halen zou zijn vandaag. En dat gevoel moet je uiteraard zo snel mogelijk wegnemen bij je tegenstanders. Positioneel stond Huizen beter, combineerde beter, voetbalde gewoon beter. Bij voetbal gaat het echter gewoon heel banaal om de goals, de schoonheid van het vertoonde spel levert je geen enkel puntje op…
De reservespelers tikken onbekommerd een balletje rond in de rust en ik vermoed dat Klein zijn ploeg ongewijzigd aan de aftrap zal brengen. Een te billijken keuze omdat het behoudens die tegentreffer eigenlijk allemaal van een leien dakje gaat…

Geel

De tweede helft neemt inderdaad met twee ongewijzigde ploegen een aanvang. En met een gele prent voor Martijn Strijker die de bal kwaad tegen Felitciano Zschusschen aangooit na een op zich onschuldige schouderduw. Kort daarop grijpt Joshua Lo-Asioe Mehran Ali Pour Asli bij het shirt als deze er vandoor dreigt te gaan. Uiteraard kan arbiter Meilink nu niets anders dan ook hier geel voor trekken. Het lijkt erop alsof beide ploegen met het wederzijdse mes tussen de tanden uit de kleedkamers zijn gekomen, beide ploegen fanatiek op jacht naar punten, beide niet voldaan met een puntendeling.
Huizen opent aanvallend scherp en opnieuw zien we hoe de uitblinkende Frank van den Bosch na een leep hakje van Felitciano Zschusschen een doffe dreun loslaat die in de menigte voor doelman Holleboom smoort.
Aan de andere kant wordt een voorzet van Juules Kwant teruggekopt en door de sterk spelende Jason Huisman op de slof genomen. Ook Huisman bleek niet genoeg te hebben aan die 2,44 meter…
Tristen Kroeze neemt de bal ook op de pantoffel. Hij staat echter in een onmogelijk kleine hoek en de inzet is dan ook wat onbesuisd.
Felitciano Zschusschen steekt dan weer met de hem eigen slimheid Frank van den Bosch weg. De ingreep is hard en volgens vele geel-groenen binnen de beruchte lijnen. Arbiter Meilink besluit echter tot een vrije trap op de rand van de zestien. Verbijsterd vliegt men van de bank op en arbiter Meilink raakt even het spoor bijster. Niet alleen realiseert hij zich waarschijnlijk dat hij wellicht toch wat aan het marchanderen is geweest en in de consternatie vergeet hij dat een dergelijke overtreding toch minimaal met geel bestraft dient te worden. Geel, om niet te zeggen: het opzettelijk neerhalen van een doorgebroken man om zo een directe scoringskans te ontnemen. Hier staat volgens mijn niet altijd even bescheiden mening gewoon ‘rood’ op! Als Meilink hier door Klein op wordt gewezen, wuift hij de protesten weg en vergeet zelf het toch minimaal vereiste geel te trekken. Op dit soort momenten verlang je toch echt naar een VAR…
De vrije trap wordt slap ingeschoten. Het lijkt of Visser gokte op de rebound om die binnen te jagen, maar ook die inzet belandt in de uitstormende muur van blauwhemden.

Wissels

Als de kruitdampen een beetje zijn opgetrokken op sportpark Parallelweg past Klein zijn eerste wissel toe. De uitgespeelde Perez wordt vervangen door de weer herstelde Hidde van der Veldt die meteen van zich doet spreken als hij de bal keurig voorbrengt en Julian Zwoferink tot een riskante kopbal over de eigen goal dwingt. Het gaat maar net goed voor Zwoferink en de corner die dat uiteraard tot gevolg had belandt net als bij de tegengoal in een wild schoppende menigte. Hidde van der Veldt weet er een puntertje uit te persen dat echter recht tegen de uitkomende doelman Holleboom op vliegt. Die tweede goal wil er maar niet in!
Opnieuw geel, nu voor Theo Visser die in een tweetal verbeten duels wat al te fel ingaat op Martijn Strijker. Eerder had doelman Holleboom bij het uittrappen al op de voet van Frank van den Bosch gestaan en de wedstrijd lijkt zich daarmee toch wat te verharden.
Strijker mag kort daarna zijn plaats afstaan aan Patrick de Vente.

Donders!

En dan valt ie inderdaad aan de verkeerde kant. Die verdraaide eerste voetbalwet in optima forma!
Eindelijk een vloeiende combinatie van onze gastheren, Maikel Toeter staat aan de basis en bezorgt de bal fraai bij Juules Kwant, die al even soepeltjes de bal door speelt richting eerste paal waar Brian van der Zweerde in een wat rommelige situatie de bal achter Hensen weet te prikken. 2 – 1 en dat hakt er toch even in.
Zeker nadat Van der Zweerde kort daarop de bal nog een keer verkeerd raakte en dus geen doel trof en het wéér raak is! In de drieënzeventigste minuut kan de bal maar niet lekker weggewerkt worden en wordt tenslotte met enig fortuin onder de lat binnen gewerkt door Juules Kwant: 3 – 1 en verbijsterd en vol ongeloof kijken de Huizers elkaar aan. Jeroen Lamme probeert er nog wat moed in te schreeuwen dat we er de ploeg niet naar zijn om de moed op te geven, maar iedereen beseft dat als je al zoveel kansen hebt laten liggen je toch wel een klein mirakel nodig hebt om hier nog een 3 – 1 achterstand goed te kunnen maken…
Opnieuw trekt Klein een blik wissels open: Theo Visser en Tristen Kroeze staan hun plek af aan Tim Boterenbrood en Sergio Kozjak. Een breekijzer en een spits erbij. Ali Pour Asli torpedeert dan Anouar Aktaou die met een geweldige opdoffer buiten de lijnen belandt. Daar zal hij ook niet meer vandaan komen en hij wordt vervangen door Remco Helms. Geel voor Ali Pour Asli.
Met de 3 – 1 is de overtuiging toch wel weggeëbd bij de mannen. Zelfs een ervaren rot als Zschusschen merkt dat als hij zijn inzet huizenhoog over ziet vliegen in een schotkans waar hij normaliter geen spaan van het vijandelijk doel heel zou laten.
Opnieuw geel, nu voor doelman Holleboom die wel wat al te nadrukkelijk de tijd nam bij zijn spelhervattingen. Niet écht sportief natuurlijk, maar welke doelman doet dat nou niet bij deze stand?

Alles of niets

En Huizen gaat bewonderenswaardig op zoek naar eerherstel. Joshua Lo-Asioe trekt de bal prima voor, Holleboom zit mis en de defensie moet voor opruiming zorgen, Ali Pour Asli komt alleen voor Hensen opduiken en ziet zijn inzet knap gered door onze doelman. Het is alles of niets voor Huizen, de dood of de gladiolen. Hidde van der Veldt wordt opnieuw hardhandig gestuit door Nick Spijker die het zesde geel van deze wedstrijd van arbiter Meilink in ontvangst neemt. Opnieuw een vrije trap net buiten het strafschopgebied. Helms jaagt de bal vervolgens spijkerhard op het dijbeen van een verdediger. Het ‘geloof’ is er hoe je het wendt of keert toch uit. Dat zien we ook nog aan een kopbal van Van den Bosch die veel te krachteloos is om onze hartslag nog even wat op hol te kunnen jagen: doelman Holleboom plukt de bal alsof het een trosje druiven is. Nog een kopbal, nu van Joshua Lo-Asioe, maar weer ontbreekt het aan de juiste hoogte. Huizen nam de term ‘hoogstaand voetbal’ iets te letterlijk: te vaak zagen we ballen ruim over de goal van Holleboom verdwijnen.
En nadat Kwant invaller Noël Bacuna nog in staat had gesteld een laatste doelpoging te doen, is het dan over en sluiten en lijdt Huizen haar eerste officiële nederlaag van dit seizoen.

Arnold Klein

“Dit zijn de wedstrijden waarin je denkt: ik wou dat voetbal een jurysport was…”
“Mwoah,” grinnikt Klein. “Het is wel duidelijk vandaag: als je gewoon je kansen benut en niet zulke domme tegengoals als bij die cornerbal om je oren krijgt, dan stap je vandaag gewoon met een overwinning van het veld af. Het eerste half uur heb je al zoveel kansen laten liggen…”
“Ik dacht zelfs bij de 2 – 1 nog dat we dit wel recht zouden trekken!”
“Nou, dan wordt het moeilijk, natuurlijk. Al vond ik nou niet dat de Steenwijkers het echt afdwongen. Wij hadden gewoon die finesse voor de goal niet. Als je ziet hoe vaak we prima door de linies heen voetbalden en dan vanaf de zestienmeter de bal over de goal heen schieten, voorzetten die dan net iets tekort komen, die bal die net van de lijn wordt gehaald… De eerste dertig minuten was Huizen gewoon beter!” verzucht Klein wat mistroostig. “Ook de tweede helft ben je eigenlijk weer oppermachtig en verlies je het gewoon op knulligheden. De scherpte die we voorin misten, misten we ook achterin. Ja, dat is pijnlijk, maar goed: tegen Barneveld speelden we dramatisch en stapten we met drie punten van het veld, hier spelen we gewoon goed en staan we dus met lege handen. Na die 2 – 1 zag je dat we ook de – wat ik dan noem – ‘domme overtredingen’ gingen maken om de gelijkmaker te forceren. Verder kan ik mijn ploeg weinig verwijten: we hebben negentig minuten lang vol gas gegeven zoals we dat ook graag willen. Ik had eerder al aangegeven dat we over drie a vier weken helemaal fit zouden zijn en we zijn nu in de derde week. Als je dan ziet hoe we vandaag alles gegeven hebben, hoe we gespeeld hebben, dan vind ik alleen dat we onszelf vergeten zijn te belonen door net die scherpte voor de goal te missen en misschien ook wel in verdedigend opzicht. Je ziet dat wel eens bij Italianen: die staan te juichen na een goede verdedigende actie, dat fanatisme moeten wij ook hebben achterin. Dus niet alleen ‘leuk voetbal’, maar ook scherp verdedigen.”
“Ik vond het prijzenswaardig dat ondanks dat het geloof wel weg was, dat ze er toch tot de laatste minuut voor bleven gaan…”
“Tja, ik vind dat je altijd moet blijven gaan! Hoe de stand ook is. Dat is ook goed voor een stuk inhoud van jezelf en voor jezelf vasthouden aan het credo: ‘Nooit opgeven!’ we hadden immers mogelijkheden genoeg om de 3 – 2 nog te maken en dan weet je maar nooit hoe zo’n slotfase zich verder ontwikkelt. Maar zover zijn we vandaag dus niet gekomen, een pijnlijke nederlaag…”

Theo Visser

“Wat ik positief aan deze wedstrijd vind, is de terugkeer van Theo Visser! Mét een goal!”
“Ja, dat goaltje is altijd lekker, natuurlijk. Ik ben blij dat ik het team daar mee heb kunnen helpen, maar ik merk wel dat ik nog wat fitheid mis en nog wel een paar weekjes achterloop qua trainingsarbeid. Ik ben wel blij dat ik zonder pijn heb kunnen voetballen. Vorig seizoen heb ik geen minuut gemist, speelde ik gewoon negentig minuten, nu merk ik dat ik het na zeventig minuten echt zwaar begin te krijgen.
Het is gewoon zuur! Vandaag zat er zeker gewoon meer in dan we eruit hebben gehaald. We maken het ons gewoon veel te moeilijk. Als we de eerste helft gewoon onze doelpunten maken, dan kunnen we die wedstrijd op slot gooien. Maar als je die goals niet weet te maken, dan krijgen we het gewoon heel lastig. We spelen nu een niveautje hoger en daar schieten ze hem er misschien toch wel wat eerder in dan we gewend waren.”
“Ik merkte ook dat je wat gefrustreerd raakte en een onnodige gele kaart pakte…”
“Dat ben ik op zich wel met je eens, maar ik vind soms dat ons team nog wel eens wat ‘vuur’ mist. Het was niet netjes wat ik deed, maar ik weet gewoon dat als je vanaf minuut één hard de duels in gaat, dat je dan toch aan duelkracht wint omdat je tegenstander dan toch anders die duels ingaat. Ik vind ook dat we soms wat te gelaten reageren als iemand van ons een tik krijgt. Als je je als team meer laat gelden, dan krijg je die penalty’s wél mee. Nu accepteren we teveel en laten we niet echt zien dat we voor elkaar door het vuur gaan.”
“Hoe ver ben je nu, conditioneel gezien?”
“Ehmmm, ja ik moet gewoon stap voor stap weer kijken. Afgelopen dinsdag heb ik voor het eerst weer met de groep meegetraind en ook gedoseerd getraind en donderdag ook de ‘max’ opgezocht en dat ging goed. Dus de komende twee weken hard werken op weg naar die oude vertrouwde 100%!
Ik miste inderdaad vandaag ook een paar keer wat scherpte voor de goal. Bij mijn wissel heb ik ook mijn excuses aangeboden omdat ik het gevoel had dat ik meer had kunnen doen…
Maar goed, dat komt vanzelf straks weer. Ik zie vandaag gewoon als een goede les. Vorig seizoen verloren we ook bij Roda uit en daarna eigenlijk niet meer verloren tot we de titel hadden. Ik ben blij dat dit in het begin van het seizoen gebeurt. Nu gewoon weer doorpakken en hebben we deze tik even nodig om gewoon weer sterker te kunnen worden!”

Joshua Lo-Asioe

“Vierenveertig minuten lang geen vuiltje aan de lucht en dan hier nu met lege handen staan…”
“Ja, het is wat zegt,” beaamt Joshua mijn opmerking. “De eerste helft hebben we gewoon heel lekker voetbal laten zien. Door een aanval uit het boekje zoals we die getraind hebben, komen we prima voor te staan en daarna domineer je gewoon de wedstrijd. Dan komt die corner en in de kluts komt die bal bij die speler en sta je ineens uit het niets gelijk. Dan ga je toch anders die kleedkamer in…
In de rust hebben we elkaar moed ingesproken en afgesproken er gewoon vol tegenaan te gaan wat er ook gebeurt; alles geven en tot het gaatje gaan. En dan die tweede helft, zo zuur, vooral de manier waarop we die goals tegen krijgen…
Tja, zuur, maar we moeten ook verder, dat is voor nu het belangrijkste. Volgende week gaan we er gewoon weer bovenop!”
“Voor we naar Steenwijk vertrokken plaagde ik je een beetje door je te vragen wanneer je weer eens zou gaan scoren, wanneer ik die donkere kuif weer eens boven alles en iedereen uit zou zien torenen. Vandaag zag ik dat toch al wel weer…”
“Haha! Nee, het is nog niet net als vorig jaar. Ik had vandaag nog niet het gevoel wanneer ik kopte dat ie erin zou gaan. Dat is jammer, twee kansen, super jammer dat er eentje aan de verkeerde kant van de paal kwam. Maar wie weet, volgende keer gaat ie er gewoon weer in!”
“Maar ik heb het gevoel dat we de Joshy van vorig seizoen nog niet echt gezien hebben…”
“Klopt! Vorig jaar hadden we iets langere voorbereiding waarin je je gewoon lekker fit kon maken. Deze competitie begon gewoon een maandje eerder en dat maandje heb je gewoon minder de tijd. Maar dat hebben de andere teams ook. Ik ben er persoonlijk alles voor aan het doen om zo snel mogelijk weer zo fit mogelijk te worden, zodat die ballen er wel weer een keertje in gaan. Ik heb er alle vertrouwen in!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Deze nederlaag doet zeer. Ik vind verliezen van een ploeg die beter is geen schande, maar verliezen van een ploeg die amper zelf aan voetballen is toegekomen, dat is pijnlijk en frustrerend en daar kan ik slecht tegen. Ajax zette mijn humeur gisteravond nog wel een klein beetje op de rails, maar ik was blij dat mijn vrouw naar een leuk feestje was en zo mijn humeurigheid ontliep. Alles irriteert me dan en ik had ook geen zin om de kantine nog in te gaan.
Een portie spareribs moest ook de irritatie wegnemen dat er in Steenwijk dus gewoon geen keuken open was! Speel je een wedstrijd die om vijf uur afgelopen is nadat je om twaalf uur uit Huizen bent vertrokken, is er niks anders dan een Twix en een gevulde koek verkrijgbaar. Zal ook wel een gebrek aan vrijwilligers zijn, dat wordt voor veel verenigingen toch een steeds groter wordend probleem. Maar ja, als je je vrijwilligers met een penseeltje de muur van het clubhuis laat schilderen, dan houd je er niet veel meer over vrees ik… Ook deze opmerking mag u overigens rustig op mijn persoonlijke chagrijn schuiven, want heel eerlijk gezegd waren de Steenwijkers uitermate vriendelijk en gastvrij.
Het is nu uithuilen en opnieuw beginnen. Zaterdag komt Flevo Boys op bezoek op de Wolfskamer. De Flevo Boys hadden dit weekend de vreemde gewaarwording dat er een nieuwe scheids- of grensrechter moest worden ingevlogen, omdat de arbitrage niet door één deur kon… Nou loop ik al een tijdje mee in het voetbal, maar déze reden ben ik nog nooit tegengekomen…
Het weerhield de polderploeg niet om het gerespecteerde HZVV met 2 – 0 aan de zegekar te binden en dat waren ook voor de Flevo Boys na twee successievelijke nederlagen de eerste punten in deze prille competitie. WV-HEDW knoopte DETO met 4 – 2 aan hun zegekar en mag zich daarmee nu lijstaanvoerder noemen. Een positie die Huizen met wat meer volwassenheid ook gewoon in had kunnen nemen. Wrang dus, om ons nu onderaan het linker rijtje te zien bungelen.
Duidelijk is wel, dat er nog geen duidelijke favoriet aan te wijzen valt in deze competitie: iedereen lijkt van iedereen te kunnen winnen en na drie speelrondes heeft alleen WV-HEDW nog geen verliespartij te incasseren gehad. Het WV-HEDW dus, waar Huizen ook maar zo van hád kunnen winnen.
‘Hadden komt als hebben te laat is’ debiteerde wijlen mijn vader met enige regelmaat. ‘Als’ en ‘Hadden’ tellen niet, het enige dat telt is ‘hebben!’. En we hebben een goed voetballende ploeg, we hebben een coach die weet waar hij mee bezig is, we hebben een ploeg waar nog steeds rek in zit en we hebben nog steeds kans op iets moois.
Maar we hebben nu verloren en dat moeten we gewoon zien te verwerken om weer fris op te gaan voor Flevo Boys. Want ondanks de nederlaag heb ik toch weer een heerlijke wedstrijd gezien met een heerlijk voetballend Huizen.
Het was tóch weer fijn langs de lijn!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via 
ron apenstaartje rtpsoftware punt NL