Zuur: Huizen – Swift: 0 – 1

Swift, altijd lastig…

Vandaag de eerste tekenen dat de competitie 22/23 op zijn eindje begint te lopen: Eemdijk kan vandaag als alle uitslagen voor hen gunstig zijn kampioen worden. Zes competitierondes resten ons nog en dus zijn er nog 18 punten te verdienen en te verliezen. Eemdijk staat veertien punten voor op nummer twee Swift en nummer drie Genemuiden. En laat Swift nou nét onze tegenstander van hedenmiddag zijn…
Aan de ene kant lijkt het een kansloze missie voor de Amsterdammers, ware het niet dat ze nog volop in de race zijn voor de derde periode: de eerste ging naar Eemdijk, dat ook de tweede won. Daarmee verviel de periodetitel naar nummer twee Genemuiden. Nu zijn Berkum en Swift in een nek-aan-nek race verwikkeld om de derde periode van Eemdijk over te nemen dat ook nu weer fier aan kop gaat. Eén puntje scheelt het slechts en we mogen dan ook een akelig gemotiveerd Swift op de Wolfskamer verwachten.
Op de een of andere manier dichten de ‘deskundigen’ ons echter toch goede kansen toe op de overwinning. Ik help het ze uiteraard van ganser harte hopen, maar voorlopig zou ik al blij zijn met een puntje. Pessimisme en realisme liggen soms akelig dicht bij elkaar.

In Amsterdam werd het destijds mede door een eigen goal en een strafschop 3 – 1 voor de Amsterdammers. Het spelbeeld was echter van dien aard dat ik me daar weinig aanknopingspunten uit weet te herinneren. Maar Huizen heeft dit seizoen een ontwikkeling doorgemaakt, het is ‘volwassener’ gaan spelen en stormt niet zo gretig meer op open messen af. Dus wie weet…
Het is zonnig, maar wel wat windering. Op zich heerlijk voetbalweer. Ik pik nog even wat mee van JO17 dat een derby tegen onze Zuidburen speelt. Zuidvogels dat vandaag op de kop af 95 jaar bestaat. Proficiat! Onze JO17 werkt niet aan dat feestje mee, want het wint met een knappe 2-1 van hun Zuidelijke opponenten.
Weerzien in de bestuurskamer met Thea Verhoeven, onze voormalige wedstrijdsecretaresse die nu dus nog steeds bij de laatste club van onze voormalige eerste elftalkeeper Siewert Teerink actief is. Voetbalbloed kuipt waar het niet gaan kan…
Het is weer even puzzelen met de opstellingen: niet alleen is Frank van den Bosch nog steeds niet anders inzetbaar dan als ‘serveerboy’ van de bitterballen op de donderdagavond, maar ook missen we een andere sterkhouder: Joshua Lo-Asioe kon door plezierige familieomstandigheden niet van de partij zijn. Jeroen Lamme zit daarentegen wél weer op de bank en lijkt hersteld van zijn blessure. Onze alleskunner Remco Helms fungeert weer als ‘stopverf’ en ik vermoed op voorhand dat Klein weer met een soort van vijfmans defensie van start gaat tegen de nummer twee van de ranglijst, waarbij het middenveld-duo Dennis Lamme en Theo Visser – in de rollen van respectievelijk verdedigende en aanvallende middenvelder – dynamisch aangevuld wordt met de instappende Helms. Geen onlogische zet. Maar daar heb ik Arnold Klein eigenlijk nog nooit op weten te betrappen…
Voorin moeten Zinga, Kozjak en Van der Veldt voor het Huizer gevaar zorgen.
En ondanks het ontbreken van Lo-Asioe krijg ik er dan toch weer iets meer fiducie in…

Bloopie

Waar ik een afwachtend Huizen verwachtte in de openingsfase, worden we onthaald op een heerlijk aanvallend en fris van de lever spelend Huizen. Al na twee minuten gaat Sergio Kozjak goed door en heeft oog voor de mee opstomende Hidde van der Veldt. De pass mist dan net dat tikje precisie waarmee Hidde deze bal al meteen tot openingstreffer had kunnen promoveren en zijn inzet vliegt dan ook gevaarloos naast de goal van Swift-doelman Reno van der Meer.
Drie minuten later opnieuw Kozjak die Zinga bereikt. Deze loopt zich vast in de defensie maar sleept zo wel een corner uit het vuur. Dat levert een kopbal bij de tweede paal op van Kozjak, die echter ook de juiste richting niet wist mee te geven aan zijn poging. Huizen is bepaald niet ‘afwachtend’ gestart!
Dan lijkt een voorzet van de flank eenvoudig door doelman Hensen te worden weggevangen. Maar het leer glibbert tussen zijn vingertoppen door. Stompen had achteraf een betere optie geweest. Maar ja: achteraf, he… Tja, u weet waar u dan in kunt kijken…
De bal valt in een kluwen spelers die massaal naar de bal maaien, waarbij Fidel Yilmaz het fortuinlijkst is en van dichtbij frommelt hij de bal over de doellijn en beteuterd kijken we toe hoe de 0 – 1 op het scorebord oplicht…
Wie zegt dat voetbal eerlijk en rechtvaardig is? Ik niet…

Doorgaan

Het is gelukkig nog vroeg in de wedstrijd en Huizen gaat onverdroten op jacht naar de gelijkmaker. Het spel van die openingsfase doet bepaald niet vermoeden dat hiermee al een man over boord is en heeft Huizen er niet een handje van al snel weer op gelijke hoogte te komen na een achterstand?
Een voorzet van de weer ijverig spelende Visser bereikt dan net Hidde van der Veldt niet bij de eerste paal en kort daarop riskeert Visser lijf en leden op het middenveld als hij vol het duel om een ziekenhuisbal aangaat. Hij wint en dan spat de bal achter de Swift-defensie waar Kozjak zijn kans schoon ziet en alleen op doelman Van der Meer af stuift. De doelman verkleint zijn doel door uit komen en in volle sprint ziet Kozjak zijn harde schuiver gekeerd door de Swift-doelman! Een honderd procents kans heet dat dan in vaktermen. Maar in de praktijk blijkt die honderd procent toch nog regelmatig op nul uit te komen, zo ook nu helaas…

Zorgelijk

Dan gaat Daan Siegerist ineens op de grond zitten. Geen speler in de buurt, geen duel waar hij geblesseerd bij had kunnen raken. Ook grijpt hij niet naar gekwetste lichaamsdelen en al ras wordt duidelijk dat dit om iets anders gaat dan een simpele voetbalblessure. Zeker als Daan ook nog bewegingsloos languit gaat liggen. Meteen schieten de dramatische beelden van Abdelhak Nouri me weer door het hoofd. Het zal toch niet?!
Een brancard wordt ijlings aangerukt, maar Daan kan toch onder applaus rechtop het veld verlaten, weliswaar ondersteund door reservespelers en officials. Het spel gaat verder, maar dan draait het blauwe zwaailicht toch ons terrein op en zien we de ambulance lang - tot diep in de rust - op het terras staan.
Achteraf zullen we vernemen dat Daan toch naar het ziekenhuis werd afgevoerd waar hij verder onderzocht diende te worden.
Swift elftalleider Ron Veen, bij wie ik na afloop even naar de toestand van Daan informeerde, drukte me op het hart vooral ook Swifts dankbaarheid en waardering voor onze stewards, officials en medische staf tot uitdrukking te brengen die uiterst adequaat en daadkrachtig handelend hadden opgetreden.
Ja, dan wordt voetbal ineens toch maar een heel betrekkelijk fenomeen…

En weer door…

Maar het leven gaat ook op een voetbalveld weer door. Helms onderbreekt knap een uitbraak van Swift na een slappe Huizer pass op het middenveld en doelman Van der Meer produceert een ferme mispeer die twee keer een uitbal voor Huizen op zou leveren. Het is even rommelig op het veld, waar Bas Maljaars de plek heeft ingenomen van de onfortuinlijke Daan Siegerist.
Dan mag ineens Ritchie Zinga alleen op doelman Van der Meer afstevenen. Naast hem Kozjak die zijn kansen ruikt. Oog in oog met Van der Meer legt Zinga de bal breed op Kozjak, maar daar had Van der Meer op gerekend en met een snoekduik weet hij de breedtebal te onderscheppen. Ik durf de term 100% kans eigenlijk niet meer uit m’n toetsenbord te persen, maar het was er wél weer een. Twee van dit soort ballen moet gewoon minimaal één goal opleveren, anders kan je tot maandagmiddag doorvoetballen zonder te scoren…
Aan de andere kant revancheert Jaime Hensen zich voor zijn zwakke moment door een spijkerharde pegel van Sammy Gemmel weg te boksen. Ook een rare carambole die een corner opleverde wordt door Hensen betrouwbaar op de vuisten genomen.
Theo Visser levert dan een prachtige voorzet af waarop Van der Veldt goed afdrukt. Wéér is daar die voortreffelijke doelman Van der Meer op zijn post om de inzet onschadelijk te maken. De rust nadert en Huizen zet nog maar weer eens aan. Kogeldans zet goed door en in de drukte voor Van der Meer loopt het dan uiteindelijk toch weer spaak. Huizen knokt, zwoegt en laat de prachtigste kansen onbenut.

Rust

Nadat Hensen de doorgebroken Gemmel nog een keer dapper had afgestopt en Dennis Lamme één van zijn sporadische foutjes had gemaakt door bij de eerste paal op een corner volkomen over de bal heen te maaien, gaan we dan de rust in met die ongelofelijk schlemielige 0 – 1. Drie keer stonden we oog in oog met doelman Van der Meer en geen van die dotten van kansen leverde de gelijkmaker op. Natuurlijk is het fijn dat je jezelf deze kansen weet te verschaffen, maar als je er niks mee doet, dan schiet je er nog geen donder mee op. Dit doet mij denken aan Roda’46 – Huizen van twee jaar geleden. We speelden Roda helemaal dronken, maar stapten toch met 0 – 0 van het veld. Je hebt van die wedstrijden dat er een vloek op lijkt te rusten.
Op het veld zie ik Jeroen Lamme serieuze ‘n warming-up maken en zich uit het trainingspak wurmen. Het meest logisch lijkt me dan een wissel met Robin Creebsburg, maar die vond ik bepaald niet beroerd spelen! Of gaat Klein het in de spits proberen met de kopkracht van Jeroen? Ik wacht af.
De titel voor Eemdijk staat voor vandaag nog even op losse schroeven: ook Genemuiden lijkt punten te gaan pakken bij d’Olde Veste. Nog even geduld ‘Diekers’!...

Spetter

Jeroen Lamme komt dan toch in het veld voor Creebsburg. Zeker niet vanwege slecht spel, maar ‘gewoon’ vanwege een blessure die hij in de slotfase had opgelopen. Huizen gaat dapper voort met drukken op de goal van Van der Meer. Een kopbal van Sergio Kozjak wordt van de lijn gekopt en de afvallende bal wordt genadeloos door Anouar Aktaou op de slof genomen. Als een streep gaat de bal richting doelvlak om via de onderkant van de lat en de grond het veld weer in te spatten! Het lijkt wel of het gewoon niet ‘mag’ vandaag!
Hensen onderscheidt zich opnieuw als hij met de vingertoppen een harde inzet uit een combinatie van Raymond Mauputty, Gemmel en Bas Buimer naast zijn goal weet te tippen. Ook een schot van Yilmaz weet hij keurig uit de hoek te boksen en Maljaars ziet zijn schot rakelings naast vliegen. Gelukkig gaat er ook het een en ander wel mis in de afwerking bij Swift.
We hebben er net een goed uur voetbal op zitten als Zinga een heerlijke voorzet loslaat. Bij de tweede paal duikt Hidde van der Veldt op, maar dat is geen ‘kopper’ en de kopkans gaat dan ook verloren als hij het doel te hoog zoekt. Een vallende Kozjak weet er iets dat op een omhaal moet lijken uit te persen in de drukte voor Van der Meer en de bal hobbelt maar rakelings langs de verkeerde kant van de paal. Kansen, kansen en nog eens kansen… Hoeveel moet je er krijgen voor je die ban weet te doorbreken…

Wissels

Dan grijpt Klein in en haalt Zinga en Van der Veldt naar de kant en brengt Timo Vos en Kevin Schaap binnen de lijnen. Swift coach Jimmy Simons ruilt Sammy Gemmel in voor Tom Enthoven.
Schaap doet meteen van zich spreken als hij met Helms een fraaie combinatie opzet. De bal weet echter weer op een half metertje na het doelvlak weer niet te bereiken.
De marge is nog immer dat ene schlemielige goaltje en Swift is er nog niet gerust op. Yilmaz gaat neer in het strafschopgebied met kramp. Schudden en trekken aan dat been levert niet het gewenste resultaat op en Simons vervangt zijn spits door Bram van der Heijden.
Even commotie als Swift luid protesterend om een strafschop vraagt. Onze jonge arbiter Janssen is echter gedecideerd en wuift de protesten weg. Als sommige spelers van Swift toch blijven aandringen roept Janssen ze via aanvoerder Floris Burgers even tot de orde. En herstelt Janssen zonder kaarten te trekken toch de rust op het veld weer. Een toppertje die Janssen.
De minuten tikken weg en het geloof bij Huizen lijkt ook wat door de naden heen weg te sijpelen. Buimer profiteert van een minder momentje van Aktaou die wat te lang draalt. Het schot krult gelukkig naast, Sebastian van Kammen mag de slotfase nog proberen het tij te keren als de Ramadan Anouar Aktaou teveel parten begint te spelen en rommel-de-rommel rommelt Vos zich richting Van der Meer tot hem definitief de voet wordt dwars gezet. Swift trekt de trukendoos helemaal open en doelman Van der Meer gaat zitten om zich te laten verzorgen. Nou had deze doelman zich natuurlijk wel uitmuntend geweerd en bleek Huizens voornaamste obstakel naar een welverdiend punt, maar goed: het zat er voor Huizen vandaag toch gewoon niet in… Al hadden we nog anderhalf uur doorgespeeld: die bal mócht er blijkbaar gewoon niet in…

Arnold Klein

“Ja, ik had vooraf gewaarschuwd voor de kwaliteiten van Swift,” beaamt Klein mijn stelling dat dit toch wel een gestolen overwinning voor Swift genoemd mocht worden. “En dan scoren ze dus toch uit zo’n situatie, even niet meelopen met een back. Daar had ik van tevoren nog zo op gehamerd. Dan gaat helaas onze keeper ook de fout in en krijg je binnen de tien minuten de 0 – 1 om je oren. Ook dat is wel een beetje het handelsmerk van Swift: binnen tien minuten toeslaan. Ik vond Swift in die eerste fase ook wel sterk spelen en dan zagen we een leuke voetbalwedstrijd. We hadden een goed antwoord op hun positiespel, al hadden we aanvankelijk wel wat moeite met hun naar binnen komende middenvelder. Toen we dat ook onder de knie hadden kwamen we steeds lekkerder in ons spel en kwamen we wel drie keer alleen op de keeper af waar we verkeerde keuzes maakten. Balletje breed op een meekomende speler en die kan ‘m dan gewoon in een leeg goal tikken. Maar dus wel kansen die we niet door mazzel, maar door goed voetbal wisten te creëren. We drukten Swift op een gegeven moment helemaal terug op eigen helft en dat is dan weer een compliment voor ons dat een gelouterde ploeg als Swift er voor moest kiezen om zich op eigen helft terug te trekken. Een heel zuur moment doet ons vandaag dus uiteindelijk de das om. Maar goed: tegen CSV Apeldoorn pak je misschien net een punt teveel en nu krijgen we er zeker één te weinig. We hebben gewoon goed gevoetbald. Ik ben gewoon tevreden met wat ik vandaag op het veld terugzag van wat we nog steeds kunnen. Het is alleen vervelend dat we onszelf daarin vandaag niet belonen.”
“Het viel me op dat je net als tegen Apeldoorn weer met een wat behoudender defensie startte…Had je Helms meer op het middenveld bedacht of achterin?”
“Tja, zij spelen het 4-4-2-systeem. Dan kan je een keuze maken of je met vier man achterop blijft spelen en wat ruimtes weg moet geven, of dat je het defensief wat versterkt. Maar in balbezit moesten we heel veel variatie zien te brengen. Wie er ook naar voren schoof uit de defensie. We hebben natuurlijk bepaalde kwaliteiten met onze vleugelbacks en dat speelden we haarfijn uit. Remco Helms is daarbij dan wellicht de ideale man om van achteruit het middenveld in te schuiven.”
“Wellicht heeft het ontbreken van Joshua Lo-Asioe er mee te maken, maar het viel mij op dat een an onze makkelijkst scorende spelers – Theo Visser – vaker bij de eigen helft te vinden was dan aan de overkant. Ik denk dat een combinatie Visser-Kozjak een ‘gouden’ kan zijn, twee intelligente voetballers die elkaar uitstekend zouden kunnen aanvoelen en aanvullen…”
“Dat komt denk ik ook door dat 4-4-2 waardoor je snel koppeltjes krijgt. Daarnaast is Theo ook een speler die graag aan de bal wil zijn om anderen te kunnen lanceren. Maar ik ben het met je eens dat hij af en toe de neiging heeft teveel terug te zakken. Dat brengt dan wel weer met zich mee dat we er daardoor ook weer vaak voetballend onderuit weten te komen. Kijkend naar die eerste helft zie je dat we ondanks dat terugzakken van Theo toch heel vaak voor de goal wisten te komen. Maar nogmaals: een speler met zijn scorend vermogen heb je liever iets dichter bij de goal…
Sergio Kozjak was eigenlijk nog niet aan negentig minuten toe nadat hij toch een tijdje uit de roulatie was geweest. Eigenlijk had ik hem fysiologisch gezien nog geen negentig minuten hebben mogen laten maken. Ook Theo Visser moet weer van ver terugkomen qua spelritme. Mensen als Zinga en Van der Veldt moeten dan het voorbereidende werk doen en dan moet Theo er zien te komen, maar dat is een fase waarin Theo nog niet zit. Ze hebben allemaal behoorlijke afstanden gemaakt. Maar je kunt zeggen wat je wilt: vandaag hadden we ondanks wat defensieve accenten gewoon drie, vier keer moeten scoren…”
“Vanavond speelt deze wedstrijd ongetwijfeld nog wel even door je hoofd. Wat denk je dat er dan door je hoofd zal gaan?”
“Nou, voor wat betreft de eerste helft helemaal niks! Het enige dat ik eigenlijk kan zeggen is ‘Kijk om je heen!’, ‘Maak de juiste keuzes!’. De een moet meer zelfvertrouwen in zijn keuzes hebben en de ander moet er gewoon slimmer in worden. Als je met drie man op een keeper afkomt, dan moet ie er gewoon in… Het zal duidelijk zijn dat ik over het voetballende gedeelte zeer tevreden ben, maar over het resultaat nadrukkelijk niet… We hadden vandaag gewoon een goede stap kunnen maken richting zekerheid…”

Jaime Hensen

“Helaas wel,” verzucht ik met onze onfortuinlijke doelman als ik hem opvang in de spelersgang en hij schuldbewust een verbaasd gezicht trekt. “En ik denk dat je ook wel wéét waarom…Wat zal jij je klote voelen…”
“Ja, wat moet ik daar op zeggen? Natuurlijk is het mijn fout! Die bal vloog net via mijn vingertoppen en via Robin Creebsburgs been voor de voeten van Yilmaz. Maar ik denk ook dat we ons aanvallend wel achter de oren mogen krabben. Ik word meteen op mijn fout afgestraft, maar ik heb voorin wel drie of vier honderd procents kansen zien missen. Daar had er zonder meer eentje van in gemoeten!
Ik denk dat we vandaag best wel dominant geweest zijn tegen Swift. Maar die ballen wilden er maar steeds niet in.”
“Ik vond het überhaupt merkwaardig dat deze wedstrijd maar één doelpunt heeft opgeleverd…”
“Ja, mijn complimenten aan mijn collega aan de andere kant. Hij keepte gewoon een hele goede wedstrijd. Maar dit voelt wel héél erg als verliezen, want hier hadden we vandaag gewoon moeten winnen eigenlijk… We laten hier drie broodnodige punten liggen. Heel zuur. Je verliest hem omdat je niet scoort, maar ook omdat ik dat foutje maak, dus het verlies heeft zeker twee kanten. Maar er had zeker meer in gezeten dan dit…”

Jeroen Lamme

Hij maakt zijn rentree na een paar weken blessureleed. En hij ‘stond’ er weer!
“Wat een wedstrijd om je rentree weer te maken!”
“Ja, wat een spektakel en wat een gemiste kansen… Ik maak uiteraard liever mijn rentree met een gewonnen wedstrijd. Maar persoonlijk was ik wel blij dat ik weer minuten kon maken.”
“Tja, áls we ooit een wedstrijd hadden kunnen winnen, dan was het deze wel geweest…”
“Ja, vooral de eerste helft hebben we wel heel veel kansen laten liggen en dan zelf een ongelukkige goal tegen waardoor ze binnen tien minuten weer op 0 – 1 komen en we achter de feiten aan moeten lopen.
Toch mijn complimenten voor de ploeg. We kenden de afgelopen weken heel wat moeizame wedstrijden, Apeldoorn niet echt overtuigend 1 – 1 gespeeld, DETO met een mazzeltje 2 – 2, wedstrijden waarin we weinig kansen hebben gecreëerd. Vandaag zagen we dan weer een wedstrijd waarin we het weer zelf afdwingen, kansen creëert en zelf het spel bepaalt. Dan is het dubbel jammer dat de uitslag dan weer tegenvalt.”
“Je viel in voor Robin Creebsburg, ik zie nou dat hij geblesseerd is (Creebsburg kwam net trekkebenend voorbij) dus je bent net op tijd weer inzetbaar…”
“Ja, Robin had wat last van de knie. Ik moet zeggen dat hij het de afgelopen weken fantastisch heeft gedaan, goede wedstrijden gespeeld. Persoonlijk vond ik het wel prettig om te zien dat er wel iemand stáát die mijn plek op kon vangen.”
“Dat is aan de andere kant toch ook wel een beetje bedreigend voor je: zo’n jong aanstormend talent voor jouw positie…”
“Nee, ik hou wel van concurrentie. Ik merk dat ik daardoor ook beter ga voetballen. Nee, ik vind concurrentie alleen maar fijn!”

Steve Janssen

Met “Ik mag altijd meestemmen voor de man van de wedstrijd. Vandaag was ik geneigd jou te nomineren…” complimenteer ik de jonge arbiter met zijn prima wedstrijd.
“Da’s heel aardig!” klinkt het bescheiden.
“Je voelde de wedstrijd goed aan, had ondanks je jeugdig voorkomen overwicht op de spelers…”
“Nou, dat doen we samen, hoor. De spelers stonden er ook voor open om goed te communiceren, dat scheelt vaak heel veel. Dan maak je er samen met z’n alleen een fijne wedstrijd van. Ik heb ook geen kaart nodig gehad voor mijn gevoel. Soms gebeurt dat…”
“Daar was het voor mijn gevoel ook de wedstrijd niet naar, maar op een gegeven moment spreek je dan toch de aanvoerder van Swift even aan en dat wordt dan toch van je geaccepteerd…”
“Ja, mijn leeftijd daar loop ik dus elke wedstrijd wel tegen aan, daar moet ik elke wedstrijd weer mee dealen. Maar dat geeft ook niets, dat vind ik alleen maar mooi als het dan toch weer lukt. Maar goed: soms heb je een kaart echt nodig en soms ook niet…
Bij die situatie rond die vermeende penalty zit natuurlijk ook een deel emotie bij. Het was vrij massaal, dus ik kan dat als scheidsrechter niet over mijn kant laten gaan. Met de aanvoerders had ik goed contact, dus daarmee was het ook maar weer zo opgelost.”
“Je bent vrij jong, maar fluit toch al vrij hoog. Hoe zag je carrière er tot op heden uit?”
“Ja, dat jong zijn blijft een dingetje, he? Ach, ik fluit omdat ik het leuk vind. Ik heb ooit wel een poging gewaagd zelf te voetballen, maar ik merk dat ik hier veel plezier aan beleef. Vandaag moet ik ook twee uur rijden voor deze wedstrijd en ga nu ook weer met een goed gevoel naar huis. Ik heb een leuke middag gehad met een plezierige samenwerking met de assistenten. Zolang ik dat prettige voldane gevoel blijf houden na een wedstrijd ga ik gewoon lekker door met fluiten. Maar ja: je bent zo goed als je laatste wedstrijd! Net als bij spelers heb je je betere en ook mindere wedstrijden.
Ik vond de entourage hier erg fijn: veel sfeer, muziek en zo bij de opkomst. Jullie maken er hier echt wat van. Dat maak ik ook wel eens anders mee. Ik fluit ook wel eens op de zondag voor dertig man publiek en amper sfeer. Dus ook wat dat betreft heb ik genoten!”
Aldus deze jonge en talentvolle arbiter. Daar moeten we zuinig op zijn. Iedere scheidsrechter fluit eigenlijk maar twee keer zonder commentaar: dat is bij de aftrap van de eerste helft en de aftrap van de tweede helft. De rest doet hij eigenlijk altijd wel in de ogen van deze of gene fout. Niet alleen liefde maakt blind, ook supportersogen willen wel eens wat kortzichtig zijn. Dus laten we dit soort arbitrale talenten koesteren: ze zijn hun gewicht in goud waard…

Apenstaartjes kijk op de zaak

“Goedemorgen Ron, hier nog even een update omtrent Daan Siegerist de speler van Swift die gisteren onwel werd op het voetbalveld.
Gisteren zijn er diverse testen en onderzoeken geweest, daarbij bleek dat er nog wat waardes te hoog waren, dus hij heeft nog een nacht gelogeerd in het ziekenhuis in Blaricum.
Vanmorgen zijn er nog wat tests gedaan, en toen waren de waardes goed, dus Daan mocht naar huis. Ik denk dat er nog wat onderzoeken gaan plaatsvinden voor Daan, ze gaan er nog wel goed naar kijken.
Ik wil nog even dit zeggen tegen het publiek van Huizen: Allen bedankt voor ‘t applaus en de warme boodschappen die er voor Daan aan me doorgegeven zijn. Dit is zeer gewaardeerd door de spelers/staf en de supporters van Swift. Nogmaals allen bedankt!
En degenen die ook zeker een compliment verdienen, is de bank van Swift maar ook zeker de bank van Huizen die heel snel reageerden. Ik weet niet de namen meer, maar de meneer van de EHBO en de Stewards ook zeker bedankt voor de steun met het helpen en het ondersteunen waar nodig!"

Ron Veen – teammanager avv Swift

Gelukkig goed nieuws dus! Nu maar hopen dat Daan er weer helemaal bovenop komt! Vanaf hier nogmaals beterschap Daan! En Ron Veen bedankt voor de update!
Een zure nederlaag dus voor onze mannen. Vele trefwoorden speelden door mijn hoofd bij het schrijven van dit verslag: ‘Vloek!’, ‘Bloopie’ en ‘Keepertje-keepertje’, maar het werd dus ‘Zuur’. In de eerste plaats omdat ik als voormalig doelman maar al te goed weet dat je als keeper gewoon in de wachtkamer zit voor dit soort momenten. Waar spelers op andere posities nog wel eens met een foutje kunnen wegkomen, is een foutje van een doelman eigenlijk altijd een tegengoal. Het is in Hensen te prijzen dat hij zich er overheen wist te zetten en verder eigenlijk een foutloze wedstrijd keepte. Het leek me dan ook onterecht hem deze nederlaag aan te wrijven, temeer daar er meer dan voldoende kansen voor onze aanvallers waren geweest om hun doelman een zware avond te besparen.
Dit soort wedstrijden zit er gewoon tussen. Je schijnt als team aan het eind van de rit ongeveer evenveel onterechte punten te pakken als te verliezen, al houd ik altijd het gevoel dat ons dat laatste toch altijd wat vaker overkomt…
Desondanks staan we toch gewoon nog op een redelijk veilige achtste plek, tien punten voor op de plekken die de rode stormbal in top doen hijsen.
Nog vijftien punten te vergeven deze competitie, dus ‘veilig’ zijn we officieel nog niet. Het is echter onwaarschijnlijk dat alle laagvliegers onder ons ineens die volle vijftien punten zullen gaan pakken, dus ik heb er wel een goed gevoel over.
Volgende week echter een uitermate lastige klus tegen Berkum. Een ploeg waar we toch maar niet tot een resultaat tegen weten te komen. In de voorbereiding 2 – 3 verloren, in de competitie met 0 – 2 weer ‘tandeloos’ verloren. Het is blijkbaar toch een tegenstander die ons niet ‘ligt’. We staan momenteel nog één puntje boven de Zwollenaren en het is dan ook zaak niet wéér tegen een nederlaag op te lopen willen we niet naar dat rechter rijtje afdalen.
Ondanks de nederlaag zag ik toch weer een heerlijke wedstrijd met een fris voetballend Huizen. Ik hoop dat het voor u aanleiding is om onze mannen ook in Zwolle naar een punt of misschien wel drie te stuwen. Alle beetjes helpen en uw beetje wellicht nog wel het meest…

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL