Zwaar bevochten: Woudenberg – Huizen: 0-1

Resultaten uit het verleden

Met de ruime 6 – 0 op eigen terrein nog vers op het netvlies, lag de onderschatting uiteraard stevig op de loer voor de return in Woudenberg. Maar tijdens de lange wandeling achter de tennisvereniging langs naar het fraaie sportpark De Grift, diep ik in mijn geheugen eigenlijk geen enkele aansprekende overwinning voor onze mannen op. En dan gaat toch de twijfel knagen: resultaten uit het verleden geven immers niet alleen bij aandelenhandel geen garantie voor de toekomst, ook deze wedstrijd begint straks weer gewoon op 0 – 0…
Zoals gewoonlijk bij de vriendelijke Woudenbergers een vriendelijke ontvangst met supersupporter Jos, koffie én een gebakje. Dáár ontbreekt het niet aan.
Bij Huizen ontbreken Sebastian van Kammen, Ritchie Zinga en Tristen Kroeze in de basis, al geeft het formulier dat me door Henk de Groot ter hand wordt gesteld Van Kammen een basisplaats. Het wedstrijdformulier laat echter zien dat het Dennis Lamme is die in de basis zal starten. Sebastian moet vanaf de tribune nog een wedstrijdje toekijken. Wel verheugend dat Felitciano Zschusschen wél fit genoeg is om op de bank te beginnen.
Bij de Woudenbergers ontwaar ik een andere naam in de goal: Miguel Makonga. De vaste doelman is geschorst en nu dus de doelman van Woudenberg 2 tussen de palen.
Woudenberg staat één punt achter GRC’14 op de vierde plek van onderen en we kunnen dus rekenen op een tegenstander die te vuur en te zwaard minimaal een puntje aan dit duel zal willen overhouden. Daarbij worden ze geholpen door het eigen échte gras van hun speelveld. Ik denk zo ongeveer een van de laatste échte grasvelden in deze competitie, maar zij zijn dat gewend, wij niet!
Uitgerekend op dat echte gras verschijnt Huizen in smetteloos wit ten tonele. Het heeft wel wat, die koninklijke Real Madrid uitstraling!
Ik nestel me op het terras dat zonder enig gevoel voor bescheidenheid op de website van de Woudenbergers omschreven wordt als ‘ het mooiste terras van midden-Nederland’. Het zit er inderdaad heerlijk, lekker op het zonnetje gelegen en overdekt met ‘n fraaie tentachtige constructie. Het heerlijke zonnetje is alleen wel wat lastig om tegenin te moeten kijken in deze tijd van het jaar. Vanaf mijn plek zijn de lijnen van het strafschopgebied ter linkerzijde daardoor helaas volkomen onzichtbaar. Die beoordelingen zal ik dus straks op de gok moeten gaan maken.

Rommelig

En dan gaat het los: eerst lanceert in de tweede minuut de snelle Hidde van der Veldt zichzelf en vecht daarbij een sprintduel uit met Marcel de Groot. Hoewel van der Veldt alles geeft, weet De Groot hem bij te benen en dan is met die snelheid een speelhelft toch redelijk snel ‘op’. Het levert wel een corner op, die goed voor komt. Doelman Makonga is wat onzeker en gaat onder de bal door. Hij heeft het geluk dat daardoor iedereen verrast is en de bal draait aan de andere kant van zijn doel zonder gevolgen achter.
Het fanatieke afjagen van de ijverige Frank van den Bosch laat zien dat Huizen er op gebrand is meteen zaken te doen hier in Woudenberg. Desondanks knokt Jarie van Egdom zich enkele minuten later op de achterlijn langs Sergae Kogeldans en weet de bal alsnog voor te geven. De bal passeert via via onze goal en komt aan de andere kant net binnen het strafschopgebied voor de voeten van Daan Banning, die echter onbesuisd en ver over schiet.
Het spel is ronduit rommelig van beide kanten. Huizen is wellicht té gretig, en dus slordig. Woudenberg speelt het voetbal dat je van een ploeg in die positie mag verwachten. Er is behalve dat heerlijke zonnetje verder weinig te genieten daar in Woudenberg.

Ploeteren

En dus moet Huizen ploeteren om gaatjes te vinden in de gele muur die de Woudenbergers bij balverlies schielings voor en in de eigen zestien optrekken. Met de moed der wanhoop en vele kleine overtredinkjes proberen ze het spel van Huizen te ontregelen. Die arme arbiter Van Veelen lijkt wel een solist in het concertgebouworkest.
Zo’n vrije trap wordt dan in de vijftiende minuut door Theo Visser tot dicht bij de linker paal gekruld. Een korte scrimmage volgt, Hidde van der Veldt zit er dichtbij, maar Marcel de Groot weet op de doellijn redding te brengen voor de Woudenbergers. Het is de eerste wat serieuzer kans voor onze mannen. Duidelijk is wel dat Woudenberg zich stellig heeft voorgenomen niet nóg een keer als kanonnenvoer te willen fungeren…
De Woudenberger counters zijn daarbij toch ook niet zonder gevaar. Sergae Kogeldans verkijkt zich wat in een situatie op Rick Staal en moet een voorzet toestaan. Die lijkt geruimd te worden, maar na wat heen en weer koppen weet Jaime Hensen er bij de tweede paal toch een corner van te maken die overigens verder zonder gevolgen blijft.
Er staat inmiddels al zesentwintig minuten op de fraaie klok als Frank van den Bosch een rebound oppikt en door een woud van benen een gevaarlijke voetzoeker loslaat. Doelman Makonga verricht zijn belangrijkste redding als de bal dicht langs de paal dreigt binnen te vallen.
Een corner aan de andere kant leidt wederom tot wat heen en weer koppen. Deze keer belandt de laatste kopbal van Tim Banning in de veilige handen van Jaime Hensen.
De wedstrijd geeft voor de toeschouwers het idee dat ze op een tennisbal zitten te kauwen: het ploegen en zwoegen van beide teams zal de spreekwoordelijke objectieve toeschouwer weinig vermaak hebben opgeleverd. Maar met iedere minuut dat Woudenberg zich Huizen van het vege lijf weet te houden, komt dat felbegeerde punt een stapje dichterbij.
Heel even veren we nog op als een fraaie steekpass Hidde van der Veldt weer op avontuur stuurt. De voorzet is scherp en goed. Oog in oog met doelman Makonga komt Lennart Dubbeldam een schoenmaatje tekort om de bal binnen te kunnen prikken.
Makonga oogde lang niet altijd even zeker en kort voor rust blijkt dat uit een hoge bal die hij eerst denkt te kunnen laten stuiteren. Dat gaat hilarisch mis en dan is Van der Veldt er als een raket bij om het hem lastig te maken. Makonga weet met het zweet in de bilnaad de klus alsnog te klaren, maar Huizen zou deze onzekere Makonga toch echt meer op de proef moeten stellen dan deze eerste helft gebeurd is.

Rust

Nadat Kogeldans nog een venijnig schot rakelings langs de verkeerde kant van de paal zag verdwijnen en Kogeldans en Van der Veldt een van de weinige fraaie combinaties in een krulbal voorlangs hebben zien eindigen, is het dan rust. De bloedeloze brilstand is een logische: beide teams hebben aanvallend eigenlijk geen vuist kunnen maken. De spelers hebben duidelijk problemen met het veld waarop een hobbeltje eerder regel dan uitzondering is en de combinaties komen van beide kanten nauwelijks tot hun recht. Als vijf keer bij dezelfde kleur een punt had opgeleverd, dan hadden beide ploegen nu nog steeds met lege handen gestaan. Of het louter en alléén het veld was, vind ik wat makkelijk gesteld, maar het speelde zeker een rol.
Zonder ruw schop– en schoffelwerk weet Woudenberg het Huizen dus knap lastig te maken. Wel veel kleine overtredinkjes waar arbiter Van Veelen wel voor fluit, maar verder geen grens trekt. Hij haalt daarmee ook wel wat de vaart uit de wedstrijd. Maar het belangrijkste is dat de grote vorm die Huizen eerder dit seizoen etaleerde vandaag ver te zoeken is. Topscorer Theo Visser is nog net niet gaan keepen, maar verder heb ik hem over het hele veld zien zwerven, vrije trappen nemend, inworpen gooiend, maar zelden zag ik hem in kansrijke positie. Het is het droeve lot van de spelmaker: als het loopt ben je de held, als het niet loopt moet je zwoegen en ploeteren en ontbreekt je de kracht om op de beslissende momenten zuiver uit te kunnen halen…
Op het veld zie ik geen spelers echt aanstalten maken om de gelederen de tweede helft te versterken.

Tweede helft

En inderdaad verschijnen beide teams ongewijzigd terug uit de catacomben. Wat ook ongewijzigd is, is het niveau van de wedstrijd: het blijft taai en technisch slordig voetbal wat we aanschouwen. We zijn al een minuut of acht bezig als dat eindelijk tot iets van een kans dreigt te leiden. ‘Piranha’ Van den Bosch schiet naar voren als Niels van Veenendaal een stuiterende bal mis trapt. Frank stevent het strafschopgebied binnen. Binnen de beruchte lijnen wordt hij fors aangepakt, maar arbiter Van Veelen vindt het te weinig voor een strafschop.
Een minuut later trekt Daan Benning naar binnen met de bal, haalt uit en produceert dan een schot dat eigenlijk een doorverwijzing naar de dichtstbijzijnde Specsavers inhield. We worden niet bepaald verwend…
Dan besluit Arnold Klein met een uur op de klok toch te proberen uit een ander vaatje te tappen. Hij brengt Timo Vos voor Frank van den Bosch – hetgeen mij lichtelijk verbaast, want Frank zou ik absoluut tot man-of-the-match hebben gekozen als ik die op dit moment had moeten bepalen. Tristen Kroeze lost Tim Boterenbrood af en Remco Helms vervangt Dennis Lamme.
Hoewel het geen verschil maakte van dag en nacht, lijkt er toch wel wat meer ‘lijn’ in het spel van Huizen te komen. Ligt dat aan de andere speelwijze of aan de spelers in kwestie? Ik durf het niet te zeggen!

Eindelijk!

De wedstrijd smeekt inmiddels om en doelpunt en we naderen het laatste kwartier. Op de andere velden wisselende tussenstanden: sommige gunstig, andere bepaald ongunstig. LRC heeft Sliedrecht inmiddels op een 1 – 0 achterstand gezet, maar onze buren staan met 2 – 0 voor tegen WNC en dat maakt een overwinning noodzakelijk om het lijstaanvoerderschap te kunnen continueren. Ondanks al deze smeekbedes lijkt de wedstrijd echter op een onverbiddelijke 0 – 0 af te stevenen.
Dan ineens een prachtige steekpass van Remco Helms op de inmiddels ingevallen Felitciano Zschusschen! Oog in oog met Makonga, maar vanuit lastige hoek prikt hij de bal spatzuiver in de verre hoek: 0 – 1! En Huizen is weer in de race!
Vorige week zagen we een dergelijke broze voorsprong verdampen. Het is zaak ons niet voor de tweede opeenvolgende keer deze kaas van het brood te laten eten! Woudenberg coach Jeroen Peters probeert het tij nog te keren door Van Raaij, Jonker en Van Keulen in te brengen. Huizen consolideert en zoekt nu op haar beurt de counter waar mogelijk. Makonga komt ver zijn doel uit op een diepe bal en kopt de bal in het middenveld voor de voeten van Theo Visser die het cadeautje met een boogbal tracht te verzilveren. Het is echter niet de dag van Theo Visser, die vandaag het vizier in de kleedkamer leek te hebben gelaten; de bal verdwijnt ruim over de goal van de opgelucht terug huppelende Makonga. Theo Visser zou het later deze wedstrijd nog twee keer proberen, maar beide keren kwam de bal niet eens in de buurt van de goal van Makonga. Zelfs toppers hebben dus wel eens een off-day…
Een hoge bal valt in de middencirkel weer terug op aarde. Joshua Lo-Asioe wil de bal koppen, Joey Kooij heft echter het been om de vallende bal weg te peren. En dat kost Joshua bijna een paar voortanden. Geschrokken wappert Kooij de verzorging het veld in, nog voor arbiter Van Veelen gefloten heeft. Sportief, netjes, een compliment voor Kooij! Terecht houdt Van Veelen ook nu het geel op zak.
Met Delano Paskald voor Lennart Dubbeldam weet Huizen dan de magere 0 – 1 over de eindstreep te trekken. Een zwaar bevochten overwinning, maar o zo nuttig. Gauw die punten in de tas en niet meer aan het vertoonde spel terugdenken!

Arnold Klein

“Nou ja, je weet dat Woudenberg uit altijd een hele lastige tegenstander is,” analyseert Klein nuchter. “We wisten dat ze gewoon op die 0 – 0 zouden gaan spelen. We hebben het de eerste helft geprobeerd daar doorheen te komen en het geduld in het spel te bewaren. We creëerden wat kleine kansjes, voornamelijk uit standaardsituaties, maar hij moet dan ook een keertje goed vallen.
Ik had de mannen dat ook vooraf meegegeven: deze wedstrijd duurt negentig-plus-plus minuten en wellicht dat het vandaag dus puur op het mentale aan zou komen, dat het voetballend op deze grasmat voetballend wellicht wat moeilijker zou gaan. We moesten er gewoon negentig minuten lang in zien te blijven geloven.
Na een kwartiertje in de tweede helft hebben we het omgegooid en zijn we het over een andere boeg gaan gooien. Ik had eigenlijk Felitciano Zschusschen eerder willen brengen, maar dat durfden we in verband met zijn blessure nog niet goed aan. We kregen door die andere manier van spelen wel wat meer druk op Woudenberg en dan valt daarmee uiteindelijk ook die goal.
Het veld was erg lastig. Het was haast niet mogelijk een bal in één keer te spelen; we moesten alles doen vanuit de ‘aanname’. Maar ondanks het veld vond ik wel dat we de bal sneller hadden moeten laten rondgaan van links naar rechts om daarmee ruimtes te creëren. Daar moeten we nóg beter in zien te worden. Ook moeten we nóg beter de ruimtes achter de verdediging – hoe minimaal ook –zien te benutten.”
“Mij viel de rol van Theo Visser vandaag op…”
“Theo is sowieso voor de vrije trappen en cornerballen verantwoordelijk. Maar daarnaast heeft Theo wel een beetje de neiging om wat te ver uit de positie te gaan spelen. Daar heb ik het regelmatig met hem over. Daardoor misten we niet alleen de lopende Theo achter de laatste linie, maar ook de lopende Joshua achter de laatste linie. Mogelijk dat dat ook te maken heeft met de angst om tegen een counter aan te lopen met balverlies. Daar moet ik het nog maar eens goed met de boys over gaan hebben komende week, of daar wellicht een stukje angst in zit. Maar Theo blijft gewoon keihard werken voor zijn elftal, ook als hij dan net niet in de momenten komt die hij wil.
We zijn er vandaag in blijven geloven, zijn blijven werken. Ik ben het roerend met je eens dat het niet ‘mooi’ was, maar we doen nog steeds mee voor onze doelstelling: bij de eerste vijf eindigen die voor de titel knokken. Inmiddels begint dat een koppeltje van drie te worden en dus is het zaak om nu de langste adem te gaan houden. En dat is nog lastig genoeg, want je ziet ook aan Sliedrecht dat er gewoon geen ‘makkies’ zijn!”
“Nee, Frank (Van den Bosch. Red.) speelde zeker niet slecht!” pareert Klein mijn verwondering over d wissel van Van der Bosch. “Maar we moesten een keuze maken. We hadden meer ‘fysiek’ en kopkracht nodig bij deze speelwijze. We hebben nog overwogen om hem iets meer rondom de spits te laten voetballen, maar uiteindelijk hebben we er toch voor gekozen om hem om tactische redenen te wisselen…”

Hidde van der Veldt

Als ik Hidde vraag om even te komen voor een interview is er even wat verwarring over wat de laatste keer was dat hij voor mijn microfoontje was verschenen. Blijkbaar beginnen spelers het als een soort uitverkiezing van man-of-the-match te beschouwen als ze voor een interview worden gevraagd, maar dan had ik Hidde zeker vaker ten tonele gevoerd…
“Ik herinner me een interview van een seizoen geleden, waarin ik je vroeg wat je doelstelling was bij Huizen. Je gaf toen aan dat je een vaste waarde wilde worden. Ik denk dat we dit seizoen wel kunnen stellen dat die doelstelling gehaald is…”
“Dat denk ik wel, ja! Ik krijg het vertrouwen van de trainer en dat probeer ik elke wedstrijd terug te betalen.”
“Ik denk dat je je ontwikkeld hebt tot één van onze meest dreigende mensen…”
“Voor mijn gevoel gaat het inderdaad wel aardig. Ik krijg door de dreiging over links vaak op rechts wat meer ruimte en als het spel dan verlegd wordt moet ik die ruimte zien te benutten.
Bij die hoge bal die die keeper niet goed verwerkte zat ik er inderdaad bij, ja. Het leek in eerste instantie een simpele hoge bal voor die keeper, dus ik deed op dat moment ook nog niks, maar toen hij die bal liet stuiteren, toen begon ik te sprinten. Als ik dat meteen door had gehad, dan had ik er wellicht meer uit kunnen halen.
De passing was vandaag over het geheel genomen onder de maat, ja. We merkten in de warming-up al dat het een heel stroef veld was en dat het lastig zou worden om op dit veld ons combinatiespel te kunnen spelen. Dus we zijn blij dat we ‘m toch hebben gewonnen. Je slechte wedstrijden moet je ook winnen wil je mee blijven doen voor de titel. Kampioen word je tegen de ‘kleintjes’. Het viel uiteraard vandaag wel wat tegen na die overwinning thuis, maar we wisten van tevoren dat ze de hele tijd achterover zouden blijven leunen waardoor we niet echt het spel konden spelen dat we wilden spelen. Gelukkig viel die goal dan in de vijfenzeventigste minuut of zo, en dan weet je eigenlijk wel dat de wedstrijd ook binnen is als je verder geen gekke dingen doet. Maar we wisten donderdagavond al dat het geen ‘makkie’ ging worden… Het veld wordt hier voor mijn gevoel elk jaar slechter, dus laten we hopen dat we er volgend jaar vanaf zijn! Je voelt echt wel in je benen, je enkels en je kuiten, dat je hier op een matige mat speelt.”

Felitciano Zschusschen

Uiteraard ook nog even onze ‘gouden wissel’ aangeschoten voor en praatje.
“Gouden wissel? Zo kan je het inderdaad wel noemen. Ik hoorde vrijdag dat ik wellicht in kon vallen en ik wilde me gewoon weer laten zien en dat is gelukkig goed gelukt met die goal. Ik ben in ieder geval heel blij met de drie punten. Je hebt altijd wel het gevoel als je erin komt dat je het verschil kunt maken. Ik wil gewoon alles doen als ik erin kom om te scoren en mijn team te helpen, dat zit gewoon in me. Nee, ik was niet nerveus toen ik die pass kreeg en alleen voor die keeper verscheen. Als ik eenmaal voor de goal kom dan ben ik altijd wel lekker rustig. De tijd dat ik in de stress raakte van een kans die heb ik wel achter me gelaten inmiddels. Als ik een kans krijg dan blijf ik er nuchter onder: gaat ie erin, prima, gaat ie naast of pakt die keeper ‘m, dan heb ik pech! En gewoon weer door naar de volgende kans. Zo sta ik er echt in!”
“Hoe fit ben je? In ons vorige gesprek merkte je op dat je nog wat ‘inhoud’ moest krijgen…”
“Nog steeds! Ik heb een terugval gehad door mijn hamstring te blesseren waardoor ik een week of drie niet inzetbaar was. Gelukkig kan ik nu weer met de groep meetrainen. Maar conditioneel moet ik gewoon nog een inhaalslag maken.”
“Je ziet er anders afgetraind uit. Ik ben jaloers!”
“Haha! Ja, dat lijkt misschien van de buitenkant zo. Maar met het systeem dat wij willen spelen, met hoog druk zetten, moet je gewoon erg veel conditie hebben. Daar ben ik nu aan aan het werken.
Ik was voorheen ook meer kunstgras gewend en dat maakte het vandaag lastig voetballen. Ik ben dan ook blij dat we deze ook gewoon over de streep hebben getrokken, want deze moet je ook gewoon winnen. Ik moet ook een compliment geven aan onze verdediging dat ze ook deze keer weer de nul hebben gehouden, niks weg hebben gegeven. Nu gewoon voortborduren op dit resultaat en volgende week wacht ons weer een nieuwe wedstrijd. Het hangt van de trainer af hoeveel minuten ik dan zal krijgen. Ik ben heel blij dat ik hier deel van uit mag maken en dan moet ik gewoon mijn ding doen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een wedstrijd om snel te vergeten. Drie punten in de tas mee naar huis en als we ze allemaal zo blijven winnen, dan hoor je mij niet klagen!
Sommige supporters waren na afloop verbolgen over de wedstrijdinstelling van Woudenberg. Ik ben het daar niet mee eens. Niet dat ik genoten heb van het spel van de thuisploeg, maar ik vind dat als je als staartploeg tegen de lijstaanvoerder aan moet treden, waar je eerder deze competitie zwaar van hebt verloren, dan vind ik dat je alle recht hebt om alle speelwijzen aan te wenden waarmee je denkt een kans te kunnen gaan maken. Woudenberg speelde naar beste kunnen, er zat gewoon niet meer in deze ploeg en met hun beperkte middelen hebben ze het Huizen nog verdraaid lastig weten te maken. Het is niet realistisch te verwachten dat dit soort ploegen fris en vrolijk tegen ons open huis gaan houden: dichthouden en hopen dat de nul gehouden wordt, counteren waar het kan en gokken op een lucky goal. Het is hun goed recht!
Huizen pakte echter wel volkomen terecht de winst: het had het betere van het spel gehad, had het meest aangevallen en uiteindelijk ook de meeste – zij het weinige – kansen gecreëerd. En ook dit zijn dus gewoon drie punten die we aan het totaal konden toevoegen en zo opnieuw een week als lijstaanvoerder door het leven te gaan.
Voorafgaand aan deze speelronde was het Sliedrecht van Dennis van der Steen nog virtueel lijstaanvoerder met één verliespunt minder dan Huizen en De Zuidvogels. Door het onverwachte verlies tegen LRC staat Sliedrecht nu ook op twee verliespunten meer. De Zuidvogels boekten een knappe 4 – 1 overwinning op die andere achtervolger WNC en blijft Huizen dus louter op doelsaldo in de nek hijgen.
Iedere wedstrijd is dus een finale, verslapping is dodelijk. Ik verwacht niet dat er een ploeg is die helemaal ongeschonden de eindstreep haalt, dus het is volgende week weer alle hands aan dek tegen Roda ’46. Een wedstrijd waar we in het verleden toch wel eens lelijk onze vingers aan gebrand hebben. Ook in de uitwedstrijd werd al een even pijnlijke als onnodige 2 – 0 nederlaag geleden Het is zaak dat niet opnieuw te laten gebeuren.
De Zuidvogels moeten naar Sliedrecht. De Zuidvogels dat het moet stellen zonder Imar Kort die kort voor tijd met rood heen werd gezonden. Opnieuw kan Dennis van der Steen zijn waarde voor Huizen bewijzen. Maar als Huizen zelf misstappen maakt heeft dat allemaal weinig zin. In de derby wisten ruim drieduizend mensen De Wolfskamer te vinden. Hoewel ik me realiseer dat dát aantal een illusie is voor komende week, hoop ik toch dat u in groten getale de broodnodige support komt leveren voor onze mannen in deze loodzware kampioensrace!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL