Klip: De Bilt – Huizen 0-3

foto: Henk Willemsen 

Lastig

Opnieuw een tegenstander die vooraf te boek staat als ‘lastig’. Resultaten uit het verleden scheppen weinig vertrouwen in de toekomst, want Huizen kan niet met veel tevredenheid terugkijken op eerdere ontmoetingen met de Biltenaren. Maar goed: dachten we dat immers ook niet van het altijd lastige Woudenberg?
Voor het eerst weer met de bus mee. Waar zat ik ook al weer? Het is weer even wennen. Nieuwe chauffeur ook: Hans. Niks mis mee!
Ook nieuw is de mededeling dat De Bilt afziet van een bestuursontvangst. Dit in verband met de Coronatoestanden. Uiteraard zijn we wel in de kantine welkom, maar ik voorzie dat het toch wel lastig wordt om mijn lijstje met namen en rugnummers te bemachtigen.
Als Hans ons keurig op sportpark Weltevreden heeft afgezet, stap ik de ouderwets gezellige kantine van de Biltenaren binnen. Veel bruine tinten geven het de sfeer van een gezellige dorpstaveerne. Omdat de wedstrijd op het wat ongebruikelijke tijdstip van 14.00 uur begint en we dus vroeger dan gewoonlijk moesten vertrekken, was er geen tijd voor mijn traditionele zaterdagse bezoekje aan lunchroom Chicara. Gelukkig heeft De Bilt een prima snackcorner en ondanks een wat omslachtige logistiek staat het broodje bal opmerkelijk snel voor me klaar.
Terwijl de Amsterdamse volkszangers hun repertoire door de geluidsinstallatie persen, puzzel ik een opstelling in elkaar op basis van de foto’s die ik van teammanager Henk de Groot binnen krijg. Never change a winning team, zal coach Klein gedacht hebben, al ontbreekt vandaag wel de naam van Frank van den Bosch op het formulier. Toch wat klachten overgehouden aan zijn krampaanval van vorige week. Dat levert in mijn puzzeltje een basisplaats op voor Dennis Lamme en laat coach Klein Sergae Kogeldans, Lennart Dubbeldam, Timo Vos en Delano Paskald op de bank naast reservedoelman Mitchell van Schaik beginnen.
De Bilt brengt geen spelers in het veld die me belletjes doen rinkelen. In ieder geval zit doelman Menno Vink er vandaag niet bij na zijn rode kaart van vorige week. En dan valt me toch de naam op van diens vervanger: Tim van Dompzelaar, de zoon van onze assistent trainer Patrick van Dompzelaar! En dat vond vader van Dompzelaar best een beetje spannend, aangezien Van Dompzelaar Jr. eigenlijk nog herstellende was van een hakblessure. Maar nu Menno Vink af moest haken door zijn schorsing en vader Dompzelaar met zijn groen-gele brigade langs kwam, wilde Tim uiteraard koste wat het kost spelen.

Stroefjes

Het voert natuurlijk te ver om het ontbreken van Frank van den Bosch aan te merken als dé oorzaak voor het wat stroeve begin van onze mannen. De eerste corner is zelfs voor De Bilt en als deze eenvoudig lijkt te worden afgeslagen is de tweede bal toch weer voor de Biltenaren. Afjagen leidt dan tot een vrije trap net naast de hoek van het strafschopgebied en de bal komt scherp voor de goal van Jaime Hensen. Jonas Delen gooit zich er met volle ziel en zaligheid in om de bal binnen te koppen en moet dat bekopen met een hoofdblessure die even verzorging nodig heeft.
Kort daarop gaat het uitverdedigen weer lastig voor Groen-Geel. Jeroen Lamme en Anouar Aktaou proberen onder de druk van De Bilt uit te voetballen, maar dat lukt niet lekker. De bal gaat terug naar doelman Hensen die de bal met een stevige poeier buiten de lijnen werkt.
Nee, het loopt bepaald nog niet op z’n Woudenbergs soepeltjes.
Toch is het Huizen dat de leiding neemt: diezelfde Jeroen Lamme stuurt met een splijtende pass de gretig sprintende Joshua Lo-Asioe weg die binnen de beruchte lijnen een stevige duw in de rug krijgt van Jonas Delen en neer gaat. De arbiter van dienst bestraft deze wat onbesuisde actie van Delen met een strafschop. En daar hebben we een specialist voor. IJzig koel jaagt Theo Visser de bal onder de wanhopig graaiende handen van Van Dompzelaar door: 0-1 en dat is zeker een lekkere opsteker voor een Huizen dat de grote vorm bepaald nog niet gevonden had.

Zoeken

En Huizen blijft zoeken naar die grote vorm. Soms wat knokkend tegen zichzelf, maar langzaam maar zeker toch uitgroeiend tot de beter voetballende ploeg. De Bilt zocht haar heil in snelle uitvallen en lange ballen. Youness Akhiat probeert met een halve omhaal Hensen te verschalken, maar de inzet is geen probleem voor onze onvolprezen doelman (die overigens ook een historie bij de Biltenaren kent).
De Bilt had vooral moeite met de snelheid van de Huizer aanvalslinie. Zo trekt Laurens Kooij er na een klein kwartier op volle snelheid vandoor op een goede steekbal van Theo Visser. Joshua Lo-Asioe geeft de bal dan voor op Dennis Lamme die zijn schuiver echter naast de goal van Van Dompzelaar Junior ziet belanden.
Ondanks alle voetballende surplus van Huizen is die Van Dompzelaar nog niet echt op de proef gesteld door onze voorwaartsen en dat geeft toch een wat onrustig gevoel daar op dat knusse tribunetje in De Bilt. Een tweede goaltje zou zoveel rust kunnen brengen, want nu zou iedere ongelukkige bal, ieder slippertje achterin maar zo de gelijkmaker kunnen betekenen – verdiend of niet verdiend, koning voetbal heeft daar dus gewoon maling aan…
Inmiddels is er al een kwart van de wedstrijd gespeeld en het lijkt nog in niets op de galavoorstelling van vorige week. Dat is toch het probleem als je de sportieve lat meteen hoog legt: je gaat dat soort wedstrijden iedere week verwachten…
Zo’n momentje dreigt dan heel even als de ijverige Jelle Vliek de bal goed op het hoofd van Robin Notenboom legt die van dichtbij echter voorlangs kopt. Huizen, let op uwen saeck!

Rust

Nadat kort voor rust Jesse Oliekan getroffen werd door een nare spierblessure en het veld moest verlaten (gelukkig verzekerde hij me na afloop dat er geen overtreding aan te pas was gekomen en vanaf deze plek wensen wij hem dan ook een voorspoedig herstel toe) en Jaime Hensen nog een keer goed ingreep toen Akhiat door dreigde te breken, gaan we dus rusten met een wankele 0-1 voorsprong. Het blijft broos en breekbaar want Huizen heeft de grootse vorm van vorige week niet echt door kunnen trekken deze eerste helft.
Op het veld is alleen de zojuist voor Oliekan ingevallen Pier Veldman met een serieuze warming up bezig, dus ik verwacht geen ingrepen van beide trainers.
Arnold Klein zal dan waarschijnlijk ook trachten de zaak verbaal beter op de rails te zetten.

Veilig

Ook de tweede helft begint wat rommelig: veel wederzijds balverlies en onzorgvuldige passing. En ineens is daar dan Hidde van der Veldt die weer sterk doorgaat en deze keer de bal wél precies bij Joshua Lo-Asioe weet te krijgen. Diens controle is magistraal en op de daaruit voortvloeiende inzet is die arme Van Dompzelaar volstrekt kansloos: 0-2 en daarmee lijkt het pleit eigenlijk wel beslist. Het aanvalsspel van De Bilt oogt niet alsof men in staat zal zijn er nog twee of meer te gaan maken vanmiddag.
Het blijft natuurlijk wel zaak voor Huizen niet te verslappen en te gaan voetballen alsof de wedstrijd al in de tas zit. En dus moet Jeroen Lamme toch nog even aan de noodrem, hetgeen hem een gele prent oplevert. Geen grove overtreding, maar de kaart was terecht.
Kort na de tweede treffer stuift Hidde van der Veldt er weer voorbij. Een verdediger denkt nog in te grijpen, maar moet verbijsterd constateren dat Hidde met de bal hem inmiddels al voorbij gesneld is. De voorzet is dan echter achter de mee spurtende Visser en consorten langs en zien we deze kans dus helaas weer verloren gaan.
Maar Huizen gaat het overwicht meer en meer uitbuiten. Visser wordt gevloerd en we krijgen een vrije trap te nemen. Visser gaat zelf achter de bal en steekt hem leep door op Jeroen Lamme die in de zestien niet zelf schiet, maar de bal opnieuw breed legt naar de vrijstaande Laurens Kooij. Deze ziet de bal helaas ongelukkig van de voet springen.

Wissels

Trainer John Vink voelt de bui hangen en besluit vers bloed aan z’n team toe te voegen. Hemn Ali komt in het veld voor Robin Notenboom, Guillermo Ooft vervangt Oualid Imoussaten.
Veel verschil gaat het niet maken: Huizen dendert door en lijkt ‘bloed te ruiken’. Weer stuift Hidde van der Veldt onstuitbaar door als de sliding van zijn directe tegenstander de mist in gaat, maar opnieuw weet Hidde de bal niet bij de meegelopen Visser te krijgen, opnieuw rolt de bal doelloos achter onze aanvalsleider langs.
Sebastian van Kammen staat dan symbool voor ‘allen voor één, één voor allen’ als Steven van den Berg er vandoor dreigt te gaan na balverlies op de helft van De Bilt. Met een stevige sprint achterhaalt hij Van den Berg en zet hem de voet dwars. Huizen weigert te verslappen en blijft de Biltenaren op de huid zitten. Invaller Veldman mag dan nog wel een buitenspelgoal maken, maar die tellen uiteraard niet. Wel een fraaie treffer overigens.

Over en sluiten!

De beslissing valt definitief als Kooij eerst van dichtbij de voeten van de dapper keepende Van Dompzelaar teistert op een prachtige voorzet van de weer sterk spelende Tristen Kroeze. De Bilt wankelt en gaat dan een minuut later toch kopje onder als Visser met een strakke diagonaal ingeschoten bal een einde maakt aan de laatste restjes onzekerheid: 0-3. Over en sluiten voor De Bilt.
Ook Klein gaat dan wisselen en brengt Timo Vos en Delano Paskald binnen de lijnen voor Dennis Lamme en Tristen Kroeze.
De Bilt gelooft er dan wel niet echt meer in, ze blijven het toch maar proberen. Met nog een klein half uur te gaan zijn wonderen uiteraard de wereld nog niet uit. Dan verkijkt doelman Hensen zich wat op een diepe bal en in plaats van de voorzet te pakken, trapt hij de bal via Guillermo Ooft achter.
Weer stuurt Vink een tweetal wissels het veld in: Murat Soner en Appie Ayoubi nemen de plekken in van Milan Agterberg en Youness Akhiat.
Met een fraaie splijtende pass bereikt Delano Paskald een kwartier voor tijd Theo Visser. De kopbal kust de lat ter hoogte van de kruising en Van Dompzelaar ziet de bal tot zijn opluchting naast zijn goal ketsen.
Op volle snelheid stuift Laurens Kooij langs de lijn richting de zojuist ingevallen Hemn Ali. Op het oog was al meteen duidelijk dat er maar één winnaar mogelijk was in dit ongelijke duel op snelheid en Kooij stuift dan ook nauwelijks gehinderd op Van Dompzelaar af. De jonge doelman werpt zich dapper voor de voeten van onze aanvaller. En met succes: hij komt als overwinnaar uit de strijd. Een 100% kans die we opnieuw verloren laten gaan en de teller had nu toch echt zo langzamerhand wel richting die van vorige week mogen – eigenlijk moeten! – gaan.
Het is zo ongeveer de laatste actie van Kooij, want kort daarop wordt hij vervangen door Lennart Dubbeldam. Ook de weer uitermate sterk spelende Remco Helms wordt afgelost door Sergae Kogeldans. Nadat hij vorige week voor de vorm nog heel even het veld in mocht stappen, nu dan toch voor het eerst échte minuten maken.
Theo Visser teistert dan nog even de vuisten van Van Dompzelaar als hij een vrije trap rechtstreeks op goal schiet. Van Dompzelaar durfde het niet aan de bal te pakken en bokst hem weer robuust het veld in.
Van der Veldt volleert dan een bal prima op het hoofd van de van dichtbij over koppende Joshua Lo-Asioe. Na afloop zou Josh me verklaren dat hij wist dat hij buitenspel stond en daardoor dus wellicht wat minder alert was. Maar het was wel weer een bal die eigenlijk wel tegen de touwen had mogen ratelen!
Ook Lennart Dubbeldam ontbeert de mazzel die nodig was om de bal achter Van Dompzelaar te deponeren als hij een rebound via diezelfde Van Dompzelaar probeert binnen te werken. Het is weer een goede kans, misschien geen 100%, maar dan toch zeker 90…
De concentratie bij doelman Hensen begint dan toch wat af te nemen en opnieuw schat hij diepe bal verkeerd in en begint aan een dwaaltocht die hem via cornervlag en strafschopgebied uiteindelijk weer op zijn doellijn voert. Gelukkig maakt hij geen overtreding en lost het probleem zich vanzelf op als de defensie wel raad weet met de gehaast gegeven voorzet. Het was wel even een vreemde escapade van onze anders zo betrouwbare goalie.
Timo Vos jaagt de bal dan nog eens hard voorlangs en Van Dompzelaar wordt door Visser tot een uitstekende redding gedwongen in de verre hoek en dan is de koek op. Huizen pakt opnieuw en overtuigend de volle winst. Geen monsterscore, maar ook die had er maar zo in gezeten als Huizen wat secuurder met de kansen was omgesprongen.

Arnold Klein

“Nou, probleemloos wil ik niet zeggen,” mijmert Klein als ik hem voorhoud dat dit alweer de tweede lastige tegenstander is die we probleemloos hebben opgerold. “We gingen de eerste helft veel te veel mee in het tempo van de tegenstander en gingen zelf ook lange ballen spelen. Daardoor vond ik de eerste helft een beetje chaotisch overkomen. Als je ze dan weet te lokken en het veldspel kunt spelen waar we goed in zijn, dan zie je dat je er maar zo doorheen kunt snijden. En dat hebben we de eerste helft met name nagelaten.”
“Als je toch met 0-3 van het veld stapt en je je realiseert dat het ook zomaar het dubbele had kunnen zijn, waarbij de tegenstander eigenlijk nauwelijks een serieuze kans heeft gecreëerd, dan kan je toch niet zeggen dat je een lastige middag hebt gehad?...”
“Maar dan heb je het puur over de tweede helft! De eerste helft hebben we ze toch wel twee of drie kleine kansjes weggegeven waarbij ze maar zo hadden kunnen scoren. Natuurlijk kregen wij een leuk ruggensteuntje in de vorm van die penalty. Ik kon niet goed beoordelen of die terecht was of niet, maar ik heb in de rust nadrukkelijk aangegeven waar onze kansen liggen en waar wij positioneel de winst konden halen, een betere veldbezetting konden forceren en daardoor beter vooruit konden gaan voetballen. En dat hebben de mannen de tweede helft fantastisch opgepakt. Ik vond ons vandaag voetballend en ook conditioneel beter dan De Bilt, maar je moet het wel uitspelen - die kanttekening moet ik wel maken. De eerste helft was gewoon ‘rommelig’, maar de tweede helft hebben we de draad dus goed opgepakt en waren we heer en meester op het veld. Als je drie keer een overtalsituatie of zelfs één op één met de keeper komt te staan, dan moet je daar méér uithalen dan we gedaan hebben.”
“Ik had vanochtend met de ogen dicht getekend voor deze uitslag…”
“Klopt, ik had dit ook niet verwacht. Net als vorige week tegen Woudenberg. Ik had er wel een goed gevoel over dat we alles goed voorbereid hadden, dat we er ‘klaar’ voor waren. Je moet dan uiteraard nog wel afwachten wat er dan in de wedstrijd gebeurt.
Frank van den Bosch had dinsdag op de training wat last en die hebben we uit de selectie gelaten om geen risico te nemen. Ik ben iemand liever een week of twee kwijt dan dat je tegen zwaardere blessures oploopt zoals Jesse Oliekan vandaag overkwam. Die is er nu echt wekenlang uit. De terugkeer van Sergae Kogeldans was inderdaad een positief puntje. Ook de andere invallers gaven me een goed gevoel. Je ziet dat dit een homogene groep is die elkaar scherp en fit houdt. We missen nu nog Tim Boterenbrood, Freek de Oude en Ritchie Zinga met verschillende blessures. Het teambelang staat daarbij boven het individuele belang en als we dat de komende weken vol weten te houden, dan moeten we nog maar zien waar dit schip gaat stranden…”
“Volgende week dan weer uit naar Almkerk. Ik durf het bijna niet meer te zeggen, maar wéér een lastige tegenstander…”
“Jawel, jawel, jawel… Iedere week is lastig! Wij kennen geen makkelijke tegenstanders, iedere tegenstander is lastig voor ons en we moeten iedere wedstrijd met een bepaalde energie, durf en lef spelen. Daarbij moeten de spelers alles voor elkaar over hebben…”
“Twee gespeeld, zes punten, negen voor en nul tegen, dat zijn toch cijfers waar andere ploegen tegenaan kijken…”
“Ja, dat kan in ons voordeel, maar ook in ons nadeel werken. Trainers onderling geven informatie over elkaar door en ze wisten ons al haarfijn te vertellen dat Frank van den Bosch geblesseerd was. Dat hadden ze al doorgebriefd. We zullen gewoon iedere week met die ‘drive’ moeten spelen, want als je dat niet op de mat legt, dan houdt het simpel gezegd gewoon op… Je zag vandaag en vorige week dat de ploeg die de meeste wil had om te winnen ook heeft gewonnen…
We hebben inderdaad een sterke bank en in Onder23 loopt nog zat talent. Die zullen er wellicht niet meteen staan, maar deze groep weet dat soort talenten uitstekend op te vangen. Ze worden geaccepteerd en gecorrigeerd, maar nooit op een negatieve manier. Dat is het mooie van deze groep…”

Joshua Lo-Asioe

“Ja, Ik kreeg een stevige duw in mijn rug en het was zeker een strafschop want ik kon echt niet op de been blijven,“ verklaart Joshua glunderend als hij zich eindelijk los heeft gemaakt uit het feestgedruis dat de Biltse kleedkamers op hun grondvesten liet trillen. “Gewoon een duidelijke penalty…
Bij die goal zag ik Hidde aan de zijkant opkomen. De bal was volgens mij niet eens voor mij bedoeld, maar ik nam hem heel lekker aan – een beetje zoals Berghuis hem tegen Sporting aannam – en kon hem toen lekker inschieten. We vierden het met z’n allen, want we doen het ook met z’n allen,” onderstreept Joshua de woorden van coach Klein nog maar eens. “We waren als team echt voor elkaar aan het knokken en we hadden eigenlijk wéér naar zes-nul door moeten stoten. Ik ben gewoon heel blij hoe we er vandaag weer als ploeg samen voor stonden.
We wisten van tevoren dat De Bilt een wat andere tegenstander zou zijn dan Woudenberg. Daar hebben we afgelopen week ook specifiek op getraind. En dat kwam er zeker de tweede helft prima uit. Alle lof aan de spelers, de staf en de wissels!
Het gaat inderdaad steeds beter met mijzelf. Ik probeer iedere week de taken uit te voeren die de trainer me geeft. Ik ben ook super blij dat we nu eindelijk weer competitie kunnen spelen. Doordat we een jaar niks serieus hebben kunnen spelen, zijn we nu extra gebrand om te presteren. De volle winst uit twee wedstrijden, zes punten, nul tegen en negen voor, dat is gewoon ‘n heerlijk gevoel!”

Sergae Kogeldans

Vandaag mocht hij dan voor het eerst weer eens ‘serieus’ minuten maken. Vorige week was zijn invalbeurt eigenlijk weinig meer dan een oversteek naar de kleedkamers, maar nu mocht hij dan een dik kwartier aan de bak.
“Ja, de eerste echte minuutjes weer na lange tijd,” glundert hij als ik hem naast de bus even apart neem. “Ik heb het spelletje ook gemist! Ik zit nu op een tachtig procent van mijn fitheid, vandaar dat ik ook nog maar vijftien minuten speel. Door de blessure aan mijn rechterbeen, heb ik het linkerbeen wat overbelast de afgelopen maanden. Mijn rechterbeen is weer helemaal de oude, maar mijn linker moet nog verder opgetraind worden. Het is zeker geen ‘pijn’ die me het spelen kan beletten. Het is af en toe een pijnscheutje dat ik voel, maar niets verontrustends. Ook met die tachtig procent ga ik er wel altijd voor de volle honderd procent voor, dus je ziet het inderdaad niet echt aan mijn spel. Ik verwacht overigens dat het met een week of twee weer helemaal weg is. Nu probeer ik gewoon mijn team zo goed mogelijk te helpen, ook vanaf de bank. Ik probeer de stemming er goed in te houden en er voor te zorgen dat de jongens die gaan invallen zich lekker en goed voelen. Ik voel ook heel veel harmonie in het team en dat is gewoon vreselijk belangrijk.
Remco Helms doet het inderdaad op mijn positie fantastisch en daar ben ik ook heel blij mee. Natuurlijk heb ik er daarmee een concurrent erbij, maar van concurrentie word je alleen maar beter. Nee, ik ben niet bang voor mijn plek, haha…” schatert hij vol zelfvertrouwen. “Remco vóór me kan ook. Het is een speler die goed een man in kan spelen, lekker strak, zodat ik er dan goed overheen kan gaan. Hij is dan ook verdedigend ingesteld, zodat hij mijn positie weer makkelijk over kan nemen als dat nodig is. Maar goed, dat is aan de trainer en ik ben heel benieuwd wat er in de toekomst nog gaat gebeuren. Maar als we deze lijn door weten te trekken, dan moeten we toch minimaal een periode kunnen pakken, toch?”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een zwaluw maakt nog geen zomer. Maar wat nou als de tweede zich ook aandient? Opportunist als ik ben ga ik me dan toch van alles in het hoofd halen. Huizen staat fier aan kop, weliswaar samen met Roda ’46, maar met een beter doelsaldo. Samen met Roda zijn we na twee speelrondes de enige ploeg zonder puntverlies. En dat is zorgelijk…
Ja, u leest het goed, zorgelijk. Want dat betekent dat de krachtsverhoudingen binnen de competitie heel dicht bij elkaar liggen en dat iedereen van iedereen kan verliezen. Zou Huizen daar met kop en schouders bovenuit steken, dan is er uiteraard geen vuiltje aan de lucht, maar de redelijkheid gebiedt me toch een en ander wat te relativeren en die groen-gele bril even naar het puntje van mijn neus te schuiven.
Huizen heeft een goed team, maar fysiek houdt het niet over. Kansen lijken vooral te ontstaan om gemist te worden. Afgaande op wat ik gezien heb in de voorbereiding en deze eerste twee wedstrijden, valt me toch ook de wisselvalligheid van deze jonge ploeg op. Hoe blijft dat overeind tegen een tegenstander voor wie het klappen van de zweep bekend in de oren klinkt? Wat als één of meerdere sleutelspelers met blessures te kampen krijgen? De bank is best wel breed en wat ik van de Onder23 te zien heb gekregen stemt me zeker hoopvol. Maar de ploeg is al jong en verdere verjonging lijkt me dan ook nauwelijks wenselijk.
Het zat Huizen lekker mee deze wedstrijden. We moeten ons dan ook niet blindstaren op de resultaten en beide voetjes netjes op de grond houden. En dat is ook voor uw trouwe commentator best ‘een dingetje’ aan het worden.
Vorig seizoen gaf Arnold Klein aan dat hij pas na de winterstop zijn doelen ging formuleren. Ik vermoed dat dat ook dit seizoen weer het geval is. Eerst maar eens de eerste competitiehelft afwerken en dan rustig kijken tot waar deze ploeg zou kunnen reiken. Maar we kunnen er niet omheen dat we in ieder geval een vliegende start hebben gemaakt. We zijn voor de rest de te kloppen ploeg en dat maakt het er wedstrijd na wedstrijd niet makkelijker op. Geen ploeg die met twee vingers in de neus naar de Wolfskamer zal afreizen. Huizen, maakt u de borst maar nat! Te beginnen aanstaande zaterdag in het verre Almkerk dat met 2-1 ten onder ging tegen…. Woudenberg…
Als er dus één gevaar op de loer ligt, dan is het wel het gevaar onderschatting. Met minder dan 100% inzet en felheid komen we er ook tegen Almkerk niet en ondanks de goede cijfers en resultaten, moet Huizen volle bak gaan om deze koppositie te kunnen handhaven. Het afgebroken COVID-seizoen stond Almkerk op een keurige tweede plek en ze zullen het voetballen toch echt nog niet verleerd zijn daar…

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties zijn als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt nl