Moeizaam: Huizen – Waterwijk 3-2

Asc Waterwijk

20 Jaar na dato blijft die elfde september nog steeds herinneringen en gevoelens van verbijstering oproepen, ik weet nog precies waar ik was en hoe ik met mijn toenmalige collegae de beelden in de bedrijfskantine stond te bekijken. Verbijstering… Wat bezielt een mens om zoiets te doen? Ik kan er met mijn bescheiden petje niet bij.
Maar het leven gaat verder – nooit meer helemaal hetzelfde – maar toch pakte de hele wereld de draad weer op. En dus staat vandaag gewoon asc Waterwijk gewoon op de stoep voor onze tweede ontmoeting voor de districtsbeker. Een Waterwijk met veel bekende gezichten, mannen die allemaal het geel-groen om de schouders hebben gedragen: Gianni Hermans, Gijs Roelofsen, Peter van Dongen, Steve Promes, Desmond Mensen en Lesley Vlieger. Hermans en Van Dongen blijken geblesseerd aan de kant te blijven, maar de rest zal ongetwijfeld hun oude club eens even wat willen laten zien.
Net als Loosdrecht vorige week, komt Waterwijk uit in de tweede klasse. Maar ook tegen Loosdrecht merkten we al dat dat zeker geen garantie voor een ‘makkie’ is. Voetballend gezien zal Huizen ongetwijfeld meer kwaliteit in het veld kunnen brengen, maar de tweedeklassers zetten daar dan een tomeloze inzet en strijdlust tegenover waardoor het kwaliteitsverschil al vlot ondersneeuwt en de mouwen bij de eersteklasser ook al vlot boven de ellebogen gestroopt dienen te worden voor een resultaat.
Huizen begint vandaag met een basis waarin wat ‘verrassende’ keuzes zijn gemaakt door Arnold Klein en zijn staf. Onder de lat vandaag Rik van Nuenen. Wellicht in het kader van de reservedoelman die de bekerwedstrijden mag doen? Ook begint routinier Van Kammen op de bank na zijn ziek zijn van afgelopen week.
Ondanks de ronduit teleurstellende publieke belangstelling toch een lekker sfeertje rond het veld. Voor het grauwende aftellen bij de opkomst van de teams mag wat mij betreft wel een alternatief worden gezocht, maar dat is een kwestie van smaak. Het roept in ieder geval wel wat op langs de lijn.

(Foto's: Henk Heijnen Fotografie)

Dominant

Huizen opent dominant en met goed combinatievoetbal. Meteen al in de eerste minuut een vloeiende combinatie die uitmondt in een strakke voorzet van Tristen Kroeze. Het lijft echter vooralsnog zonder gevolgen en doelman Roelofsen ziet het gevaar opgelucht aan zich voorbijgaan.
Huizen combineert dus lekker, maar het gaat in een wat te laag tempo om de Almeerders echt te verontrusten. Ook een schot van Laurens Kooij vliegt zonder gevolgen aan Roelofsen voorbij nadat Hidde van der Veldt zich stijlvol vrij had gedraaid op het middenveld en onze jonge spits knap had weggestuurd.
Ook een open doekje voor Frankie ‘De Piranha’ van den Bosch die weer als een pitbull op het middenveld op jacht was en met een geweldige ingreep de bal heroverde en daarmee weer een mooie combinatie opzette. Ook nu echter weer een combinatie die in schoonheid stierf en waar Gijs Roelofsen de handschoenen niet aan vuil hoefde te maken.

1^e Voetbalwet

En als je speelt alsof er geen goal op het veld staat, dan moet je uitkijken dat je die deksel niet op de neus krijgt. En dat gebeurt dan in de 13^e minuut als een rare bal bij de eerste paal door lijkt te schieten naar de andere kant van het veld. Gevaar geweken zou je denken, maar de bal wordt opgepikt en opnieuw ingebracht en Lindo Pourchez kan de bal dan van dichtbij simpel binnen koppen: 0-1… Bedremmeld staart voetballend Huizen om zich heen…
Van de opgegeven rugnummers van onze bezoekers klopte niet veel: ik zag toch echt Lesley Vlieger met het rugnummer van Jakub Jan Kacperski in de rondte rennen en de naam die werd omgeroepen als doelpuntenmaker staat op mijn lijstjes bij de reserves, dus als ik ‘m verkeerd heb, dan bij voorbaat mijn excuses en sta ik open voor correcties. Mijn mailadres staat onder dit verslag!
En dus gaat Huizen naarstig op zoek naar de gelijkmaker. Nadat Jordy Kreeberg de doorbrekende Laurens Kooij met grof geweld heeft neergehaald en de eerste gele prent van arbiter Tony van Waveren in ontvangst heeft mogen nemen, zien we de vrije trap nog wat simpel verdedigd worden. Maar vier minuten later is daar ineens weer zo flitsende combinatie waarbij Theo Visser Laurens Kooij wegstuurt. Oog in oog met de uitkomende Gijs Roelofsen vindt onze spits koeltjes de verre hoek en al heeft hij er de binnenkant van de paal nog bij nodig, hij telt er niet minder om: 1-1 en een heerlijke spitsengoal!

Rood!

Het leidt wel tot wat korte lontjes over een weer. Bij Huizen zal het de frustratie zijn dat het allemaal maar niet zo wil lopen als we ons voorgnomen hebben en bij onze bezoekers zal de 1-1 ook het nodige roet in het eten hebben gegooid. Als Joshua Lo-Asioe dan stevig ingrijpt en Desmond Mensen even verhaal komt halen, ontstaat er een opstootje voor de tribune en opnieuw moet Van Waveren het geel uit de borstzak lepelen om beide heethoofden met geel tot bedaren te brengen.
Nadat Kooij een corner wist te forceren, wordt deze kort genomen. Nu een overtreding net buiten de hoek van de Almeerder zestien. Visser zet de vrije trap laag in, wordt geblokt, en in een tweede poging schiet de voorzet voor de goal van Roelofsen langs. Opnieuw brengt Huizen de bal voor en met een omhaal eindigt ook deze poging naast de goal van Roelofsen. Het ‘oogt’ allemaal fraai wat Huizen doet, maar effectief is nou niet het eerste woord dat me te binnen schiet om het spel mee te beschrijven. Ook een poging van Joshua Lo-Asioe om een scherpe voorzet van Theo Visser binnen te glijden sterft in diezelfde schoonheid.
En net als we denken dat de 2-1 aanstaande zal zijn, valt hij dus aan de andere kant: een corner komt matig voor, maar als Huizen dan collectief verzuimt adequaat in te grijpen kan Lesley Vlieger bij de tweede paal simpel binnen koppen. Het lijkt wel een herhaling van de eerste goal en deze Huizer ezel weet zich dus probleemloos voor de tweede keer aan dezelfde steen te stoten: 1-2 tegen een tegenstander die zich amper serieus over de middenlijn waagde…
Een minuut voor tijd gaat dan Laurens Kooij weer op avontuur. En weer is het Jordy Kreeberg die naar de noodrem grijpt. Van Waveren grijpt naar het hoesje met de rode kaart en Kreeberg mag de kleedkamer alvast van slot halen voor zijn makkers…

Rust

Ondanks het verzorgde spel is de 1-2 een bittere pil voor de onzen. Ongetwijfeld zal Waterwijktrainer Ben Vis de rust aangrijpen om een aanvaller in te wisselen voor een verdediger om zijn defensie weer op orde te brengen en zal het toch al niet van aanvallende intenties overlopende Waterwijk zich helemaal terugtrekken rond de eigen zestien met die gevaarlijke Vlieger loerend op een counter. Een blauw-witte vesting met verbeten verdedigers die geen duimbreed wensen toe te geven. Dat kon nog best eens een hele lastige horde worden om te nemen voor onze toch al niet van productiviteit overlopende aanval.
Alleen Dubbeldam en Van Kammen doen iets dat op serieuze voorbereidingen voor een invalbeurt lijkt. De rest houdt een balletje hoog voor de dug-out. Eens zien of dit het tij voor Huizen zal weten te keren…

Nieuw elan

Remco Helms en Freek de Oude blijken hun plek te hebben afgestaan voor Sebastian van Kammen en Lennart Dubbeldam. Het leidt meteen tot een veelbelovende aanval, maar net als vóór rust wordt ook deze belofte niet ingelost. Bij onze gasten komt spits Vlieger op een eenzaam eiland te staan. ‘Tom Poes! Verzin een list!’ schiet het door me heen als ik de arme Vlieger in zijn eentje zie zwoegen.
Het biedt ook de Huizer defensie kansen om zich meer met de aanval te gaan bemoeien en met name Anouar Aktaou maakt van die gelegenheid dankbaar gebruik. Zoals te verwachten zet Huizen aan en komt Waterwijk onder druk te staan. Lo-Asioe zet Kooij fraai weg. De kopbal vliegt echter wat al te makkelijk over.
Dan met een krap uur gespeeld mag Visser een vrije trap nemen. Hij zet de bal half hoog in de doelmond waar Dubbeldam opduikt en in de verwarring die hij daarmee sticht vliegt de bal binnen: 2-2! Ik weet niet zeker of Dubbeldam de bal nog heeft geraakt, maar ik gun hem de treffer en de felicitaties die hem ten deel vielen.
Waterwijk stuurt ook Gary Bouwmeester naar het front om de eenzame Vlieger te ondersteunen, maar de pijp is leeg bij de mannen uit Almere.

Winnende

Het spel van Huizen krijgt nu iets ‘gehaasts’. Klaag ik de eerste helft aan een gebrek aan tempo, nu lijkt dit weer net iets teveel van het goede en worden de fraaie combinaties overwoekerd door opportunistische lange ballen. Van Kammen haalt maar eens uit en de bal gaat recht op Roelofsen die de met te weinig venijn ingeschoten bal simpel wegvangt. Een strakke voorzet belandt bij Visser, maar hij krijgt de bal niet lekker klaar voor een schotpoging, Kooij ziet de inlopende Van der Veldt en zijn pass is loepzuiver. De kopbal is prima en het is de pure pech dat de bal de buitenkant van de paal laat zingen. Aktaou ziet zijn tegenstander na een fraaie lichaamsschijnbeweging volkomen dronken gespeeld omvallen – letterlijk! Het is een koddig gezicht. Zijn voorzet schiet helaas net onder de inlopende Van der Veldt door en weer laat Huizen een goede kans liggen om de inmiddels welverdiende voorsprong op het scorebord te zetten. De aanval loopt echter door en als de bal dan voor komt is Dubbeldam opnieuw bij de tweede paal ter plekke om de bal keurig achter Roelofsen te werken: 3-2 en loon naar werken!

Twijfels

Trainer Ben Vis verlost Lesley Vlieger dan uit zijn lijden en brengt Odai Disi. Bij Huizen komt Timo Vos Laurens Kooij aflossen en maken we ons op voor het laatste kwartier van de wedstrijd. Maar er heerst twijfel: die lepe Almeerders wisten al twee keer vanuit het ‘niets’ te scoren. Gaan we wéér in dat open mes rennen? Aan de andere kant lijkt de Almeerder ploeg wel rijp voor de slachtbank en als we er nóg eentje bij pompen, dan lijkt deze wedstrijd wel gelopen. Het is hinken op twee gedachten. Theo Visser lijkt voor het laatste te gaan en jaagt vanaf een meter of vijfentwintig de bal spijkerhard tegen de onderkant van de lat. Paniek in de Almeerder tent! De rebound belandt bij Hidde van der Veldt die de bal maar voor het inschieten heeft. In volle ren neemt hij de bal veel te onbesuisd op de pantoffel en teleurgesteld zien we de bal richting vergetelheid vliegen…
Dennis Lamme en Delano Paskald maken dan hun opwachting voor Anouar Aktaou en Joshua Lo-Asioe.
De slotfase is ronduit chaotisch met veel opstootjes en gele kaarten. Gelukkig is het krijgen van kaarten ‘symbolisch’ en mogen de spelers ze niet houden, anders was arbiter Van Waveren een klein fortuin aan kaarten kwijt geweest!
Nog één keer is Hidde van der Veldt er vandoor. Hij gaat neer in de zestien en we houden de adem in of ons dit nog een strafschop op zal gaan leveren. Maar Van Waveren oordeelt de overtreding niet zwaar genoeg. Ook onderscheidt Roelofsen zich in de extra tijd nog door een harde inzet met de voeten te keren en zo eindigen we tenslotte met een terechte, maar ‘magere’ 3-2 overwinning waarmee Huizen zich een plek in de volgende ronde verzekert.

Arnold Klein

“Ik denk dat ik het met één woord samen kan vatten: moeizaam…” open ik het interview met coach Arnold Klein.
“Ja, klopt! We wisten van tevoren dat dit geen tegenstander is waartegen wij prettig kunnen spelen. Daarbij heb ik zeker de eerste helft een Huizen gezien dat niet gretig genoeg is om deze tegenstander de wil op te kunnen leggen. Het is exact wat je zegt: we speelden in een te laag tempo en deden ze gewoon geen ‘pijn’. Als je zag hoe we stonden, de spelhervattingen tegen en voor, we stonden eigenlijk overal goed, maar niet om ze daarmee bij de strot te kunnen pakken. Op het moment dat zij met één diepe spits gaan spelen, dan mag het niet zo zijn dat er twee centrale verdedigers achter hem blijven staan! Dan moet er één ervoor en één erachter komen. Dat lieten we na en daardoor kon Waterwijk steeds in de wedstrijd komen.
We hebben genoeg mogelijkheden om er doorheen te voetballen, maar dan moet dat wel in een hoger tempo gebeuren.
Na de rode kaart zijn we anders gaan spelen. Maar dan nog vind ik wel dat we de kernpunten die we de eerste helft nalieten, goed hebben opgepakt. De eerste helft lieten we alles maar gewoon toe. Pas na een minuut of zestig zie ik dan dat we voldoende agressief druk op de tegenstander zetten. Dat had ik uiteraard liever van begin af aan gezien…”
“Die overtalsituatie vind ik wel een puntje van kritiek naar Huizen toe. Je buigt dan wel de 1-2 achterstand uiteindelijk om naar 3-2, maar tegen een tweedeklasser die drie kwartier met tien man verder moet, vind ik dat je er meer uit had moeten halen…”
“Ja, dat ben ik ook met je eens. Ook dat is natuurlijk wel een leermoment hoe je tegen tien man moet voetballen. Dat deden we bij vlagen goed, maar bij nog wel meer vlagen ook weer niet. Ik zag ook een bepaalde twijfel in de ploeg ontstaan om niet helemaal door te gaan uit angst om weer tegen een treffer aan te lopen. Elke vrije bal die ze op onze helft kregen die pompten ze naar binnen en dan hoeft ie maar één keer goed te vallen voor ze. En daar moesten we ons ook tegen wapenen…”
“Je wint dan wel twee keer, plaatst je voor de volgende bekerronde, maar toch voel ik me niet helemaal zorgeloos naar de competitie toe…”
“Mwoah, dat is dan weer ‘competitie’ en Waterwijk is geen Woudenberg of een Roda. Dan worden er weer andere dingen gevraagd. Waterwijk kwam hier gewoon voor een punt en zouden wel zien of er meer uit te halen viel. Ik wil ook dit Huizen straks niet zien in de competitie, laat dat voorop staan! Misschien wel qua speelwijze, maar niet qua beleving en strijdlust. Ik wilde vandaag ook eens zien hoever we zijn en heb me langs de kant niet zo nadrukkelijk geroerd als anders.
We hadden afgesproken dat Rik van Nuenen sowieso deze bekerwedstrijd nog zou keepen, ook om te zien hoever hij is ten opzichte van Jaime Hensen. Het was vandaag alleen voor nu en we moeten nog zien hoe we dat plaatje verder gaan inkleuren. Sebastian van Kammen was ziek geweest en was nog niet helemaal fit. Dan kan het dus maar zo zijn dat je niet speelt…”

Jeroen Lamme

Dampend en wel komt hij uit de kleedkamer om me even te woord te staan.
“Lastige wedstrijd! Lastige tegenstander, lastige uitgangspositie want als eersteklasser word je gewoon geacht deze wedstrijd te winnen. En dan schrik ik toch een beetje van het gemak waarmee jullie die twee goals tegen kregen…”
“Ja, het waren twee momenten waarop we gewoon niet stonden op te letten. Ik trek me dat ook persoonlijk aan: bij de tweede goal dat die jongen zomaar bij de tweede paal kan binnen knikken. Die bal stuiterde eerst binnen het vijfmetergebied. Dat mag nooit gebeuren en daar rekende ik dan ook niet op. Maar goed: ik was mijn man dus even kwijt en dat werd genadeloos afgestraft.
Aan de andere kant is het ook een kwaliteit van Waterwijk: die gasten hebben lengte, ze trainen er op en als wij dan gewoon niet scherp genoeg zijn, dan kan dit zomaar gebeuren.
We hebben het ze de eerste helft gewoon sowieso te makkelijk gemaakt, we waren gewoon niet zo scherp als bijvoorbeeld tegen Loosdrecht. We wilden wel, maar er ontbrak een beetje gogme, scherpte…”
“Eigenlijk vond ik dat we desondanks het beste van het voetbal hadden die eerste helft: mooie combinaties, alleen wel een tempootje te traag!”
“Helemaal mee eens! Zij zakten wat in en dan moet je juist het tempo omhoog gooien. Maar wij dachten juist de rust te bewaren door de bal lekker rond te spelen. Dat ziet er dan wel leuk uit, maar je bereikt er niets mee!
We waren blij dat we de tweede helft Lennart Dubbeldam in konden zetten waardoor we iets meer met voorzetten van de zijkanten aan konden vangen. Daarbij werden we in de rust behoorlijk op scherp gezet. We waren allemaal stil en verbeten ons dat we met een achterstand moesten gaan rusten. De trainer wees ons ook nog eens nadrukkelijk op dat gebrek aan scherpte  en daardoor kwamen we beter uit de rust dan we er in gingen.
Nee, dat we Waterwijk niet oprolden nadat ze met tien man kwamen te staan, dat lag zeker ook aan de tegenstander. Ze groeven zich goed in en wilden zelfs na de 3-2 niet uit hun schulp kruipen. Daardoor zaten wij ook in twijfel wat we moesten doen: vallen we aan en geven hen de kans om te gaan counteren, of moeten we de wedstrijd gewoon controleren en die 3-2 rustig uitspelen? Dat laatste deden we dus en daardoor mag je uiteindelijk ook wel tevreden zijn met het resultaat als je met rust nog 1-2 achter hebt gestaan…
Richting de competitie willen we volgende week nog wel even wat neerzetten ook al zijn we al geplaatst. Gewoon met een goed gevoel die competitie beginnen en dat we als jonge ploeg ook kunnen presteren. We hebben met Krux en Maachi routine ingeleverd en wat nieuwe talentvolle jonge jongens erbij. We willen gewoon wat laten zien dit seizoen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

All’s well, that ends well… Oftewel alles dat goed eindigt is OK. Op de een of andere manier lijkt dat voor kritisch voetbalpubliek toch niet echt op te gaan: winnen is één, maar het vertoonde spel zit daar wel vlak achter als goede tweede. Vanmiddag trok Huizen een moeizame wedstrijd netjes naar zich toe tegen een tegenstander die een klasse lager speelt en ook nog eens een halve wedstrijd met tien man verder moest. Dan is ‘overtuigend’ niet echt het eerste waar je aan denkt. Toch vond ik het wél overtuigend. Huizen bloopte twee keer waardoor Waterwijk kon scoren en Huizen liet een handvol uitstekende kansen liggen om de score verder uit te bouwen. Puur gezien het beeld van de wedstrijd had een 5-0 zege zeker niet misstaan en had ook zeker tot de mogelijkheden behoord. Het veldspel van Huizen was - ook die belabberde eerste helft – zeker het aanzien waard al verzuimde Huizen de tegenstander daarbij te raken waar het pijn doet.
Geen reden tot bezorgdheid dus? Nou, dat gaat me dan toch ook weer even te ver. Ik sprak mijn twijfels richting al uit tegen Arnold Klein die ze voor mijn gevoel wel wat makkelijk wegwuifde. Ik vermoed met mijn clowntjesverstand al meteen een Woudenberg dat weinig anders zal spelen dan de Waterwijkers vandaag. Maar als we dan met het zelfde resultaat van het veld stappen, dan zijn we uiteraard dik tevreden – ongeacht het vertoonde spel!
Volgende week spelen we nog een keer voor de districtsbeker tegen medekoploper ASC Nieuwland dat met maar liefst 0-4 de vloer aan veegde met Waterwijk. Hoewel wederom een tweedeklasser toch een tegenstander van formaat. En hoe je het wendt of keert: je bent je eerste klasse niet waardig als je als enige eersteklasser in je poule niet als eerste eindigt. Adel verplicht, noblesse oblige!
Ik hoop dan ook op een ruime publieke belangstelling bij dit laatste officiële duel voor we de competitie ingaan. De mannen kunnen uw steun goed gebruiken, dus komt allen!

Reacties, aan- en opmerkingen, correcties en aanvullingen als altijd welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt nl