Tja… Huizen – N.I.V.O. Sparta: 0–2

Om des keizers baard

Na de euforie van vorige week voelde het voor mij al lastig om de draad weer op te pakken. Dat zal voor de spelers weinig anders zijn, vrees ik. Een fikse klus voor Arnold Klein en zijn staf om het vuurtje weer op te stoken voor het N.I.V.O. Sparta dat vanmiddag op de Wolfskamer verschijnt. Ook de Zaltbommelaars hebben niets meer om voor te spelen: degradatiegevaar of kansen op een periode hebben ze eigenlijk niet meer en ze kunnen vrijuit voetballen in de wetenschap dat er niets meer voor ze op het spel staat.

(foto's: Henk Heijnen Fotografie)

Dat voor Huizen de ranglijst geen rol meer speelt, blijkt wel uit de opstelling die Klein ons vandaag voorschotelt: alle spelers die normaliter een uur moeten wachten voor ze binnen de lijnen mogen verschijnen beginnen nu in de basis: Rik van Nuenen keept vandaag, maar ook Remco Helms, Delano Paskald, Timo Vos, Tristen Kroeze, Laurens Kooij en Lennart Dubbeldam mogen hun kunsten vanaf de aftrap aan het Huizer publiek gaan tonen. Publiek dat overigens maar mondjesmaat de weg naar de Wolfskamer heeft gevonden. Een schril contrast met de 3500 toeschouwers die zich vorige week langs de lijn verdrongen.
Ik zit lekker gezellig met de bestuursleden van N.I.V.O. Sparta te keuvelen als ik me realiseer dat ik de tijd helemaal uit het oog heb  verloren. Haastig spoed ik me over het veld naar mijn stekkie. De spelers zijn al naar binnen en het wachten is op de opkomst der gladiatoren.
Een aangename verrassing: een doos chocola als dank voor mijn verslaggeving! Je doet het er niet voor, maar ik stel de waardering zéér op prijs! Overigens opvallend hoe wisselend mijn verhalen hier worden gewaardeerd: van een wat minachtend ‘Ik lees ze nooit!’ tot dit soort blijken van waardering via de mail of in een persoonlijk compliment. Het doet me goed te merken dat mijn inspanningen niet voor die baard van de keizer zijn!

 Choco-verrassing...
Het duurt even voor alle plichtplegingen volbracht zijn. Met een haperende microfoon gaat het effect van de afgeroepen opkomst van de Huizer spelers een beetje de mist in. Door een erehaagje van jeugdspelertjes komen de spelers op afroep het veld op. Geduldig wacht N.I.V.O. Sparta op de dingen die komen gaan. Het is lekker weer, dus ach…

Levendig

Huizen start voortvarend. Meteen een sterke actie van Timo Vos die langs Yri Schalkx glipt. Vanaf de tribune denk ik aan een corner, maar arbiter Ron Collé heeft het anders gezien en zal er ongetwijfeld beter zicht op hebben gehad.
Een minuut later verlengt Lennart Dubbeldam een bal achter het standbeen langs richting de sprintende Tristen Kroeze. Doelman Tom Stupers is echter attent en graait de bal voor zijn voeten weg voor Tristen de openingstreffer op zijn naam kan zetten.
N.I.V.O. Sparta speelt echter ook vrijuit en zoekt waar het kan de aanval. Bart Goesten forceert via Delano Paskald een corner die lijkt te worden verwerkt. Maar N.I.V.O. Sparta kan de aanval lang voortzetten en na een aantal omzwervingen belandt de bal dan met een slap schot uiteindelijk in de veilige handen van Rik van Nuenen. En zo ontstaat er een levendige fase waarin beide ploegen frank en vrij van zich af voetballen.
Van Nuenen is dan heel attent zijn goal uit als Martijn de Wildt een gevaarlijke steekpass aflevert en meteen daarop neemt Huizen de aanval over en is het weer Vos die gevaarlijk doorbreekt, de bal afgeeft op Kroeze. Maar tristen heeft wat last van ‘houten voeten’ en laat de bal van zijn voet zo in handen van doelman Stupers springen.
Een minuut later mag dan Van Nuenen weer serieus aan de bak als hij een schot van Martijn de Wildt onschadelijk moet maken. Hij doet het met verve.

Dompertje

Even een paniekmomentje achterin bij N.I.V.O. Sparta als Kevin Nikolov de bal wat lastig op zijn eigen doelman terug kopt en even later een innige omhelzing met Theo Visser aangaat die arbiter Collé blijkbaar ontging. De spelers maken er zelf verder geen probleem van en lachend komen ze weer los uit hun intieme momentje. Het is gemoedelijkheid troef op het veld. Inmiddels is op de andere velden Roda’46 op achterstand gekomen en heel even wordt er gespeculeerd dat N.I.V.O. Sparta dan wellicht nog voor een periode zou kunnen gaan bij winst. Met Huizen dat in drie periodes de koppositie wist te pakken heb ik inmiddels geen idee meer hoe die verdeling van die periodes nu in zijn werk zal gaan en ik laat het er verder dan ook maar bij.
Theo Visser rukt op tot aan de achterlijn en haalt uit, maar de hoek is te moeilijk voor een voldragen schot en die frustratie viert Theo bot op de reclameborden. Je zal je toch zo blesseren met zo’n pegel tegen zo’n bord…
Ook Laurens Kooij test vanuit moeilijke hoek doelman Stupers. Maar de lange doelman vangt de bal simpeltjes weg.
Dan slaat het noodlot een minuut later toe als N.I.V.O. Sparta uitbreekt via Bart Goesten. De bal gaat naar buiten en komt voor en dan staat daar bij de tweede paal Nikolov vogeltje vrij om Rik van Nuenen volstrekt kansloos te laten met zijn droge pegel: 0 – 1 en gelaten accepteren we op de tribune deze domper. ‘Dit trekt Huizen nog wel even recht,’ is de algemeen geldende gedachte. Hebben we het immers vorige week niet nog veel erger zien worden?

Slordig

En Huizen lijkt inderdaad de draad simpeltjes op te pakken als Dubbeldam er een ‘schaar’ uit gooit en zo een corner uit het vuur sleept. Visser neemt de corner zwak, maar krijgt een herkansing als de bal weer voor zijn voeten belandt. Deze keer weet hij wél een medespeler te bereiken: Frank van den Bosch, die weer uitermate ijverig aanwezig was. Frank speelt zich vrij en haalt hard uit. De bal spat rakelings naast de paal tegen de reclameborden.
Maar er sluipen toch slordigheden in het spel van Huizen waar toch wel een zekere mate van concentratieverlies zichtbaar wordt. Zelfs een ‘zekerheidje’ als Jeroen Lamme gaat in de fout en levert de bal zo af in de voeten van Iain Brands. Voor Brands er echter schadelijke dingen mee uit kan richten is daar Timo Vos die het credo ‘Eén voor allen, allen voor één’ in de praktijk brengt. Vos speelt sterk: verricht veel arbeid, is dreigend en gevaarlijk. Op dit moment is hij onze gevaarlijkste aanvaller, want verder ontbreekt het wat aan de ‘verbetenheid’ in het aanvalsspel van onze mannen, het ‘heilig moeten’ zit er gewoon niet zo in vandaag.
Een schitterende balcontrole van Remco Helms op het middenveld onderbreekt een aanval van N.I.V.O. Sparta. De bal gaat naar Laurens Kooij die Martijn de Wildt met een heerlijke panna het nakijken geeft. Helaas weet Laurens er verder weinig vervolg aan te geven en loopt de aanval dood. Maar het was wel even een vermakelijk stukje voetbal in deze toch bepaald niet onaantrekkelijke eerste helft.

Rust

Nadat Dubbeldam nog op doelman Stupers gestuit was en Visser een vrije trap hard over had gejaagd, gaan we dan met een 0­ – 1 de rust in. Een stand die gewoon recht doet aan het vertoonde spel. Huizen mist de ‘urgentie’ en N.I.V.O. Sparta speelt gewoon lekker vrij voor mallemoers kont weg. Het ontbreekt Huizen gewoon aan scherpte en dat is jammer voor die jongens die vandaag dan eindelijk hun opwachting in de basis mochten maken. Aan werklust ontbreekt het écht niet, want alle spelers gaan er vol voor, maar dat magische ‘moeten’ zit er vandaag gewoon niet in en dat is te zien.
Geen wissels naar ik verwacht en de reserves dollen lekker wat in het zonnetje. Ook nu zal Klein wellicht pas weer na een uurtje voetbal wat vers bloed binnen de lijnen brengen.

Tweede helft

Zoals te verwachten geen wissels aan Huizer zijde en Huizen gaat weer voortvarend op zoek naar de gelijkmaker. Een pegel van Vos na twee minuten klimt dreigend over de lat. Dan gaat Abdullah Tan óp de bal staan en blesseert zich. Sportief gaat de bal meteen uit en al even sportief komt de bal via Goesten weer in Huizer bezit als Tan opgelapt is.
Een voorzet van Vos wordt dan fraai door Dubbeldam gecontroleerd. Het is echter te druk en Lennart komt vervolgens niet tot een voldragen doelpoging. Kort daarop is het Frank van den Bosch die met een luide kreet tegen het plastic smakt als hij samen met diezelfde Tan voor de bal gaat en de schoenen hard tegen elkaar ketsen. Ook nu weer sportiviteit over en weer en Tan maakt onmiddellijk zijn excuses. Geen kwade bedoelingen schat ook arbiter Collé in en hij houdt het geel keurig op zak. Met een gemoedelijk klopje op de schouder van N.I.V.O. Sparta trainer Niels Blom komt Van den Bosch het veld weer in.

Wissels

Dan zijn we op het hele uur speeltijd aangekomen en verzamelen zich de hulptroepen aan de zijlijn en worden voorzien van hun opdrachten en aanwijzingen. Met een hakje lanceert Dubbeldam Theo Visser die vervolgens met een overtreding tot staan gebracht wordt. De bal wordt fraai ingebracht en doelman Stupers zou zijn enige zwakke momentje van deze middag beleven als hij met de bal op de vingertoppen jongleert en maar niet onder controle weet te krijgen. Huizen weet er echter niet van te profiteren en als grensrechter Enciso-Garcia buitenspel constateert komt ook deze aanval weer zonder resultaat tot een einde.
Sergae Kogeldans, Felitciano Zschusschen, Anouar Aktaou en Hidde van der Veldt komen Laurens Kooij, Tristen Kroeze, Lennart Dubbeldam en Delano Paskald aflossen.
Het beoogde effect blijft echter na een minuut al achterwege, want in plaats van de gelijkmaker is het N.I.V.O. Sparta dat de stand op 0 – 2 brengt als Dennis van Meurs de bal hard in de hoek kopt en Van Nuenen voor de tweede keer kansloos laat.
N.I.V.O. Sparta coach Blom brengt dan Daan Schreuders voor Bart Goesten en ook dat leidt bijna een doelpunt in, want een lange pass bereikt Theo Visser die gretig op zoek was naar treffer nummer zevenentwintig. De topscorer van 1^e klasse C bedenkt zich niet en haalt meteen uit. Met de voeten weet die uitmuntende doelman Stupers de bal echter te keren en Visser blijft vooralsnog op zesentwintig treffers taan. Voorwaar op zich al een geweldige prestatie.

Vrouwe Fortuna

‘Zonder geluk vaart niemand wel’ luidt een oud gezegde. En dat ging ook zeker voor Huizen op vanmiddag. Kansen waren er best wel, maar net dat ene beetje geluk, dat ene stukje mazzel dat een spits nodig heeft om te kunnen scoren, ontbrak ook vandaag.
In de zesenzestigste minuut mag Theo Visser opnieuw aanleggen bij een vrije trap. Wederom gaat de bal keurig langs de muur, maar opnieuw scheert de bal rakelings voer de goal van Stupers.
Drie minuten later lijkt Visser balverlies te lijden als Djohan Leemans een sliding inzet. Leemans verovert de bal, maar zijn sliding levert de bal zomaar weer terug voor de voeten van Visser. De aanval zet door en opnieuw wordt Leemans gepasseerd, nu door Frank van den Bosch. De bal komt bij Felitciano Zschusschen die sluw aflegt op Timo Vos, maar weer is het die dekselse Stupers die met een fraaie safe zijn doel voor doorboring behoedt.
Dan is Dennis van Meurs ‘klaar’. Nog in het veld en voor de dug-out maakt hij de veters los en gooit de scheenbeschermers op de grond. ‘Even wachten!’ wordt er van de bank geroepen. Blijkbaar heeft N.I.V.O. Sparta nog wat tijd nodig voor zijn vervanger klaar staat. Arbiter Collé grijpt het oponthoud maar meteen aan om een drinkpauze in te lassen. Mitchell Heesbeen komt Van Meurs vervangen en we kunnen ons opmaken voor de slotfase van deze op zich niet eens onaantrekkelijke wedstrijd.

Vruchteloos

En weer gaat Huizen op zoek naar eerherstel. Was ons dat immers vorige week ook niet gelukt? Anouar Aktaou levert een puntgave voorzet op Frank van den Bosch af. De aanname van Frank is al even puntgaaf en zijn schot in één beweging door mag er ook wezen. Maar Stupers verkeert in een bloedvorm en opnieuw is die gigant een sta-in-de-weg voor de Huizer ambities! Aktaou probeert het kort daarop zelf ook maar eens, maar zijn schot gaat voorlangs en levert dan ook geen treffer op.
Stupers onderschept dan ook fraai een voorzet vanaf de achterlijn na een combinatie tussen Visser en Van der Veldt. Zo’n keeper lijkt dan zelfs nóg groter te worden dan hij in werkelijkheid al is… En dat toont hij als Hidde van der Veldt even later een corner forceert. De bal komt voor en boven alles en iedereen uit bokst Stupers de bal soeverein bij de eerste paal weg.
Een prachtige pass van Jeroen Lamme op de lopende Felitciano Zschusschen. Deze neemt de bal perfect op het hoofd en verlengt tot in de loop van Frank van den Bosch. Helaas loopt ook deze aanval op niets uit, maar het was even een fraai stukje voetbal. En dan schiet mij een conference van Freek de Jonge voor de geest: ‘Zo is het spel, zó moet het gespeeld worden!’. Nu alleen nog een passende afronding, maar dat kan ik wel verklappen, dat zat er vandaag voor Huizen niet meer in.
Vos duikt nog gevaarlijk op Stupers, maar ook Timo weet de bal niet te raken voor een aansluitingstreffer.
Blom brengt dan Thomas van der Horst voor Iain Brands en Martijn de Wildt probeert Rik van Nuenen nog een keer vanaf eigen helft te verschalken. Onze jonge doelman is echter attent en controleert de lage schuiver.
We zitten al in de laatste minuten van de wedstrijd als Remco Helms met kramp neergaat en verzorging nodig heeft. Het is voor Arnold Klein het teken om Sebastian van Kammen zijn rentree te laten maken na lang blessureleed.  Schreuders gaat dan nog een keer goed door en levert de bal op een presenteerblaadje voor Abdullah Tan die de bal maar voor het inschuiven heeft. Hij mist echter jammerlijk. Met het gezicht in het shirt loopt hij deemoedig terug naar de eigen gelederen. Een 0 – 3 blijft Huizen daarmee bespaard.  
Huizen loopt zo tegen zijn tweede nederlaag dit seizoen aan. De eerste waar ik gezien het spelbeeld wel vrede mee kon hebben…

Bedankt!

Na de wedstrijd verzamelt de groep zich op de middenstip waar ze worden toegesproken door voorzitter Jaco den Hollander. De vertrekkende spelers worden bedankt en veel succes toegewenst bij hun nieuwe clubs. Jammer dat we zo weinig hebben kunnen zien van virtuoos Ritchie Zinga, spijtig dat de sympathieke Dubbeldam ons gaat verlaten. Begrip voor Delano Paskald die elders aan meer speelminuten tracht toe te komen. Jammer dat Van Nuenen verhuisd is en nu elders onder de lat gaat. Ook talent Freek de Oude gaat elders aan meer speelminuten zien te komen. Een goede keuze: jongens op deze leeftijd moeten gewoon wekelijks ‘spelen’ om zich verder te kunnen ontwikkelen.
Coach Klein wordt gehuldigd als Man-Of-The-Season’, een terechte eretitel!
‘Omrooper’ Klaas Vos was zich deze week te buiten gegaan aan een kampioenslied dat hij uit volle borst ten gehore bracht vanaf de middenstip. Onder luide aansporingen van de complete selectie schalde hij zijn ‘Ik kan wel janken van geluk!’ over de Wolfskamer. Het moet voor de nietsvermoedende omwonenden een vreemde gewaarwording zijn geweest. Als ware hij een toreador werd iedere vermelding van een speler in zijn epos met luid gejuich ondersteund! Heerlijk! Grote klasse Klaas!
Ook een bedankje van trainer Niels Blom die naar beneden kwam om me even te complimenteren met mijn verslaggeving. Hij is trouw lezer en zegt er veel van te hebben opgestoken. Dat is dan wel weer een nadeeltje van gedetailleerd verslaggeven: je maakt ook tegenstanders wijzer… Aan de andere kant: veel clubs sturen hun scouts vooruit voor wedstrijdanalyses. Die zullen denk ik meer zinnigs kunnen melden dan mijn leken-praat. En vandaag stond er dus een half ander elftal in het veld en won N.I.V.O. Sparta tóch… Alles is dus maar betrekkelijk…

Arnold Klein

“Nee, ik heb er lang over na zitten denken over hoe ik de spelers die het afgelopen seizoen minder aan spelen toe zijn gekomen, die toch altijd aanwezig zijn geweest en hun best hebben gedaan, toch een passende afsluiting te gunnen en sommige spelers op deze wijze afscheid te laten nemen van deze club. We begonnen eigenlijk best wel goed de eerste twintig minuten, zonder dat we overigens erg grote kansen afdwongen. Dan krijgen we een een beetje ongelukkige goal tegen. We hebben wel bepaalde principes die we het hele jaar door gebruikt hebben. En natuurlijk weet ik wel dat we nu iets anders speelden dan de voorgaande wedstrijden, met andere spelers, maar ook positioneel, en dan zie je dat je dus gewoon minder voor de dag komt. Ik heb tijdens de rust nog aangegeven dat we die spelprincipes ook in de laatste wedstrijd moeten kunnen brengen, maar dat is gewoon niet helemaal gelukt. Maar goed, ik denk dat we ook niet zozeer naar de laatste wedstrijd moeten kijken, maar respect voor de spelers moeten hebben die een jaar lang tweede keus zijn geweest, er net niet in hebben gezeten, pech hebben gehad met blessures en dat ook die spelers op een waardige manier afscheid hebben kunnen nemen van het seizoen en soms ook van Huizen.
De groep had uiteraard ook wat problemen qua scherpte. Waar ik wel voor gewaakt heb is dat we hier spelers blessures op zouden laten lopen. We kunnen wel nonchalant zijn, maar ik wil alles wel héél houden. Daar moet je ook als team zijnde voor zorgen door in de nonchalance geen ‘ziekenhuisballen’ te geven bijvoorbeeld. Gelukkig is dat wel gelukt, al zag je wel wat vermoeidheidsverschijnselen bij sommige spelers. Je zag dat dit een seizoen is geweest waarin we veel hebben geleverd en dat nu de spanning er dan af is sommigen wel wat pijntjes gingen vertonen. We hadden dinsdag ook niet getraind en het toont maar weer aan wat het verschil is tussen mentaal honderd procent zijn en mentaal op tachtig procent functioneren.”
“Toch viel mij de inzet niet tegen, vandaag…”
“Nee, dat is zo. Het lag ook zeker niet aan de inzet, ze hebben er alles voor gegeven. Maar honderd procent gemotiveerd zijn betekent ook dat je je omschakeling op orde hebt, net even precies goed gaat staan, zeker in balbezit tegenstander. Dat is voor veel spelers een vaste waarde en dat was er vandaag net niet waardoor een counter dodelijk kan zijn. Op tachtig procent verdedigen, aanvallen, dat gaat gewoon niet. Daar lag het helaas aan. Het zou leuk geweest zijn als we met een galavoorstelling hadden afgesloten, maar dat zat er gewoon niet in..
We zijn nu een weekje vrij en gaan daarna met de nieuwe groep met de spelers van buitenaf  vast wat ‘wennen’ en dan 21 juli starten we alweer met de echte voorbereiding. Als topamateurs zijnde verwacht ik dat ook deze groep er dan volledig bij is.“

Timo Vos

Ik heb een zwak voor onze jonge vleugelspits. Ook vandaag weer niet te beroerd om veel ondankbaar sleurwerk te doen en desondanks toch gevaarlijk en bij veel aanvallen betrokken.
“Vind je het gek als ik zeg dat ik desondanks toch van je genoten heb, vandaag?”
“Tja, je hoopt natuurlijk op een beter resultaat, maar ik heb wel leuke dingen kunnen doen en hard gewerkt vandaag. Maar we voelden dat de druk er wat af was in vergelijking met vorige week, dus ik vind het wel leuk om te horen dat je genoten hebt…
Ik heb natuurlijk veel op de bank gezeten dit jaar en ik had er dan ook zeker zin in, vandaag. Lekker even wat laten zien, voetballen wat ik dat leuk vind, dus dat maakte dat ik wel gretig was, ja.
Ik ben nu negentien en ben nog volop in ontwikkeling. Begin dit seizoen begon ik bij de Onder23 en toen zei teammanager Henk de Groot me dat het snel kon gaan. Ik dacht toen, ‘ja dat zal wel!’ en nam het niet helemaal serieus. Maar toen ben ik door blessures toch al snel in de eerste selectie gekomen en heb zelfs een aantal keren in de basis gespeeld. Die twee goals in en tegen Sliedrecht waren natuurlijk een uitschieter voor me. Heerlijk! Maar het hoogtepunt was natuurlijk vorige week…”
“Hebben je grootouders nog een verhuiswagentje moeten huren voor hun prijzen in de loterij van vorige week?”
“Haha! Ja, ik hoorde het. Ik zat hier met mijn vriendin en  mijn opa en oma met al die briefjes. Wij moesten op een gegeven moment weg en hebben toen de lootjes maar aan opa en oma gegeven. Een heel pretpakket hadden ze gewonnen, haha! We kregen allemaal app’jes van dit hebben we gewonnen, dat hebben we gewonnen, ik dacht: nou dat gaat lekker!”
“Volgend seizoen?”
“Ook volgend seizoen moet ik gewoon geduld hebben en zorgen dat ik mijn minuten krijg. Ik kan op meer posities uit de voeten en als ik nodig ben dat stá ik er gewoon. Als het zo blijft gaan als dit seizoen, dan zal het vast wel goed komen!”

Frank van den Bosch

“Nou Frank, dat was ‘m dan: je eerste seizoen tussen ‘de grote mensen’…”
“Haha, jazeker! Het was een mooi seizoen en ook gelijk in mijn eerste seizoen kampioen, dus het kon niet beter! Ik heb veel geleerd van de andere jongens en stappen gemaakt in mijn ontwikkeling…”
“Je begon heel druistig aan het begin van het seizoen, liep jezelf eigenlijk een beetje over de kop…”
“Ja, in het begin had ik het jeugdvoetbal nog in me zitten, alleen maar ‘vol gas’. Ik heb geleerd rustiger te gaan spelen en meer mijn momenten te kiezen. Ik leerde van die andere jongens dat ik mijn rust moest bewaren en meer een balletje terug moet houden zodat ik rustiger druk kan zetten en het zo langer vol te houden…”
“Vandaag toch ook weer even een opdoffer. Ik had niet de indruk dat die jongen het met opzet deed…”
“Nee, zeker niet! Het was gewoon dat we alle twee voor de bal gingen. Ik wilde die bal wegschieten en hij wilde blokken en hij komt met zijn been hoog in en ik trap tegen zijn schoen aan waardoor ik mijn enkel blesseerde. Maar dat hoort ook bij mannenvoetbal… Ik heb nu lekker een paar weken vakantie om weer helemaal te herstellen. Ik ga met vijf vrienden lekker naar Valencia!”
“Lekker sinaasappels eten…”
“Haha! Lekker feesten daar! Dat mag ook wel eens een weekje en dan gewoon weer de focus op het volgende seizoen…”

Arbiter Ron Collé

“Ik was blij je weer actief op het veld te zien nadat je in Sliedrecht op het laatste moment af moest haken met een rugblessure. Hoe is het je vergaan sinds die avond?“
“Ik heb een week of zes, zeven in de lappenmand gebivakkeerd. Voor mij een geluk bij een ongeluk dat door de corona het competitievoetbal toen ook een periode stil heeft gelegen zodat ik eigenlijk niet eens zo heel veel wedstrijden heb moeten missen. Daarna heb ik de draad weer opgepakt en ben weer helemaal terug zoals je ziet. Ik heb sowieso na mijn herniaoperatie altijd wel wat last van m’n rug gehouden en eens in de zoveel tijd ga ik er dan toch weer doorheen.
Dit is voor mij de laatste competitiewedstrijd, maar ik verwacht nog wel wat aanstellingen voor de nacompetities…”
“Vandaag was het een wedstrijd om des keizers baard. Merkte je dat in het veld ook?”
“Jaaa, tuurlijk… Ik was wel heel blij dat het geen ‘zomeravondvoetbal’ was, de teams vertoonden wel voldoende inzet, maar ik merkte wel dat het er allemaal wat rustiger en gemoedelijker aan toe ging. De spelers maakte geintjes onderling en er was héél weinig commentaar en geel trekken was dan ook niet echt nodig in deze wedstrijd. Er was wellicht één situatie waarin ik naar geel had kunnen grijpen, maar dan moet je als scheidsrechter ook een beetje je gezonde verstand gebruiken.
Ik hoop inderdaad nog een aantal jaren te mogen fluiten. Ik fluit ook in de hoofdklasse, dus wie weet fluit ik inderdaad Huizen in de toekomst wel vaker!”

Behind every great man…

Het kost even wat overredingskracht voor ik haar charmante verschijning los heb geweekt voor een interview. Aangespoord door de overige aanwezigen laat de vriendin van onze trainer haar schroom varen en staat me toch te woord.
 “Hoe héét je!” is mijn openingsvraag,  want bescheiden als ze is weet ze zich vooral op de achtergrond te houden.
“We zijn niet getrouwd, nee,” verklaart ze wat verlegen als ik haar aanspreek als ‘de vriendin van’.
“Hoe is het om met iemand samen te leven die zo fanatiek met voetbal bezig is?”
“Voor mij de normaalste zaak van de wereld. Ik ken Arnold al vanaf de tijd dat hij nog zelf voetbalde, hier, bij D.O.V.O. en bij Sparta Nijkerk, dus ik ben gewend dat hij vaak weg is en met voetbal bezig is. Maar hij kan wel zijn aandacht goed verdelen tussen zijn eigen werk en zijn gezin, ik heb twee kleinkinderen…”
“O, dat zie ik niet aan je af!”
“Dank je wel!
Mensen denken vaak dat Arnolds gemoedstoestand bepaald wordt door de wedstrijd, dat ie na een slechte wedstrijd chagrijnig rond loopt, maar daar waakt hij voor. Eenmaal thuis is thuis ook echt thuis en heel gewoon gezellig.”
“Toch moeten jullie als gezin veel in dienst staan van het voetbal… Ik hoorde Arnold net zeggen dat hij zijn vakanties bijvoorbeeld altijd consequent om de voetbalverplichtingen heen plant…”
“Dat klopt, ja. We hebben eigenlijk één keer een jaar gehad dat we dachten dat het niet zou lukken, en dan kan je dus gewoon niet op vakantie zoals je gepland had, maar ik lig er zeker niet wakker van… Maar een keertje kort naar Londen of Praag bijvoorbeeld, dat zit er dus gewoon niet in met Arnold, want er moet gevoetbald worden…
Ik kom niet uit een echt voetbalnest, nee. Thuis werd er wel eens lekker voetbal gekeken of zo, maar niet fanatiek of zo. Thuis waren mijn zus en ik de twee meiden en we hebben gekorfbald en gedanst, maar niet gevoetbald, nee.
Ik vind het wel leuk om te kijken, en thuis kan Arnold wel gewoon uitleggen wat er technisch gebeurt…”
“Snap je dat ook allemaal? Ik sta wel eens met mijn oren te klapperen…”
“Ja, hoor. En als ik het niet snap, dan zeg ik dat gewoon! Maar ik hoef ook niet echt alles te weten, ik heb ook mijn eigen dingen, mijn eigen vak (makelaar, Red.) en mijn eigen sociale dingen. Arnold is gewoon altijd met voetbal bezig, maar dat wil niet zeggen dat ik óók altijd maar met voetbal bezig ben. Maar je wilt niet weten hoe vaak we ’s avonds ge-appt en gebeld worden!”
“Is het je mee gevallen, dit interview?”
“Ik houd er gewoon niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Ik ben gewoon super trots op Arnold en het team. Ik ben er altijd, en zeg ‘hoi!’ en ‘hai!’ naar iedereen, maar ik houd me het liefst een beetje op de vlakte. Toen ik mijn kaartje voor de businessruimte kreeg stond er ook niet mijn naam op, maar ‘Vriendin van de trainer’, haha!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Zie je wel!
Ik had ook gewoon mijn das om moeten doen!
Ook bij mij dus nonchalance bij de voorbereiding van deze laatste wedstrijd.
Het mocht echter de pret niet drukken. Alsof we zojuist opnieuw het kampioenschap hadden binnengehaald werd onder de opzwepende klanken van DJ Boterbrood – vol vuur terzijde gestaan door ‘DJ Joshy’ Lo-Asioe – het kampioensfeest nog eens dunnetjes over gedaan.

Feest!  (Foto: Suzanne Wildeboer)
Wat een heerlijke groep is dit toch. Natuurlijk is het makkelijker een goede sfeer in de groep te handhaven als je zo overtuigend naar een kampioenschap voetbalt, maar het zijn ook gewoon allemaal prima gasten. Niet één met een verkeerde kop erop! Ik wil niet zeggen dat dit het beste team is dat we gezien hebben sinds de equipes van Roy Wesseling, maar het is zonder meer een van de ploegen waar ik met het meest plezier naar gekeken heb.
Volgend seizoen dus de vierde divisie in. Ik kijk er nu al met spanning naar uit.
Verwachtingen?
‘Gewoon weer die titel!’ hoor ik sommigen vol overmoed roepen. Dat denk ik dus niet. Directe handhaving lijkt me zonder meer mogelijk, een plek rond het kantelpunt linker- en rechterrijtje is mijn verwachting. Maar als ze me zouden verbazen, dan houd ik me zeker aanbevolen!
Huizen is weer op het niveau waar het in mijn niet altijd even bescheiden mening thuishoort op basis van historie, grootte van de club, accommodatie en technisch beleid. De sterkhouders van dit seizoen hebben we weten te behouden voor de club en dat mag een klein wondertje heten. Een pluim voor de slagvaardigheid en visie van onze TC die met bescheiden middelen deze groep bijeen kreeg.

Rest mij iedereen te bedanken die de moeite heeft genomen op de een of andere wijze op mijn verhalen te reageren. Ik dank ook de doorzetters die iedere week die lappen tekst door hebben gespit. Ik voel mij een bevoorrecht mens dat ik dit voor u heb mogen doen!
Ik wens u allen een geweldige vakantie en hoop u volgend seizoen weer gezond en wel op de Wolfskamer te begroeten.
Nu even een paar weken lekker ‘niks’ – al denkt mijn vrouw daar heel anders over – en dan weer fris beginnen aan onze rentree in de Hoofdklasse/Vierde divisie!

Op- en aanmerkingen, aanvullingen en correcties als altijd van harte welkom via 

ron apenstaartje rtpsoftware punt NL