Troosteloos: Roda Boys – Huizen 0 – 0

Roda Boys

Weer een fikse rit voor deze oefenpot: ruim een uur in de auto heen en straks ook weer terug. Dan heb je dus langer in de auto gezeten dan dat je voetbal hebt gekeken. Maar goed: iedere hobby kent zo zijn negatieve keerzijdes. Ik vraag me alleen wel af of ik straks met een paspoort van huis moet als we weer gaan oefenen.
De ontvangst in het illustere Aalst is vriendelijk, koffie in de fraaie bestuursruimte en assistent trainer Mike Scholten komt me hoogstpersoonlijk de namen en de rugnummers voor vanmiddag oplepelen.
Vandaag dus een tweedeklasser als tegenstander en na de tranentrekker van afgelopen dinsdag ben ik wel weer toe aan een juichverhaal. Een tweedeklasser moet toch ongeacht wissels, afwezigen, onbekende systemen wel te kloppen zijn voor onze mannen met hoofdklasseambitie.
We moeten even terug in de historie voor we Roda Boys weer als tegenstander in de toenmalige hoofdklasse B tegenkomen. 2001-2002, destijds nog met de kampioensploeg van Roy Wesseling met de illustere spits Martijn Gootjes in de punt van de aanval. Men wist mij echter wel met enige trots te vertellen dat we hier destijds - ondanks die gouden ploeg - toch een 1-0 nederlaag moesten slikken. Blijkbaar was de vrije val van Roda Boys nog een afdelinkje zwaarder dan die van Huizen, want de ploeg speelt nu dus in de tweede klasse onder leiding van voormalig FC Den Bosch doelman Jan van Grinsven. Die ‘Lange van Den Bosch’ is nog geen spat veranderd en lijkt wel zo de handschoenen weer op te kunnen pakken. Ze hebben geen reservekeeper begreep ik van Mike Scholten, dus wie weet…

Openingsfase

Roda Boys opent enthousiast. Zoals zo vaak bij de underdog in een wedstrijd leeft daar de ambitie om de tegenstander een poepie te laten ruiken wat sterker dan bij de ploeg die de verwachting van een overwinning bij voorbaat al op het voorhoofd geplakt heeft gekregen. Nadat Toby Tan twee Huizers op het middenveld te slim af is geweest met een fraaie lichaamsschijnbeweging, zet Mo Nikbakth een fraaie 1-2 op met Kay Huygens. De voorzet is dan gelukkig een prooi voor Jaime Hensen die gehuld in een fraai zwart tenue de voorzet rustig wegvangt.
Aan de andere kant zetten Tim Boterenbrood, Joshua Lo-Asioe en de ijverige Frank van den Bosch iets fraais op stapel. Het levert in eerste instantie een corner op die door doelman Jamil Kools netjes wordt weggebokst. Jeroen Lamme zet de rebound nog eens in en na een hoogstandje van Joshua Lo-Asioe belandt de bal bij Van den Bosch die echter opnieuw Kools op zijn weg vindt. Meteen volgt er een uitval via de snelle Nils Loef en Hensen moet opnieuw de handen ver uit de mouwen steken om de bal over zijn goal te werken.
Nadat Delano Paskald een fraaie crossbal op de sprintende Van den Bosch heeft losgelaten, heeft onze kleine dribbelaar echter een beetje ruzie met de bal, gaat daardoor zijn aanname de mist in en schiet de bal door.
En zo lijkt er zich toch een aardige pot voetbal te ontstaan met twee ploegen die waar het maar even mogelijk is de aanval zoeken.

Evenwicht

Beide ploegen houden elkaar wat spel betreft redelijk in evenwicht. Na een goed kwartier gaat die snelle Loef er weer vandoor. De bal komt voor en Toby Tan ziet zijn inzet in een uiterste poging geblokt worden. De roep om een penalty schalt over het sportpark, maar arbiter Collee ziet er geen overtreding in.
Het spel golft heen en weer en nu is het Huizen dat de aanval zoekt: Jeroen Lamme lanceert Sebastian van Kammen die een corner uit het vuur sleept. Theo Visser zet de bal goed in en als de corner voor komt is Van Kammen het zicht op de bal heel even kwijt en geeft daarmee de Aalster defensie de gelegenheid de bal te ruimen.
Even later opnieuw een corner voor onze mannen als Lo-Asioe en Van den Bosch weer een fraaie combinatie weten op te zetten. Van den Bosch is telkens dreigend aanwezig, maar fysiek komt hij uiteraard toch wat tekort in de frontlinie om echt potten te kunnen breken. De afvallende bal wordt hard door Theo Visser ingezet, maar vliegt regelrecht in de handen van de goed opgestelde Kools.
Voor Hensen blijft het oppassen: Toby Tan krult een voorzet fraai voor en Hensen is dan inderdaad attent en weet de bal te onderscheppen voor er een Roda Boy aan weet te komen.
Een combinatie van diezelfde Tan met Niel van Dalen en Nikbakht wordt half weggewerkt en dan haalt Tan in één keer uit. Opgelucht zien we de bal naast de goal van Hensen tegen de reclame borden spatten.
Het verschil tussen de eerste en de tweede klasser is op het veld niet echt waarneembaar en dat is een compliment voor de ploeg van Van Grinsven.

Ongeduldig

En dan worden we op de tribune toch wel wat ongeduldig. Eigenlijk hebben we Hensen vaker aan het werk gezien dan Kools en dat zou toch echt andersom moeten zijn – noblesse oblige! Waar blijft de bevrijdende treffer die de weerstand van de Roda Boys zal doen verwateren en waarna Huizen zich eindelijk weer eens lekker uit zal kunnen leven?
Theo Visser zet dan met een klein half uur gespeeld een goed blok bij een hoge bal die recht naar beneden valt. Dat geeft Timo Vos – weer ijverig, maar nog niet erg gelukkig in zijn acties – de gelegenheid uit te halen. Zijn inzet gaat echter voorlangs en Huizen moet dus nog even wachten op die bevrijdende treffer.
Die treffer lijkt er dan te komen als Tan een bal te zacht op Kools terugspeelt. Het echte grasveld is wat ‘traag bemaaid’ en dat zagen we aan dit soort ballen terug. Gretig stuift Frank van den Bosch achter de bal aan, maar Kools is ook een attente doelman en weet alsnog verder onheil voor zijn ploeg te voorkomen.
De beste kans is dan kort voor rust voor diezelfde Van den Bosch: hij breekt door en komt oog in oog met Kools te staan. De hoek is niet écht lekker, maar hij had hier toch wel meer uit moeten halen dan de bal recht op de vuisten van de Roda doelman waar het nu bij bleef. Ook de rebound die via Van Kammen en Visser nog tot een corner leidt wordt eenvoudig door de Roda Boys defensie geruimd.

Rust

Rust met een voor de Huizers toch wel teleurstellende 0-0. Ik heb doelman Kools naar mijn smaak veel te weinig in actie gezien en van het overwicht dat je van de eersteklasser zou mogen verwachten viel ook niet echt veel waar te nemen. Behoudens de kansen van Vos (schuiver voorlangs) en Van den Bosch (alleen voor Kools) heb ik ook weinig echt doelrijpe kansen geteld. Het spel is dan weliswaar beter dan dinsdag in Barneveld, maar tja: dáár lagen er met rust tenminste wel drie in voor Huizen…
Ik zie vier man een balletje hooghouden in de rust en dat wekt niet de indruk dat coach Klein de bakens met wat wissels zal trachten te verzetten. Ik ben dan wel benieuwd wat hij uit de hoge hoed zal gaan toveren om die bakens de tweede helft dan wél wat te verzetten. Hoe krijgt hij dit Huizen weer op de rails die we aan het begin van deze oefencampagne al hebben gezien. Je verléért het voetbal toch niet? Of is dit even een dipje waar je in een oefenperiode ook gewoon tegenaan kunt lopen?

Spoor

Een kort genomen vrije trap van Nikbakth leidt tot de eerste hoekschop van deze tweede helft. Nikbakth neemt hem zelf en Hensen vangt daarop de inzet van spits Armand Selmani simpel weg. Maar Huizen lijkt het juiste spoor nog maar steeds niet te pakken te hebben. Als het spel even stilligt zien we doelman Hensen ver over de middenlijn fanatiek instructies geven om het spel meer naar zijn – onze - hand te kunnen zetten. Want ondanks de tactische aanwijzingen die er ongetwijfeld in de kleedkamer gegeven zijn oogt Huizen weinig frivoler dan voor de theepauze.
Toch moet Kools dan even aan de bak als kort daarna een corner van Visser strak voorkomt en een geschampte kopbal even doeltreffend dreigt te worden. De vuisten van Kools voorkomen opnieuw die eerste treffer waar Huizen naar snakt. Inmiddels zie ik Tim Boterenbrood voorin lopen. Een tactische zet?
Een sprintduel tussen Tristen Kroeze en Nils Loef lijkt onbeslist te gaan eindigen. Toch weet Loef er aan het eind nog een venijnig schot uit te persen. Het dwingt Hensen toch even te laten zien wat een voortreffelijk doelman hij is.
Delano Paskald neemt dan Kools maar eens vanaf de rand van het strafschopgebied onder vuur. De bal mist richting, kracht en finesse om het Kools lastig te maken. Een minuut later heeft Kools alle geluk van de wereld als Visser goed voor geeft en Timo Vos zijn inzet via de paal door de doelman gekeerd ziet.

Wissels

Dan toch maar wat wissels. Ik zie Dennis Lamme en Remco Helms binnen de lijnen verschijnen. Wie er uit zijn gegaan zie ik zo even snel niet daar aan de andere kant van het veld.
Ook Van Grinsven moet wisselen. Na een ongelukkige botsing met Anouar Aktaou heeft Kay Huygens verzorging nodig en blijkt dan helaas de wedstrijd niet te kunnen voortzetten. Vanaf hier wensen wij Huygens een voorspoedig herstel.
Twee slechte spelhervattingen van Hensen kort achter elkaar van zorgen dan even voor wat onrust in de geel-groene gelederen. Het blijft gelukkig zonder gevolgen, maar het werkt niet echt mee aan een ommekeer voor een tobbend Huizen.
Remco Helms doet van zich spreken met een schot dat maar rakelings over de kruising boven Kools scheert, op goed aangeven van Van den Bosch.
Dan weer een levensgrote kans voor Huizen als een combinatie over de rand van het strafschopgebied ineens een open schietkans voor Sebastian van Kammen oplevert. In een wedstrijd waarin het al niet mee zit, blijkt het geluksengeltje ook niet op de schouders van onze ervaren middenvelder te zitten, want ook zijn schot mist jammerlijk het doel van Kools. Het zijn dit soort kansen waarmee je een wedstrijd naar je toe trekt, zeker als het al de hele wedstrijd niet lekker wil vlotten.

Geloof

En langzaam ebt het geloof in een resultaat weg - bij het toch nog redelijk opgekomen Huizer publiek, maar ook bij de spelers. En dan krijg je individuele acties zoals die van Delano Paskald die een uitworp van Hensen omzet in een imponerende rush over de gehele lengte van het veld. Vlak voor de achterlijn truukt hij ook Niel van Dalen nog even en zet dan voor. Helaas is Kools attent en weet hij de te strakke voorzet simpel te onderscheppen. Ik moet zeggen dat het even een hoogtepuntje was waarvoor ik rechtop ging zitten, maar het was natuurlijk ook wel een ‘wanhoopspoging’ die eigenlijk bij voorbaat tot mislukken gedoemd was. Ik heb alleen Frank Aboikoni ooit een dergelijke actie tot een goed einde zien brengen – maar dat werd geloof ik nog in zwart-wit uitgezonden…
Theo Visser beproeft dan nog een keer de vuisten van Kools, Hensen moet ook sprinten op een veel te slappe terugspeelbal, waarna Selmani de bal naast de goal plaatst. Het zijn de laatste stuiptrekkingen van een wedstrijd die ook eigenlijk geen winnaar meer verdiende.
Onder applaus verlaat Van den Bosch dan het veld voor Lennart Dubbeldam die de laatste tien minuten mag volmaken na een periode vol blessureleed. Eigenlijk was hij bij Huizen op dat moment de enige die nog enig enthousiasme op kon brengen. En na een bal van Visser die ook het doel van Kools wat te hoog zocht, besluit arbiter Collee dan maar geen extra tijd bij te trekken voor de blessures en de wissels en blaast hij deze oefenwedstrijd naar de vergetelheid…

Arnold Klein

Met “Ik denk dat ik de positieve zaken wel opsom als ik opmerk dat het niet zo slecht was als afgelopen dinsdag,“ leg ik denk ik de vinger op de zere plek bij onze geplaagde hoofdtrainer.
“Ehhhh….” Het duurt even voor Arnold zijn antwoord weet te formuleren. Wat verbijt hij? Wat slikt hij in? “De eerste vijfentwintig minuten hebben we iets ander geprobeerd en daar hadden we erg veel moeite mee om dat naar behoren uit te voeren…”
“Daar zijn oefenwedstijden voor, dat mág…”
“Precies, dat hebben we dan ook geprobeerd te doen, maar daar hadden ze dus heel veel moeite mee en daardoor kwamen we gewoon niet goed in die wedstrijd. Daarna hebben we getracht het om te zetten naar hetgeen we eigenlijk de afgelopen weken gewend zijn en daar hadden ze toen ook nog moeite mee. Met name het hele makkelijke veldspel, we durfden gewoon niet meer te voetballen en als je niet durft, dan houdt het al vlot op natuurlijk.
Om het samen te vatten: we hebben iets geprobeerd en dat werkte niet en daarna zijn we gewoon niet meer in de wedstrijd gekomen… “
“Ik zag op een gegeven moment ook Tim Boterenbrood in de voorste lijn opereren… Een tactische zet?”
“Ja, als je wilt scoren moet je gewoon voorin zien te komen en als dat niet lukt moet je eens kijken of het op een andere manier dan niet kan, via het fysieke of zo… Ook daar zijn oefenwedstrijden voor om dat eens rustig uit te kunnen proberen. De tweede helft hebben we wel een beter Huizen gezien dat wat beter in de opbouw kwam, al ging er ook toen nog het nodige fout. Maar ja, anders zouden we hier ook niet voetballen, zullen we maar zeggen… Uiteindelijk komen we drie keer alleen voor de keeper en scoren we daaruit niet.
De spelers waren niet tevreden over hun eigen spel en dat is alleen maar goed. Als je dit vergelijkt met de wedstrijd tegen Capelle, dan waren we toen twee slagen beter. Maar dat is altijd als je tegen een betere ploeg speelt, dan trek je je daar zelf ook aan op. Ook dat zag je vandaag, maar dan bij Roda Boys. Maar ook dat zullen we straks in de competitie vaker meemaken en daar zullen we straks beter tegen gewapend moeten zijn dan vandaag… Als je een ploeg hebt liggen, dan moet je gewoon de trekker overhalen. Maar deze voorbereiding heeft wel uitgewezen dat we die trekker niet altijd even makkelijk kunnen vinden. Die ‘over-mijn-lijk-mentaliteit’, die absolute wil om te winnen, die moet gewoon in de spelers zélf zitten en dat mis ik bij deze spelers wel eens.
Door de jeugdigheid van deze groep zit er ook wat wisselvalligheid in: de ene week goed, de andere week wat minder.
“Je hoopt toch iets van een stijgende lijn in de loop van zo’n oefencampagne te zien ontstaan… Mij is die lijn vandaag nadrukkelijk ontgaan…”
“We hebben nu nog drie weken om daar aan te werken. Aan de andere kant kan je in een voorbereiding eigenlijk zelden van een ‘lijn’ spreken, daarvoor ben je met teveel zaken tegelijk bezig. Pas in de competitie moet dat uitwerken en moeten we die lijn te pakken zien te krijgen.”
“Heb je voor jezelf al een beetje beeld van je basiself?”
“Ja, hoor, die is er wel, alleen voorin hebben we nog een probleem. Zinga mag nog een paar weken alleen met oefeningen bezig en daarna moeten we hem nog eerst maar weer op wedstrijdniveau zien te krijgen. Lennart Dubbeldam is vandaag voor het eerst weer tien minuten serieus binnen de lijnen geweest. Daarvan moeten we ook nog maar afwachten wat daar de mogelijkheden van zijn.
Vandaag was zeker wel nuttig. Als we één keer de trekker over hadden gehaald, dan scoor je er meer. En ik weet na vandaag ook dat we de nadruk op het tweede spelsysteem moeten gaan leggen, maar dat we ook uit dat eerste spelsysteem meer moeten gaan zien te halen. Daarbij heb ik de tweede helft ook wel wat goede momenten gezien, goede drukmomenten waarbij we kansen weten te creëren…”

Lennart Dubbeldam

Als een kind zo blij was hij dat hij weer minuten kon maken – ook al waren het er slechts tien.
“Ja, hier heb ik lang op moeten wachten,” glundert hij als ik hem opvang als hij als een van de laatsten de kleedkamers uit komt. “Vanaf mei, denk ik. Toen raakte ik geblesseerd op de training. Daarna heb ik een tijdje lopen kwakkelen. Na de zomer heb ik toen een MRI-scan laten maken om te zien wat er precies aan de hand was. Nu weet ik dat er een scheurtje in de meniscus zit. De orthopeed kan wel opereren, maar de kans dat er daardoor ook weer nevenschade ontstaat acht hij te groot. Ze kunnen er moeilijk bij en de kans op beschadiging is dan te groot. Ik heb dus het advies gekregen maar gewoon aan de gang te gaan en te  zien hoe de knie reageert. Dus ik hoop dat het goed blijft gaan.
Ja, dat enthousiasme. Ik heb natuurlijk een maand of drie niet gevoetbald en ik ben sowieso wel een speler die de nodige energie brengt in een wedstrijd. Maar ik had er nu uiteraard extra vel zin in om weer eens lekker te kunnen voetballen.
Ik kan heel goed begrijpen dat je van deze wedstrijd verder niet vrolijk werd. Ik heb ook de nodige wedstrijden vanaf de zijkant gezien. We hebben goede wedstrijden afgewisseld met wat mindere partijen. We missen momenteel natuurlijk toch wel wat spelers die een verschil zouden kunnen maken. Als die er weer bij zijn dan kan je de vastigheden weer inslijpen en daar zijn we mee bezig. Het positieve is dat het na vandaag alleen maar beter kan gaan…
De knie voelt nu goed. Het moet alleen tussen mijn oren nog goed komen te zitten, dat ik die knie weer helemaal ga vertrouwen in de duels en qua belasting. Hij zal best nog wel eens een reactie gaan vertonen, maar zolang het binnen de perken blijft en ik gewoon mijn ding kan doen, dan moet het goed komen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Nee, ik werd ook hier weer niet vrolijk van. De ploeg oogde aangeslagen en na afloop bleek ook het gros van de spelers rechtstreeks richting parkeerplaats te zijn verdwenen. Tekenend voor de ontevredenheid over het eigen spel, legde Arnold Klein na afloop uit. Ik hoop het.
Dit zijn geen wedstrijdverslagen die ik met plezier schrijf. Het is echter mijn eer te na om me te laten kennen en te volstaan met de korte mededeling dat het ‘vaginaal-met-fruit’ was. Ik blijf in voor- en tegenspoed mijn bijdragen leveren.
Ik heb vandaag echter opnieuw weinig aanknopingspunten gezien waaraan ik de hoog gespannen verwachtingen op weet te hangen die bij sommige supporters leven. Ik heb geen moment een toekomstige hoofdklasser aan het werk gezien.
Natuurlijk: het was bij vlagen zomers warm, het gras te lang en de tegenstander weinig inspirerend. Maar net als dinsdag miste ik vooral de gedrevenheid, de verbetenheid, bij een aantal spelers om deze wedstrijd winnend af te sluiten.
Ik benijd Arnold Klein niet die met deze jonge ploeg die hoge verwachtingen binnen de club waar moet zien te maken. Maar zijn die verwachtingen wel helemaal realistisch? Het budget voor ons eerste lijkt de laatste jaren in een vrije val geraakt. We zijn gewoon geen club die er alles aan gelegen is om het vlaggenschip op het hoogst mogelijke niveau te laten acteren. Ik beluister binnen de club hele diverse stromingen met neuzen die allemaal een andere kant op wijzen. Van ronduit de negatieveling tot en met de blinde enthousiasteling. We kennen ze in alle soorten en maten.
Van een ‘topsportklimaat’ is echter binnen de club niet echt sprake. Ik heb al eerder gememoreerd dat clubs met een topsportklimaat éérst het budget van het eerste veilig stellen en met de rest de rest doen. Dat gaat hier anders en ik ergens heb ik daar nog wel begrip voor ook. Maar mogen we dan verlangen dat die hoofdklasse weer binnen ons bereik moet komen?
Vaak wordt er door criticasters teruggegrepen op ‘vreuger’, toen Huizen voor 99% uit eigen Huizer jongetjes bestond en dat het toen óók kon. Maar die tijden zijn veranderd. Alleen Urk speelt nog zo met enig succes, maar verder kom je de ‘dorps autochtonen’ amper nog tegen in de selecties van de diverse hoofdklassers en daarboven.
Voetbal heeft maatschappelijk gezien ook de concurrentie gekregen van tal van andere sporten en niet in de laatste plaats de spelcomputer. De tijden zijn veranderd. Of we dat nou een goede of een kwalijke ontwikkeling vinden, we zullen er gewoon mee moeten leren leven…
En binnen die beperkte middelen blijf ik gewoon achter de mannen staan die het allemaal maar voor ons moeten doen. Alleen steun kan een speler over een dood punt heen tillen. Van negativisme en verwijten is nog nooit een speler beter gaan voetballen. Als we het weer lekker doen in die beker, dan zijn deze baggerpotjes weer snel vergeten en lopen we weer in polonaise door de kantine. Laat Arnold Klein en zijn staf lekker roeien met de riemen die hij heeft en laten we gewoon maar zien waar dit schip straks strandt – áls het al strandt! Een slechte generale geeft immers vaak een prima opvoering!

Op- en aanmerkingen, correcties en aanvullingen als altijd van harte welkom via
ron apenstaartje rtpsoftware punt nl